sztuka łączenia war na obra dwuto

Transkrypt

KURS SELEKCJI I MASKOWANIA
JĘZYKOWEJ
NR 01/2005 (6) CENA 29, jD PLN VAT 0%
MAGAZYN
PROGRAMU AD
PHO
sztuka łączenia war
modelowanie Dosraci
\\\
wyścig z czasem
recenzja filtró
na obra
dwuto
9 771732 220011
GRUDZIEŃ
FOTOMONTAŻ
Papryczkozwierz
Od redakcji
JOANNA CYMKIEWICZ
Wielkimi krokami zbliżają się Święta Bożego Narodzenia,
w centrach handlowych już od miesiąca można oglądać
dekoracje świąteczne, zabieg ten ma skłonić potencjalnych
klientów do wcześniejszego kupowania prezentów dla najbliższych. My również przygotowaliśmy dla Was prezent
- drugą część multimedialnego kursu programu Adobe
Photoshop, którego tematem przewodnim jest selekcja
i maskowanie. Na konkretnych przykładach starałam się
pokazać Warn, jak w praktyce wykorzystać narzędzia,
za pomocą których można wykonać selekcję wybranych
fragmentów zdjęć.
W planach mamy wydawanie kolejnych części tego kursu, ale chcielibyśmy poznać Wasze opinie na jego temat,
czego chcielibyście się nauczyć, jakie problemy powinny
być omawiane. To jest kurs dla Was i dlatego chcemy zrobić
produkt, który Warn się przyda. Wszelkie sugestie proszę
przesyłać na mój adres, który podany jest na końcu.
Wracając do Świąt, jak wszystkim wiadomo, to okres
w którym należałoby wysłać kartki świąteczne do rodziny,
czy znajomych. Coraz bardziej popularne stały się e-kartki - wystarczy wejść na stronę WWW jakiegoś serwisu
oferującego kartki wybrać jedną i wysłać. Jednak nic nie
dorówna tej wykonanej samodzielnie, dlatego też w jednym
z artykułów zamieściliśmy tutorial, jak wykonać taką kartkę
- nie jest to skomplikowana praca, a może dać dużo satysfakcji - zarówno osobie która ją wykonuje, jak i osobie
która ją otrzyma.
W każdym numerze staramy się poświęcić więcej uwagi
jednemu tematowi - tym razem jest to fotomontaż. Czasami
nawet nie zdajemy sobie sprawy, że zdjęcia, które kiedyś
wykonaliśmy podczas spaceru, wycieczki, czy wakacji
można wykorzystać do stworzenia niepowtarzalnych fotomontaży. Na początku należy poznać techniki, jakie można
wykorzystać przy ich tworzeniu, a potem wystarczy odrobina fantazji i można tworzyć tak śmieszne stworki, jak np.
ten który znalazł się na okładce tego numeru (oczywiście
tutorial do tego znajduje się w piśmie), bądź poważniejsze
kompozycje, jak np. z artykułu pt. „Plakat ze snu". Zachęcamy Was do tworzenia własnych fotomontaży, możecie
pochwalić się swoimi pracami przysyłając je na adres redakcji, a my najlepsze nagrodzimy książkami o grafice.
Wesołych Świąt
świątecznej
projekt kartki
MAGDALENA TOMCZYK
Plakat ze snu
TOMASZ SARNA
Efekty pod kontrolą
JOANNA CYMKIEWICZ
Cyber pasikonik
DARIUSZ KOCUREK
FAQ
MAGDALENA CYRCZAK
Wisienki - smakowita grafika
PIEBE DE JONG
Ten numer różni się trochę od pozostałych tym, że jest
w nim mniej tutoriali, a więcej artykułów. Chcielibyśmy, żeby
Ci z Was, którzy nie mają czasu na wykonywanie tutoriali
też znaleźli coś dla siebie. Mamy nadzieję, że przypadną
Warn do gustu materiały, które przygotowaliśmy do tego
numeru. Kilku znanych artystów postanowiło zdradzić nam
tajemnice tworzenia swoich grafik lub opisać jak wygląda
ich dzień pracy. Może to być szczególnie przydatne dla
osób, które dopiero zaczynają swoją przygodę z grafiką.
Na koniec roku postanowiliśmy zmienić wygląd naszej
strony WWW. Powstało kilka nowych działów - m.in. Porada dnia, w którym codziennie będziemy zamieszczać
przydatną informację, jak usprawnić pracę w Photoshopie. Kolejną nowością jest dział ze zdjęciami Royalty
Free, w którym będziemy zamieszczać zdjęcia w wysokiej
rozdzielczości do wykorzystania we własnych pracach. To
oczywiście nie wszystkie nowości na stronie, sami przekonajcie się wchodząc na stronę www.psdmag.org.
Triki w Photoshopie
MAGDALENA CYRCZAK
Cyfrowa modelka - modelowanie
postaci
PATRYK PIEŚCIŃSKI
Nowości
Agnieszka Wawrzyniecka
[email protected]
DOMINIK MACIASZEK
Xenofex 2 - Photoshop na dopalaczu
SŁAWOMIR KUCZKOWSK!
sć
?
grudzień/styczeń 2005
Dzień z życia rysownika wyścig z czasem
ŁUKASZ CIACIUCH
jest wydawany przez
Software-Wydawnictwo Sp. z o.o.
Tryby mieszania
MAGDALENA CYRCZAK
Redaktor naczelna:
agaw@software. com.pl
Od pomysłu do grafiki
JOLA KUDELA
Gwiazdka - zabłyśnij pomysłem
MICHAŁ PARTYKA
Ikonografia współczesnych
czasów
BOGUSŁAWA MIKŁA
Graffiti
Redaktorzy:
Joanna Cymkiewicz
[email protected]
Mariusz Dubielecki
[email protected]
Producent:
Marta Kurpiewska
[email protected]
Opracowanie CD:
Joanna Cymkiewicz
[email protected]
Mariusz Dubielecki
mariusz@software. com.pl
KAMIL TUŁPATOWICZ
Opracowanie DVD:
Bartek Wróblewski
bartek@software. com.pl
Kropkomania
BEATA STOLARCZYK
Skład:
[email protected]
Projekt graficzny okładki:
Joanna Cymkiewicz
Joanna. cymkiewicz@software. com.pl
Dział reklamy:
Kalina Babecka
[email protected]
tel.: (22) 860 17 42
Prenumerata:
Marzena Dmowska
pren@software. com.pl
g|]
tel.: (22) 860 17 67
Photoshop vs Gimp
ADAM BROŻYŃSKI
[JE
Czym dla Ciebie jest Photoshop?
JACEK KRASODOMSKI
[jg
Obrazy dwutonowe
Adres korespondencyjny:
Software-Wydawnictwo Sp. z o. o.,
00-190 Warszawa, ul. Lewartowskiego 6
e-mail: [email protected],
www.psdmag.org
tel. (22) 860-17-42, fax (22) 860-17-71
Wyprodukowano w Polsce
Druk: Kengraf
Nakład; 6000 egz.
ARTUR KUBIENIEC
Redakcja dokłada wszelkich starań, by publikowane w piśmie i na
towarzyszących mu nośnikach Wormacje i programy były poprawne,
jednakże nie bierze odpowiedzialności za efekty wykorzystania ich;
nie gwarancje także poprawnego działania programów Shareware,
freeware i public dotnarn. Uszkodzone podczas wysyłki płyty
wymienia redakcja.
Wszystkie znaki firnowe zawarte w piśmie są własnością odpowiednich firm i zostały użyte wyłącznie w celacłi informacyjnych.
Deklarowana wysokość nakładu obejmuje również dodruki.
Redakcja nie udziela pomocy technicznej w instalowaniu
i użytkowaniu programów zamieszczonych na płycie CD
dostarczonej z pismem.
M
Sylwetka: Agata Janus
E
Konkursy
Płytę CD dołączoną do magazynu przetestowano programem
AnbWenKit firmy G DATA Software Sp. z o.o
Sprzedaż aktualnych lub archiwalnych numerów pisma po innej
cenie niz wydrukowana na okładce - bez zgody wydawcy -jest
działaniem na jego szkodę i skutkuje odpowiedzialnością sądową.
PROJEKT OKŁADKA
60 min
film
pliki
Papryczkozwierz
Joanna Cymkiewicz
W poniższym ćwiczeniu pokażemy jak ze zwykłego zdjęcia papryki można
stworzyć nowy gatunek zwierzęcia (stworzenia z pogranicza fantastyki v
popularnonaukowej). Wystarczy trochę twórczej wyobraźni, kilka
dodatkowych fotografii i niezawodne narzędzia Photoshopa.
Będzie to również bardzo dobra okazja, aby dowiedzieć się,
w jaki sposób oraz w jakim celu można wykorzystać maskę
warstwy, która notabene bardzo często jest używana we
wszelkiego rodzaju fotomontażach.
Zarys postaci
Pierwszym etapem naszego ćwiczenia będzie przygotowanie zarysu postaci. Tworzymy nowy dokument formatu A4 w rozdzielczości 300 dpi. Z plików źródłowych dołączonych do płyty wybieramy
zdjęcie o nazwie paprika.jpg i przenosimy je do naszego właściwego dokumentu.
Następnie aktywujemy [Cfr/]+[7] i powiększamy zdjęcie tak, żeby
odstęp pomiędzy bokami dokumentu, a krańcami papryki wynosił
ok. 3,5 cm. W wykonaniu tej operacji pomogą nam miarki [Cfr/]+[R],
za pomocą których łatwiej nam będzie odmierzyć wyżej wspomnianą odległość,
Z menu wybieramy polecenie Warstwa>Dodaj maskę warstwy>Odkryj wszystko (Layer>Add Layer Mask>Reveal Alf) i przy pomocy
twardego pędzla (kolor narzędzia ustawiamy na czarny) zakrywamy tło fotografii - łącznie z niepotrzebnym cieniem pod papryką.
Oczywiście zabieg ten można przeprowadzić także przy pomocy
Gumki (Eraser Tool), ale maska daje nam możliwość dokonania
ewentualnych poprawek i modyfikacji w dowolnym momencie.
Liście też mogą się przydać
-^•£&
Gdy już uporaliśmy się z tłem, możemy zacząć dodawać kolejne
elementy do naszego obrazka. Na początek użyjemy liści. W tym
celu otwieramy plik leaf.jpg i za pomocą Różdżki usuwamy z niego
białe tło. Narzędziem Lasso (Lasso Tool) zaznaczamy wybrany liść
(nie musimy tego robić bardzo dokładnie ze względu na brak tła) i po
kliknięciu prawym klawiszem myszy wybieramy polecenie Warstwa
przez kopiowanie {Layer via Copy). Utworzoną warstwę z pojedynczym liściem przeciągamy na nasz plik roboczy Analogicznie postępujemy z pozostałymi liśćmi - w naszym przypadku skorzystaliśmy
zaledwie z kilku z nich. Tak skopiowane i przeniesione liście układamy na samym końcu papryki tuż przy zielonym ogonku.
A co z ananasem?
Po ułożeniu liści zauważalna jest nieestetyczna pustka pod nimi,
którą należałoby czymś wypełnić - zrobimy to korzystając z fragmentu zdjęcia pineapple.jpg. Zanim umieścimy zdjęcie na pliku roboczym należy je odpowiednio wykadrować (jak na rysunku obok).
Następnie przeciągamy je na plik roboczy umieszczając tuż nad
warstwą z papryką i z menu wybieramy polecenie Warstwa>Dodaj
maskę warstwy>Odkryj wszystko (Layer>Add Layer Mask>Reveal
Ali). Teraz wystarczy ukryć niepotrzebne fragmenty warstwy tak,
aby nadać jej efekt wtopienia. Najlepszym do tego narzędziem będzie miękki Pędzel (Brush Toof) - zamalowujemy nim obrzeża warstwy tak, aby uzyskać jak najlepszy efekt wtopienia w warstwę z papryką. Następnie tworzymy duplikat tej warstwy i zmieniamy nieco jej położenie wypełniając resztę pustego miejsca. Dzięki temu
zabiegowi mamy wrażenie, że liście „wyrastają" z podłoża o nieregularnej fakturze - kolorystycznie dopasowanej zarówno do liści
jak i korpusu postaci.
Pożyteczny pies, czyii jak dorobić uszy
Naszym kolejnym krokiem będzie stworzenie uszu, które muszą
być proporcjonalne do korpusu postaci. W poszukiwaniu fotografii
do fotomontażu należy zwrócić uwagę na charakter zdjęcia oraz to,
w jakim celu ma być wykorzystane. Jeśli zdjęcia mają posłużyć jako
fragmenty jakichś postaci, to warto jest sprawdzić czy na przykład
perspektywa wykorzystywanych przez nas fotografii pokrywa się ze
sobą. Ułatwi nam to potem nakładanie zdjęć na plik roboczy i oczywiście efekt końcowy będzie znacznie bardziej interesujący.
Nam udało się znaleźć fotografię spełniającą wszystkie te wymagania. Otwieramy plik dog.jpg i przenosimy go na nasz plik roboczy. Przy pomocy skrótu klawiaturowego [Ctrl]+[T\ uaktywniamy polecenie Swobodnie przekształć (Free Transform), następnie klikamy
prawym klawiszem myszy i wybieramy opcję Odbij poziomo (Flip
Horizontal). Po obróceniu warstwy nadajemy jej maskę wybierając
z menu polecenie Warstwa>Dodaj maskę warstwy>Odkryj wszystko (Layer>Add Layer Mask>Reveal Ali) - kolor aktywny automatycznie powinien zmienić się na czarny. Z palety Narzędzia (Tools)
wybieramy miękki Pędzel (Brush Tool) i ukrywamy nim niepotrzebne fragmenty zdjęcia pozostawiając jedynie uszy.
Teraz ucharakteryzujemy warstwę z uszami tak, aby sprawiały wrażenie, iż wyrastają z papryki. Z palety Narzędzia (Tools) wybieramy narzędzie Lasso (Lasso Tool) i zaznaczamy nim uszy, możemy to zrobić nawet z kilkupikselowym marginesem błędu. Z aktywnym zaznaczeniem wybieramy polecenie Warstwa>Nowa
warstwa dopasowania>Barwa/Nasycenie (Layer>New Adjustment
Layer>Hue/Saturation), w oknie właściwości zaznaczamy opcję
Koloruj (Colorize), a suwaki przesuwamy na następujące wartości:
Barwa (Hue): 0; Nasycenie (Saturation): 87; Jasność (Lightness): 8.
Maska uzyskała odcień zbliżony do koloru papryki. Miękkim pędzlem ukrywamy część maski Barwa/Nasycenie (Hue/Saturation) tak,
aby nie zajmowała całego ucha, a jedynie jego dolną część.
Dziób Tukana
Teraz przystąpimy do uformowania „twarzy" naszemu stworowi.
Otwieramy plik toucan.jpg i przy pomocy Lassa magnetycznego
(Magnetic Lasso Tool) zaznaczamy dziób ptaka. Gdy zaznaczenie
jest już gotowe klikamy na nie prawym klawiszem myszy i wybiera-
PROJEKT OKŁADKA
my polecenie Warstwa przez kopiowanie (Layer via Copy). Nowo
utworzoną warstwę przeciągamy na nasz plik roboczy i przy pomocy polecenia Swobodnie przekształć (Free Transform) [Ctrf]+[T]
odbijamy poziomo (Flip Horizontal), a następnie przesuwamy ją
tak, aby dziób nakładał się w miarę równo z początkiem papryki.
Aby całkowicie dopasować kształt dzioba do kształtu papryki posłużymy się filtrem Skraplanie (Liquify). W oknie właściwości filtru pojawia nam się warstwa, którą będziemy modyfikować. Żeby mieć podgląd na pozostałe warstwy musimy zaznaczyć opcję Tło (Backdrop)
z poleceniem Wszystkie warstwy (Ali Layers). W prawej kolumnie
ustawień możemy również modyfikować takie parametry jak wielkość pędzla czy stopień nacisku. W lewej kolumnie umieszczone są
narzędzia do modyfikacji obrazu - my skorzystamy z Wypaczania
(Warp Tool). Narzędzia używamy tak, jak byśmy chcieli rozciągnąć
nim dziób.
Gdy już uzyskamy zamierzony efekt zatwierdzamy zadanie wciskając przycisk [OK], program powróci do trybu pracy z warstwami. Pozostało nam teraz wtopić warstwę z dziobem tak, aby sprawiał on wrażenie, iż wyrasta z papryki. Ponownie więc wybieramy
z menu polecenie Warstwa>Dodaj maskę warstwy>Odkryj wszystko (Layer>Add Layer Mask>Reveal Alf) i miękkim pędzlem zakrywamy koniec dzioba tak, by stał się płynnym przedłużeniem papryki. Na koniec możemy jeszcze nieco wygładzić krawędzie warstwy
żeby zlikwidować poszarpanie będące wynikiem wcześniejszego
wycinania.
Spojrzenie na świat
W kolejnym kroku sprawimy, że nasz stwór zacznie widzieć. Oko
wycinamy z fotografii z głową węża dostępną w pliku snake.jpg.
Warstwę ze zdjęciem umieszczamy na naszym pliku roboczym i za
pomocą skrótu [Ctrl\+[T\ uaktywniamy polecenie Swobodnie przekształć (Free Transform) - obracamy zdjęcie tak, aby kąt widzenia
zgadzał się z układem „tułowia" zwierzęcia. Z palety narzędzi (Tools)
wybieramy Gumkę (Eraser Tool) o miękkiej końcówce i wycieramy
nią zdjęcie tak, aby pozostawić oko z otoczką skóry. Miękka gumka sprawi, że pojawi się delikatne przejście pomiędzy dwiema warstwami. Aby dopasować kolorystycznie oko do całości obrazka użyjemy dwukrotnie maski Barwa/Nasycenie (Hue/Saturation). Zanim
jednak to zrobimy wybieramy z palety narzędzi Lasso (Lasso Tool)
i zaznaczamy nim obszar, na którym znajduje się oko. Teraz za pomocą polecenia Warstwa>Nowa warstwa dopasowania>Barwa/
Nasycenie (Layer>New Adjustment Layer>Hue/Saturation) tworzymy pierwszą warstwę dopasowania i ustawiamy jej następujące
parametry: Barwa (Hue): 20; Nasycenie (Saturation): 89; Jasność
(Lightness): 0, z zaznaczoną opcją Koloruj (Colorize). Korzystając
z Pędzla (Brush Tool) zamalowujemy maskę koloryzującą w miejscach gdzie zakrywa oko, pozostawiając ją jedynie na skórze, która otacza źrenicę. Z drugą warstwą dopasowania postępujemy
analogicznie, z tą jednak różnicą, że zakrywać ona będzie prawą
część skóry. Wartości dla drugiej warstwy dopasowania będą następujące: Barwa (Hue): 0; Nasycenie (Saturation): 100; Jasność
(Lightness): 0, z zaznaczoną opcją Koloruj (Colorize).
ro
T3
Motyw Skorpiona
Nadszedł czas, aby urozmaicić wygląd ogonka papryki. Dzięki gotowym kształtom dołączonym standardowo do Photoshopa wykonamy imitację żądła skorpiona. Kolor narzędzia ustawiamy na barwę
zieloną (możemy ją pobrać z jasnej górnej część ogonka papryki),
będzie to wartość: #B1EA1A. Następnie z palety narzędzi wybieramy Kształt własny (Custom Shape Tool), u góry okna pojawią się
dodatkowe opcje, z których wybierzemy kształt, jaki nas interesuje - będzie to listek 3 (Ieaf3). Przy pomocy gumki usuwamy dolną
część kształtu, a następnie wybieramy narzędzie Różdżka (Magie
Wand Tool) i wykonujemy zaznaczenie. Przełączamy się na narzędzie Zaznaczenie prostokątne (Rectangular Marquee Tool) i przesuwamy obszar selekcji w prawo mniej więcej do połowy kształtu,
następnie klikamy prawym klawiszem myszy i wybieramy polecenie
Warstwa przez wycinanie (Layer via Cut). Klikąjąc dwukrotnie na
kształt uruchamiamy właściwości warstwy i nadajemy jej efekt Fazy
i Płaskorzeźby (Bevel and Emboss). Wielkość (Size) zwiększamy
do 152 pikseli, a Zmiękczanie (Softeri) ustawiamy na 16 pikseli.
W opcji Cienie (Shadow Modę) kolor czarny zmieniamy na ciemną
zieleń, wartość wybranego przez nas koloru to: #7C9C00. Po ustawieniu parametrów zatwierdzamy zmiany wciskając [OK]. Te same
właściwości nadajemy teraz drugiej warstwie, możemy ustawić je
ręcznie bądź też skopiować z warstwy poprzedniej - Warstwa>Styl
Warstwy>Kopiuj styl warstwy (Layer>Layer Style>Copy Layer
Style).
Obie warstwy łączymy ze sobą łańcuszkiem i przesuwamy tak, aby
znalazły się tuż nad ogonkiem papryki. Żeby nadać wrażenie delikatnego wtopienia, z palety narzędzi wybieramy Gumkę (Eraser
Tool) o miękkiej końcówce i wycieramy nią dolny fragment narysowanego liścia.
Każde zwierzę musi chodzić
Ostatnim elementem, jaki dodamy do naszego stwora będą nogi.
W tym celu posłużymy się jedną z kończyn konika polnego, którego znajdziemy w pliku grasshopper.jpg. Otwieramy obrazek i z palety narzędzi wybieramy Lasso (Lasso Tool), którym zaznaczamy nogę konika polnego. Robimy to z marginesem błędu około 3-5 pikseli. Następnie używamy polecenia Warstwa przez kopiowanie (Layer
via Copy) i nowo utworzoną warstwę przeciągamy na nasz plik roboczy. Na razie warstwę umieszczamy w wolnym miejscu na białym
tle - ułatwi nam to dokładne odseparowanie nogi od tła zdjęcia, na
którym się znajdowała.
Możemy to zrobić na dwa sposoby, pierwszy z nich to użycie gumki,
my jednak wybierzemy ukrywanie poprzez maskę - umożliwi nam to
ewentualną korektę. Z menu wybieramy polecenie Warstwa>Dodaj
Ali) i przy pomocy Pędzla (Brush Tool) z twardą końcówką ukrywamy tło, pozostawiając dokładnie obrysowaną nogę.
Teraz pozostało jedynie ułożenie warstwy tak, aby pasowała do
rysunku. Dopasowanie kształtu zrobimy przy pomocy polecenia
Swobodnie przekształć (Free Transform) [Ctrl\+[T\. Są tu dostępne
różne rodzaje przekształceń, my skupimy się na opcji Zniekształć
(Distort). Po odpowiednim ukształtowaniu warstwy z pierwszą nogą,
analogicznie wykonujemy pozostałe trzy - układając je odpowiednio po dwie z każdej strony.
W ten sposób stworzyliśmy naszego papryczkozwierza, który pokazuje, że nie ma rzeczy niemożliwych. Mamy nadzieję, że dzięki temu ćwiczeniu i Wy będziecie potrafili stworzyć coś, co przyjdzie Warn na myśl.
Uwaga, swoje prace możecie przesyłać na adres:
[email protected], a najciekawsze z nich nagrodzimy książkami. •
O)
o
cń
l
TJ
O.
?
30 min
film
pliki
Wesofych Świąt -
projekt kartki świątecznej
Magdalena Tomczyk
Święta za pasem - czas pomyśleć o wysiarw; J • . --cznych pocztówek (zarówno cyfrowych jak
i tradycyjnych) do rodziny i znajomych. Wprawdzie w Intemecie bez trudu znajdziemy gotowe szablony elektronicznych kartek (na każdą okazję), 3ia nic nie dorówna tej, która została wykonana.
samodzielnie. Poniższe ćwiczeme prezentuje jak można w prosty i szybki sposób przygotować
, wyżej wspomnianą kartkę przy użyciu podstawowych narzędzi Photoshopa.
Tło
SKroki.t» @ 1 0 0 % (Layer 2, CMYK*)
Tworzymy nowy dokument o wymiarach 350 na 350 pikseli, z białym tłem oraz rozdzielczością 72 dpi. Następnie przenosimy do niego zawartość pliku winter.jpg, skalujemy fotografię [Ctrl\+[T\ tak, żeby ośnieżona korona drzew zajmowała przynajmniej połowę obszaru dokumentu. Warto w tym miejscu przypomnieć, że przytrzymanie
klawisza [Shft] podczas skalowania spowoduje, że grafika będzie
zmieniała swoje proporcje.
Za pomocą narzędzia Przesunięcie (Move Tool) umieszczamy nowo powstałą warstwę po prawej stronie dokumentu i zamykamy obrazek winter.jpg - nie będzie nam już potrzebny.
E?
o
Ol
I
Aleja drzew
g
5
B_
Powielamy warstwę Layer 1 używając [Cfr/]+[J], odbijamy ją poziomo posługując się poleceniem Edycja>Przekształć>Odbij poziomo
(Edit>Transform>Flip Horizontal), a następnie przy pomocy narzędzia Przesunięcie (Move Tool) przemieszczamy duplikat w lewo tak,
żeby uzyskać symetryczną kompozycję.
Zmniejszamy wartość parametru Krycie (Opacity) warstwy Layer 1
copy do 50% i Gumką (Eraser Tool) z miękką końcówką pędzla usuwamy niebo znajdujące się po prawej stronie ilustracji.
Kolejno przywracamy tej warstwie wyjściową wartość Krycia
(Opacity) - wynosiła ona 100%.
W razie potrzeby wyrównujemy raz jeszcze położenie obu zdjęć
względem siebie tak, żeby każde drzewo zajmowało mniej więcej
połowę dokumentu. Aktywujemy [Ctrl\+[E] i nowo powstałą w ten
sposób warstwę nazywamy trees.
Gwiazdki
Kopiujemy warstwę frees używając [Ctrl\+[Ą, kolejno stosujemy na
duplikacie Filtr>Pociągnięcia pędzla>Napylone linie... (Filter>Brush
Strokes>Sprayed Strokes...) z wartościami poszczególnych opcji
pokazanymi na ilustracji.
Zmieniamy Krycie (Opacity) tej warstwy na 35%, łączymy warstwy
drzew używając [Ctrl\+[E], a następnie modyfikujemy kolorystykę
grafiki (na bardziej nastrojową) posługując się [Ctr!\+[U\ - wartości
poszczególnych parametrów widoczne są na rysunku.
Różdżką (Magie Wand Tool) z Tolerancją (Tolerance): 25 zaznaczamy obszar nieba znajdujący się między drzewami i przyciemniamy go posługując się poleceniem Obrazek>Dopasu}> Jasność!
