psd
Transkrypt
psd
uu PLIKI I FILMY INSTRUKTAŻOWE DO TUTORIALI GRAFIKI ROYALTY FREE NA DVD KURS RETUSZU POSTACI - W POLSKIEJ WERSJI JĘZYKOWEJ NR 05/2004 (5) CENA 29,80 PLN VAT 0% MAGAZYN UŻYTKOWNIKÓW PROGRAMU ADOBE PHOTOSHOP O o X o. LJJ CO o O O aa a. 3 7 4 minuty filmów instruktażowych Dziura w Photosho itrar 11 bajkowy klima INDEX: 383368 dla każdego ISSN 1732-2200 9 771732 220059 PAŹDZIERNIK WEKTORY I I g o di E "O Wektorowy robot - poznaj Photoshopa od tej strony Z doświadczenia wiem, że sporo osób ma problemy z posługiwaniem się narzędziem Pióro w Photoshopie. Krzywe Beziera to dla niektórych niezła zagadka - sama przez dłuższy czas unikałam „piórka", dopóki ktoś nie wyjaśnił mi dokładnie zasady jego działania. Dla takich właśnie osób, które mają obawy przed użyciem Pióra np. do stworzenia selekcji, czy obrysowania konturów, przygotowaliśmy kilka tutoriali, po wykonaniu których nie będziecie wyobrażali sobie pracy w Photoshopie bez krzywych Beziera. Zachęcam Was do wykonania witrażyka na podstawie własnego zdjęcia - taka grafika może być bardzo oryginalnym prezentem dla bliskiej osoby. Jak wykonać taki efekt możecie przeczytać w artykule pt. „Witrażyki - przepis na bajkowy klimat" oraz obejrzeć na filmie instruktażowym, który znajduje się na dołączonej do pisma płycie. Dziura w Photoshopie? - ten przewrotny tytuł ma artykuł, w którym opisujemy mało znaną właściwość Warstw - Odcinanie, a może lepiej Knockout, która powoduje tzw. efekt dziury w warstwie, dzięki czemu jesteśmy w stanie w każdym momencie zobaczyć co jest pod nią. Być może taki opis nie wyjaśnił Warn zbyt wiele - najlepiej jest to zobaczyć w praktyce. Na płycie znajduje się film do tego artykułu, na którym jest pokazane jak działa ta funkcja. Uwierzcie mi -wiedza na ten temat bardzo często się przydaje i naprawdę warto zapoznać się z tym artykułem. Bardzo modne są grafiki, które wyglądają jakby były zniszczone, porysowane, czy zadrapane. W dwóch ćwiczeniach pokazujemy Warn jak stworzyć takie efekty. W jednym z nich jest przepis na porysowane tło, które z powodzeniem możecie stosować w różnego rodzaju ulotkach, czy reklamach. Taki efekt ma to do siebie, że wystarczy zmienić kolor warstwy i otrzymujemy zupełnie inną grafikę. Jak zrobić taki efekt przeczytacie w artykule pt. „Efekt zadrapań". Kolejny efekt z tej kategorii to imitacja odpryskującej farby. Wykonanie nie jest trudne, a otrzymana grafika wygląda jakby wiele przeszła... Sami zobaczcie jak wygląda „Kartka z kalendarza". PATRYK PIEŚCIŃSK! Witrażyki - przepis na bajkowy klimat BARTEK P1ERZCHALSKI Photoshop... tracę? ARTUR ADAMSKi Dziura w Photoshopie? MARTA STAWSKA FAQ MAGDALENA CYRCZAK Triki MAGDALENA CYRCZAK Surrealizm dla każdego TOMASZ SARNA Ci, którzy interesują się fotografią, raczej tą tradycyjną, na pewno słyszeli o zdjęciach High-key, Low-key, czy o Crossowaniu. Są to bardzo ciekawe efekty fotograficzne, które najczęściej wykonuje się w ciemni. Jednak, jeśli posiadasz zwykły aparat cyfrowy i program do obróbki fotografii, to nic nie stoi na przeszkodzie, żeby podobne efekty uzyskać za pomocą Krzywych. Dokładnie jak je wykonać możecie przeczytać w artykule pt. „Efekty fotograficzne - j a k j e uzyskać w Photoshopie?" Na płycie dołączonej do pisma znajdziecie wszystkie pliki niezbędne do wykonania danego ćwiczenia oraz filmy instruktażowe, dzięki którym każdy, nawet początkujący użytkownik programu, po obejrzeniu ich, będzie w stanie wykonać wszystkie zamieszczone w piśmie ćwiczenia. Oczywiście nie zabrakło grafik Royalty Free - jako, że w tym numerze jest trochę więcej informacji o wektorach, grafiki te są właśnie wektorowe. Oprócz tego przygotowaliśmy dla Was prezent - kurs retuszu postaci na płycie DVD. Kurs jest w formie tutoriali, w których pokazuję jak uzyskać efekty, dzięki którym wasze zdjęcia będą jeszcze ładniejsze. Kurs jest w polskiej wersji językowej, przy jego realizacji został użyty program Adobe Photoshop 7 z angielskim interfejsem. Nie pozostaje mi nic innego jak zaprosić Was do jego obejrzenia i do lektury magazynu. Agnieszka Wawrzyniecka agaw@software. com.pl 3j Puzzle - ułóż swoje zdjęcia JOANNA CYMKIEWICZ j§ Efekty fotograficzne - jak je uzyskać w Photoshopie ARTUR KUBIENIEC m H Szklana kula październik/listopad 2004 TOMASZ PIOTROWSK1 -1/1 CII 1/1 'a. t/t ps<! Portfolio - twoja wizytówka w internecie MAGDALENA CYRCZAK jest wydawany przez Software-Wydawnictwo Sp. z o.o. Grafika 3D + oprawa 2D harmonijne połączenie Redaktor naczelna: Agnieszka Wawrzyniecka [email protected] MACIEJ FROLOW Ilustracja abstrakcyjna jak to zrobić? Redaktor: Mariusz Dubielecki mariusz@software. com.pl ŁUKASZ PABIAN Jedwabna fantazja Producent: Marta Kurpiewska marta @software. com.pl SŁAWOMIR KUCZKOWSKI Piłka wodna Opracowanie CD: Mariusz Dubielecki [email protected] BEATA STOLARCZYK Senne marzenie ROBERTKUDERA Opracowanie DVD: Bartek Wróblewski bartek@software. com.pl Jakub Kielczyk [email protected] Pingwin - pomysł na grafikę ADAM BROŻYŃSKI Przedstawiamy: Xara X^ Skład: Agnieszka Wawrzyniecka [email protected] TOMASZ TREJDEROWSKI Kartka z kalendarza MARIUSZ PODLEŚ Projekt graficzny okładki: Patryk Pieściński, [email protected] Dział reklamy: Dominik Smoliński [email protected] tel.: (22) 860 17 42 Naprawianie niedoswietionych zdjęć JOANNA CYMKIEWICZ Karta kredytowa - twój kredyt na grafikę KAMIL TUŁPATOWICZ Efekt zadrapań MAGDALENA TOMCZYK Prenumerata: Marzena Dmowska [email protected] tel.: (22) 860 17 67 Adres korespondencyjny: Software-Wydawnictwo Sp. z o. o., 00-190 Warszawa, ul. Lewartowskiego 6 e-mail: [email protected], www.psdmag.org tel. (22) 860-17-42, fax (22) 860-17-71 Wyprodukowano w Polsce Druk: Kengraf Nakład: 6000 egz. Redakcja dokłada wszelkich starań, by publikowane w piśmie i na towarzyszących mu nośnikach informacje i programy były poprawne, jednakże nie bierze odpowiedzialności za efekty wykorzystania ich; nie gwarantje także poprawnego działania programów shareware, freeware i public domain. Uszkodzone podczas wysyłki płyty wymienia redakcja. Wszystkie znaki firmowe zawarte w piśmie są własnością odpowiednich firm i zostały użyte wyłącznie w celach informacyjnych. Deklarowana wysokość nakładu obejmuje również dodruki. Redakcja nie udziela pomocy technicznej w instalowaniu i użytkowaniu programów zamieszczonych na płycie CD dostarczonej z pismem. Pogoda na dziś - małe zachmurzenie o ch E Płytę CD dołączoną do magazynu przetestowano programem AntMrenKit firmy G DATA Software Sp. z o.o. Sprzedaż aktualnych lub archiwalnych numerów pisma po innej cenie niż wydrukowana na okładce - bez zgody wydawcy -jest działaniem na jego szkodę i skutkuje odpowiedzialnością sądową. DARIUSZ CYRAN Konkurs psd październik/listopad 2004 .3, OKŁADKA 2 godziny Wektorowy robot - poznaj Photoshopa od tej strony film pliki Patryk Pieściński Photoshop wbrew pozorom jest aplikacją posiadającą rozbudowane narzędzia wektorowe, które w połączeniu z obróbką właściwą dla grafiki rastrowej pozwalają na tworzenie niezwykle oryginalnych ilustracji. W tutorialu tym narysujemy wektorową ilustrację przedstawiającą robota na tle miasta - korzystając z pomocniczego szkicu, warstw kształtów oraz zrastrowanych obrysów ścieżek. Następnie puścimy wodze fantazji i do standardowego slyiu wprowadzimy nieco kre^ywncun synieńsfwa. Szkic Nasza ilustracja opierać się będzie na prostym, zeskanowanym szkicu. Wielkość i rozdzielczość obrazka źródłowego nie ma większego znaczenia, posłuży nam on tylko jako tło pomocnicze, które zostanie na końcu usunięte. Otwieramy plik Sketch.psd, a następnie ustawiamy jego rozmiar (według naszego uznania) - nie zważając na pojawiające się piksele. Stworzymy teraz tło, które pomoże nam w utrzymaniu kolorystycznej spójności podczas dalszej pracy. W tym celu otwieramy plik Sky.tif i przenosimy jego zawartość do naszego projektu. Warstwę z niebem umieszczamy na samym spodzie. Wykorzystywany przez nas szkic nie jest spłaszczoną bitmapą, ale plikiem .psd posiadającym kilka warstw. Ułatwi nam to dalszą pracę, gdyż miasto i robota będziemy edytować osobno. W celu utrzymania porządku i przejrzystości tworzymy dwa zestawy warstw Warstwa>Nowa>Zestaw warstw (Layer>New>Layer Set...). Jeden będzie przechowywać komponenty związane z robotem, a drugi z miastem. Wstęp do pracy ze ścieżkami Za pomocą narzędzia Pióro (Pen Tool) tworzymy obrys budynków znajdujących się za robotem (na drugim planie) i wypełniamy go dowolnym kolorem - właściwą kolorystykę dobierzemy później. Zaokrąglenia na ścieżce uzyskamy przy pomocy narzędzia Konwersja punktów (Convert Point Tool). Punkty kontrolne możemy dowolnie przemieszczać posługując się Zaznaczaniem bezpośrednim (Direct Selection Tool). Podczas tworzenia obrysu przydatne okazać się mogą także narzędzia: Dodawanie punktów (Add Anchor Point Tool) - dodaje dodatkowy punkt kontrolny w wybranym miejscu ścieżki oraz Usuwanie punktów (Delete Anchor Point Tool), które usuwa wybrany punkt kontrolny ze ścieżki. Warstwę z obrysem umieszczamy między tłem, a zestawem warstw z elementami miasta. Budynki - drugi plan Dorysujemy teraz brakujące linie drugoplanowych budynków. Naciskamy w tym celu klawisz [Enter] - zabieg ten zakończy proces tworzenia wcześniejszego obrysu, wskazujemy ponownie na warstwę utworzoną w kroku drugim i dokonujemy korekt (przed rozpoczęciem rysowania zaznaczamy opcję Odwróć obszar ścieżki (Exclude overlapping shape areas)). Utworzoną przez nas ścieżkę musimy zapisać - żeby mieć możliwość nadania obrysowi dowolnego koloru na dalszym etapie pracy. Rozwijamy zatem zakładkę Ścieżki (Paths), klikamy dwukrotnie lewym przyciskiem myszy na ścieżce odcinania warstw i nadajemy jej nazwę S_building_a. Warstwa z dorysowanymi ścieżkami powinna wyglądać tak jak na rysunku. Budynki - centrum Postępując analogicznie do kroku drugiego i trzeciego przygotujemy obrys wieżowców znajdujących się bliżej obserwatora. W tym przypadku stworzymy dwie warstwy kształtu i dwie ścieżki odcinania - dla frontalnej części budynku i jego zaciemnionej, bocznej ściany. Nadajemy im odpowiednio nazwy building_b_front (ścieżkę odcinania tej warstwy nazywamy 5_building_b_front) oraz building_b_flank (ścieżkę odcinania tej warstwy nazywamy S_buil- październik/listopad 2004 OKŁADKA ding_b_flank). Nowo powstałe warstwy umieszczamy w zestawie warstw CITY. Budynki - lewa strona Zajmiemy się teraz budynkiem umieszczonym po lewej stronie ilustracji. Jak widzimy składa się on z sześciu podłużnych kształtów. Każdy jego element powinien znajdować się na osobnej warstwie i posiadać wyróżniający go kolor. Podczas pracy pamiętajmy o potwierdzaniu, zatwierdzaniu klawiszem [Enter] kolejnych etapów rysowania ścieżek. Nowo powstałym warstwom nadajemy nazwy building_L_ 7 do building_L_6, a ich ścieżkom odcinania 5_building_L_1 do S_building_ L_6. Powinniśmy otrzymać budynek wyglądający mniej więcej tak jak na rysunku. Budynki - pochylona budowla Pozostał nam jeszcze niewielki, pochylony budynek w centrum obrazka. Narysujemy go wykorzystując dwie warstwy: pierwsza o nazwie building_P_front będzie obrysem przedniej części obiektu, druga natomiast przedstawiać będzie jego węższą, boczną część - nazwaliśmy ją building_P_flank. Należy także zapisać ścieżki odcinania - wykorzystaliśmy w tym przypadku następujące nazewnictwo S_building_P_front oraz S_ building_P_flank. Grunt Kolejny etap to stworzenie podłoża. Narysujemy najpierw dwie hałdy ziemi - zwracając szczególną uwagę na łuki i zaokrąglenia. Warstwy te nazywamy sand_1 oraz sand_2, a ścieżki ich S_sand_ 1 i S_sand_2. Zasypaną betonową płytę obrysujemy wykorzystując w tym celu trzy warstwy. Pierwsza o nazwie flagstone ze ścieżką S_flagstone odpowiadać będzie za powierzchnię kamiennego elementu. Warstwy flagstone_flank_p (ścieżka S_flagstone_flank_p) i flagstone_flank_b (ścieżka S_flagstone_flank_b) to obrysy boków płyty. Beczka o i Zajmiemy się teraz beczką, która nie powinna przysporzyć nam zbyt wiele pracy. Korpus jej tworzymy za pomocą znanego nam już dobrze narzędzia Pióro (Pen Tool) - dopasowujemy ścieżki do wieka beczki oraz dolnej, pofalowanej linii podłoża. Nowo powstałą warstwę nazywamy barrel, a ścieżkę S_barrel. Stworzymy teraz wieko -jego owalny kształt uzyskamy posługując się narzędziem Elipsa (Ellipse Tool) - otrzymanej w ten sposób warstwie nadajemy nazwę cover, a ścieżce S_cover. Xi Pierwszy plan Wypełnienia obiektów znajdujących się w tle są już gotowe. Został tylko kawałek muru umieszczony na pierwszym planie - zasłania on nogę robota. Tworzymy nowy zestawu warstw o nazwie PLAN, październik/listopad 2004 umieszczamy go nad zestawem ROBOT i składujemy w nim warstwy z nowo tworzonymi elementami, jak również kopiujemy do niego warstwę city i umieszczamy ją na samej górze. Obrys Obrysujemy teraz czarnym kolorem wszystkie utworzone przez nas wypełnienia (nadamy tym samym ilustracji w pełni wektorowy charakter). W tym celu ustawiamy grubość pędzla na dwa piksele, a kolor wypełnienia na czarny. Tworzymy nową warstwę [Shft]+[Ctrl]+[N], zaznaczamy ścieżkę, którą chcemy obrysować i aktywujemy opcję Obrysuj ścieżkę pędzlem (Stroke path with brush) - znajduje się ona w palecie Ścieżki (Paths). Czynności te powtarzamy do momentu uzyskania obrysu całej grafiki. Kolorystyka miasta W kroku tym ustalimy kolorystykę stworzonego przez nas miasta. Photoshop pozwala nie tylko na zmianę koloru warstwy kształtu (wystarczy kliknąć dwukrotnie na ikonkę wybranej warstwy) lecz również na wypełnienie jej gradientem, czy wzorkiem. Zmianę wypełnienia warstwy kształtu dokonujemy za pomocą opcji Warsłwa>Zmień typ wypełnienia dynamicznego (Layer>Change Layer Content). W naszym przypadku skorzystaliśmy głównie z wypełnień gradientowych o kolorystyce pokazanej na rysunku. Robot Pora zająć się robotem. Technika rysowania jest taka sama jak w przypadku budynków, więc pominiemy szczegółowy opis tego zabiegu. Trzeba jednak raz jeszcze nadmienić, że bardzo ważne jest staranne obrysowanie wszystkich elementów. Obrysy poszczególnych komponentów stworzymy na oddzielnych warstwach. Zapewni nam to większą kontrolę nad projektem. Na razie nie musimy się martwić o kolorystykę - ustalimy ją później. Robot - kolory Włączamy widoczność warstw przedstawiających niebo oraz miasto. Biorąc pod uwagę kolorystykę tła dobierzemy odpowiednie barwy dla poszczególnych elementów składowych robota. Należy wspomnieć, że niektóre prezentują się lepiej z wypełnieniem gradientowym np. broń, jednak to tylko od nas zależy jaki charakter, kolor i atmosferę będzie miała nasza ilustracja. Posiadając każdy element na osobnej warstwie mamy pełną kontrolę nad grafiką i możemy ją dowolnie modyfikować w wybranym przez nas momencie. Jeśli użyliśmy koloru jako wypełnienia warstw kształtu, to zyskaliśmy tym samym możliwość dowolnego modyfikowania rozmiaru obrazka bez utraty jakości. Po przeskalowaniu zmienić trzeba będzie jedynie zrastrowane obrysy ścieżek. W celu urozmaicenia i wizualnego wzbogacenia grafiki możemy wykorzystać różnego rodzaju style warstw oraz filtry. Jedną z naszych propozycji na wykończenie projektu możecie zobaczyć na rysunku. Wykonując przygotowane przez nas ćwiczenie mogliście się przekonać, że Photoshop posiada ciekawe narzędzia wektorowe (oczywiście możemy tu mówić jedynie o pewnej namiastce grafiki wektorowej), które w połączeniu z filtrami, stylami warstw, krótko mówiąc z rastrowym potencjałem tego programu, są w stanie wyczarować niesamowite ilustracje. • październik/listopad 2004 f Dl ro •o o. i EFEKTY Witrażyki - przepis na bajkowy klimat Bartek Pierzchalski Ostatnio bardzo popularne stały się ilustracje utrzymane w stylistyce wektorowej, tego typu grafiki posiadają niepowtarzalny urok i czar. Pewnie myślicie, że przy ich tworzeniu trzeba wykazać się dużymi zdolnościami plastycznymi? Nie będziemy ukrywać, że są one przydatne, ale nawet początkujący użytkownik Photoshopa jest w stanie sobie poradzić - to naprawdę nie jest trudne - wystarczy wykazać się jedynie odrobiną cierpliwości i wytrwałości. Obszar roboczy Otwieramy wybrane przez nas zdjęcie, które stanowić będzie swoistego rodzaju wzór, szablon - to na jego podstawie stworzymy bajkową ilustrację. W naszym przypadku motywem przewodnim witrażyków będzie twarz dziewczynki (child.jpg). Fakt, że zdjęcie nie posiada odpowiedniej ostrości jest nieistotny - pełni ono jedynie rolę poglądową, wspomagającą naszą pracę. Powiększamy obszar roboczy dokumentu używając polecenia Obrazek>Wielkość obszaru roboczego... (lmage>Canvas Size...) z parametrami: Szerokość (Width): 8 cm, Wysokość (Height): 9,45 cm oraz Kotwicą (Anchor) ustawioną w taki sposób, żeby obrazek zwiększył swoje wymiary jedyrtie w prawą stronę. październik/listopad 2004 •IM ID Selekcja Wycinamy ze zdjęcia twarz dziewczynki - wraz z włosami i fragmentem bluzki. Do tego celu możemy wykorzystać jedno z narzędzi selekcji np. Lasso (Lasso Tool) lub też posłużyć się Piórem (Pen Tool) i ścieżkami (gdy stworzymy ścieżkę, to klikamy na niej prawym klawiszem myszy i aktywujemy opcję Utwórz zaznaczenie... (Make Selection...)). Wykonywane przez nas zaznaczenie nie musi być zbyt dokładne - jak już wspominaliśmy w kroku pierwszym chodzi jedynie o stworzenie poglądowego szablonu, czegoś na wzór kalki. Kolejno na wyselekcjonowanej bohaterce używamy polecenia Warstwa>Nowa>Warstwa przez kopiowanie (Layer>New>Layer via Copy). Nowo utworzoną w ten sposób warstwę nazywamy 1. Kontury W celu uwypuklenia na twarzy dziewczynki miejsc oświetlonych i przyciemnionych zwiększamy kontrast ilustracji. Dokonamy tego przy pomocy odpowiedniej warstwy dopasowania Warstwa>Nowa warstwa dopasowania>Krzywe... (Layer>New Adjustment Layer>Curves...) z zaznaczoną opcją Grupuj z poprzednią warstwą (Group With Previous Layer) i wartościami parametrów: Wejście (Input): 166, Wyjście (Output) : 147. Następnie łączymy ją z warstwą znajdującą się o jeden poziom niżej [Cfrf]+[E]. Tworzymy nową warstwę [Shft]+[Ctrl\+[N], zmniejszamy jej wartość parametru Krycie (Opacity) do 73%, aktywujemy obszar selekcji twarzy (na warstwę z wyselekcjonowaną buzią klikamy lewym przyciskiem myszy z wciśniętym klawiszem [Ctrl]) i wypełniamy go kolorem RGB: [255, 240, 227]. psd październik/listopad 2004 O) o O) ro •a o. i EFEKTY Ponownie tworzymy nową warstwę (umieszczamy ją na samej górze) i przy pomocy Pióra (Pen Tool) rysujemy brązowe kontury poszczególnych elementów buzi (oczu, nosa, ust, uszu, brwi). Kolorystyka Zmieniamy kolorystykę zdjęcia na czarno-białą, żeby jeszcze bardziej podkreślić detale twarzy i uzyskać na niej cienie. W tym celu tworzymy nową warstwę dopasowania Warstwa>Nowa warstwa dopasowania>BarwalNasycenie... (Layer>New Adjustment Layer>Hue/Saturation...) z zaznaczoną opcją Grupuj z poprzednią warstwą (Group With Previous Layer) i wartościami parametrów: Koloruj (Colorize): zaznaczone, Barwa (Hue): 360, Nasycenie (Saturation): 0, Jasność (Lightness): 4. Kolejno na osobnych warstwach rysujemy oczy, usta, nos. Wykorzystujemy do tego metodę polegającą na obrysowaniu danego fragmentu twarzy narzędziem Pióro (Pen Tool), a następnie wypełnieniu go właściwym kolorem (elementy te umieszczamy nad warstwą z wyselekcjonowaną buzią). Cienie Cienie oraz odblaski światła nakładamy korzystając z narzędzia Pióro (Pen Tool) i dwóch, trzech odcieni koloru RGB: [255, 240, 227] (ścieżkami obrysowujemy określone elementy fotografii, a następnie wypełniamy je wcześniej wspomnianymi barwami). Na oddzielnych warstwach tworzymy obrys (posługując się dobrze znanym nam już narzędziem Pióro (Pen Tool)) i wypełnienie włosów - używamy koloru RGB: [253, 185, 96] i jego odcieni (powinniśmy uzyskać efekt podobny do tego z ilustracji). Kolejno zapisujemy dokument pod nazwąchild.psd. Nauczyliśmy się przeprowadzania wektorowej stylizacji portretów ludzi. Zdobytą wiedzę możemy również wykorzystać w odniesieniu do przedmiotów i zwierząt - krótko mówiąc do wszystkiego. Właściwie na tym etapie moglibyśmy zakończyć pracę, ale przecież grafika, ilustracja to nie tylko motyw przewodni. To również tło i elementy dopełniające (są one równie ważne). Nie możemy zatem spoczywać na laurach. Nasza graficzna zabawa z Photoshopem dopiero się zaczyna czas przygotować wcześniej wspomniane tło i dodatki. W naszym przypadku zdecydowaliśmy się na stworzenie bajecznie kolorowego witrażyka. Wstępne przygotowania Pracując cały czas na pliku child.psd zwiększamy obszar roboczy tego dokumentu używając polecenia Obrazek>Wielkość obszaru roboczego... (lmage>Canvas Size...) z parametrami: Szerokość (Width): 10 cm, Wysokość (Height): 12 cm. Następnie tworzymy nowy zestaw warstw Warstwa>Nowa>Zestaw warstw (Layer>New>Layer Set...), który nazywamy face i umieszczamy w nim wszystkie warstwy związane z buzią naszej małej modelki. Kolejny raz tworzymy nowy zestaw warstw. Nadajemy mu nazwę flowers, gdyż będziemy składować w nim (na osobnych warstwach) różne wzory i zdjęcia: kwiatów, łodyg oraz liści (wykorzystujemy pliki od flower.jpg do flower10.jpg). W razie potrzeby możemy poszczególne elementy dowolnie obracać i skalować [Cf/7]+[7]. Tak przygotowany zestaw warstw umieszczamy poniżej tego z komponentami twarzy. październik/listopad 2004 Obrys i wypełnienie mrr???rrrt.?