Bariery działalności samorządów

Debata samorządowo–parlamentarna
Bariery działalności samorządów
6 marca 2012 r.
Forum Wójtów, Burmistrzów i Prezydentów Małopolski funkcjonuje przy Małopolskim Instytucie Samorządu Terytorialnego i Administracji w Krakowie od 2000 roku.
Członkami – założycielami było wtedy 82 wójtów i burmistrzów, obecnie Forum skupia
164 osoby, to jest ponad 90% wszystkich szefów gmin małopolskich.
Forum Wójtów, Burmistrzów i Prezydentów Małopolski pełni istotną funkcję integracyjną
dla administracji publicznej Województwa Małopolskiego. Jest płaszczyzną dla wspólnego działania samorządów, budowania tożsamości regionalnej, a tym samym zachętą do
myślenia kategoriami wykraczającymi poza partykularne interesy poszczególnych gmin.
Wszystkie działania Forum prowadzone są przy tym z zachowaniem pełnej autonomii
i samodzielności gmin.
Forum to silna, opiniotwórcza grupa samorządowców, oparta wyłącznie na wspólnocie interesów zawodowych, niezależna od sympatii politycznych. Jej głównym celem działania
jest wpływanie na rozwój lokalny i regionalny poprzez prezentowanie stanowisk samorządów gminnych wobec parlamentu, administracji rządowej i innych instytucji i organizacji.
Wynikiem prowadzonych spotkań i dyskusji jest określenie zagrożeń, jakie dziś stają przed
samorządami gminnymi, m.in. nadmierna centralizacja zadań i środków, nadmierne tworzenie programów centralnych, ograniczanie środków finansowych w systemie subwencji
i dotacji dla gmin. Podejmowanie działań na rzecz zmiany niekorzystnych tendencji jest
wyzwaniem na najbliższe lata działalności Forum Wójtów, Burmistrzów i Prezydentów Małopolski.
Pracami Forum kieruje Zarząd Forum w składzie:
Prezes:
dr inż. Kazimierz Fudala, Wójt Gminy Rzepiennik Strzyżewski
Wiceprezesi:
Marek Jamborski, Wójt Gminy Kocmyrzów-Luborzyca
Teresa Jankowska, Burmistrz Miasta i Gminy Brzeszcze
Adam Sołtys, Wójt Gminy Słopnice
Członkowie Zarządu:
Marek Gabzdyl, Wójt Gminy Raciechowice
Stanisław Początek, Burmistrz Miasta Dąbrowa Tarnowska
Jan Smarduch, Wójt Gminy Nowy Targ
Koordynatorem Forum z ramienia MISTiA jest Małgorzata Drużyńska.
Szanowni Parlamentarzyści!
W 2004 roku Forum Wójtów, Burmistrzów i Prezydentów Małopolski zainicjowało cykliczne debaty samorządowo–parlamentarne w Małopolsce. Celem ich jest zmiana niekorzystnej sytuacji, kiedy parlamentarzyści w niewystarczającym stopniu korzystają z wiedzy i doświadczenia
szefów gmin, czyli osób będących najbliżej spraw zwykłych obywateli. Stanowiska przedstawiane przez stronę samorządową dotyczą fundamentalnych problemów, na jakie napotykają
samorządy w swoich działaniach, a których większość wynika z wadliwego, niespójnego prawa. Wszystko to wpływa zaś na blokowanie rozwoju samorządów, a w konsekwencji rozwoju
lokalnego i regionalnego.
Dzisiejsza debata, odbywająca się 6 marca 2012 roku, jest piątą w kolejności i odbywa się
u progu nowej kadencji Sejmu i Senatu.
Szefowie gmin prezentują aktualnie priorytetowe dla samorządów obszary spraw: finanse samorządowe na tle deficytu sektora finansów publicznych, przyszłość oświaty samorządowej
i propozycje zmian w zakresie realizacji zadań pomocy społecznej.