Kontrast... (lmage>Adjustments>Brightness/Contrast...) z opcjami: Jasność (Brightness): -20, Kontrast (Contrast): 0. Odznaczamy
bieżący obszar selekcji [Ctrl]+[D] i tworzymy nową warstwę
[Shft]+[Ctrl]+[N], którą nazywamy stars. Ustawiamy kolor narzędzia na biały, wybieramy miękki pędzel o średnicy końcówki 5 pikseli (lub mniejszej) i rysujemy na niebie kilka kropek, które będą imitować gwiazdy.
....
Q
jffiiiiiifliiiiiiit/^śfliii^fip
M I I PS^S
Św. Mikołaj
Otwieramy plik santa_claus.jpg i przenosimy jego zawartość do naszego głównego dokumentu. Nowo powstałą w ten sposób warstwę odpowiednio skalujemy [Ctrl\+[T\ i umieszczamy na środku
ilustracji.
Miękką gumką o rozmiarze końcówki 17-45 pikseli usuwamy białe tło wokół Mikołaja - powinien on lekko wtapiać się w otoczenie.
W razie potrzeby raz jeszcze przeskalujmy postać naszego bohatera tak, żeby widoczne było gwiaździste niebo.
Życzenia
Tworzymy nową warstwę [Shft\+[Ctrl\+[N\ i nadajemy jej nazwę 01.
Pędzlem z końcówką o dużych rozmiarach (np. 100 pikseli) i z włączoną funkcją aerografu (airbrush) rysujemy na samym dole ilustracji szeroki pasek koloru #B7C7DD - powinien on zakrywać 1/6 powierzchni kartki.
Tworzymy nową warstwę [Shft]+[Ctrl\+[N] o nazwie stars2 i przy pomocy pędzli stars.abr rysujemy kilka białych gwiazdek. Kolejno używamy Warstwa>5tyl warstwy>Blask zewnętrzny... (Layer>Layer
Style>Outer Glow...) z domyślnymi ustawieniami poszczególnych
opcji. Następnie tworzymy świąteczny napis koloru #1E2836. Warto
poświęcić trochę czasu na dobór odpowiedniej czcionki i dostosowanie jej wielkości. Powinna ona być elegancka i podkreślać styl
oraz charakter kartki. Do napisów również dodajemy Warstwa>Styl
warstwy>Blask zewnętrzny... (Layer>Layer Style>Outer Glow...) tym razem domyślne ustawienia zastąpimy tymi pokazanymi na rysunku. Tak przygotowany napis umieszczamy u dołu obrazka.
E
"O
EFEKTY
Ramka
Tworzymy nową warstwę [Shft]+[Ctrl]+[N] o nazwie 02, aktywujemy
na niej [Cfr/]+[/\] i skalujemy obszar selekcji Zaznacz>Przekształć
zaznaczenie (Select>Transform Selection) - zmniejszamy trochę jego powierzchnię. Następnie dokonujemy inwersji zaznaczenia [Shft]+[Ctrl\+[l\ i wypełniamy je kolorem #B7C7DD. Raz jeszcze aktywujemy [Shft]+[Cfrf]+[/], tworzymy nową warstwę o nazwie
03 i znajdujący się na niej obszar selekcji obrysowujemy kolorem
#1E2836. W tym celu wykorzystujemy polecenie Edycja>Obrysuj...
{Edit>Stroke...). Obrys powinien mieć szerokość jednego piksela.
Następnie za pomocą gumki (o dużym rozmiarze końcówki) usuwamy z warstwy 02 oraz 03 obszar znajdujący się w dolnej połowie
kartki i zmniejszamy Krycie (Opacity) warstwy 02 do 65%.
Na samej górze tworzymy nową warstwę o nazwie 04. Używając
Zaznaczania eliptycznego (Elliptical Marquee Tool) z jednoczesnym przytrzymaniem klawisza [Shft] rysujemy okrąg, który obrysowujemy białym kolorem (stosujemy niewielką szerokość obrysu).
Kolejno kopiujemy go trzykrotnie [Cfri]+[J] i z uzyskanych w ten sposób elementów tworzymy ozdobny wzór w górnych rogach kartki tak jak jest to pokazane na ilustracji. Warstwy z okręgami łączymy
w jedną warstwę [Ctrf]+[£], którą umieszczamy na samej górze.
C
Śnieg
Na samej górze tworzymy nową warstwę [Shft]+[Ctrf\+[N\ o nazwie
snowi i przy pomocy pędzla z twardą końcówką o rozmiarze 8 pikseli rysujemy płatki śniegu. Następnie tworzymy kolejne warstwy:
snow2 i snow3, na których w analogiczny sposób preparujemy kolejne płatki śniegu (starajmy się, żeby śnieżynki z poszczególnych
warstw nie nachodziły na siebie). Kolejno wyłączamy widoczność
„śnieżnych" warstw (znajdujący się przy nich symbol oczka musi
być odznaczony) i zapisujemy nasz obrazek. Ukryte warstwy przydadzą nam się dopiero podczas tworzenia animacji padającego
śniegu, którą wykonamy w Adobe Image Ready.
A n i m a c j a - pada ś n i e g
Po zapisaniu grafiki na dysku aktywujemy Image Ready [Shft]+
[Ctrl\+[M\. Następnie dodajemy dwie klatki animacji poprzez dwukrotne kliknięcie lewym przyciskiem myszy na ikonce Powiela bieżącą ramkę (Duplicates current frame). Czas wyświetlania każdego
z obrazków ustawiamy na 0,2 sekundy (opcja ta znajduje się w rozwijanym menu pod ramką klatki filmowej). W pierwszej klatce filmowej włączamy widoczność warstwy snowi, w drugiej snow2 (reszta „śnieżnych" warstw wyłączona), natomiast w trzeciej snow3 (tutaj
również widoczność pozostałych warstw z płatkami śniegu powinna być wyłączona).
E?
o
Ol
x>
10
Efekt naszej pracy możemy przetestować aktywując przycisk
Odtwarza/zatrzymuje animację (Playslstops animation). Teraz nie
pozostaje nam nic innego jak zapisać grafikę na dysku używając
polecenie [Ctrl]+[Shft]+[Alf\+[S] z aktywną opcją Tylko obrazki (*.gif)
(lmagesOnly(*.gif)).
Tak przygotowana kartka może stanowić miły dodatek do świątecznego e-maila z życzeniami. Dla bardziej konserwatywnej części naszej rodziny i znajomych możemy wydrukować efekt naszej pracy i wysłać w tradycyjnej formie. Niewątpliwie jedni i drudzy będą
szczęśliwi z otrzymania życzeń opatrzonych nastrojową grafiką. •
psć
Plakat ze sn
Tomasz Sarna
Zapewne większość z Was chciałaby urozmaicić własne otoczenie jakimś obrazem, plakatem lub
ilustracją. Oczywiście najłatwiejszym rozwiązaniem jest wybranie się do sklepu. Jednak nie da się
ukryć, że stworzenie własnej kompozycji jest o wiele bardziej satysfakcjonujące.
W poniższym ćwiczeniu pokażemy, że wystarczy odrobina wyobraźni oraz kilka zdjęć do sporządzenia ciekawego plakatu. Ponadto zdradzimy tajniki tworzenia wrażenia przestrzenności i modyfikacji geometrii obrazu.
-
JS
ta
o.
Drzewo - selekcja
Otwieramy plik tree.jpg, aktywujemy maskę warstwy Warstwa>Dodaj maskę warstwy>Odkryj wszystko (Layer>Add Layer
Mask>Reveal Alf), wybieramy twardy pędzel z czarną końcówką
i obrysowujemy nim drzewo tak, żeby pozbyć się niepotrzebnego
tła. Kolejno tworzymy nowy dokument o wymiarach 30 na 43 cm,
z czarnym tłem i rozdzielczością 300 dpi, a w nim zestaw warstw
Warstwa>Nowa>Zestaw warstw (Layer>New>Layer Set...) o nazwie tree, do którego przenosimy świeżo „ścięte" drzewo. Za pomocą narzędzia Lasso magnetyczne (Magnetic Lasso Tool) dokonujemy selekcji pnia, klikamy na nim prawym przyciskiem myszy i wybieramy opcję Warstwa przez kopiowanie (Layer via Copy).
Oryginalny pień usuwamy - dzięki temu zabiegowi poszczególne
elementy drzewa znajdować się będą na osobnych warstwach.
Drzewo - modyfikacja kształtu
Na warstwie z konarem stosujemy polecenie Edycja>Przeksztatć>Odbijpoziomo (Edit>Transform>Flip Horizontal).
Kolejnym etapem jest wygięcie wyselekcjonowanego elementu
(pnia) i dodanie kilku gałęzi. W tym celu na warstwie z pniem aktywujemy Filtr>Zniekształć>Ścinanie... (Filter>Distort>Shear...)
z ustawieniami pokazanymi na rysunku. Następnie tak zmodyfikowaną warstwę duplikujemy dwukrotnie [Ctrl]+[J] - z kopii powyginanego pnia stworzymy gałęzie posługując się poleceniami: Filtr>Zniekształć>Wirówka... (Filter>Distort>Twirl...) oraz [CtrĄ+[T]. Miejsca,
w których gałęzie łączą się z pniem delikatnie rozmywamy narzędziem Rozmycie (Biur Tool).
Drzewo - kolorystyka
Dla każdego elementu składowego drzewa tworzymy warstwę korekcyjną Warstwa>Nowa warstwa dopasowania>Kolor selektywny... (Layer>New Adjustment Layer>Selective Color...) z ustawieniami pokazanymi na rysunku (pamiętajmy o zaznaczeniu
opcji Grupuj z poprzednią warstwą (Group With Previous Layer)).
Jedynie dla konaru z liśćmi wartości te różnią się od tych pokazanych na ilustracji (w przypadku koloru Neutralnego (Neutrals)) i wynoszą one odpowiednio: Cyjan (Cyan): -13, Magenta (Magenta):
29, Żółty (Yellow): 51, Czarny (Black): 0.
Posługując się czarnym pędzlem z różną wartością parametru
Krycie (Opacity) tworzymy cienie (każdy na oddzielnej warstwie)
dla poszczególnych komponentów. Na tym kończymy naszą graficzną ingerencję w drzewo.
Niebo - wstępna modyfikacja
Zajmiemy się teraz tłem. Tworzymy zestaw warstw Warstwa>
Nowa>Zestaw warstw (Layer>New>Layer Set..) o nazwie sky
i przenosimy do niego zawartość pliku sky.jpg. Za pomocą [Cfrf]+[7~|
ustawiamy i skalujemy tło w taki sposób, żeby odpowiadało naszej
koncepcji.
Kolejno dodajemy maskę warstwy Warstwa>Dodaj maskę warstwy>
Odkryj wszystko (Layer>Add Layer Mask>Reveal Ali), którą wypełniamy czarno-białym Gradientem (Gradient Tool) - z lewego dolnego rogu do prawego górnego. Dodatkowych modyfikacji dokonujemy używając miękkiego, czarnego pędzla. Tak przygotowaną warstwę duplikujemy [Ctrl]+[J].
13
EFEKTY
Cobrs if^HfffjtlfniJj 1 3
Cyan
Niebo - kolorystyka
l~5j-|
Podobnie jak w przypadku drzewa użyjemy warstwy korekcyjnej Warstwa>Nowa warstwa dopasowania>Kolor selektywny...
(Layer>New Adjustment Layer>Selective Color...) z wartościami
poszczególnych opcji pokazanymi na ilustracji. Powyższy zabieg
sprawi, że nasza kompozycja stanie się wyraźniejsza, spójna kolorystycznie i ciekawsza.
Za pomocą warstwy korekcyjnej Warstwa>Nowa warstwa dopasowania>Poziomy... (Layer>New Adjustment Layer>Levels...) nadamy dramaturgii niebu (wykorzystane przez nas wartości poszczególnych opcji pokazane są na ilustracji). Następnie warstwy korekcyjne grupujemy [Cfrf]+[G] z warstwą tła.
mm.
Yelfcw.
Blat*
—
Geometria nieba
Zajmiemy się teraz geometrią tła. W tym celu wyłączamy widoczność wszystkich warstw niezwiązanych z niebem. Zaznaczamy
zawartość całej ilustracji [Cfrf]+[/\], kopiujemy ją [Shft]+[Ctrl]+[C]
i wklejamy na nową warstwę [Cfr/]+[V]. Kolejno aktywujemy Filtr>
Zniekształć>Sferyzacja... (Filter>Distort>Spherize...) z wartościami
poszczególnych opcji pokazanymi na rysunku. Przenosimy zestaw
warstw tree nad sky i na tym kończymy graficzną ingerencję w tło.
Głowa - selekcja
Tworzymy nowy zestaw warstw Warstwa>Nowa>Zestaw warstw
(Layer>New>Layer Set...) o nazwie head i przenosimy do niego zawartość pliku head.jpg. Aktywujemy maskę warstwy Warstwa>Dodaj
Ali), wybieramy twardy pędzel z czarną końcówką i obrysowujemy
nim głowę tak, żeby pozbyć się niepotrzebnego tła.
Na oddzielnej warstwie narzędziem Elipsa (Ellipse Tool) tworzymy
kształt (koloru &CA9458), który stanowić będzie bazę wyjściową do
układania wszelkiego rodzaju tekstur i cieni wewnątrz głowy. Następnie
tworzymy nową warstwę, grupujemy jąz warstwą na której znajduje się
elipsa [CW]+[G] i za pomocą narzędzia Stempel (Clone Stamp Tool)
z aktywną opcją Wszystkie warstwy (UseAll Layers) klonujemy teksturę twarzy (przenosimy ją na obszar elipsy). Warstwie tej ustawiamy tryb
przenikania Mnożenie (Multiply), a następnie duplikujemyją[Cfrf]+[-/].
wm
lal
Ol
O
cń
ra
E
"O
Głowa - obwoluta
Dodamy teraz elipsie cień - uzyskamy tym samym efekt przestrzenności. W tym celu tworzymy nową warstwę [Shft\+[Ctr!\+[N\, której
ustawimy tryb mieszania Mnożenie (Multiply), zmniejszamy Krycie
(Opacity) do 70-80% oraz grupujemy jąz wcześniej przygotowanymi warstwami [Cfrf]+[G]. Następnie część elipsy pokrywamy czarnym kolorem i rozmywamy narzędziem Rozmycie (Biur Tool).
Stworzymy teraz obwolutę (swoistego rodzaju ściankę) wokół
otworu głowy. Tworzymy nową warstwę [Shft]+[Ctri]+[N], pobieramy obszar selekcji elipsy (klikamy na niej lewym przyciskiem myszy z wciśniętym klawiszem [Ctrl]), a następnie obrysowujemy go
Edycja>Obrysuj... (Edit>Stroke...) białą linią o grubości 2-4 pikseli.
Głowa - ostatnie poprawki
Kolejno tworzymy nową warstwę [Shft]+[Ctr[\+[N], aktywujemy na
niej [Cfr/]+[G] i za pomocą narzędzia Stempel (Clone Stamp Tool),
14
z aktywną opcją Wszystkie warstwy (UseAll Layerś), klonujemy teksturę twarzy (przenosimy ją na obszar białego obrysu). Warstwie
tej ustawiamy tryb przenikania Mnożenie (Multiply) i duplikujemy ją
[Ctrl]+[J\. Część obrysu pokrywamy czarnym kolorem - otrzymamy
dzięki temu zabiegowi efekt cieniowanej obwoluty.
Tworzymy nową warstwę [Shft]+[Ctrl\+[N\ z wartością parametru
Krycie (Opacity) 36% i czarnym pędzlem cieniujemy obszar dziury w głowie.
Ostatecznie tworzymy nową warstwę z wartością parametru Krycie
(Opacity) 80%, pobieramy obszar selekcji pnia drzewa (na odpowiedniej warstwie klikamy lewym przyciskiem myszy z wciśniętym klawiszem [Ctrl]), wypełniamy go czarnym kolorem i delikatnie rozmywamy Filtr>Rozmycie>Rozmycie gaussowskie...
(Filter>Blur>Caussian Biur...) - wykorzystana przez nas wartość
rozmycia pokazana jest na ilustracji.
Liście
Zestawowi warstw tree dodajemy maskę Warstwa>Dodaj maskę
warstwy>Odkryj wszystko (Layer>Add Layer Mask>Reveal Ali)
i pędzlem z czarną końcówką likwidujemy wystające fragmenty pnia
- dopasowujemy go tym samym do wgłębienia w głowie.
Dowolnym narzędziem selekcji wycinamy kilka liści, tworzymy nowy
zestaw warstw Warstwa>Nowa>Zestaw warstw (Layer>New>Layer
Set...) o nazwie leaf i umieszczamy w nim wcześniej wycięte elementy, które układamy, obracamy i modyfikujemy za pomocą [Ctr!\+[T\.
Niektórym listkom dodajemy cień używając Warstwa>Styl warstwy>
Cień... (Layer>Layer Style>Drop Shadow...) z wartościami poszczególnych opcji pokazanymi na ilustracji.
Jv" Uyer Knocks Out Drop Shado*
Jak mogliście się przekonać, z obrazów, które zupełnie nie pasują
do siebie (a takich przecież jest najwięcej wokół nas) można stworzyć ciekawą ilustrację lub plakat. Wystarczy jedynie efektywnie wykorzystać warstwy korekcyjne i tryby przenikania warstw. •
Efekty pod kontrolą
Zawsze, gdy użyjeszjakiegoś efektu, na przykład nadasz
zdjęciu filtr lub wykonasz pociągnięcie pędzlem, a uzyskany przez Ciebie efekt będzie różnił się od zamierzonego, pierwsze co zrobisz to wciśniesz skrót [Ctrl]+
[Z] - i tak aż do skutku. Czasem osiągnięcie zamierzonego efektu metodą prób i błędów jest zbyt czasochłonne, a przecież można to zrobić prościej!
Gdy nadasz zdjęciu dowolny efekt, na przykład filtr Artystyczny>Wycinanka (Artistic>Cutout) z wysoką wartością parametrów, może się okazać, że uzyskany efekt
jest zbyt mocny i należy go cofnąć. W takim wypad-
Zdjęcie oryginalne
ku korzystamy z zalety narzędzia Zanik (Fade), które
umieszczone jest w menu Edycja (Edif). W okienku dialogowym narzędzia dostępne są dwie opcje. Pierwsza
- Krycie (Opacity) - odpowiada za intensywność efektu. Gdy suwak wartości przesuniemy w lewo, efekt jaki
nadaliśmy zdjęciu zmniejszy się. Jeśli przesuniemy suwak maksymalnie w lewo, efekt zostanie całkowicie cofnięty. Druga z dostępnych opcji - Tryb (Modę) - umożliwia zmianę trybu mieszania obrazka z efektem jaki został mu nadany.
Po zastosowaniu filtru Wycinanka
Joanna Cymkiewicz
Filtr Wycinanka po zastosowaniu Zaniku 50%
itsisi
yber pasikonik
Dariusz Kocurek
W poniższym projekcie poddamy pasikonika cyfrowej metamorfozie - nadamy mu futurystyczny
wygląd. Wbrew pozorom nie jest to zabieg skomplikowany, wymagać będzie od nas jedynie umiejętności posługiwania się ścieżkami (na podstawowym poziomie) oraz narzędziami służącymi do
cieniowania i rozjaśniania.
S1
o
ra
I
5
Pracę rozpoczynamy od utworzenia nowego dokumentu o wymiarach
210 na 297 mm (format A4), z czarnym tłem i rozdzielczością 300 dpi.
Następnie tworzymy zestaw warstw Warstwa>Nowa>Zestaw warstw
(Layer>New>Layer Set...) o nazwie grasshopper, w którym umieszczamy zawartość pliku grasshopper.jpg.
Naszego owada podzielimy na kilkanaście części posługując się
narzędziem Pióro (Pen Tool) z zaznaczoną opcją Ścieżki (Paths).
Zabieg ten rozpoczynamy od głowy (pamiętajmy, że każdy z modułów składowych tworzymy na oddzielnej warstwie). Gdy obrysujemy ścieżkami wybrany przez nas element, klikamy na nim prawym
przyciskiem myszy i aktywujemy opcję Utwórz zaznaczenie (Make
Selection...), żeby ostatecznie powstały w ten sposób obszar selekcji wypełnić kolorem RGB: [94; 110; 129].
Selekcja i podział
Usuwamy bieżący obszar selekcji [Ctrl]+[D] i dokonujemy zaznaczenia pozostałych elementów składowych pasikonika (postępujemy analogicznie do kroku pierwszego).
16
Nie powinno nam to przysporzyć trudności, gdyż anatomiczna budowa owada sama w sobie sugeruje, w jaki sposób powinien zostać
przeprowadzony podział.
Podczas tworzenia kolejnych warstw pamiętajmy o zmniejszaniu
wartości parametru Krycie (Opacity) (np. do 30%) tych warstw, które zostały przygotowane wcześniej, żeby uzyskać większą przejrzystość i czytelność przy selekcji pozostałych komponentów.
Podział kończyn (jak i całego owada) jest sprawą indywidualną wszystko zależy od naszej pomysłowości i inwencji twórczej. Nie
musimy się sztywno trzymać kształtu pasikonika (pominięcie pewnych detali jest jak najbardziej dopuszczalne).
Selekcja - ostatnie korekty
W przypadku podbrzusza tworzymy jedną warstwę z łuską, kolejno
aktywujemy na niej Warstwa>Styl warstwy>Faza i płaskorzeźba...
(Layer>Layer Style>Bevel and Emboss...) oraz Kontur (Contour)
z wartościami poszczególnych opcji pokazanymi na ilustracji.
Następnie powielamy ją odpowiednią ilość razy [Ctr!\+[J] i dostosowujemy do wyglądu pasikonika [Cfrf]+[T]. Nie zapominajmy również
o czułkach i oczach, które przygotujemy za pomocą narzędzia Pióro
(Pen Tool) z zaznaczoną opcją Ścieżki (Paths).
Kolejno duplikujemy warstwy z kończynami [Ctri]+[J], nadajemy
im czarny kolor oraz rozmieszczamy i skalujemy je [Cfrf]+[T] w taki sposób, żeby imitowały cień. Następnie warstwy odpowiedzialne
za cieńłączymy w jedną [Ctrf\+[E], ustawiamy jej wartość parametru
Krycie {Opacity) na 72% i zmieniamy tryb przenikania na Łagodne
światło (Soft Light). Tak przygotowaną warstwę umieszczamy na
przedostatniej pozycji zestawu warstw grasshopper.
r Inntr Shtdow
r Out.r Gow
r P.tttrn Ov«Ha»
Cieniowanie
Ostateczny podział owada i wypełnienie poszczególnych elementów kolorem RGB: [94; 110; 129] przyniosło nam nieco dziwny- płaski kształt, któremu nadamy teraz trzeci wymiar.
Na wszystkich warstwach z komponentami składowymi pasikonika
zaznaczamy opcję Zablokuj przezroczyste piksele (Lock transparent pixels). Przechodzimy na warstwę odpowiedzialną za korpus,
wybieramy narzędzie Lasso wielokątne (Polygonal Lasso Tool), zaznaczamy nim dolną część korpusu, a następnie przyciemniamy ją
używając [CM]+[U] z wartością parametru Jasność (Lightness): -60
(reszta bez zmian).
Przy pomocy narzędzia Linia (Linę Tool) rysujemy dwie białe linie (tak jak jest to pokazane na ilustracji), które następnie rozmywamy używając Filtr>Rozmycie>Rozmycie gaussowskie...
(Filter>Blur>Gaussian Biur...) z wartością parametru Promień
(Radius): 21. Dodatkowe korekty pancerza przeprowadzamy narzędziami: Ściemnianie (Burn Tool) i Rozjaśnianie (Dodge Tool).
Umiejętne operowanie nimi pozwoli nam odpowiednio wymodelować owada i uzyskać ciekawy efekt 3D. Sugerujemy używanie bardzo miękkiego pędzla oraz dokonywanie częstej zmiany rozmiaru
jego końcówki.
W analogiczny sposób postępujemy z pozostałymi warstwami składowymi pasikonika.
O
i
"O
Tło
Zajmiemy się teraz przygotowaniem tła. W tym celu otwieramy zdjęcie water.jpg, przenosimy jego zawartość do dokumentu z owadem
i odpowiednio skalujemy [Ctrl\+[T\. Nowo powstałą warstwę umiesz-
?
sć
17
EFEKTY
czarny nad warstwą z czarnym tłem. Aktywujemy Filtr>Rozmycie>
Poruszenie... (Filter>Blur>Motion Biur...) z następującymi parametrami: Odległość (Distance): 999, Kąt (Angle): -90.
Kolejno używamy [Ctrl\+[U] z wartościami poszczególnych opcji pokazanymi na ilustracji.
W ten oto sposób otrzymaliśmy warstwę z deską, którą odpowiednio obracamy i skalujemy [Cfrf]+[T] - w celu uzyskania optymalnego efektu wizualnego.
Światło
Dodamy teraz efekty świetlne. Nad warstwą z deską tworzymy nową warstwę [Shft]+[Ctrl\+[N] i wypełniamy ją kolorem czarnym. Kolejno wycinamy na niej duży okrąg przy pomocy narzędzia
Zaznaczanie eliptyczne (Ellipticai Marquee Tool) i klawisza [Delete].
Następnie aktywujemy Filtr>Rozmycie>Rozmycie gaussowskie...
(Filter>Blur>Gaussian Biur...) z maksymalną wartością parametru Promień (Radius) i zmniejszamy Krycie (Opacity) tej warstwy
do 70%.
Kolejny raz tworzymy nową warstwę [Shft]+[Ctrl]+[N], na której za
pomocą narzędzia Lasso wielokątne (Polygonal Lasso Tool) rysujemy kształt zbliżony do tego z ilustracji. Wypełniamy go białym kolorem, usuwamy selekcję [Ctrl\+[D], używamy [Ctrl\+[F] (aktywowany zostanie ostatnio użyty filtr) i zmniejszamy wartość parametru
Krycie (Opacity) tej warstwy do 25%.
W ćwiczeniu tym poznaliśmy narzędzia Ściemnianie (Burn Tool)
oraz Rozjaśnianie (Dodge Tool).
Ponadto przekonaliśmy się, że w połączeniu z filtrem Rozmycie
gaussowskie... (Gaussian Biur...) mogą stanowić one skuteczny zestaw do precyzyjnego modelowania płaskich powierzchni (nadawania im trójwymiarowego charakteru). •
KINGSTON - nowe rozwiązania
CompactFlash Elitę Pro
Kingston, lider na rynku pamięci, wprowadza do swojej ofer- Sugerowane przez producenta ceny netto wynoszą:
ty dwie karty pamięci typu CompactFlash o pojemności 2 GB - 202 EUR dla karty CF Elitę Pro 2 GB
i 4 GB. Nowe karty charakteryzują się zwiększoną pojemno- - 460 EUR dla karty CF Elitę Pro 4 GB
ścią oraz wydajnością dzięki wykorzystaniu do ich produkcji
komponentów flash nowej generacji - prędkość zapisu dochodzi do 8 MB/s, odczytu zaś do 10 MB/s. Karty choć tworzone głównie z myślą o użytkownikach zajmujących się profesjonalną fotografią cyfrową, świetnie nadają się również do
wszelkiego rodzaju multimediów takich jak odtwarzacze MP3
czy PDA.
