Rady dla rodziców pierwszoklasistów

Rady dla rodziców pierwszoklasistów
Rozpoczęcie nauki w szkole oznacza dla dziecka i jego rodziców nowy etap w życiu, zwłaszcza w rodzinie,
w której pierwsze dziecko rozpoczyna naukę. Właściwe przygotowanie dziecka do szkoły w domu rodzinnym,
jego doznania, przeżycia, sukcesy lub niepowodzenia w pierwszych dniach pobytu w szkole mogą pomóc
dziecku polubić szkołę lub zniechęcić je do książki, lekcji i wszelkiej nauki. Warto dołożyć starań o dobry start
szkolny dziecka.
Każdy rodzic ma nadzieję, że jego dziecko będzie dobrym uczniem. Rodzice nie zawsze wiedzą, jak mają
ustosunkować się do niepowodzeń szkolnych dzieci, czy mogą pomagać w nauce i w jaki sposób. Czy nagradzać
swoje dzieci za dobre stopnie , a karać za złe. Rodzice powinni wiedzieć jak się uczy ich dziecko, oraz jakie
czynniki decydują o powodzeniu, jak nie dopuścić do trudności szkolnych.
Co warunkuje powodzenie dziecka w nauce?
• Stan zdrowia i rozwój fizyczny
• Rozwój motoryczny, umysłowy i emocjonalny
• Rozwój zainteresowań (rodzice powinni ukierunkować zainteresowania dziecka i dbać, by nie stanowiły
przeszkody w nauce szkolnej)
• Atmosfera panująca w rodzinie (atmosferę zaburzają: konflikty rodzinne, alkoholizm, nerwowość, pośpiech i
chaos. Dziecko musi mieć poczucie bezpieczeństwa, musi czuć się potrzebne, kochane, traktowane
życzliwie, poważnie i konsekwentnie)
• Tryb życia i organizacja codziennych zajęć (odpowiednia ilość wypoczynku, zwłaszcza snu, czynny
odpoczynek, pomoc w obowiązkach domowych, kontrolowane oglądanie telewizji, korzystanie z komputera,
właściwe relacje z rówieśnikami i rodzeństwem, prawidłowe pod względem jakościowym i ilościowym
odżywianie, systematyczność i obowiązkowość)
Ważną sprawą jest ujęcie życia dziecka w pewne ramy organizacyjne. Chodzi o to, by u pierwszoklasistów
ukształtować właściwe nawyki. Należy więc ustalić rozkład dnia, który nie powinien ulegać większym
zmianom. Wszelkie zmiany utrudniają w powstawaniu prawidłowych nawyków dziecka.
Od pierwszego dnia pobytu w szkole należy wdrażać dziecko do poprawnego zachowania się w różnych
sytuacjach, do samoobsługi oraz wywiązywania się z obowiązków szkolnych. Ukształtowanie dobrych
przyzwyczajeń wymaga systematycznej i drobiazgowej pracy z dzieckiem na co dzień.
Czego uczyć dzieci?
• Witania osób znajomych ( w domu, w szkole, w najbliższym otoczeniu)
• Posługiwania się czarodziejskimi słowami: proszę, przepraszam, dziękuję
• Właściwego zachowania się przy stole
• Nie przerywania rozmowy innych
• Słuchania i szanowania rodziców, dziadków, innych członków rodziny, nauczycieli, pracowników szkoły itp.
• Pytania o zgodę, gdy chce się coś wziąć cudzego lub coś zrobić
Aby tak było potrzebny jest pozytywny przykład, obserwacja, same słowa nie wystarczą. Należy zawsze
podkreślać wartość dobrych manier. Kulturalni mają lepiej: są bardziej lubiani i śmielsi. Wiedzą jak się
zachować; dobrze się czują w szkole i lubią do niej chodzić; umieją rozwiązywać swoje problemy, bo poznali
moc przepraszania.
Jak pomóc dziecku odnaleźć się w grupie rówieśniczej?
Od pierwszych dni nauki w szkole dziecko staje się członkiem zespołu klasowego. Nie zawsze można
przewidzieć jaka będzie jego pozycja w grupie koleżeńskiej. Niekiedy rodziców dziwi, że ich miłe, dobre
dziecko źle się w szkole zachowuje, nie pracuje na lekcjach, zaczepia kolegów. Dziecko, które nie miało w
wieku przedszkolnym obowiązków, z trudnością może przystosowywać się do wymogów szkolnych. Dzieci
bardzo ruchliwe mogą na zajęciach rozmawiać, a w trakcie trudniejszych zadań wychodzić do łazienki; zaś w
czasie przerw mogą być zaczepne lub też nadmiernie nieśmiałe.