Przekazujemy załączone wnioski w poczuciu ich rangi i znaczenia oraz mając zaufanie do autentycznego zaangażowania Parlamentarzystów w budowanie sprawnej samorządności terytorialnej.
Forum Wójtów, Burmistrzów i Prezydentów Małopolski wyraża nadzieję, że Państwo Parlamentarzyści zechcą przyjąć powyższe propozycje życzliwie i uwzględnić je w swojej aktywności parlamentarnej, która służyć będzie interesom obywateli, jak i skutecznemu wzmocnieniu
pozycji gminy w systemie samorządu terytorialnego.
Debata samorządowo–parlamentarna, 6 marca 2012 r.
3
Finanse samorządów
Forum Wójtów, Burmistrzów i Prezydentów Małopolski przedstawia stanowiska:
– w sprawie projektu zmian ustawy o finansach publicznych zawierającej ograniczenia
deficytów jednostek samorządu terytorialnego
– w sprawie tzw. wpłat „janosikowych”.
Forum Wójtów, Burmistrzów i Prezydentów Małopolski reprezentujące 164 samorządowców, zdecydowanie sprzeciwia się wprowadzeniu w roku 2012 i w latach następnych ograniczenia deficytu samorządów na poziomie 10 mld zł zgodnie z art.11 ustawy o zmianie
ustawy o finansach publicznych.
Ze względu na krótki okres czasu oraz brak realnych danych dotyczących wykorzystania
przez samorządy limitu deficytu na 2012 r. zgodnych z zapisami w uchwałach budżetowych oraz wieloletnich prognozach finansowych, istnieje uzasadniona obawa, że przymusowe proporcjonalne obniżenie deficytu do dnia 15 grudnia 2012 r. według wskaźnika
ogłoszonego przez Ministra Finansów, spowoduje ogromne utrudnienia dla samorządów.
Brak możliwości elastycznego zrestrukturyzowania wydatków w tak krótkim czasie oraz
związanie już zawartymi umowami, postawią samorządy w sytuacji bez wyjścia.
Ze względu na absorpcję funduszy unijnych, tak restrykcyjne ograniczenie limitu deficytu
spowoduje zmniejszenie wykorzystania powyższych i konieczność ich zwrotu do budżetu
UE, co spowoduje zwolnienie tempa wzrostu PKB.
Jeżeli wprowadzenie ograniczenia deficytu samorządów jest konieczne, wnioskujemy
o przesunięcie terminu wdrożenia zmian co najmniej do roku 2013. Odsunięcie proponowanych zmian na rok 2013, poprzedzone opublikowaniem przez Ministra Finansów informacji, o których mowa w art. 87c ust. 2 zmiany ustawy o finansach publicznych, da szansę
jednostkom samorządu terytorialnego na płynne przygotowanie się do ograniczeń związanych z limitem deficytu.
Za dopuszczalne uznajemy ustawowe ograniczenie deficytu jst w wielkościach:
2013 – 10,5 mld
2014 – 9,5 mld
2015 – 0,6 PKB
Debata samorządowo–parlamentarna, 6 marca 2012 r.
4
Forum Wójtów, Burmistrzów i Prezydentów Małopolski jednoznacznie sprzeciwia się ograniczeniu bądź likwidacji wpłat do budżetu państwa przez jednostki samorządu terytorialnego o wysokich dochodach własnych przeznaczonych na finansowanie części równoważącej subwencji ogólnej, w związku z brakiem deklaracji ze strony rządowej o pokryciu
ewentualnych ubytków ze strony budżetu państwa.
Wdrożenie takiego rozwiązania spowodowałoby, że pewna cześć jednostek nie będzie mogła realizować obligatoryjnych zadań wynikających z ustawy o samorządzie gminnym.
Redystrybucja dochodów jest mechanizmem pozwalającym na realizację zrównoważonego rozwoju całego społeczeństwa, a nie tylko wybranych samorządów, które często tylko
ze względu na swoje położenie geograficzne i zasoby naturalne generują przychody, które
dla innych są nieosiągalne.