- Na samej górze tworzymy nowy zestaw warstw Warstwa> Nowa>Zestaw warstw (Layer>New>Layer Set..), w którym będziemy umieszczać obrysy i wypełnienia florystycznych komponentów (nazywamy go sketch&fill). Obrysu dokonujemy wykorzystując narzędzie Pióro (Pen Tool), natomiast fiolet posłuży nam za kolor wypełnienia. Po zakończeniu tej czynności pamiętajmy o połączeniu wszystkich warstw z obrysami w jedną [Ctrl\+[E\. Analogicznie postępujemy z warstwami wypełnień. Geometryczne elementy Puste przestrzenie pomiędzy kwiatami, liśćmi i łodygami wypełnimy geometrycznymi elementami. Tworzymy nowy zestaw warstw geometry - to w nim będziemy umieszczać wyżej wspomniane komponenty (przygotowujemy je używając dobrze nam już znanych ścieżek i różnych kolorów wypełnień). Następnie z wciśniętym klawiszem [Ctrl] zaznaczamy wszystkie geometryczne kształty i na nowej warstwie obrysowujemy je Edycja>Obrysuj... (Edit>Stroke...) (czarnym pędzlem o średnicy końcówki 3-5 pikseli). W analogiczny sposób uzyskujemy wyrazisty obrys kwiatów i twarzy dziewczynki. Możemy już podziwiać efekt naszej pracy -jedną z wariacji na temat witrażowej ilustracji. Ciekawy efekt możemy również uzyskać poprzez nadanie odmiennej kolorystyki każdemu z florystycznych akcentów lub dodając ilustracji ramkę. Możliwości jest naprawdę dużo, więc postanowiliśmy zaprezentować jeszcze tylko jeden przepis na tego typu grafikę. Włosy Z bieżącego dokumentu usuwamy wszystkie zestawy warstw pozostawiając tylko ten odpowiedzialny za twarz dziewczynki. Następnie na samym spodzie tworzymy nowy zestaw warstw (background) z dwoma warstwami - tą znajdującą się na samej górze wypełniamy kolorem RGB: [255, 246, 210], a tą położoną niżej kolorem RGB: [255, 222,216]. Kolejny raz tworzymy nowy zestaw warstw, który nazywamy hair. Umieszczamy go na samej górze i przenosimy do niego warstwy z włosami dziewczynki. Następnie ustawiamy im tryby przenikania: Ściemnianie (Color Bum), Ostre światło (Hard Light), Ostre światło (Hard Light). Kolejno kopiujemy najwyżej położoną warstwę z włosami, umieszczamy ją na spodzie i stosujemy na niej tryb przenikania Kolor (Color). Kwiatowy akcent Otwieramy plik flower6.jpg, posługując się ścieżkami lub jednym z narzędzi selekcji (np. Lasso (Lasso Tool)) wycinamy sam kwiat (tło i zielone dodatki są nam niepotrzebne). W razie potrzeby możemy dokonać dodatkowych korekt używając Gumki (Eraser Tool). Następnie aktywujemy warstwy dopasowania Warstwa>Nowa warstwa dopasowania>BarwalNasycenie... (Layer>New Adjustment Layer>HuelSaturation...) z zaznaczoną opcją Grupuj z poprzednią warstwą (Group With Previous Layer) i parametrami: Koloruj (Colorize): zaznaczone, Barwa (Hue): 360, Nasycenie (Saturation): 0, Jasność (Lightness): 4 oraz Warstwa>Nowa warstwa dopaso- październik/listopad 2004 Ol o a> ra •a 11 EFEKTY wan/a>Krzywe... (Layer>New Adjustment Layer>Curves...) również z zaznaczoną opcją Grupuj z poprzednią warstwą (Group With Previous Layer) i parametrami: Wejście (Input): 103, Wyjście (Output): 130. Kolejno na warstwie z wyselekcjonowanym kwiatem używamy Filtr>Rozmycie>Rozmycie gaussowskie... (Filter>Blur>Gaussian Biur...) z wartością parametru Promień (Radius): 4,6. Po zabiegu tym możemy skorygować jeszcze krzywymi najjaśniejsze kolory (klikamy dwa razy lewym przyciskiem myszy na wcześniej utworzonej warstwie dopasowania). W naszym przypadku zastosowaliśmy następujące wartości: Wejście (Input): 136, Wyjście (Output): 148. ii Kompozycja Posługując się narzędziami: Rozjaśnianie (Dodge Tool), Ściemnianie (Bum Tool) i Gąbka (Sponge Tool) wzbogacamy wizualnie ilustrację. Następnie z wciśniętym klawiszem [Ctrl] klikamy lewym przyciskiem myszy na warstwie z kwiatem, tworzymy nową warstwę na samej górze, ustawiamy jej tryb przenikania Kolor (Color) i znajdujący się na niej obszar selekcji wypełniamy kolorem czerwonym. Kolejno spłaszczamy cały rysunek [Shft]+[Ctrl]+[E] i jego zawartość przenosimy do naszego głównego dokumentu (do zestawu warstw flowers, który umieszczamy nad tłem, a pod twarzą dziewczynki). Z kwiatu na razie usuniemy kolor posługując się opcją [Cfrfj+IU] z parametrami: Koloruj (Colorize): zaznaczone, Barwa (Hue): 360, Nasycenie (Saturation): 0, Jasność (Lightness): 4. Następnie tworzymy 12 jego kopii [Ctrl\+[J], które rozmieszczamy według uznania (wypełniamy nimi kompozycję). Nadanie koloru Kopiujemy zestaw warstw z czarno-białymi kwiatami. W tym celu klikamy na nim prawym przyciskiem myszy i wybieramy opcję Powiel zestaw warstw... (Duplicate Layer Set...). Nadajemy mu nazwę flowers color i umieszczamy pod zestawem warstw hair, a nad face. Następnie z wciśniętym klawiszem [Ctrl] klikamy lewym przyciskiem myszy na warstwie z dowolnie wybranym kwiatem, tworzymy nową warstwę i znajdujący się na niej obszar selekcji wypełniamy wybranym według naszego uznania kolorem. Czynność tą powtarzamy dla wszystkich kwiatowych warstw. Nowo powstałym warstwom z barwnymi wypełnieniami ustawiamy różne tryby przenikania - kierując się własną intuicją i zmysłem estetyki. Kolejno na samej górze (ponad wszystkimi zestawami warstw) tworzymy nową warstwę z trybem przenikania Ostre światło (Hard Light). Używając narzędzia Zaznaczanie prostokątne (Rectangular Marquee Tool) tworzymy na niej obszar przyszłej ramki, dokonujemy inwersji [Shft]+[Ctrl\+[t] i wypełniamy przestrzeń selekcji kolorem RGB: [255, 249,211]. Jak zapewne się domyślacie zaprezentowaliśmy jedynie niewielki wycinek możliwości Photoshopa w kwestii wektorowej stylizacji zdjęć. Nie mniej jednak mamy nadzieję, że udało nam się wam zachęcić powyższymi przykładami do samodzielnej pracy i eksperymentów ze zdjęciami, ścieżkami, kolorami -jednym słowem z nieograniczonymi możliwościami Photoshopa. © październik/listopad 2004 Jaki jest najprostszy, a zarazem najszybszy sposób na uzyskanie ramki wokół zdjęcia? To pytanie zadają zwykle po| czątkujący użytkownicy Photoshopa, którzy wrócili z wakacji z mnóstwem zdjęć i chcą poi chwalić się nimi przed znajomymi :). Ramkę można zrobić na wiele sposobów, jednak najprostszy polega na utworzeniu nowej warstwy nad zdjęciem 1 [Shft]+[Ctrl]+[N], zaznaczeniu całego obszaru grafiki [Cfr/]+[/4] i wybraniu polecenia Edycja>Obrysuj... (Edit>Stroke...). W oknie dialogowym, które się pojawi wybieramy kolor ramki oraz jej grubość, a następnie aktywujemy Położenie (Location): Wewnętrzny (Inside) i gotowe! Metoda ta umożliwia otrzymanie najprostszej ramki (z możliwościąjej edycji) bez naruszania zdjęcia. Czym się różnią między sobą poszczególne tryby wygładzania tekstu (Anti-aliasingu)? Brak (None): krawędzie tekstu pozostaną poszarpane opcja ta jest przydatna gdy stosujemy małe fonty (np. na potrzeby stron WWW). Twarde (Sharp): uzyskamy nieznaczne wygładzenie napisu. Ostre (Crisp): otrzymamy delikatne wygładzenie krawędzi tekstu (najczęściej używany tryb). Mocne (Strong): tworzy wrażenie pogrubienia czcionki, dobrze wygląda z fontami „lekkimi". Miękkie {Smooth): daje efekt bardzo gładkiej krawędzi tekstu - zwykle używa się go dla fontów o dużych rozmiarach (w innym przypadku tekst może wydawać się rozmyty). Mam otwarty duży dokument (pod względem szerokości i wysokości). W jaki sposób mogę szybko wykadrowaćjego fragment? Służy do tego narzędzie Kadrowanie (Crop Tool). Zaznaczenia interesującego nas obszaru grafiki możemy dokonać ręcznie - używając myszki lub wpisując odpowiednie wartości w przeznaczonych do tego celu polach. Gdzie mogę pochwalić się swoimi pracami i poznać opinie innych ludzi na ich temat? W Internecie jest mnóstwo portali-galerii gdzie możesz umieścić swoje grafiki i pozwolić innym na komentowanie, ocenianie ich. Poniżej adresy: http://www.psdmag.org r • http://www.digart.pl http://www.graffik.pl http://www.galery.pl http://www.ef.art.pl http://netgrafika.com http://digitalart.org http://www.deviantart.com Mam jednocześnie otwartych kilka dokumentów w Photoshopie. Jak mogę się szybko/sprawnie między nimi poruszać? Do przełączania się miedzy oknami używamy skrótu klawiaturowego [Ctrl]+[Shft]+[Tab]. Czy grafiki z przeznaczeniem do druku powinno się od razu przygotowywać w trybie kolorów CMYK? Nie ma takiej potrzeby. Zauważ, że w trybie CMYK nie działa duża część filtrów, więc jeśli zamierzasz ich używać, to siłą rzeczy musisz pracować z kolorami RGB, a dopiero na końcu swojej pracy zamienić je na CMYK. Chciałbym przenieść obszar selekcji z jednego dokumentu na drugi (oba są jednocześnie otwarte). Jak mogę tego dokonać? Możesz zapisać selekcję klikając na zaznaczeniu prawym klawiszem myszy i wybierając opcję Zapisz zaznaczenie... (Save Selection...). W oknie dialogowym, które się pojawi wybieramy dokument docelowy - miejsce w którym zostanie zapisany obszar selekcji W jaki sposób mogę szybko utworzyć linię falistą w Photoshopie? Są dwie metody: 1. Rysujemy linię prostą i używamy na niej Filtr>Zniekształć>Fala... (Filter>Distort>Wave...). 2. Za pomocą narzędzia Pióro (Pen Tool) tworzymy fragment fali, a następnie powielamy go dowolną ilość razy. Dlaczego gdy wycieram gumką fragment obrazka, to nie uzyskuję przezroczystości tylko kolor tła (Background Color) ? Prawdopodobnie pracujesz na warstwie z tłem, która jest zablokowana. Żeby ją odblokować musisz kliknąć na niej dwukrotnie lewym przyciskiem myszy (symbol kłódki zniknie). Chciałbym przesunąć obiekt dokładnie o siedem pikseli-jak mogę tego dokonać? Mając włączone narzędzie Przesunięcie (Move Tool) możesz za pomocą kursorów (przycisków ze strzałkami: [<—], [t], [—>•], lM) przesunąć wybrany obiekt o żądaną odległość. Każde naciśnięcie kursora przesuwa dany element o 1 piksel, natomiast wykonanie tej czynności z wciśniętym klawiszem [Shft] spowoduje przesunięcie obiektu o 10 pikseli. październik/listopad 2004 o i •o redaguje Magdalena Cyrczak 13 EFEKTY Photoshop... film pliki Artur Adamski Gdy chcemy zamienić bitmapowy obraz na wektorowy, sięgamy najczęściej po aplikację zaprojektowaną specjalnie do tego celu. Od jej opcji i jakości grafiki źródłowej zależna jest precyzja odtwarzania wektorowych szczegółów. Photoshop ze swoimi ogromnymi możliwościami graficznymi, jak również narzędziami wektorowymi (od wersji 6) posiada niewątpliwą przewagę nad innymi programami w tego typu operacjach. Ocena obrazu Zeskanowany rysunek, przedstawiający miłego psiaka, choć na pierwszy rzut oka prawidłowy, to jednak posiada pewne niedociągnięcia, które są wynikiem działania domowego skanera. Wywołanie okna dialogowego histogramu Obrazek>Histogram... (lmage> Histogram...) upewnia nas co do nieprawidłowych wartości tonalnych. Jak widzimy naszej interwencji wymaga ostrość krawędzi. Musimy również zwiększyć intensywność koloru czarnego oraz pozbyć się lekkiego szumu w bielach przy jednoczesnym zachowaniu delikatności linii. Przywracamy czerń Aktywujemy opcję Obrazek>Dopasuj>Poziomy... (lmage>Adjustme nts>Levels...) [Ctrl\+[L]. Przytrzymując klawisz [Alt] delikatnie przesuwamy suwak cieni wejścia do momentu uzyskania właściwej wyrazistości koloru czarnego. W naszym przypadku wartość ta wynosi 34. Następnie używamy kroplomierza Punkt Czarny (Set Black Point), klikamy dwukrotnie na nim lewym przyciskiem myszy, ustawiamy kolor RGB: [0; 0; 0] i próbkujemy przy jego pomocy czarny fragment obrazka, przywracając mu tym samym właściwą głębię koloru. Ol ra -o Przywracamy biel W oknie dialogowym Poziomy (Levels) przesuwamy suwak świateł wejścia do momentu uzyskania właściwej wyrazistości koloru białego (pamiętajmy o jednoczesnym przytrzymaniu klawisza [Alt] podczas wykonywania tej operacji). W naszym przypadku wartość ta wynosi 243. 14 październik/listopad 2004 ai Następnie używamy kroplomierza Określ punkt bieli (Set White Point), ustawiamy mu kolor RGB: [255; 255; 255] i klikamy lewym przyciskiem myszy na fragment obrazka, który pod względem kolorystycznym powinien odpowiadać czystej bieli (w okolicy nosa). Tym samym przywróciliśmy poprawny kontrast i pozbyliśmy się szumów. • Szczegóły na krawędzi Rysunek wektorowy charakteryzuje się tym, że jego optymalna jakość jest niezależna od rozmiarów i rozdzielczości (tzn. zależna tylko od rozdzielczości urządzenia końcowego np. drukarki). Żeby zadbać o przeniesienie jak największej ilości detali z obrazka bitmapowego powiększymy go dwukrotnie poleceniem Obrazek>Wielkość obrazka.. (lmage>lmage Size...) z wartością parametru Metoda ponownego próbkowania (Resample Image): Dwusześcienna (Bicubic). Ostrość Wybieramy polecenie Filtr>Wyostrzenie>Wzmocnienie... (Fil-ter>5harpen>Unsharp Mask...). Zaznaczamy maksymalną wartość parametru Wartość (Amount): 500, czyli kontrastu pikseli i minimalną wartość parametru Próg (Treshold): 0 - różnicy jasności pikseli. Regulując jedynie Promień (Radius) obserwujemy zmiany zachodzące w obrazku. Zatrzymujemy się w momencie uzyskania optymalnego efektu wyostrzenia (w naszym przypadku wartość ta wynosi 3 piksele). Zaznaczanie Wybieramy narzędzie selekcji Różdżka (Magie Wand Tool) [W]. Ustawiamy wartość poszczególnych parametrów: Tolerancja (Tolerance): 8, Wygładzony (Anti-aliased): zaznaczone, Ciągły (Contiguous): odznaczone - chcemy, żeby zaznaczenie objęło wszystkie piksele danego koloru na całym obszarze obrazka, a następnie zaznaczamy nim czarny obszar ilustracji. Trasowanie Przechodzimy do palety Ścieżki (Paths). Przytrzymując klawisz [Alt] klikamy na ikonę polecenia Utwórz ścieżkę roboczą z zaznaczenia (Make work path from seleetion) - dzięki temu uzyskaliśmy dostęp do ustawień dokładności dopasowania ścieżki. Możemy podać wartości od 0,5 do 10 pikseli. Im mniejsza wartość tym dokładniejsze dopasowanie, ale tym samym większa ilość węzłów (czasem jest to przyczyną błędów przy wydruku). Przy większych wartościach tego parametru ścieżka posiada mniej węzłów -jest gładsza, ale i mniej dokładna. W naszym przypadku zdecydowaliśmy się na wartość 1 piksela. o di E "D l/l Ścieżka Przełączamy się na paletę Warstwy (Layers), tworzymy nową warstwę wypełnienia Warstwa>Nowa warstwa wypełnienia>Kolor kry- październik/listopad 2004 15 EFEKTY jacy... (Layer>New Fill Layer>Solid Color...) i jako wypełnienie wybieramy jakiś kontrastowy kolor np. niebieski. Możemy pozbyć się ścieżki roboczej - nie będzie ona nam już potrzebna. Edycja ścieżki Teraz okaże się czy wartość parametru dopasowania ścieżki (krok 7) została właściwie dobrana. Narzędziem Pióro (Pen Tool) możemy dokonać ewentualnych korekt: dodawać nowe węzły, odejmować je, wygładzać, zaostrzać (poprzez wskazanie węzła z wciśniętym klawiszem [Alt]) oraz przesuwać (wskazanie danego węzła + [Ctrl]). Wykorzystanie ścieżki Na palecie Warstwy (Layers) zaznaczamy utworzony przez nas kształt (aktywujemy odpowiednią warstwę), następnie z menu wybieramy Edycja>Zdefiniuj kształt własny... (Edit>Define Custom Shape...). Nowo utworzonemu wektorowemu kształtowi nadajemy dowolną nazwę i od tej pory możemy go stosować w każdym dokumencie Photoshopa. Mamy również możliwość zapisania go do pliku kształtów *.csh. Inne aplikacje W celu przeniesienia wektorowego obrazka do innego programu (np. lllustrator) wskazujemy wybraną ścieżkę, aktywujemy z menu Plik>Eksportuj>Ścieżki do /Ilustratora... (File>Export>Paths to lllustrator...), a następnie zapisujemy ją w pliku o dowolnej nazwie. Program wyeksportuje ścieżkę w formacie Adobe lllustratora *.ai, którą możemy zaimportować również do Corela i innych progra- Inne aplikacje - cd. o di "O 16 Kolejnym sposobem przeniesienia wykonanej przez nas wektorowej ilustracji do innego programu jest dodanie nowej warstwy wypełnienia Warstwa>Nowa warstwa wypełnienia>Kolor kryjący... (Layer>New Fill Layer>Solid Color...). Tworzymy ją pod rysunkiem, a następnie usuwamy warstwę tła - pozbywamy się tym samym wszelkich bitmapowych elementów. Grafikę składającą się ze ścieżek zapisujemy w formacie obsługującym wektorowe obrazki: PDF, EPS lub jeśli np. użyjemy koloru spot - DCS. Programy DTP poprawnie obsługujące format PDF (takie jak: InDesign, QuarkXPress 5) wydrukują ilustrację bez problemów. Dla PageMakera lub QuarkXPress 4 lepiej stworzyć plik w formacie EPS. Pamiętajmy również o utworzeniu kopii naszego dokumentu w formacie PSD, ponieważ Photoshop zrastruje plik PDF, EPS i DCS przy ponownym otwarciu. Teraz już chyba nikt nie powinien mieć problemów z konwersją grafik bitmapowych na postać wektorową. Zwłaszcza używając Photoshopa, który posiada wiele przydatnych opcji i narzędzi przeznaczonych do tego typu zabiegu. • październik/listopad 2004 Triki w Photoshopie Sprawdzanie pisowni w Photoshopie W celu upewnienia się czy wprowadzony przez nas tekst jest poprawny ortograficznie możemy skorzystać z opcji sprawdzenia pisowni - Edycja>Sprawdzanie pisowni... (Edit> Check Spelling...). I Kopia dokumentu W celu wykonania kopii dokumentu możemy posłużyć się poleceniem Plik>Zapisz jako... (File>Save As...) lub przyciskiem Utwórz dokument na podstawie stanu obecnego (Create new document from current state) - znajdującym się w palecie Historii (History). Polecenie typu „Step-and-Repeat" Często spotykamy się z sytuacją kiedy należy kilkanaście-kilkadziesiąt razy powtórzyć daną czynność np. obrót różnych obiektów o 15°. Ręczne wykonywanie tego jest dość kłopotliwe i nudne. Na szczęście istnieją skróty klawiaturowe, które mogą znacznie ułatwić nam życie. Żeby wykonać transformację używamy skrótu [Ctrl]+[T], natomiast żeby powtórzyć ten zabieg (dla dowolnego obiektu) posługujemy się kombinacją klawiszy [Ctrl]+[Shft]+[T\. W przypadku gdy chcemy utworzyć kopię danego elementu i na niej dokonać transformacji korzystamy ze skrótu [Ctrl]+[Alt]+ [Shff\+[T\. Teraz nie powinniśmy mieć problemu z narysowaniem skomplikowanego kształtu - i to w zaledwie kilka sekund. Nim spłaszczysz grafikę Projekt wykonany w Photoshopie zwykle dostarcza się klientowi w wersji spłaszczonej - nie edytowalnej. Warto jednak dla własnej wygody zachować również wersję z warstwami - nigdy nie wiadomo czy nie zajdzie potrzeba naniesienia jakiś zmian/korekt na życzenie zleceniodawcy (dzięki temu zaoszczędzimy wiele nerwów i cenny czas). Sterowanie parametrem krycia warstwy/narzędzia z klawiatury Naciskając przycisk [4] ustawiamy wartość krycia warstwy lub narzędzia, którym się aktualnie posługujemy na 40% - analogicznie działają pozostałe przyciski z cyframi ([1] zmienia wartość parametru krycie na 10%, [2] na 20% eto). Zmiana fontu dla wielu warstw W przypadku gdy zachodzi potrzeba modyfikacji czcionki w całym dokumencie może okazać się to kłopotliwe, zwłaszcza jeśli utworzonych jest wiele warstw tekstowych. Istnieje jednak automatyczny sposób na zmianę rodzaju i wielkość fontu dla wszystkich tego typu warstw. W celu uniknięcia żmudnego i zbędnego klikania połączmy ze sobą wszystkie warstwy tekstowe, poprzez zaznaczenie pól znajdujących się po prawej stronie ikonek z symbolem oka (pojawi się emblemat łańcucha). Następnie będąc na jednej z połączonych warstw wybieramy interesujący nas rodzaj czcionki - zmiany dokonają się na wszystkich zgrupowanych wcze- śniej warstwach, a nie tylko na tej jednej wybranej. W analogiczny sposób możemy modyfikować rodzaj Wygładzania tekstu (Anti-aliasingu), wartość parametru Krycie (Opacity) i Wyrównanie (Alignment). Blokowanie/odblokowywanie warstw Blokowanie i odblokowywanie warstw jest często zapominaną, a jakże przydatną funkcją. Polecam ją szczególnie początkującym użytkownikom, którzy często zapominają, na jakiej warstwie aktualnie się znajdująi niekiedy dokonują omyłkowych zmian. Warstwy blokujemy/odblokowujemy klikając lewym przyciskiem myszy na symbol kłódki w palecie stwy (Layers). Ścieżka robocza (Work Path) Za każdym razem, gdy tworzysz nową ścieżkę w Photoshopie zostaje jej automatycznie nadana nazwa Work Path (Ścieżka robocza). Jeśli chcesz ją zachować, to pamiętaj o tym żeby zmienić jej nazwę na jakąkolwiek inną-w innym wypadku możesz ją przez przypadek stracić. Własny obszar roboczy Jeśli u Ciebie w pracy/w domu jest komputer, z którego korzysta kilka osób, to świetnym rozwiązaniem będzie zdefiniowanie i zapisanie przez wszystkich jego użytkowników własnego wyglądu obszaru roboczego. Wiadomo, że każdy ma swoje przyzwyczajenia i upodobania, ktoś woli mieć paletę warstw po lewej, a ktoś inny po prawej stronie. W celu uniknięcia bałaganu i straty czasu można posłużyć się poleceniem Okno>Obszar roboczy> Zapisz przestrzeń roboczą... (Window>Workspace>Save Workspace...). Szybkie tworzenie ścieżki Jeśli potrzebujesz szybko utworzyć ścieżkę wokół obiektu, który znajduje się na jednolitym tle, to nie musisz się męczyć narzędziem Pióro (Pen Tool). Wystarczy użyć Różdżki (Magie Wand Tool), zaznaczyć nią tło, aktywować skrót odpowiedzialny za inwersję [Shft]+[Ctrl]+[l], a następnie kliknąć prawym przyciskiem myszy na obszarze selekcji i wybrać opcję Utwórz ścieżkę roboczą (Make Work Path...). Swobodne przekształcenie Opcja Swobodnie przekształć (Free Transform) pozwala nam nie tylko na zmianę rozmiaru obiektu czy stopnia jego obrotu - przytrzymując klawisz [Ctrl] możemy modyfikować każdy z rogów grafiki osobno, uzyskując jednocześnie przy tym nowe możliwości transformacji. Przekształcanie warstwy z napisem Na warstwie z tekstem nie dokonamy pewnego typu zmian. Oczywiście pewnego rodzaju rozwiązaniem jest Rasteryzacja (Rastehze), jednak wówczas istnieje ryzyko utraty jakości napisu przy jego powiększaniu. Wyjściem z tej sytuacji jest zamiana tekstu na wektor za pomocą polecenia Warstwa>Tekst>Konwertuj do kształtu (Layer>Type>Convert to Shape). październik/listopad 2004 o O) ra -o redaguje Magdalena Cyrczak 17 Tomasz Sarna W ćwiczeniu tym nauczymy się wykor, stywania warstw korekcyjnych, masek, różni filtrów w celu stworzenia, z kilku zupełn odmiennych tematycznie zdjęć, surrealistycznej - świetnie nadającej się na okładkę ksi Pi©tr Pałka UJ •IM OJ Nowy dokument oraz dobór zdjęć W naszym ćwiczeniu założyliśmy, że formatem książki będzie A4 toteż przygotujemy nowy dokument o wymiarach 210 na 297 mm, rozdzielczości 300 dpi i białym tle. Następnie tworzymy zestaw warstw Warstwa>Nowa>Zestaw warstw (Layer>New>Layer Set...) o nazwie background i przenosimy do niego zawartość dokumentu earth.jpg. Powstałe w ten sposób tło odpowiednio skalujemy [Cfr/]+[7]. Brakujące elementy fotografii dorabiamy używając narzędzia Stempel (Clone Stamp Tool). Za pomocą warstwy dopasowania Warstwa>Nowa warstwa dopasowania>Poziomy... (Layer>New Adjustment Layer>Levels...) z parametrami: Poziomy wejścia (Input Levels): 96; 0,60; 255 oraz Poziomy wyjścia (Output Levels): 0; 255 przyciemniamy tło. Kolejno pod warstwą dopasowania tworzymy nową warstwę z trybem przenikania Nakładka (Overlay) i wartością Krycia (Opacity): 28%. Narysujemy na niej w prawym górnym rogu ilustracji cień (wykorzystujemy w tym celu pędzel o dużej, miękkiej i czarnej końcówce). Ręka Tworzymy nowy zestaw warstw o nazwie hand, umieszczamy go na samej górze i przenosimy do niego zawartość dokumentu hand.jpg. Rękę odpowiednio skalujemy i obracamy [Ctrl\+[T], a następnie wycinamy ją z tła. Do tego celu wykorzystamy maskę, którą aktywujemy poprzez kliknięcie lewym przyciskiem myszy na ikonę Utwórz maskę warstwy (Add layermask). Malując po masce czarnym pędzlem ukrywamy zbędne tło. Nad warstwą z wyselekcjonowaną ręką tworzymy dwie warstwy dopasowania: Warstwa>Nowa warstwa dopasowania>Poziomy... {Layer>New Adjustment Layer>Levels...) z zaznaczoną opcją Grupuj z poprzednią warstwą (Group With Previous Layer) i parametrami: Poziomy wejścia (Input Levels): 0; 1,34; 229, Poziomy wyjścia (Output Levels): 0; 255 oraz Warstwa>Nowa warstwa dopasowania>Kolorselektywny... (Layer>NewAdjustment Layer>Selective Color...) z zaznaczoną opcją Grupuj z poprzednią