DataTraveler USB
o
di
ro
-o
18
DataTraveler II Plus to przenośna pamięć flash, która została wprowadzona na rynek we wrześniu bieżącego roku. Kierowana do zaawansowanych użytkowników domowych oraz
małych i średnich firm, które potrzebują nie tylko pojemnego,
ale i szybkiego nośnika danych. DataTraveler II Plus odczytuje dane z szybkością do 19 MB/s i zapisuje z szybkościądo 13
MB/s. Dodatkową zaletą DataTraveler II Plus jest kompatybilna współpraca z programem SecureTraveler, umożliwiającym
m.in. ochronę hasłem przenoszonych danych.
Kingston DataTraveler
- KUSBDTII+/256
- KUSBDTII+/512
- KUSBDTII+/1GB
- KUSBDTII+/2GB
psć
II Plus:
41 EUR
63 EUR
114 EUR
231 EUR
Mam narysoWaĘĘgJĘikt na warstwie wypełnionej ciemnym kolorem i chcę aby ten obiekt rzucał cień o kolorze
białym. Jednak gdy zmieniam kolor cienia w okienku
stMMĘivarstwy na biały - cień w ogóle znika.
raż, że w okienku stylów warstwy cień, oprócz domyślnego koloru czarnego ma również określony tryb mieszania - Mnożenie (Multiply). Tryb ten powoduje, że jasne odcienie znikają, a ciemne są bardziej widoczne. Należy zatem zmienić tryb mieszania na Zwykły (Norma!) lub Mnożenie odwrotności (Screen).
W jaki sposób można operować kilkoma zaznaczeniami
jednocześnie i niezależnie od siebie?
Zaznaczenie wokół kilku obiektów stanowi jedną warstwę
(alpha) więc operowanie nimi niezależnie od siebie w takiej postaci jest niemożliwe. Aby móc przesuwać zaznaczenia można skorzystać ze Ścieżek (Paths). Mają one tę
właściwość, że można przesuwać je niezależnie od siebie oraz można je przekształcać w zaznaczenia w dowolnym momencie.
Mam czarno-białą fotografię, którą chcę pokolorować.
Jak to zrobić, aby efekt był jak najbardziej realistyczny?
Otwórz fotografię w Photoshopie, następnie utwórz nad nią
nową warstwę, wybierz pędzel o miękkiej końcówce i pożądanym kolorze oraz - co najważniejsze - zmień tryb mieszania nowo utworzonej warstwy na Kolor (Color). Teraz już
możesz zacząć malować. Najlepiej jest umieszczać plamy
o różnych kolorach na kolejnych warstwach, gdyż nigdy nie
wiadomo czy w przyszłości nie zajdzie potrzeba ich edycji,
ponadto łatwiej jest wtedy korygować błędy.
Jak w Photoshopie 7.0 najszybciej zmienić wielkość
ISOOjpegów?
Przydatną funkcją okażą się tu Akcje (Actions) oraz Wsad
(Batch). Za ich pomocą możesz automatycznie wykonać kilka operacji na dużej ilości plików. Zacznij od zapisania plików, które chcesz edytować w jednym folderze. Następnie
utwórz folder, w którym będą zapisywane pliki docelowe, po
edycji. Teraz otwórz przykładowy plik i nagraj akcję: kliknij
przycisk na palecie Akcje>Nowa Akcja (Actions>New Action) - nazwij ją np. Resize. Akcja automatycznie zaczyna
się nagrywać. Zatem wykonaj dla pliku wszystkie czynności,
jakie chcesz wykonać dla pozostałych dokumentów - w tym
przypadku będzie to zmiana rozmiaru i zapisanie pliku w no-
wo utworzonym folderze. Następnie zatrzymaj nagrywanie akcji. Teraz przejdź do polecenia Ptik>Automatyzacja>
Wsad (File>Automate>Batch) i w oknie dialogowym ustaw
folder źródłowy, z którego będą pobierane pliki do edycji,
folder docelowy dla plików oraz nazwę akcji (Resize). Zatwierdź polecenie i cierpliwie poczekaj na zakończenie operacji.
Chcę uzyskać zaokrąglone rogi zdjęcia. Jaki jest najwygodniejszy sposób aby to zrobić?
Spróbuj zastosować maskę w kształcie prostokąta z zaokrąglonymi brzegami - aby ją utworzyć kliknij na dole palety Warstwy (Layers) ikonę Dodaj maskę warstwy (Apply
Layer Mask). Zmień kolor maski na czarny. Teraz wybierz
narzędzie Prostokąt zaokrąglony (Rounded Rectangle Tool), w opcjach (na górze ekranu, pod menu) ustaw stopień
zaokrąglenia, wybierz biały kolor narzędzia i narysuj na masce prostokąt pożądanej wielkości - w ten sposób uzyskasz
zaokrąglone rogi zdjęcia. Aby dodać tło należy utworzyć
warstwę poniżej zdjęcia i wypełnić ją dowolnym kolorem.
Jak na warstwę nałożyć gradient przechodzący od koloru do przezroczystości?
W tym celu tworzymy nową warstwę, a następnie przechodzimy do narzędzia Gradient (Gradient Tool). W okienku
właściwości narzędzia edytujemy pasmo kolorów i wybieramy jeden kolor pełny, to znaczy taki, którego Krycie (Opacity) ustawione jest na 100%, natomiast drugi kolor należy ustawić jako przezroczysty - Krycie (Opacity): 0%. Tak
utworzony aradient wvlewamv na warstwę.
Wysyłam projekt do klienta, ale chcę zabezpieczyć
się przed ewentualnym wykorzystaniem tego projektu
przez niepowołane osoby, ale jednocześnie w jak najmniejszym stopniu wpływać na sam projekt.
Najłatwiej jest umieścić coś w rodzaju znaku wodnego na
swojej pracy. Są oczywiście do tego odpowiednie pluginy
(np. Digimarc), jednak można również samemu wykonać taki znak. Tworzymy nową warstwę umieszczając ją na samej
górze w hierarchii warstw na projekcie i klikając na czwartą ikonkę od prawej (paleta Warstw (Layers)) wybieramy polecenie Wzorek (Pattern). Pojawi się okienko właściwości,
w którym należy wybrać wcześniej przygotowany wzorek.
Zmniejsz Krycie (Opacity) warstwy tak, aby nie przeszkadzał klientowi w oglądaniu projektu.
redaguje Magdalena Cyrczak
Masz problemy napisz do nas [email protected]
q
Dl
•o
19
EFEKTY
30 min
film
Wisienki -
smakowita grafika
Piebe de Jong
Zapewne niejeden raz zdarzyło się Wam zmierzyć z próbą rysowania w Photoshopie, bo na przykład zabrakło odpowiednich zdjęć do zrealizowania danego projektu.
Mogłoby się wydawać, że potrzeba do tego nie lada umiejętności. W poniższym ćwiczeniu zademonstrujemy, jak korzystając jedynie ze standardowych narzędzi Photoshopa, wręcz kilkoma
ruchami myszki, można stworzyć całkiem przyzwoity rysunek (w naszym przypadku dwóch świeżych wisienek).
w
o
ri>
m
TJ
20
Główny zarys
Tworzymy nowy dokument, a w nim zestaw warstw Warstwa>Nowa>Zestaw warstw (Layer>New>Layer Set...) o nazwie
cherry, w którym będziemy umieszczać elementy składowe pierwszej wisienki.
Na nowej warstwie [Shft]+[Ctrl]+[N] za pomocą narzędzia Lasso
{Lasso Tool) rysujemy kształt przypominający swoim wyglądem zarys przygotowywanego przez nas owocu.
Uzyskany w ten sposób obszar selekcji wypełniamy kolorem czerwonym (#E6001A).
Następnie na nowej warstwie tworzymy główny cień wisienki. W tym
celu posłużymy się bardzo miękkim pędzlem z ciemnoczerwonym
kolorem końcówki (#A70012).
Delikatny rozbłysk w dolnej części cienia, który sprawi, że nasza wisienka zacznie się powoli uwypuklać, stworzymy za pomocą Gumki
(Eraser Tool) z różnym stopniem Krycia (Opacity).
.Sf
Wgłębienie
Tworzymy nową warstwę i miękkim pędzlem o bladoczerwonym kolorze (#FA8154) rysujemy wstępny obrys wgłębienia na ogonek wisienki. W celu jego uwypuklenia możemy skorzystać z narzędzia
Smużenie (Smudge Tool).
Następnie dokonujemy selekcji tego obszaru poprzez kliknięcie lewym przyciskiem myszy, z wciśniętym klawiszem [Ctrf\, na warstwie
na której się on znajduje.
Kolejny raz tworzymy nową warstwę i rysujemy na niej pierwszy
„blik" - odbicie światła. Tak jak większość operacji w tym ćwiczeniu, tę również wykonujemy miękkim pędzlem (rysujemy nim białą smugę).
Teraz na nowej warstwie namalujemy cień (ciemnobrązowym kolorem #5C0611), jaki powstaje w tego typu zagłębieniach. Tryb przenikania tej warstwy ustawiamy na Mnożenie (Multiply).
W celu stworzenia efektu trójwymiarowości dodamy kolejne odbicie światła (tworzymy je na nowej warstwie). Nadajemy mu kolor czerwony (##E6001A) i umieszczamy tuż nad wgłębieniem.
Ewentualnych korekt związanych z jego wyglądem dokonujemy narzędziami: Smużenie (Smudge Tool) oraz Rozmycie {Biur Tool).
Zajmiemy się teraz stworzeniem najważniejszego odbicia, które
uwypukli kształt wisienki. Dokonamy tego w dobrze znany nam już
sposób, a mianowicie posługując się miękkim pędzlem z białą końcówką. Za pomocą [Cfr/]+[T] deformujemy kształt błysku tak, aby
dolna część była większa i bardziej rozproszona. Ewentualnych
korekt związanych z jego rozmyciem dokonujemy posługując się
narzędziami: Smużenie (Smudge Tool) oraz Rozmycie (Biur Tool).
W ten oto sposób udało się nam stworzyć pierwszą z wisienek.
Duplikat
Oczywiście nie będziemy od początku rysować drugiej wisienki.
Powielimy istniejący już zestaw warstw cherry. W tym celu klikamy
na nim prawym klawiszem myszy i aktywujemy opcję Powiel zestaw
warstw... (Duplicate Layer Set...).
Następnie duplikat przenosimy na lewą stronę ilustracji i delikatnie
obracamy [Ctrl]+[T\.
Kolejno preparujemy cień, który powinien powstać przy takim ułożeniu owoców. Tworzymy go na nowej warstwie (umieszczamy
ją między zestawami warstw) posługując się miękkim pędzlem
z czarną końcówką (operujemy różną wartością parametru Krycie
(Opacity)).
Ogonki
Narysujemy teraz zielone ogonki, którymi połączone są owoce.
W tym celu tworzymy nowy zestaw warstw Warstwa>Nowa>Zestaw
warstw (Layer>New>Layer Set...) o nazwie green, a w nim nową
warstwę na której będziemy malować wyżej wspomniane elementy.
Obrys ogonków otrzymamy wykorzystując narzędzie Pióro (Pen
Tool)- Uzyskany w ten sposób obszar selekcji wypełniamy kolorem
zielonym (#85AB22).
Następnie na nowej warstwie rysujemy drobne rozjaśnienia (miękkim pędzlem z białą końcówką), które przecieramy narzędziami:
Smużenie (Smudge Tool) oraz Rozmycie (Biur Tool). W analogiczny sposób preparujemy cienie na brzegach łodyżek (z tą tylko różnicą, że używamy w tym przypadku czarnego koloru).
o
I
"O
Kropię wody
W celu urozmaicenia ilustracji dorysujemy na owocach kilka kropel wody.
21
EFEKTY
Tworzymy nowy zestaw warstw Warstwa>Nowa>Zestaw warstw
(Layer>New>Layer Set...) o nazwie drop, a w nim nową warstwę na
której przygotujemy obrys jednej kropli. Do tego celu wykorzystamy
narzędzie Pióro (Pen Tool). Tworzymy nową warstwę, przekształcamy ścieżki na obszar selekcji i w jego obrębie rysujemy odblask
światła (po prawej stronie kropli).
Następnie zmniejszamy wartość parametru Krycie (Opacity) tej
warstwy do 15-30%. Tworzymy nową warstwę, na której używając
miękkiego pędzla z białą końcówką rysujemy kolejne odblaski światła (tym razem po lewej stronie kropli). Również i w tym przypadku zmniejszamy wartość Krycia (Opacity) tej warstwy do 15-30%.
W analogiczny sposób preparujemy mocne odbicie światła w centralnej części kropli - zabieg ten znacznie ją uwypukli.
Jak wiadomo każdy obiekt (nawet woda) rzuca cień. Powinniśmy
go zatem dorobić.
W tym celu dokonujemy inwersji obszaru selekcji [Shft]+[Ctrl]+[l]
i na nowej warstwie, korzystając z miękkiego pędzla o czarnej końcówce i różnym stopniu Krycia (Opacity), rysujemy delikatny cień.
Otrzymaną w ten sposób krople kilkakrotnie duplikujemy, obracamy
[CW]+["T] według uznania i rozmieszczamy na wiśniach.
Cóż, pozostało nam tylko jedno - życzyć smacznego!!!
W tutorialu tym nauczyliśmy się jak za pomocą podstawowych narzędzi Photoshopa można narysować realistycznie wyglądające wisienki (nie korzystaliśmy przy tym z tabletu ani nie wspieraliśmy się
żadnymi programami do grafiki 3D). Oczywiście w analogiczny sposób można przygotować wiele innych „okrągłych" owoców, zmieniając jedynie kolory, rodzaj powierzchni i ogonka. •
PRENUMERATA!
DZIS!
Chcesz stać się posiadaczem niezwykłej kolekcji magazynów
o Photoshopie? — Zamów prenumeratę .psd!
Prenumerata roczna
.
.psd za jedyne 140 PLNH!
M
Dodatkowo staniesz się posiadaczem wybranego
przez siebie prezentu:
- KSIĄŻKI - PHOTOSHOP - SZTUKA TWORZENIA!!!
- 3 numerów Design Extra!*
- archiwum magazynów .psd z 2004 roku w pdf
* Oferta ważna do wyczerpania zapasów
PRENUMERATĘ MOŻESZ ZAMÓWIĆ
- kontaktując się z Działem Prenumeraty telefonicznie lub wysyłając fax pod numer (022) 8 6 0 1 7 67
- wysyłając e-mail na adres pren<g)software.com.pl
- w sklepie internetowym: http://prenumerata.software.com.pl/pl/index.php
- wypełniając dołączony do pisma kupon i wysyłając go pocztą.
Triki w Photoshopie
Praca z prowadnicami
Aby zmienić kierunek utworzonej prowadnicy (z pionowego
na poziomy lub odwrotnie) nie trzeba jej usuwać i tworzyć
nowej. Wystarczy, że przytrzymasz klawisz [Alt] i klikniesz
na wybranej prowadnicy.
Przyciemnianie/rozjaśnianie wybranego obszaru
Aby zwiększyć lub zmniejszyć jasność danego obszaru najpierw należy zaznaczyć ten obszar za pomocą narzędzi selekcji. Uwaga! Parametr Wtapianie (Feather) powinien być włączony (ok. 5-10 pikseli lub więcej, w zależności od wielkości
wybranego fragmentu). Następnie wciśnij
[Ctrl]+[J], aby przekształcić zaznaczenie w warstwę. Zmień tryb mieszania
tej warstwy na Mnożenie (Multiply) jeśli
chcesz przyciemnić obszar lub Mnożenie
odwrotności (Screen) jeśli chcesz go rozjaśnić. Oprócz tego operuj parametrem
Krycie (Opacity) warstwy.
Wyrównujemy warstwy
Aby szybko wyrównać względem siebie połączone warstwy nie musisz ich ręcznie ustawiać wzdłuż prowadnic wystarczy, że z menu Warstwa (Layer) wybierz opcję Wyrównaj połączone (Align Linked), a jeśli połączonych ze sobą warstw jest więcej niż 2, użyj polecenia Rozmieść połączone (Distribute Linked).
Zresetuj czcionkę
Aby szybko przywrócić domyślne ustawienia czcionki z menu rozwijanego (znak trójkącika) znajdującego się w prawym górnym rogu palety Typografia (Character) wybierz
Wyzeruj typografię (Reset Character).
Skanowanie dużych powierzchni
Na pewno nieraz mieliście potrzebę zeskanowania dużej
pracy. Problemem wówczas jest jej ponowne zmontowanie tak, żeby nie było widać linii łączenia. Aby ułatwić sobie pracę należy zeskanować poszczególne fragmenty tak,
aby na każdym sąsiednim znalazł się ten sam charakterystyczny element. Następnie wszystkie części edytujemy
w Photoshopie i z menu wybieramy polecenie Plik>Automatyzuj>Łączenie obrazków (File>Automate>Photomerge)
- zeskanowane części zostaną automatycznie połączone,
(opcja dostępna tylko w Photoshopie CS)
Jaki masz kolor czcionki?
Kiedy chcesz zmienić kolor tekstu pisanego w PS najpierw
zaznaczasz go, a potem wybierasz odpowiedni kolor. Jednak w momencie kiedy tekst jest zaznaczony (podświetlony) nie widać jaki rzeczywiście ma kolor. Aby go zobaczyć
wybierz [Ctrl]+[H] - podświetlenie zniknie, a Ty będziesz
w stanie zobaczyć, jaki kolor najlepiej pasuje do reszty.
Wyśrodkowanie skopiowanej warstwy
Gdy w trakcie przesuwania zawartości danej warstwy z jednego dokumentu *.psd do drugiego chcesz umieścić ją dokładnie na środku nowego dokumentu - przytrzymaj podczas przeciągania klawisz [Shff].
Przenoszenie zawartości warstwy w to samo miejsce
Aby skopiować zawartość warstwy do innego otwartego dokumentu *.psd i umieścić ją dokładnie w tym samym miejscu co oryginał użyj polecenia Duplikuj (Duplicate) z menu podręcznego (dostępnego po kliknięciu na warstwie prawym klawiszem myszy). W okienku dialogowym, które się
pojawi wybierz nazwę dokumentu przeznaczenia i kilknij
[OK]. Zawartość kopiowanej warstwy pojawi się w tym samym miejscu.
Wygodne przekształcanie
Jeśli do dokumentu przeciągnąłeś duży obrazek to fragment, który nie zmieścił się w obszarze roboczym jest niewidoczny. To sprawia problem gdy chcesz przeskalować ten
obrazek, gdyż uchwyty przekształcenia są również poza obszarem roboczym. Aby temu zaradzić po wybraniu polecenia Swobodnie przekształć (Free Transform) [Ctrl]+[T] wciśnij [Ctrl]+[O] aby zmienić widok na dopasowany do wielkości ekranu: Zmieść na ekranie (Fit on Screen).
Użyj nacisku
Pamiętaj o przydatnej opcji jaką jest Nacisk (Pressure).
Znajdziesz ją w palecie opcji dla takich narzędzi jak: Pędzel
(Brush) czy Rozmyj (Smudge). Jest to szczególnie przydatne gdy używasz tabletu - efekty zdecydowanie bardziej
przypominają środki malarskie.
Zamaskuj maskę
Czy można zastosować maskę na masce? Owszem, istnieje taki sposób pod warunkiem, że warstwa z maską znajduje się w Zestawie Warstw (Layer Set). Jeśli masz kilka
warstw zawierających maski i chcesz ponownie ukryć część
tych obszarów pod kolejną maską po prostu zastosuj maskę
na całym zestawie.
Stykówka (Contact Sheet)
Contact Sheet czyli tzw. „stykówka" jest to zbiór miniaturek ułożonych w jednym dokumencie. Często okazuje się
to bardzo przydatne zwłaszcza jeśli chcemy skatalogować
obrazki w różnych folderach. Stykówkę tworzymy wybierając z menu Plik>Automatyzuj>Stykówka II (File>Automate>
Contact Sheet II).
o
Dl
ro
Polecenie Wydziel (Extract)
Polecenie Wydziel (Extract) dostępne od siódmej wersji
Photoshopa jest szczególnie przydatne przy dokładnym
wycinaniu złożonych obiektów z tła (np. włosy, źdźbła trawy). Należy pamiętać, że im większy kontrast między obiektem a tłem, tym precyzyjniej obiekt zostanie wycięty.
•o
ul
o.
S
redaguje Magdalena Cyrczak
23
EFEKTY
CYFROWA
ODELKA
- modelowanie
postaci
Patryk Pieściński
Photoshop najczęściej kojarzony jest z fotomontażem, retuszem, pracą z kolorami i różnego rodzaju filtrami oraz efektami.
Jak jednak spisuje się ta aplikacja w projektach czysto plastycznych (malarsko-rysunkowych)? Czy niezbędny jest zakup Paintera, żeby móc malować realistyczne pejzaże oraz wszelkiego
rodzaju postacie? Okazuje się, że niekoniecznie.
E?
o
Dl
ro
-o
1/1
24
Photoshop posiada dość rozbudowane narzędzia do malowania
o dużym potencjale możliwości. W ćwiczeniu tym przybliżymy je
w procesie tworzenia ludzkiej sylwetki. Do jej wykonania wykorzystamy głównie: standardowy pędzel, warstwy oraz filtr Rozmycie
gaussowskie... (Gaussian Biur...).
Szkic - proporcje
Najpierw musimy zastanowić się nad wyglądem postaci, jak również nad pozą, w jakiej chcemy ją namalować. Gdy w naszej głowie wykrystalizuje się wstępny wizerunek bohatera/bohaterki, możemy przystąpić do pracy.
Tworzymy nowy dokument o wymiarach 13 na 18 cm, rozdzielczości 300 dpi i z białym tłem, a następnie nową warstwę
[Shft]+[Ctrl]+[N] o nazwie sketch. Kolejno aktywujemy narzędzie
Ołówek (Pencil Tool) i przy jego pomocy szkicujemy zarys naszej
postaci - biorąc pod uwagę jej pozę. Nie zajmujmy się detalami,
chodzi jedynie o wyznaczenie jej wysokości, proporcji między głową, tułowiem, a kończynami. Pamiętajmy o dokładnym zaznaczeniu miejsc, w których znajdują się stawy. Wyobraźmy sobie jak się
naprężają, żeby postać przybrała odpowiednią pozycję (często pomaga to przy malowaniu postaci w ruchu). Namalujmy również zarys głowy. Dla osób, które nie mają jeszcze wprawy w rysowaniu
przygotowaliśmy szkic, który znajduje się w pliku sketch.jpg.
Szkic - zarys sylwetki
Na podstawie szkicu z pierwszego kroku stworzymy kolejny - bardziej dokładny (na nowej warstwie o nazwie sketch_02). Przy jego
tworzeniu powinniśmy wziąć pod uwagę wszelkiego rodzaju kobiece zaokrąglenia (na naszej ilustracji postać ma uwypuklone biodro
i piersi). Pamiętajmy, że im lepszy szkic tym bardziej realistyczny
efekt końcowy uzyskamy (przygotowany przez nas szkic znajduje
się w pliku sketchO2.psd).
Następnie na nowej warstwie sketch_colour poprawiamy pędzlem
sylwetkę oraz domalowujemy kilka brakujących detali (piersi, palce). W naszym przypadku wykorzystaliśmy pędzel z okrągłą końcówką, o średnicy 6 pikseli i brązowym kolorze (#B9771E).
Warstwy ze szkicem nie będą nam już potrzebne. Możemy zatem
wyłączyć ich widoczność, żeby nam nie przeszkadzały w dalszej
pracy.
Nałożenie koloru
Pod warstwą z obrysem postaci tworzymy nową [Shft]+[Cłr/]+[N]
o nazwie colour_01. Chcemy, żeby nasza modelka miała ciemną
cerę, przypominającą opalone ciało. Zamalujemy zatem jasnobrązowym kolorem (&B58968) jej sylwetkę - kolor ten będzie stanowić swoistego rodzaju podkład do dalszej pracy z barwami. Zabieg
ten możemy wykonać za pomocą pędzla lub zaznaczyć wybrany
przez nas obszar Lassem (Lasso Tool) i wypełnić go danym kolorem.
Cienie - pierwszy etap
Za pomocą cieni możemy wyodrębnić wszelkiego rodzaju detale
i nadać postaci głębię. Nim przejdziemy do ich nakładania ustalamy najpierw rozmieszczenie źródeł światła. W naszym przypadku
jedno (silniejsze) znajduje się po prawej stronie modelki, natomiast
psć.
EFEKTY
drugie usytuowane jest w przeciwnym rogu ilustracji. Kolejno nad
warstwą colour_01 tworzymy nową [Shft]+[Ctrl\+[N\ o nazwie shadow_01. Ustawiamy kolor narzędzia na wartość #967055 i pędzlem o średnicy końcówki 10 pikseli malujemy cienie. Przy ich pomocy powinniśmy uwidocznić: brzuch, obojczyk, piersi, żebra -jednym
słowem nadać ciału bardziej naturalny wygląd.
Cienie - wzmocnienie efektu
Kontynuujemy dodawanie cieni. W tym celu tworzymy nową warstwę [Shff\+[Ctrl]+[N\ o nazwie shadow_02, ustawiamy kolor narzędzia na #7C5A43 i pędzlem o średnicy końcówki 10 pikseli malujemy kolejną warstwę cieni. Tym razem nasza praca ogranicza się do
podkreślenia najbardziej zacienionych miejsc. W naszym przypadku zdecydowaliśmy się przyciemnić wewnętrzną stronę prawej nogi, ręce, szyję, a także cień rzucany przez piersi. Oprócz tego dodamy jeszcze detale twarzy i dłoni.
Odblaski światła
W kroku tym zajmiemy się przygotowaniem odblasków światła na ciele naszej modelki. W tym celu tworzymy nową warstwę
[Shft]+[Ctrl]+[N\ o nazwie bright_O1, ustawiamy kolor narzędzia na
#DQA07D i pędzlem o średnicy końcówki 10 pikseli uwypuklamy
miejsca, które według nas powinny zostać oświetlone (stosujemy
analogiczną metodę malowania do tej zastosowanej w przypadku
cieni). Starajmy się tworzyć odblaski światła blisko ciemnych obszarów, żeby wykorzystać powstający w ten sposób kontrast do nadania efektu trójwymiarowości ciału.
