Ćw.4 MS Excel 2007

Ćw.4 MS EXCEL (1)
1.
2.
3.
4.
Rozpocząć pracę w nowym skoroszycie programu Microsoft Office Excel, w arkuszu1.
Ustawić odpowiednie dla wzroku powiększenie arkusza w menu Widok.
Kliknąć myszką dowolną komórkę i wprowadzić dowolny tekst.
Wprowadzić dane do kilku komórek w różnych formatach, np.:
5 -4,5 20%
2,34E7 (tzw. format naukowy - odpowiada 2,34⋅⋅107).
Ocenić prawidłowość wpisania liczb dziesiętnych (domyślne wyrównanie do prawej)
Uwaga: Jako separator części całkowitej i ułamkowej stosujemy standardowo przecinek, chyba że w systemie Windows ustawiono inny w Panelu sterowania –Region i język – Ustawienia dodatkowe.
5. Ćwiczyć zaznaczanie prostokątnego wycinka arkusza przez:
• przeciąganie myszką po arkuszu uzyskując zaciemnienie prostokątnego fragmentu arkusza,
• poruszanie się po arkuszu przy pomocy klawiszy nawigacyjnych z klawiszem SHIFT,
• zaznaczanie całych kolumn lub wierszy przez przeciąganie myszką po nagłówkach kolumn lub numerach wierszy.
Uwaga: komórka aktywna pozostaje niezaciemniona, lecz również wchodzi w skład wycinka.
6. Po uaktywnieniu komórki z daną liczbową dokonywać zmian postaci wyświetlanej liczby i jej miejsc
dziesiętnych, używając odpowiednich przycisków grupy Liczba.
7. Zapisać dokument w pliku.
8. Otworzyć okno drugiego pustego arkusza (zakładki na dole ekranu). W kilku komórkach wpisać tytuły
kolumn przykładowego zestawienia:
Lp.
Data
Towar
Ilość
Cena jednostkowa
Wartość
9. Do komórki pod Lp. wpisać liczbę 1. Komórki poniżej wypełnić serią danych jednym ze sposobów:
• przeciąganie prawego dolnego narożnika komórki początkowej serii (z wpisaną liczbą) z wciśniętym klawiszem CTRL (seria z krokiem 1).
• przy pomocy operacji: Narzędzia główne/Edycja/Wypełnienie ⇒ Seria danych... z opcjami:
wypełnianie kolumnami, typ danych arytmetycznych, z krokiem 1, ustalenie wartości końcowej serii,
• wpisać do sąsiadujących komórek w pionie dwie kolejne dane z serii (np. 1 i 2), zaznaczyć
obie komórki i przeciągać w dół za prawy dolny narożnik zaznaczonego obszaru.
Niektóre serie wykonywane są przez kopiowanie. Przykładowo wpisać do komórki nazwę
miesiąca lub nazwę dnia tygodnia i przeciągać prawy dolny narożnik tej komórki. Podobnie jest
z datami.
10. Do pierwszej komórki kolumny z datą wpisać datę dzisiejszego dnia, np. 2015-03-05 (to zależy od
formatu daty ustawionego dla Windows) lub 5/03. Do innej komórki daty wpisać tę samą datę,
z zastosowaniem funkcji wpisywanej poprzez: menu Formuły/Wstaw Funkcję, kategoria - Daty i czasu, wklejana funkcja – DZIŚ (jej wstawienie spowoduje, że arkusz otwarty np. jutro będzie miał uaktualnioną datę w tej komórce). Do kilku kolejnych komórek kolumny wpisać różne daty. Zaznaczyć
dowolną komórkę z datą, wykorzystać z menu Narzędzia główne/Liczba – kliknąć małą ikonkę ze
strzałką (lub z menu kontekstowego Formatuj/Komórki)– kategoria Niestandardowe – zdefiniować
własny format daty (np. dd-mm-rrrr dddd).
Można również wprowadzać w komórkach liczby reprezentujące czas, w formacie godz:min:sek, np.
12:34
18:21:45
11. Zaznaczyć cały obszar arkusza (przeciągnięcie myszką wzdłuż kolumny numerów wierszy) i zmieniać
wysokość i szerokość wszystkich komórek, za pomocą operacji: Format ⇒ Wysokość wiersza, Format
⇒ Szerokość Kolumny, ustawiając je na wartości 15 pkt i 10 znaków. Zmieniać niezależnie wysokości
niektórych wierszy i szerokości kolumn, za pomocą przeciągania granicy nagłówków kolumn/wierszy.
Powrócić do podstawowych wartości wysokości i szerokości wierszy/kolumn (Autodopasowanie).
12. Ćwiczyć sposoby formatowania danych: zaznaczyć dane w kolumnie Lp i zmieniać jej postać z menu
podręcznego dla zakresu komórek: Formatuj Komórki.. kategoria Liczbowe, w kolumnie data ustawiać różne postaci daty, w kolumnie cena jednostkowa zmienić postać danych na walutowe (można
wykorzystać ikony w grupie Narzędzia główne/Liczba).