warstwą (Group With Previous Layer) i parametrami takimi jak na rysunku. Wieża Tworzymy nowy zestaw warstw o nazwie tower, umieszczamy go na samej górze i przenosimy do niego zawartość dokumentu tower.jpg. Wieżę wycinamy z obrazka (posłużymy się narzędziem Zaznaczanie prostokątne (Rectangular Marquee Tool) oraz opcją Zaznacz>Zakres koloru... (Select>Color Rangę...)), a następnie odpowiednio ją skalujemy i obracamy [Ctrl]+[T\. Brakujące części dachu uzupełnimy za pomocą narzędzia Stempel (Clone Stamp Tool). Kolejno dokonujemy deformacji używając Filtr>Zniekształć>Wirówka... (Filter>Distort>Twirl...) z wartością parametru Kąt (Angle): -25. Warstwie z wieżą dodajemy maskę i przy jej pomocy odsłaniamy palce. Zajmiemy się teraz nałożeniem tekstury tła na dolną część wieży. W tym celu zaznaczamy narzędziem Zaznaczanie prostokątne (Rectangular Marquee Tool) wybrany fragment tła, kopiujemy go na nową warstwę [Cfr"/]+[J] i odpowiednio skalujemy [Cfr/]+[7]. Nowo powstałej warstwie ustawiamy tryb przenikania Nakładka (Overlay), umieszczamy ją nad warstwą z wieżą i aktywujemy na niej [Cfr/]+[G]. Dodamy jej również maskę wypełnioną gradientem z przejściem tonalnym koloru czarnego w biały (dzięki niej uzyskamy łagodne połączenie tekstury z oryginalnym murem, jak również odsłonimy okno). .psć październik/listopad 2004 Ol o di ro "O 19 EFEKTY Następnie tworzymy dwie warstwy dopasowania: Warstwa>Nowa warstwa dopasowania>Poziomy... (Layer>New Adjustment Layer>Levels...) z zaznaczoną opcją Grupuj z poprzednią warstwą (Group With Previous Layer) i parametrami: Poziomy wejścia (Input Levels): 51; 2,01; 255, Poziomy wyjścia (Output Levels): 0; 255 oraz Warstwa>Nowa warstwa dopasowania>Kolor selektywny... (Layer>New Adjustment Layer>Selective Color...) z zaznaczoną opcją Grupuj z poprzednią warstwą (Group With Previous Layer) i parametrami: Kolory (Colors): Neutralne (Neutrals), Cyjan (Cyan): 0, Magenta (Magenta): 15, Żółty (Yellow): 30, Czarny (Black): 0, Metoda (Method): Bezwzględnie (Absolute). Kolejno używając czarnego pędzla domalowujemy cień padający za palcami i wieżą (na osobnej warstwie). Okno Analogicznie do wcześniejszych kroków umieszczamy w nowym zestawie warstw (o nazwie window) zawartość pliku window.jpg. Wycinamy okno z tła i odpowiednio je skalujemy oraz obracamy [Ctrli+m I tym razem stosujemy dobrze znane nam już warstwy dopasowania: Poziomy... (Levels...) z wartościami parametrów: Poziomy wejścia (Input Levels): 0; 0,63; 255, Poziomy wyjścia (Output Levels): 0; 255 oraz Kolor selektywny... (Selective Color...) z wartościami parametrów podanymi na rysunku. Kolejno tworzymy nową warstwę, umieszczamy ją na samej górze, ustawiamy jej tryb przenikania Mnożenie (Multiply), wartość Krycia (Opacity) zmniejszamy do 50% i miękkim pędzlem o czarnej końcówce rysujemy cień. Tytuł Tworzymy nowy zestaw warstw o nazwie f/f/e, umieszczamy go na samej górze i przenosimy do niego przygotowany w programie do grafiki wektorowej obrys tytułu (w naszym przypadku posłużyliśmy się plikiem title.psd). Następnie za pomocą narzędzia Zaznaczanie prostokątne (Rectangular Marquee Tool) zaznaczamy fragment tła, kopiujemy go, wklejamy na warstwę nad tytułem, skalujemy [Cfr/]+[7] w taki sposób, żeby zakrywał napis i grupujemy [Cf/7]+[G]. Cień na warstwie z tytułem uzyskamy stosując polecenie Warstwa>5tyl warstwy>Cień wewnętrzny... (Layer>Layer Style> Inner Shadow...) z parametrami z rysunku. Nazwisko autora wpisujemy jednolitym kolorem dobierając odpowiedni font. gs«l Ramka q Dl (O Ponad wszystkimi zestawami warstw tworzymy nową warstwę dopasowania Poziomy... (Levels...) z wartościami parametrów: Poziomy wejścia (Input Levels): 0; 1,11; 209, Poziomy wyjścia (Output Levels): 0; 255. Kolejno pod zestawem warstw title tworzymy nową warstwę, narzędziem Zaznaczanie prostokątne (Rectangular Marąuee Tool) określamy obszar ramki, dokonujemy inwersji [Shft]+[Ctrf]+[l] i powstałą w ten sposób przestrzeń selekcji wypełniamy czarnym kolorem. T3 Jak sami mogliście się przekonać, ze zdjęć zupełnie odbiegających, różniących się od siebie tematyką, jakością i sposobem oświetlenia można uzyskać interesującą ilustrację. A wszystko to za sprawą Photoshopa i jego warstw korekcyjnych, masek oraz narzędzi selekcji. • 20 październik/listopad 2004 EFEKTY =Ł f_ r Puzzle - utóż swoje zdjęcia (V) 60 min film Joanna Cymkiewicz n .. W poniższym ćwiczeniu zaprezentujemy metodę na stworzenie, z wybranego zdjęcia lub obrazu graficznego, układanki tzw. puzzli. Jest to doskonały sposób na przedstawienie ilustracji w zabawnej i dość oryginalnej formie. Ponadto będziemy mieli możliwość praktycznego wykorzystania autokształtów, o których istnieniu często zapominamy. 22 n ; Ol N Obszar roboczy - przygotowanie Najistotniejszym elementem tego ćwiczenia jest wybór odpowiedniego obrazka. W naszym przypadku skorzystaliśmy z jednego ze zdjęć Royalty Free dołączonych do 3 numeru magazynu .psd. Pracę rozpoczynamy od stworzenia nowego dokumentu o wymiarach 3508 na 2480 pikseli, z białym tłem i o rozdzielczości 300 dpi. Przenosimy do niego wcześniej wybrane zdjęcie i za pomocą [Ctrl\+[T\ zmniejszymy jego wymiary - z uwagi na fakt, że wielkość obszaru roboczego jest mniejsza od wymiarów fotografii. Następnie wyłączamy widoczność warstwy ze zdjęciem (symbol oczka musi być odznaczony). Kształtujemy puzzle Zmienimy kolor tła na inny niż biały (w naszym przypadku zdecydowaliśmy się na #4D6A80). Następnie tworzymy nową warstwę [Shft~\+[Ctrl\+[N\ i umieszczamy ją na samej górze - przygotujemy na niej pierwszy element układanki. W tym celu aktywujemy narzędzie Kształt własny (Custom Shape Tool) i wybieramy jeden z czterech dostępnych kształtów puzzli. Mając zaznaczoną opcję Wypełnij piksele (Fill pixels) oraz ustawiony biały kolor narzędzia rysujemy dany obiekt (przytrzymując klawisz [Shft] sprawimy, że będzie on proporcjonalny). W identyczny sposób przygotowujemy jeszcze 3 szablony, wzory puzzli (każdy z nich musi mieścić się na osobnej warstwie). Pamiętajmy również o zachowaniu ich proporcjonalnej wielkości w stosunku do pierwszego elementu. Pierwsze kroki Przystępujemy do modelowania planszy. Ustawiamy cztery puzzle tak, żeby w środku ilustracji powstała pusta przestrzeń imitująca brakujący element. Tworzymy nowy zestaw warstw Warstwa>Nowa>Zestaw warstw (Layer>New>Layer Set...), nazywamy go parti i umieszczamy w nim wszystkie warstwy z wzorami puzzli. Następnie klikamy na nim prawym przyciskiem myszy i wybieramy opcję Powiel zestaw warstw... (Duplicate Layer Set...). Duplikatowi nadajemy nazwę part2. Wyłączamy widoczność pierwszego zestawu warstw (znajdujący się przy nim symbol oczka musi być odznaczony), natomiast drugi o nazwie part2 spłaszczamy (łączymy ze sobą wszystkie znajdujące się w nim warstwy [Cf/7]+[£]). Kolejno wybieramy Różdżkę (Magie Wand Tool), zaznaczamy nią pusty obszar znajdujący się między puzzlami, tworzymy nową warstwę [Shff\+[Ctrl]+[N\ i wypełniamy znajdujący się na niej obszar selekcji białym kolorem. Powstały w ten sposób nowy wzór puzzla przenosimy do zestawu warstw parti (zestaw warstw part2 możemy usunąć). e ES Powielanie Sprawdźmy czy wszystkie puzzle są koloru białego i czy każdy z nich znajduje się na osobnej warstwie. Gdy powyższy warunek jest spełniony, to możemy przystąpić do dalszej pracy - zapełnienia obszaru ilustracji puzzlami. Zestaw warstw o nazwie parti będzie naszym elementem bazowym. Zasada postępowania, którą będziemy się kierować jest niemal identyczna do tej z kroku trzeciego. Jedyną różnicą jest to, że oprócz pojedynczych puzzli będziemy również duplikować zestawy październik/listopad 2004 Inuge Layer Satett Fl o ro T3 I/) 23 EFEKTY warstw (jeden z nich możemy obrócić o 90 stopni w dowolną stronę - urozmaici to kompozycję). Pamiętajmy o tym, żeby wszystkie elementy stykały się ze sobą. Efekt przezroczystości Zaznaczamy dowolną warstwę, zmieniamy jej tryb przenikania na Ciemniej (Darken) i używamy na niej Warstwa>Styl warstwy>Faza i płaskorzeźba... (Layer>Layer Style>Bevel and Emboss...) z następującymi wartościami poszczególnych opcji: — Styl (Style): Faza wewnętrzna (Inner Bevel) — Technika (Technique): Wygładzanie (Smooth) -Głębia (Depth): 100% — Kierunek (Direction): Do góry (Up) — Wielkość (S/że): 13 — Zmiękczanie (Soften): 7 Kolejno klikamy na niej prawym klawiszem myszy, aktywujemy Kopiuj styl warstwy (Copy Layer Style) i tak skopiowany styl wklejamy na pozostałe warstwy Wklej styl warstwy (Pastę Layer Style). Żeby przyspieszyć pracę możemy połączyć ze sobą wszystkie warstwy symbolem łańcucha, a następnie tylko na jednej z nich użyć polecenia Wklej efekty do połączonych (Pastę Layer Style to Linked). Ostatnią czynnością w tym kroku będzie przywrócenie widoczność warstwy ze zdjęciem (musi się ona znajdować na samym dole). Wypełnienia W celu pozbycia się wystających kawałków puzzli lub ubytków powstałych na skutek nierówności elementów musimy zaznaczyć warstwę z fotografią i narzędziem Różdżka (Magie Wand Tool) dokonać selekcji jej zewnętrznej części. Wystarczy teraz, że z wciśniętym klawiszem [Ctrl] klikniemy na dany element układanki, a następnie użyjemy [Delete] i wszystko to co znajduje się w obrębie zaznaczenia zostanie usunięte. Jeżeli po skasowaniu niepotrzebnych elementów pozostały puste przestrzenie na brzegach układanki, to w takim wypadku stosujemy [Shft]+[Ctrl\+[l] i na nowej warstwie „odwrócony" obszar selekcji wypełniamy kolorem białym. Architektura układu O) o Ć) ra T3 tn q_ 5 g 24 Ostatni etap naszego ćwiczenia, to urozmaicenie grafiki o rozrzucone puzzle. Żeby tego dokonać musimy narzędziem Różdżka (Magie Wand Tool) zaznaczyć wybrany element, a następnie przejść na warstwę z fotografią, kliknąć prawym klawiszem myszy na obszarze selekcji i wybrać opcję Warstwa przez kopiowanie (Layer via Copy). Tworzymy tym samym nową warstwę o kształcie naszego zaznaczenia. Stosujemy na niej Warstwa>Styl warstwy>Faza i płaskorzeźba... (Layer>Layer Style>Bevel and Emboss...) z identycznymi wartościami poszczególnych opcji jak miało to miejsce w kroku 5 (tryb przenikania tej warstwy ustawiamy na Zwykły (Norma!)). Element układanki z którego pobieraliśmy zaznaczenie ukrywamy. Analogicznie obchodzimy się z resztą wybranych przez nas puzzli rozmieszczamy je w dowolny sposób. Efekt puzzli nie jest ćwiczeniem prostym, jednakże nie należy się przerażać ilością wykonywanych przy nim czynności. Czas poświęcony na jego wykonanie z pewnością zrekompensuje nam efekt końcowy, który będziemy mogli wykorzystać na różne sposoby. • psd październik/listopad 2004 OJ Efekty fotograficzne - jak je uzyskać w Photoshopie Artur Kubieniec Krzywe najczęściej stosuje się do korekcji zdjęć, jednak innym ich zastosowaniem jest uzyskiwanie różnego rodzaju efektów (podobnych do tych wykonywanych tradycyjnymi metodami fotograficznymi). Aby uzyskać, jakiś fotograficzny efekt (tradycyjną metodą) należny spędzić mnóstwo czasu w ciemni i posiadać dużą wiedzę praktyczną. My jednak w kwestii fotograficznych efektów wykorzystamy możliwości Photoshopa - pozwoli nam to zaoszczędzić czas i żmudną robotę. HIGH-KEY Zastosowania krzywych daje nam możliwość uzyskania fotografii w stylu High-key i Low-key. Wystarczy odpowiednia edycja linii odniesienia. Techniki te polegają na przesunięciu głównego tonu znajdującego się w okolicy środka naszej fotografii. Najlepsze tego typu efekty uzyskuje się na fotografiach o niewielkim kontraście barw lub czarno nia>Krzywe (Layer>New Adjustments Layer>Curves). W wyświetlonym oknie diabiałych. W przypadku techniki High-key musi- logowym Nowa warstwa (New Layer) akmy tak edytować linię odniesienia w oknie ceptujemy [OK]. Za pomocą linii odniedialogowym Krzywe (Curves), aby jak naj- sienia uwypuklamy światła na fotografii. więcej pozbyć się miejsc czarnych, jeżeli Jeżeli jesteśmy w stanie zaakceptować naedytujemy obraz kolorowy lub modyfiko- sze ustawienia, klikamy [OK] w oknie diawać czernie do ciemnej szarości - w przy- logowym Krzywe (Curves) i spłaszczapadku fotografii czarno białej. Krótko mó- my obrazek wybierając z menu Warstwa> wiąc technika High-key polega na wykona- Spłaszcz obrazek {Layer>Flaten Image). niu zdjęcia w jasnej tonacji pełnego światła i pustej przestrzeni. Dokonujemy tego Za każdym razem chcąc zastosować uzyskując jak największą ilości tonów ja- Krzywą (Curves) na naszym obrazku zasnych. uważymy, że jej linia odniesienia przebieMy oczywiście zdjęcia imitujące tą tech- ga pod kątem 45 stopni, niezależnie od tenikę fotografii uzyskamy za pomocą krzy- go, jaki będzie nasz plik źródłowy. Linia odwych, ponieważ na naszym wyposażeniu niesienia służy do tego, aby poddawać ją jest jedynie niedroga cyfrówka i nie posia- zmianie i za pomocą jej nachylenia uzydamy odpowiedniego sprzętu ani wiedzy, skać odpowiednie przebarwienie na obby wykonać taką fotografię metodą trady- razku. Zmiany tej dokonuje się za pomocą cyjną. odchyleń jej toru lub wyznaczeniu jej noOtwieramy obrazek i z menu wybiera- wego położenia. my Warstwa>Nowa warstwa dopasowa- t E? o Dl m E "O V v •* październik/listopad 2004 25 EFEKTY LOW-KEY ! i f i •/• / Input: 147 Output: 60 Technika Low-key jest odwrotnością techniki High-key (zdjęcie wykonane tą techniką będzie w ciemnej tonacji). W tym przypadku edytujemy linię odniesienia w taki sposób, aby na naszej fotografii miejsca szare i ciemne uzyskały kolor czarny, a miejsca najjaśniejsze kolor jasnej szarości. Stosujemy te same polecenia, co w technice High-key. Jedyną różnicąjest uwypu- EFEKT SABATTIERA Innym sposobem działania krzywych Adjustments Layer>Curves). Za pomona naszą fotografię możemy uzyskać tzw. cą linii odniesienia zmieniamy wygląd naEfekt Sabattiera. Polega on na odwróceniu szej fotografii imitując żądany efekt. Jewartości tonalnych naszej fotografii w sku- żeli jesteśmy w stanie zaakceptować natek skrajnego prześwietlenia, które nazy- sze ustawienia, klikamy [OK] w oknie diawamy pseudosolaryzacją lub w niektórych logowym Krzywe (Curves) i spłaszczamy źródłach solaryzacją. Tradycyjną metodą obrazek. efekt ten uzyskuje się poprzez poddanie częściowo wywołanej odbitki działaniu jasnego światła odwracając niektóre wartości tonalne. Uzyskanie takiego efektu jest bardzo czasochłonne. My oczywiście wykonamy ten efekt stosując narzędzie Krzywe, które udostępnia nam Photoshop. Nazwa efektu pochodzi od francuskiego naukowca Armanda Sabattiera, który swego czasu opisał sposób wykonania tej techniki metodą tradycyjną. Z menu wybieramy Warstwa>Nowa warstwa dopasowania>Krzywe (Layer>new / ! o ś / £ Input: J176 Output: \W1 26 ,••• y 0Prevlew październik/listopad 2004 SJ' klenie cieni a nie świateł - poprzez odpowiednie edytowanie linii odniesienia. dl CROSSOWANIE Kolejną zaletą obróbki cyfrowej przy pomocy krzywych jest możliwość uzyskania techniki Crossowej. Metoda tradycyjna polega na wywołaniu w chemii slajdów do negatywów, czyli tzw. proces E-6 w procesie C-41 i na odwrót. Proces ten jest odwracalny i najczęściej korzystają z niego punkty usługowe, choć ma również zastosowania w warunkach domowych. Efektem tej techniki jest przesunięcie kolorów oraz inne naświetlenie zdjęcia Proces E-6 służy do wywoływania slajdów barwnych natomiast proces C-41 służy do wywoływania barwnych negatywów. Nam oczywiście dużo łatwiej będzie prze- manipulując na każdym z dostępnych kaprowadzić ten proces na cyfrowych foto- nałów, zmieniając odpowiednio linię odniesienia. grafiach. Z menu wybieramy Warstwa>Nowa warJeżeli chodzi o takie zdjęcia to najlepszym sposobem na uzyskanie Techniki stwa dopasowania>Krzywe (Layer>New Crossowej jest manipulowanie krzywymi Adjustments Layer>Curves). W wyświetlonym oknie dialogowym Nowa warstwa na każdym z barwnych kanałów. Pierwszym przykładem będzie efekt (New Layer) klikamy [OK]. W oknie dialozbliżony do procesu fotograficznego E-6, gowym Krzywe (Cun/es) wybieramy kolejno czyli wywołaniem slajdów jak negatywów. kanały Czerwony (Red), Zielony (Green), Po zastosowaniu takiej techniki fotogra- Niebieski (Blue) i stosujemy na nich różne fia nasza charakteryzować się będzie kon- Krzywe tak, aby na koniec po zmianie Krzytrastem i na ogół niebiesko-zielonym prze- wej kanału RGB uzyskać zadowalający barwieniem. My zastosujemy ten efekt efekt niebiesko-zielonego przebarwienia. II o \AAA Drugim przykładem będzie efekt zbliżo- Zielony (Green), Niebieski (Blue) i stosuny do procesu C-41, czyli wywołanie nega- jemy na nich różne krzywe tak, aby na kotywów jak slajdów. Typowym odcieniem fo- niec po zmianie krzywej kanału RGB uzytografii po zastosowaniu obróbki crossowej skać zadowalający efekt żółto-zielonego w procesie C-41, jest efekt żółto-zielonego przebarwienia. przebarwienia. Zmienione parametry linii odniesienia W naszym przykładzie zastosowali- w oknie dialogowym Krzywe służąjedynie śmy różne krzywe do każdego z kanału jako wskazówka, ponieważ na każdej innej barwnego. Z menu wybieramy Warstwa> fotografii będziemy je edytowali zgodnie Nowa warstwa dopasowania>Krzywe z własnym gustem. (Layer>New Adjustments Layer>Curves). Każde efekty, które stosujemy na naW oknie dialogowym Krzywe (Curves) wy- szych fotografiach za pomocą narzędzia bieramy kolejno kanały Czerwony (Red), Krzywe (Curves) możemy zapisać i za- stosować na innym obrazku. Służy do tego zakładka Zapisz (Save). W przypadku potrzeby zastosowania tych ustawień na innej fotografii klikamy na zakładkę Wczytaj (Load). Jak widzicie nie potrzeba profesjonalnego sprzętu, żeby uzyskać efekty specjalne na zdjęciach, wystarczy zwykła fotografia w postaci cyfrowej, program do jej obróbki i trochę informacji, które są zawarte w artykule, a będziecie w stanie przerabiać swoje zdjęcia, tak żeby były jeszcze ciekawsze. • ramei fan ¥ i/f październik/listopad 2004 27 (V) 20 min Szklana kula film Tomasz Piotrowski "/ tutorialu tyg. za o "•:<>. r.ri_r-.'tn/ iA--'-j -.•••< sposób wycr^acl? ^0fane] '<><>','.<. '^-i.r.j '.rgu^a wydaje się ..;•";"-.'•••.. ---i" 1 '•/••/:.•<.•-> i ;i---.' i -o r .wf.. ; c się że forma ta ol:J 1.0z '.,.- -".z: ; :svCv->yu e^rdentem w róż-ar/' i?'*f.-hJrr•_->. /•'_•,.•'.-=•;•.< f:.1h będziecie mogli symbole J* i onrc-:j.':i Kulki takie nadają się do wykorzystania zarówno w grafice na potrzeby druku jak i przy tworzeniu stron WWW. Mało tego - wcale nie musimy ograniczać się do okręgu, ale efekt ten stosować z powodzeniem do wszelkich - nawet bardziej skomplikowanych kształtów. A oto poszczególne etapy wykonania takiej kulki: Pierwsze koło Zaczynamy oczywiście od utworzenia nowego dokumentu. Warto zrobić kulkę nieco większą niż w danej chwili potrzebujemy, my stworzymy obrazek o wielkości 3543 na 3543 pikseli, 72 dpi, kolor tła - biały. Kolejno dodajemy nową warstwę i nadajemy jej nazwę white circle. Z palety Narzędzia (Tools) wybieramy Zaznaczenie eliptyczne (Elliptical Marąuee Tool) i przytrzymując klawisz [Shift] rysujmy duże koło, tak by wypełniło większą część obrazka. Zapisujemy to zaznaczenie za pomocą komendy Zaznacz>Zapisz zaznaczenie (Select>Save selection). Możemy nazywać je - circle. Za pomocą Wiadra z farbą (Paint Bucket Tool) „wylewamy" biały kolor na zaznaczenie. Narodziny kuli Tworzymy nową warstwę, nazywamy ją dla odmiany circle i korzystając z wciąż istniejącego zaznaczenia wypełniamy je gradientem dwóch barw - #29458E oraz #9FD6D7. Wtrącę ogólną uwagę dotyczącą doboru barw - należy pamiętać, aby na górze zaznaczonego okręgu znalazł się kolor ciemniejszy, a na dole jaśniejszy. Same barwy mogą być w zasadzie dowolne, ale powinny do siebie pasować - przejście czerwieni w zieleń na pewno nie będzie wyglądać dobrze. My użyliśmy niebieskości, ale można zastosować bardziej odbiegające od siebie barwy. Nie bójcie się wielokrotnie dobierać do siebie kolorów - aż do momentu, gdy będziecie pewni, że do siebie pasują. Im gradient będzie wyraźniejszy tym forma potem będzie bardziej pękata. Im bardziej płynne przejście jednej barwy w drugą- tym forma będzie bardziej płaska. Mając wciąż aktywne zaznaczenie, obejmujące rysunek koła, na warstwie circle stosujemy filtr Rozmycie gaussowskie (Gaussian Biur). Wielkość promienia rozmycia ustawiamy na wyczucie - cho- dzi o to, aby uzyskać efekt kulistości. Jeśli chcemy uzyskać formę bardziej spłaszczoną, to stosujemy mniejsze rozmycie, jeśli idealnej kuli - większe. W naszym przypadku zastosowaliśmy największe rozmycie. Działanie tego filtra zależy od wielkości obrazka - im większy - tym jest słabsze, dlatego też czasami trzeba powtórzyć jego działanie. Używamy więc skrótu [Cf/7]+[F] i jeszcze raz rozmywamy zaznaczony obszar koła. Mocny poblask Zajmijmy się teraz odblaskiem, jaki powstaje na szklanej powierzchni, gdy pada na nią światło z góry. Używamy skrótu [Ctrl]+[D], który zlikwiduje zaznaczenie, jednak mamy je zapisane (przyda się wkrótce). Tworzymy nową warstwę i nazywamy ją glow. Za pomocą Zaznaczania eliptycznego (Elliptical Marquee Tool) i tym razem bez [Shft] rysujemy małą elipsę u góry kuli. Im elipsa będzie bardziej przypominała okrąg, tym „kulka" będzie wydawała się bardziej pękata. Jeśli chcemy, aby przypominała kształtami płaską pigułkę należy narysować bardziej spłaszczoną elipsę. Za pomocą Wiadra z farbą (Paint Bucket Tool) wypełniamy zaznaczenie kolorem białym (na warstwie glow). Wyłączamy zaznaczenie za pomocą skrótu [Ctr[\+[D] i robimy kopię warstwy glow. Przenosimy ją pod warstwę z której powstała i zmniejszamy jej Krycie (Opacity) do 0%. Teraz uwaga - klikamy w warstwę na samej górze (glow) i łączymy ją z warstwąglowjzopy, następnie klikamy na samym dole palety Warstwy (Layers) w ikonkę Utwórz maskę warstwy (Add layer mask). Następnie wybieramy narzędzie Gradient (Gradient Tool) i rysujemy gradient zaczynając pod białą elipsą, a kończąc niewiele nad nią (oczywiście będąc na warstwie glow). Używamy liniowego gradientu (Linear gradient), a linia pomocnicza, która pokazuje nam kierunek gradientu musi być idealnie pionowa - w tyn celu używamy klawisza [Shft]. Wyrazistość odbicia światła można regulować kryciem warstwy (Opacity). Q HH- Subtelny efekt mgiełki Światło, które wpadło z góry, a które częściowo zostało odbite tworzy elipsę - przechodzi przez naszą szklaną kulkę i odbijając się od jej dna rozprasza się tworząc małą mgiełkę. Jak ją wykonać? - można rozmaitymi sposobami. My spróbujmy wykonać ją w przedstawiony poniżej sposób. Tworzymy nową warstwę i nazywamy ją mist. Za pomocą Zaznaczenia eliptycznego zaznaczamy dość dużą elipsę