Ostatecznie zmniejszamy wartość parametru Krycie (Opacity) tej
warstwy do 15-20%, a tryb przenikania zmieniamy na Światło jaskrawe (Vivid Light).
Rozmycie
Na tym etapie pracy nasz obrazek jest mało estetyczny, wyraźnie widać wszelkiego rodzaju pociągnięcia pędzlem. Skorzystamy zatem
z Filtr>Rozmycie>Rozmycie gaussowskie... (Filter>Blur>Gaussian
Biur...), żeby dodać modelce naturalności i pozbyć się rysunkowego
charakteru ilustracji. Wartość parametru Promień (Radius) dla poszczególnych warstw powinna wynosić:
shadow_01: 13,7
shadow_02: 6,1
bright_O1: 10,5
Przed przystąpieniem do rozmycia nie zapominajmy dokonać selekcji obszaru modelki (na warstwie colour_01 klikamy lewym przyciskiem myszy z jednoczesnym przytrzymaniem klawisza [Ctrl]).
Kolejno skorygujemy jasność warstwy shadow_01 oraz bright_01 korzystając z opcji Obrazek>Dopasuj>Jasność/Kontrast... (lmage>Adjus
tments>Brightness/Contrast...). Wartość Jasność {Brightness) powinna wynosić odpowiednio: -16 i +28, natomiast Kontrast (Contrast) zostawiamy bez zmian. Dla ułatwienia dalszej pracy umieścimy wszystkie rozmyte warstwy w zestawie warstw Warstwa>Nowa>Zestaw
warstw {Layer>New>Layer Set...) o nazwie colour.
Detale
Rozmycie obrazka sprawiło, że nasza modelka stała się mało wyraźna. Będziemy musieli zatem domalować wszelkie detale (pal-
ce, stopy, twarz itp.), które nadadzą właściwą ostrość ilustracji.
W tym celu nad zestawem warstw colour tworzymy nową warstwę
[Shft]+[Ctrl]+[N] o nazwie co/_B_07, ustawiamy kolor narzędzia na
wartość #987156 i malujemy standardowym pędzlem (w zależności
od potrzeb zmieniamy jego średnicę oraz Krycie {Opacity)) drobne
cienie w miejscach, które powinny zostać przyciemnione.
W obszarach gdzie pociągnięcia zbytnio rzucają się w oczy możemy skorzystać z narzędzia Rozmycie (Biur Tool).
Korekta
Przyjrzyjmy się dokładnie naszej postaci. Wygląda już dosyć realistycznie, ale jasne obszary za bardzo rzucają się w oczy i w konsekwencji psują kompozycję. Przełączamy się na warstwę bright_O1 i rozmywamy ponownie odblaski światła używając w tym celu Filtr>Rozmycie>Rozmycie gaussowskie... (Filter>Blur>Gaussian
Biur...) z wartością parametru Promień (Radius): 13,7. Dzięki temu
zabiegowi najjaśniejsze fragmenty ciała straciły trochę na swojej intensywności, a tym samym stały się bardziej naturalne.
Dopracowanie szczegółów
W kroku tym dodamy kolejne detale i jeszcze bardziej uwypuklimy cienie. Tworzymy nową warstwę o nazwie col_B_02 i używając czerwono-brązowych barw namalujemy standardowym pędzlem (zmieniając według potrzeb jego średnicę i wartość parametru
Krycie (Opacity)) sutki. Ciemnym, niemal czarnym kolorem (używając małej średnicy pędzla) podkreślimy cienie na palcach, kolanach,
stopach, jak również wzmocnimy rysy twarzy. Kolejno zmieniając
kolor narzędzia, średnicę pędzla oraz stopień Krycia (Opacity) namalujemy usta, powieki i brwi. Na koniec przyciemnimy większe, zacienione obszary tułowia i nóg.
Korekta - ostatnie modyfikacje
Zakończyliśmy malowanie ciała, nasza modelka wygląda już naturalnie, jednak linia sylwetki jest w kilku miejscach niedopracowana.
Jesteśmy zatem zmuszeni ją skorygować. W tym celu przełączamy
się na warstwę colour_01 i posługując się Gumką (Eraser Tool) usuwamy niedociągnięcia z szyi oraz lewego barku modelki.
Następnie preparujemy „przerwy między palcami dłoni i stóp.
Ostatecznie aktywujemy obszar selekcji warstwy colour_01 (klikamy na niej lewym przyciskiem myszy z wciśniętym klawiszem
[Ctrl]), dokonujemy inwersji [S/?ft]+[Cfrf]+[/] i PrzY pomocy klawisza
[Delete] usuwamy wszystkie pociągnięcia pędzla znajdujące się poza linią sylwetki.
Włosy
Nasza postać wygląda nieźle, ale przydałyby się jej włosy.
W Photoshopie można stworzyć całkiem realistycznie wyglądającą
fryzurę, korzystając z pędzla i kilku innych narzędzi. Jest to jednak
temat na tyle ciekawy i obszerny, że postanowiliśmy go przybliżyć
dokładnie w następnym numerze naszego magazynu. Natomiast na
potrzeby tego ćwiczenia namalujemy prostą fryzurę (w zupełności
wystarczy ona, żeby nadać ilustracji lepszy efekt wizualny).
Pracę rozpoczynamy od stworzenia nowego zestawu warstw Warstwa>Nowa>Zestaw warstw (Layer>New>Layer Set...) o nazwie hair.
EFEKTY
Kolejno tworzymy w nim nową warstwę [Shft]+[Ctrl]+[N] o nazwie
shape i przy pomocy Pióra (Pen Tool) rysujemy kształt fryzury.
Otrzymany w ten sposób obszar selekcji wypełniamy czarnym kolorem. Uzyskaliśmy tym samym swoistego rodzaju podkład do dalszego modelowania fryzury.
Kosmyki
Wybieramy narzędzie Smużenie (Smudge Toof) i zmieniając wartość parametru Wytrzymałość (Strength) tworzymy kosmyki włosów. Najpierw stosujemy dużą średnicę końcówki narzędzia przy
małej wartości opcji Wytrzymałość (Strength) - powstaną duże kosmyki. Stopniowo jednak zmniejszamy wielkość narzędzia, a zwiększamy Wytrzymałość (Strength), żeby dodawać drobniejsze kosmyki, a nawet pojedyncze włosy.
Następnie tworzymy nową warstwę [Shft]+[Ctrl]+[N] o nazwie hair_
bright, malujemy na niej kilka ciemnoszarych, grubych linii wzdłuż
włosów i rozmywamy je używając Filtr>Rozmycie>Rozmycie gaussowskie... (Filter>Blur>Gaussian Biur...) z wartością parametru
Promień (Radius): 8,2.
Pasemka
Ostatnim zabiegiem będzie rozjaśnienie fragmentów włosów.
Dokonamy tego w bardzo prosty sposób. Najpierw stworzymy nową warstwę [Shft]+[Ctrl\+[N] o nazwie hair_bright_02, kolor narzędzia ustawiamy na jasnoszary (delikatnie jaśniejszy od tego użytego we wcześniejszym kroku).
Kolejno rysujemy kilka bardzo cienkich linii, dokonujemy selekcji obszaru warstwy shape (klikamy na niej lewym przyciskiem myszy z wciśniętym klawiszem [Ctrl]) i aktywujemy
Filtr>Rozmycie>Rozmycie gaussowskie... (Filter>Blur>Gaussian
Biur...) z wartością parametru Promień (Radius): 18.
Sukienka
Nasza postać jest już gotowa. Pora zatem stworzyć jej jakieś ubranie (w naszym przypadku postanowiliśmy domalować modelce sukienkę). W tym celu tworzymy nową warstwę [Shft]+[Ctrl]+[N] o nazwie dress_shape i za pomocą narzędzia Pióra (Pen Tool) rysujemy
kształt ubrania, który następnie wypełniamy kolorem ciemnoczerwonym.
Kolejno w analogiczny sposób, w jaki modelowaliśmy sylwetkę dodajemy sukience cienie, odblaski światła, a tym samym sprawiamy,
że będzie ona idealnie przylegać do ciała modelki. W zasadzie do
uzyskania ciekawego efektu wystarczy domalować niewielką fałdkę
materiału pod lewą pachą.
Tak przygotowaną postać możemy wykorzystać w wielu projektach.
Mimo, że własnoręczne stworzenie ludzkiej postaci jest dosyć czasochłonne, to należy zwrócić uwagę na zalety takiego rozwiązania.
Wykorzystując namalowane obrazki zamiast zdjęć np. w projektach
reklamowych oszczędzamy pieniądze, które musielibyśmy wydać
na fotografie modelki. Ponadto mamy całkowitą kontrolę nad ilustracją- nie musimy dostosowywać projektu do posiadanych przez
nas zdjęć. •
FILTRY
—
Xenofex
Photoshop na dop
Sławomir Kuczkowski
Często o Photoshopie mówi się, że „może wszystko". Czy można go zatem jeszcze ulepszyć? - można. Firma Alien Skin Software prezentuje rozwiązanie znacznie skracające
czas potrzebny na wykreowanie skomplikowanych efektów. Z pakietem 14 filtrów Xenofex 2 stworzenie realistycznych błyskawic, zachmurzonego nieba, czy efektu pogniecionej kartki zajmie zaledwie kilka chwil.
Filtr „Burnt Edges"
Producent: Alien Skin
Software
www. alienskin. com
Cena: $129
enofex 2.0 to pakiet 14 filtrów pełniących rolę photoshopowych wtyczek (plugins).
W odniesieniu do swojego poprzednika, który nazywał się Xenofex, został poprawiony i rozbudowany
o cztery zupełnie nowe filtry, jak również dodano mu
możliwość współpracy z systemami operacyjnymi: Mac OS X oraz Windows XP.
Instalacja pakietu odbywa się szybko i sprawnie. Xenofex 2.0 sam wyszukuje aplikacje obsługujące wtyczki (plugins) graficzne i pyta użytkownika, w której z nich ma zostać umieszczony. Po zainstalowaniu w Photoshopie, na
przedostatniej pozycji menu Filtry (Filters), pojawia się nowy element: Alien Skin Xenofex2. Zawiera on zakładkę z listą wszystkich 14 filtrów, a są to: Burnt Edges, Classic Mosaic, Constellation, Cracks, Crumple, Electrify, Flag, Lightning, Little Fluffy Clouds, Puzzle, Rip Open, Shatter, Stain i Television.
Za pomocą tego filtru uzyskamy efekt nadpalonych brzegów. Jest on bardzo przydatny np. w „postarzaniu" fotografii. Burnt Edges możemy dowolnie konfigurować poszerzać i zwężać obszar jego działania oraz modyfikować zasięg nadpalenia i stopień złożoności brzegu.
Ciekawym dodatkiem jest możliwość odwrócenia kierunku działania filtru - powoduje to powstanie efektu
przypominającego wypaloną dziurę.
OBSŁUGA
1
S
o
ri>
I
o.
30
W oknie dialogowym każdego z filtrów znajdziemy wiele opcji konfiguracyjnych. Na szczególną uwagę zasługuje funkcja Random Seed, która umożliwia przypisanie losowych wartości poszczególnym parametrom. Ponadto dostępnych jest kilkanaście gotowych wariantów ustawień,
które prezentują szeroką gamę możliwości każdego z filtrów. Żeby przełączać się pomiędzy poszczególnymi filtrami z pakietu nie musimy wyłącznie korzystać z menu Photoshopa - mamy do dyspozycji specjalną opcję, która umożliwia szybki i wygodny wybór danego efektu .
Należy również zauważyć, że podgląd posiada opcję powiększania i pomniejszania oraz przycisk Show Original odpowiedzialny za możliwość szybkiego porównania obrazka przed i po zastosowaniu danego efektu.
Każdy z filtrów posiada także własną pomoc, na którą
składa się instrukcja użycia oraz ciekawe wskazówki.
Filtr „Classic Mosaic"
Jest to jeden z czterech nowych filtrów (nie było go we
wcześniejszej wersji Xenofex) - służy do tworzenia mozaiki z dowolnie wybranego pliku graficznego.
Zastanawiający może być fakt dodania go do pakietu,
podczas gdy Photoshop oferuje własny filtr o identycznym przeznaczeniu Filtr>Tekstura>Pfytki mozaiki... (Filter>Texture>Mosaic Tiles...). Wątpliwości zostająjednak
rozwiane już po pierwszym jego użyciu (efekt uzyskany
za jego pośrednictwem jest bardziej realistyczny w porównaniu do tego oferowanego przez Photoshopa). W'
• Opcjami konfiguracyjnymi, na które mamy wpływ są:
rozmiar elementu (płytki), kolor fugi, szerokość fugi i dokładność z jaką krawędzie płytek będą dopasowane do
szczegółów obrazka. Warto nadmienić, że w celu uzyskania optymalnego efektu powinniśmy go stosować na
grafikach o dużym kontraście.
m
Filtr „Cracks"
Cracks imituje wszelkiego rodzaju uszkodzenia, pęknięcia, zarysowania, jakie mogą powstać na różnego
rodzaju powierzchniach (lód, kamień, symulacja wyschniętego błota, beton itd.). Przy doborze odpowiednich parametrów uzyskamy całkiem wiarygodnie wyglądający efekt.
/
• .;
/
%
• • • *>,'..,V -
Filtr „Constellation"
Filtr ten należy do kategorii efektów, które są wykorzystywane jedynie w sporadycznych przypadkach. Wynika to ze specyfiki jego działania - przejawia się ona rysowaniem punktów przypominających gwiazdy. Niestety, mimo wielu opcji konfiguracyjnych, uzyskiwane przy
jego pomocy efekty są raczej mało realistyczne. Dlatego
też częściej znajdzie on zastosowanie jako efekt specjalny niż, jako symulator rozgwieżdżonego nieba.
Filtr „Little Fluffy Clouds"
Filtr ten sprawia, że przy minimalnym nakładzie pracy
możemy stworzyć dowolnie zachmurzone niebo, które
swoim wyglądem niemal w 100% przypomina to znajdujące się nad naszymi głowami. W pełni możemy definiować rozmiar i gęstość chmur, kolor nieba w zenicie
i na horyzoncie, kąt widzenia, wysokość warstwy chmur
itp. Przy odpowiednim ustawieniu parametrów uzyskać
można zarówno lekko zachmurzone niebo, jak również
niską, grubą warstwę chmur deszczowych. Standardowy filtr Photoshopa Filtr>Rendering>Chmury (Filter>
Render>Clouds) jest praktycznie bezużyteczny w porównaniu z tak zaawansowanym narzędziem.
Filtr ten tworzy puzzle z dowolnie wybranego pliku graficznego. Praca z nim sprowadza się do ustalenia liczby kolumn i określenia brakujących elementów. W razie
potrzeby istnieje również możliwość zmiany długości łączeń, stopnia pofalowania linii cięcia, a także kierunku
oświetlenia i jasności połysku.
E>
o
Dl
l
O.
31
FILTRY
Filtr „Shatter"
Filtr „Television"
Rozbite lustro to właśnie efekt, jaki można uzyskać stosując ten filtr. Spośród wielu dostępnych w nim opcji na
uwagę zasługuje możliwość kontroli nad rozrzuceniem
i stopniem obrotu odłamków, a także nad czasem, jaki
upłynął od rozbicia - funkcje tego typu są raczej rzadkością w programach 2D (częściej można je spotkać
w aplikacjach do grafiki 3D). Przy takim postępie technologicznym w produktach firmy Alien Skin wielu się zastanawia czym jeszcze nas zaskoczą.
Jeśli ktoś darzy sentymentem czasy, w których „Rubin"
był w większości polskich domów, to na pewno przypadnie mu do gustu ten filtr. Jego zadaniem jest symulacja
takiego właśnie typu telewizora, wraz z wszystkimi jego
„zaletami". Użytkownik posiada pełną kontrolę nad stopniem zniekształcenia geometrycznego, poziomem wypalenia luminoforu, miejscem wyświetlania drugiego obrazu tzw. „ducha", a nawet poziomem przerwania w pionie (kiedy to dolna część obrazu wyświetlana jest u góry,
a górna na dole). Istnieje również możliwość zasymulowania trybu monochromatycznego o dowolnym kolorze
luminoforu. Mimo, że filtr wzorowo spełnia swoją funkcję, to niewątpliwie jego praktyczne zastosowanie rzadko będzie miało miejsce.
Filtr „Lightning"
Jest to jeden z najbardziej realistycznych efektów w pakiecie Xenofex. Jego zadaniem jest generowanie błyskawic. Do dyspozycji mamy wiele opcji umożliwiających idealne dopasowanie efektu końcowego do naszych oczekiwań. Są to: grubość błyskawicy, częstotliwość zagięć, stopień rozgałęzienia i rozłożystość
rozgałęzień. Można także określić jasność, kolor i szerokość poświaty otaczającej piorun. Oczywiście mamy
pełną dowolność jeżeli chodzi o wybór miejsca początku i końca wyładowania atmosferycznego. Filtr ten daje
tak realistyczny efekt, iż wydaje się, że jest to już ostatnie słowo programistów w tej dziedzinie.
g>
o
di
ro
i
CL
32
psi
Filtr „Stain"
Stain jest prostym, ale dość dobrze spisującym się filtrem. Służy do generowania wszelkiego rodzaju plam.
Rendering efektu przebiega w oparciu o wcześniej wybrany obszar zaznaczenia. Filtr ten doskonale się spisuje w imitowaniu zabrudzeń, jakie powstają od mokrej od
spodu filiżanki z kawą oraz w tworzeniu grafik symulujących wysychające kałuże.
(M
Filtr „Electrify"
Filtr „Rip Open'
Zadaniem tej wtyczki jest rendering elektrycznych
iskier. W działaniu jest on bardzo podobny do filtru Lighting - posiada niemal te same opcje ustawień. Różnica polega na tym, że generuje on dowolną ilość iskier
za jednym razem. Obrazy powstające przy jego pomocy przywodzą na myśl transformator Nikola Tesli czy też
plazmowe kule. Filtr do pracy wymaga obszaru zaznaczenia. W procesie renderingu obszar ten stanowi centrum, z którego rozchodzą się we wszystkie strony elektryczne wyładowania.
Filtr ten pozwala tworzyć dziury i zawijać brzegi danej
grafiki. Podstawą dla jego działania jest obszar selekcji (efektem będzie dziura o kształcie zaznaczenia) lub
w razie jego braku po prostu środek obrazka (w tym przypadku uzyskamy jedynie poszarpane brzegi). Powstałe
postrzępione fragmenty zawijają się z określoną przez
nas siłą. Można również ustalić wielkość i poziom różnorodności wyżej wspomnianych deformacji, a także długość rzucanego przez nie cienia. Choć sam
na tego rodzaju filtr był bardzo dobry, to jednak
samo jego wykonanie nie jest do końca
zadowalające - aby
uzyskać
wiarygodny
efekt trzeba włożyć dużo pracy w dobranie odpowiednich ustawień i późniejsze retuszowanie niedoskonałości.
pomysł
ncajr
Filtr „Crumple"
Filtr„Flag"
Jest to interesujący filtr, który z pewnością wielu osobom
przypadnie do gustu. Symuluje on efekt pogniecionej, a następnie wyprostowanej kartki. Jak wszystkie pluginy firmy
Alien Skin, on również posiada
wiele parametrów konfiguracyjnych. Zdefiniować możemy
wielkość zagnieceń i siłę nacisku. Mamy również wpływ na
parametry dotyczące oświetlenia: kolor, kierunek oraz jasność połysku. Efekt świetnie nadaje się do „postarzania" wszelkiego rodzaju grafik - zwłaszcza fotografii.
Tworzenie flagi, choć całkiem realistyczne w przypadku
tego filtru, jest raczej rzadko stosowanym efektem. Użytkownik posiada pełną kontrolę nad siłą wiatru, jego kierunkiem, stopniem pofalowania materiału i, co ciekawe,
również punktami zaczepienia flagi. Dodatkowo możemy ingerować w kierunek oświetlenia i kolor tła. Filtr, pomimo prostoty działania, w pełni spełnia swoje zadanie.
CZY WARTO GO KUPIĆ?
Po przeanalizowaniu każdego z 14 filtrów można pokusić
się o stwierdzenie, że przy odpowiedniej ilości czasu oraz
doświadczenia zbliżone efekty można uzyskać za pomocą
samego Photoshopa. Pytanie, jakie powinien sobie zadać
każdy potencjalny nabywca brzmi, czy czas zaoszczędzony dzięki zastosowaniu opisywanego przez nas pakietu jest
wart swojej ceny?
Efekty: Burnt Edges, Crumple, Stain, Clouds, czy Rip
Open znajdą zastosowanie w niemal każdym projekcie, zaś
takie jak: Constellation, Cracks, czy Puzzle będą stosowane
jedynie sporadycznie. Mimo to produkt firmy Alien Skin Software wydaje się być wart zainteresowania.
Przy założeniu, że filtry z tego pakietu stosowane będą raczej okazjonalnie, to najlepszym rozwiązaniem wydaje się użycie w pełni funkcjonalnego, 30 dniowego dema, które jest dostępne na stronie producenta http://
www.alienskin.com. Xenofex 2 można nabyć również w zestawie z dwoma innymi pakietami filtrów tego samego pro-
ha*
c
[O ST"
ducenta: Spłat! oraz Eye Candy 4000 (zestaw trzech pakietów sprzedawany jest w cenie 299 dolarów).
Pakiet współpracuje z:
Photoshop 6 (lub późniejszy), Photoshop Elements 2.0 (lub
późniejszy) lub Macromedia Fireworks MX (lub późniejszy).
Wymagania systemowe:
Macintosh: Mac OS 9 + i Mac OS X.1.X +, procesor PowerPC, co najmniej 64 MB pamięci RAM.
Windows: Windows 98/ME/2000/XP (Windows NT nie
jest obsługiwany), procesor Pentium II lub szybszy, co najmniej 64 MB pamięci RAM. •
E?
o
di
(T3
E
•o
33
Dzień
z życia
rysownika
wyścig z czasem
Lizak - rysunek do artykułu
pt: „Dobry glina na papierze", o poprawianiu statystyk policyjnych „na silę"
Łukasz Ciaciuch
lustracja prasowa jest tak stara jak sama gazeta. Wynalazek druku wypukłego w XV wieku spowodował poI jawienie się pierwszych biuletynów. Może nie były to
jeszcze gazety, a o cykliczności ukazywania się ich nie
było oczywiście mowy, jednak już wtedy spełniały one
swoją podstawową funkcję informacyjną. Głównątechniką graficzną był wtedy drzeworyt, z biegiem czasu
nie tyle zastąpiony co wspomagany przez miedzioryt.
Od XVIII wieku w Anglii, czy we Francji powstają pierwsze regularne dzienniki, jednak o prawdziwym rozwoju prasy możemy mówić od XIX wieku. Wpływ na to ma bez wątpienia rozwój technik drukarskich. Drzeworyt jako technika
ilustracyjna zaczął być wspomagany przez staloryt, czy litografie. Powstają pisma, w których ilustracja czy karykatura
odgrywa znaczącą rolę. Najsłynniejsze czasopisma o charakterze satyryczno-politycznym to francuski „Chariviari",
czy brytyjski „Punch". Pierwsza połowa XX wieku to początek magazynów ilustrowanych. Prawdziwe wzorce to amerykański „Life" „New Yorker" oraz francuski „Paris Match".
technika, skład
komputerowy itd.
W moich oczach
ujmowało to gazecie
profesjonalizmu.
Czerń i biel zarówno tekstów artykułów, jak i tytułów wspomagana jedynym kolorem, zazwyczaj czerwonym, pomarańczowym, czy niebieskim nadawały według mnie powagi. Rzecz jasna to
moja osobista refleksja. Dziś wręcz przeciwnie, sam wykorzystuję teraz kolor właśnie w ilustracji prasowej i odchodzę od, pewnego utartego kanonu ilustracji czarnobiałej, która swe korzenie ma w XIX wieku. Czyli jeśli rysunek w gazecie codziennej to koniecznie piórkiem, koniecznie czarnym tuszem.
Dziś technika druku, a przede wszystkim jego jakość pozwala na to, że rysunki wcześniej mogące funkcjonować
w „kolorowych magazynach", mogą zaistnieć na pierwszych stronach dzienników.
Kolejne etapy powstawania ilustracji „Torcik"
O)
ns
"O
34
UNIWERSALNOŚĆ ILUSTRACJI
ZLECENIE NA ILUSTRACJĘ
Pozwoliłem sobie na taki mały wstęp w postaci rysu historycznego, bo ku mojemu zadowoleniu ilustracja zdaje się powoli wracać do łask. Odnajduje się zarówno w
reklamie, czasopismach i gazetach codziennych. Pamiętam jak w Polsce wyglądały gazety kilka lat temu. Szczerze powiem, że strasznie mnie raziło gdy powoli wprowadzano kolor do gazet codziennych. Pozwoliła na to znów
W rysunku do gazety najważniejszy jest pomysł. Niestety
towarzyszy temu duże „ciśnienie", ze względu na to, że na
wymyślenie i realizację grafiki jest zazwyczaj bardzo mało
czasu. Zwłaszcza jeśli rzecz dotyczy artykułu na tak zwaną „jedynkę", czyli pierwszą stronę gazety. Decyzja zapada wówczas na przykład u redaktora naczelnego. Czasem
od początku wiadomo, że artykuł będzie posiłkowany wła-
i
£
o.
•JO,
śnie ilustracją, ale bywają również prozaiczne powody takiego stanu rzeczy np. brak odpowiednich zdjęć ilustrujących dany materiał.
Procedura, że się tak wyrażę, jest zawsze ta sama. Zazwyczaj dzwoni do mnie bądź sekretarz redakcji, bądź od
razu dziennikarz. Ta druga wersja jest bardziej optymistyczna, bo oznacza, że artykuł jest gotowy, ale niestety, nie zapominajmy, że to dziennik. Częstokroć sam artykuł powstaje później niż rysunek, albo przynajmniej później zaczyna
być pisany. Potem na ilustrację czekają graficy w składzie,
by wmontować nadesłany rysunek. Na początek dowiaduję
się w kilku słowach o czym dziennikarz będzie pisał i to właściwie musi mi wystarczyć. Taki „słowny szkic".