Likwidacja lub ograniczenie tego źródła dochodu powiększy jeszcze dysproporcje w rozwoju poszczególnych jst, co zwiększy się wykluczenie społeczne mieszkańców biedniejszych gmin.
Wysokość dochodów podatkowych, od których zależy kwota części równoważącej subwencji ogólnej jest bezpośrednim odzwierciedleniem majętności społeczeństwa, która
z kolei silnie skorelowana jest z rozmiarem zadań z zakresu pomocy społecznej.
W związku z systematycznym zmniejszaniem udziału budżetu Państwa w powyższych
zadaniach i przerzucanie ciężaru tych obowiązków na samorządy lokalne niezbędne jest
utrzymanie subwencjonowania na wyższym niż dotychczas poziomie.
Forum Wójtów, Burmistrzów i Prezydentów Małopolski popiera w powyższych kwestiach
stanowiska Zarządu Związku Gmin Wiejskich RP i Związku Miast Polskich.
Debata samorządowo–parlamentarna, 6 marca 2012 r.
5
Oświata samorządowa
Forum Wójtów, Burmistrzów i Prezydentów Małopolski przedstawia poniżej stanowisko w sprawach oświaty samorządowej.
W roku 1994 ustawą o systemie oświaty przekazano samorządom prowadzenie szkół.
Część samorządów już wcześniej skorzystała z delegacji ustawowej i przejęła prowadzenie
szkół. Od tego czasu ciągle borykamy się z wieloma problemami związanymi z realizacją
tego odpowiedzialnego i ważnego zadania.
Problemy pojawiają się na wielu płaszczyznach:
– państwo wycofało się z finansowania inwestycji i remontów budynków oświatowych
zrzucając to zadanie na barki samorządu bez zapewnienia środków finansowych
– nie dano samorządom narzędzi do kontroli jakości nauczania i czasu pracy
nauczycieli, pozostawiając to w gestii nadzoru pedagogicznego
– co roku powiększa się luka finansowa pomiędzy otrzymywaną subwencją oświatową
a rzeczywistymi kosztami utrzymania oświaty
– od lat bezskutecznie postulujemy o przeprowadzenie niezbędnych reform
oświatowych mających na celu poprawę efektywności systemu i ograniczenia
kosztów wynikających z rozbudowanych, a dziś już często absurdalnych przywilejów
wynikających z Karty Nauczyciela
– nadal przekazywane są samorządom kolejne obowiązki bez zapewnienia na ten cel
środków finansowych w ilości niezbędnej do sfinansowania tych zadań/np. stypendia
dla uczniów, dożywianie, przesunięcie reformy 6-latków, itp./
Samorządy wykazują wielką troskę o jakość oświaty w gminie. Podejmujemy wiele inicjatyw oświatowych, zakładamy szkoły o profilu dostosowanym do potrzeb lokalnego rynku pracy, organizujemy dodatkowe zajęcia, koła zainteresowań, dbamy o rozwój sportu
wspierając Uczniowskie Kluby Sportowe.
Brak możliwości sprawowania funkcji kontrolnych przez samorządy, niewystarczający nadzór pedagogiczny, który został zredukowany do minimum i pozostaje w rękach państwa
– powoduje, że faktycznie kontrola nad oświatą jest rozproszona i nieefektywna. Dodatkowym utrudnieniem jest też funkcjonujące prawo oświatowe, zgodnie z którym to rząd
i MEN ustalają zasady funkcjonowania szkół, podwyżki i kolejne przywileje. Płatnikiem zaś
jest samorząd.
Debata samorządowo–parlamentarna, 6 marca 2012 r.