u dołu naszej kulki. Po wypełnieniu kolorem białym powinna mieć mniej więcej taki kształt jak na ilustracji. Zaznaczamy jeszcze jedną elipsę, o wiele szerszą od poprzedniej i bardziej spłaszczoną, tak aby po zaznaczeniu i wycięciu tego obszaru z elipsy wypełnionej białym kolorem powstał taki kształt jak na ilustracji obok. Uaktywniamy warstwę white circle i wczytujemy wcześniej zapisane zaznaczenie - Zaznacz>Wczytaj zaznaczenie (Select>Load Selection). To samo można uzyskać zaznaczając Różdżką (Magie Wand Tool) białe koło, lub klikając na tą warstwę z [Ctrf\. Przechodzimy na warstwę mist i mając zaznaczoną całą kulę uaktywniamy Rozmycie gaussowskie (Filter>Blur>Gaussian Biur) promień 120 pikseli. Ustawienie wielkości rozmycia powinno być takie, aby ta mgiełka nie była ani zbyt wyraźna, ani zbyt rozmyta, bo w pierwszym przypadku będzie wydawać się, że nie pasuje do całości, a w drugim w ogóle nie będzie widoczna. październik/listopad 2004 s q di ro -o/i 29 EFEKTY Cień pod szklaną kulką Odznaczamy zaznaczenie [Cfrf]+[D], łączymy wszystkie warstwy oprócz tła [Ctrl\+[E] i za pomocą narzędzia Przesunięcie (Move tool) przesuwamy kulkę nieco do góry, tak aby mieć miejsce na cień. Tworzymy nową warstwę - nad warstwą Background i nazywamy ją shadow. Za pomocą Zaznaczania eliptycznego (Elliptical Marąuee Tool) zaznaczamy pod kulką małą elipsę. Jej kształt powinien być mniej więcej zbliżony do tego, jaki ma elipsa z warstwy glow. Wypełniamy ją granatowym kolorem (np. #132551) - użyliśmy granatu ponieważ nasza kulka jest niebieska i światło przechodzące przez nią z góry nadaje podłożu pod nią nieco tej barwy. Likwidujemy zaznaczenie [Cfrf]+[D] i stosujemy na tej warstwie Rozmycie gaussowskie. Odpowiednio manipulując promieniem rozmycia powinniśmy uzyskać zgrabnie rozmyty obraz, w naszym przypadku stopień rozmycia wyniósł 60 pikseli. Od razu widać, że cień jest za ciemny i nie wygląda za dobrze, dlatego zmniejszamy Krycie (Opacity) tej warstwy, tak aby całość wyglądała naturalnie np do 55 %. Obrazki zatopione w szkle Szklana kulka jest gotowa jednak mimo jej niewątpliwej urody czegoś jej brakuje. Potrzebny jest jakiś obrazek, który moglibyśmy umieścić w jej wnętrzu lub na powierzchni. Co to może być? właściwie wszystko byle byłby to proste i czytelne rzeczy. Do wyboru mamy albo własne dzieła, albo najprościej - obrazki dostępne w fontach czy clipartach Dla przykładu wstawmy do szklanej kulki jakąś symboliczną uśmiechniętą buźkę, którą bardzo łatwo można wykonać. Wystarczy narysować dwie małe kulki np granatowego koloru, wyciąć z nich trójkąciki i mamy już oczy, uśmiech można zrobić z półokręgu. Tak przygotowaną buźkę umieszczamy między warstwą mist i circle. Dzięki temu przez częściowe zabielenie symbolu ową mgiełką uzyskamy wrażenie, że buźka jest rzeczywiście wewnątrz kuli lub, że jest naklejona na jej powierzchnię od środka. Nie umieściliśmy jej centralnie, więc trzeba ją wygiąć, aby obrazek był w miarę zgodny z prawami perspektywy - Edycja>Przekształć>Zniekształć (Edit>Transform>Distort). Przekształcamy buźkę do momentu aż całość będzie ze sobą współgrała. Nie są to wielkie zmiany, ale niezbędne aby całość wyglądała prawidłowo. Kolory kulki możemy zmienić w następujący sposób: Obrazek>Dopasuj>Barwa/Nasycenie (lmage>Adjustments>Hue/Saturation). Płynną modyfikację, nasycenia i jasności stosujemy mając oczywiście aktywną warstwę circle. Można też pobawić się za pomocą innej metody: Obrazek>Dopasuj>Wymień Kolor (lmage> Adjustments>Replace Color). Na koniec jeszcze jedna sprawa - zmniejszamy przezroczystość obrazka - przez to złudzenie zatopienia w szkle będzie pełniejsze. O) 03 T3 /l 30 Właściwie trudno jest stworzyć dwie identyczne kulki — ale i po co? Zachęcam do własnych modyfikacji. Czasem potrzebna będzie nam bardziej płaska „pigułka" innym razem kolory będą musiały być bledsze, aby ciemny rysunek wewnątrz kulki dostatecznie z nią kontrastował. Jak wspomniałem we wstępie ten prosty efekt nie ogranicza się tylko do okręgów. Można go stosować w wielu formach, których ilustracje zamieszczone są obok. Obrazki umieszczone w kulkach mogą nam się przydać przy tworzeniu przycisków do stron WWW lub jako samodzielne elementy w projektach przeznaczonych do druku. Podstawową zaletą takich form jest ich czytelność nawet przy małych rozmiarach - mogą więc być uatrakcyjniającymi projekt detalami. O październik/listopad 2004 5= I PORTFOLIO twoja wizytówka w internecie rżąc portfolio musimy wybrać jeden określony styl, którym będziemy prezentować swoją osobę jak i stworzoprzez nas prace, a następnie wytrwale i konsekwentnie iżać obraną przez nas drogą. aidno jest się zdecydować między ascetycznym, monochromatycznym portfolio, modnym obecnie stylem retro czy high-tech. Wybór jest naprawdę trudny, odwleka się czas wykonania prezentacji i zwykle kończy się to tym, że „szewc bez butów chodzi". Niektórzy uważają to za syndrom braku czasu, a więc synonim bardzo pracowitego, rozchwytywanego grafika. W każdym razie warto poświęcić kilka wieczorów na stworzenie tej swoistego rodzaju wizytówki swoich umiejętności - pamiętając o zasadzie raz, a dobrze. Zwłaszcza, że w dzisiejszych czasach konkurencja jest ogromna i posiadając własne portfolio zawsze będziemy o krok przed tymi, którzy go nie mają. Klienci stają się coraz bardziej wymagający i niecierpliwi, chcą jak najszybciej poznać i ocenić nasze dotychczasowe osiągnięcia, a co za tym idzie stwierdzić czy można nam zaufać. Magdalena Cyrczak Dla każdego grafika niezbędną i oczywistą rzeczą jest zaprojektowanie oraz stworzenie własnego portfolio. Obecnie najtańszą i zarazem najbardziej popularną formą jego prezentacji jest strona WWW. Czasy ciężkich teczek pełnych prac przenoszonych od jednej PORTFOLIO - DLACZEGO WARTO? Najpierw należałoby pomyśleć o tym, jakie cele ma spełniać przyszłe portfolio. Niewątpliwie ma w przejrzysty i czytelny sposób prezentować nasze dotychczasowe dokonania, ale musi również pełnić funkcję reklamy naszej osoby, tego jacy jesteśmy. Portfolio przede wszystkim służy do pozyskiwania nowych klientów, zatem należy wziąć pod uwagę fakt, że nasz potencjalny zleceniodawca poświęci mu kilkanaście sekund, a następnie albo się nim zainteresuje i nawiąże z nami kontakt, albo zamknie okno przeglądarki. do drugiej firmy dawno już odeszły do lamusa. Teraz po prostu podaje się adres witryny internetowej, w której znajdują się nasze najlepsze projekty. o Dl -a Portfolio niemieckiego projektanta- freelancera wykonane we Flashu, utrzymane w minimalistycznym stylu http://www.betak-design.de psd październik/listopad 2004 31 EFEKTY Pamiętajmy, że bardzo ważny jest przekaz graficzny (człowiek lepiej przyswaja informacje w postaci obrazu niż suchego tekstu). W drodze do oryginalności i nieszablonowości nie zapominajmy także o elementarnej zasadzie, że prostota, czytelność, przejrzystość jest kluczem do sukce- TECHNIKA WYKONANIA Komiksowe portfolio (Flash) londy http://www.stephenbliss.com Stwórzmy więc stronę, która będzie przyciągała wzrok, zawrzyjmy w niej jakąś myśl - pamiętajmy, że im bardziej osobiście do tego podejdziemy tym większą siłę przekazu będzie ona miała. Prezentując prace pamiętajmy o zasadzie, że nie liczy się ilość, a jakość przedstawianych grafik. Zabiegajmy o to żeby po zakończonym projekcie klienci godzili się na umieszczenie jego podglądu, miniaturki na naszej stronie - stanie się to bodźcem zachęcającym kolejne osoby do skorzystania z naszych usług. O tym czy udało nam się stworzyć profesjonalne portfolio spełniające nasze założenia przekonamy się po ilości otrzymanych zleceń. JAK ZACZĄĆ? Najpierw należy zastanowić się, jakie informacje chcemy umieścić w naszym portfolio. Pomyśleć o tym co sami chcielibyśmy znaleźć, zobaczyć na takiej stronie gdybyśmy byli klientami, którzy raczej słabo orientują się w sprawach grafiki. Opinie innych ludzi, znajomych będą w tej kwestii również bardzo ważne i pomocne. Warto podglądać portfolia innych osób, najlepiej te „z górnej półki" - znajdziemy je w portalach, które prowadzą rankingi stron WWW, np.: • http://www.newwebpick.com, http://internetvibes.net, http://www.plasticpilots. com, http://www.cwd.dk, http://www.webesteem.pl. Tutaj należy brać pod uwagę szybkość ładowania się strony. W naszym interesie leży stworzenie takiej, która będzie sprawnie się wczytywać, gdyż średni czas, jaki są w stanie poświęcić ludzie na załadowanie się witryny wynosi ok. 15 sekund. Pracę najlepiej rozpocząć od naszkicowania graficznego układu, który zamierzamy stworzyć. Nasz szkic nie musi być dokładny, najistotniejsze jest to, żeby powstała koncepcja, wstępny plan według którego będziemy podejmować dalsze działania. Pozwoli nam to na określenie wzajemnych relacji pomiędzy poszczególnymi elementami witryny. Nie podlega zatem dyskusji fakt, że należy stworzyć wersję HTMLową naszego portfolio-jak najprostszą. Dla tych, którzy są szczęśliwymi posiadaczami stałego łącza możemy zaprojektować stronę we Flashu, jednak tutaj należy być bardzo ostrożnym. Po pierwsze zastanówmy się czy taka wersja rzeczywiście jest nam niezbędna i czy wniesie coś nowego do wyglądu portfolio. Ponadto należy zauważyć, że nie wszyscy internauci mają zainstalowany plugin do przeglądania flashowych animacji, toteż jeśli wykonasz portfolio wyłącznie przy użyciu technologii Flash, to zamkniesz dostęp do niego wielu osobom (umieszczenie na stronie linku do odpowiedniego piuginu wcale nie rozwiązuje problemu gdyż nie każdy ma ochotę go ściągać). Flash daje nieporównywalnie większe możliwości w tworzeniu interaktywnych prezentacji niż HTML, jednak nie należy go nadużywać - zwłaszcza jeżeli nie posługujemy się nim zbyt swobodnie. Strona wykonana jedynie przy użyciu języka HTML może być również bardzo atrakcyjna. W kwestii layoutu pamiętajmy o tym, żeby cała witryna charakteryzowała się konsekwencją w układzie graficznym. Pozostawmy jakiś punkt odniesienia chociażby w postaci menu. Wyeksponujmy rzeczy, które według nas są najistotniejsze, pamiętajmy jednak o tym, że nie da się skupić uwagi oglądającego na wszystkim jednocześnie. STRUKTURA PORTFOLIO 01 o di ro •u 32 Zbierzmy wszystkie swoje prace i podzielmy je na grupy tematyczne np.: rysunek, grafika 2D, grafika 3D, logotypy, strony WWW. Nie zapomnijmy również o dziale „o mnie" gdzie powinniśmy umieścić chociaż krótką wzmiankę na swój temat: miejsce pobytu/pracy, wymienić programy, którymi umiemy się posługiwać etc. Najistotniejszym z punktu widzenia funkcjonalności i przeznaczenia portfolio będzie oczywiście dział „kontakt", w którym przyszły klient znajdzie nasz e-mail oraz numer telefonu. ALTOIDS ALTOIDSCOM Portfolio agencji interaktywnej WDDG, wykonane w HTMLu, w stylu retro bllp-.llwww. wddg. com październik/listopad 2004 Nawigacja na stronie internetowej jednej z agencji interaktywnych - prosta i przejrzysta (DHTML) http://www.ceonex.com Grafiki na pojedynczych podstronach nie powinny przekraczać objętościowo 40-50 kB (szybkie wczytywanie się witryny jest sprawą priorytetową). Najpopularniejszym sposobem prezentacji prac jest ich przedstawienie w postaci miniaturek gdzie każda z nich pełni rolę odnośnika umożliwiającego obejrzenie danego projektu w powiększeniu. Decydując się na umieszczenie dźwięków na naszej stronie pamiętajmy o pozostawieniu oglądającemu możliwości ich wyłączenia. Nasza strona bez względu na swoje wymiary musi się poprawnie wyświetlać w standardowych rozdzielczościach ekranowych (800x600 oraz 1024x768). Warto ją również przetestować pod najpopularniejszymi przeglądarkami internetowymi: Internet Explorerem, Netscape Navigatorem, Mozillą czy Operą. NAWIGACJA Istotnym, jeśli nie najistotniejszym elementem tego rodzaju witryny jest przejrzysta nawigacja. Dotyczy to wszystkich jej stron, również tych, które nie pełniąfunkcji portfolio. Przy nazewnictwie linków mamy pełną swobodę, ale niech ich nazwy chociaż w minimalnym stopniu kojarzą się z rzeczami do których one się odnoszą. Jest to szczególnie istotne gdyż nasze portfolio ma na celu zdobycie klientów, którzy z reguły chcą w jak najkrótszym czasie dotrzeć do potrzebnych im informacji - w tym przypadku zapoznać się z naszymi pracami i podjąć decyzję o ewentualnej współpracy. W kwestii umiejscowienia menu mamy również zupełną dowolność. Bardzo przejrzysta i przyjemna dla oka wykonana we Flashu prezentacja prac studia graficznego http://www.organicfields.net Może się ono znajdować: na górze, na dole, po prawej lub lewej stronie - najważniejsze jest to, żeby odwiedzający mógł je łatwo znaleźć. Powinniśmy zapewnić taką nawigację, by gość zawsze wiedział, w której części witryny się znajduje, jak wrócić na stronę główną oraz które rzeczy już widział. Jeżeli w portfolio wykorzystujemy ikonki do nawigacji, to stosujmy przejrzystą, jednoznaczną symbolikę i nie zmuszajmy użytkowników do zgadywania co kryje się pod danym obrazkiem. Ponadto dobrze jest oprócz obrazków zamieścić również aktywne odnośniki w postaci tekstu. Modernizacja portfolio poprzez dodawanie nowych informacji i prac jest równie istotna jak samo jego stworzenie. Zatem aktualizujmy naszą stronę systematycznie. Dobrym rozwiązaniem jest zamieszczanie daty ostatniej modyfikacji. Możemy się również pokusić o stworzenie oddzielnej podstrony, na której będziemy umieszczać nowości i informacje o aktualnych realizacjach. W ten sposób klienci będą widzieli, że coś się dzieje, że jest zapotrzebowanie na nasze prace i chętniej będą odwiedzać naszą stronę. Proste i przejrzyste portfolio projektanta - freelancera z USA http://www. happykreg. com (HTML) POKAŻ INNYM, ŻE JESTEŚ Przede wszystkim po umieszczeniu strony na serwerze powinniśmy zgłoś ją do najpopularniejszych wyszukiwarek internetowych: Google {www.google.com), AltaVista (www.altavista.com), Lycos (www.lycos.com), HotBot (www.hotbot.com). Ponadto dodajmy ją do katalogów portali: www.wp.pl, www.onet.pl, www.yahoo.com. Jeśli znajdziemy serwisy odpowiadające tematycznie naszemu portfolio, to zaproponujmy mu wymianę linków lub banerów. Nie zapomnijmy również o wyrobieniu sobie wizytówki i wręczaniu jej na spotkaniach z klientami - podkreśli ona nasze profesjonalne podejście do zleceniodawcy i pracy. Zamieszczajmy nasz adres internetowy na wszystkich materiałach, które przekazujemy klientom, w ten sposób zostanie on łatwiej przez nich zapamiętany. październik/listopad 2004 ET o ra E X 33 POLSKI PRODUCENT OPROGRAMOWANIA KOMPUTEROWEGO SOFTWARE NAJLEPSZA W POLSCE I EUROPIE POLSKA PRZEGLĄDARKA GRAFICZNA FotoOffice 2 [139,01 złl Tytu! LIDER RYNKU 2004 Ml FotoOfficeJJ • FotoOffice 2 - produkt nominowany do Godła „Teraz Polska 2004" w XIV Edycji Konkursu • Obsługuje ponad 50 formatów -~ w tym '. jpg2000 /£«m* •Tworzy prezentacje multimedialne ;^ i • Wysyła zdjęcia e-mailem • Wyszukuje zdjęcia wg kryteriów •Obsłu9Uje nagrywarki CD i DVD ; • Edytuje wybrane zdjęcia v : (korekta czerwonych oczu) •Buduje albumy zdjęć •Tworzy albumy w formacie HTML • Pobiera zdjęcia z aparatów cyfrowych, skanerów, Internetu oraz nośników danych • Drukuje zdjęcia w dowolnym formacie Oczywiście podczas wybierania adresu witryny liczy się praktyczne podejście do sprawy - nie warto nazywać strony np.: www.pelnanazwafirmy.pl albo www.imieinazwisko.com, gdyż niewiele osób zapamięta tak długi adres. Lepiej jest nadać krótką nazwę - samo nazwisko (o ile nie jest zbyt popularne), pseudonim artystyczny lub skrót nazwy firmy. W celu zachęcenia internautów do częstego odwiedzania naszej witryny możemy umieścić dział „Download", z którego goście będą mogli pobrać pliki związane z tematyką naszej strony, np. tapety (każda z grafik będzie oczywiście opatrzona naszym adresem internetowym). www.gdata.pl AntiVirenKit InternetSecurity WYRÓŻNIENIA ZA TECHNOLOGIĘ PODWÓJNEGO 8KANOWAm^j'rfsSi"'>:.""'" PRZYZNANE DLA AVK 2004 - ^ Ą ^ A ^ t |virusB *»*'1 AndYraiKit PAKIET PROGRAMÓW DO KOMPLEKSOWEJ OCHRONY PRZED ZAGROŻENIAMI Z INTERNETU CHRONI PRZED WIRUSAMI, HAKERAMI. SPAMEM ITP. Pakiet zawiera: AntiVirenKit 2004 Professionai • 100%-owa ochrona przed wirusami •Wielokrotnie nagradzana technologia podwójnego skanowania Personal Firewall •chroni przed wszelkimi atakami z zewnątrz • kontroluje wychodzące i przychodzące połączenia •alarmuje o nieznanych połączeniach • posiada pięć gotowych schematów bezpieczeństwa AntiSpamKit professionai • współpracuje z dowolnym programem pocztowym • nieomylne wykrywanie spamu • samouczący się filtr treści •czarne listy domen i adresów mailowyeh • własne ustawienia blokowania wiadomości • indywidualne podejście do każdej wiadomości WebFilter •blokowanie banerów reklamowych, okien Popup, animacji Flash • usuwanie tymczasowych plików internetowych (Cooktes, pliki Cache, Historia, itp.) • plugin dla programu lnternet£xploi • listy blokowanych stron •funkcje statystyczne www.gdata.pl ibpSecret NxG Prosta nawigacja w postaci jpegów z napisami w moim portfolio (użycie niestandardowej czcionki zmusiło mnie do wstawienia napisów w postaci obrazków) http://www.cyrczak.tk KOŃCOWE PORADY: Dokładnie sprawdźmy czy na naszej stronie nie ma błędów ortograficznych. Portfolio tworzymy dla innych, zadbajmy więc o to, żeby oglądający byli z niego zadowoleni. Unikajmy niepotrzebnych gadżetów i wodotrysków - nie każda przeglądarka poprawnie je wyświetla. Wystrzegajmy się umieszczania podstron z napisem „W trakcie budowy". Nie bądźmy przesadnie skromni, chwalmy się swoimi osiągnięciami! Nie ma jednego, uniwersalnego przepisu na przygotowanie dobrego portfolio. Wykorzystajmy zatem wszystkie swoje umiejętności do stworzenia spójnej całości, która podkreśli nasz styl. Sposobów autoprezentacji jest tyle ilu prezentujących, najważniejsze jest to, żeby zawsze być sobą! • NAJLEPSZY W POLSCE I EUROPIE PROGRAM DO ZABEZPIECZANIA DANYCH 244,- zł . cena brutto NAGRODY PRZYZNANE 12.05.2004 program TopSecret ZASTOSOWAŃ oprogramowania f ,-, • Szyfrowanie poczty elektronicznej •Zabezpieczenie danych w razie kradzieży lub włamania przez Internet •Jedyny polski Sejf Wirtualny, który działa na zasadzie sejfu wmurowanego w ścianę *G DATA Software Sp. z o.o. w Szczecinku nie ponosi odpowiedzialności za używanie programu TopSecret Next Generation ;. do ukrywania w komputerach : nielegalnego (pirackiego) oprogramowania:; nrr<ri UC entów polskich i zagranicznych. TOWNTACHTHlPERBfARf . DATA Software Sp. z o.o. ul. 28 Lutego 2 78-400 Szczecinek tel.+48 94 372 96 50 fax:+48 94 372 96 59/60 e-mail: [email protected] [email protected] http://www.gdata.pl Najprostsze menu, zwykłe linki tekstowe - proste, a jednak atrakcyjne http://www. hassell. com. au Maciej Frolow Programy do grafiki 3D mają olbrzymie możliwości i mogłoby się wydawać, że można przy ich pomocy stworzyć niemal wszystko. Czasami jednak nakład włożonej pracy nie jest współmierny do uzyskanego wyniku. Zwłaszcza, że w wielu przypadkach można za pomocą Photoshopa osiągnąć identyczny efekt w dużo krótszym czasie. W ćwiczeniu tym zaprezentujemy użycie wyżej wspomnianego programu do rozbudowania, wizualnego wzbogacenia ilustracji, której elementy składowe zostały wygenerowane w programie do grafiki 3D o nazwie Lightwave. Rozbudowanie kompozycji Otwieramy plik clock_A.tif [Ctrl]+[O] - główny element naszego zegara. Następnie tworzymy nową warstwę [Shft]+[Cłr[\+[N], którą wypełniamy dowolnym kolorem (w naszym przypadku RGB: [149; 149; 149]) i umieszczamy ją na samym spodzie. Kolejno duplikujemy warstwę z mechanizmem [Cfr/]+[J], wyłączamy widoczność kopii (odznaczamy symbol oczka) i pracując na oryginale usuwamy wskazówki zegara, obracamy go o 180 stopni - Edycja>Przekształć>Obróć 180 (Edit>Transform>Rotate 180) i powiększamy o 25% - Edycja> Przekształć>Skaluj (Edit>Transform>Scale). Następnie używamy Filtr>Rozmycie>Rozmycie gaussowskie... (Filter>Blur>Gaussian Biur...) z wartością parametru Promień (Radius): 15 pikseli - w celu zasymulowania głębi ostrości. Po tej operacji przywracamy widoczność kopii warstwy z zegarem. Elementy mechanizmu Otwieramy pliki: clock_B.tif oraz clock_C.tif i przenosimy ich zawartość do naszej kompozycji. Nowo dodane komponenty rozmieszczamy według uznania, starając się jak najbardziej urozmaicić nimi grafikę. Analogicznie do wcześniejszego kroku zastosujemy na poszczególnych elementach Filtr>Rozmycie>Rozmycie gaussowskie... (Filter>Blur>Gaussian Biur...). Warto eksperymentować z różnymi wartościami parametru Promień (Radius) - dążąc do uzyskania interesującego efektu. W celu uatrakcyjnienia pracy możemy również przenieść kilka elementów pod główny mechanizm. Światło Otwieramy plik clock_D.jpg i przenosimy jego zawartość do naszego projektu. Nowo powstałą w ten sposób warstwę umieszczamy na samej górze i ustawiamy jej tryb przenikania Mnożenie odwrotności (Screen) - czarne elementy staną się przezroczyste. Następnie używamy Filtr>Rozmycie>Rozmycie gaussowskie... (Filter>Blur>Gaussian Biur...) z wartością parametru Promień (Radius): 1, kopiujemy warstwę z tarczą zegara [Ctrl\+[J] i na duplikacie używamy ponownie Filtr>Rozmycie>Rozmycie gaussowskie... (Filter>Blur>Gaussian Biur...), ale tym razem ustawiamy wartość parametru Promień (Radius) na 10 pikseli. Kolor światła Nadajemy świetlistym tarczą zegara następujące kolory: niebieski (niżej położonej) i delikatny fiolet (warstwie znajdującej się na samej górze), używając w tym celu [Ctrf]+[L/] z aktywną opcją Koloruj (Colorize). Dzięki temu zabiegowi efekt światła stanie się wyraźniejszy i atrakcyjniejszy dla widza. Powielamy wszystkie warstwy (poza ostatnio modyfikowanymi w tym kroku) posługując się skrótem klawiaturowym [Cfrf]+[J]. Kolejno na uzyskanych w ten sposób duplikatach używamy . Filtr>Rozmycie>Rozmycie promieniste... (Filter>Blur>Radial Biur...) z wartością parametrów: Wartość (Amount): 33, Metoda rozmycia (Biur Method): Obrót (Spin), Jakość (Quality): Najlepsza (Best). Zabieg ten zasymuluje wirowy ruch naszych mechanicznych elementów. Następnie warstwy rozmieszczamy w taki sposób, żeby nad każdym duplikatem znajdowała się warstwa oryginalna. Kosmetyka Wycinamy wskazówki zegara i kopiujemy je na pierwszy plan, tak aby promienie światła ich nie zakrywały. EFEKTY Powyższy zabieg możemy zastosować również w odniesieniu do innych drobnych elementów. Następnie zaznaczamy narzędziem Lasso (Lasso Tool) wskazówkę zegara odpowiedzialną za minuty (posiada ona jasno niebieski element), kilkamy prawym klawiszem myszy na obszarze selekcji, wybieramy opcję Warstwa