List od Przewodniczącego Parlamentu Europejskiego Hansa

List od Przewodniczącego Parlamentu Europejskiego
Hansa-Gerta Pötteringa skierowany do uczestników
pokazu filmu 'Katyń' w Parlamencie Europejskim
03. 06. 2008, Bruksela
Szanowne Panie i Panowie,
Drodzy Goście, Koleżanki i Koledzy Parlamentarzyści,
Chciałbym na początku wyrazić wdzięczność i podziękować panu
posłowi Bogusławowi Sonikowi, który jest dobrym duchem
dzisiejszego spotkania w Parlamencie Europejskim oraz Polskiemu
Instytutowi Filmowemu za ich wysiłek i trud, którego efektem jest
dzisiejsza
projekcja.
Z
wielką
satysfakcją
objąłem
swoim
patronatem - jako Przewodniczący Parlamentu Europejskiegodzisiejsze ważne wydarzenie. Żałuję jednak, że ze względów na
wcześniej poczynione zobowiązania, nie mogę być obecny z
państwem dzisiejszego wieczoru.
Szanowni Państwo,
Historia Europy ostatniego wieku była pełna cierpienia ludzkiego.
Nasz kontynent był światkiem dwóch wojen światowych oraz
miejscem narodzin dwóch nieludzkich systemów totalitarnych. W
sercach i umysłach Polaków 'Katyń' jest symbolem tej ciemnej
przeszłości.
Co
symbolizuje?
Podstęp,
kłamstwo,
niesprawiedliwość, fałszerstwo oraz manipulację.
Szanowni Państwo,
Jakie są fakty dotyczące tragedii katyńskiej ? 5 marca 1940 Biuro
Polityczne Partii Komunistycznej w Moskwie podjęło decyzję,
podpisaną przez Józefa Stalina, będącą wyrokiem śmierci na
polskich więźniach wojennych, którzy dostali się do niewoli w
wyniku
inwazji
wojsk
sowieckich
na
wschodnią
część
Rzeczpospolitej 17 września 1939r., przetrzymywanych w obozach
w Kozielsku, Starobielsku i Ostaszkowie.
Wiosną 1940r. ponad 20 000 polskich żołnierzy, oficerów,
policjantów, pograniczników, urzędników, przedsiębiorców zostało
zamordowanych przez NKWD. Egzekucji dokonano w różnych
lokalizacjach: Miednoje, Charków oraz w lesie katyńskim. Ta
masakra, będąca bez dwóch zdań aktem ludobójstwa, przez
dziesięciolecia była przedmiotem zaprzeczeń ze strony władzy
komunistycznej. Mówienie zaś o niej było aktem ogromnej odwagi
osobistej. Rodzinom pomordowanych odmawiano prawdziwych
informacji na temat ich najbliższych i ukochanych.
Sytuacja uległa zmianie w raz z upadkiem komunizmu w Europie
Środkowo-Wschodniej. Można było już mówić otwarcie o tej
tragedii, żądać faktów jak również sprawiedliwości. W roku 1990
władze radzieckie przyznały, że zbrodnia ta została dokonana
przez NKWD, a w dwa lata później Prezydent Jelcyn zadeklarował,
że rozkaz został podpisany przez Józefa Stalina.
Szanowni Państwo,
Na końcu każdego ciemnego tunelu znajduje się światełko nadziei.
W Zachodniej Europie w następstwie II Wojny Światowej tym
światełkiem nadziei stałą się współpraca między sześcioma
państwami, która przerodziła się w proces integracji europejskiej.
Objęła te państwa, które jeszcze kilka lat wcześniej były
zaangażowane w śmiertelną walkę.
Niestety zajęło to dalsze 53 lata aby nasz kontynent został w pełni
zjednoczony. Doszło do tego w 2004r. kiedy 10 państw wstąpiło
do Unii Europejskiej, w tym Polska, a cień jałtańskiego podziału
Europy przeszedł do historii raz na zawsze. Wielki cud naszych
czasów stał się rzeczywistością. Nie byłby on jednak możliwy bez
wielkiego moralnego przywództwa Papieża Jana Pawła II, który
dodawał wiary i siły swoim rodakom słowami 'nie lękajcie się' jak
również wysiłku niezliczonej rzeszy Polaków zaangażowanych w
ruch 'Solidarności' pod przywództwem Lecha Wałęsy.
Dzisiaj powinniśmy być wszyscy usatysfakcjonowani, że żyjemy w
czasach,
w
których
Europa
jest
zjednoczona,
cieszy
się
bezprecedensowym okresem pokoju, demokracji i dobrobytu.
Niemniej jednak nie powinniśmy nigdy zapomnieć o przeszłości i
brać tego co mamy dzisiaj za dane raz na zawsze.
Symbolem tej przeszłości, o której zapomnieć nie powinniśmy i nie
możemy dla każdego Polaka jest 'Katyń'. Powinien on jednak
również stać się takim symbolem dla każdego Europejczyka.
My Europejczycy potrzebujemy wiedzy na temat 'Katynia', gdyż
stanowi integralną część europejskiej historii oraz naszego
wspólnego dziedzictwa. Dlatego też, wysoko cenię inicjatywę posła
Sonika oraz Polskiego Instytutu Filmowego aby wyświetlić tutaj w
Parlamencie ten ważny europejski film, nominowany w tym roku
do Oskara w kategorii filmu nie-angielskojęzycznego, i tym samym
podzielić się tragiczną historią, którą opowiada, z posłami i
obywatelami innych państw Unii Europejskiej zgromadzonymi
dzisiejszego wieczora.
Szanowni Państwo,
Kończąc chciałem serdecznie powitać na dzisiejszym pokazie pana
Janusza Sariusz-Skąpskiego, przewodniczącego Federacji Rodzin
Katyńskich w Polsce. Ten film ilustruje cierpienie tysięcy rodzin,
takich jak te zrzeszone w Federacji, które straciły swoich
najbliższych i ukochanych.
Chciałbym w tym miejscu zacytować Andrzeja Wajdę, reżysera
dzisiejszego filmu:" Widzę mój film o Katyniu, jako opowieść o
Rodzinie rozłączonej na zawsze, o wielkich złudzeniach i brutalnej
prawdzie katyńskiej zbrodni. Słowem, film o indywidualnym
cierpieniu, które wywołuje obrazy mające znacznie większą
uczuciową pojemność niż historyczne fakty. Film ukazujący do bólu
okrutna prawdę, której bohaterami nie są zamordowani oficerowie,
lecz kobiety, które czekają na ich powrót każdego dnia, o każdej
godzinie,
przeżywając
nieludzką
niepewność.
Wierne
i
niezachwiane, pewne, że wystarczy otworzyć drzwi a stanie w nich
od lat oczekiwany mężczyzna, gdyż tragedia Katynia dotyczy tych,
którzy żyją, tych, co wtedy żyli".
Zapraszając państwa na projekcję filmu, chciałbym również
poprosić o moment refleksji nad cierpieniem tych, których historia
opowiedziana na ekranie dotyczy. Przystańcie państwo na moment
i pomyślcie, w którym miejscu znajdowała się Europa wtedy, a w
jakim jest dzisiaj.
Dziękuję za uwagę.