WYŚCIG Z CZASEM
Jest godzina 16.00, a do zamknięcia składu zostało kilka godzin. Tym razem temat dotyczy szpitala w Poznaniu. Władze miasta decydują się by nie sprzedawać całego kompleksu szpitalnego, lecz poszczególne budynki,
co oznacza spory spadek wartości obiektu i tym samym
mniejsze wpływy do budżetu. Pikanterii dodaje fakt, że właśnie jedną z kamienic kupił członek rady krajowej PO, który
jest obecnie prezydentem miasta. No tak, ale stwierdzam,
że motyw polityczny daruję sobie w tym momencie. Zresztąnie dam rady sprzedać wjednej ilustracji wszystkich wątków. Nie można „przegadać" rysunku.
Od razu poprosiłem żeby wysłali mi z gazety parę fotek tego szpitala. Okazało się, że fotograf nie wrócił jeszcze z terenu, ale znalazły się za to w redakcji stare zdjęcia, na których prezentuje się okazała, kilkupiętrowa, dziewiętnastowieczna kamienica.
Czytelny symbol
Wyobraziłem sobie, że cały obiekt to smakowity kąsek dla
kupującego, czy inwestora, więc można potraktować to dosłownie. Kamienica w swej budowie przypomina trochę tort.
Ma kilka kondygnacji tak jak on, jest dekorowana rustyką,
£
Ilustracja do
tekstu
o lekarzach
orzecznikach
ZUSu
słów całkowicie nie zamierzone, nie mniej i taka kompilacja
terminów znalazła się na jednym z rysunków który ilustrował tekst o lekarzach orzecznikach ZUSu, załatwiających
renty w sposób, że tak się wyrażę epistolarny, to znaczy poprzez koperty.
ORYGINALNOŚĆ PONAD WSZYSTKO
Przy takich tematach należy ustrzec się tak zwanej kalki.
Są pomysły, które gdzieś tam zawsze funkcjonują, które zawsze przyjdą do głowy i ma się tą świadomość, czy może
obawę, że wpadnie na nie prawie każdy. Ważna jest więc
w pierwszej kolejności umiejętność selekcji, a potem również syntezy. Pozostawiania w pomyśle tego co najistotniejsze. Łatwo powiedzieć trudniej zrobić. Taka „kalka" jak
ja to nazywam, to motyw często powielany, w różnych ujęciach, w różnej stylistyce. Najłatwiej, jeśli mówimy o prasie, natknąć się na nią w rysunku satyrycznym. I nie wynika to ze złej woli rysownika, czy braku jego inwencji, ale
właśnie z tego, że jest duże prawdopodobieństwo, że już
ktoś gdzieś coś takiego wymyślił i narysował. Swego czasu przez ponad 2 lata, co tydzień, rysowałem rysunki satyryczne o lekarzach do działu zdrowotnego w pewnej gazecie. I powiem szczerze, że jak odkryłem stronę internetową
Nowy, uaktualniony Ma rozkład PKP
Gazeta #
fryzami i gzymsami. Dlaczego więc nie narysować jej jako
kawałka tortu z polewą czekoladową, która przypominać
nam będzie fasadę kamienicy.
Tu akurat pomysł przyszedł szybko, już podczas czytania
pierwszych linijek tekstu i rzucenia okiem na zdjęcie. Czasem tak bywa, że temat jest dość lotny, nośny. Zwłaszcza
jeśli dotyczy pewnych spraw ogólnych, „hasłowych" np. korupcji czy służby zdrowia. Przepraszam, zestawienie tych
cartoonbank.com prezentującą rysunki,
ilustracje, grafiki tworzone dla czasopisma „New Yorker", to nawet się nie zdziwiłem, że trafiłem na kadry podobne do moich. Z ciekawością oglądałem jak ktoś inny kiedyś zabrał się za podobny problem.
Taka „kalka" funkcjonuje również w plakacie, czy ilustracji.
poznańska
O)
ro
"o
E
1/1
E^ Transakcja
\ L Podtekstem
Okładka gazety poznańskiej, w której
wykorzystano grafikę „Torcik"
35
INSPIRACJE
Weźmy na przykład motyw głowy z otwartą czaszką,
z mózgiem w środku na kształt labiryntu albo planu jakiegoś pomieszczenia. Nie starczyłoby mi palców, żeby zliczyć
jak wiele razy widziałem podobne motywy. Czasem rysowane prostą czarną kreska, czasem wypieszczone hiperrealistycznie aerografem, a także wyrenderowane po kilku godzinach w jakimś programie 3D. To pomysł „wytrych".
Będzie pasował do większości tematów. Niestety z biegiem
czasu stał się banalny i wyświechtany, tak samo jak ta sarenka w lesie, która namalowana po raz pierwszy przez
samego Courbeta w XIX wieku była przecież odkrywcza i świeża. Ale mało który, zwłaszcza z początkujących
grafików się tego ustrzegł. Sam pewnie gdybym pogrzebał
gdzieś w szufladzie lub wśród „zakurzonych" plików na dysku, to znalazłbym takie „perełki". Rzecz polega jednak na
pewnej świadomości tego, a co za tym idzie umiejętności
unikania bycia wtórnym.
WARSZTAT
Przykładowe rysunki, jakie prezentuję tutaj powstały przy
pomocy tabletu i Paintera. Wykorzystuję komputer z prozaicznego powodu, jakim jest czas. Nie zdołałbym z przyczyn
technicznych namalować w tak krótkim czasie ilustracji tradycyjnymi technikami - pędzelkiem i farbami. Na szczęście
pędzle, jakie mamy do wyboru w tym programie świetnie
naśladują realne narzędzia. Sam zresztą ograniczam się
do trzech, czterech rodzajów. Unikam jak ognia używania
wszelkiego rodzaju filtrów, które Painter podobnie jak Photoshop posiada. Staram się najpierw szkicować, a potem
malować, tak jak bym to robił w sposób tradycyjny. Zabrzmi
to może dziwnie, ale wynika to z pewnej uczciwości wobec
siebie. Nie chcę nadużywać możliwości komputera wtedy
gdy nie muszę.
Paragraf2 - rysunek do artykułu pt„Coje moje, taje moje"- artykuł prawniczy
META
Pod wieczór, około dwudziestej, dwudziestej pierwszej rysunek jest gotowy i mogę go wysłać maiłem do redakcji.
Tym razem udało się w miarę szybko. Często jednak bywa,
że ilustracja jest zamawiana o wiele później, wówczas też
później strona jest składana i ilustracja idzie tylko w wydaniu miejskim, które jest drukowane jako ostatnie.
Dobrze jest jeśli ilustracja uzupełnia się z tytułem artykułu. Tworzy w ten sposób swego rodzaju rebus plakatowy. Nie ma rozbicia, że tekst sobie, tytuł sobie i rysunek sobie, a niestety tak też bywa.
Czas realizacji około trzy, cztery godziny - całkiem niezły. W dużej agencji reklamowej w tym
czasie nad pomysłem siedziałoby 10 accountów
i copywriterów. I nie jest to zgryźliwość lecz doświadczenie i autopsja.
Minus, jaki towarzyszy rysowaniu do gazety, jakim jest niewątpliwie krótki czas, rekompensowany jest tym, że tu nie ma miejsca na
marudzenie. Staram się polegać na własnym
doświadczeniu i pomysłowości. Rysunek ma
być czytelny, jasny w przekazie, być w pewnym sensie rebusem i nieść czasem trochę
humoru. •
[email protected]
www.luki.igrek.net
Butelczyna - rysunek do artykułu
o pijanych kierowcach
Kamienica - rysunek do artykułu o mieszkańcach ADMów
MIESZANIA
Magdalena Cyrczak
Na pewno nieraz słyszałeś o trybach mieszania - ale czy potrafisz z nich skutecznie korzystać? Czy wiesz kiedy zastosować tryb Mnożenie (Multiply), a kiedy Jaśniej (Lighten)
aby wydobyć jak najwięcej szczegółów ze zdjęcia? Lub jak sprawić by ludzka twarz wyglądała jakby była pokryta dowolną teksturą? Te i wiele innych możliwości oferują tryby
mieszania.
t
| ryby mieszania warstw i narzędzi są filtrami koloru,
które konwertują sposób mieszania się barw nakładanych z już istniejącymi. W zależności od rodzaju mie— szania - odpowiednie piksele po nałożeniu na siebie
^ są przyciemniane lub rozjaśniane. Tryby mieszania
są dostępne zarówno dla całych warstw jak i poszczególnych narzędzi (np. Pędzla (Brush)), co w efekcie daje mnóstwo kombinacji. Znajomość trybów mieszania pozwala na
bardziej efektywną pracę z Photoshopem i poszerzenie
możliwości modyfikowania warstw.
Zanim jednak przejdziemy do bardziej szczegółowego
omawiania sposobów mieszania zajrzyjmy do palety Opcje
mieszania {Blending Options) dostępnej po dwukrotnym kliknięciu warstwy w palecie Warstwy (Layers) lub z menu Warstwa>Styl warstwy>Opcje mieszania (Layer>Layer Style>
Blending Options) - można tutaj określić cały szereg opcji
warstwy modyfikowanej: rodzaj trybu mieszania oraz krycie
(są to te same opcje co na palecie Warstwy (Layers)).
Przykład zastosowania opcji Odcinanie (Knockout)
Uzyskujemy również dostęp do zaawansowanych opcji
mieszania, gdzie znajdują się kolejne parametry:
•
Krycie wypełnienia (Fill Opacity), które pozwala na
zmianę przezroczystości warstwy bez utraty użytych na
niej efektów. Na rysunku obok widać jak wygląda kropla
po zmniejszeniu jej krycia wypełnienia do wartości 0%
- stała się ona przezroczysta, dzięki czemu tło znajdujące się pod nią jest widoczne, a efekty takie jak cień
czy płaskorzeźba zostały zachowane w sposób nienaruszony. Różnica pomiędzy obiema kroplami jest dość
zaskakująca.
•
Kanały (Channels) - czyli wybór kanału, na którym
chcemy przeprowadzać operacje (rodzaj kanału zależy od trybu, w jakim wykonywany jest obraz - RGB;
CMYK; LAB).
O)
O
di
ro
"O
Okno
właściwości
warstwy
38
.2
5
JAŚNIEJ (LIGHTEN)
W tym trybie sytuacja jest zupełnie odwrotna. Gdy ustawimy opcję mieszania na Jaśniej (Lighten) wyświetlone zostaną piksele o najjaśniejszym odcieniu w stosunku do warstwy znajdującej się niżej. Dzięki temu uzyskujemy efekt zanikania ciemnych pikseli i separujemy jasne elementy od
reszty obrazka rozjaśniając nimi dolną warstwę.
Przykład zastosowania opcji Mieszaj gdy (Blend If)
•
•
Odcinanie (Knockout) - pozwala na przebicie warstwy
aktywnej poprzez pozostałe warstwy: Brak (None) czyli brak przebicia i jest to ustawienie domyślne, Płytkie
(Shallow) dochodzi do warstwy leżącej poniżej oraz
Głębokie (Deep), które dochodzi do warstwy leżącej
najniżej czyli do Tła (Background).
Suwaki typu Mieszaj gdy (Blend If) pomagają w schowaniu wybranej grupy pikseli z warstwy modyfikowanej. Spójrz na przykład: warstwa z konarem drzewa została zduplikowana, a pomiędzy obie warstwy wstawiony został napis. Teraz manipulując suwakiem Mieszaj
gdy (Blend If) na górnej warstwie z teksturą można wydobyć część pikseli z napisu leżącego poniżej. Efekt
jest bardzo naturalny, a co ważniejsze - odwracalny.
Opcja ta ma bardzo szerokie zastosowanie.
Poniżej skupimy się na dokładniejszym opisie najczęściej
używanych trybów mieszania:
!LI8h__
__^ o p m t y IlOO-.. I > I
ZJ jr >}» 9
Przykład zastosowania trybu Jaśniej (Lighten)
F«: li'óox|»|
•
MNOŻENIE (MULTIPLY)
Jest to jeden z najczęściej stosowanych trybów, jakie są
dostępne w Photoshopie. Daje on bardzo wiele możliwości i zastosowań. Jako jeden z nielicznych ma idealne odwzorowanie w rzeczywistym świecie. Jego sposób działania można porównać do nałożonych na siebie dwóch klisz
bądź slajdów, które gdy patrzymy pod światło, przenikają
się wzajemnie dając w efekcie delikatne przejścia i dobrze
odwzorowane kontury. W rezultacie otrzymujemy (jak sama nazwa wskazuje) wymnożone przez siebie obie warstwy, które tworzą spójną całość.
CIEMNIEJ (DARKEN)
Przykład zastosowania trybu Mnożenie
Użycie tego trybu powoduje, że wyświetlane są tylko te piksele warstwy modyfikowanej, które w porównaniu z warstwą podstawową miały najciemniejszy kolor. Piksele jaśniejsze zostają zmodyfikowane w sposób uniemożliwiający ich wyświetlanie. Ten rodzaj mieszania jest dość wybredny i pasuje jedynie do określonego typu obrazów. Najlepsze
zastosowanie ma wówczas gdy chcemy pokryć jaśniejsze
obszary fotografii, ale w taki sposób, aby nadal było widać
obszary ciemniejsze.
o
Przykład
zastosowania
trybu Ciemniej
(Darken)
MNOŻENIE ODWROTNOŚCI (SCREEN)
Mnożenie odwrotności polega na wydobyciu jaśniejszych
pikseli z warstwy aktywnej w stosunku do warstwy znajdującej się poniżej, a więc jest to zupełna odwrotność trybu opisanego powyżej. Taki sposób krycia warstw ma bardzo dobre zastosowanie w rozjaśnianiu zbyt ciemnych obrazów i fotografii. Pozwala on również na wydobycie mniej
widocznych detali.
O)
ro
TJ
1/1
39
TEORIA
j
Layers \ Gunnelsj,Paths
Lock
\
J J
backgrourtd
Przykład zastosowania trybu
Nakładka <Overlay)
Przykład zastosowania trybu Mnożenie
odwrotności (Screen)
-i
e.
.ii
KOLOR (COLOR)
W trybie tym otrzymujemy efekt mieszania barwy (Hue)
oraz nasycenia (Saturation), które pobierane są z warstwy aktywnej, a następnie mieszane z poziomem jasności (Bhghtness) z warstwy tła. Wykorzystanie trybu Ko/or
(Color) okazuje się być bardzo dobrym rozwiązaniem w momencie gdy zachodzi potrzeba korekty barw bądź kolorowania czarno-białych zdjęć i rysunków. Tryb ten należy ustawić dla narzędzia, którym będzie kolorowany podkład (np.
pędzel). Dzięki zachowanej tonacji odcieni efekty końcowe
są w tym przypadku bardzo naturalne.
; Przykład zastosowania trybu Kolor
!
(Color)
Jest to tryb mieszania o szczególnych właściwościach, ponieważ łą-
jWlL
1
czy on w sobie zalety krycia metofl^B
^BBaJpP
^ Multiply i Screen. Gdy warstwa
fc
, : ^ B H H |
Ol
-o
Przykład zastosowania trybu
Nakładka <Overlay)
40
WYŁĄCZANIE (EXCLUSION)
Tryb ten powoduje odwracanie kolorów w zależności od różnicy jasności pomiędzy warstwą modyfikowaną, a podstawową, w efekcie z normalnych zdjęć uzyskujemy efekt przypominający zdjęcie rentgenowskie. Działa on podobnie do
trybu Różnica (Difference) z tąjednak różnicą, że tworzy łagodniejszy i mniej kontrastowy efekt.
Trybów krycia w Photoshopie jest oczywiście znacznie
więcej, a możliwości ich zastosowania nie da się zliczyć. Tu
jednak zostały opisane te, których użycie wydaje się być
bardziej przydatne i częściej stosowane w różnego rodzaju pracach. Dzięki podstawowym informacjom dotyczącym
stosowania trybów krycia oraz dostępnych opcji, dzięki którym możemy je modyfikować na wiele sposobów, uzyskujemy bardzo ciekawe, czasem wręcz zaskakujące efekty. Najlepszą metodą na poznanie wszystkich możliwości krycia
warstw i najciekawszych kombinacji jest po prostu praktyka
i wiele cierpliwości. •
NAKŁADKA (OVERLAY)
_____„
Metoda ta bardzo często wykorzystywana jest przy fotomontażu.
aktywna nałożona zostanie właśnie
W
tym trybie, stanie się ona tekstu-
•HHP^
rądla warstwy znajdującej się niżej.
iHHB.
•'lUiHp
^^
Efekt ten można wyjaśnić w sposób następujący: warstwa aktywna zostaje przyciemniona w miejscach, gdzie na obiekcie występowały cienie i odwrotnie-jasne miejsca obiektu powodują rozjaśnienie
pikseli tekstury. Uzyskany zostanie
efekt przenikania warstwy leżącej
poniżej, dzięki czemu będzie ona
w pełni widoczna.
Przykład zastosowania trybu Wyłączanie (Exclusion)
INSPIRACJE
Od pomysfu do grafiki
Jola Kudela
rzystępując do jakiegokolwiek działania należy
mieć świadomość, iż wyzwoli ono określoną
energię i przyniesie dany efekt. Aby to działanie nie okazało się pustym gestem trzeba zastanowić się, jak ma ten efekt wyglądać. Znać
cel i kierunek poszukiwań. Jeśli chcemy gdzieś
dojść, musimy wiedzieć dokąd idziemy, inaczej kręcimy się w kółko.
P
I
I
I,
ENERGIA 1 EMOCJE - ZAMIANA
W SYMBOL
Przed przystąpieniem do pracy zawsze usiłuję odnaleźć
w sobie energię i emocje, którym chcę dać upust w jakiś
kreatywny sposób.
Przy czym nie szukam szczególnie jakiegoś jednoznacznie brzmiącego, literackiego przekazu. Jak na przykład
w plakacie, gdzie głównym zadaniem jest synteza i przekaz
informacji. Nie szukam również tzw. czystej formy. Poszukiwanie ideału w kresce czy sąsiadujących ze sobą barwnych plamach również jest
mi obce.
To, czego szukam, to emocje. Chciałabym, żeby moje
prace nie pozostawiały widza
obojętnym. Chcę „usłyszeć"
jego wstrzymany oddech, zobaczyć reakcje. Jakiś znak
świadczący o tym, że udało
mi się poruszyć jakąkolwiek
sieć neuronów.
„Panna Młoda w metrze"
jest częścią serii „urbanistyczno-filozoficznych"
ilustracji. Założeniem tego cyklu
jest chęć zilustrowania w sposób wyimaginowany i symboliczny zagubienia jednostki
w urbanistycznym molochu.
W przypadku opisywanej
ilustracji mamy do czynienia
z „ikoną" panny młodej - młodej, ładnej dziewczyny, zagubionej na peronie paryskiego metra. Na stacji - nomen
omen - „Place de fetę" (czyli w luźnym tłumaczeniu na
„Placu świętowania").
Panna Młoda jest zazwyczaj symbolem niewinności
i piękna. Jest również „główną bohaterką" jednego z ważniejszych aktów z życia młodej dziewczyny - zamążpójścia. Symbolicznym wyrazem
przejścia z dzieciństwa w dorosłość. To również archetyp
„przeniesiony z bajki" - spełnienie marzeń o księciu i długim szczęśliwym życiu u jego boku. Słowem - zwieńczenie
oczekiwań i rekompensata.
Obraz samotnej Panny Młodej sam w sobie jest już nienaturalny. Powinna być otoczona druhnami, rodziną, a przynajmniej mieć u boku rozkochanego narzeczonego. Gdzie
są goście, limuzyna, ksiądz?
Samotność, to coraz częściej spotykany problem. Często
idzie ona w parze z tęsknotą za czystością, ideałami, lojalnością, wiernością i miłością. Im większe miasto tym większa samotność.
Metro również jest miejscem na wskroś symbolicznym.
To swego rodzaju mikrokosmos pełen korytarzy, pociągów,
ludzi i przeznaczeń. To również Hades, podziemny świat,
miejsce do którego musimy zejść, żeby przenieść się w inną
rzeczywistość (z jednej stacji do drugiej).
Miejsce, które nie pachnie zbyt ładnie, w którym brakuje
świeżego powietrza i dziennego światła. To w nim zaczyna
i kończy się każdy dzień.
Francuzi mają nawet takie powiedzenie ilustrujące ich codzienność : METRO BOULOT DODO (metro, praca, spanie). Odwiedzająto miejsce częściej niż wszystkie paryskie
zabytki razem wzięte. Podziemne metro to drugie miasto,
dużo bardziej uczęszczane od tego nadziemnego - „atrapy dla turystów".
Tak więc jak widać prawie wszystkie funkcjonujące w mojej ilustracji „obiekty" posiadają swoje znaczenie. Większość moich obrazków komponuję zazwyczaj w podobny
sposób. Jedna lub dwie postaci obecne w jakiejś określonej przestrzeni, gdzie zazwyczaj ani postać, ani przestrzeń
nie są przypadkowe.
ENERGIA ł EMOCJE - KOLEJNE
Biorąc jako przykład inną moją ilustrację (inspirowaną opowiadaniem Herberta) - „Drugi pokój". Mamy tutaj do czynienia z parą młodych ludzi, którzy chcąc powiększyć swoją przestrzeń życiową uknuwają misterny plan, który miałby zagwarantować wyeliminowanie mieszkającej w pokoju
obok staruszki.
I tutaj, moja ilustracja nie do końca jest wiernym odwzorowaniem tekstu - j e s t bardziej symbolicznym komentarzem.
Mamy na niej parę ludzi, którzy zdążyli się zestarzeć. Między nimi nie zostało już ani grama miłości, którą zniszczyli
usiłując zabić staruszkę. Siedzą teraz zaniedbani na rozłożonym łóżku, na tle ściany oklejonej zniszczoną tapetą, na
którą pada ich cień. Cień ten jednak nie powinien być odczytywany jako prosta konsekwencja istnienia obiektu przesłaniającego światło. Symbolizuje on staruszkę i dosłownie
jest „cieniem ich cienia".
W podobny sposób podchodzę do problemu, jeśli chodzi
o bardziej abstrakcyjne projektowanie graficzne. Tutaj jako
przykład mogę podać oprawę programu „Rejs 2000", gdzie
Drugi pokój
42
u*. <awHIvi< ; r m
«•».-.••
ii.a.:*;-. - , v n
wszystkie użyte elementy, jak i rodzaj animacji będą miały
związek z nawigacją, wodą, morzem i podróżą.
Taka sama, elementarna zasada konstrukcji jest w czołówce Panoramy - dziennika telewizyjnego, zrealizowanej
kilka lat temu. Elementy wykorzystane to: czcionka drukarska, kula ziemska, siatka równoleżników, zdjęcia aktualności i typografia. Każdy element w obrazie posiada swoje znaczenie.
I. •. (. ., •
»
»• •- |f 'i
, ..
;
,
,
,
SRODK! ARTYSTYCZNEGO WYRAZU
Następny etap, to praca nad kompozycją. Budowanie wewnętrznych napięć i rytmów. Potem wybór techniki. Mniej
istotny, aczkolwiek należy pamiętać, że wybrana technika
będzie miała ogromny wpływ na odbiór obrazu i jego charakter. Jeśli wybierzemy akwarelę, obraz będzie lekki i świetlisty, a co za tym idzie w dużej mierze pozytywny w odbiorze. Jeśli chcemy uzyskać atmosferę „mroczności", łatwiej
będzie nam tego dokonać przy użyciu narzędzi bardziej
zwartych, typu olej czy tempera (mówię tutaj o charakterze, niekoniecznie zaś o fizycznym narzędziu - możemy bowiem całość pracy wykonać na komputerze nie wyciągając
farb z szuflady, ale charakter pozostanie).
Oprawa graficzna programu
„Rejs 2000"
Kompozycja obrazu
Wróćmy do Panny Młodej i kompozycji obrazu (grafika na
następnej stronie). Mamy tutaj do czynienia z postacią ustawioną wertykalnie na pierwszym planie. Jest to najważniejszy element ilustracji. Następnie wzrok widza wędruje przez
jasne elementy obrazu (sufit) aż do planszy z nazwą stacji
(przeciwległej w stosunku do Panny Młodej), po czym zostaje pociągnięty w głąb kompozycji. Wszystkie obiekty:
postać, plansza, zmultiplikowany, rytmiczny rząd krzeseł,
ciąg lamp i kontury nieistniejących billboardów układają się
w formę szalonej spirali, która w perspektywie jest zasysana do dwóch tuneli - dwóch czarnych dziur.
Jeżeli chodzi o nadanie znaczeń - można dopowiedzieć
-jeśli nawet mamy wybór swojej przyszłej drogi, to i tak nie
pojawi się na niej żaden pociąg, nie zamigocze żadne światełko. Może ewentualnie trochę światła pojawia się na schodach (pomiędzy tunelami), które prowadzą do góry, na powierzchnię. Uciekaj stąd młoda panno, uciekaj z tego placu
pseudo świąt i pseudo zabawy. Tutaj nie znajdziesz ani swojego księcia z bajki, ani miłości, której pragniesz.
Innym ważnym w odbiorze obrazu elementem jest światło. To ono w dużej mierze określi nam atmosferę i stanowi dopełnienie emocji. Tutaj, mimo tego, że prawdziwe metro jest raczej chłodne w barwie, chciałam uzyskać wizualny
ekwiwalent jednocześnie rozgrzanego i zatęchłego powietrza. Stąd wybór raczej ciepłej tonacji, mocno zarysowany
kontrast między przestrzenią oświetloną i zacienioną. Podkreślenie „dusznej" atmosfery metra teksturami (dosyć gęste, nałożone wielokrotnie na siebie). A wszystko dla zwiększenia uczucia niepokoju.
I pozostaje nam ostatni element - karaluchy... ale po co
te karaluchy?! Otóż po to, żeby każdemu przeszły ciarki po
plecach... z obrzydzenia...
Karaluchy, węże, pająki bardzo rzadko wzbudzają naszą sympatię. Paryż skądinąd pełen jest tych insektów, ale
nie o to chodzi. To kolejny symbol zarobaczonego molocha
zżerającego wszelki indywidualizm. Zbrukanie niewinności;
„rozkład" ideałów. Takie właśnie z założenia miały być emocje towarzyszące Pannie Młodej.
Dl
O
O)
fl!
TJ
Oprawa graficzna czołówki Panoramy
43
INSPIRACJE
Panna Młoda - techniczny aspekt
A jak wygląda proces powstawania tego typu ilustracji pod
względem technicznym? O przebojowości naszej grafiki
stanowić będzie siła rysunku. Nie ma w tym przypadku zbyt
wiele kruczków technicznych, które mogłyby nam pomóc.
Po prostu trzeba realnie, solidnie i w pocie czoła narysować
poszczególne elementy.
Ja dosyć często pomagam sobie różnymi materiałami
ikonograficznymi takimi jak fotografia. Zwłaszcza w przypadku dekoracji. Trudno wszystko wygenerować całkowicie z pamięci. Siłą rzeczy, popadamy wtedy w pewien schemat i uproszczenia.
