prowadź nas, maryjo! - Diecezja Drohiczyńska

PROWADŹ NAS, MARYJO!
Rozważania majowe
Drohiczyn 2016
Opracowanie:
Ks. Zenon Czumaj
Ks. Dariusz Kucharek
Ks. Marcin Szymanik
Drohiczyn 2016
IMPRIMATUR
Ks. Prał. Dr Zbigniew Rostkowski
Wikariusz Generalny
Drohiczyn, dn. 25.04.2016
L. 373/2016
© Diecezja Drohiczyńska
ul. Kościelna 10, 17-312 Drohiczyn
2
TADEUSZ PIKUS
BISKUP DROHICZYŃSKI
Drodzy Bracia w Kapłaństwie,
Czcigodne Siostry i Bracia zakonni,
Kochani Diecezjanie,
Dwadzieścia pięć lat temu nasz wielki Rodak – św. Jan
Paweł II, podczas wizyty apostolskiej w Białymstoku 5 czerwca
1991 r., na zakończenie liturgii ogłosił, że powołuje do istnienia
nową diecezję, której katedrą ustanawia kościół Trójcy Przenajświętszej w Drohiczynie. Pierwszym biskupem w prastarej stolicy
Podlasia Ojciec Święty mianował wówczas śp. Ks. Bp. Władysława Jędruszuka. Kilka miesięcy później Diecezja Drohiczyńska
została powiększona o kilkadziesiąt parafii, przyłączonych z diecezji siedleckiej i w tym kształcie trwa lokalny Kościół – nasz
Kościół, będący cząstką Kościoła Powszechnego.
W bieżącym roku, bogatym w różne jubileusze – jak
Rok Miłosierdzia w całym Kościele katolickim, czy 1050.
rocznica chrztu Mieszka I, tak ważna dla wszystkich Polaków
– my pragniemy także świętować skromny jubileusz ćwierćwiecza istnienia naszej diecezjalnej wspólnoty. Wdzięczny jestem autorom tej książeczki. Mam nadzieję, że w naszym
przygotowaniu do jubileuszu będą pomocne czyny miłosier3
dzia, modlitwy oraz lektura tych tekstów, przeznaczonych na
nabożeństwa majowe.
Miejsca szczególnie wybrane przez Boga, gdzie z Jego
woli spływają na nas rozliczne łaski, to świątynie, kapliczki
i sanktuaria. Nasza ziemia jest nimi gęsto usiana. Tu czci się
Boga w Trójcy Jedynego, rozważa tajemnicę Przemienienia
Pańskiego oraz Mękę Chrystusa i garnie do źródła Jego Miłosierdzia. Wyjątkowo dużo mamy łaskami słynących wizerunków Maryi, niektórych zwieńczonych nawet koronami papieskimi. Nie brakuje też kościołów, gdzie odczuwamy wyjątkowe orędownictwo Świętych Pańskich – tych z odległych krajów czy epok i tych, którzy żyli oraz pracowali dla Boga nie
tak dawno między nami. To właśnie z tymi miejscami wiąże
się wiele wydarzeń, jakie były udziałem naszej Diecezjalnej
Rodziny w ciągu ostatnich dwudziestu pięciu lat.
W jednym z psalmów czytamy: Kto mądry, niech rozważa dzieła łaski Pana (Ps 107,43). Przykładem prawdziwej mądrości jest Najświętsza Maryja Panna, która wiernie chowała
wszystkie te sprawy w swym sercu (Łk 2,51b). Przygotowując się
do przeżywania jubileuszowych obchodów, bądźmy zasłuchani
w Słowo, które dzięki otwarciu Dziewicy z Nazaretu na Bożą łaskę, stało się Ciałem i zamieszkało między nami. Każdego majowego dnia wołajmy też do Matki Boga i Matki Kościoła, patronki naszej diecezji: Prowadź nas, Maryjo, do Twojego Syna!
Drohiczyn, dn. 20 kwietnia 2016 r.
4
Pomnij, o Najświętsza Panno Maryjo,
że nigdy nie słyszano,
abyś opuściła tego,
kto się do Ciebie ucieka,
Twej pomocy wzywa,
Ciebie o przyczynę prosi.
Tą ufnością ożywiony,
do Ciebie,
o Panno nad pannami i Matko, biegnę,
do Ciebie przychodzę,
przed Tobą
jako grzesznik płaczący staję.
O Matko Słowa,
racz nie gardzić słowami moimi,
ale usłysz je łaskawie
i wysłuchaj.
Amen.
Modlitwa św. Bernarda
5
6
I
BÓG ŻYJĄCYCH
Dziedzictwo minionych pokoleń
Mówił Bóg do Mojżesza: «Tak powiesz Izraelitom: „JESTEM, Bóg ojców waszych, Bóg
Abrahama, Bóg Izaaka i Bóg Jakuba posłał
mnie do was.”. To jest imię moje na wieki i to
jest moje zawołanie na najdalsze pokolenia».
(Wj 3,15-16)
Bardzo często w Piśmie Świętym spotykamy sformułowanie: „Bóg Abrahama, Izaaka i Jakuba”, wskazujące na dziedzictwo poprzednich pokoleń, na dziedzictwo
wiary i zaufania Panu Bogu. Zwrot ten podkreśla również,
że Bóg jest wierny słowu, które wypowiedział do Abrahama i zrealizował swoje zapowiedzi, odnoszące się do
powstania Narodu Wybranego i wprowadzenia go do
Ziemi Obiecanej.
W Nowym Testamencie zwrot ten również wskazuje
na wierność Boga, ale jednocześnie podkreśla dziedzictwo
do którego zmierzamy – rzeczywistość nieba, bo jak mówi
Chrystus: Bóg nie jest Bogiem umarłych, ale żywych (Mt
7
22,31-32) – jest Bogiem Abrahama, Izaaka i Jakuba, którzy żyją wiecznie.
Często wydaje się ludziom, zwłaszcza gdy osiągną
jakiś sukces, że tylko ich dokonania mają znaczenie, zaś
wszystko, co było wcześniej, nie jest warte wspomnienia.
A przecież nam – żyjącym w XXI wieku – dlatego udaje
się coś osiągnąć, bo korzystamy z dorobku minionych pokoleń. Jako wspólnota narodowa wspominamy w tym roku rocznicę chrztu Mieszka I, które to wydarzenie dało
początek Polsce. Jako wspólnota ludzi wierzących również odwołujemy się często do tych, którzy przed nami
uczestniczyli w budowaniu Królestwa Bożego.
Diecezja drohiczyńska, chociaż liczy sobie zaledwie
25 lat, także nieustannie sięga do duchowego (i materialnego) skarbca, jaki pozostawili nam nasi poprzednicy,
trudzący się na nadbużańskiej ziemi. Święci i błogosławieni, zmagający się ze swymi wadami i upadający, wykształceni i analfabeci; ci, których nazwiska wpisały się w
historię – jak opiekun głuchoniemych ks. Franciszek Jakub Falkowski, wielki pasterz abp Woronicz, powieściopisarka Helena Mniszkówna, czy rzeźbiarz i poeta Lucjan
Boruta – i rzesza nieznanych z imienia. To z ich pracy
dziś korzystamy, na fundamentach przez nich wykonanych wznosimy Bożą budowlę.
Wyrastając z dziedzictwa poprzednich pokoleń, podążajmy tam, gdzie nasi poprzednicy, pod opieką niebieskiej Matki, przetarli nam drogę: do Krainy Żyjących.
8