Właściwości białek
Transkrypt
Właściwości białek
BADANIE WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNYCH BIAŁEK Właściwości amfoteryczne białek a) Do jednej probówki odmierzyć 5 ml wody, a do drugiej 5 ml 0,5% roztwory żelatyny. Do probówek dodać kilka kropli zieleni bromokrezolowej i miareczkować 0,01 M HCl aż do żółtego zabarwienia. b) Powtórzyć doświadczenie używając jako wskaźnika błękit bromotymolowy i 0,01 M NaOH. Miareczkować do uzyskania barwy niebieskiej. Porównać wyniki miareczkowania w probówce z wodą i w probówce z białkiem. Denaturacja cieplna białek Ogrzać do zagotowania 2 ml roztworu białka jaja kurzego. Tworzy się biały osad wytrąconego białka. Osad jest wyraźniejszy po dodaniu odrobiny NaCl lub zakwaszeniu kwasem octowym. Denaturacja białek stężonym kwasem azotowym Do probówki odmierzyć około 1 ml stężonego roztworu HNO3 i następnie po ściance nachylonej probówki dodać wolno około 1 ml roztworu białka jaja kurzego tak, aby nie ulegając zmieszaniu nawarstwił się na roztwór kwasu. Na granicy obu cieczy powstaje biały pierścień zdenaturowanego i skoagulowanego białka. Działanie etanolu na białko Do probówki dodać 1 ml roztworu białka jaja kurzego i 2 ml 96% etanolu. Po godzinie rozcieńczyć zawartość probówki wodą. Strąt nie rozpuszcza się. Strącanie białka za pomocą kationów (soli metali ciężkich) a) Do 2 ml roztworu białka jaja kurzego dodać kilka kropli 1% FeCl3. Wytrąca się brunatny osad białczanu żelazowego, który rozpuszcza się w nadmiarze odczynnika. b) Do 2 ml roztworu białka jaja kurzego dodać kilka kropli CuSO4. Powstaje jasnobłękitny osad białczanu miedziowego rozpuszczający się w roztworze 0,01 M NaOH, dając kolor fioletowy (reakcja biuretowa). Strącanie białka za pomocą anionów a) Do 1 ml roztworu białka jaja kurzego dodać 1 ml 10% CCl3COOH (TCA). b) Do 1 ml roztworu białka jaja kurzego dodać kilka kropli 20% roztworu kwasu sulfosalicylowego. 1 Dializa kazeiny i glicyny Do woreczka dializacyjnego odmierzyć po 20 ml roztworu kazeiny i glicyny. Woreczek zawiesić na bagietce umocowanej poziomo i zanurzyć w zlewce tak, aby nie dotykał do dna. Przygotować dwa statywy oznaczone symbolami I i II, w każdym po 12 probówek oznaczonych symbolami 1N, 1B, 2N, 2B…..6N, 6B. Do zlewki wlać wodę destylowaną tak, aby jej poziom nieznacznie przekraczał poziom cieczy w woreczku dializacyjnym. W czasie 0, 15, 30, 45, 60, 90 i 120 minut od początku dializy pobierać pipetą po 3 ml roztworu z woreczka dializacyjnego i po 3 ml ze zlewki. Przenieść każdorazowo połowę pobranej próby (tj. 1,5 ml) do probówki oznaczonej literą N, a drugą połowę do probówki oznaczonej literą B. Roztwór z woreczka dializacyjnego przenieść do probówek w statywie I, a roztwór ze zlewki do probówek w statywie II. Po zakończeniu doświadczenia do probówek z literą N dodać po 0,3 ml ninhydryny i gotować we wrzącej łaźni wodnej przez 5 min. Wynik reakcji zaznaczyć zależnie od powstającego zabarwienia na +, ++, +++, ++++. Do probówek oznaczonych literą B dodaje się 0,2 ml 10% NaOH i po 3 krople 0,5% CuSO4. 1 Analiza dializatu I Analiza dializatu II r. ninhydrynowa r. biuretowa r. ninhydrynowa r. biuretowa 2 3 4 N B N B ZALECANA LITERATURA: Ćwiczenia z biochemii pod redakcją L. Kłyszejko-Stefanowicz, str: 232-246 2 5 6