6
I. Baza materialna szkół
Wyrazem troski o oświatę jest materialna baza szkół, która w ostatnich 20 latach została zupełnie przebudowana. Powstało wiele nowych budynków szkół, nowoczesnych, o pięknej
architekturze, prawie wszystkie szkoły przeszły remonty i modernizacje. Ten ogrom inwestycji został wykonany ze środków gmin, bowiem państwo z chwilą przekazania oświaty
gminom, wycofało się z ich finansowania. Rewolucyjne zmiany nastąpiły w zapleczu sportowym szkół. Wybudowano sale lub hale sportowe prawie przy każdej ze szkół, powstały
boiska sportowe, place zabaw oraz kompleksy sportowe.
Obiekty sportowe były dofinansowane przez środki z budżetu państwa, między innymi
w ramach programu „Orlik” i „Radosna szkoła”.
We wszystkich szkołach urządzono i wyposażono stołówki szkolne lub punkty wydawania
posiłków. Szkoły otrzymały pomoce dydaktyczne, pracownie komputerowe, systemy multimedialne, monitoring. Obecnie szkoły są dobrze wyposażone i w zdecydowanej większości, spełniają wymogi XXI w.
II. Finansowanie oświaty
Oświata jest finansowana przez system subwencji oświatowej otrzymywanej przez samorządy z budżetu państwa. Problemem podstawowym jest to, że subwencja nie pokrywa
kosztów funkcjonowania oświaty.
W poszczególnych latach we wszystkich gminach koszty funkcjonowania oświaty oprócz
zadań własnych gmin stanowiły:
– 2007/8 – 125,4% kwoty otrzymanej subwencji,
– 2008/9 – 124,5% kwoty otrzymanej subwencji,
– 2009/10 – 125,8% kwoty otrzymanej subwencji
Szacuje się, że samorządy dopłacają do zadań oświatowych ok. 15 mld zł rocznie, kosztem
realizacji zadań własnych.
Ponadto gminy ponoszą pozostałe koszty związane z prowadzeniem oświaty, na które nie
otrzymują subwencji tj.: inwestycje, remonty, dowóz uczniów, dożywianie, prowadzenie
przedszkola i klas „0”.
Samorządy są również zaskakiwane w trakcie roku dodatkowymi obciążeniami wynikającymi z wprowadzanych przez rząd zmian, np.:
– zwiększenie od lutego 2012 r. składki rentowej obciążającej pracodawców o
dodatkowe 2%,
– podwyżki dla nauczycieli (za rok 2009 – 10%, 2011 – 7,8%, 2012 – 3,8%)
– pozostawienie na kolejny rok dzieci 6-letnich w tej samej klasie (jeden oddział
generuje koszty ok. 100 tys. zł)
Koszty funkcjonowania oświaty są największą pozycją w budżecie gmin i stanowią od 4050% budżetu i w bardzo istotny sposób wpływają na sytuację finansów gminy.
Problem finansowania oświaty narasta. Zewnętrzna sytuacja finansowa gmin jest coraz
trudniejsza, zmniejszają się wpływy podatkowe, wprowadzono nowe progi ograniczające
zadłużanie się samorządów – to wszystko powoduje, że musimy redukować wydatki bieżące i szukać oszczędności w każdym działaniu.
Debata samorządowo–parlamentarna, 6 marca 2012 r.
7
III. Prawo oświatowe
Dużym obciążeniem dla samorządów są niekonsultowane zmiany przepisów oświatowych
wprowadzane przez rząd i Ministerstwo Edukacji Narodowej. Przykłady takich zmian to
m.in.: przesunięcie reformy 6-latków o kolejne dwa lata, wprowadzenie zwiększonej o 2%
składki rentowej, wprowadzenie obowiązku 20% udziału w stypendiach szkolnych itp.
Jednak zasadniczym aktem prawnym, który generuje nieuzasadnione koszty jest Karta Nauczyciela. Dokument ten uchwalony w styczniu 1982 r. funkcjonuje do dziś, powodując
wielkie koszty finansowania przywilejów zapisanych w Karcie Nauczyciela, zupełnie nieadekwatne do obecnej sytuacji i rzeczywistości ekonomicznej i demograficznej.