A oto skrócony opis powstawania ilustracji:
Zazwyczaj sam rysunek
wykonuję ręcznie na papierze, gdyż chcę zachować
„osobisty" charakter kreski.
Dopiero potem skanuję
go i poddaję cyfrowej
obróbce.
W następnej kolejności
jak najszybciej staram się
pokryć całą powierzchnię
kolorem. Zazwyczaj kopiuję
warstwę z rysunkiem i ustawiam jej tryb przenikania
Mnożenie (Multiply). tak
aby móc zachować kontury
(ułatwia, to nakładanie
barw).
Kolejno przechodzę do
wypełniania rysunku
różnego rodzaju teksturami,
które będą miały ogromny
wpływ na ogólny odbiór
obrazu. Tutaj również często
poszukuję odpowiedniego
trybu przenikania dla danej
tekstury - takiego, który
pozwoli uzyskać pewnego
rodzaju przezroczystości
w fakturze.
Ostatnim etapem pracy
jest dodanie serii kalek
z ustawieniami chrominancji
i luminancji.
To była bardzo skrócona charakterystyka sposobu wyrażania własnych emocji, odczuć i myśli w graficznej formie
ilustracji. Próba opisania kreacji za pomocą analizy myślowego procesu... tego co chcę powiedzieć i syntezy tego, jak
to pokazać. Nie jest to żaden przepis, żadna matryca do od-
44
wzorowania, czy schemat, jaki należy wypełnić osobistymi
szczegółami. Nawet tzw. „natchnienie" nie jest przypadkowe - trzeba na nie trochę popracować. I nie zrobi tego za
nas komputer. •
zabłyśnij pomysłem
M i c h a ł P a r t y k a "
;
v
?
v
- ~ " K'-:-;:;w••'•"'••.•"•••:•: ."
• • ; - . • - > - • • . • • • • - • : : . ; - v v : - < - • ? . - . < • -•-•••?-..
-•....•
•
.
•
•
.•„.:;.:;•;,/-;-^ ,;:;
v
:
_v;:; •
l/K poniższym ćwiczeniu zaprezentujemy, w jaki sposób można uzyskać ciekawy efekt 'v^Ę^i
wwttł
nienia kształtów bez użycia standardowych stylów warstw, które są nadużywane przez wielO''
^SSŚkużytkowników Photoshopa. Za pomocą odpowiedniej kombinacji trybów mieszania poszczęych warstw otrzymamy graficzną gwiazdę. Jest to niewątpliwie proces pracochłonny, ale
wynagrodzi nam trud i poświęcony czas.
Gwiazda - kształt
Pracę rozpoczynamy od utworzenia nowego dokumentu o wymiarach 12 na 16 cm, z czarnym tłem i rozdzielczością 150 dpi (jeżeli przygotowujemy materiał do druku, to rozdzielczość powinna być
odpowiednio większa).
Głównym elementem graficznym będzie gwiazda, którą możemy
utworzyć bezpośrednio w Photoshopie posługując się narzędziem
Kształt własny (Custom Shape Tool) lub wykorzystać do tego celu
program do grafiki wektorowej, a następnie symbol zapisać w formacie *.eps i przenieść go do naszego właściwego dokumentu (zapisanie symbolu w formacie *.eps pozwoli nam na jego dowolne
skalowanie bez utraty jakości).
21
o
di
ro
•o
W naszym przypadku zdecydowaliśmy się na drugi wariant toteż za
pomocąpoleceniaP///(>L/m/eść... (F//e>P/ace...) umieszczamy wcześniej przygotowaną gwiazdę (plik star.eps). Skalujemy ją [Ctr!\+[T\,
żeby zajmowała 1/2 powierzchni ilustracji, aktywujemy na niej Edycja>Przeksztafć>Perspektywa (Edit>Transform>Perspective) i delikatnie deformujemy (tak jak jest to pokazane na rysunku).
45
EFEKTY
Obrysy
Powielamy warstwę z gwiazdą [CM]+[J], dokonujemy selekcji naszego symbolu (na warstwie z duplikatem klikamy lewym przyciskiem myszy przytrzymując jednocześnie klawisz [CM]) i aktywujemy Filtr>Rozmycie>Rozmycie gaussowskie... (Filter>Blur>Gaussian
Biur...) z wartością parametru Promień (Radius): 21. Następnie wyłączamy widoczność warstwy z oryginalną gwiazdą (symbol oczka
musi być odznaczony), na samej górze tworzymy nową warstwę
[Shft]+[Ctrl]+[N] i wykonujemy na niej biały obrys (wielkości 2 pikseli) wcześniej uzyskanego obszaru selekcji - Edycja>Obrysuj...
(Edit>Stroke...). Tworzymy nową warstwę, pobieramy obszar selekcji z rozmytego duplikatu gwiazdy i obrysowujemy go białym kolorem (i tym razem posłużymy się wielkością 2 pikseli). Warstwę
tę umieszczamy tuż nad warstwą z tłem, a jej zawartość delikatnie
przesuwamy w prawą stronę. Kolejno biały obrys znajdujący się na
najwyżej położonej warstwie lekko przemieszczamy w lewo (tak jak
jest to pokazane na rysunku).
Liniowy wzór
1 Ł««r
<•«* J ,/ + * r*-, IH»HTT|
Tworzymy nową warstwę i umieszczamy ją na drugiej pozycji stosu warstw (licząc od góry). Następnie pobieramy obszar selekcji gwiazdy (z warstwy, która ma wyłączoną widoczność) i wypełniamy go czarno-białym, liniowym gradientem
(Gradient Tool) (od lewej do prawej strony). Kolejno aktywujemy
Filtr>Rozmycie>Rozmycie gaussowskie... (Filter>Blur>Gaussian
Biur...) z wartością parametru Promień (Radius): 6,2. Ustawiamy
domyślne kolory [D] i nakładamy liniowy wzorek Filtr>Szkic>Wzór
rastra... (Filter>Sketch>Halftone Pattern...) z wartościami parametrów: Rozmiar (Size): 2, Kontrast (Contrast): 0 oraz Rodzaj wzorka (Pattern Type): Linia (Linę). Bieżącej warstwie ustawiamy tryb
przenikania Nakładka (Overlay), a jej zawartość delikatnie przesuwamy w prawą stronę. Następnie używamy [Cfr/]+[/_] i przemieszczamy czarny suwak nieco w prawo.
Usuwamy teraz warstwę z gwiazdą, która miała wyłączoną widoczność i służyła jedynie za dawcę obszaru selekcji (nie będzie nam
już potrzebna).
*
*
tutftcnt
p«ttni
Dodajemy kolor
*
3"
wi
*
o. ii _i r-, $ 11
Dl
q
di
ra
-a
o.
5
46
Dokonujemy selekcji zawartości warstwy położonej tuż nad tłem
(klikamy na niej lewym przyciskiem myszy przytrzymując jednocześnie klawisz [Ctrl]). Tworzymy nową warstwę i znajdujący się
na niej obszar zaznaczenia wypełniamy pomarańczowym kolorem
(#F7AA05). Następnie duplikujemy ją [Cfr/]+[J], scalamy z pierwowzorem łańcuszkiem i ustawiamy kopii oraz oryginałowi tryb przenikania Ostre światło (Hard Light).
Dokonujemy selekcji zawartości warstwy położonej na samej górze, tworzymy nową warstwę i znajdujący się na niej obszar zaznaczenia wypełniamy kolorem pomarańczowym (#F7AA05).
Następnie aktywujemy Filtr>Rozmycie>Rozmycie gaussowskie...
(Filter>Blur>Gaussian Biur...) z wartością 3. Powielamy czterokrotnie
bieżącą warstwę [Cfrf]+[J] i duplikaty oraz oryginał łączymy w jeden
element za pomocą skrótu [Ctrl\+[E]. Nowo powstałej w ten sposób
warstwie ustawiamy tryb przenikania Ostre światło (Hard Light), aktywujemy na niej [Cfr/]+[/.] i przesuwamy suwak bieli odrobinę w lewo,
tak aby obrys nabrał nieco żółtawej barwy. Do pokolorowania została nam jeszcze jedna warstwa (ta z białą poświatą, która znajduje się
tuż pod warstwą z liniowym wzorkiem). W zakładce Warstwy (Layers)
zaznaczamy jej opcję Zablokuj przezroczyste piksele (Lock transparent pixels), a następnie wypełniamy ją kolorem żółtym (&F6D805)
i zmniejszamy wartość parametru Krycie (Opacity) do 30%.
«o
Kontrast
Zaznaczamy warstwę z liniowym wzorkiem i stosujemy na niej polecenie Barwa/Nasycenie (Hue/Saturation) [Ctrl\+[U\ z wartościami poszczególnych parametrów: Barwa (Hue): 295, Nasycenie
(Saturation): 25, Jasność (Lightness): 0, Koloruj (Colorize): zaznaczone. Następnie niektóre fragmenty tej warstwy przecieramy
Gumką (Eraser Tool) - Krycie (Opacity) tego narzędzia ustawiamy
w granicach 20%. Spłaszczamy obrazek [Shft]+[Ctrl\+[E], aktywujemy Zaznacz>Zakres koloru... (Select>Color Rangę...) i próbnikiem
staramy się pobrać kolor ze środka obrysu. Zakres koloru ustawiamy
suwakiem tak, żeby selekcja obejmowała obrys i trochę elementów
z wnętrza gwiazdy. Kolejno tworzymy nową warstwę i znajdujący się
na niej obszar selekcji wypełniamy białym kolorem. Następnie używamy Filtr>Rozmycie>Rozmycie gaussowskie... (Filter>Blur>Gaussian
Biur...) z wartością parametru Promień (Radius): 6,7 oraz duplikujemy warstwę z gwiazdą [Ctrl\+[Ą. Ustawiamy jej tryb przenikania Ostre
światło (Hard Light). Tym sposobem uzyskaliśmy kontrastowy obraz.
Kompozycja
Spłaszczamy obrazek [Shft]+[Ctrl]+[E], a nowo powstałej w ten sposób warstwie ustawiamy tryb przenikania Mnożenie odwrotności
(Screen). Następnie duplikujemyją[Cfr/]+[J] i skalujemy [Cfr/]+[7] według uznania. Czynności te powtarzamy do momentu uzyskania satysfakcjonującej nas kompozycji. Kolejno tworzymy nową warstwę,
wypełniamy ją Gradientem (Gradient Tool) od czerwono-pomarańczowego koloru do przezroczystości (rysując od lewego górnego rogu, do
prawego dolnego) i umieszczamy na samym spodzie. Ponownie tworzymy nową warstwę, pokrywamy ją białym kolorem i przenosimy na
samą górę. Czarnym pędzlem o nieregularnym kształcie nakładamy
na niej zabrudzenia, przetarcia i plamy (w górnej części ilustracji).
Warstwie tej ustawiamy tryb przenikania Mnożenie (Multiply) i zmniejszamy wartość parametru Krycie (Opacity) do 25%.
Istotnym elementem naszej ilustracji jest wir cząsteczek. Jeżeli
nie posiadasz dostępu do oprogramowania 3D, to możesz skorzystać z zamieszczonych na płycie plików particleOl.tif oraz particle02.tif lub przygotować wyżej wspomniany komponent samodzielnie
w Photoshopie. W naszym przypadku w celu uzyskania cząsteczkowego wiru przygotujemy nowy dokument o wymiarach 12 na 16 cm,
z czarnym tłem i rozdzielczością 150 dpi. Tworzymy w nim nową
warstwę, a następnie za pomocą pędzla z różnymi odcieniami szarości rysujemy cząsteczki. Spłaszczamy obrazek [5hft]+[Ctń]+[E],
tworzymy nową warstwę, wypełniamy ją pomarańczowym kolorem i ustawiamy jej tryb przenikania Nakładka (Overlay). Ponownie
spłaszczamy obrazek, a powstałą w ten sposób nową warstwę duplikujemy [Cfrf]+[J] i ustawiamy jej tryb przenikania Rozjaśnianie
(Color Dodge). Raz jeszcze spłaszczamy obrazek i przenosimy go
do naszego właściwego dokumentu. Nowo powstałą w ten sposób
warstwę umieszczamy na samej górze i ustawiamy jej tryb przenikania Mnożenie odwrotności (Screen). W celu urozmaicenia kompozycji możemy dodać również teksty oraz zadrapania.
o
ra
Jak mogliśmy się przekonać uzyskanie ciekawego efektu wypełnienia kształtu nie jest wcale takie trudne i skomplikowane jak mogłoby się to wydawać. Nie bójmy się zatem wybiegać poza możliwości
standardowych stylów warstw. Przy odrobinie cierpliwości, eksperymentując z technikami przedstawionymi w tym artykule, z pewnością opracujecie niepowtarzalne, a co najważniejsze własne efekty.
Czego wam serdecznie życzymy. •
"O
o.
i
47
TEORIA
Ikonografia
wspófczesnych
Bogusława Mikła
astanówmy się jak często posługujemy się
skrótem myślowym, jak często szukamy krótkiego, ale treściwego komunikatu, aby przekazać
naszą myśl odbiorcy. Dobieramy słowa tak,
m aby jak najlepiej przekazać informację. W rezultacie okazuje się, że najlepszym i zarazem najprostszym
nośnikiem informacji jest symbolika. Posiada ona funkcję
zastępowania pojęcia - krótko, wyraziście lub abstrakcyjnie. I tak na przykład medal symbolizuje zwycięstwo, liczby
odnoszą się do ilości, gołąb oznacza pokój, krzyż obrazuje
chrześcijaństwo. Tego typu znaki graficzne są odpowiednikiem określonych treści. Oczywiście symbolika wraz z biegiem czasu zwykle zmienia znaczenie. Podczas gdy wąż
w starożytności był symbolem zbawienia, to już w chrześcijaństwie kojarzony jest z grzechem i złem.
Z
Współczesna kultura obfituje w różnorodne sposoby informowania. Myśli przekazywane pod postacią wiadomości
obrazkowych poruszają się w „erze kultury globalnej" zaskakując nas swoim wyglądem, siłą oddziaływania i intensywnością pojawiania się na różnych płaszczyznach odbioru. Wiek XX - a w szczególności jego druga połowa, przyniósł dla rozwoju cywilizacji masową dystrybucję informacji
w postaci wizualnych form różnorodnych obrazów takich jak
ikony, piktogramy oraz symbole.
Obecnie przekazy treści przy użyciu symboliki towarzyszą nam niemal na każdym kroku. Idąc ulicą, siedząc
w tramwaju, autobusie albo przebywając w biurach, bankach bądź teatrach czy kawiarniach - wszędzie widzimy tabliczki informacyjne bądź drogowskazy. Poruszając się po
tak oznakowanym terenie nie jesteśmy w stanie się zgubić
nawet w obcym kraju bez znajomości języka.
SYMBOL - DEFINICJA OGÓLNA
O)
o
Ol
ro
E
"O
o.
S
g
48
Czym więc jest symbol we współczesnej kulturze? Jest to
po prostu skrót myślowy zawarty w obrazie. Żyjąc w kulturze obrazkowej - zwanej ikonosferą- otoczeni jesteśmy informacją podaną w postaci obrazu. Nie jest to nowe zjawisko, bowiem posługiwanie się obrazami w komunikacji międzyludzkiej znane jest od czasów prehistorycznych. Widoczne pod postacią tak zwanych petroglifów malowanych
w jaskiniach. Zanim jednak nadszedł współczesny rozwój
techniczny i magiczna era komputerów, śladami ikonografii
w czasach starożytnych są również zwoje papirusowe oraz
hieroglify. Jak widać symbolika nie jest wymysłem ostatniej
epoki, lecz ma za sobą długą historię.
„Znak obrazkowy stał się strategicznym elementem komunikacji wizualnej. Nazywany często piktogramem, przedstawia rzeczy oraz zdarzenia bez potrzeby powiązania
z wyrazami i dźwiękami języka naturalnego". („Nowa encyklopedia powszechna PWN").
PIKTOGRAMY - ZNAKI PRZEKAZU
KOMUNIKACYJNEGO
Ogólnie piktogramy tworzą system znaków obrazkowych
w postaci umownych rysunków. Kwadraty, prostokąty, trójkąty, koła, a w nich linie i plamy barwne tworzą swoisty system porozumiewania się we współczesnym świecie. Ta najbardziej pierwotna forma pisma przyjęła się w naszej kulturze i występuje do dziś. Zmienia się tylko sfera jej przekazu,
zasięg i obszar komunikatu.
Piktogramy stosowane są w dzisiejszych czasach w komunikacji międzyludzkiej głównie w miejscach użyteczności publicznej. Do piktogramów zalicza się znaki bhp, znaki drogowe, znaki na metkach i produktach, znaki informacyjne czy oznakowanie szlaków górskich. Zadomowiły się
w technice i pomagają w porozumiewaniu się poprzez zastosowanie odpowiednich barw i kształtów.
W Polsce stosuje się kolorystykę wg następujących zasad:
• forma kwadratu, prostokąta z zieloną ramką i białym
tłem, stosowana jest w ewakuacji, symbolach pierwszej
pomocy;
• prostokąt i koło z białym tłem oraz niebieską ramką
oznacza informacje jak i nakaz;
• kwadrat o białym tle z czerwoną ramką, stosowany jest
w ochronie przeciwpożarowej;
• trójkąt, którego tło jest żółte, a ramka czarna to ostrzeżenie przed niebezpieczeństwem;
• forma koła z czerwoną ramką i białym tłem zakazuje
wykonywania jakiejś czynności.
Kojarzenie faktów poprzez symbol znacznie ułatwia postrzeganie i skraca czas dotarcia informacji do jej odbiorcy. Warto
również wspomnieć, iż siła obrazu wizualnego wykorzystywana jest także w komunikacji ludzi niepełnosprawnych. To
podnosi rangę ikon i ich przewagę nad słowem.
IKONY - ADAPTACJA SYMBOLIKI
W WIRTUALNYM ŚWIECIE
Kiedy przyjrzymy się ekranom naszych komputerów - zobaczymy także ogromną ilość znaczków, obrazków, pod którymi kryje się określona informacja. Pulpit, interfejs programu,
czy też informacyjny serwis internetowy jest szczególnie
popularnym sposobem organizacji informacji w postaci obrazów. Ikony pomagają nam komunikować się między sobą,
porządkują odbiór - siła przekazu tkwi w samej formie.
El
E8
p]
fpi
IMBUAĆfL
ii
onetpl
B
Blog
Przykład zastosowania ikon w serwisach internetowych
OP
Osi
H
Kartki
O
L!L
(§)
© H
A
JE
fl
A
•o
1
i
?
Jl Y
_
Ikona pokonuje bariery językowe i kulturowe. Przekazuje informację o rzeczach, zjawiskach i procesach zachodzących w naszym środowisku - służy, poucza bądź ostrzega. Oddziałuje na nasze zmysły, procesy myślowe, uczucia
i emocje. Zadomowiła się w strukturze interfejsu oprogramowania, co pozwala na jego lepsze przyswojenie. Z drugiej strony podchodząc do problemu interfejsu programu obrazek zajmuje mniejszą powierzchnię niż słowo pisane stąd użyteczność ikon w systemach (szczególnie informatycznych) wysuwa się na plan pierwszy.
Dzięki ikonom programy takie jak interfejs GUI czy programy zarządzania pocztą elektroniczną stają się dla nas
bardziej przystępne i zrozumiałe. Ikony ułatwiają wykonywanie określonych zadań metodą „na skróty". Istnieją już
standardy ikon, wręcz całe zestawy. Niejako identyfikują
się nawzajem. Łatwo odróżnimy standardową ikonę z pulpitu Windows 2000 od Windows XP, bądź ikonę komputera
wyposażonego w inny system operacyjny, jak np. komputery Macintosh. Znamy powiedzenie, że jeden obrazek może
przekazać więcej niż 1000 słów. To właśnie Apple Computer jako pierwsza firma wprowadziła ikony systemowe zmieniając całkowicie sytuację na rynku w światowej branży
komputerowej. Niepotrzebne już było wpisywanie poleceń,
skomplikowanych procedur, aby uzyskać zamierzony efekt.
Ikony przedostały się także do Internetu, gdzie ułatwiają i porządkują informacje oraz określone, przypisane im
zadania. Wystarczy otworzyć przeglądarkę, aby otrzymać
podstawowe informacje za jednym kliknięciem myszki.
Szczególnym przykładem wykorzystywania ikon jako skrótów myślowych są portale takie jak Onet, WP czy Interia.
Dzięki nim poruszanie się po serwisie staje się niemal intuicyjne. Oczywiście zakres wykorzystywania ikon w sieci nie
ogranicza się do serwisów informacyjnych. Ich zastosowanie widać często nawet na najprostszych stronach www.
Najczęściej stosowanymi ikonami są:
•
domek - sygnalizuje możliwość ustawienia strony jako
startowej
lupa - sygnalizuje możliwość powiększenia danego elementu
strzałka - wskazuje na konkretną informację, zwykle
ustawia wyróżniony tekst na pierwszym miejscu w hierarchii ważności.
W menu głównym stosuje się także kropki, kwadraciki,
czy inne znaki zwane popularnie dingbats. Są to graficzne
elementy wzbogacające tekst. Elementy te wprowadzają
różnorodność i funkcjonalność. Ogólnie jest to element dekoracyjny dostępny w formie czcionki. Znaki tego typu - używane w sieci - wzbogacają komunikację na wiele sposobów:
Wzory najczęściej
stosowanych ikon
wyróżniają, oddzielają, łączą, dekorują lub przyciągają wzrok
do określonych pól tekstowych niosących ważniejsze informacje na stronie. Najbardziej znaną czcionką z piktogramami
jest ITC Zapf Dingbats.
*** ••*** (J3
• **» Q»*** OOQ»» SQ s ł O O ł •»*• T*» •«» * • *
. * * * Q**** ©DQ»B *a **OOA ••#• T*# •«•! «•*
• * * * • • * * * ©••!• *QI ^-•OOA ••*O
•*** • • * # * ©••>• *•! •
z* ©••!•
JAK PRZYGOTOWAĆ WŁASNY ZNAK
GRAFICZNY
Ikony można tworzyć na wiele różnych sposobów. Metoda oczywiście zależy od umiejętności, możliwości graficznych programu, w którym wykonuje się daną ikonę, a także od materiału z jakiego korzystamy. Mogą to być fragmenty rastrowych obrazów takich jak fotografie czy skany, dzięki którym ikony będą charakteryzowały się oryginalnością
i mnogością kolorów. Lecz pierwotne pojęcie ikony opiera się na prostych, wręcz pikselowych formach. Ikony wykorzystywane w systemach operacyjnych, portalach internetowych czy znakach informacyjnych są z reguły kilkukolorowe, a kształtem przypominają grafikę wektorową.
Niezależnie od wykorzystanej przez nas techniki problemem staje się sam zapis stworzonego pliku w formacie ico.
Większość programów do grafiki komputerowej nie oferuje takiej możliwości. Możemy oczywiście wykonać bitmapę,
ale nawet gdy zmienimy rozszerzenie z .bmp na .ico, to zawsze będzie to bitmapa. Do rozwiązania tego problemu służy bezpłatny plugin (sugerowana opłata w formie darowizny) stworzony przez Telegraphics, dostępny pod adresem:
http://www.telegraphics.com.au/sw/.
Ikony stały się symbolem komunikacji w zakresie globalnym, możemy je spotkać niemal wszędzie ijestto dowód na
ich skuteczność. Jak daleko będziemy sięgać do symboliki we wzajemnej komunikacji? Na to pytanie odpowie czas,
jedno jest pewne, rozwój techniki w mniejszym lub większym stopniu zawsze będzie związany z przekazem graficznym. Słowo staje się obrazem, który wprowadza estetykę do naszej rzeczywistości, a przy tym ułatwia potrzebę zagłębiania się w nowe obszary wiedzy. Pod małym obrazkiem kryje się szereg treści, zadań, czy funkcji. Przede
wszystkim ułatwiają komunikację między różnymi narodami
potwierdzając globalizację naszej kultury. ©
psi
Dl
o
Ol
nj
"D
o.
g
49
Kamil Tułpatowicz
Graffiti można zobaczyć niemal wszędzie - na murach, ogrodzeniach, budynkach i szkołach. Ale
czy na pewno trzeba wychodzić z domu aby je zrobić? Okazuje się, że Photoshop jako program
o potężnych możliwościach, oferuje również możliwość wykonania wirtualnego graffiti. Dzięki temu swoje prace możecie pokazywać nie tylko na murach, ale również w sieci. Dodatkową zaletą
jest również fakt, iż wszystkie efekty i techniki zastosowane w wirtualnym graffiti są odwracalne!
Formatowanie tekstu
Tworzymy nowy dokument o wymiarach 800 na 600 pikseli i rozdzielczości 150 dpi. Następnie za pomocą narzędzia Tekst (Type
Tool) wpisujemy dowolny tekst, na przykład „Psd" - najlepszymi
czcionkami do tego typu napisów będą te o ciężkim kroju, w naszym
przypadku użyliśmy czcionki AddFatMan. Photoshop umożliwia
poddanie tekstu szczegółowej obróbce, najlepiej robić to z poziomu
palety Typografia (Character), jeśli nie jest ona widoczna, uaktywniamy ją poleceniem Okno>Typografia (Window>Character).
Wielkość tekstu ustawiamy na 150 pt. Odstęp pomiędzy znakami
zmniejszamy do -100. Jeśli napis, pomimo ciężkiego kroju czcionki
oraz dużej wielkości, wymaga poszerzenia znaków możemy skorzystać z opcji Skalowanie Poziome (Horizontally Scalę). Musimy jeszcze użyć odpowiedniego wygładzania czcionki (anti-aliasing) - najodpowiedniejszym będzie tu wygładzanie Twarde (Strong).
Kolorowanie napisu
o
U)
E
"O
50
Gdy napis jest już dopasowany do naszych potrzeb, przystąpimy
do jego pokolorowania. Najprostszym, a zarazem najciekawszym
efektem będzie nadanie warstwie gradientu. W tym celu klikamy na
warstwę dwukrotnie i uruchamiamy okno właściwości. Zaznaczamy
polecenie Nałożenie Gradientu (Gradient Overlay) i definiujemy
nasz własny gradient. Do zaawansowanych opcji narzędzia przechodzimy po kliknięciu na domyślnym gradiencie prawym klawiszem myszy. Z rozwijanej listy wyboru gradientu wybieramy opcję
Szum (Noise), a Wygładzanie (Roughness) zwiększamy do 100%.