przez kopiowanie (Layer via Copy) i na nowo utworzonej w ten sposób warstwie stosujemy Filtr>Rozmycie>Rozmycie promieniste... (Filter>Blur>Radial Biur...) z wartościami parametrów podanymi na rysunku - uzyskamy w ten sposób efekt poruszającej się smugi światła. Kolejno duplikujemy tą warstwę [Ctrl\+[J] i na kopii dokonujemy kosmetycznych poprawek - wymazujemy dolną część wskazówki przy pomocy narzędzia Gumka (Eraser Tool). Tło Otwieramy plik clock_E.jpg i przenosimy jego zawartość do naszej kompozycji. Uzyskaną w ten sposób warstwę z tłem umieszczamy na samym spodzie (utworzoną w kroku pierwszym warstwę z jednolitym, szarym wypełnieniem usuwamy). Kolejno aktywujemy na niej Obrazek>Dopasuj>Krzywe... (lmage>Adjustments>Curves...), w celu zredukowania koloru czerwonego i zielonego (wartości poszczególnych parametrów zostały przedstawione na ilustracji). Oczywiście tło należy również nieco przyciemnić, żeby bardziej wyeksponować promienie światła. W naszym przypadfcu posłużyliśmy się opcją Obrazek>Dopasuj>Jasność/Kontrast... (lmage> Adjustments>Bńghtness/Contrast...) z wartością parametrów: Jasność (Brightness): -17 oraz Kontrast (Contrast): -15. Urozmaicenie tła 10 [MM* tw SikrM - 3 r- 1 Flco™ _HS_J p— rm CK rcflBrw 1 Kopiujemy warstwę z głównym elementem zegara [Cfrf]+[J] (pozyskaliśmy go w kroku pierwszym z pliku clock_A.tif), przenosimy ją tuż nad warstwę z tłem, zmieniamy jej tryb przenikania na Nakładka (Overlay) i powiększamy o 300% używając [Ctrl\+[T\. Następnie aktywujemy Filtr>Rozmycie>Rozmycie gaussowskie... (Filter>Blur>Gaussian Biur...) z wartością parametru Promień (Radius): 20 pikseli. Tryb przenikania Nakładka (Overlay) nadaje dużą intensywność kolorom, warto więc przyciemnić i zmniejszyć saturację tła funkcją [Cfrf]+[U], Jeżeli otrzymany efekt nadal nie jest dla nas satysfakcjonujący, to powinniśmy poeksperymentować z różnymi wartościami parametru Krycie (Opacity) poszczególnych elementów. Odblaski światła q cii T3 Wyłączamy widoczność wszystkich warstw z elementami światła pochodzącego z tarczy zegara. Następnie aktywujemy opcję Zaznacz>Zakres koloru... (Select>Color Rangę...), wybieramy najjaśniejszy obszar i zatwierdzamy nasz wybór przyciskiem [OK]. Tworzymy nową warstwę [Shft]+[Ctrl\+[N], umieszczamy ją na samej górze i znajdujący się na niej obszar selekcji wypełniamy białym kolorem - Edycja>Wypełnij... (Edit>Fill...). Kolejno duplikujemy tą warstwę [Cfr/]+[J] i stosujemy na niej Filtr>Rozmycie>Porusz enie... (Filter>Blur>Motion Biur...) z wartością parametru Odległość (Distance): 30 oraz Kąt (Angle): -27. Spłaszczymy całą grafikę Warstwa>Spłaszcz obrazek (Layer> Flatten Image) i za pomocą krzywych [Ctrl\+[M\ lub balansu kolorów [Ctrl]+[B] dobieramy najodpowiedniejszy (według naszego uznania) odcień kolorystyczny dla naszej kompozycji. W naszym przypadku złoto-zielony. © 38 psć październik/listopad 2004 EFEKTY r racja abstrakcyjna jak to zrobić??? Łukasz Pabian Tworzenie absbś&Fyjnych obrazów nie jest takie mogło się wydawać. W ostatnim nu.psd przcdsiowiiiśmy Wam ogólne zasady tworzenia „abstraktów", tym razem pokażemy krok 'po krokujśRFwykonać taką grafikę. J?fe»w:*ze eierne; Zęby zrobić grafikę abstrakcyjną najpierw musimy wygenerować trójwymiarowe kształty w programie do grafiki 3D. W tym tutorialu nie będziemy opisywać jak to się robi, bo jest to temat na osobny artykuł. Wykorzystamy wcześniej przygotowane obiekty - wszystkie potrzebne pliki znajdują się na płycie. .^Zaczynamy od utworzenia dokumentu - format A4, 200 dpi, z białym tłem Przenosimy trójwymiarowe obiekty Layer 1 i Layer 2 do dokumentu i ustawiamy tak jak na obrazku. Zaznaczamy warstwę Layer 1 poprzez przytrzymanie klawisza [Ctrl] i kliknięcie na warstwie Na nowej waistwie (Layer3) zamalowujemy, pędzlem z miękką końcówką i czarnym kolorem, prześwit między warstwami Layer *"* 7 i Layer 2. Następnie klikamy prawym przyciskiem myszy na warstwie Layer2 i wybieramy Opcje mieszania... (Blending Options...), aby nadać warstwie cień (Drop Shadow). Ustawiamy takie wartości, "H ie są podane na obrazku poniżej. Kolejno zaznaczamy obiekt z warstwy Layer 2 i na nowej warstwie wypełniamy zaznaczony obszar kolorem RGB: [0, 217, 197] i zmieniamy sposób przenikania tej warstwy na Łagodne światło (Soft Ugbt). Korzysfąfąc z tego samego zaznaczenia na nowej warstwie j ^ z e ra€?aciemniamy obszar w miejscu, gdzie wcześniej mieli- / Layar Knocfes CM Drop Shadov śmy prześwit, używając do tego dużego pędzla z miękką końcówką i czarnym kolorem. Kolejne elementy kompozycji Umieszczamy kolejny obiekt w dokumencie (Layer 6) w podobny sposób, jak jest umieszczony na obrazku obok. Klikamy prawym przyciskiem myszki na warstwie Layer 2, kopiujemy Styl warstwy (Copy Layer Style) i wklejamy na nowo utworzoną warstwę, można zwiększyć trochę wielkość cienia. Następnie zmieniamy sposób przenikania tej warstwy na Ostre światło (Hard Light). Kolejno powielamy tą warstwę, nadajemy jej nazwę Layer 7, obracamy ją trochę w lewo i ustawiamy tak jak na obrazku. Dzięki zastosowaniu sposobu przenikania Ostre światło (Hard Light) uzyskaliśmy większy kontrast obiektów. Powielamy jeszcze raz warstwę Layer 6, nadajemy jej nazwę Layer 8, przesuwamy ją w dół, obracamy trochę w lewo i zmieniamy sposób przenikania na Światło punktowe (Pin Light). Zaznaczamy warstwę Layer 2, następnie klikamy na warstwy od 6 do 8 za każdym razem usuwając zaznaczony obszar [De/]. Budowanie kompozycji Nanosimy kolejny obiekt - Layer 9, powiększamy go i ustawimy w prawej dolnej części obrazka. Następnie dodajemy cień, taki sam jak na warstwie Layer 8 i zmieniamy tryb przenikania warstwy na Wyłączenie (Exclusion). Zaznaczamy tą warstwę i kolejno klikając na warstwy Layer 2 i Layer 4 usuwamy zaznaczony obszar. Następnie zaznaczamy warstwy od 6 do 9 przytrzymując klawisze [Ctrl] i [Shft] i klikając na poszczególne warstwy (przy kursorze po zaznaczeniu pierwszej warstwy powinien pokazać się mały kwadrat z plusem w środku). Powstałe zaznaczenie wypełniamy na nowej warstwie {Layer 10) kolorem RGB: [0, 145, 251]. Zmniejszamy Krycie (Opacity) tej warstwy do 60% i tryb przenikania na Łagodne Światło (Soft Light). Odznaczamy zaznaczenie [Ctrl]+[D] i gumką [£], o dość dużym rozmiarze i największej miękkości, wycieramy obszar nad „pazurem" tak, aby znów był biały. Budowanie kompozycji cd. Dodajemy kolejne obiekty na warstwy 11 i 12 i umieszczamy je na górze kompozycji. Następnie zaznaczamy warstwę Layer 10 i usuwamy zbędny obszar z obu nowych warstw klawiszem [Delete]. Zaznaczamy ponownie warstwy 4, 9 oraz 10 i na nowej warstwie (Layer 13), wypełniamy zaznaczenie kolorem RGB: [175,189, 204] oraz zmieniamy sposób przenikania tej warstwy na Łagodne Światło (Soft Light). Umieszczamy w dokumencie kolejny obiekt (Layer 14) i podobnie jak w poprzednim kroku kopiujemy cień z wcześniejszej warstwy i nanosimy go na nowo utworzoną warstwę. Na samej górze tworzymy nową warstwę (Layer 15), wypełniamy ją kolorem RGB: [33, 155, 255] i zmieniamy sposób przenikania jej na Łagodne Światło (Soft Light). E? q Ol to -a Dodanie kolorów Zaznaczamy kolejno warstwy Layer 11, Layer 12 oraz Layer 14 i na nowej warstwie Layer 16 wypełniamy zaznaczony obszar kolorem RGB: [85, 242, 203], Zmieniamy tryb przenikania warstwy na październik/listopad 2004 41 EFEKTY Mnożenie (Multiply). Zaznaczamy warstwę Layer 10 i usuwamy z warstwy Layer 16 zaznaczony obszar klawiszem [De/]. Kolejno zaznaczamy obiekt na warstwie Layer 16 i na nowej warstwie (Layer 17) malujemy czarnym pędzlem z miękką końcówką obszar u dołu tak, aby przyciemnić obiekt. Na warstwę Layer 16 wklejamy efekt cienia z poprzedniej warstwy. Na kolejnej warstwie (Layer 18) rysujemy gradient z koloru RGB: [72, 255, 0] (z góry obrazka) do koloru RGB: [0, 43, 255] (pionowo do środka ilustracji). Zmniejszamy parametr Krycie (Opacity) do 30% i zmieniamy sposób przenikania tej warstwy na Mnożenie odwrotności (Screen). Dodawanie efektu śniegu Zaznaczamy warstwę Layer 13 i na nowej warstwie Layer 19 wypełniamy zaznaczenie gradientem (z kolorem RGB: [253, 1, 132] do przezroczystości) z prawego rogu do środka grafiki. Zmieniamy tryb przenikania tej warstwy na Barwa (Hue). Jako ozdobę grafiki można stworzyć „śnieg" - za pomocą drobnego pędzla losowo rozmieszczamy punkty na obrazku. Co jakiś czas można zmieniać jego średnicę. Następnie klikamy prawym przyciskiem myszy na warstwie i z menu kontekstowego wybieramy Opcje Mieszanie (Blending Options). Przechodzimy do zakładki Blask zewnętrzny (Outer Glow). Ustawiamy kolor biały, parametr Krycie (Opacity) na 100% i jedynie manipulujemy parametrem Wielkość (Size) w zależności od efektu, jaki chcemy uzyskać. Warstwę ze śniegiem możemy kopiować i tak rozmieszczać, żeby pokryć śniegiem całą grafikę. Następnie poniżej warstwy Layer 1 umieszczamy kolejne obiekty zmieniając na poszczególnych warstwach sposoby ich przenikania i parametr Krycie (Opacity): Layer 24 - Ostre światło (Hard Light), 25%; Layer 25 - Ostre światło (Hard Light), 100% i Layer26 - Światło liniowe (Linear Light), 50%. Elementy ustawiamy podobnie jak na rysunku obok. Takim sposobem wykonaliśmy grafikę abstrakcyjną, którą można z powodzeniem wykorzystać przy realizacji plakatów lub ulotek. Możliwe, że takie tło będzie zbyt skomplikowane dlatego będzie wymagało stonowania go kolejną warstwą wypełnioną kolorem białym ze zmniejszonym parametrem Krycie (Opacity) lub wypełnioną gradientem z białego do przezroczystości. Wykonując dalsze kroki zmienimy nasz podkład w dość prostą ilustrację abstrakcyjną z bogatą gamą kolorystyczną. Tworzenie tła o cii Jako tło może posłużyć nam dowolna grafika, którą wcześniej wykonaliśmy. Umieszczamy ją na warstwie Layer 27 nad tłem. Dopasowujemy ją do wielkości obrazka, następnie wybieramy z menu Filtr>Rozmycie>Rozmycie Radialne (Filter>Blur>Radial Biur). Ustawiamy parametr Wartość (Amount) na 100, Metoda rozmycia (Biur Method) na Powiększenie (Zoom) i przenosimy środek rozmycia w okolice prawego dolnego rogu. Dla zwiększenia siły rozmycia można powtórzyć krok. -a o. g [Od red.] Jednak, jeśli nie posiadamy żadnej grafiki „pod ręką" szybko możemy stworzyć podobne tło - w jaki sposób? - możecie to zobaczyć na filmie, który znajduje się na płycie. Ol Tworzenie tła ze zdefiniowanego wzorku Za pomocą Zaznaczania prostokątnego (Rectangular Marquee Tool) zaznaczamy po prawej stronie obszar o szerokości 1 pikse- 42 październik/listopad 2004 la i wysokości całego obrazka. Spłaszczamy cały obrazek wybierając z menu Warstwa>Spłaszcz Obrazek {Layer>Flałen Image) i kopiujemy zaznaczony fragment [Ctrf\+[C\. W palecie Historii (History) cofamy się do etapu przed spłaszczeniem obrazka (tak, aby ponownie były widoczne warstwy w palecie Warstw (Layers)) i wklejamy [Cfr/J+M skopiowany wcześniej fragment na nową warstwę nad warstwą Layer 27. Obracamy warstwę o 90 stopni, zaznaczamy ją i wybieramy z menu Edycja>Zdefiniuj wzorek (Edit>Define Patem). Kasujemy tą warstwę i tworzymy nową, którą wypełniamy zdefiniowanym wzorkiem - Edycja>Wypełnij (Edit>Filf). Zmieniamy sposób przenikania tej warstwy na Nakładka (Overlay). Zaznaczamy warstwy o numerach: 4, 9, 10, 25, 26 i na nowej warstwie powyżej desenia wypełniamy ją kolorem białym. Urozmaicanie tła Ponownie spłaszczamy obrazek, następnie zaznaczamy cały obrazek [Ctrf|+[Ą], kopiujemy go do schowka i w palecie Historii (History) cofamy się do stanu przed spłaszczeniem. Wklejamy obrazek na nową warstwę na samej górze i rozmywamy go za pomocą filtru Rozmycie Gaussowskie {Gaussian Biur) o wartości promienia około 5 pikseli. Zmieniamy sposób przenikania tej warstwy na Mnożenie odwrotności (Screen) i w palecie Warstwy klikamy na Utwórz maskę warstwy (Add vector mask). Wybieramy wypełnienie gradientowe (z czarnego do przezroczystości) i wypełniamy nim maskę z góry do dołu. Na kolejnej warstwie Layer 31 tworzymy wypełnienie gradientowe z koloru RGB: [32, 86, 127] do przezroczystości (z lewej do prawej strony) i zmieniamy sposób przenikania na Wyłączenie (Exlusion). Tworzenie białych elementów w tle Zaznaczamy warstwy od 7 do 9, zmniejszamy zaznaczenie o 50% wybierając z menu Zaznacz>Przekształć zaznaczenie {Select>Transform Selection). Na nowej warstwie (na samej górze) wypełniamy obszar selekcji kolorem białym. Powielamy tą warstwę i odbijamy ją horyzontalnie Edycja>Transformacja>Odbij poziomo (Edit>Transform>Flip hohzontal) i przesuwamy w poziomie. Ponownie kopiujemy warstwę i odbijamy ją wertykalnie, przesuwamy po skosie w górę. Powielamy tą warstwę, odbijamy horyzontalnie i dopasowujemy ją tak, aby była zachowana symetria względem pionowej linii. Łączymy te cztery warstwy razem i przenosimy utworzoną warstwę poniżej warstwy Layer 29. Powielamy ponownie ją i umieszczamy ją poniżej poprzedniej. Znowu kopiujemy tą warstwę, zmniejszamy ją o 50% i przenosimy w prawy górny róg. Prace wykończeniowe Warstwy od 1 do 14 spłaszczamy w jedną warstwę, zaznaczamy cały obrazek [Cfrf]+[-4] i kopiujemy zawartość do schowka. W palecie Historii (History) cofamy się do stanu przed spłaszczeniem warstw. Wklejamy zawartość schowka na nową warstwę pod warstwą Layer 29 i odbijamy ją horyzontalnie. Na koniec pozostaje już tylko umieścić swoje logo lub typografię oraz dodać białą ramkę. Ol o di ro T3 Tym samym mamy już zakończoną pracę nad ilustracją. Oczywiście abstrakcja jest na tyle luźną i kreatywną dziedziną, że można tworzyć w nieskończoność. Kreowanie abstrakcyjnych obrazów jest sztuką, która nie posiada żadnych reguł - wszystko pozostaje w kwestii dobrego smaku oraz kreatywności twórcy. Zapraszam więc do eksperymentów. • październik/listopad 2004 o. 5 S 43 EFEKTY 10 min Jedwabna fantazja film pliki Sławomir Kuczkowski Czasem w pracy grafika zdarza się, że potrzebuje pilnie jakiegoś efektownego tła, a nic co ma pod ręką nie nadaje się do wykorzystania. Z pomocą może przyjść... Photoshop, dzięki któremu możemy z powodzeniem generować całkiem realistyczne tła. W tym tutorialu przedstawione zostały dwa efekty: „Fantazyjne tło" i „Efekt jedwabiu". Ich podstawą jest użycie gradientu w trybie Różnicy, oraz filtru Znajdź krawędzie, co daje nieograniczone możliwości pracy twórczej. FANTAZYJNE TŁO Podstawowy wzór Zaczynamy od utworzenia nowego dokumentu o rozmiarach 800 na 600 pikseli, z białym tłem i o rozdzielczości 72 dpi. Rozmiar możemy dowolnie zmienić w zależności od wielkości potrzebnego nam pliku wyjściowego. Kolejnym krokiem jest użycie narzędzia Gradient (Gradient Tool). W jego opcjach ustawiamy Tryb (Modę): Różnica (Difference). Wybieramy kolory: czarny oraz biały i stosujemy narzędzie gradientu około dwudziestu razy - im więcej, tym bardziej skomplikowany otrzymamy wzór. Kierunek oraz długość pociągnięć są zupełnie dowolne. Filtr Znajdź krawędzie Nunbeitf r Triangle * * : |T- ftÓD em g. Rla Edit Image tł J". o Dl -a ^ JTOO ' WrapAround - — ^ 5 1 Na tak przygotowany wzór nanosimy krawędzie: Filtr>Stylizacja> Znajdź krawędzie... (Filter>Stylize>Find edges..). Powielamy warstwę i dodajemy na niej efekt fali za pomocą filtru Filtr>Zniekształć> Fala... (Filter>Distort>Wave). W jego oknie dialogowym wprowadzamy dowolne parametry, tak by powstała odpowiadająca nam fala. My wykorzystaliśmy następujące parametry: Liczba generatorów (Number of Generators): 5, Długość fali (Wavelenght): 10; 206, Amplituda (Amplitudę): 1; 24, Skala (Scalę): 100%; 100%. Zmiana trybu mieszania W palecie Warstwy (Layers) zmieniamy tryb mieszania sfalowanej warstwy na Ciemniej (Darken) lub Mnożenie (Multiply), a następnie łączymy ją z warstwą tła [Ctrl\+[E\. Kolejno powielamy warstwę i nadajemy jej dowolny kolor. Korzystamy w tym celu z opcji: Obrazek>Dopasuj>Barwa/Nasycenie... (lmage> Adjustments>Hue/Saturation...). Dobrze jest zwiększyć jasność, a z nasyceniem barwy nie należy przesadzać. Delikatną zieleń uzyskamy wprowadzając następujące parametry: Barwa (Hue): 121, Nasycenie (Saturation): 55, Jasność (Brightness): +28. Jeśli obrazek wygląda już zadowalająco - możemy zakończyć pracę. Opcjonalne rozmycie Etapem opcjonalnym jest nadanie obrazkowi miękkości, lekkiego rozmycia. Najpierw należy powielić warstwę tła, a następ- 44 październik/listopad 2004 nie lekko rozmyć - Filtr>Rozmycie>Rozmycie gaussowskie... (Filter>Blur>Gaussian Biur). Wartość Promienia (Radius) ustawiamy na 2,5 piksela. Tak rozmytej warstwie zmieniamy tryb mieszania: w palecie Warstwy (Layers) wybieramy tryb Ciemniej (Darken), a następnie łączymy warstwy [Ctrl\+[E\. EFEKT JEDWABIU Podstawowy wzór Pracę rozpoczynamy od utworzenia nowego dokumentu o takich samych parametrach, jak w poprzednim efekcie. Także tu posłużymy się Gradientem (Gradient Tool) w trybie różnicy, jednak aby nasz jedwab nie miał zbyt wielu zagnieceń, gradientu używamy tylko kilkanaście razy - w tym przykładzie 16. Rozmycie Aby uniknąć utworzenia przez filtr Znajdź krawędzie (Find edges) zbyt wyraźnych konturów, należy nasz wzór najpierw rozmyć - wybieramy Filtr>Rozmycie>Rozmycie gaussowskie... (Filter>Blur>Gaussian Biur) i ustawiamy Promień (Radius) na 17 pikseli. Dopiero na tak wygładzonym wzorze stosujemy Filtr>Stylizacja>Znajdź krawędzie... (Filter>Stylize>Find edges...). Po jego zastosowaniu nasz obraz przypomina już lekko pofałdowany, biały jedwab. Jeśli efekt pracy jest zadowalający, to możemy ją na tym etapie zakończyć. W tym przykładzie postaramy się jednak uzyskać bardziej wyrazisty obraz. Zwiększanie cieni « Do tego celu posłuży nam narzędzie poziomów: Obrazek>Dopasuj> Poziomy... (lmage>Adjustments>Levels...). W jego oknie dialogowym wprowadzamy następujące dane: Poziomy wejścia (Input Levels): 0; 0,11; 255. Aby jeszcze bardziej uwypuklić nasycenie cieni w najciemniejszych obszarach obrazka, można zwiększyć dodatkowo pierwszą z wartości wejściowych. Niestety, z powodu małej ilości informacji zawartej w ilustracji przed zastosowaniem poziomów, jego przyciemnianie prowadzi do powstania charakterystycznych artefaktów: równoległych linii przypominających poziomice na mapie. Aby się ich pozbyć i nadać tkaninie gładkość, należy ponownie zastosować rozmycie: Filtr>Rozmycie>Rozmycie gaussowskie... (Filter>Blur>Gaussian Biur...), jednak tym razem o dużo mniejszym promieniu - np. 4 piksele. Rozmycie i kolor Ostatnim i zupełnie opcjonalnym krokiem jest nadanie tkaninie koloru. Dokonujemy tego podobnie jak poprzednio dzięki opcji Barwa/ Nasycenie... (Hue/Saturation...) [Ctr!\+[U\. Aby uzyskać kolor lekko łososiowy wprowadzamy: Barwa (Hue): 14, Nasycenie (Saturation): 39, Jasność (Brightness): +14. Aby ułatwić eksperymentowanie, na płycie dołączone zostały pliki akcji umożliwiające uzyskanie grafik identycznych z opisanymi w tutorialu. Połączenie Gradientu z filtrem Znajdź krawędzie otwiera drogę do generowania w Photoshopie przeróżnych, niejednokrotnie bardzo realistycznych grafik. Czy będzie to fantazyjne tło, jedwabna tkanina, kolorowe kłęby mgły, czy nawet pognieciona blacha, zależy tylko od nas.« EFEKTY (V) Pitka wodna 20 min a. film pliki Beata Stolarczyk Filtry dają nam możliwość przekształcenia nudnego, monotonnego zdjęcia w całkiem ciekawe tło. Do tego wystarczy dodać jakiś drobn: element (w naszym przypadku zdecydowaliśmy się na rybkę), parę słów, a na koniec zamknąć całą kompozycję w kształcie doskonałym, czyli kuli. I w ten oto sposób otrzymujemy przepis na interesującą grafikę. Tło - pierwszy etap Tło naszej kompozycji stanowić będą dwa zdjęcia: water1.jpg i water2.jpg, które w połączeniu ze sobą stworzą ciekawie wyglądającą grafikę. Otwieramy najpierw fotografię water1.jpg, następnie wybieramy z menu polecenie Filtr>Zniekształć>Morskie fale... (Filter>Distort>Ocean Ripple...) z ustawionymi wartościami parametrów: Wielkość fali (Ripple Size) na 11 oraz Falowanie (Ripple Magnitude) na 13. Warstwę tą nazywamy Ocean Ripple, a następnie duplikujemy [Ctr!