Zdarza się też, że sami rodzice kształtują u dziecka nieprawidłowe postawy społeczne. Na przykład zabraniają
pożyczania, izolują od pozaszkolnych kontaktów koleżeńskich. Czasami usprawiedliwiają złe zachowanie
dziecka tłumacząc złym samopoczuciem albo, że nauczył się tego od kogoś na podwórku lub w szkole. Innymi
błędami popełnianymi przez rodziców jest nagradzanie pieniędzmi za dobre oceny; zbytnie chwalenie za każdy
drobiazg; kupowanie drogich rzeczy, które przyniesione do szkoły, na lekcję odrywają go od zajęć i mogą
przeszkadzać innym.
Rodzice powinni zatem:
• rozmawiać z wychowawcą nie tylko o postępach dziecka w nauce, ale również o jego społecznym zachowaniu,
• sprawdzać wpisy w dzienniczku, gdyż tam będą się znajdowały informacje o zachowaniu, o potrzebie
przyniesienia materiałów na zajęcia, pochwały; wpisywać usprawiedliwienia i korespondencje z wychowawcą
• prowadzić z dzieckiem rozmowy o tym, „co było w szkole”
• zezwalać dziecku na swobodną, ale ograniczoną w czasie zabawę z kolegami poza szkołą
• obserwować
w
różnych
sytuacjach
zachowanie
dziecka
w
kontakcie
z
innymi
• rozmawiać z dzieckiem o jego kolegach, a przy okazji pobudzać dziecko do oceniania postępowania własnego i
innych
• wymagać nadal od dziecka wykonywania przydzielonych obowiązków, oceniać jego prace; chwalić, gdy jest
dobrze wykonana, ale również wskazywać błędy i pobudzać do poszukiwania prawidłowych rozwiązań
• interesować się zachowaniem nie tylko własnego dziecka, ale i jego kolegów, a w razie potrzeby – zwracać
uwagę.
• troszczyć się o życzliwą atmosferę w domu, o zaspokajanie poczucia bezpieczeństwa i innych potrzeb dziecka
Jak pomóc dziecku być obowiązkowym?
Obowiązki szkolne, które podejmuje uczeń są różnorodne. Nie jest to tylko i wyłącznie nauka. W wieku
przedszkolnym dziecko było przyzwyczajone tylko do zabawy. Teraz, gdy dziecko jest w szkole wymaga się od
niego przede wszystkim systematyczności w nauce, większej samodzielności i zaradności, wypełniania zadań
związanych z uczeniem się, wytrwałości w ćwiczeniach, skupienia uwagi na jednym temacie dłuższy czas,
właściwego zachowania wobec nauczycieli i kolegów. Przejście do roli ucznia równa się podporządkowaniu
określonym normom, współżycia w grupie. Dla dorosłych obowiązki te wydają się proste i oczywiste, ale dla 6
czy 7 – letniego dziecka są nowe i mało znane.
Nowym obowiązkiem dziecka w klasie pierwszej będzie odrabianie zadań. Miejsce do nauki może być
skromne, ale specjalnie do tego wyznaczone. Wyposażone tylko w to, co potrzebne do odrabiania lekcji. Dobrze
jest zadbać, aby inni domownicy szanowali miejsce i czas nauki pierwszaka. Odrabianie lekcji to dla pierwszaka
zupełna nowość. Nim nauczy się dobrze sobie z tym radzić, przez jakiś czas potrzebuje wskazówek. Pomaganie
nie oznacza wykonywania za dziecko tego, co powinno zrobić samo. Najlepiej usiąść z dzieckiem i poprosić by
powiedziało, co zostało zadane. Postawę, która najbardziej przyda się dziecku podczas nauki to ,,dyskretne
kibicowanie”. Pomoc oznacza tu naprowadzanie, odwoływanie się do tego, co dziecko powinno już wiedzieć, a
nie wyręczanie go. Jeśli samo wykona pracę, kierując się tylko udzielonymi wskazówkami, będzie miało o
wiele większą satysfakcję. Wzmocni to jego wiarę we własne siły, a jednocześnie wytrenuje sztukę logicznego
myślenia.
Rodzice powinni zatem:
* mądrze wspierać samodzielność dziecka ( samoobsługową, umysłową i społeczną)
* na miarę wieku i możliwości pozwalać dziecku na poznawanie nowych umiejętności
* pomagać, wspierać, ale nie wyręczać
* doceniać osiągnięcia dziecka, nawet te najmniejsze
* mądrze motywować nawet przy najmniejszych niepowodzeniach
* nie uzależniać dziecka od siebie
* zawsze okazywać zrozumienie i uczucia
* towarzyszyć dziecku w jego rozwoju
"Szkoła to miejsce, gdzie dziecko ma się uczyć, a nie być we wszystkim najlepsze" - przypomina
Agnieszka Robak, psycholog - "Oczekiwania rodziców powinny zatem iść w parze z jego możliwościami.
W przeciwnym wypadku zapał pierwszoklasisty szybko minie, a ponowne zainteresowanie dziecka szkołą
i nauką nie jest już takie proste".
Opracowanie- Hanna Prachnio n-l dyplomowany