W opcjach koloru zaznaczamy okienko Ogranicz kolory (Restrict
Colors). Kolorystykę gradientu możemy dopasować na dwa sposoby - korzystając z polecenia Rozmieść losowo (Randomize) lub
ustawiając suwaki ręcznie. Zestaw barw dobieramy według wła-
itr
m
2
o
snych potrzeb. Za pomocą polecenia Warstwa>Rasteryzacja>
Warstwa Tekstowa (Layer>Rasterize>Type) zamieniamy nasz tekst
w kształt zdolny do dalszej modyfikacji. Nazwę warstwy zmieniamy na letters.
stylu z warstwą
Aby przystąpić do zmiany kształtu naszego napisu musimy najpierw spłaszczyć efekt gradientu z warstwą, na którą został nadany.
Dzięki takiemu zabiegowi będziemy mogli swobodnie przekształcać
napis, a efekt przekształceń będzie widoczny również na stylu, jaki
został nadany. Aby tego dokonać klikamy prawym klawiszem myszy
na warstwie w miejscu, gdzie znajduje się ikonka stylów i z menu
wybieramy polecenie Utwórz warstwę (Create Layer). Widzimy że
powstała zupełnie nowa warstwa ze stylem, podczas gdy warstwa
z tekstem została wyczyszczona z efektów. Pozostając przy palecie
Warstwy (Layers) zaznaczamy utworzoną warstwę i spłaszczamy ją
z warstwą letters przy pomocy skrótu klawiaturowego [Ctrl\+[E\.
Przekształcenia
Nasze graffiti byłoby wręcz nudne, gdyby zachowało obecny wygląd. Zmiany kształtu napisu dokonujemy w dwóch etapach. Na początek użyjemy jednego z filtrów dostępnych w programie - będzie
to Filtr>Zniekształć>Wirówka (Filter>Distort>Twirl). W oknie właściwości filtru Kąt (Angle) zmieniamy na 55 stopni. Dzięki temu uzyskamy falistą kompozycję liter.
W drugim etapie zajmiemy się przekształceniami za pomocą polecenia Edycja>Przekształć>Zniekształć (Edit>Transform>Distort).
Pozwoli to nam na swobodną deformację kształtu, której dokonujemy według własnego uznania.
„a. Cieniowanie inne niż zwykle
mm
Nietypowe graffiti wymaga nietypowego cienia, który możemy stworzyć w dość prosty sposób. Z wciśniętym klawiszem [Ctrl] klikamy na warstwę letters tworząc tym samym dokładne zaznaczenie napisu. Pozostawiając aktywną selekcję tworzymy nową warstwę [Shft]+[Ctr\]+[N] i przy pomocy narzędzia Wiadro z farbą
(Paint Bucket Tool) wylewamy ją kolorem czarnym. Wypełnienie
będzie dokładnie tam, gdzie pozostawiliśmy nasze zaznaczenie.
Utworzony w ten sposób cień przenosimy pod warstwę letters.
Warstwie nadajemy nazwę shadow.
Następnie przy pomocy skrótu klawiaturowego [Ctrf\+[T\ uruchamiamy polecenie Przekształć swobodnie (Free Transform) i po kliknięciu prawym klawiszem myszy wybieramy opcję Zniekształć (Distort)
po czym przekształcamy nasz cień tak, aby odstawał znacznie od
napisu znajdującego się powyżej. Jeśli nie odpowiadają nam otwory w literach, możemy się ich pozbyć zamalowując je czarnym kolorem za pomocą Pędzla (Brush Tool) z twardą końcówką.
wm
Efek
m
.ja
*y
Powróćmy teraz do warstwy letters. Na tym etapie pracy dodamy do
niej kilka efektów z okna właściwości warstwy, które możemy aktywować klikając na nią dwukrotnie lewym przyciskiem myszy. Jako
pierwszy nadamy Cień wewnętrzny (Inner Shadow). Należy nieco zmodyfikować ustawienia domyślne na następujące wartości:
Tryb mieszania (Blend Modę) ustawimy na Zwykły (Normaf), Krycie
(Opacity) zwiększymy do 100%, a Kąt (Angle) zmienimy na 180
stopni. Jeśli chodzi o Odległość (Distance) to pozostawimy 5 pikseli, natomiast w opcji Ssanie (Choke) suwak wartości przesuniemy
na 100%. Wielkość (Size) zmniejszymy do 2 pikseli.
Dl
51
EFEKTY
-JEM
Następnie klikamy na zakładkę Obrys (Stroke) i konfigurujemy
ustawienia dla tego efektu w sposób następujący: Wielkość (Size)
zwiększamy do 6 pikseli, jako Rodzaj wypełnienia (Fill Type) wybieramy Gradient (Gradient). Kolor gradientu jest sprawą gustu - w naszej pracy użyliśmy połączenia dwóch ciepłych barw pasujących wizualnie do koloru napisu. Należy zwrócić uwagę na to, że powyższe ustawienia są indywidualne dla każdego projektu, warto więc
poświęcić chwilę na „zabawę" z ustawieniami, aby uzyskać najlepszy efekt.
Dodatki
i .1:
Wr
Nasza kompozycja wygląda coraz lepiej, lecz trzeba jeszcze pomyśleć nad dodatkami, które nierzadko dodają piękna ulicznym obrazom. Może to być twarz jakieś osoby, krople wyglądające jak niewyschnięta, spływająca farba lub coś bardziej subtelnego jak np. bąbelki, których użyliśmy w naszej pracy. Tworzymy nową warstwę
i umieszczamy ją pomiędzy warstwy letters i shadow - nadajemy
jej nazwę bubbles. Z palety narzędzi wybieramy Pędzel (Brush) i za
pomocą pojedynczych kliknięć tworzymy bąble. Kolory jakich użyjemy do tego celu to biały oraz czarny.
Tło
Zanim przystąpimy do wykonania tła dla naszego graffiti, musimy
połączyć ze sobą wszystkie trzy warstwy. W tym celu ukrywamy
warstwę Background, abyśmy przypadkiem również jej nie połączyli, a następnie z menu wybieramy polecenie Warstwa>Złącz widoczne (Layer>Merge Visible) [Shft]+[Ctrl]+[E]. Nowo powstałą warstwę
nazywamy graffiti. Możemy teraz odkryć warstwę Background.
Otwieramy plik o nazwie wall_pattern.jpg i z menu wybieramy polecenie Edycja>Zdefiniuj wzorek (Edit>Define Pattern), jako nazwę
wpisujemy wali. Powracamy do naszego pliku roboczego i poprzez
dwukrotne klikniecie na warstwę Background odblokowujemy ją.
Teraz, gdy warstwa jest już gotowa do edycji ponownie klikamy na
nią dwukrotnie i w okienku właściwości warstwy wybieramy opcję
Nałożenie wzorka (Pattern Overlay), a jako wzorek (Pattern) wybieramy utworzoną przez nas ścianę. Dzięki tej opcji możemy tworzyć dokumenty o dowolnej wielkości i wypełniać je wzorkiem ściany bez potrzeby zmieniania jej wielkości, a tym samym bez straty
na jej jakości.
Wykończenia
Dl
O
O)
ns
"O
Ljjers \ OianrKte \pjths \
U)
Ostatnim etapem pracy nad graffiti będzie nadanie mu większej
naturalności. Aby wzmocnić zarys napisu nadamy mu efekt Obrys
(Stroke) o wartości 7 pikseli, kolor domyślny zmienimy na biały,
dzięki czemu nasza kompozycja stanie się jeszcze pełniejsza i bardziej spójna. Teraz musimy ją jeszcze delikatnie rozmyć. Z menu
wybieramy polecenie Filtr>Rozmycie>Rozmycie Gaussowskie...
(Filter>Blur>Gaussian Biur...), a suwak wartości Promienia (Radius)
ustawiamy na 0,5 piksela. Następnie Krycie (Opacity) warstwy
zmniejszymy do 80% - w ten sposób uzyskamy efekt nałożenia napisu na mur, a nasza grafika stanie się bardziej wiarygodna.
Jak już się zapewne przekonaliście, wykonanie wirtualnego graffiti
nie wymaga zbyt wielkiego nakładu pracy ani szczególnych umiejętności artystycznych. Nie wymaga także wychodzenia z domu i można je wykonać w dowolnej chwili. Pozwala również zaoszczędzić na
materiale :) ©
52
psć
t
^
r
iPiiliifc.
Kropkomania
Beafa Słolarczyk
Pełny kolor stopniowo zamienia się w szeregi kropek coraz mniejszych i mniejszych aż zanika
całkowicie - motyw ten jest coraz częściej wykorzystywany w projektach zarówno prywatnych jak
i tych komercyjnych. Obecnie efekt kropek można znaleźć w wielu broszurach, folderach reklamowych, a także na plakatach -jest ciekawy wizualnie, a uzyskanie takiego efektu w Photoshopie
jest bardzo proste i potrzebujemy zaledwie kilku minut na jego wykonanie.
o
I
TJ
54
Tworzenie tła dla nowego dokumentu
Bh 1
Tworzymy nowy dokument o wymiarach 12 na 12 cm i rozdzielczości 200 dpi w trybie CMYK - kolor domyślny tła należy zmienić na biały (white). Zaznaczamy połowę obszaru roboczego
Zaznaczeniem prostokątnym (Rectangular Marquee Tool) i wypełniamy kolorem: CMYK: [30; 0; 100; 0]. Z menu wybieramy polecenie Filtr>Zniekształć>Wirówka (Filter>Distort>Twirl) i ustawiamy Kąt
(Angle) wirowania na -709. Dzięki temu uzyskamy spiralę łączącą
ze sobą dwa kolory z tła.
m-
Atrakcyjne kropki
Z palety narzędzi wybieramy Różdżkę (Magie Wand Tool) i zaznaczamy nią kolor zielony. Przechodzimy do Kanałów (Channel), które znajdują się na palecie Warstwy (Layers). Możemy je także włączyć poprzez polecenie Okno>Kanaly (Window>Show Channels).
Przy aktywnym zaznaczeniu tworzymy Nowy Kanał (Create New
Channel) klikając na ikonkę u dołu palety. Następnie wypełniamy zaznaczenie na kanale Alpha 7 kolorem białym i odznaczmy obszar selekcji używając skrótu klawiaturowego [Ctr/]+[D]. Rozmywamy kanał
wybierając z menu polecenie Filtr>Rozmycie>Rozmycie gaussowskie... (Filter>Blur>Gaussian Biur...). W oknie właściwości rozmycia
ustawiamy Promień (Radius) na około 22 piksele. Ponownie przechodzimy do filtrów i wybieramy Filtr>Pikslowanie>Raster Kolorowy
(Filter>Pixelate>Color Halftone) - zmieniamy wartość Promienia
(Max Radius) na 15 pikseli (im większą ustawimy liczbę, tym większe otrzymamy kropki). Na końcu zmieniamy nazwę kanału na Dots.
Nadawanie kanałom konkretnych nazw staje się przydatne przy wczytywaniu zaznaczenia, gdy utworzymy więcej kanałów z efektami.
Jeszcze jeden kanał
Tworzymy kolejny kanał postępując podobnie jak w kroku poprzednim. Zaznaczamy narzędziem Lasso wielokątne (Polygonal Lasso
Tool) narożniki kanału - lewy dolny oraz prawy górny - i wypełniamy kolorem CMYK: [44; 36; 37; 2], a następnie zmiękczymy całość przy użyciu polecenia Filtr>Rozmycie>Rozmycie gaussowskie
(Filłer>Blur>Gaussian Biur) ustawiając Promień (Radius) na około 70
pikseli. Po rozmyciu kanału możemy przejść do kroku następnego.
Z menu wybieramy polecenie Filtr>Pikslowanie>Mezzotinta (Filter>
Pixelate>Mezzotint) i z listy rozwijanej (Type Tool) wybieramy Średnie
Kropki (Medium Dots). Zmieniamy nazwę kanału na Mezzotint.
0
Wczytywanie zaznaczeń do dokumentu
Mamy utworzone dwa kanary, możemy teraz przejść do palety Warstwy (Layer) i przenieść do niej kanały. Aby to zrobić musimy stworzyć nową warstwę, którą wypełniamy kolorem białym.
Następnie tworzymy kolejną warstwę, do której będziemy wczytać kropki. W tym celu wybieramy Zaznaczenie>Wczytajzaznaczenie (Select>Load Selection) i z rozwijanej listy dostępnych Kanałów
(Channels) wybieramy wcześniej utworzony przez nas kanał Dots.
Powstały w ten sposób obszar selekcji wypełnimy kolorem zielonym: CMYK: [30; 0; 100; 0]. Na dwóch kolejnych warstwach wczytujemy kanał o nazwie Mezzotint i wypełniamy zaznaczenie na jednej warstwie kolorem białym, a na drugiej zielonym.
•- Source
—
— -
• Document: Untitled-t
Oianriel
Layer 2 Transparency
Layer 2 Transparenty
'
-
"
3
Cancel
j
z.
•
Operatlon
r
Zabiegi końcowe
Gumką (Eraser Tool) o miękkich krawędziach i dużym promieniu
wymazujemy fakturę drobnych plamek w miejscach, gdzie są one
niepotrzebne. Dodajemy napis „Crazy dots" i gotowe.
W ćwiczeniu pokazaliśmy jak bardzo ciekawy efekt można wykonać
w zaledwie kilka chwil, a możliwości jego zastosowania są w zasadzie nieograniczone. Efekt kropek może być samodzielna grafiką
lub też może posłużyć jako element składowy tła, tekstury lub większego projektu. O
Dl
i
5
55
vs
Adobe Photoshop zo CE
II
Adam Brożyński
rogram Adobe Photoshop jest obecnie najbardziej funkcjonalnym, a co za tym idzie najlep( szym edytorem grafiki i programem do cyfrowej obróbki zdjęć dostępnym na rynku.
Jakiś czas temu pojawiły się jednak głosy,
że wcale nie trzeba dysponować dużą ilością
pieniędzy, żeby móc profesjonalnie zajmować się grafiką komputerową.
Zdaniem wielu użytkowników posługujących się na co
dzień oprogramowaniem typu Open Source, realną konkurencję dla komercyjnego Photoshopa stanowi darmowy
program GIMP (GNU Image Manipulation Program).
W artykule tym przyjrzymy się bliżej wyżej wspomnianej aplikacji i spróbujemy odpowiedzieć na pytanie, czy program ten naprawdę jest w stanie zdetronizować Photoshopa - zabierając mu miano najlepszego produktu w kategorii
profesjonalnych programów graficznych 2D.
JEDYNE WYJŚCIE DLA
UŻYTKOWNIKÓW LINUKSA?
Jedną z głównych zalet, która przemawia za GIMPem jest
fakt, że w przeciwieństwie do Photoshopa, Paint Shop Pro
i wielu innych programów graficznych jest on całkowicie
bezpłatny (zarówno do użytku prywatnego, jak i do zastosowań komercyjnych). Dodatkowo jako jeden z nielicznych
rozbudowanych edytorów graficznych współpracuje z różnymi systemami operacyjnymi (dzięki wykorzystaniu biblioteki GTK+).
Jest on na razie jedyną deską ratunku dla grafików komputerowych używających Linuxa, ponieważ Adobe póki co
nie przewiduje wypuszczenia na rynek Photoshopa współpracującego z wyżej wspomnianym systemem operacyjnym. Przyczyna takiego stanu rzeczy jest prosta - Adobe
obawia się małego zainteresowania ze strony użytkowników systemów unixowych.
Możliwość użycia Photoshopa pod Linuxem daje nam jedynie Crossover Office - płatna niestety modyfikacja emulatora Winę, pozwalającego na uruchamianie aplikacji systemu Windows. Od tej opcji odstrasza jednak cena - nie
dość, że musimy zapłacić ok. 4000 zł za samego Photoshopa, to jeszcze blisko 255 zł za Crossover Office.
Chyba każdy przyzna, że jeżeli chodzi o kwestię finansową, GIMP bezsprzecznie wygrywa walkę o użytkownika.
CZAS TO PIENIĄDZ
Przejdźmy teraz do części technicznej. Już na pierwszy rzut
oka widzimy olbrzymią różnicę w ilości miejsca, jaką obydwa programy zajmują na twardym dysku. Sam katalog instalacyjny Photoshopa na płycie to ok. 160MB, natomiast
GIMP zajmuje jedynie 10MB (7MB sam program i 3MB biblioteka GTK+). Jest to kolejny atut darmowego edytora, ponieważ dzięki niewielkim rozmiarom plików instalacyjnych
można go w krótkim czasie ściągnąć z Internetu.
Jeżeli chodzi o czas uruchamiania się aplikacji, to również i w tym wypadku GIMP wyprzedza produkt Adobe. Niestety właściwie na tym etapie kończy się niekwestionowana
przewaga darmowej aplikacji nad Photoshopem.
CHAOS NA PULPICIE
Pierwszą różnicą, jaką w GIMPie zauważa użytkownik Photoshopa jest dziwny, jak na aplikację systemu Windows, interface użytkownika. Zamiast standardowego jednego okna
głównego tzw. matki, w którym mieszczą się palety z narzędziami, ukazują nam się dwa okna -jedno z narzędziami,
a drugie z warstwami, kanałami i ścieżkami. Jeżeli utworzymy nowy rysunek, to pojawi się nam także i trzecie okno
z obszarem roboczym.
2>
o
ri
GIMP uruchomiony w systemie Windows
58
Główną wadą takiego układu jest to, że wprowadza on
lekki chaos na naszym pulpicie i w pasku zadań. Dodatko-
wym minusem jest fakt, iż korzystanie z GIMPa w niższej
rozdzielczości (800x600, a nawet 1024x768) jest utrudnione poprzez zbyt duże ikony w pasku narzędziowym i niezbyt
wygodne ich rozmieszczenie. Okno z narzędziami można
oczywiście dostosować wedle własnych upodobań, jednak
mamy w tej kwestii dosyć ograniczone możliwości. Nie zastosowanie systemu rozwijanego menu, aktywowanego poprzez naciśnięciu prawego przycisku myszy, tak jak ma to
miejsce w Photoshopie, to kolejna negatywna cecha okna
narzędziowego. Zamiast tego mamy np. osobną ikonkę do
zaznaczania prostokątnego i oddzielnądo zaznaczania eliptycznego. Według mnie taki układ tylko niepotrzebnie ogranicza przestrzeń pracy i wychodzi w konsekwencji na to, że
mamy do dyspozycji jedynie jedną trzecią ekranu.
Wilber - maskotka GIMPa
Kolejnym dużym minusem darmowego edytora jest brak
stylów warstw, czyli innymi słowy mówiąc nie mamy możliwości dodawania warstwom np. cienia, obrysu, teksturowania ich. Przejrzystość interface'u użytkownika także pozostawia wiele do życzenia.
GIMPa ratują w pewnym stopniu jedynie efekty, filtry i wtyczki, bo tych na szczęście nie brakuje.
Niestety nie są one jeszcze w stanie dorównać tym z Photoshopa, ponieważ brakuje im podstawowej funkcji - podglądu efektu, jaki uzyskamy po zastosowaniu danego filtru, efektu itp.
PODSUMOWANIE
Photoshop uruchomiony w Linuksie dzięki CrossOver Office
INTERFACE I ŁATWOŚĆ OBSŁUGI
Grafika, który tworzył w głównej mierze swoje prace w Photoshopie czeka również niemiła niespodzianka jeżeli chodzi
o samą ilość dostępnych narzędzi do obróbki obrazu. Brakuje tutaj takich podstawowych funkcji jak zaznaczanie wielokątne i magnetyczne, a także np. opcji ściemnianie i rozjaśnianie.
Przy tworzeniu nowej grafiki w GIMPie mamy w większym stopniu ograniczone pole działania jeżeli chodzi o kolory. Możemy utworzyć obrazek jedynie w trybie RGB lub
odcieniach szarości, natomiast w Photoshopie do dyspozycji mamy jeszcze paletę CMYK oraz Kolor Lab.
Zauważyłem także, że w GIMPie (w przeciwieństwie do
produktu Adobe) nie ma jakże użytecznej funkcji dopasowania rozmiarów nowego obrazka do grafiki znajdującej się
w schowku Windows.
To tylko niektóre przeszkody na jakie natrafia osoba przyzwyczajona do korzystania z Photoshopa. Mimo, że jest to
naprawdę dobry program do obróbki obrazu, to jednak nie
może się on jeszcze równać z Photoshopem {pod względem oferowanych możliwości edycji grafiki).
Mimo wszystko mam jednak cichą nadzieję, że za jakiś
czas GIMP zrewolucjonizuje rynek programów do cyfrowej
obróbki obrazu i będzie pierwszym naprawdę profesjonalnym narzędziem dostępnym dla każdego - bezpłatnym i łatwym w obsłudze.
DODATKOWE INFORMACJE
Najnowszą wersję GIMPa dla systemu Windows, Linux, lub
MacOSX można pobrać z oficjalnej strony projektu:
http://www.gimp.org
Szczegółowe informacje dotyczące projektu znajdują się
także na polskich stronach: http://gimp.signs.pl oraz
h ftp://gimp.eu. org
Więcej informacji na temat Crossover Office, można znaleźć pod adresem: http://www.codeweavers.com/site/5tore/
ads/photoshop. ®
2
o
Ól
(0
E
T3
V>
Praca z GIMPem w systemie Linux
Praca z GIMPem w systemie Linux
59
dla Ciebie Test
*noto
h
c
Niebo smoka - Jacek Krasodomski
Jacek \Krasodomski
zy kiedyś zastanawiałeś się czym dla Ciebie jest
Photoshop? Znakomite narzędzie graficzne, edytor fotografii dzięki któremu z łatwością przeprowadzamy skomplikowane operacje uzyskując zapierające dech w piersiach efekty itd., to oczywiste. Ale
nie chodzi tylko o to, co każdy człowiek wie, nawet laik. Chodzi również o sposób, w jaki o nim myślisz: czy to instrument
do realizacji wizji, marzeń, które w Tobie są i wyrywają się na
zewnątrz, które bardzo pragniesz pokazać innym: przyjacielowi, dziewczynie. A może to tylko normalne narzędzie pracy,
którego oczywiste istnienie i działanie nie robi na Tobie wrażenia. Możliwości jest wiele - to zadziwiające jak wiele...
Ol
o
D)
ro
60
Zawsze, kiedy przeglądam strony wypełnione znakomitymi tutorialami, podziwiam ich autorów. Poświęcili
wiele czasu na poznanie rzeczy, poszukiwania form wyrazu i uzyskanie ściśle określonego obrazu, który pozwoli również innym na poznanie Photoshopa w praktyce, potrafią się
podzielić wiedzą, co wbrew pozorom nie jest takie łatwe. Ja
jednak miałem zawsze z tym problem: mogę przerobić 5-10
tutoriali, ale niestety zapominam o nich bardzo łatwo i musiałbym od nowa powtarzać krok po kroku czynności, a na
to szkoda mi czasu.
Zainteresowałem się programami graficznymi już dawno. Chciałem aby któryś z nich stał się uzupełnieniem tradycyjnego warsztatu. Stworzenie projektu jest tu znacznie
szybsze: od momentu zeskanowania rysunku do ukształtowania pełnego niemal obrazu na monitorze, jego kompozycji i kolorystyki, proces trwa najwyżej kilka godzin.
Łatwo już mi w tym momencie stwierdzić, czy koncepcja nadaje się do przetransponowania na płótno. Dostaję także coś dużo więcej: inspirujące możliwości programu graficznego, narzędzia ułatwiającego skrystalizowanie
wizji, ale też wzbogacające znakomicie warsztat, również
pod względem przełamania nabytych schematów myślenia. Nie będę ukrywał, że możliwości Photoshopa otwierają zupełnie inne, nowe poziomy, których potencjał twórczy
nie znalazłby odzwierciedlenia w tradycyjnych mediach,
ponieważ myślenie zdecydowanie jest inne, przynajmniej
w warstwie praktycznej. Właściwe wykorzystanie tego potencjału jednak momentami sprawia problem, ponieważ
kreatywne używanie Photoshopa łatwo może się zamienić w posługiwanie się automatycznym narzędziem. Tutoriale wspaniale prezentujące mechanizm działania programu tworzą określony styl pracy i mogą trwale okaleczyć
Niebo Jacek Krasodomski
kreatywność. Pewna część galerii prezentujących dzieła stworzone przy pomocy tego programu posiada prace, które nie maja duszy. Mieszają się w nich podobne do
siebie grafiki, bez znaczenia dla oglądających czy robił to
John, czy Jan, uniwersalność w tym przypadku jest kulą u
nogi, a nie otwartym horyzontem.
Nie grozi to artystom, którzy znając pułapki omijają je
skrzętnie, zmierzając we własnym kierunku, będącym wypadkową indywidualnego potencjału i wolności myślenia twórczego. Czasem kosztem większego wkładu pracy, trwającym w nieskończoność procesie określania formy
wypowiedzi, tej która pozwoli mówić własnym głosem. Zachęcam do poszukiwania „własnego" Photoshopa. Odnalezienia języka indywidualnego, opartego na szczerości wypowiedzi. Można to porównać do powieszenia w galerii wystawowej swoich prac, przy których czasem usłyszymy komentarze, że właściwie nie wiadomo, o co twórcy chodziło,
dlaczego użył takiej formy, że to coś dziwnego, niespodziewanego, nie wiadomo, do czego zakwalifikować, to trudne
i niezrozumiałe. Ale po wyjściu jeszcze długo prace są pamiętane i niemożliwe do pomylenia z innym. To nie łatwe
oczywiście, bo wypowiedź artystyczna musi być precyzyj-
na, oparta na podstawach, jakimi są warsztat oraz jasność
wypowiedzi.
Początkowo labirynt opcji i narzędzi w Photoshopie onieśmiela, jednak twórcy programu czyniąc go uniwersalnym
stworzyli otwarte drzwi dla każdego twórcy. Wybór drogi jest sprawą indywidualną, a genialność programu uczyniła ten wybór możliwym do dokonania. Nie można jednak
zaniedbać podstaw. Rysunek i kompozycja, to elementy
wiedzy, które ciągle należy kształcić. Nabycie umiejętności tworzenia prawidłowej kompozycji jest niezbędne, rysunek to podstawa, na której dopiero możemy budować naszą twórczość. Czy to kompozycja abstrakcyjna, czy realistyczna to niedoskonałości tych elementów będą widoczne,
czyniąc pracę kaleką. Dlatego nawet posiadając doskonałą znajomość programu warto zwyczajnie siąść z ołówkiem,
kartką papieru i narysować choćby stół, określić go w przestrzeni i opowiedzieć o nim jak najprostszymi prostymi metodami. Niczym złym byłoby przejście etapów edukacji artystycznej od podstaw, jak również poznanie zasad budowania „przestrzeni" obrazu. Uczyniłoby to niekiedy pracę
w Photoshopie bardziej świadomą, dając twórcy większą
kontrolę nad dziełem. •
O)
o
D)
61
EFEKTY
Obrazy dwutonowe
20 min
film
pliki
Artur Kubieniec
Obecny stan techniki udostępnia nam wiele rozwiązań pozwalających na zmianę informacji o kolorze
w kwestii edycji zdjęć. W dzisiejszych czasach ingerencja w cyfrowy obraz (uzyskiwanie efektów dwutonowych) nie jest już wyłącznie domeną komputerów, gdyż niektóre aparaty i kamery cyfrowe posiadają
wbudowaną opcję sepii. Jednak zakres takich modyfikacji jest niczym w porównaniu z możliwościami komputera wyposażonego w Photoshopa.