\+[J]. Kolejno aktywujemy opcję Filtr> Zniekształć>Ścinanie... (Filter>Distort>Shear...), z wartościami poszczególnych opcji pokazanymi na rysunku - uzyskamy w ten sposób lekko pofalowane tło, które po spłaszczeniu [Shft]+[Ctrl]+[E] zapisujemy pod nazwą wateri.psd. Otwieramy teraz plik water2.jpg. Wybieramy z menu Filtr>Zniekszt ałć>Wirówka... (Filter>Distort>Twirl...) z ustawioną wartością parametru Kąt (Angle): 326 stopni, a następnie uzyskany efekt zapisujemy w pliku pod nazwą water2.psd. Tło - montujemy oba obrazki Tworzymy nowy dokument o wymiarach 12 na 12 cm, 300 dpi i trybie kolorów CMYK. Następnie przenosimy do niego zawartość utworzonych plików (grafiki rozmieszczamy w taki sposób, żeby wyeksponować ich najciekawsze fragmenty), warstwę Ocean Ripple przenosimy na samą górę stosu warstw i ustawiamy jej tryb przenikania Nakładka (Overlay). Tak przygotowane tło zapisujemy w pliku pod nazwą fishes.psd. Odrealnianie rybki •i o di (T3 E "O 46 Otwieramy plik fish.psd, duplikujemy znajdującą się w nim warstwę [Cf/7]+[-/], odbarwiamy ją Obrazek>Dopasuj>Usuń kolor (lmage>Adjustments>Desaturate) i zmieniamy jej tryb przenikania na Rozjaśnianie (Color Dodge). Następnie aktywujemy na niej Obrazek>Dopasuj>Odwrotność (lmage>Adjustments>lnvert) oraz Filtr>Rozmycie>Rozmycie gaussowskie... (Filter>Blur>Gaussian Biur...) z wartością parametru Promień (Radius): 9 pikseli. Tym sposobem uzyskaliśmy grafikę o odrealnionym wyglądzie (przypomina ona szkic). październik/listopad 2004 i Montaż Pracując nadal na pliku fish.psd połączymy ze sobą wszystkie jego warstwy [Shft]+[Ctrl\+[E\. Następnie przenosimy rybkę do dokumentu z wcześniej utworzonym tłem i używając [Cfr/]+[7] skalujemy ją (zwiększymy jej wymiary). Kolejno aktywujemy Obrazek>Dopasuj>Barwal Nasycenie... (lmage>Adjustments>Hue/Saturation...) z wartościami poszczególnych opcji: Barwa (Hue): 216, Nasycenie (Saturation): 72, Jasność (Lightness): 0, Koloruj (Colorize): zaznaczone. Zabieg ten nada naszej bohaterce lekko niebieskawy odcień i wpasuje ją bardziej w tło. Kolejno duplikujemy warstwę z rybką [Cfr/]+[J] i dokonujemy na niej lustrzanego odbicia Edycja>Przekształć>Odbij poziomo (Edit>Transform>Flip Horizontal). Dokładne rozmieszczenie i wygląd rybek znajduje się na ilustracji. Tekst jako element kompozycji Dodamy teraz napis „I like swimming". W tym celu ustawiamy kolor narzędzia na biały i aktywujemy narzędzie Tekst (Horizontal Type Tool). Oczywiście w kwestii doboru czcionki i jej wielkości mamy zupełną dowolność (w naszym przypadku zastosowaliśmy Efn AeroScript o rozmiarze 24 pkt.). Następnie zaznaczamy tekst i w zakładce Typografia (Character) zmieniamy ustawienia odstępów między literami na 75. W celu lepszego wpasowania napisu w tło zniekształcimy go trochę. Aktywujemy zatem Utwórz zakręcony tekst (Create warped text) - użyte przez nas wartości poszczególnych opcji widoczne są na ilustracji. Wkomponowanie tekstu w tło Klikamy prawym klawiszem myszy na warstwie z tekstem i wybieramy opcję Rasteryzuj warstwę (Rasterize Layer). Następnie skalujemy napis [Ctrl]+[T\ i kopiujemy go [Cfr/]+[J]. Duplikat również poddajemy skalowaniu i dowolnie go obracamy. Za pomocą symbolu łańcucha łączymy ze sobą obie warstwy tekstowe i aktywujemy [Shft]+[Ctrl\+[E]. Kolejno na nowo powstałej w ten sposób warstwie stosujemy Warstwa>Styl warstwy>Nałożenie koloru... (Layer>Layer Style>Color Overlay...) z barwą CMYK: [98; 70; 0; 0] oraz Warstwa>Styl warstwy>Blask wewnętrzny... (Layer>Layer Style>lnner Glow...) z domyślnymi ustawieniami. Zamknięcie rybek w kuli Wkomponujemy teraz rybki w kształt kuli. Tworzymy nową warstwę [Shft]+[Ctrl]+[N] i z wciśniętym klawiszem [Alt] aktywujemy Warstwa>Złącz widoczne (Layer>Merge Visible). Dzięki temu, że trzymaliśmy wciśnięty klawisz [Alt] spłaszczony obrazek pojawił się na nowej warstwie, a poniżej nadal mamy nienaruszone poszczególne warstwy, które go tworzą. Kolejno za pomocą narzędzia Zaznaczanie eliptyczne (Eliipticai Marquee Tool) tworzymy okrągłe zaznaczenie i wybieramy z menu Filtr>Zniekształć>Sferyzacja... (Filter>Distort>Spherize...) z wartościami poszczególnych opcji pokazanymi na rysunku. Dokonujemy teraz inwersji [Shń]+[Ctrf]+[f] i klawiszem [Delete] usuwamy zbędne tło. W tutorialu tym poznaliście kilka ciekawych filtrów oferowanych przez Photoshopa, które okazują się przydatne w niejednym projekcie. Mamy nadzieję, że przedstawione przez nas ćwiczenie zachęci was do samodzielnych graficznych eksperymentów i poszukiwań. Nie macie na razie pomysłu jak wykorzystać zdobytą wiedzę? To może na dobry początek stworzycie kartkę - urodzinową, imieninową lub bez okazji. • październik/listopad 2004 o di ro -o tn 47 ^ marzenie l Robert Kudera W poniższym artykule przedstawimy prosty sposób na uzyskanie fotografii o senno-nostalgicznym charakterze (kolejny raz zaprezentujemy „wielkość" Photoshopa tkwiąca w jego filtrach). Opisywana przez nas technika doskonale sprawdza się nie tylko w odniesieniu do krajobrazów, ale również przy wszelkiego rodzaju portretach - czas zatem wypędzić nudę, monotonię i rutynę z domowych albumów. • fmm Przygotowania o Dl ro V) 48 Otwieramy wybrane przez nas zdjęcie (w naszym przypadku mountains.jpg). Gdy fotografia posiada bardzo dużą rozdzielczość, to możemy pokusić się o jej zmniejszenie (w celu większego komfortu pracy). Wykorzystujemy w tym celu opcję Obrazek>Wielkość obrazka... (lmage>lmage Size...). W polu Szerokość (Width) wpisujemy wybraną wielkość (w naszym przykładzie wartość ta wynosi 800 pikseli). Zaznaczając opcję Zachowaj proporcje (Constrain Proportions) sprawimy, że program automatycznie dostosuje wysokość zdjęcie do jego szerokości. Następnie duplikujemy dwukrotnie warstwę z fotografią [Ctrl]+[J]. Nowo powstałym warstwom nadajemy nazwy: biur (znajdującej się na samej górze) i sharpen. psć. październik/listopad 2004 "ffl ion Wyostrzanie Zdjęcia zaimportowane do komputera za pomocą skanera bądź bezpośrednio z aparatu cyfrowego wymagają zwykle wyostrzenia. Sytuacja taka ma również miejsce i w naszym przypadku. Zabieg wydobycia większej ilości szczegółów przeprowadzimy na warstwie sharpen. W tym celu wyłączamy widoczność warstwy biur (znajdujący się przy niej symbol oczka odznaczamy), a następnie aktywujemy Filtr>Wyostrzanie>Wzmocnienie... (Filter>Sharpen>Unsharp Mask...) z wartościami poszczególnych opcji pokazanymi na rysunku. Pamiętajmy jednak, że każde zdjęcie jest inne i wymaga dobrania indywidualnych, właściwych tylko dla niego wartości. Zmiękczenie Zajmiemy się teraz głównym elementem tego ćwiczenia, czyli wykonaniem charakterystycznego zmiękczenia fotografii. Zaznaczamy w tym celu warstwę biur, aktywujemy Filtr> Rozmycie>Rozmycie gaussowskie... (Filter>Blur>Gaussian Biur...) i ustawiamy właściwą dla naszego zdjęcia wartość parametru Promień (Radius). Właściwą tzn. taką, która sprawi, że uzyskamy charakterystyczne rozmycie przy jednoczesnym zachowaniu szczegółów (w naszym przypadku wynosi ona 3 piksele), a następnie zmniejszamy Krycie (Opacity) bieżącej warstwy do 50%. Korekcja barwna W kroku tym nadamy naszej fotografii „słoneczną" kolorystykę. Dokonamy tego za pomocą Warstwa>Nowa warstwa dopasowania>Mapa gradientu... (Layer>New Adjustment Layer>Gradient Map...). W oknie dialogowym Mapa gradientu (Gradient Map) ustawiamy przejście tonalne od koloru czarnego do pomarańczowego RGB: [255; 180; 0]. Natężenie uzyskanego efektu regulujemy poprzez zmienianie wartości parametru Krycie (Opacity) warstwy, na której obecnie się znajdujemy (w naszym przypadku zdecydowaliśmy się na wartość 50%). W celu zwiększenia nasycenia koloru użyjemy kolejnej warstwy dopasowania Warstwa>Nowa warstwa dopasowania>Barwa/Nasycenie... (Layer>New Adjustment Layer>Hue/5aturation...) z ustawionymi według własnego uznania wartościami poszczególnych opcji (konfiguracja, którą wykorzystaliśmy w naszym ćwiczeniu widoczna jest na ilustracji). Korekcja tonalna W celu dokonania korekcji balansu kolorów i zwiększenia zakresu tonów obrazu tworzymy raz jeszcze warstwę dopasowania Warstwa>Nowa warstwa dopasowania>Poziomy... (Layer>New Adjustment Layer>Levels...). Kolejno ustawiamy odpowiednio suwaki na histogramie (proponowana przez nas konfiguracja widoczne jest na rysunku). o cn ra {/i o. S Ramka Tworzymy nową warstwę [Shft]+[Ctrf\+[N] i wypełniamy ją kolorem, który docelowo będzie mieć nasza ramka (w naszym przypadku jest to kolor czarny). Nowo powstałą warstwę umieszczamy na samym spodzie stosu warstw. październik/listopad 2004 49 EFEKTY W celu otrzymania ramki posłużymy się prostym sposobem polegającym na zwiększeniu obszaru roboczego edytowanego zdjęcia. Wybieramy z menu Obrazek>Wielkość obszaru roboczego... (lmage>Canvas Size...) z aktywną opcją Relatywny (Relative). Zaznaczenie tego pola spowoduje, że obszar roboczy powiększy się wokół zdjęcia o wartości wpisane w polach: Szerokość (Width) i Wysokość (Height). W naszym przypadku posłużyliśmy się w wielkością rzędu 20 pikseli i w ten oto sposób stworzyliśmy prostą, ale zarazem estetyczną ramkę. WWW - kompresja i zapis zdjęcia Jeśli zdecydujemy się na umieszczenie naszej fotografii w Internecie, to najodpowiedniejszym formatem jej zapisu będzie *.jpeg. Oferuje on rozsądny kompromis pomiędzy ostatecznymi rozmiarami pliku, a jakością. Aktywujemy menu Plik>Zapisz dla Weba... (File>5ave for Web...). Zmieniając wartość parametru Jakość (Cuality) regulujemy tym samym rozmiar zdjęcia (wielkość jego możemy obserwować w lewym dolnym rogu okna dialogowego). Proponujemy nie przekraczać wartości 150 kilobajtów. Wybierając zakładkę 2 na ekranie (2-UP) możemy porównać jak zmieniła się jakość fotografii po skompresowaniu. Ostateczną czynnością będzie kliknięcie przycisku [Save] i zapisanie zdjęcia na dysku. W ćwiczeniu tym wykorzystując dość prostą metodę uzyskaliśmy efekt przypominający senne marzenie. Kilka nieskomplikowanych zabiegów pozwoliło nadać fotografii wyjątkowy styl i charakter. Technikę tą możemy również wykorzystać przy stworzeniu oryginalnego portretu. O RECENZJA Interaktywne kursy obróbki fotografii - Cyfrografia •sr o. i 50 Kurs Cyfrografii to multimedialny projekt Rafała Olszaka, który pragnie nauczyć nas Photoshopa w łatwy, prosty i przyjemny sposób. Firmy instruktażowe na płytach zamiast wertowania wielostronicowych książek - to jego motto. Nie da się ukryć, że brzmi to przekonująco i kusząco, ale co tak naprawdę kryje się pod tym chwytliwym hasłem? Postaram się teraz obiektywnie odpowiedzieć na powyższe pytanie. Kurs Cyfrografii to dziesiątki filmów instruktażowych, w których położono główny nacisk na cyfrową obróbkę zdjęć. Za jego pośrednictwem poznamy m.in.: rodzaje kompresji, kanał Alfa, warstwy korekcyjne, maski. Nauczymy się optymalizacji i wyostrzania fotografii oraz wielu innych przydatnych rzeczy. Mimo iż autor zapewnia nas, że jego produkt przeznaczony jest dla początkujących i średnio zaawansowanych użytkowników, to jednak ci drudzy mogą czuć się lekko rozczarowani wiedzą zawartą w tutorialach. Duży plus i słowa uznania należą się natomiast za sam pomysł stworzenia takowego kursu (niewiele w Polsce jest tego typu produktów). Szkoda tylko, że zabrakło konsekwencji i rzetelności w jego wykonaniu. Filmy nagrane na wątpliwej jakości płytach CD-R i na dodatek bez nadruków - to może pozostawiać pewien niesmak. Zwłaszcza, że przeznaczając na kurs prawie 80 zł mamy prawo wymagać produktu najwyżej jakości. Dla porównania Biblia Photoshopa kosztuje około 100 zł, a zawarta w niej wiedza jest nieporównywalnie większa (nie zmieni tego stanu rzeczy nawet błyskotliwe hasło: firmy instruktażowe na płytach zamiast wertowania wielostronicowych książek). Podsumowując kurs mimo paru niedociągnięć można uznać za stworzony na przyzwoitym poziomie. Wszystkie ćwiczenia, zawarte w nich zagadnienia oraz wykorzystane opcje zostały dokładnie omówione przez autora. Produkt ten przeznaczony jest raczej dla początkujących użytkowników i to zwłaszcza tych z zasobniejszymi portfelami (cena jednego modułu waha się od 69 zł do 74,90 zł.). Redakcja październik/listopad 2004 Autor kursów: Rafał Ols; www. cyfrogra fia.pl Adam Brożyński Pingwin - pomysł na grafikę W ćwiczeniu tym przedstawimy szybki i prosty przepis na wykonanie rysunkowej postaci v? pingwina (przyjaciela wszystkich linuksowych dystrybucji). Wykorzystamy w tym celu jedynie di ra kilka kształtów i parę efektów warstw. O I CL Tak przygotowana grafika może zostać użyta do wizualnego wzbogacenia naszej strony WWW, bądź też posłużyć za tapetę na pulpit. październik/listopad 2004 -: 51 EFEKTY Zaczynamy Przygotowujemy nowy dokument z białym tłem, wielkość rysunku zależy od naszych osobistych upodobań i preferencji (w naszym przypadku jest to 640 na 480 pikseli). Pracę rozpoczynamy od stworzenia na nowej warstwie kształtu pingwina. W tym celu aktywujemy narzędzie Elipsa (Ellipse Tool) z zaznaczoną opcją Wypełnij piksele (Fill pixels) i rysujemy czarny tułów oraz głowę (idealny okrąg uzyskamy przytrzymując klawisz [Shft]). Następnie za pomocą narzędzia Prostokąt zaokrąglony (Rounded Rectangle Tool) łączymy ze sobą wcześniej utworzone elementy-tak jak na rysunku. Oczy Tworzymy nową warstwę i za pomocą narzędzia Elipsa (Ellipse Tool), z zaznaczoną opcją Wypełnij piksele (Fill pixels) oraz białym kolorem wypełnienia, rysujemy oko. Następnie wybieramy Warstwa>Styl warstwy>Nałożenie gradientu... (Layer>Layer Style>Cradient Overlay...) z wartościami parametrów podanymi na rysunku. Kolejno duplikujemy gałkę oczną [Ctrl\+[J], tworzymy nową warstwę i za pomocą narzędzia Elipsa (Ellipse Tool) rysujemy czarną źrenicę. Warstwę z nią przenosimy na samą górę i powielamy [Cfrf|+[J]. Tym sposobem nasz pingwin posiada już oczy. Brzuch Zajmiemy się teraz przygotowaniem białego brzucha, który jest nieodzownym elementem każdego pingwina. Tworzymy na samej górze nową warstwę i za pomocą narzędzia Elipsa (Ellipse Tool) z zaznaczoną opcją Wypełnij piksele (Fill pixels) rysujemy wcześniej wspomniany element. Kolejno znajdując się cały czas na tej samej warstwie i używając narzędzia Prostokąt zaokrąglony (Rounded Rectangle Tool) tworzymy białą szyję. W celu wizualnego wzbogacenia grafiki zastosujemy Warstwa>Styl warstwy>Nałożenie gradientu... (Layer>Layer Style>Cradient Overlay...) z wartościami parametrów podanymi na rysunku. Tu się zgina dziób pingwina Na samej górze tworzymy nową warstwę, wybieramy dobrze znane nam już narzędzie Elipsa (Ellipse Tool), a następnie przy jego pomocy rysujemy trzy żółte, nachodzące na siebie elipsy, które stworzą kształt dzioba. Kolejno aktywujemy Warstwa>Styl warstwy>Nalożenie gradientu... (Layer>Layer Style>Gradient Overlay...) z wartościami parametrów pokazanymi na rysunku - w ten oto sposób udało nam się pokolorować dziób. Nadamy mu teraz odpowiedni kontur wykorzystując w tym celu Warstwa>Styl warstwy>Obrys... (Layer>Layer 5tyle>Stroke...) z pomarańczowym kolorem wypełnienia oraz z wartością parametru Wielkość (Size): 3 piksele. Następnie po raz kolejny tworzymy na samej górze nową warstwę i przy pomocy narzędzia Pióro (Pen Tool) rysujemy uśmiech. Na powstałej w ten sposób ścieżce klikamy prawym klawiszem myszy i aktywujemy opcję Obrysuj ścieżkę... (Stroke Path...) - ścieżkę obrysowujemy pomarańczowym kolorem. Nakładanie światła - głowa Tworzymy nową warstwę między oczami, a tułowiem. Za pomocą narzędzi Elipsa (Ellipse Tool) oraz Prostokąt zaokrąglony (Rounded Rectangle Tool) przygotowujemy kształt, który będzie pełnić funkcję świetlnego refleksu (wypełniamy go białym kolorem). 52 październik/listopad 2004 Zmieniamy tryb przenikania tej warstwy na Ciemniej (Darken) i ustawiamy jej wartość Krycia (Opacity): 84%. Następnie aktywujemy Styl warstwy>Nałożenie gradientu... (Layer Style>Gradient Overlay...) z wartościami parametrów podanymi na rysunku. Nakładanie światła - oczy, dziób, tułów W analogiczny sposób jak w kroku poprzednim tworzymy odblaski światła na oczach oraz dziobie. Na nowej warstwie narzędziem Elipsa (Ellipse Tool) z białym kolorem wypełnienia rysujemy małe okręgi na źrenicach. Warstwę tą umieszczamy na samej górze i ustawiamy jej tryb przenikania Ciemniej (Darken) oraz aktywujemy na niej Styl warstwy>Nałożenie gradientu... (Layer Style>Gradient Overlay...) z wartościami parametrów podanymi na rysunku. Kolejny raz posługując się narzędziem Elipsa (Ellipse Toof) rysujemy światło na dziobie (na nowej warstwie, którą umieszczamy na samej górze). Nowo utworzonej warstwie ustawiamy tryb przenikania Ciemniej (Darken) oraz Krycie (Opacity) na 57%. Następnie wybieramy Warstwa>Styl warstwy>Nałożenie gradientu... (Layer>Layer Style>Gradient Overlay...) z wartościami parametrów podanymi na rysunku. Światło na brzuchu tworzymy w identyczny sposób jak w przypadku dzioba. Nakładanie światła - ostatnie poprawki Zajmiemy się teraz przygotowaniem ostatniego już refleksu światła, który będzie znajdować się zaraz pod dziobem (wydawać się może, że zaprzecza to prawom fizyki czy optyki, ale bez tego zabiegu pingwin wyglądałby wizualnie mniej atrakcyjnie). Na nowej warstwie rysujemy narzędziem Elipsa (Ellipse Tool) białą elipsę - powinna ona mniej więcej w połowie przecinać dolną krawędź dzioba. Warstwę tą umieszczamy między brzuchem, a dziobem, ustawiamy jej tryb przenikania Ciemniej (Darken) oraz aktywujemy na niej Styl warstwy>Nałożenie gradientu... (Layer Style>Gradient Overlay...) z wartościami poszczególnych parametrów podanymi na rysunku. Tym sposobem zakończyliśmy rysowanie naszego pociesznego bohatera :). Tło Warstwę z tłem wypełniamy niebieskim kolorem RGB: [0; 114;188] i rysujemy na niej narzędziem Pędzel (Brush Tool) kilka białych kresek, jak również kilkanaście w różnych odcieniach koloru niebieskiego - wszystkie o grubości 5 pikseli. Następnie aktywujemy Filtr>Rozmycie>Rozmycie promieniste... (Filter>Blur>Radial Biur...), Filtr>Rozmycie>lnteligentne rozmycie... (Filter>Blur>Smart Biur...) oraz Filtr>Rozmycie>Poruszenie... (Filter>Blur>Motion Biur...) z wartościami poszczególnych opcji pokazanymi na rysunku. Flara światła W celu urozmaicenia tła zastosujemy Filtr>Rendering>Flara obiektywu... (Filter>Render>Lens Flare...) - rozmieszczenie flary i wykorzystane przez nas wartości poszczególnych parametrów pokazane są na rysunku. Kolejno po prawej stronie dodajemy napis TUX dzięki temu zabiegowi na naszej ilustracji zapanuje równowaga. 1 E o i "O W ten oto sposób staliśmy się posiadaczami przyjaznej dla oka ilustracji z linuksowym przyjacielem. Mamy nadzieje, że zaprezentowany przez nas przykład zachęci was do graficznych eksperymentów i stworzenia innych rysunkowych bohaterów, bo jak sami mogliście się o tym przekonać nie jest to wcale takie trudne i skomplikowane. • październik/listopad 2004 53 EFEKTY \ Dziura 40 min film pliki w Photoshopie? Magdalena Stawska Kto by pomyślał, że program do grafiki bitmapowej, jakim jest Photoshop, obali niderlandzkie przysłowie, które brzmi - „Każdy może patrzeć na świat przez dębową deskę, jeżeli jest w niej dziura". Przekładając to na nasz „photoshopowy" język, nie musimy okaleczać naszej warstwy z deską poprzez jej wycięcie, aby zobaczyć co jest pod nią. Żeby uzyskać efekt dziury w Photoshopie posłużymy się warstwą ze stworzonym kształtem oraz odpowiednimi wartościami opcji znajdującymi się w menu Odcinanie (Knockout). W ten oto sposób powstanie efekt przebicia lub jak kto woli wcale nie byle jaka dziura, ponieważ można ją przenosić oraz przeprowadzać na niej wszelkie transformacje (jeśli ktoś nie potrafi sobie tego wyobrazić, to proponujemy obejrzeć film instruktażowy, który znajduje się na płycie). Rama lustra O) o Dl ro "O o. i Zaczynamy od utworzenia nowego pliku o wymiarach: 12 na 13 cm, 300 dpi w kolorze RGB z białym tłem. Teraz, gdy mamy już nowy dokument zaczynamy rysować ramę lustra. Tworzymy zestaw warstw i nazywamy go Frame - Warstwa>Nowa>Zestaw warstw (Layer>New>Layer Set), w tym zestawie będziemy tworzyć poszczególne części ramy. Wybieramy z palety narzędziowej Pióro (Pen Tool), klikamy na ikonę Ścieżka (Path) na pasku opcji i zaczynamy rysować kształt- lewą cześć ramy lustra. W punkcie zamknięcia ścieżki klikamy prawym klawiszem myszki, pojawi nam się menu podręczne, z którego wybieramy Utwórz selekcję (Make selection), a następnie ustawiamy Promień wtopienia (Featherradius): 0 pikseii. Kolejno tworzymy nową warstwę, wybieramy kolor narzędzia - czarny, oraz kolor tła - biały i wypełniamy zaznaczenie kolorem narzędzia. Mając cały czas aktywne zaznaczenie wybieramy sześć razy Filtr>Rendering>Chmury (Filter>Render>Difference>Clouds) [Ctrl\+ [F]. Odznaczamy selekcję za pomocą [Ctrl\+[D\ i dodajemy style warstwy: Cień wewnętrzny (Inner shadow) oraz Blask wewnętrzny (Inner Clow) z parametrami przedstawionymi na rysunkach. Mamy już lewą stronę ramy, teraz w ten sam sposób tworzymy górną, dolną i prawą część. Aby udziwnić naszą ramę, możemy dodać jeszcze po dwa kształty do każdej ze stron z takimi samymi efektami i ustawieniami. Z dodatkowych kształtów, należy gumką usunąć niektóre części, tak aby wydawało się, że rama jest pozwijana. Kształt na ramie Kolejnym etapem jest namalowanie, rozświetlającego ponurą ramę kształtu. Jego zrobienie jest bardzo podobne do rysowania samej ramy. Tworzymy nowy zestaw warstw i nazywamy go Shape. W tym przypadku rysujemy sześciobok, następnie powtarzamy kroki z po- 54 październik/listopad 2004 IE przedniego etapu, tylko zmieniamy kolor narzędzia na RGB: [13; 150; 71], a tła na czarny. Warstwę z sześciobokiem duplikujemy [Cfr/]+[J] i nowej warstwie zmieniamy tryb przenikania na Rozjaśnianie (ColorDodge), następnie jeszcze raz kopiujemy tą warstwę i tym razem zmieniamy tryb przenikania na Mnożenie odwrotności (Screen). Na koniec jeszcze raz kopiujemy tą warstwę, zmieniamy kolory na domyślne [D], umieszczamy ją na samym dole (w bieżącym zestawie warstw i kilka razy stosujemy filtr Chmury (Clouds)). Zmieniamy tryb przenikania tej warstwy na Mnożenie odwrotności (Screen) i trochę ją powiększamy, tak żeby wokół elementu utworzył się odblask. Obiekt w lustrze W kroku tym umieścimy obiekt, który będzie się przeglądał w lustrze - w naszym przypadku jest to lalka. Otwieramy zatem plik ze zdjęciem lalki - doll2.jpeg, duplikujemy warstwę Background i wyłączamy widoczność warstwy oryginalnej. Aby wyodrębnić lalkę z tła, dodajemy maskę na warstwę poprzez kliknięcie na dole palety Warstwy (Layers) w ikonę Dodaj maskę warstwy (Add Layer Mask). Zmieniamy kolor narzędzia na czarny i pędzlem o dużej końcówce malujemy po tle. Gdy mamy już odseparowaną lalkę, to przechodzimy do menu Warstwa>Usuń maskę warstwy>Nadaj (Layer>Remove Layer Mask>Apply), przenosimy tą warstwę do pliku z ramą i lalkę ustawiamy przed lustrem. Zaznaczamy lalkę i wypełniamy ją mapą gradientu - klikamy w palecie Warstwy (Layers) na ikonę Utwórz nową warstwę wypelnienia> Mapa gradientu (Create new fill layer>Cradient map), z ustawieniami jak na rysunku. Tło Nadszedł czas, aby dodać tło - tworzymy nowy zestaw warstw - Background. Przeciągamy ten zestaw pod zestaw z lustrem. Dodajemy nową warstwę, nazywamy ją black i wypełniamy czarnym kolorem. Duplikujemy ją, zmieniamy kolor narzędzia na biały, nadajemy jej nazwę Noise i wypełniamy kolorem narzędzia. Następnie dodajemy szum do warstwy wybierając Filtr>Szum>Dodaj szum (Filter>Noise>Add noise) z parametrami pokazanymi na rysunku. Zmieniamy Krycie (Opacity) tej warstwy na 75%. Tło jest już prawie gotowe, ale brakuje wyselekcjonowanych ścian i podłogi - aby to zrobić, tworzymy nową warstwę, nazywamy ją Wall i wypełniamy białym kolorem. Wybieramy teraz narzędzie Lasso Wielokątne (Polygonal Lasso Tool) i zaznaczamy obszar podłogi. Klikamy prawym klawiszem myszy na zaznaczeniu i wybieramy z menu Warstwa przez wycięcie (Layer via Cut). Zaznaczamy tą warstwę, klikamy prawym klawiszem myszki na zaznaczenie, wybieramy Wtopienie (Feather) i wpisujemy wartość 4. Kolejno odwracamy selekcję - [Ctrl]+[Shft]+[l] i wciskamy klawisz [Delete]. W ten sposób powstała nam podłoga z lekko przybrudzonymi krawędziami. Ścianę lewą i prawą tworzymy w identyczny sposób jak podłogę, całe tło powinno wyglądać mniej więcej tak jak na rysunku. Można ewentualnie trochę poprawić ramy lustra, żeby zachować perspektywę. o di ns T3 Ul O. Cień pod lalką § Aby stworzyć cień, zaznaczamy lalkę i tworzymy nową warstwę (pod warstwą z lalką), zmieniamy kolor narzędzia na czarny i wypełniamy nim stworzone wcześniej zaznaczenie. Następnie przekształcamy powstałą warstwę - [Cfrf]+[7~], w taki sposób aby znalazła się pod nogami lalki i rzeczywiście przypominała kontur cienia. październik/listopad 2004 55 EFEKTY Żeby cień był bardziej naturalny, zaznaczamy go i wypełniamy gradientem (od koloru czarnego do białego), następnie wybieramy Wtopienie (Feather) z wartością 4, odwracamy selekcję i wciskamy klawisz [Delete]. Na koniec zmieniamy Krycie (Opacity) tej warstwy na 30%. if Tło pod lustrem i odbicie Salki Dodamy teraz tło, które będzie widoczne pod powierzchnią lustra. Wyłączamy widoczność