Excel - podstawowe formuły

Excel - podstawowe formuły
Excel, dzięki tak zwanym formułom, umożliwia wykonywanie wielu obliczeń matematycznych.
Zastępuje tym samym kalkulator.
FORMUŁY
Formuła – to równania wykonujące obliczenia na podstawie wartości znajdujących się w
arkuszu. Każda formuła zaczyna się od znaku równości (=).
Najprostsza formuła jaką można
stworzyć, to wpisać działania
matematyczne (Excel zastępuje nam
kalkulator).
Pamiętaj o znaku „=”!
Wynik działania pojawia się w aktywnej
komórce. Samą formułę możemy odnaleźć
w oknie formuł danej komórki, znajdującym
się nad arkuszem.
Przy użyciu formuł można również dodawać
konkretne komórki. Wpisujemy w wybraną
komórkę znak „=”, rozpoczynający formułę.
Następnie klikamy na pierwszą komórkę z
interesującą nas wartością, zostanie ona
dodana do naszej formuły.
Wpisujemy operator (w tym przypadku znak
„+”), po czym możemy kliknąć na kolejną
komórkę, którą chcemy dodać.
Gdy dodamy wszystkie interesujące nas
komórki, wciskamy klawisz „Enter”.
Można jednak zrobić to łatwiej: użyć funkcji.
Jedną z podstawowych funkcji jest „SUMA”.
Służy do dodawania zbioru komórek. Aby
zastosować tę funkcję należy:
W wybraną komórkę wpisać znak =SUMA(
Zaznaczyć i przeciągnąć wszystkie komórki,
które chcemy aby zostały zsumowane.
Zakończyć formułę zamykając nawias: ) oraz
naciskając klawisz „Enter”.
PRZYKŁADOWE FUNKCJE
Excel dysponuje dużą liczbą najróżniejszych funkcji. Przedstawiona powyżej funkcja „SUMA” jest tylko
jedną z nich. W tym rozdziale zostaną zaprezentowane inne przykładowe funkcje.
ŚREDNIA
Zadaniem funkcji jest obliczenie średniej z wprowadzanych liczb lub zakresów.
Jeśli w zaznaczonym zakresie, pojawi się
cyfra „0”, zostanie ona również wzięta
pod uwagę przy podliczaniu średniej.
Puste komórki oraz tekst są pomijane.
ZAOKR
Funkcja służy do zaokrąglania liczb do podanej cyfry po przecinku.
W kodzie funkcji należy najpierw wpisać
adres komórki, która ma zostać
zaokrąglona. Następnie stawia się znak
średnika „;”, po czym wpisuje liczbę
określającą, ile miejsc po przecinku ma
zostać wyświetlonych.
W tym przykładzie funkcja „ZAOKR”
odnosi się do komórki B9 i zaokrągla do 2
miejsc po przecinku.
MIN, MAX
Dzięki tej funkcji odnajdziemy maksymalną lub minimalną wartość znajdującą się w podanym
zakresie.
Przy określaniu najmniejszej oraz
największej wartości tekst oraz puste
komórki są pomijane.