W ćwiczeniu tym zaprezentujemy, w jaki sposób można dokonać konwersji kolorowego zdjęcia na dwubarwną fotografię o subtelnym i niepowtarzalnym charakterze.
BICHROMIA
E1
o
i
Sama bichromia polega na uzyskaniu obrazu z dwóch barw, najczęściej czarnej i innej, a druk obrazu bichromicznego polega wtedy na wykorzystaniu czarnej farby i jednego koloru specjalnego.
Zajmiemy się teraz uzyskaniem takiego obrazu z naszego pliku źródłowego.
Skala szarości
TJ
Otwieramy plik, z którego chcemy uzyskać obraz dwutonowy.
Zanim przystąpimy do wykonania efektu bichromii musimy przekonwertować nasz obraz do skali szarości. Z menu wybieramy
Obrazek>Tryb>Skala szarości (lmage>Mode>Grayscale). Musimy
pamiętać o tym aby przy transformacji zaznaczona była opcja 8 bitów na kanał (8 Bit/Channel).
62
Efekt bichromii
Po dokonaniu konwersji pliku wybieramy polecenie Obrazek>Tryb>Bichromia (lmage>Mode>Duotone). Standardowo w wyświetlonym oknie dialogowym Opcje bichromii (Duotone options) na
liście Typ (Type) figuruje Monochromia (Monotone). Pozostałe opcje
na liście umożliwiają pracę na obrazach dwu, trzy i czterokolorowych w zależności od wyboru danej opcji. Ponieważ my zajmujemy
się obrazem dwukolorowym wybieramy opcję Bichromia (Duotone).
Zwróćmy uwagę na to, że po wykonaniu tego wyboru uzyskaliśmy
dostęp do Farba 2 (Ink 2). Naszą pracę będziemy wykonywali właśnie na tych dwóch dostępnych kolorach (Farba 1 i Farba 2).
Efekt bichromii - ustawienia
W pierwszym kwadracie z cienką przekątną linią mamy dostęp do
okna dialogowego Krzywej Bichromii (Duotone Curve), które otwieramy poprzez kliknięcie. Manipulując na krzywej możemy zmienić
efekt działania barwy, która jest do niej przypisana.
o
i
Kwadrat drugi służy do wyboru barw, z jakich chcemy uzyskać
nasz dwutonowy obraz. Standardowo Farba 1 (Ink 7) jest kolorem
czarnym (oczywiście kolor ten możemy zmienić).
Dobieramy do niego drugi jako Farba 2 (Ink 2). Aby dobrać barwę
naszej fotografii należy kliknąć puste okno wyboru koloru Farba 2
(Ink 2). W wyświetlonym oknie dialogowym wybieramy kolor, który
chcemy zastosować. W naszym przypadku wybraliśmy z listy paletę
•u
TBHPPPP*"*
63
EFEKTY
PANTONE® Podstawowy powlekany (PANTONE® Process coated),
a z niej kolor PANTONE DS 231-1 C. Po dokonaniu wyboru zatwierdzamy klikając [OK\.
Klikając okno wyboru krzywej Farba 2 (Ink 2) możemy dokonać
zmian kontrastu, nadać dominacji wybranego koloru itp. Zmian
tych dokonujemy manipulując krzywą w wyświetlonym oknie dialogowym Krzywa bichromii. W oknie tym mamy również dwie możliwości edycji krzywej. Możemy dokonać zmian za pomocą przesunięć myszką linii krzywej lub użyć wpisów wartości w polach tekstowych. Zdecydowanie dla osób początkujących przeznaczony jest
pierwszy sposób. W naszym przypadku zmniejszymy nasycenie
wybranego koloru dodając jednocześnie większy kontrast fotografii odpowiednio edytując krzywą. Wartości w tabeli zmieniamy następująco:
00:00 = 0%
30:00:00= 10%
50:00:00 = 3 1 %
70:00:00 = 67%
100:00:00=100%
Każde ustawienie, które zastosowaliśmy na fotografii możemy zapisać i zastosować na innym obrazku. Służy do tego opcja Zapisz
(Save). Po jej kliknięciu otworzy się okno dialogowe. Zastosowane
zmiany zapisujemy w dowolnie wybranym katalogu na dysku naszego komputera nadając mu własną nazwę. W przypadku potrzeby zastosowania tych ustawień na innym obrazie wybieramy polecenie Wczytaj (Load), po kliknięciu na nim wskazujemy katalog
na dysku komputera, w którym wcześniej zapisaliśmy nasze ustawienie. Takie gotowe ustawienia bichromii udostępnia nam również
Photoshop. Aby nie manipulować krzywą możemy dokonać załadowania gotowych już kombinacji.
TRYB MIESZANIA - KOLOR
Kolejnym sposobem na uzyskanie zdjęć dwutonowych jest zastosowanie zmiany trybu mieszania warstwy. Tak jak w przypadku zastosowania bichromii konwertowaliśmy obraz do skali szarości tak
przy tej metodzie również pozbywamy się koloru jednak pracujemy
na pliku w trybie RGB lub CMYK.
Przygotowanie pliku
Otwieramy plik z fotografią, z której chcemy uzyskać zdjęcie
dwutonowe. Pozbywamy się koloru wybierając z menu polecenie Obrazek>Tryb>Kolor Lab (lmage>Mode>Lab Color). Z palety
Kanały (Channels) wybieramy kanał Jasność (Lightness) lub
z pozycji palety Warstwy (Layerś) używamy skrótu klawiszowego [Ctrl\+[1]. Ponownie zmieniamy tryb obrazka wybierając z menu Obrazek>Tryb>Skala szarości (lmage>Mode>Grayscale). W wyświetlonym oknie komunikatu klikamy [OK]. W ten sposób pozbyliśmy się koloru z fotografii metodą Kolor Lab (Lab Color).
g
o
di
ro
Dodatkowa warstwa z wypełnieniem
•a
Na tym etapie zmieniamy tryb obrazka na RGB w trybie 8 bitów na
kanał (8 Bit/Channel). Zmiana ta umożliwi dodanie barwnej warstwy do naszej fotografii. Tworzymy nową warstwę wybierając
z menu polecenie Warstwa>Nowa>Warstwa (Layer>New>Layer),
lub używając skrótu klawiszowego [Shft]+[Ctrl]+[N]. W wyświetlonym oknie dialogowym Nowa warstwa (New Layer) w dostępnych
ustawieniach zmieniamy jedynie Tryb (Modę) mieszania ze Zwykły
64
i
(Normal) na Kolor (Color). Krycie (Opacity) pozostaje 100% i Kolor
(Color) pozostaje w ustawieniu Brak (None). Zatwierdzamy [OK].
N
O
Powstałą nową warstwę musimy wypełnić interesującym nas kolorem. Wyboru dokonujemy z pozycji palety Próbki (Color) lub klikamy próbkę koloru narzędzia na pasku narzędzi (foo/s). W wyświetlonym oknie dialogowym Próbnik kolorów (Color Picker)
ustalamy interesującą nas barwę. Wypełnienia warstwy dokonujemy za pomocą narzędzia Wiadro z farbą (Paint Bucket Tool) lub
używamy skrótu klawiszowego [Alt\+[Backspace\. Jeżeli wypełniony obraz jest zbyt przebarwiony korekty dokonujemy zmniejszając krycie warstwy. W naszym przypadku w oknie dialogowym
Próbnik kolorów (Color Picker) ustaliliśmy barwę o współrzędnych
dla RGB: [255; 240; 220]. Teraz pozostało nam jedynie spłaszczyć obrazek - z menu wybieramy Warstwa>Sptaszcz obrazek
(Layer>Merge Down).
Korekta tonalna
Jeśli fotografia tego wymaga, na koniec możemy dokonać korekty zdjęcia za pomocą Poziomów (Levels). Z menu wybieramy
Obrazek>Dopasuj>Poziomy (lmage>Adjustments>Levels). W wyświetlonym oknie dialogowym ustawiamy Poziomy wejścia (Input
Levels) przesuwając odpowiednio suwaki lub wpisując wartości
ręcznie. W naszym przypadku będzie to: 40; 1,00; 245.
BALANS KOLORÓW
Bardzo prostym sposobem na uzyskanie dwutonowego zdjęcia
jest zastosowanie na fotografii Balansu Kolorów (Color Balance).
Pamiętajmy jednak, że zdjęcie dwutonowe uzyskujemy na fotografii pozbawionej koloru, ale w trybie graficznym RGB lub CMYK.
Wyjątkiem jest polecenie Bichromia.
Trzy kolory: Cyjan, Magenta, Żółty
Z menu wybieramy Obrazek>Dopasuj>Usuń kolor (lmage>Adjustments>Desaturate), lub używamy skrótu klawiaturowego [Shft]+
[Ctr!\+[U\. Po tym zabiegu nasz obrazek stracił kolor jednak
nadal pozostał w trybie graficznym RGB. Następnie wybieramy
Obrazek>Dopasuj>Balans kolorów (lmage>Adjustments>Color Balance).
W oknie dialogowym przesuwamy suwaki barw dobierając odpowiedni kolor naszej fotografii. W oknie tym mamy również możliwość wyboru balansu tonów odpowiedniej barwy. W naszym przypadku zastosowaliśmy Balans tonów tylko na cieniach (shadows)
wybierając Cyjan -10, Zielony +45, Żółty -15. Na koniec tak jak
w metodzie wcześniejszej możemy jeszcze zastosować Poziomy.
Z menu wybieramy Obrazek>Dopasuj>Poziomy (lmage>Adjustments>Levels) i ustawiamy Poziomy wejścia (Input levels) przypisując wartości kolejno 20; 1,00; 240.
Efekt sepii uzyskuje się poprzez wzmocnienie koloru czerwonego i żółtego. Jest to bardzo prosty sposób. Można go zastosować
w przypadku braku czasu na dokładniejsze i szczegółowe uzyskanie zdjęcia dwutonowego.
E>
q
O)
03
T3
Przedstawione w powyższym ćwiczeniu metody stosuje się do fotografii cyfrowej lub skanowanej. Są to zabiegi o dużych możliwościach pozwalające na ograniczenie kosztów w porównaniu do tradycyjnych metod ingerencji w fotografię, zaoszczędzimy przy tym
czas, który musielibyśmy spędzić w ciemni. •
65
Jak sama powiedziałaś w pewnym wywiadzie „robię
wszystko, kocham niewolnictwo...,, Czy możesz mi zatem powiedzieć od jak dawna pracujesz jako grafik,
operator dtp i kobieta od wszystkiego?
W zawodzie pracuję już przeszło 8 lat - zaczynałam równo
z premierą Windows 95.
Wiem jednak, że taką rzetelną grafikę, która już nie jest
zabawą uprawiam dopiero ponad 3 lata. Ale widzę to dopiero teraz z perspektywy czasu i zdobytego doświadczenia.
A z tą kobietą od wszystkiego (pojawił się uśmiech na
twarzy Agaty) to tak nie do końca jest jak mówisz. Chodziło mi raczej w tamtym wywiadzie o to, że pracuję jako człowiek orkiestra.
W praktyce oznacza to: projekty, korektę, montaże na naświetlarkę, fotomontaż, szparowanie zdjęć, Internet (proste strony WWW), korespondencję mailowąz klientami, pisanie ofert i kosztorysów, fotografię reklamową. Marzę, że
kiedyś nadejdzie taki dzień, kiedy każdy grafik będzie mógł
pracować tylko nad tym w czym czuje się najlepszy.
Jak w praktyce wygląda typowy dzień z życia operatora DTP?
Nie istnieje coś takiego jak typowy dzień operatora. To trudna praca wymagająca nie tyle znajomości programów graficznych, procesu druku, ale również umiejętności rozmowy z klientem i trafiania w jego gust. Potknięcia zdarzają się
każdemu, bywa tak, że po odebraniu gotowego materiału
z drukarni znaleziona literówka powoduje odrzucenie pracy przez klienta, co wiąże się z wielką odpowiedzialnością
i sporym stresem.
W tej pracy zdarza się jednak i tak, że nadchodzi tak
zwany „martwy okres" - który ja osobiście nazywam „ciszą przed burzą", kiedy ilość zamówień drastycznie maleje,
a jedynym zajęciem jest kreatywne patrzenie w sufit.
Taki okres to przede wszystkim wakacje, natomiast jesień to wzmożona aktywność klientów, kiedy to prawie każda firma zamawia kalendarze i karty świąteczne. W samym
październiku 90% moich prac to projektowanie kalendariów
i główek kalendarzy.
Wspomniałam też, że liczy się podejście do klientów - na
to niestety nie ma gotowego, sprawdzonego przepisu - są
klienci bezproblemowi i tacy, którzy znajdują przysłowiowy
„włos w zupie".
Tych 9 lat nauczyło mnie, że podstawą w unikaniu konfliktów z klientem jest oddzielenie własnych ambicji artystycznych od zamówień na potrzeby komercyjne. Znam szaleńców, którzy swoją misję widzą w artystycznym przedstawieniu sklepu ze śrubkami, ja natomiast zabawę w artystkę wolę zostawić sobie na tak zwane „po pracy".
Skoro już jesteśmy przy sklepach ze śrubkami, to porozmawiajmy o narzędziach. Na codzień zajmujesz się
grafiką użytkową, artystyczną (2D, 3D) oraz fotografią. Powiedz z jakich programów korzystasz najchętniej i dlaczego?
Photoshop - to z pewnością mój największy faworyt, cenię
go sobie nie tyle za możliwości co za stabilność pracy. Praca na warstwach, tryby ich mieszania, wspaniałe możliwości korekty barwnej, maskowania, wycinania - a wszystko to
w jakości bez jakiegokolwiek zarzutu - to właśnie to co polecam chcącym bawić się w grafikę.
Corel Draw to miejsce drugie-jest ze mną od wersji 6-tej
aż do obecnej 12-tej -jedyny program do krzywych, któremu pozostaję wierna. Znam go od tak dawna, że chyba nie
ma już przede mną żadnych tajemnic, co na pewno mocno
usprawnia moją pracę. Corela uważam za program mocno
niedoceniany przez profesjonalistów, wystarczy poczytać
pisma branżowe, gdzie użytkownicy Macintoshy zachwycają się kolejnymi niesamowitymi wtyczkami do Cjuarka i InDesigna, czy też Ilustratora. Śmiać mi się chce, bo Corel ma te
wtyczki i inne funkcje wbudowane już od dawien dawna. Złą
sławę Corel nabył tylko dlatego, że jest tani - przez co mocno rozpowszechniony wśród pseudo grafików, którzy mając
znikome pojęcie o grafice, a posiadając jeden byle sprawny
komputer-zakładają jednoosobowe agencje reklamowe.
Osoby zainteresowane współpracą ze mną wielokrotnienie mogły się nadziwić, że portfolio, które trzymają w rękach
w całości zawdzięczam pracy z CorelDraw'em zainstalowanym na najzwyklejszym w świecie pececie.
Zawsze należy pamiętać, że programy graficzne są tylko narzędziami, a to co tworzymy to nie wynik marki programu, a produkt naszej wyobraźni, wyczucia graficznego
i dobrego smaku.
Prawda jest taka, że nie ma rzeczy doskonałych i w każdej aplikacji znajdziemy inną przydatną nam funkcję, dlatego namawiam początkujących do stałych poszukiwań i nauki jak największej ilości programów - nigdy nie wiadomo,
kiedy taka wiedza może nam się przydać.
Powiedz kilka słów o przygodzie z fotografią. Jakie były
początki i na jakim aparacie obecnie pracujesz?
Początki były marne muszę przyznać - zabawę zaczynałam od aparatu „analogowego" ;) - takiej bardzo starej lustrzanki dwuobiektywowej Yashica-Mat.
Uczyłam się wtedy głównie na własnych błędach wydając kolosalne pieniądze na filmy, z których początkowo nic
nie wychodziło. Na szczęście się nie poddałam - to pewnie
zasługa genów po dziadku, który należał do Związku Fotografików Polskich.
Nauczona doświadczeniem, że nauka jest nie tyle żmudna co ze względu na cenę filmów i ich wywoływania kosztowna - postanowiłam kupić aparat cyfrowy.
Pierwszym moim aparatem cyfrowym był Fuji Finepix
4900z, z którego przesiadłam się jakiś rok temu na Fuji Fine pixa S602Z.
Fotografia jednak to wielka sztuka, sztuka godzenia własnych wizji z ograniczeniami technicznymi, stale uczę się
czegoś nowego, ale są już pierwsze efekty jak na przykład
zakupienie moich zdjęć do kalendarza firmy AS24, albo V
miejsce w konkursie AGFY „Water".
Nie ukrywam, że jednak najbardziej cenię sobie fotografię cyfrową przy własnych fotomontażach i grafikach - bardzo usprawnia mi to pracę.
Do tego wszystkiego chwytasz czasem za pędzel i matujesz. Swego czasu rysowałaś również zabawne historyjki obrazkowe i karykatury. Kilka lat temu na swojej stronie internetowej zamieszczałaś opowiadania, czy może
raczej powieść science fiction w odcinkach. Wiem, że
teksty o krainie „UM25" cieszyły się sporym zainteresowaniem. Czy nadal znajdujesz czas na to wszystko i czy
można gdzieś zobaczyć to oblicze twojej twórczości?
Za pędzel nie chwytałam już wieki - w dodatku mam już
chyba spaczenie pt. „Ctrl+Z". Proszę mi wierzyć, że często
kiedy coś mi się źle narysuje analogowo, to mam odruch
wciskania właśnie tej kombinacji.
Teksty o UM25 niestety przepadły bezpowrotnie wraz
z zamknięciem serwisu pisarskiego „Wywrota", ale UM25
- planeta w Galaktyce Złudnej Nadziei jak najbardziej istnieje i ma się dobrze - jest dosyć częstym tematem moich grafik.
Opowiedz trochę o swoich źródłach inspiracji
Niezmiennym źródłem inspiracji dla mnie jest Internet. Czasami jakiś pomysł podsunie mi czyjaś praca, czasami zdjęcie. Dlatego polecam jak najgoręcej podróże po galeriach
intemetowych. Ludzie tworzą niesamowite rzeczy, zdarza
się, że można natknąć się na jakąś nową technikę. Zaskakujące są niektóre prace pod względem ukazania chociażby perspektywy - bardzo często mobilizuje mnie to do własnych poszukiwań, pobudza ambicję, kusi chęcią sprawdzenia się.
Wiatrak
Natomiast przy ilustracji prasowej, retuszu zdjęć, fotomontażu podstawy rysunku i ogólnej wiedzy plastycznej są
jak najbardziej potrzebne.
Sądzisz, że ma to wpływ na możliwość dalszego rozwoju zawodowego? Pytam ze względu na rzesze młodych
ludzi myślących o pracy grafika. Czy masz może jakieś
rady, wskazówki dla nich?
Zdarzyło mi się rozmawiać w sprawie współpracy z art diCo do Twojej techniki, to czy masz za sobą jakieś mery- rectorem dużej agencji reklamowej. Kluczem do rozmowy
toryczne podstawy: szkołę plastyczną, ASP, kursy gra- była ilość przepracowanych lat w zawodzie grafika, następficzne?
nie zawartość mojego portfolio, a dopiero na samym końcu
Zaraz po liceum uczyłam się przez rok w warszawskiej szko- wykształcenie plastyczne.
le rysunku i malarstwa „Atelier". Uczęszczałam tam z myślą
Ale ile agencji, tyle sposobów zatrudniania młodych ludzi
o zdawaniu na ASP - natomiast po nieudanej próbie dosta- - zdarza się, że bez papierka z ASP nie ma szans nawet na
nia się na wymarzoną grafikę - zrezygnowałam z dalszych wstępną rozmowę.
prób i już całkowicie zajęłam się pracą grafika.
To co mogę polecić, to sposób stary jak świat: praca, praca i jeszcze raz praca... im więcej umiemy, im szybsi jesteCzy dziś, patrząc z perspektywy blisko 9 lat w zawo- śmy i bardziej elastyczni, tym większa szansa na podjęcie
dzie uważasz te braki za istotne, mające wpływ na two- wymarzonej pracy.
je umiejętności?
Zalety jak rozumieć słowo braki :). Przecież ten zawód
W ciągu minionych dwóch lat zdobyłaś kilka cennych
w dużej mierze opiera się na doświadczeniu. W tej pracy nagród i wyróżnień w prestiżowych konkursach graficzczęsto wyznacznikiem przy projektowaniu jest gust klien- nych i fotograficznych. Może przypomnisz pokrótce te
najważniejsze dla Ciebie nagrody?
ta i o niektórych zasadach można po prostu zapomnieć.
Ale nie samymi cyfrowymi pracami żyję-niezmiennie już
od dawien dawna - moimi mistrzami pozostają Albrecht Durer, Modigliani, czy też Egon Schiele.
ns
T3
V)
o.
S
5
67
Magiczna
Podróż
Najważniejszą nagrodą dla mnie jest tegoroczna wygrana
w konkursie firmy papierniczej CEZEX - w kategorii „Mistrzowski Projekt". Otrzymałam ją za projekt kalendarza
„piramidki" z moimi grafikami, a wydrukowanego na papierach ozdobnych Cezexu.
Całkiem miłe było zajęcie II miejsca w konkursie magazynu „Computer Arts", a także już po raz drugi wybranie mojej
grafiki na kalendarz Cezexu.
W tym roku były to „Kolory Dzieciństwa", a sam kalendarz
można było zobaczyć na Zamku Ujazdowskim na pokonkursowej wystawie.
Czy w naszym kraju nagrody i wystawy z nimi związane
pociągają za sobą większe zainteresowanie ze strony
klientów, wielkich agencji reklamowych. Czy może posypały s>
łfaie zamówienia na grafiki?
Takie sukcesy uwiarygodniają nas grafików w oczach klientów, z pewnością pomagają w rozmowach z potencjalnymi
pracodawcami.
Co do zamówień prywatnych to zdarzyło mi się ze 2, 3
razy zrobić jakąś grafikę specjalnie pod druk wielkoformatowy, ale jest to dosyć droga impreza i wydaje mi się jednak, że jeszcze długo w domach na ścianach będą wisieć
„analogi":).
Dl
O
Dl
ro
xi
Na koniec wróćmy jeszcze do grafiki artystycznej.
Od kilku już lat jesteś osobą dobrze rozpoznawalną
w światku galerii internetowych poświęconych grafice.
Czy pamiętasz swoje początki „w sieci", czy miały one
jakiś rzeczywisty wpływ na twój rozwój, wypracowanie
doskonale rozpoznawalnego dziś stylu?
Och oczywiście, że galerie miały i mają ogromny wpływ na
to co robię. Galerie to przecież rzesze ludzi, z których każdy
ma własny punkt widzenia.
Będąc grafikiem trzeba nauczyć się żyć z krytyką i nie
ważne czy jest ona słuszna, czy też krzywdząca. Kiedyś
walczyłam z każdą moim zdaniem niesprawiedliwą opinią,
z czasem zaczęłam słuchać rad ludzi, czasami próśb co do
zmiany grafiki, aż znalazłam tak zwany „złoty środek". Biorę
pod uwagę jedynie opinie osób, które albo stoją na podobnym poziomie technicznym co ja, albo znacznie go przewyższają. Wskazówki takie wiele mi dały i nie sądzę, że mogłabym się bez nich już obyć.
Czy sądzisz, że tego rodzaju serwisy mają do odegrania
•u polskiego rynku grafiki?
Praca grafika opiera się między innymi na kontaktach, a nie
ma łatwiejszego sposobu przecież niż nawiązywanie takowych przez Internet.
Takie serwisy to przede wszystkim przekrój naszych techOd pewnego czasu pisujesz również felietony zamiesz- nik i umiejętności, natomiast wydaje mi się, że w kreowaniu
grafiki artystycznej mają nadal najwięcej do powiedzenia
czane na stronach www.webesteem.pl. Twoje teksty
nawiązują w luźny sposób do życia młodego grafika kupujący. W Polsce klient nadal nie ma pełnego zaufania do
w wielkim mieście... czy to sposób rozładowania wła- grafika - wydaje mu się, że skoro płaci to wymaga.
snych frustracji, czy też próba dotarcia do innych, boryRzadko słucha sugestii fachowców, ale myślę, że i to się
kających się z podobnymi problemami?
wkrótce zmieni. Na rynku nadal liczą się najbardziej znane
Kiedy zaczęłam pisać nie spodziewałam się, że w ogóle agencje zagraniczne i to im powierza się w pełnym zaufaktokolwiek czyta te felietony. I pewnie tak na początku było. niu duże środki finansowe. Ale mówimy tu o wielkich :) - naDopiero gdzieś po drugim, czy też trzecim zaczęłam dosta- tomiast klientowi średniego pokroju - tak zwanemu Kowalwać miłe maile, które tylko potwierdzały, że my graficy ma- skiemu zależy jedynie na tym, żeby było szybko i tanio my wspólne problemy, o których warto głośno mówić.
słowo dobrze pada tu bardzo rzadko.
Ale sąto raczej luźne teksty- nie zamierzam przeprowadzać żadnej rewolucji, myślę nawet że masz w pewien sposób rację - może jest to sposób rozładowania własnych frustracji.
68
Wywiad dla magazynu .psd przeprowadził
Marcin Chmielewski
W NASTĘPNYM NUMERZE
Fotomontaż pt. Podmorska żegluga
Słońce z własnym zdjęciem
Aparat zrobiony od początku w PS
Grafika na płótnie
j
Tworzenie postaci wektorowych
Zmiana nieba
Krzywe i ich zastosowanie
Tworzenie pop-artystycznej grafiki
Zimowa karnacja zdjęć
Jak stworzyć avatar
Tworzenie okładki książki
I wiele innych ciekawych artykułów
Kolejny numer .psd w sprzedaży od początku lutego

sztuka łączenia war na obra dwuto

Transkrypt

Podobne dokumenty

poradnik - fotocam.pl

psd

Instrukcja obsługi

Przewodniku GIS - Zakład Systemów Informacji Geograficznej

FU-P60S-E

Przepisy czyli jak TO zrobić w GIMP-ie