13. Zapoznać się z parametrami formatowania (narzędzia grupy Czcionka i Wyrównanie), gotowe style
formatowania, opcje menu Formatuj komórki (zakładki Wyrównanie, Czcionka, Wypełnienie). Zapoznać się z parametrami operacji ustawiania i modyfikowania krawędzi komórek oraz ich wypełniania
kolorami. Dla projektowanej tabeli (uprzednio zaznaczając odpowiednie wycinki) ustawić kroje i rozmiary czcionek, wyrównania, krawędzie pogrubieniem nagłówka tabeli i obramowaniem jej kolumn.
Wyrażenia obliczeniowe – formuły
Formułę (wyrażenie w komórce) zawsze rozpoczynamy znakiem '='
Wyrażenie formuły po znaku '=' zawierać może:
• adresy innych komórek,
• nazwy własne komórek lub ich zakresów definiowane przez użytkownika, utworzone np. przez wpisanie w polu adresowym nad kolumną A lub zarządzać nazwami na karcie Formuły w grupie Nazwy
zdefiniowane/ Menedżer nazw,
• funkcje standardowe (ich definiowanie ułatwia kreator funkcji – narzędzie fx obok pola formuły lub
dostępne na karcie Formuły),
Postać funkcji:
nazwa_funkcji ( argument1; argument2; ...)
• operatory działań na adresach lub funkcjach (według hierarchii kolejności działań):
powielenie znaku + i zmiana znaku –
potęgowanie ^
mnożenie * i dzielenie / (kolejność od lewej)
dodawanie + i odejmowanie – (kolejność od lewej),
• nawiasy okrągłe, zmieniające standardową kolejność działań.
Niektóre funkcje, np. SUMA, operują na zakresach komórek, używamy wówczas zapisu z dwukropkiem,
np. A1:A5.
Przykładowa formuła:
= – A1*B1 + C1^2 – D1*SUMA(E1:E5)
14. Uaktywnić pustą komórkę wartości dla pierwszego towaru. Wpisać prostą formułę:
=E3*F3 (ENTER)
(adresy wg własnego arkusza)
gdzie E3 i F3 to adresy komórek Cena jednostkowa i Ilość dla tego towaru. W trakcie wpisywania formuły do komórki można wskazywać myszką argumenty wyrażenia, będą one przepisywane do wyrażenia. Zaobserwować wynik.
15. Uaktywnić komórkę z obliczoną wartością iloczynu. Wskazać myszką prawy dolny narożnik komórki
(zmiana wskaźnika na krzyżyk). Przeciągać w dół do komórek dla pozostałych towarów. Obserwować
skopiowanie formuły do sąsiednich komórek kolumny. Obejrzeć w polu formuły (lub podwójny klik
w komórkę, lub F2) postacie wszystkich kopii formuły i odpowiednie przeadresowanie ich argumentów.
16. Obliczyć sumę wartości wszystkich towarów metodami:
a. wpisać formułę:
=G2+G3+G4+G5+G6+G7+G8+G9 (ENTER)
(dobrać adresy wg własnego arkusza)
b. skorzystać z grupy Autosumowanie (Σ),
c. wykorzystać funkcję SUMA:
=SUMA(G2:G9).
Funkcje matematyczne:
trygonometryczne.
(argument w radianach) !!!
funkcje trygonometryczne odwrotne
zamiana stopni na radiany
zamiana radianów na stopnie
logarytm o podstawie p
logarytm dziesiętny
logarytm naturalny
pierwiastek arytmetyczny
potęga
pierwiastek rzędu n
zaokrąglenia z dokładnością do określonej liczby cyfr dziesiętnych
zaokrąglenia do najbliższej wielokrotności n
zaokrąglenie do całkowitej
średnia arytmetyczna
ex
liczba π - funkcja bezargumentowa
wartość bezwzględna
reszta z dzielenia x/d
liczba losowa z przedziału 0, 1
silnia
funkcje czasu
SIN(wyrażenie) sin(x)
COS(wyrażenie)
TAN(wyrażenie)
ASIN(wyrażenie)
ACOS(wyrażenie)
RADIANY(wyrażenie)
STOPNIE(wyrażenie)
LOG(wyrażenie;p)
LOG10(wyrażenie)
LN (wyrażenie)
PIERWIASTEK(wyrażenie)
POTĘGA(wyrażenie;wykładnik)
POTĘGA(wyrażenie; 1/n)
ZAOKR(wyrażenie; l_cyfr)
ZAOKR.GÓRA(wyrażenie; l_cyfr)
ZAOKR.DÓŁ(wyrażenie; l_cyfr)
ZAOKR.W.GÓRĘ(wyrażenie; n)
ZAOKR.W.DÓŁ(wyrażenie; n)
ZAOKR.DO.CAŁK(wyrażenie)
ŚREDNIA(zakres)
EXP(wyrażenie)
PI()
MODUŁ.LICZBY(wyrażenie)
MOD(x;d)
LOS ()
SILNIA(wyrażenie)
= DZIŚ()
= TERAZ()
= CZAS (gg;mm;ss)
funkcje statystyczne
= DATA(rr; mm ;dd)
= SUMA(zakres)
= ŚREDNIA(zakres)
= ODCH.STANDARDOWE(zakres)
= MIN(zakres1;zakres2)
= MAX (zakres)
Zadanie
1. Do wszystkich komórek zakresu A1:B10 wpisać kilka liczb – całkowite, dziesiętne, dodatnie i ujemne.
Komórki A1 i A2 nazwać odpowiednio x i y.