Konieczna jest nowelizacja Karty Nauczyciela, dostosowanie jej do obecnych warunków
tak, aby była gwarantem praw dla nauczycieli, ale również pozwalała na egzekwowanie
obowiązków i kontrolę efektów pracy nauczyciela.
Proponujemy wprowadzenie następujących zmian:
– art.10 wprowadzić zapis o kontraktach na 3-5 lat lub inny sposób zawierania umów,
aby była możliwość niezatrudnienia nauczyciela, który osiąga słabe wyniki lub nie
nadaje się do tego zawodu
– art.20 zlikwidować zapis o postawieniu nauczyciela w tzw. stan nieczynny, co
skutkuje wypłaceniem dodatkowej odprawy
– art.30a uchylić w całości
– art.39 zmienić sposób wynagrodzenia za pracę: tzw. płacenie z góry, ponieważ jest to
anachronizm i powoduje wiele problemów rozliczeniowych
– art.42 podnieść pensum, w sposób konkretny zapisać obowiązujący czas pracy
dydaktycznej, określić jakie zadania nauczyciel powinien wykonywać
w pozostałym czasie pracy (do 40 godz./tyg), co umożliwi dyrektorowi oraz,
pośrednio, organowi prowadzącemu szkołę możliwość kontroli czasu pracy i efektów
nauczania
– art.45 przywrócić zapis mówiący o warunkach podejmowania przez nauczyciela
dodatkowego zatrudnienia, co pozwoli uniknąć podwójnego czy nawet potrójnego
zatrudnienia nauczycieli w różnych szkołach. Wnioskujemy, aby była wymagana
zgoda dyrektora na dodatkowe zatrudnienie w innych jednostkach
– art.53 Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych naliczać wg zasad dotyczących
wszystkich grup społecznych (tj. 37,5 przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego
w roku poprzednim/) a nie dwa razy wyższy z dodatkowym tzw. świadczeniem
urlopowym wypłacanym w miesiącach wakacyjnych
– art.54 znieść prawo do lokalu mieszkalnego w gminach wiejskich i miejskich do
5 tys. mieszkańców oraz dodatek mieszkaniowy i wiejski
– art.56 znieść prawo do użytkowania działki rolnej, którą oczywiście ma zapewnić
organ prowadzący
– art.58 wyeliminować zapis, że prawo do lokalu w szkole mogą mieć tylko nauczyciele
(narusza to prawa właściciela budynku)
– art.61 zlikwidować dodatek na tzw. zagospodarowanie przysługujący tylko tej jednej
grupie zawodowej i płacony oczywiście przez organ prowadzący
– art.73 ograniczyć płatne urlopy dla tzw. poratowania zdrowia (obecnie przysługują
3 roczne płatne urlopy w 30-letniej karierze) płacone oczywiście przez organ
prowadzący. Proponujemy, aby skorzystać z rozwiązań dotyczących wszystkich
ubezpieczonych.
Debata samorządowo–parlamentarna, 6 marca 2012 r.
8
Postulowane przez samorządy propozycje rozwiązań przez ostatnie kilkanaście lat są zupełnie ignorowane przez rządzących. A jeżeli już dochodzi do zmian, to głównie pod naciskiem nauczycielskich związków zawodowych.
Przykładem takiego działania jest jedna z ostatnich nowelizacji Karty Nauczyciela, która
wprowadza art. 30a, nakładający na samorządy obowiązek osiągnięcia w poszczególnych
grupach awansu zawodowego nauczycieli tzw. średnich wynagrodzeń. W przypadku nieosiągnięcia ww. średnich, narzucono na samorząd obowiązek wypłacenia w terminie do
31 stycznia następnego roku tzw. wyrównań.
