Schemat zajęć terapii poprzez sztukę według Casa de Porras.

Projekt został zrealizowany przy
wsparciu finansowym Komisji
Europejskie w ramach programu
„Uczenie się przez całe życie”.
Schemat zajęć terapii poprzez sztukę według Casa de Porras.
Wszystkie sesje włączają muzykę.
I sesja
Materiały: papier, farby, woskowe kredki.
- Moderator grupy pyta, czym w naszym przekonaniu jest EMOCJA (co to jest emocja). Pomysły są
zbierane razem, aby dojść do wspólnej i jak to możliwe kompletnej definicji.
- Moderator daje duży arkusz papieru dla każdego uczestnika i kładzie pudełko kredek woskowych w
środku i zaprasza do malowania emocji, która dominuje nastrój każdego uczestnika w tym momencie.
Moderator daje wystarczająco dużo czasu, aby zakończyć rysunki / malunki.
- Każdy rysunek przyczepia się na ścianie, tworząc wystawy rysunków więc każdy może je zobaczyć.
Moderator zaprasza uczestników do spojrzenia na wszystkie rysunki.
- Moderator zwraca się do uczestników, aby utworzyli krąg i pomyśleli o geście lub dźwięku, który
kojarzy się z rysunkiem i emocją reprezentowaną na rysunku. Każda osoba wydaje dźwięk lub gest i
wszyscy pozostali uczestnicy muszą je powtórzyć. Porada dla uczestników: nie myśleć o dźwięku lub
geście, który chcemy przedstawić, ale niech emocje przejmą kontrolę i dzielić się nimi z innymi
ludźmi. Jest to bardzo zabawne doświadczenie i zabiera nas z powrotem do czasów "dzieciństwa".
- W tym momencie moderator prosi uczestników, aby podzielili się na dwie grupy. Każda grupa ma do
wymyślenia historię, używając tylko tych dźwięków i gestów, które zostały utworzone wcześniej.
Słowa nie mogą być wykorzystywane w historii, (ale można rozmawiać tworząc historię). Czas do
stworzenia tej historii jest 5-10 minut.
- Każda grupa przedstawia swoją historię, natomiast pozostałe osoby oglądają te scenki.
- Moderator zaprasza do napisania słowa lub krótkiego zdania, które reprezentują emocje lub obraz
pokazany na każdym rysunku. Każdy arkusz papieru jest umieszczony pod rysunkiem, który opisuje.
Każda osoba zabiera te kartki, które opisują jego własny rysunek. Stojąc w kole, uczestnicy głośno
czytają, co inni ludzie uczestniczący napisali o jego rysunku.
- Wreszcie moderator prosi, aby podzielić się z grupą własnymi wrażeniami o podjętych w czasie sesji
działaniach. Podczas pierwszej sesji uczestnicy nie są gotowi otworzyć się całkowicie.
Projekt został zrealizowany przy
wsparciu finansowym Komisji
Europejskie w ramach programu
„Uczenie się przez całe życie”.
II sesja
Duże lustro jest wymagane.
- Moderator prosi grupę, aby usiąść przed lustrem i spojrzeć na siebie. Na początku uczestnicy
poruszać górną partią ciała, aby się zrelaksować. Po tym, grupa ma wstać i poruszać dolne części
ciała, aby się zrelaksować. Podczas całego procesu uczestnicy mają obserwować siebie w lustrze. W
tle jest muzyka.
- W parach, jeden przed drugim, uczestnicy muszą używać rąk i słuchać muzyki, aby stworzyć dialog.
Dialog odbywa się poprzez mowę ciała i jest ciągłą negocjacją na temat, kto jest wiodącym i
prowadzonym bez dominacji lub zdominowania. Celem jest do komunikacja i synchronizacja. Dla
niektórych par może być łatwo a dla innych może to być bardzo trudno wykonać to ćwiczenie, ale
ważnym jest, aby spróbować. Głównym punktem tego ćwiczenia jest pozwolenie przepływu energii, a
proces jest ważniejszy niż wynik.
- Moderator gasi światło (lub zamyka okna), w pokoju jest niemal całkowicie ciemno. Prosi
wszystkich, aby poruszali się i tańczyli, swobodnie się poruszali.