wszystkich warstw i otwieramy plik, z którego przeniesiemy tło. Nową warstwę umieszczamy pod zestawem z białym tłem i dopasowujemy do obrazka. Mamy już znaczną część pracy za sobą, brakuje tylko odbicia lustrzanego - tak więc otwieramy drugi plik z lalką (doll.jpeg), selekcjonujemy lalkę z tła podobnie jak poprzednio i przenosimy ją do naszego projektu. Warstwę z odbiciem lustrzanym umieszczamy pod zestawem z białym tłem (Bakground). Aby nasza lustrzana postać wyglądała nieco ciekawiej, usuwamy z niej kolor poprzez [Shft]+[Ctrl]+[U], a następnie przyciemniamy najjaśniejsze i rozjaśnimy najciemniejsze obszary lalki, czyli w oknie Obrazek>Dopasuj>Poziomy (lmage>Adjustments>Levels ) przesuwamy suwaki Poziomy wyjścia (Outputs Levelś) — lewy najbardziej w prawo, a prawy najbardziej w lewo. Zmieniamy jeszcze tryb nakładania koloru na Nakładka (Overlay). Na koniec włączamy widoczność wszystkich warstw i ustawiamy bieżącą warstwę, tak żeby rzeczywiście wyglądała jak odbicie w lustrze. Dziura Nadszedł czas na warstwę z przebiciem - gwóźdź programu. Wybieramy narzędzie Pióro (Pen Tool) i tworzymy ścieżkę po krawędziach ramy lustra, ścieżkę zamieniamy na selekcję i wypełniamy ją na nowej warstwie czarnym kolorem. Nowo powstałą warstwę umieszczamy między zestawem z białym tłem (Bakcground), a z ramą lustra. Przechodzimy do właściwości warstwy Opcje mieszania (Blending Options) i ustawiamy wszystkie parametry tak jak na rysunku. Bardzo ważne jest, żeby wybrać odpowiednią pozycję z listy Odcinanie (Knockout) - w naszym przypadku jest to Głębokie (Deep), czyli od aktywnej warstwy do samego tła, przez wszystkie elementy z zestawu i wszystkie efekty. Niestety nie pojawiło nam się odbicie lustrzane, które tak misternie stworzyliśmy w poprzednim etapie, a to dlatego, że ustawiliśmy pozycję Głębokie (Deep) i nasz kształt wyciął nam dziurę do samego tła, czyli białego koloru. Musimy teraz zrobić tło z naszych warstw z odbiciem lustrzanym, łączymy więc warstwę z lalką i tłem (tzw. łańcuszkiem) i przechodzimy do Warstwa>Spłaszcz połączone (Layer>Merge Linked). Klikamy dwa razy na warstwie Background, następnie wybieramy [OK] i usuwamy tą warstwę. Teraz klikamy na warstwie z odbiciem lustrzanym i wybieramy Warstwa>Nowa>Tło z warstwy (Layer>New>Background From Layer). Możemy teraz podziwiać przebicie naszej warstwy-„dziury", chociaż nie musi być ono tak widoczne - w naszym przypadku były to najbardziej radykalne ustawienia, czyli Krycie (Opacity) 100% i Krycie wypełnienia (Fill) 0%, można oczywiście poeksperymentować z innymi parametrami. Warstwa z przebiciem ma jeszcze jedną wielka zaletę - możemy ją przenosić w dowolne miejsce oraz zmieniać jej rozmiary - jest to bardzo pomocne w przypadku, gdy zmienia się nam lub naszemu zleceniodawcy koncepcja projektu. W przypadku nie zastosowania parametrów z listy Odcinanie (Knockout), należałoby ponownie wycinać kształt z warstwy i nadawać odpowiednie efekty, co jest często bardzo żmudne i uciążliwe. • 56 październik/listopad 2004 -in >< s Przedstawiamy: Xara X 1 Tomasz Trejderowski Po raz trzeci opisujemy program z rodziny Kara w piśmie poświęconym wyłącznie Photoshopowi. Sytuacja taka może wydać się dziwna, ale przecież nie samym chlebem żyje człowiek. Mnogość opcji i narzędzi Photoshopa sprawia, że możemy przy jego pomocy stworzyć dzieło od podstaw. Czasem jednak mamy ochotę, by nie zaczynać od zera, tylko poddać obróbce gotowy materiał, stworzony w zupełnie innym programie. Dlatego właśnie postanowiliśmy opisać program Kara K\ FILM INSTRUKTAŻOWY Pierwsze, co rzuca się w oczy użytkownikowi, to rozmiar programu instalacyjnego. Jest on olbrzymi w porównaniu z innymi aplikacjami ze stajni Xara Group (58MB). Niech jednak ilość MB nie będzie myląca. Faktyczny program instalacyjny ma ok. 17 MB, więc mieści się jeszcze w niepisanej normie. Reszta to trwający prawie 15 minut film poglądowy pozwalający jeszcze przed instalacją „posmakować" jak wygląda nowa Xara X1. Po uruchomieniu okazuje się, że tak naprawdę jest to zwyczajny program „Xara X", w wersji 1.1. Nowinek (w porównaniu do wersji 1.0) nie wiele, a sama „magiczna" nazwa „X1" ma więcej z chwytu reklamowego niż z faktycznego przełomu. Nowa „Xara" dociera do użytkownika jako try-out z limitem piętnastu dni na jej przetestowanie. I tu czekają nas takie „smaczki" jak oglądanie ekranu przypominającego o konieczności zakupu pełnej wersji, przy każdym uruchomieniu programu. Ponadto jesteśmy zmuszeni do oglądania pomocy „Tip of the Day" (porada dnia), mimo, że zaznaczamy aż do znudzenia, aby nie była ona wyświetlana przy każdym kolejnym uruchomieniu aplikacji. Xara 3D i Xara Webstyle przyzwyczaiły nas do nietypowego podejścia do zagadnienia tworzenia grafiki. Polega- ło ono na wyborze schematu bazowego oraz jego niemalże dowolnej modyfikacji. Obejmowała ona zmiany kształtu, oświetlenia, treści, kolorystyki, cieniowania itd. Ze względu na swoje podejście do procesu kreowania grafiki oraz na mnogość opcji, które można poddawać modyfikacji, oba te programy charakteryzowała wielka prostota obsługi, dająca jednakże w efekcie znaczny potencjał graficzny. ŁATWO I SZYBKO Zupełnie inna sytuacja ma miejsce w przypadku programu „Xara X". Aplikacja ta służy do tworzenia grafik od podstaw, bądź manipulowania już istniejącymi, ale nie wykorzystuje się tutaj metody wyboru i modyfikacji gotowych schematów. W każdym razie pozostało to najważniejsze - prostota, która jest naprawdę szokująca. Ryzykuję nawet stwierdzenie, że wiele operacji można przeprowadzić znacznie łatwiej i szybciej niż w Photoshopie. Proponuję obejrzenie filmu instruktażowego dołączonego do wersji instalacyjnej. W ciągu piętnastu minut trwania demonstruje on potęgę możliwości graficznych tego narzędzia, która jest wykorzystywana przy użyciu banalnie prostego interfejsu użytkownika. jtf Qls ^dit Arrange U*ies DB3BX9C Ol o cń ra E buy Xara X now try Xara X now YOU have 15 daystriat left To see whafs posstble, i" v --~ v ""-'' *' Gallery icon (top bar). Tl button to download some great example artwork. C h e c k o u t t h e d e m o "S o. m o v i e s f o r h e i p (in the Help). Or try the Xara X forur partidpate in discussions from other xara X 1 bltmap'OD0_0339.lpa' (98 dpi): Drąg Ekran powitalny Większość operacji - tu przezroczystość -jest wykonywana w czasie rzeczywistym październik/listopad 2004 57 RECENZJA kończyła się klęską oraz brutalnie ujawniła, że nie tak do końca cudownie z tą Xarąjest. Rzeczywiście wielkie brawa należą się twórcom za to, że program potrafi zapisać obraz o wymiarach 3000x4500 pikseli do pliku o małym rozmiarze, bez wprowadzania szumów, zniekształceń i przebarwień związanych z zastosowaniem stratnej kompresji lub bez zmniejszania rozdzielczości fotografii. Ale na opisanej powyżej konfiguracji sprzętowej, zdjęcie 4500x3375 pikseli, jako BMP zajmujące 43,4 MB, po zapisaniu w formacie XAR zajmowało nie 2, ale 12 MB, a czas zapisywania trwał nie jedną, lecz prawie piętnaście sekund. To bardzo poważne różnice! r"r •*•[ jConfrast ^An)(oidjjcas t l e a| ii 9 1 tent Dbject: Drąg to set beve Niektóre operacje tu uwypuklenie - niestety operują na konturze O 445,1, 490,lpix Można to porównać do pilotowania ogromnego samolotu pasażerskiego przez pilota, który posiada jedynie licencję na szybowce. Omawiany film zaczyna się od sekwencji autoreklamy. Autorzy twierdzą, że Xara X1 wyróżniają trzy podstawowe czynniki: prędkość - jest to najszybszy dostępny program graficzny; jakość grafiki - posiada on rzekomo najnowocześniejszy silnik renderujący grafikę w czasie rzeczywistym, nawet podczas bardzo skomplikowanych transformacji, cena - Xara X1 kosztuje 1/3 ceny liczących się na rynku programów graficznych. Jeśli chodzi o prędkość programu, to przy pracy na Pentium 2,6 GHz i 256 MB pamięci RAM faktycznie działał on bardzo szybko, wydajnie i stabilnie. Tworzona grafika była rysowana w czasie rzeczywistym, z uwzględnieniem cieniowania, rozmyć, przezroczystości, przejść barwnych i innych aspektów graficznych. Szkoda, że nie wiemy na jakim komputerze była przeprowadzana prezentacja, ale podejrzewam, że nie była to żadna stacja graficzna, tylko „normalny" pecet. S1 o di I CL 58 Operacje na trzech bitmapach, każda po 40 MB (3000x4500 pikseli) realizowane były z niesłychaną prędkością - od tak prostych, jak przesuwanie, poprzez obrót i przycięcie, po tak skomplikowane, jak cieniowanie, przenikanie obiektów, rozmycia brzegów. Jeśli chodzi o jakość, to najważniejsza jest możliwość operowania na formatach bezstratnych - BMP, TIFF. Także i tutaj Xara X1 nas pozytywnie zadziwi. Na filmie dokument zawierający trzy bitmapy, w sumie 120 MB jest zapisywany w wewnętrznym formacie programu do pliku o rozmiarze... niecałych 6 MB, czyli 20 razy mniej niż oryginał! Plik jest zapisywany z uwzględnieniem całych osadzonych ilustracji - wszystkie przycięcia, przezroczystości można w każdym momencie (także po zapisaniu) cofnąć. Czas tej operacji - mniej niż jedna sekunda. Pełni zachwytu zastanawiamy się jak to jest możliwe? Miła pani, prowadząca prezentację, próbuje tłumaczyć coś o zmodyfikowanym kodzie do obsługi grafiki JPG. A diabeł jak zwykle tkwi w szczegółach. Szczegółem jest tutaj marketing. Bowiem próba odtworzenia prezentowanych w filmie możliwości programu za- Jeśli zaś chodzi o zastosowanie formatów stratnej kompresji, to przedstawia się to następująco - powyższa fotografia, zamieniona w innym programie do formatu JPG, zajmowała już tylko 1,01 MB. Po jej osadzeniu w dokumencie Xara X1 i zapisaniu w formacie XAR, plik zajmował... 1,01 MB - zysk żaden! Fakt, że zapisanie rzeczywiście trwało niecałą sekundę jest trochę marnym pocieszeniem. Natomiast odczytywanie plików o takich wymiarach, niezależnie od tego, czy są zapisane w stratnym, czy bezstratnym formacie, trwa rzeczywiście około sekundy. Lecz kwestią dyskusyjną jest tu, ile w tym jest zasługi Xary, a ile Windows XP, systemu plików NTFS i dysku twardego pracującego z 7200 obrotami na minutę! Wszak do odczytu plików typu BMP czy JPG Xara X1 nie używa swego magicznego silnika graficznego, tak ostro reklamowanego już na początku filmu instruktażowego (i nie ukrywajmy tego, że ostro przereklamowanego!). Powiadają, że im dalej w las, tym więcej drzew. Im dokładniej przyglądam się temu programowi, tym więcej pojawia się niezgodności z filmem instruktażowym. %CJE W CZASIE RZECZYWISTYM Faktem jest, że wszystkie operacje graficzne - od najprostszych, po najbardziej skomplikowane - są wykonywane w czasie rzeczywistym. Ale dotyczy to tylko operacji zmiany jakieś grupy pikseli (cieniowanie, przezroczystość, przesunięcie). Zaś jeśli w rachubę wchodzi zmiana wszystkich pikseli na raz (uwypuklenie fotografii, obrót) to bardzo szybko obraz przestaje być zmieniany w czasie rzeczywistym, a zastępuje go kontur. W kwestii ceny produkt ten wypada bardzo dobrze. 179 dolarów (ok. 700 zł) przy od 1000 do 1500 zł za najnowsze wersje pakietu Corela, to rzeczywiście znaczna różnica. Podsumowując to rozbudowane narzędzie graficzne, ujmuje przede wszystkim swoją prostotą oraz rozwiązaniami pozwalającymi osiągać znaczne efekty przy pomocy prostych narzędzi. Ma wiele pozytywnych cech, chociaż nie brakło też kilku - w niektórych przypadkach poważnych wad. W mojej ocenie, jest to dobry program wspierający pracę grafika. Daleka bowiem jeszcze przed nim droga do zdetronizowania panującego niepodzielnie króla Photoshopa. Mimo wszystko nie widzę jednak nawet półprofesjonalisty, który wykorzystuje to narzędzie jako swój podstawowy warsztat. Zwyczajnie ograniczałoby go ono, nie pozwalając rozwinąć skrzydeł talentu. Czy warto inwestować około siedemset złotych w aplikację, która będzie tylko wsparciem, wykorzystywanym od czasu do czasu - to jest kwestia dalece dyskusyjna. ® październik/listopad 2004 IV) 20 min film pliki Kartka z kalendarza Mariusz Podleś Papier, faktura, farba i wpływ czasu na materię, to pojęcia obce grafice komputerowej i choć można powiedzieć, że jej żywotność jest uzależniona jedynie od trwałości nośnika (a co najważniejsze nawet po wielu latach pozostanie niezmieniona), to jednak mogą znaleźć się tacy, którym będzie brakować znaków czasu na powierzchni zdjęcia, plakatu czy grafice, nie wspominając o takich środkach wyrazu jak farba czy faktura papieru. Na szczęście dzięki stosunkowo prostym efektom można uzyskać dość realistycznie wyglądający efekt starego i dość mocno podniszczonego plakatu, co postaramy się pokazać w tym tutońalu. Dosztukowywanie komina Tworzymy nowy dokument o wymiarach 2600 na 1137 pikseli z białym tłem. Z ptyty CD otwieramy plik picture.jpg i umieszczamy go w utworzonym dokumencie. Zdjęcie jest tak skadrowane, że brakuje części komina - musimy więc dorobić go używając Lasso Wielokątne (Polygonal Lasso Tool). Zaznaczamy cześć lewego komina (jak na ilustracji), kopiujemy zaznaczony fragment, a następnie wklejamy go na nową warstwę i odbijamy w poziomie Edycja>Przeksztalć>Odbij poziomo (Edit>Transform>Flip Hońzontal). S o di E -a 60 Teraz musimy tą część dopasować do komina używając polecenia zniekształć Edycja>Przekształć>Zniekształć (Edit>Transform>Distort). Pozostaje jeszcze zniwelować różnice między kominem, a przekształcanym elementem - najlepsza do tego będzie gumka z miękką końcówką i z włączoną opcją zmiany krycia w zależności od nacisku, ale bez dynamiki kształtu (pod warunkiem, że dysponujemy tabletem graficznym, jeśli nie - można to osiągnąć używając gumki z kryciem ustawionym na około 15%). Jeśli jesteśmy w posiadaniu tabletu otwieramy paletę Pędzle (Brushes), wybieramy miękki pędzel, wielkość ustalamy na 60-70 piks. w ustawieniach odznaczamy wszystkie opcje poza opcją Inne dynamiki (Other Dynamics) - klikamy na niej i ustawiamy oba parametry na 0% a jako kontrolę (rozwijane pole wyboru pod suwakami) ustawiamy w obu przypadkach Nacisk pisaka (Pen Pressure). Tak skonfigurowany pędzel możemy nazwać i zapisać. Teraz, jak już mamy pędzel wystarczy delikatnie wymazać krawędzie tak, żeby przejścia nie rzucały się w oczy. październik/listopad 2004 Następnie używając narzędzia Stempel (Stamp Tool) [S] z włączoną opcją Wszystkie warstwy (Use Ali Layers) i pędzla, który wcześniej zrobiliśmy delikatnie domalowujemy dym. Jeśli wszystko wygląda dobrze - łączymy warstwy, a następnie wybieramy z menu polecenie Spłaszcz połączone (Merge Linked). Na koniec zmieniamy jasność i kontrast zdjęcia - Obrazek>Dopasuj>Jasność/Kontrast (lmage>Adjustments>Brightness/ Contrast): Jasność (Bhghtness) -14, Kontrast (Contrast) +25. Przygotowanie złoszczonej farby Otwieramy z płyty CD plik paper.jpg i umieszczamy go w głównym obrazku (nadajemy warstwie nazwę paper). Wybieramy narzędzie Różdżka (Magie Wand Tool) [W] (tolerancja 15) i klikamy mniej więcej w miejsca zaznaczone na ilustracji-najpierw w jednym miejscu, a następnie trzymając wciśnięty klawisz [Shft] w drugim (choć może zdarzyć się, że wystarczy kliknąć w jeden z punktów) - zaznaczenie powinno wyglądać mniej więcej jak na ilustracji. Oczywiście nie trzeba ograniczać się do zasugerowanych przeze mnie dwóch punktów, chodzi o to, żeby w zaznaczeniu były „dziury", bo to one będą „odpryskami farby". Następnie tworzymy nową warstwę, nadajemy jej nazwę paint i wypełniamy zaznaczenie Edycja>Wypełnij (Edit>Filf) kolorem RGB: [225, 167, 108]. Wracamy na warstwę z papierem i przy pomocy Różdżki (tolerancja 10) zaznaczamy tym razem jaśniejsze partie papieru (patrz ilustracja), wracamy na warstwę z wypełnieniem i wypełniamy zaznaczenie tym samym kolorem. Warstwę z papierem ukrywamy, a tryb mieszania warstwy z farbą ustawiamy na Mnożenie (Multiply). Jeśli „odprysków" jest za dużo lub są za mocne możemy je poprawić używając Stempla (pędzel: Kreda (Chalk), rozmiar: 36 piks.). Efekt powinien wyglądać mniej więcej jak na ilustracji, choć tu akurat sporo zależy od przypadku. • -W. fWndow Bsfc Faktura papieru Powielamy warstwę paper, kopię nazywamy: paper_2, ukrywamy ją, a tryb mieszania warstwy paper ustawiamy na Ostre światło {Hard Light). Zaznaczamy warstwę paper_2, wybieramy polecenie Obrazek>Dopasuj>Barwa/Nasycenie (lmage>Adjustments>Hue/ Saturation), a następnie przy zaznaczonej opcji Koloruj (Colorize) ustawiamy wartości: Barwa (Hue): 27, Nasycenie (Saturation): 20 i Jasność (Lightness): 0 (dla wygody można na chwilę ukryć warstwę paint). rai Teraz postępujemy podobnie jak w przypadku „tworzenia farby", czyli przy pomocy Różdżki (tolerancja np. 8) zaznaczamy jaśniejsze partie papieru (nie za dużo) i wycinamy je za pomocą [De/]. Dodatkowo w celu uzyskania lepszego efektu możemy użyć gumki z odpowiednim pędzlem. Photoshop 7.0 oferuje bardzo ciekawe i użyteczne w tym przypadku pędzle, ale możemy je jeszcze uatrakcyjnić, nieznacznie je modyfikując. Z palety Pędzle (Brushes) wybieramy pędzel o nazwie Suchy pędzel (Dry Brush), a następnie w ustawieniach zaznaczamy opcję Dynamika kształtu (Shape Dynamics) oraz ustawiamy wielkość pędzla na około 70 piks. (jeśli nie dysponujesz tabletem wybierz po prostu ten pędzel i ustaw wielkość na około 15 piks.). Tak przygotowaną gumką (możemy również użyć pędzla Kreda (Chalk) rozmiar 36 piks.) możemy dodatkowo urozmaicić nasz papier. o di ra E ~o U) W moim przypadku warstwa po wycięciu i pomazaniu wyglądała tak jak na ilustracji. Tryb mieszania tej warstwy ustawiamy na Mnożenie odwrotności (Screen), a Krycie (Opacity) na 70% i umieszczamy ją pod warstwą paper. październik/listopad 2004 61 EFEKTY & Cofitcd: j P e n P r e s s u r e ^ j ! Minimum Diamtttr r Cafor Dynamie* 17 Oth*r Dyrumtcs rUmst TWMEdgw r Airtrujh r Smwthing r Protict Tłxtur* Contrul foff jnK Jeżeli „wygryzienia" są zbyt duże, trzeba je nieco „przygasić", tak żeby nie rzucały się w oczy. W tym celu wybieramy Stempel [S] (odznaczona opcja Wszystkie warstwy (Use Ali Layers)) i delikatnie, tam gdzie to jest konieczne niwelujemy „wygryzienia". Dobrym pędzlem w tym przypadku będzie albo Suchy Pędzel, albo Kreda (rozmiar 60-70 piks.) Efekt powinien być zbliżony do tego na ilustracji, choć tutaj jest pełna dowolność - możesz zostawić tą warstwę w takiej formie w jakiej była, a nawet jeszcze bardziej ją poszarpać - wszystko zależy od Twojej inwencji. Teraz dla lepszego efektu możemy dodać ramkę - można wykorzystać tą załączoną na płycie CD (frame.psd), lub po prostu narysować własną przy pomocy narzędzia Pióro (Pen Tool) [P]). Ramka może być prostokątna (bez zaokrąglonych brzegów), ale żeby pasowała do całości należy ją delikatnie poszarpać. W tym celu wybieramy Pędzel (Brush Tool) o nazwie Twarde pastele na płótnie (Hard Pastel on Canvas). W jego ustawieniach odznaczamy opcję Dynamika kształtu (Shape Dynamics), ustawiamy rozmiar na ok. 30 piks. i przesuwając wzdłuż ramki (tak, żeby tylko część pędzla wystawała na zewnątrz) malujemy „śmieci". Można je na koniec w niektórych miejscach przetrzeć gumką (Suchy pędzel (Dry Brush) rozmiar 10-15 ). Jeśli używasz ramki z zamieszczonego na CD pliku frame.psd, to tryb mieszania warstwy ustaw na Mnożenie (Multiply). Znak graficzny Otwieramy z płyty CD pliki logo.psd i logo_2.psd. Znak graficzny z pliku logo przenosimy do naszego obrazka i obracamy go 0 90 stopni w prawo - Edycja>Przekształć>Obróć 90 w prawo (Edit>Transform>Rotate 90 CW). Duplikujemy tą warstwę [Ctrl]+[J] 1 jedną z nich ukrywamy. Wybieramy narzędzie Zaznaczenie Prostokątne (Rectangular Marąuee Tool) [M] i zaznaczamy obszar wokół znaku tak, żeby miejsce po obu jego stronach było zbliżone do szerokości samego znaku (wysokość nie ma znaczenia, byle logo się mieściło). Wybieramy Filtr>Zniekształć>Ścinanie (Filter>Disort>Shear) i ustawiamy krzywątakjak na ilustracji. Na koniec obracamy znak o 90 stopni w lewo - Edycja>Przekształć>Obróć 90 w lewo (Edit>Transform>Rotate 90 CCW). Teraz wybieramy drugi znak i postępujemy podobnie jak w przypadku tego pierwszego, z tym, że podczas przekształcania krzywą wychylamy nieco mniej. Umieszczamy oba znaki na lewym kominie. Teraz trzeba tak je połączyć, żeby wyglądały jak jeden. 