Wprowadzone rozwiązanie psuje system wynagradzania nauczycieli, likwidując funkcję
motywacyjną systemu wynagradzania. Ogranicza dostęp do zawodu młodych nauczycieli,
powoduje wiele absurdów i kolizji z innymi zapisami ustawy (np. konieczność wyrównania
na etat nauczyciela, który nie posiada wymaganego wykształcenia, a z innych przepisów
uzyskał stopień awansu zawodowego, jest nauczycielem zawodu w szkole zawodowej lub
jest zawieszony w czynnościach nauczyciela itd.).
Jest to zdecydowany krok w tył, jeżeli chodzi o funkcjonujące systemy wynagradzania,
które powinny motywować pracowników do uzyskiwania dobrych efektów pracy. Tylko
w 2010 r. koszt wypłaconych wyrównań w Małopolsce to 30,6 mln.
Od dwóch lat bezskutecznie wnioskujemy o uchylenie w trybie pilnym zapisów
art. 30a Karty Nauczyciela. Złożona przez część gmin skarga do Trybunału Konstytucyjnego przez dwa lata nie doczekała się rozstrzygnięcia.
Funkcjonowanie Karty Nauczyciela oraz konieczność finansowania przez samorządy nie
tylko zadań oświatowych lecz i przywilejów nauczycielskich, psuje funkcjonowanie systemu oświaty powodując między innymi to, że w ciągu ostatnich pięciu lat:
– zlikwidowano 3000 szkół,
– natomiast liczba nauczycieli zwiększyła się o 18 tys. osób, mimo że liczba uczniów
zmalała o 1 milion.
Co roku ponosimy coraz większe koszty funkcjonowania oświaty – o ok. 3 mld. zł. Efektywność ekonomiczna systemu oświaty maleje, spada jakość nauczania i wychowania.
Polscy nauczyciele, jak podają międzynarodowe instytucje (Komisja Europejska, OECD, Eurydice) pracują najkrócej w Europie:
– Polska – 14 godzin zegarowych tygodniowo (18 lekcyjnych)
– Niemcy – 22-23 godz.
– Czechy – 17 godz.
– Słowacja – 22-23 godz.
– Turcja – 30 godz.
W polskiej oświacie realizowany jest więc „wariant grecki”, który wcześniej czy później doprowadzi samorządy do ruiny finansowej.
Uważamy, że jest już najwyższy czas na uchwalenie zupełnie nowego dokumentu, regulującego prawa, ale również obowiązki nauczycieli oraz gwarantującego prawa gminom,
jako organowi prowadzącemu szkołę. Samorządy, jako ponoszące finansową i polityczną odpowiedzialność za prowadzenie oświaty, muszą mieć prawo do kontroli czasu pracy
i uzyskiwanych efektów pracy szkół.
Debata samorządowo–parlamentarna, 6 marca 2012 r.
9
Wprowadzone stopnie awansu zawodowego powodują, że nauczyciel po osiągnięciu
stopnia nauczyciela mianowanego jest nienaruszalny, a w przypadku braku pracy trzeba
mu zapłacić nawet 9-miesięczną odprawę.
Obecnie w Polsce statystycznie jeden nauczyciel przypada na 10 uczniów, choć trend jest
taki, że rocznie ubywa około 300 tys. uczniów z systemu oświaty (natomiast nauczycieli
przybywa ok. 3,5 tys. osób rocznie).
W związku z niżem demograficznym konieczne są mechanizmy pozwalające na ograniczanie liczby zatrudnionych nauczycieli oraz odsuwanie nauczycieli nienadających się do
tego zawodu.
Celem proponowanych zmian nie jest zamach na prawa nauczycieli. Chcemy godziwie płacić dobrym nauczycielom za ich trudną pracę, ale również chcemy mieć wpływ na jakość
pracy szkoły i osiąganie efekty, eliminować patologie oraz dostosować prawo oświatowe
do obecnych warunków ekonomicznych i demograficznych.
