Wyjaśnienia do ustawy z dnia 11 października 2013 r

Wyjaśnienia do ustawy z dnia 11 października 2013 r. o szczególnych rozwiązaniach
związanych z ochroną miejsc pracy
1) Sposób ustalania wysokości przysługującego świadczenia tj. wyjaśnienie dotyczące zapisu
ustawy „do wysokości 100% zasiłku zwiększonego o wysokość składek na ubezpieczenie
społeczne należnych od pracownika” a także podstawa obliczania składek na ubezpieczenia
społeczne należnych od pracownika i pracodawcy.
Kwota zasiłku dla bezrobotnych (100%) powiększona o wysokość składek na ubezpieczenie
społeczne należnych od pracownika, stanowi kwotę świadczenia o którym mowa w art. 5 ust.
1 pkt 1 oraz ust. 2 pkt 1. Gdy do tak ustalonej wysokości świadczenia dodamy przysługujące
przedsiębiorcy zgodnie z art. 5 ust. 3 ustawy środki na opłacenie składek na ubezpieczenia
społeczne należnych od pracodawcy od wypłaconych świadczeń to wówczas otrzymamy
ogólną kwotę pomocy jaką może otrzymać przedsiębiorca na jednego pracownika w
warunkach przestoju ekonomicznego lub obniżonego wymiaru czasu pracy.
Przykład:
Aktualna wysokość zasiłku dla bezrobotnych wynosi 823,60 zł. Do kwoty zasiłku należy
dodać 112,92 zł tj. kwotę stanowiącą 13,71% tego zasiłku (tyle wynosiłyby składki na
ubezpieczenie społeczne należne od pracownika na ubezpieczenie społeczne gdyby
świadczenie było w kwocie zasiłku). Otrzymana kwota 936,52 zł to obowiązująca aktualnie
wysokość świadczenia brutto przysługującego pracownikowi, zatrudnionemu dotychczas w
pełnym wymiarze czasu pracy, którą może otrzymać przedsiębiorca.
Wysokość składek należnych od pracodawcy od wypłaconych świadczeń należy ustalać dla
każdego przedsiębiorcy oddzielnie, ponieważ wysokość opłacanej składki wypadkowej jest
różna i zależy od rodzaju prowadzonej działalności. Kwota środków przysługujących
przedsiębiorcy na opłacenie składek na ubezpieczenie społeczne należnych od pracodawcy od
kwoty wypłaconego świadczenia, przy założeniu, że stopa składki wypadkowej wynosi np.
1,86% wyniesie 169, 69 zł . ( 18,12% od kwoty 936,52 zł).
Zatem łączna kwota pomocy jaką może otrzymać przedsiębiorca na jednego pracownika ze
środków FGSP, przy przyjętym założeniu stopy wypadkowej 1,86% wyniesie: 1106,31 zł.
Przykładowe wyliczenia zawarto w tabeli.
Sposób ustalania kwoty pomocy przysługującej przedsiębiorcy
Podstawa
(zasiłek dla
bezrobotnych
-100%)
Składki na
ubezpieczeni
e społeczne
od
pracownika
(13,71%)
Kwota brutto
świadczenia
przysługującego
pracownikowi
ze środków
FGSP (1+2)
1
2
823,60
112,92
(zł)
Składki na ubezpieczenie społeczne przysługujących od
pracodawcy (liczone od kwoty 936,52 zł)
Składka
emerytalna
(9,76%)
Składk
a
rentow
a
(6,5%)
Składka
wypadko
wa
(1,86%)
Łącznie
(18,12%)
Kwota ogółem
pomocy de
minimis
przysługująca
przedsiębiorcy
(3+7)
3
4
5
6
7
8
936,52
91,40
60,87
17,42
169,69
1106,21
Sposób ustalania kwoty pomocy przysługującej pracownikowi ze środków FGŚP i ze
środków przedsiębiorcy, po potrąceniu składek na ubezpieczenia społeczne
(zł)
Kwota brutto
świadczenia
przysługującego
pracownikowi ze
środków FGSP
(1+2)
Wynagrodzenie
brutto
przysługujące
pracownikowi od
pracodawcy
Łączna kwota
środków brutto
przewidziana
dla pracownika
Składki na ubezpieczenie społeczne należne od pracownika, liczone od
kwoty 1600 zł
Składka
emerytalna
(9,76%)
Składka
rentowa
(1,5%)
Składka chorobowa
(2,45%)
Łącznie
(13,71%)
Kwota
środków
przysługująca
dla pracownika
po potrąceniu
składek (3-7)
1
2
3
4
5
6
7
8
936,52
663,48
1600,00
156,16
24,00
39,20
219,36
1380,64
Informacja dotycząca wysokości składek na ubezpieczenie społeczne (należnych od
pracownika i pracodawcy) odprowadzanych do ZUS przez przedsiębiorcę
(zł)
Kwota składek na ubezpieczenie społeczne
należnych od pracownika od
wypłaconych świadczeń i
wynagrodzeń
należnych od przedsiębiorcy
od wypłaconych świadczeń
należnych od przedsiębiorcy od
wypłaconego wynagrodzenia (wraz ze
składkami na FP i FGŚP)
Łączna kwota
składek na
ubezpieczenie
społeczne
odprowadzana przez
przedsiębiorcę do
ZUS
(1+2+3)
1
2
3
4
219,36
169,69
161,02
550,07
2) Metodologia obliczania 3-miesięcznego okresu ochronnego o którym mowa w art. 13 pkt 2
ustawy.