2 o O) ro •o 62 Ostry łuk ma być u góry, a łagodny na dole - umieszczamy więc jeden znak nad drugim tak, żeby się w miarę możliwości pokrywały (logotyp mniej wygięty powinien być na wyższej warstwie). Następnie gumką delikatnie wymazujemy górną część mniej wygiętego logo i te części drugiego, które wystają spod spodu. Na koniec retuszujemy jeszcze całość przy pomocy Stempla [S] i jeśli wszystko wygląda dobrze spłaszczamy warstwy. Po przeróbkach logo powinno wyglądać mniej więcej jak na ilustracji. Teraz trzeba jeszcze dopasować perspektywę logo do perspektywy komina - najprościej można to zrobić wybierając polecenie Edycja>Przekształć>Zniekształć(Edit>Transform>Distort). Warstwę umieszczamy pod warstwąpaper, ale nad paper_2. Kolejno trzeba „zlać" logo z kominem, ustawiamy więc efekt mieszania warstwy na Mnożenie (Multiply), a Krycie (Opacity) na 70%. Możemy jeszcze delikatnie przetrzeć logo używając gumki (pędzel: Kreda, rozmiar: 36 piks.), jeśli chcemy, żeby namalowany na kominie znak jeszcze bardziej zlał się z całym obrazkiem powielamy go, usuwamy kolor - Obrazek>Dopasuj>Usuń Kolor (lmage>Adjustments>Desaturate), następnie wybieramy Filtr>Szum>DodajSzum... (Filter>Noise>Add Noise), zaznaczamy opcję Monochromatyczny październik/listopad 2004 ID •a M (Monochromatic), Rozmieszczenie: Gaussowskie (Distribution: Gaussian), a intensywność ustawiamy w okolicy 100%. Tryb mieszania warstwy ustawiamy na Łagodne światło {Sofi Lighf), a Krycie (Opacity) na 40%. Jeśli to konieczne, to możemy jeszcze delikatnie wytrzeć gumką warstwę z szumem (pędzel: Kreda rozmiar: 36) Na koniec dodajemy znak graficzny z pliku logo_2.psd, tryb mieszania nowo powstałej w ten sposób warstwy ustawiamy na Mnożenie odwrotności (Screen), Krycie na 60% i przecieramy go delikatnie gumką (pędzel: Kreda, rozmiar: 36), a nadmierne wymazania niwelujemy Stemplem (pędzel ten sam). Grafikę tą można wykorzystać jako tło do kalendarza, w tym przypadku drugie logo należy trochę zmniejszyć, a w puste miejsce z prawej strony wstawić cyfry z kalendarza na dany miesiąc. Oczywiście żeby cyfry się wyróżniały należy je przetrzeć gumką, tak samo jak poprzednie elementy. W ten sposób nauczyliście się tworzyć grafiki, które wyglądają jak stary i zniszczony plakat. Teraz takie prace są bardzo często spotykane, więc już nic nie stoi na przeszkodzie, żebyście i Wy zrobili coś podobnego. O Naprawianie niedoświetlonych fotogra Efekt niedoświetlenia jest bardzo częsty zwłaszcza w przypadku fotografii cyfrowej, obecne aparaty z niższej (a nawet ze średniej) półki cenowej w pewnych warunkach niestety nie sprostują zadaniom jakie stawia przed nim użytkownik. Często w trudnych warunkach zdjęcia są prześwietlone lub niedoświetlone. W tym ćwiczeniu pokażemy jak naprawić te, w których lampa błyskowa zawiodła, bądź zapomnieliśmy jej użyć. Otwieramy plik z niedoświetloną fotografią. W naszym przypadku jest to zdjęcie byłej fabryki naprawczej naboru kolejowego we Wrocławiu (fot. Dawid Błaszczyk). Niestety lampa błyskowa okazała się być niewystarczająca przy tak dużym obiekcie. Naciskamy skrót klawiaturowy [Ctrl]+[J], dzięki czemu skopiowana zostaje warstwa (Background), innymi słowy tworzymy kopię warstwy ze zdjęciem. Z palety Warstwy (Layers) wybieramy opcję krycia i zmieniamy ją ze Zwykłej (Norma!) na Mnożenie odwrotności (Screen). Zabieg ten pozwoli zdecydowanie rozjaśnić naszą fotografię bez utraty naturalnych kolorów. Jeśli obraz będzie nadal zbyt ciemny, wtedy czynność tą powtarzamy aż do momentu uzyskania pożądanego efektu. W niektórych przypadkach takich warstw może być kilka. W naszym przypadku użyliśmy 3 warstw o kryciu 100% i 1 z kryciem 50%. Dzięki czemu uzyskaliśmy efekt jak na zdjęciu &>ok. Różnica jest naprawdę znacząca. Teraz na fotografii widać niemal każdy element, czego nie można powiedzieć o pierwowzorze. Mamy nadzieję, że dzięki temu ćwiczeniu nikt już nie zapłacze patrząc na nieudane zdjęcie, gdyż będzie wiadomo jak je naprawić. Joanna Cymkiewicz EFEKTY 20 min film pliki Karta kredytowa - twój kredyt na grafikę Kamil Tułpatowicz W poniższym ćwiczeniu prezentujemy prosty przepis na przygotowania designu karty kredytowej. Do jej spreparowania wykorzystamy zaledwie kilka standardowych styli warstw oraz filtrów. Oczywiście w podobny sposób możemy stworzyć graficzny wizerunek kart członkowiskich, kart rabatowych, promocyjnych itp. mm Zaczynamy Tworzymy nowy dokument o wymiarach 800 na 600 pikseli i z rozdzielczością 100 dpi, a w nim warstwę [Srift]+[Ct/7]+[/V] o nazwie space, którą wypełniamy czarnym kolorem. Następnie używamy na niej Filtr>Szum>Dodaj Szum... (Filter> Noise>Add Noise...) z parametrami: Intensywność (Amounf): 20%, Rozmieszczenie (Distńbution): Gaussowskie (Gaussian) i z zaznaczoną opcją Monochromatyczny (Monochromatic). Planeta - modelowanie Tworzymy nową warstwę, nazywamy ją planet, a następnie traktujemy efektem Filtr>Rendering>Chmury (Filter>Render>Clouds). Kolejno aktywujemy Obrazek>Dopasuj>JasnośćlKontrast... (Image>Adjustments>Brightness/Contrast...) z parametrami: Kontrast (Contrast): 98 oraz Jasność (Brightness): 3 - suwakiem tym regulujemy wielkość preparowanych przez nas kontynentów. Za pomocą Zaznaczania eliptycznego (Elliptical Marquee Tool) określamy kształt i wygląd planety (idealny okrąg uzyskamy przytrzymując klawisz [Shft] podczas rysowania), prawym klawiszem myszki klikamy na zaznaczeniu i wybieramy polecenie Zaznacz odwrotnie (Select lnverse), a następnie usuwamy zbędny obszar klawiszem [Delete]. E? o i Kolejny raz dokonujemy inwersji obszaru selekcji [Shft]+[Ctrf\+[l], tworzymy nową warstwę o nazwie cloud i stosujemy na niej znany nam już efekt Filtr>Rendering>Chmury (Filter>Render>Clouds). Warstwie tej zmieniamy Krycie (Opacity) do 40% oraz tryb przenikania na Wyłączenie (Exdusion). Następnie łączymy ze sobą warstwy cloud i planet za pomocą skrótu klawiszowego [S/7ft]+[£] - nowo otrzymaną w ten sposób warstwę nazywamy planet. Planeta - kolorowanie Ustawiamy planetę w prawym dolnym rogu ilustracji, a następnie aktywujemy polecenie Obrazek>Dopasuj>Mapa gradientu... (lmage> Adjustments>Gradient Map...), które nada oceanom i kontynentom odpowiednią kolorystykę (w naszym ćwiczeniu wykorzystaliśmy następujący zestaw barw: zielony, żółty, niebieski). 64 październik/listopad 2004 1 s Do podkreślenia uzyskanego efektu używamy Filtr>Pociągnięcia pędzla>Zaakcentowane krawędzie... {Filter>Brush Strokes>Accented Edges...) z parametrami: Szerokość krawędzi (Edge Width): 1, Jasność krawędzi (Egde Brightness): 30 i Wygładzanie (Smoothness): 5. Zaznaczamy teraz obszar planety klikając na jej warstwie lewym przyciskiem myszy z wciśniętym jednocześnie klawiszem [Ctrl], a następnie tworzymy nową warstwę o nazwie cloud, stosujemy na niej Filtr>Rendering>Chmury (Filter>Render>Clouds), zmieniamy jej Krycie (Opacity) do 50% i łączymy ją z warstwą planet [Ctrl\+[E\. Nowo powstałej w ten sposób warstwie nadajemy nazwę earth i używamy na niej Filtr>Zniekształć>Sferyzacja... (Filter>Distort> Spherize...) z parametrem Wartość (Amounf): 40%. Aktywując Warstwa>Styl warstwy>Cień wewnętrzny... (Layer>Layer Style>lnner Shadow...) z parametrami: Tryb mieszania (Blend Modę): Zwykły (Normal), Krycie (Opacity): 60%, Kąt (Angle): -36, Odległość (Distance): 67, Ssanie (Choke): 0, Wielkość (Size): 100 dodamy planecie cień, a tym samym wrażenie krągłości. Tak przygotowany dokument zapisujemy na dysku - będzie potrzebny do stworzenia logotypu na dalszym etapie pracy. Słońce Na nowej warstwie o nazwie sun tworzymy za pomocą Zaznaczania eliptycznego (Elliptical Marquee Tool) okrągły obrys (podczas rysowania obszaru selekcji pamiętajmy o przytrzymaniu klawisza [Shft]), który wypełniamy kolorem białym. Następnie aktywujemy Warstwa>Styl warstwy>Blask zewnętrzny... (Layer>Layer Style>Outer Glow...) z kolorem RGB: [255; 255; 227] oraz parametrami: Tryb mieszania (Blend Modę): Zwykły (Normal), Krycie (Opacity): 100%, Rozszerzenie (Spread): 20%, Wielkość (Size): 90. Następnie łączymy ze sobą warstwy sun, earth oraz sapce [Ctrl]+[E]. Nowo powstałą warstwę nazywamy earth i używamy na niej Filtr>Rendeńng>Flara obiektywu... (Filter>Render>Lens Flare...) z wartościami parametrów: Jasność (Brightness): 120%, Rodzaj obiektywu (Lens Type): 50-300mm Zoom. Tak przygotowaną soczewkę umieszczamy na słońcu. Kształt karty Na warstwie earth dokonujemy selekcji obszaru, który stanowić będzie kształt oraz wygląd naszej karty kredytowej. W celu zachowania jej proporcji posłużymy się narzędziem Zaznaczanie prostokątne (Rectangular Marquee Tool) z następującymi parametrami: Styl (Style): Określona wielkość (Fixed Size), Szerokość (Width): 170mm oraz Wysokość (Height): 108mm. Kolejno aktywujemy Zaznacz>Zmień>Wygładzanie... (Select> Modify>Smooth...) z wartością parametru Promień próbki (Sample Radius): 20. Następnie dokonujemy inwersji obszaru selekcji [Shft]+[Ctrl]+[l] i usuwamy zbędną przestrzeń klawiszem [Delete]. Elementy karty Przytrzymując klawisz [Ctrl] klikamy lewym przyciskiem myszy na warstwie earth, a następnie narzędziem Zaznaczanie prostokątne (Rectangular Marąuee Tool) (z wciśniętym klawiszem [Alt]) usuwamy zbędny obszar selekcji. Pozostawiamy jedynie prostokątny pasek, na którym później umieścimy napisy i logo banku. Tworzymy nowa warstwę [Shft]+[Ctrf]+[N] o nazwie logo, zmniejszamy jej Krycie (Opacity) do 75% i wypełniamy ją kolorem białym. Ponownie przytrzymując klawisz [Ctrl] klikamy lewym przyciskiem myszy na warstwie earth, a następnie uzyskany w ten spo- październik/listopad 2004 d l/l 3 3 65 EFEKTY sób obszar selekcji przesuwamy nieco w prawy dolny róg ilustracji. Tworzymy nową warstwę o nazwie frame i używamy na niej polecenie Edycja>Obrysuj... (Edit>Stroke...) z wartościami poszczególnych opcji: Szerokość (Width): 2 oraz Położenie (Location): Środek (Centerl). W celu usunięcia niepotrzebnych elementów obrysu klikamy lewym przyciskiem myszy (z wciśniętym klawiszem [Ctrl]) na warstwie earth, używamy [Shft]+[Ctrl]+[l], a następnie klawisz [Delete]. Pamiętajmy o tym, że usunięcia dokonujemy na warstwie frame. Hologram Za pomocą narzędzia Zaznaczanie prostokątne (Rectangular Marąuee Tool) dokonujemy w prawym górnym rogu ilustracji selekcji niewielkiego obszaru - to tutaj stworzymy hologram. Następnie używamy Zaznacz>Zmień>Wygładzanie... (Select> Modify>Smooth...) z wartością parametru Promień próbki (Sample Radius): 10. Tworzymy nową warstwę o nazwie holo_1 i wypełniamy ją kolorem granatowym RGB: [3; 0; 134] (pamiętajmy o tym, żeby umieścić ją nad warstwą frame). Kolejno aktywujemy Warstwa>Styl warstwy>Obrys... (Layer>Layer Style>Stroke...) z kolorem RGB: [221; 221; 221] oraz z wartościami opcji: Wielkość (Size): 2 i Położenie (Position): Środek (Center). Ponownie używając Zaznaczanie prostokątne (Rectangular Marąuee Tool) rysujemy mniejszy prostokąt wewnątrz wcześniej utworzonego. Aktywujemy po\ecer\\eZaznacz>Zmień>Wygładzanie... (Select>Modify>Smooth...) z wartością parametru Promień próbki (Sample Radius): 5. Tworzymy nową warstwę o nazwie holo_2 (umieszczamy ją nad warstwą holo_ 1), resetujemy ustawienia kolorów [D], a następnie używamy Filtr>Rendering>Chmury (Filter>Render>Clouds). Rozjaśniamy uzyskany efekt pleceniem Obrazek>Dopasuj>JasnośćlKontrast... (lmage>Adjustments>Brightness/Contrast...) z parametrami: Kontrast (Contrast): 62, Jasność (Brightness): 11 oraz aktywujemy Filtr>Szkic>Chrom... (Filter>Sketch>Chrome...) z wartościami poszczególnych parametrów: Szczegół (Detail): 2, Wygładzanie (Smoothness): 5. Możemy teraz umieścić logo przygotowane w kroku 3 (w naszym przypadku posłużyliśmy się logotypem magazynu .psd). Warstwy holoji, holo_2 oraz tą z logotypem łączymy w jedną o nazwie hologram [Shft]+[E]. Napisy i detale końcowe Ol Przy pomocy narzędzia Tekst (Horizontal Type Tool) dodamy numer karty oraz imię i nazwisko jej właściciela. Do tego celu najlepiej jest wykorzystać bezszeryfową czcionkę w kolorze białym. Łączymy ze sobą obie warstwy tekstowe, a następnie aktywujemy Warstwa>Styl warstwy>Faza i płaskorzeźba... (Layer>Layer Style>Bevel and Emboss...) z wartościami poszczególnych opcji pokazanymi na ilustracji. Postępując analogicznie możemy dodać kolejne napisy np. nazwę banku. ra -o a i 66 Mamy nadzieję, że Warn również udało się w pełni spłacić kredyt olbrzymich możliwości, jakimi obdarował Was Photoshop, poprzez stworzenie interesującej grafiki. Warto jest raz jeszcze podkreślić, że w podobny sposób możemy przygotować graficzny wizerunek kart członkowskich, kart rabatowych, promocyjnych etc. • październik/listopad 2004 Efekt zadrapań 20 min film pliki Oferujemy; - Najwyższą jafcość • NĄmzsze ceny • Dostawa do domu graiis Dt)2y wybór asoftymainu -Szytjkiczas firma Spófca specfcifcuie się wdziarainości informacyjnej; doradztyae biznesowym oraz realeacS szkoleń i tonferencji Dziaa w rtszy projektów i wiedzy z zakresu eBiznesy. czyli wysmagania biznesu informatyką i !e współpracujemy z poiskini menedżerami, klórzy siarką s»f zapewnić s*o*n s&«arTi przmację konkurencyjną. Pomagam? if" podsjnowai decyzje Iłować plany informuje o t y n k ^ c n łrsn&ch, sprawdzonych 3tateojach, 'Cft narzędziach oraz działaniach konkurencji Doradzarny i edukuiemy rranecfterówpoprzez udos^pnianispu&i^aoitusHisinternetowycfi, organizację konferencji i akoień, oraz indywidualne doradzhw Magdalena Tomczyk Tworzenie grafiki to poszukiwanie wciąż nowych, ciekawych pomysłów i rozwiązań. Przedstawione poniżej ćwiczenie zademonstruje krok po kroku, jak w prosty sposób można uzyskać efekt zadrapań. Taką teksturę z powodzeniem wykorzystamy do tworzenia grafiki 3D, zastosujemy jako element tła na stronie WWW, bądź w drukowanym folderze. k I * ~% i .m ł 1 * -3 " ' • * ' - • •§ E 1 Wilii ^ C K ..--.i " L . . . Ł . . U I . I \ % - - ^ 1 - " " o di ro T3 * L W zależności od tego, gdzie wykorzystamy efekt zadrapań musimy przygotować zdjęcie o odpowiedniej wielkości i rozdzielczości. Jeśli tworzymy tło na stronę WWW - możemy skorzystać z pliku dołączonego do płyty CD Wall.psd. W przypadku gdy przygotowujemy grafikę z przeznaczeniem do druku - postarajmy się o tego typu fotografię w większej rozdzielczości. Możemy ją wykonać samodzielnie aparatem cyfrowym lub zwykłym. **-*• / Tworzenie dokumentu bazowego Ł J J K 3,33 H 1 W naszym ćwiczeniu zdecydowaliśmy się na wykorzystanie pliku Wall.psd - dlatego teraz go otwieramy. .psd październik/listopad 2004 67 EFEKTY Obróbka tekstury ściany Zmieniamy tryb wyświetlania kolorów na Obrazek>Tryb>Kolor Lab (lmage>Mode>Lab Color), przechodzimy na zakładkę Kanały (Channels), zaznaczamy kanał Jasność (Lightness), wracamy do palety Warstwy (Layers) i używamy Obrazek>Tryb>Skala szarości... (lmage>Mode>Grayscale). Na pytanie czy mają zostać usunięte inne kanały odpowiadamy twierdząco. Dzięki podwójnemu przekształceniu trybu wyświetlania kolorów zdjęcia, nie stało się ono ponure, a także udało się nam utrzymać jego kontrast. Zmiana kolorystyki i faktury tła Używając polecenia Obrazek>Tryb>Kolory RGB (lmage>Mode> RGB Color) przywracamy zdjęciu tryb wyświetlania obrazu RGB. Następnie warstwie z fotografią nadajemy nazwę wali i zmniejszamy jej Krycie (Opacity) do 30%. Tworzymy nową warstwę [Shft]+[Ctrl]+[N], nazywamy \ąbackground, przenosimy na sam spód i wypełniamy kolorem białym. Ponownie zaznaczamy warstwę wali, aktywujemy na niej okno dialogowe Obrazek>Dopasuj>Barwa/Nasycenie... (lmage>Adjustments> Brightness/Contrast...) z wartościami poszczególnych parametrów: Koloruj (Colorize): zaznaczone, Barwa (Hue): 90, Nasycenie {Saturation): 20, Jasność (Lightness): 70. Następnie dodajemy jej teksturę Filtr>Tekstura>Dodanie tekstury... (Filter>Texture>Texturizer...) z następującymi opcjami: Tekstura (Texture): Piaskowiec (Sandstone), Skalowanie (Scaling): 50%, Zwolnij (Relief): 4. Resztę parametrów pozostawiamy bez zmian. m Marmurkowa faktura Ustawiamy kolor narzędzia na #ABBA83, a tła na czarny. Tworzymy nową warstwę o nazwie facture i umieszczamy ją na samej górze. Następnie aktywujemy narzędzie Gradient (Gradient Tool) z trybem przenikania Różnica (Difference) i sposobem wypełnienia Gradient liniowy (Linear Gradient). Tak przygotowane narzędzie przeciągamy kilkanaście razy po warstwie (w różnych kierunkach). Powinniśmy uzyskać efekt podobny do tego z ilustracji. Łagodne zadrapania le Edir imifle Law Selwr Fllter V1ow Wind™ ^ ^ . - LjAu'o^łlłtłLiyłr- G ^hfl-' floundini BOK O) o & •o a Utlp Znajdując się cały czas na warstwie facture aktywujemy Filtr>Pociągnięcia pędzla>Zaakcentowane krawędzie... (Filter> Brush Strokes>Accented Edges...) z wartościami parametrów: Szerokość krawędzi (Edge Width): 2, Jasność krawędzi (Edge Bńghtness): 38, Wygładzanie (Smoothness): 5. Następnie stosujemy Filtr>Stylizacja>Znajdź krawędzie... (Filter>Stylize>Find Edges), usuwamy bieżący kolor [Shft]+[Ctrl\+[U] i nadajemy nowy - [CW]+[U] z parametrami: Koloruj (Colorize): zaznaczone, Barwa (Hue): 76, Nasycenie (Saturation): 25, Jasność (Lightness): 0. Warto poświęcić trochę czasu na dostosowanie koloru tekstury do wykonywanego projektu (powyższe ustawienia to jedynie nasza propozycja). Ostatnią czynnością w tym kroku będzie zmniejszenie Krycia (Opacity) tej warstwy do 30%. Ostre zadrapania Powtarzamy wszystkie czynności z dwóch ostatnich kroków - uzyskaną w ten sposób nową warstwę nazywamy scratches, ustawia- 68 październik/listopad 2004 s. "I <s II my jej tryb przenikania na Rozpuszczanie (Dissolve) i zmniejszamy Krycie (Opacity) do 30-40%. Posłuży ona nam za punkt wyjścia do dalszej pracy - wykonania ostrych zadrapań. Efekt maźnięcia Łączymy ze sobą wszystkie warstwy używając Warstwa>Złącz widoczne (Layer>Merge Visible). Powstałej w ten sposób nowej warstwie nadajemy nazwę texture. Wybieramy narzędzie Ściemnianie (Bum Tool) i miękkim pędzlem o rozmiarze około 65 pikseli wykonujemy maźnięcia - z trybem Cienie (Shadows) i Półcienie (Midtones) oraz ustawioną wartością parametru Ekspozycja (Exposure): 50%. Uzyskaliśmy w ten sposób efekt podrapanej grafiki, która sama w sobie jest ciekawym obrazem, ale równie dobrze może posłużyć jako element bazowa do dalszej modyfikacji (zajmiemy się tym w następnym kroku). Modyfikacje Kopiujemy warstwę łexture [Ctrl\+[J\ (kopię nazywamy 1, a oryginał 2). Tworzymy nową warstwę [5hff\+[Ctrf]+[l\f] o nazwie color_ background. Przenosimy ją na sam spód i wypełniamy kolorem #ABBA83. Następnie wyłączamy widoczność warstwy 1 (symbol oczka musi być odznaczony), zaznaczamy warstwę 2, wybieramy narzędzie Różdżka (Magie Wand Tool) z wartością parametru Tolerancja (Tolerance): 5-15 i dokonujemy przy jej pomocy selekcji jaśniejszych fragmentów ilustracji. Utworzone w ten sposób zaznaczenia usuwamy klawiszem [Delete]. Czynność powtarzamy kilkakrotnie do momentu, aż na ciemnym tle pozostaną tylko lekkie draśnięcia, zadrapania. Efekt podrapanej farby na ścianie Warstwie 2 nadajemy styl Warstwa>Styl warstwy>Faza i płaskorzeźba... (Layer>Layer Style>Bevel end Emboss...) z wartościami poszczególnych parametrów: Styl (Style): Żłobienie (Pillow Emboss), Głębia (Depth): 1%, Kierunek (Direction): W dół (Down), Wielkość (Size): 2 piksele. Pozostałe opcje zostawiamy z domyślnymi ustawieniami. Subtelna modyfikacja Krycia (Opacity) tej warstwy spowoduje, że efekt będzie delikatniejszy. Kolejno włączamy widoczność warstwy 7, skalujemy ją używając [Cfr/]+[T] i dodajemy jej cień Warstwa>Styl warstwy>Cień... (Layer>Layer Style>Drop Shadow...) z opcją Odległość (Distance): 0 - reszta bez zmian. Efekt „podrapania" można zastosować w różnego typu grafikach. Na ilustracji pokazaliśmy, jak wykorzystać go w odniesieniu do stron WWW, drukowanych folderów i jako stylową ramkę do fotografii. Ze względu na kierunek układania się gradientu opisanego w kroku czwartym wygląd tekstury za każdym razem będzie nieco inny, lecz z pewnością równie efektowny. Zachęcamy do eksperymentowania z kolorem i różnymi zastosowaniami tej nieszablonowej i interesującej tekstury. ® październik/listopad 2004 o di -a o. g 69 EFEKTY Pogoda na dziś 40 min film matę zachmurzenie pliki Dariusz Cyran Gdy chcemy wyciąć, pozbyć się chmur z jakiegoś zdjęcia sprawa wydaje się w miarę prosta, z reguły sięgamy wtedy po narzędzie Stempel (Clone Stamp Tool). Ale co mamy zrobić gdy zapragniemy dodać kilka obłoczków do ilustracji? Na to pytanie odpowiemy w poniższym ćwiczeniu. Przygotowanie Tworzymy nowy dokument o wymiarach 600 x 600 pikseli, rozdzielczości 72 dpi i białym tle. Następnie aktywujemy standardowe ustawienia kolorów [D] (czarny kolor narzędzia, a biały tła) i używamy Filtr>Rendering>Chmury (Filter>Render>Clouds). Pędzlem o czarnej końcówce zamalowujemy ilustrację pozostawiając jedynie nienaruszoną przestrzeń w kształcie pojedynczego obłoku. Kolejno używamy Obrazek>Dopasuj>Jasność/Kontrast... (lmage> Adjustments>Brightness/Contrast...) z wartością parametru Kontrast (Contrast): 12, dokonujemy inwersji kolorów [Ctrf]+[l] i definiujemy nowy kształt pędzla Edycja>Zdefiniuj pędzel... (Edit>Define Brush...). O ns •o Tworzenie chmur Otwieramy zdjęcie, w którym chcemy dodać chmury. Tworzymy nową warstwę [Shft]+[Ctr[]+[N] i aktywujemy pędzel utworzony we wcześniejszym kroku. Ustawiamy mu tryb przenikania Mnożenie (Multiply), Krycie (Opacity): 80%, kolor lekko szary RGB:[241; 241; 241] i rysujemy nim obłoki. 70 październik/listopad 2004 Pamiętajmy o tym, że światło (słońce) pada od góry, a więc na dole chmury powinny być ciemniejsze (klikając kilka razy w to samo miejsce ilustracji spowodujemy, że zostanie ono przyciemnione). Dopracowanie kształtu Gumką (Eraser Tool) o odpowiedniej końcówce pędzla wymazujemy delikatnie górną część obłoczków - tworzymy raczej ostre krawędzie, lekko poszarpane. Następnie zmniejszamy Krycie tego narzędzia do 30% i usuwamy ostrożnie dolne fragmenty (pędzlem o miękkiej końcówce). Kolejno używając Filtr>Rozmycie>Rozmycie gaussowskie... (Filter>Blur>Gaussian Biur...) z wartością parametru Promień (Radius): 2 lekko rozmywamy chmury. Aktywując Obrazek>Dopasuj> Jasności'Kontrast... (lmage>Adjus tments>Brightness/Contrast...) z wartością parametrów: Jasność (Brightness): -25, Kontrast (Contrast): -5 przyciemniamy je. Przestrzenny wygląd chmurom nadamy poprzez dodanie światła. W tym celu wykorzystamy narzędzie Rozjaśnianie (Dodge Tool), w opcjach pędzla zaznaczamy opcję Tekstura (Texture) i ustawiamy następujące wartości dla poszczególnych parametrów: Skala (Scalę): 150%, Tryb (Modę): Odejmij (Subtract), Głębia (Depth): 40%, a jeżeli dysponujemy tabletem to również Minimalna głębia (Minimum Depth): 85% oraz Wahanie głębi (Depth Jitter): 25%. m Kolor Aktywujemy balans kolorów [Cfr7]+[B] z następującymi ustawieniami: Balans tonów (Tonę Balance): Cienie (Shadows), Czerwony (Red): -34, Zielony (Green): 0, Niebieski (Blue): +45. Gdy stwierdzimy, że cień jest zbyt intensywny lub zbyt jasny, to możemy skorygować go przy pomocy krzywych [Ctr!\+[M\. Drugi plan Na osobnej warstwie [Shft]+[Ctr!\+[N] stworzymy drugoplanowe chmury - takie, które są ledwo widoczne nad horyzontem. Dokonamy tego przy użyciu narzędzia Stempel (Clone Stamp Tool) klonując jeden z już istniejących obłoków. Kompozycja Jak wiadomo chmury nie powinny przesłaniać takich elementów fotografii jak budynki, drzewa, etc. Toteż teraz zajmiemy się korektą nieba w wyżej wspomnianej kwestii (nasza sceneria nie jest zbytnio skomplikowana - przeszkadza nam jedynie latarnia, która odsłonimy za pomocą Gumki [Eraser Tool\). Często zapominamy o odbiciach, cieniach, które posiadają chmury. W naszym przypadku obłoki znajdują się nad oceanem toteż oczywistym jest fakt, że musimy zrobić ich odbicia na tafli wody. W tym celu zaznaczamy i kopiujemy chmurę, która jest tuż nad wodą (na nową warstwę), odpowiednio skalujemy ją [Ctrf\+[T] i dokonujemy na niej Edycja>Przekształć>Odbij pionowo (Edit>Transform>Flip Vertical). Na wodzie są fale zatem powinniśmy użyć Filtr>Zniekształć>Morsk ie fale... (Filter>Distort>Ocean Ripple...). Warstwie z odbiciem ustawiamy wartość parametru Krycie (Opacity): 25% (możemy również opcjonalnie zmienić jej tryb przenikania na Ostre światło (Hard Light)). Ol ra -o Od teraz nie będziecie musieli kopiować chmurz innych zdjęć, każdy będzie mógł zrobić swoje własne obłoki. ® październik/listopad 2004 71 DO TUTORIALI Filmy instruktażowe i pliki źródłowe pomocne przy wykonywaniu ćwiczeń zawartych w magazynie. GRAFIKI WEKTOROWE 10 GRAFIK ROYALTY FREE od agencji Medium Photo http://www. MediumPhoto.com.pl UWAGA: Zdjęcia zamieszczone na CD służą tylko do wykonania efektów z tutoriali, każde inne użycie jest niedozwolone.
Podobne dokumenty
sztuka łączenia war na obra dwuto
Adres korespondencyjny: Software-Wydawnictwo Sp. z o. o., 00-190 Warszawa, ul. Lewartowskiego 6 e-mail: [email protected], www.psdmag.org tel. (22) 860-17-42, fax (22) 860-17-71 Wyprodukowano w P...
Bardziej szczegółowo