W obecnej trudnej sytuacji widzimy dwie możliwości rozwiązania:
– gruntowna reforma systemu oświaty, podniesienie pensum, zlikwidowanie Karty
Nauczyciela i uchwalenie nowego, adekwatnego do obecnej sytuacji dokumentu
regulującego prawa i obowiązki wszystkich uczestników procesu edukacji
lub
– przekazanie oświaty państwu, tak jak to funkcjonuje np. w Niemczech czy na Litwie
– nauczyciele są pracownikami utrzymywanymi przez państwo a samorządy zajmują
się tylko utrzymaniem bazy lokalowej.
Forum Wójtów, Burmistrzów i Prezydentów Małopolski deklaruje wolę współpracy przy
wypracowaniu nowych rozwiązań.
Stoimy na stanowisku, że problem polskiej oświaty nie może być okazją do rozgrywek politycznych. Reforma edukacji jest dziś niezbędna, a stan obecny jest efektem
zaniechań i zaniedbań wszystkich opcji politycznych na przestrzeni ostatnich 20
lat.
Debata samorządowo–parlamentarna, 6 marca 2012 r.
10
Polityka społeczna
Forum Wójtów, Burmistrzów i Prezydentów Małopolski wnioskuje o podjęcie następujących działań legislacyjnych w zakresie opieki społecznej:
1. Wyrównanie stawki za opiekę w ŚDŚ w całym kraju do jednej wartości. Dziś te stawki
są zróżnicowane np.: w województwie dolnośląskim – od 1028 zł, w województwie
pomorskim – do 810 zł, w Małopolsce – 950 zł.
2. Proponujemy zwiększanie wskaźnika procentowego kosztów obsługi świadczeń
rodzinnych zgodnie ze wskaźnikiem podawanym przez Główny Urząd Statystyczny
albo waloryzowanie ich w inny sposób.
Zgodnie art. 33 ust. 2a koszty obsługi świadczeń rodzinnych wynoszą 3% otrzymanej
dotacji na świadczenia rodzinne oraz składki na ubezpieczenie emerytalne i rentowe.
Koszty utrzymania pracowników oraz szeroko pojętej obsługi są już znacznie wyższe
niż otrzymane 3%, a Rada Ministrów dwukrotnie dodała samorządom nowe zadania,
tj. program wspierania osób pobierających świadczenia pielęgnacyjne z 27.09.2011 r.
oraz wspieranie niektórych osób pobierających świadczenia w okresie od stycznia do
marca 2012 r. z 27.12.2011 r.
3. Wnioskujemy o weryfikowanie kryteriów dochodowych zarówno w pomocy
społecznej jak i w świadczeniach rodzinnych zgodnie z Ustawą o pomocy społecznej:
art. 9 gwarantuje weryfikację co trzy lata, tymczasem ostatnia zmiana miała miejsce
2007 roku.
4. Wnioskujemy o zrównanie wysokości zasiłków dla osób pobierających zasiłek
pielęgnacyjny w gminie do wysokości zasiłku pobieranego w ZUS. Obecnie osoby
pobierające zasiłek pielęgnacyjny w gminie otrzymują mniejszą kwotę niż osoby
pobierające zasiłek w ZUS-ie – różnica wynosi 30 zł, a od marca 2012 r. wzrośnie
o ponad 40 zł.
5. Wnioskujemy o wprowadzenie zapisu mówiącego o odpowiedzialności
spadkobierców i obdarowanych (bez względu na ich stopień pokrewieństwa
i dochody) za pokrywanie kosztów pobytu w DPS, do wysokości masy spadkowej
(jak przy odpowiedzialności za długi).
6. Wnioskujemy, aby przygotowana nowa ustawa wprowadzająca nowe możliwości
zatrudniania osób wykluczonych, trafiła pod obrady Sejmu. Problem zatrudnienia
socjalnego wymaga rozwiązań i wsparcia legislacyjnego.
Debata samorządowo–parlamentarna, 6 marca 2012 r.
11