Przez 3 miesięczny okres ochronny należy rozumieć zarówno miesiące pomiędzy
okresami pobierania świadczeń, jeżeli takowe wystąpią, jak również miesiące po zakończeniu
udzielania pomocy pracownikowi przez przedsiębiorcę, które w sumie muszą wynosić łącznie
3 miesiące.
3) Sposób ustalania
świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu przestoju
ekonomicznego, jeżeli przestój nie obejmuje pełnego miesiąca w przypadku gdy podstawą
ustalenia przysługującego pracownikowi wynagrodzenia będzie
a) stawka godzinowa,
b) stawka dzienna.
Zgodnie z przepisami art. 5 ustawy z dnia 11 października 2013 r. o szczególnych
rozwiązaniach związanych z ochroną miejsc pracy (Dz. U. z 2013 r. poz. 1291),
pracownikowi objętemu przestojem ekonomicznym przysługuje, przez łączny okres nie
dłuższy niż 6 miesięcy, należność w łącznej wysokości co najmniej minimalnego
wynagrodzenia za pracę (aktualnie 1600 zł), na którą składa się:
-
świadczenie wymienione w art. 5 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 1, finansowane ze środków
Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, oraz
wynagrodzenie, finansowane ze środków przedsiębiorcy w przejściowych
trudnościach finansowych.
W przypadku pracownika zatrudnionego w niepełnym wymiarze czasu pracy kwota
środków gwarantowana przepisami ustawy ulega proporcjonalnemu obniżeniu, np. do 800 zł.
– w przypadku pracownika zatrudnionego na ½ etatu. Proporcjonalnie niższe będą także
wypłaty ze środków FGŚP (468,26 zł.) i środków przedsiębiorcy występującego o pomoc
finansową (331,74 zł.). Wynika to z przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.
Jeżeli natomiast przestój ekonomiczny nie dotyczy całego miesiąca kalendarzowego,
bowiem tylko przez część miesiąca pracownik wykonuje pracę, to wówczas kwota
gwarantowana przepisami art. 5 ustawy powinna być odpowiednio niższa. Powinna ona
bowiem stanowić „rekompensatę” utraconego wynagrodzenia wyłącznie za czas
niewykonywania pracy z powodu przestoju ekonomicznego. Za czas przepracowany w takim
miesiącu pracownikowi przysługuje bowiem wynagrodzenie (art. 80 Kodeksu pracy), zgodne
z jego umową o pracę.
Konieczne jest zatem w przypadku objęcia pracownika przestojem ekonomicznym w
pierwszej kolejności ustalenie wynagrodzenia za czas przepracowany w danym miesiącu
kalendarzowym, co powinien uczynić przedsiębiorca korzystający ze świadczeń określonych
w ustawie, stosując obowiązujące u niego zasady wynagradzania za pracę.
a) Obliczanie świadczenia przy zastosowaniu stawki godzinowej
Kwota minimalnego wynagrodzenia za pracę, o której mowa w art. 5 ustawy, powinna
być w takim przypadku odpowiednio skorygowana, biorąc pod uwagę liczbę godzin
nieprzepracowanych przez pracownika z powodu objęcia go przestojem ekonomicznym. W
praktyce należałoby zatem:
-
-
ustalić liczbę godzin nieprzepracowanych przez pracownika w danym miesiącu z
powodu objęcia go przestojem ekonomicznym, zgodnie z obowiązującym pracownika
rozkładem czasu pracy (np. 104 godziny),
obliczyć wysokość gwarantowanej kwoty za ten czas, biorąc za podstawę minimalne
wynagrodzenie za pracę i liczbę godzin do przepracowania przez pracownika w
danym miesiącu, zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy,
przypadających na czas przestoju ekonomicznego (np. 1600 zł. : 184 godz. = 8,70 zł. ;
8,70 zł. x 104 godz. = 904, 35 zł.), a następnie
ustalić, jaka część tej kwoty powinna być wypłacona ze środków FGŚP, a jaka ze
środków przedsiębiorcy występującego o pomoc finansową.
b) Obliczanie świadczenia przy zastosowaniu stawki dziennej
W przypadku objęcia pracownika przestojem ekonomicznym przy obliczaniu
wysokości świadczenia wypłacanego ze środków FGŚP należałoby przyjąć analogiczną
regulację prawną, stosowaną przy zasiłku dla bezrobotnych zgodnie z którą zasiłek dla
bezrobotnych przysługuje za dni kalendarzowe. Zatem dopłata do wynagrodzenia pracownika
za jeden dzień przestoju ekonomicznego finansowana ze środków FGŚP w miesiącu liczącym
np. 31 dni daje kwotę 30,21 zł (936,52 zł brutto ze środków FGŚP podzielone przez 31 dni).
Jeżeli więc przestój ekonomiczny objął np. 17 dni – kwota wypłacana ze środków FGŚP
powinna wynieść 513,57 zł. (30,21 zł x 17 dni). Natomiast kwota obciążająca przedsiębiorcę
występującego o pomoc to różnica między kwotą gwarantowaną z mocy art. 5 ustawy za 17
dni przestoju ekonomicznego a kwotą finansowaną ze środków FGŚP obliczoną następująco:
Kwota dopłaty do wynagrodzenia przez przedsiębiorcę za pełny miesiąc wynosi
663,48zł (1600zł – 936,52zł = 663,48zł), natomiast za jeden dzień przestoju wynosi 21,40 zł
(663,48zł : 31 dni = 21,40zł). Zatem kwota dopłaty do wynagrodzenia za czas przestoju
ekonomicznego przez pracodawcę wynosić będzie 363,80zł (21,40 zł x 17 dni).
Łącznie za okres 17 dni przestoju ekonomicznego pracownik winien otrzymać 877,37
złotych. Natomiast za pozostałe dni zgodnie z warunkami umowy o pracę.