W innych komórkach arkusza wpisać i zrozumieć przykłady obliczeń:
= 2,5*A1
=PI()/2
= B10/3
=COS(B2)
= A1+B2
=SIN(B2)
= B7-A5
=STOPNIE(PI()/2)
= B5^4
=RADIANY(30)
= B5^(A3*3,23)
=SIN(RADIANY(90))
= (A4-B6)/6
=EXP(1)
= B3^3
= (B7-A5)/(B10+A3)
= (B7-A5)*(B10+A3)
dzielenie i mnożenie wielomianów (ułamek)
nawiasy!!!
= 2,8E7*E6
zapis naukowy liczby!
= (x+B7+A7^3)/(A5-6,5*A7) ułamek!
=x +y
operacja na nazwanych komórkach
= 1/(A1^2+A1^3)
=SUMA(B3;B4;B6)
=SUMA(A3:A6;B2:B4)
=ILOCZYN(B3:B4)
=ŚREDNIA(B3:B4)
=MODUŁ.LICZBY(A3*PI()-17)
=PIERWIASTEK(A1);
=POTĘGA(A1;1/3)
=LOS()
=LOG10(X)
=LOG(EXP(A1);3)
logarytm o podstawie 3
=LN(A4)
=LOG(x;4)
=MOD(17;3)
=2* RADIANY(90)
=ZAOKR.GÓRA(3,6667; 2)
= ZAOKR.DO.CAŁK(-4,567)
=ZAOKR.W.GÓRĘ(3,6667; 0,25)
=SILNIA(6)
=3*EXP(-x/2)
=DZIŚ( )
=TERAZ( )
=DATA(2003;11;11)
f
Do tworzenia wyrażeń z użyciem funkcji wykorzystywać kreator x
2. Wykonać przeniesienie komórki z formułą obliczeniową następującymi metodami:
a. - przeciągnięcie za krawędzie komórki/wycinka i upuszczanie w nowym miejscu,
b. - wycięcie komórki/wycinka do schowka (menu kontekstowe Wytnij lub CTRL+X) i wklejenie
w nowym miejscu (menu kontekstowe Wklej lub CTRL+V).
Po operacji przeniesienia przyjrzeć się formułom w pasku formuły (lub. dwukrotne kliknięcie w komórkę).
Adresy względne i bezwzględne
Adres względny : postać przykładowa A3
Adres bezwzględny : postać przykładowa $A$3 (lub nazwana komórka)
Adresy bezwzględne stosujemy, gdy nie chcemy by tak adresowany argument wyrażenia modyfikował się
w trakcie kopiowania formuły do innych komórek, czyli w formułach-kopiach odwołanie było do komórki o
stałym adresie.
Można również w wyrażeniach stosować zapis $A3 lub A$3, wówczas blokowana będzie modyfikacja tego
adresu w wyrażeniu przy kopiowaniu w kolumnie A ($A3) lub w wierszu 3 (A$3).
Przykładowo chcemy zrobić arkusz obliczający liczby dni dzielące kilka dat od dnia dzisiejszego.
1. Do komórki A1 wstawiamy datę dzisiejszą wpisując formułę:
=DZIŚ();
2. W kilku sąsiadujących pionowo komórkach (np. od B3 do B10) arkusza wstawiamy kilka dat z przeszłości. W komórce C3 wpisujemy:
=$A$1-B3
a następnie ją formatujemy (Liczby… – Ogólne),
3. Kopiujemy formułę do pozostałych komórek. Sprawdzić jakie są postaci formuł kopii i czy wyniki są
prawidłowe.
Można również wkazać i nazwać komórkę A1 np. data_dzis (w okienku nad kolumną A lub z menu Formuły/Menedżer nazw lub Definiuj nazwę) – wtedy formuła może wyglądać:
=data_dzis – B3
Zadanie 1
1. Wpisać do komórek kolumny serię wartości kąta od 0 do 360 stopni z krokiem co 5 stopni.
2. W komórce obok kąta 0 wpisać formułę obliczającą wartość funkcji sin dla tego kąta (uwaga:
konieczne przeliczenie kąta w stopniach na radiany).
3. Skopiować formułę do pozostałych komórek, zaobserwować poprawność wyników.
Zadanie 2
Obliczyć wartości następujących wyrażeń dla wartości x= 4.23
sin2 x − 3 ( x − 3)x
x −3 + 4
x2 − 1 − 4x
e −2 x − 0,3−1
√
x −3 + x 2 − 3 x
− 106
tg x − 2,5
(
+ 10−12
)
π
sgn(
,
)