- Po pewnym czasie, moderator zaprasza do utworzenia par, partnerzy mają stanąć do siebie plecami.
W tej pozycji uczestnicy nadal tańczą tak jak robili to wcześniej, naśladując masaż pleców partnera
podczas tańca. Ćwiczenie odbywa się w turach, najpierw jeden z partnerów wykonuje „masaż”, a
potem na odwrót. Głównym celem jest odkrywanie bez myślenia.
- W prawie całkowitej ciemności, każdy kładzie się i tańczy na podłodze, pozwalając na
nieskrępowane i ruchy i wyrażaniu emocji poprzez ruch.
- Moderator prosi uczestników, aby usiąść w kręgu i chwycić się za ręce. W tym momencie, grupa
stara się znaleźć wspólny rytm.
- zapalić światło lub odsłonić zasłony, włączyć muzykę, 3 kawałki po sobie, w zupełnie różnych od
siebie stylach. Uczestnicy tańczą do dźwięków, podczas gdy muzyka gra.
- Podczas, gdy uczestnicy odpoczywają na podłodze, moderator zaprasza ich do wyboru muzyki z
trzech używanych dotychczas. Celem jest wymyślenie historii, jako interpretacji wybranego kawałka
muzyki. Jeśli to konieczne, muzyka może być odtwarzana ponownie.
- Teraz każdy jest proszony o zatańczenie do muzyki wymyślonej historii indywidualnie przed grupą.
- Aby zakończyć, moderator zwraca się do grupy, aby usiąść przed lustrem i powtórzyć czynności
wykonywane na początku (zrelaksowanie górnej i dolnej części ciała).
Projekt został zrealizowany przy
wsparciu finansowym Komisji
Europejskie w ramach programu
„Uczenie się przez całe życie”.
III Sesja
Kolor-kształt-ruchu. Materiały: gwiazdy, plastelina, farby, papier, nożyczki, taśmy. Wygodnie jest
mieć wodę i mydło do mycia rąk po zakończeniu ćwiczenia.
- Ćwiczenie rozpoczyna się poprzez zrelaksowanie się leżąc na podłodze. Moderator pomaga grupie
zrelaksować się, wyjaśniając, jak prawidłowo oddychać. Moderator prosi uczestników o wizualizację
emocji, która dominuje każdego z uczestników. Aby proces był łatwiejszy, uczestnik proszeni są o
użycie rąk tworząc emocję i poczucie jej między rękami. Emocja ma kolor i kształt. Powoli
zrelaksować ręce i położy je na podłodze, wizualizacja pozostaje w wyobraźni. Myślenia w sposób
racjonalny, nie pomaga w tym ćwiczeniu, blokuje wyobraźnię i przypływ emocji. Powoli, grupa
koncentruje się znowu na oddechu i powoli budzi się.
- Moderator prosi grupę o komentarz o doświadczeniach, jakie mieli. Czy łatwo było wyobrazić sobie
własne emocje? Czy kolory i kształty uległy zmianie w trakcie wizualizacji? itd.
- Moderator wykorzystuje kawałki białej gliny i prosi, aby wyrzeźbić kształt wizualizacji emocji. Po
zakończeniu wykonywania rzeźb, są one gromadzone i eksponowane na podłodze.
- W innej części pokoju, papier powinien być położony na podłodze i wszyscy używają palców do
malowania emocji z wcześniejszej wizualizacji na wspólnej kartce papieru.
- Teraz zaczyna się ruch. Moderator włącza muzykę i prosi ludzi do tańca, uczestnicy czerpią inspirację
z uczuć przedstawionych na wspólnym obrazie. Emocje grupy są wyrażone jako ruch i taniec, grupa
tańczy przez chwilę.
- Moderator wyłącza muzykę i prosi wszystkich do tańca indywidualnych choreografii bez muzyki.
Obraz na ścianie może być używany jako wskazówka do zapamiętania choreografii i może być
odczytywany od lewej do prawej lub od prawej do lewej.
- Ostatnie ćwiczenie polega na podzieleniu uczestników na dwie grupy i zbudowania historii, za
pomocą ruchów, kolorów i kształtów z poprzedniego ćwiczenia. Każda grupa przedstawia swoją
historię w obecności drugiej grupy.