5.3. Kontrastowanie 5.3.1. Funkcja kontrastowania w sensie
Transkrypt
5.3. Kontrastowanie 5.3.1. Funkcja kontrastowania w sensie
5.3. Kontrastowanie 5.3.1. Funkcja kontrastowania w sensie fotograficznym polega na zmniejszeniu liczby stopni porednich miêdzy najjaniejszym a najciemniejszym elementem obrazu 1. Przy komputerowym przetwarzaniu obrazów krzywa oddaj¹ca zale¿noæ miêdzy obrazem pocz¹tkowym [podawanym na wejcie urz¹dzenia przetwarzaj¹cego; input image 2] a obrazem koñcowym [otrzymywanym na wyjciu urz¹dzenia przetwarzaj¹cego; output image 3] mo¿e byæ kszta³towana w sposób niedostêpny dla tradycyjnej fotografii. Równie¿ efekty mog¹ byæ odpowiednio wiêksze i co istotne osi¹gane bardzo ma³ym nak³adem czasu. Wzorcem obrazu koñcowego, do którego programowo siê d¹¿y, jest uzyskanie obrazu nie tyle wiernego w stosunku do orygina³u, co dostêpnego dla odbiorcy. Dostêpnego lepiej ni¿ orygina³. W zwi¹zku z tym uwzglêdniæ nale¿y nie tyle kontrast fotograficzny co raczej kontrast fizjologiczny. Kontrast fizjologiczny jest to wra¿enie ró¿nicy intensywnoci bodców, które nie wynika z ró¿nicy natê¿enia bodców [ró¿nicy energetycznej] lecz z ró¿nej ich jakoci [ró¿nicy d³ugoci fali wietlnej]. Mo¿na to wykorzystaæ, przekszta³caj¹c np. zbyt ma³o kontrastowy obraz czarno-bia³y w obraz czarno-¿ó³ty albo niebiesko-¿ó³ty. Podobnie z³o¿enie demonstracyjne [monta¿ pogl¹dowy] dwu obiektów naturalnie czarno-bia³ych [b¹d o dowolnej lecz przypadkowej barwie] korzystnie jest przedstawiæ z u¿yciem barw kontrastowych [np. dope³niaj¹cych]. 5.3.2. Najczêciej wystêpuj¹cym problemem jest uzyskanie wyranego obrazu linii pisma, co w rozumieniu amatorów [a takimi z definicji s¹ sêdziowie] oznacza obraz kontrastowy [okrelany przez nich wszak¿e terminem: ostry]. Wiadomo, ¿e obraz nie mo¿e byæ zarazem kontrastowy i jednoczenie oddawaæ drobne ró¿nice tonu barwy, jasnoci i nasycenia. Trzeba wiêc z czego zrezygnowaæ byle nie z odwzorowania struktury pisma akurat objanianej. 5.3.3. Funkcjê kontrastowania w sensie fotograficznym mo¿na zrealizowaæ ju¿ w procesie skanowania. Program HP DeskScan II umo¿liwia dokonanie tego na dwa niezale¿ne od siebie sposoby. Sposób prostszy polega na wyborze liczbowej wartoci wielkoci kontrastu obrazu koñcowego, wyra¿anego w intuicyjnie ³atwo przyswajalnych procentach. Sposób trudniejszy pozwala na wybranie [b¹d nawet samodzielne ukszta³towanie] kszta³tu krzywej przeniesienia, oddaj¹cej zale¿noæ miêdzy rozk³adem wiat³o-cieñ w skanowanym oryginale [reprezentowanym przez obraz pocz¹tkowy, uzyskany w wyniku skanowania wstêpnego] a takim¿ rozk³adem w obrazie koñcowym [tym, który bêdzie uzyskany w wyniku skanowania finalnego]. W obu sposobach zapewniony jest wstêpny podgl¹d skutków dokonywanego wyboru. Formowanie kontrastu fizjologicznego mo¿liwe jest w ramach profesjonalnych programów przetwarzania obrazu. Testowane programy: Aldus PhotoStyler 2.0, Adobe PhotoShop 3.0 oraz Adobe PhotoShop 4.0. daj¹ w tej mierze pe³ny wybór mo¿liwoci. GIF 35 a, b na nast. stronach 1 W fotografii odpowiada temu zwiêkszenie k¹ta nachylenia krzywej zaczernienia; zwykle tak, by przekracza³ 450. 2 W polskiej literaturze informatycznej obraz taki nazywa siê nieszczêliwie obrazem wyjciowym [bo od niego wychodzi siê do dalszych obrazów], rzadziej wejciowym. Vide np. Visilog 4. Profesjonalne narzêdzie analizy obrazu opracowane w ramach grantu KBN nr PB-127/3/ 91 przedstawienie najobszerniejszego w wiecie programu przetwarzania obrazu firmy NOESIS [Francja]; bez autora, wyd.: FOTOBIT-DESIGN, Kraków. 3 W literaturze obraz taki nazywa siê z regu³y wynikowym, choæ bywa ¿e i wyjciowym [bo pojawia siê na wyjciu urz¹dzenia przetwarzaj¹cego]. GIF 35 a GIF 35 b POWRÓT DO SPISU TRECI