Idea Requiem - Krakowskie Biuro Festiwalowe

II Festiwal Sacrum-Profanum
Idea Requiem
„Msza żałobna W. A. Mozarta jest podstawą do refleksji na temat Istnienia Człowieka w obecnej Epoce – od momentu
narodzin do śmierci, od harmonii do chaosu, od radości i niewinności do smutku i wyznania grzechu. Jest powodem, by
zastanowić się nad Światem dzisiaj, tu i teraz, jak Człowiek przeżywa swoje życie osobiste i jak konfrontuje się w nim ze
Światem, który chaotycznie i gwałtem narzuca mu swoją wolę. Dzieło Mozarta, zderzone z miejscem Walcowni, nasuwa
skojarzenia odosobnienia, samotności, bycia poza światem, w rejonie zdekonstruowanej rzeczywistości, która miała swoją
historię i puls, a teraz jest poza Czasem, trwa w ciszy. Asceza i Czystość. Osobne Miasto. Apokalipsa. To miejsce,
potraktowane jako rodzaj ziemskiego Czyśćca, ma sprowokować nasz osobisty rachunek sumienia, wywołać strumienie
skojarzeń, tych dotykających naszych radości, jak i zaniedbań, również w wymiarze Ludzkości. Swoisty rytuał Mszy
Świętej, ze swoją jedyną i niepowtarzalną aurą i treścią, ma otworzyć w uczestniku obszar Ducha, po to, by zadać pytanie o
Jego miejsce w dzisiejszym świecie. Istotna jest wyjątkowość Spotkania, jego unikatowa dramaturgia, nieprzewidywalna i
zaskakująca. Uczestnicy spotkania to ci, którzy są zaproszeni i ci, którzy ten rytuał dla nich odprawią – Orkiestra i Chór.
Druga płaszczyzna spotkania, wynikająca z treści dzieła Mozarta, to Wspólnota Żywych
i Umarłych, próba dotknięcia przez nas żyjących na Ziemi rejonów transcendentnych, obszarów Życia Wiecznego – Drugiej
strony, poprzez modlitwę, medytacje, kontemplacje. Wykorzystane elementy przestrzeni, projekcje multimedialne,
światło i przede wszystkim muzyka mają za zadanie rozpiąć się w dwóch nurtach: drodze od Życia do Śmierci oraz
towarzyszących tej drodze żywiołów Wody, Ognia, Powietrza i Ziemi, które od początków są nierozerwalnie związane z
Istnieniem. Mozart prowokuje do kontemplacji, zatrzymania, po to, by za chwilę uderzyć z siłą w najczulsze tkanki.
Inscenizacja ma za zadanie śledzić tę rwaną i zmienną strukturę wyjątkowej Mszy, nadawać znakiem, sygnałem, skrótem
plastycznym, żywiołem znaczenie na dziś, poszerzać u widza spektrum skojarzeń, działać mocno i radykalnie, by za chwilę
zostawić go z pytaniem podstawowym o Sens w skupieniu”.
Maciej Sobociński