Zabieg transtorakalnej biopsji igłowej pod kontrolą TK

ODPOWIEDZI
P R Z YPA D E K 1 0 0
Zabieg transtorakalnej biopsji igłowej
pod kontrolą TK
1. U pacjenta, którego zdjęcie jest na pierwszej rycinie, ponieważ igła nie przechodzi przez upowietrznioną część płuca.
2. Powyżej 90%.
3. Odma opłucnowa (20–30%), przetoka klatki piersiowej
(5–15%), krwioplucie (1–10%), rozsiew wzdłuż toru
biopsji, zator powietrzny.
4. Stosując tnącą igłę do biopsji, za pomocą której pobiera się
próbkę histopatologiczną.
Piśmiennictwo
Boiselle PM, Shepard JA, Mark EJ, et al: Routine addition of
an automated biopsy device to fine-needle aspiration of
the lung: a prospective assessment. AJR Am J Roentgenol
169:661–666, 1997.
Literatura dodatkowa
Thoracic Radiology: THE REQUISITES, 2nd ed, pp 400–406.
Komentarz
Obrazy TK przedstawiają procedurę transtorakalnej biopsji
igłowej u dwóch pacjentów. Zwraca uwagę, że obwodowa masa na pierwszej rycinie nie wymaga przejścia igłą przez upowietrznioną część płuca. Przy takich zmianach ryzyko odmy
opłucnowej jest bardzo niskie.
Planując biopsję transtorakalną, należy najpierw wykonać
badanie TK. Należy wybrać najkrótszą i najbardziej pionową
drogę, ścieżka igły powinna omijać szczeliny międzypłatowe,
naczynia płucne, pęcherze rozedmowe i obszary nasilonej rozedmy.
Transtorakalna biopsja igłowa to stosunkowo bezpieczna i dokładna procedura pozyskiwania próbek guzków i mas
w płucach. W przypadku guzków złośliwych jej czułość wynosi ponad 90%, a dokładność w różnicowaniu różnych rodzajów komórkowych raków płuc wynosi około 80%. Główne
ograniczenie cienkoigłowej aspiracyjnej biopsji transtorakalnej to stosunkowo niska czułość (10–40%) w zakresie rozpoznawania poszczególnych zmian łagodnych. Jednakże ten element można znacznie rozwinąć dzięki zastosowaniu urządzeń
do biopsji gruboigłowej, co podnosi dokładność rozpoznania
zmian łagodnych, takich jak ziarniniak, hamartoma i organizujące się zapalenie płuc.
Należy koniecznie pamiętać, że ujemny wynik biopsji pod
kątem zmian złośliwych nie jest diagnostyczny, chyba że udało
się postawić jednoznaczne rozpoznanie łagodne. Około 30%
niejednoznacznych wyników biopsji okazuje się zmianami
złośliwymi, więc w przypadku niepewnej ujemnej biopsji należy rozważyć ponowną biopsję gruboigłową. Taka biopsja jest
204
zalecana także w przypadku zmian z podejrzeniem chłoniaka
po to, aby pobrać odpowiednią ilość tkanki do sklasyfikowania chłoniaka.
Notatki