Wybrane zagadnienia z metodologii badań pedagogicznych dla

Wybrane zagadnienia z metodologii badań pedagogicznych
dla słuchaczy Podyplomowych Studiów Oligofrenopedagogiki
Opracowano na podstawie :
1. Łobocki M., Metody i techniki badań pedagogicznych, Kraków 2006.
2. Niemierko B., Zagadnienia ogólne [w] ABC osiągnięć szkolnych, pod red.
Niemierko B., Warszawa 1975.
3. Pilch T., Zasady badań pedagogicznych, Wrocław- Warszawa- Kraków- Gdańsk
1977.
4. Pilch T., Metodologia pedagogicznych badań środowiskowych, WrocławWarszawa- Kraków- Gdańska 1971.
5. Pilch T., Wujek T., Metody i techniki badań w pedagogice [w] pedagogika, pod
red. Godlewskiego M., Krawcewicza S., Wujka T., Warszawa 1974.
1977.
6. Węglińska M., Jak pisać pracę magisterską?, Kraków 2005.
Etapy badań pedagogicznych
Na ogół wszelkie badania naukowe obejmują następujące etapy:
- zaistnienie sytuacji problemowej,
- formułowanie problemów, a często także hipotez badawczych,
- wybór i konstruowanie narzędzi badawczych,
- dobór osób badanych,
- przeprowadzenie badań,
- opracowanie ich wyników.
Struktura pracy
struktura - układ i wzajemne relacje elementów stanowiących całość; budowa, ustrój
S.
WSTĘP (WPROWADZENIE)………………………………………………………………….
1. PROBLEMATYKA BADAŃ W ŚWIETLE LITERATURY……………………………...
1.1……………………………………………………………………………………………….
1.2……………………………………………………………………………………………….
1.3……………………………………………………………………………………………….
1.4……………………………………………………………………………………………….
2. METEDOLOGICZNE PODSTAWY PRACY……………………………………………..
2.1……………………………………………………………………………………………….
2.2……………………………………………………………………………………………….
2.3……………………………………………………………………………………………….
2.4……………………………………………………………………………………………….
3. ANALIZA WYNIKÓW BADAŃ…………………………………………………………..
3.1……………………………………………………………………………………………….
3.2……………………………………………………………………………………………….
3.3……………………………………………………………………………………………….
3.4……………………………………………………………………………………………….
ZAKOŃCZENIE-WNIOSKI Z BADAŃ……………………………………………………..
WYKAZ (SPIS) TABEL………………………………………………………………………..
BIBLIOGRAFIA………………………………………………………………………………..
ANEKS………………………………………………………………………………………….
Część teoretyczna pracy może zawierać następujące elementy:
- przegląd literatury;
- przesłanki psychologiczne (związane z tematem pracy);
- analizę programu nauczania lub innych dokumentów;
- przykłady konspektów lekcji, środków dydaktycznych.
Strukturę tego fragmentu opracowania nazwać możemy strukturą zagadnieniową dlatego, że
w istocie rzeczy chodzi nam o ujawnienie problemów, sposobów ich badania i wyciągania
wniosków, które były podejmowane w pracach opublikowanych w różnych okresach.
Reasumując: w rozdziale 1 dokonujemy przeglądu literatury, dotyczącej problemu, który
chcemy badać, rozdział 2 dotyczy metodologii badań pedagogicznych, a trzeci obejmuje
analizę wyników badań własnych.
Struktura rozdziału metodologicznego
METODOLOGICZNE PODSTAWY BADAŃ
1. Przedmiot, cele i typ badań
2. Problemy badawcze i hipotezy
3. Zmienne i ich wskaźniki
4. Metody, techniki i narzędzia badawcze
5. Charakterystyka terenu i przebiegu badań
Dobór próby w badaniach pedagogicznych
Koniecznym warunkiem trafnych i rzetelnych badań pedagogicznych – obok m.in.
poprawnego sformułowania problemów i hipotez badawczych oraz skonstruowania
odpowiednich metod i technik badawczych – jest właściwy dobór osób do tego rodzaju badań
Przez dobór próby rozumie się wyselekcjonowanie dla celów badawczych np. pewnej liczby
osób wchodzących w skład ściśle określonej zbiorowości nazywanej populacją, którą badacz
jest w szczególny sposób zainteresowany.
Różne sposoby doboru próby
Znane są dotychczas trzy sposoby dokonywania doboru próby: dobór losowy uznawany za
najlepszy, dobór celowy, czyli tendencyjny i dobór na podstawie ochotniczych zgłoszeń.
W badaniach pedagogicznych zaleca się losowy wybór próby, zwłaszcza z licznego zbioru
osób należących do danej populacji.
Na ogół wyróżnia się pięć sposobów losowego doboru próby: prosty, systematyczny,
warstwowy, grupowy i wielostopniowy.
Prosty dobór próby
Przykładem prostego doboru próby jest wyciąganie odpowiednio ponumerowanych kartek
z pojemnika po ich dokładnym wymieszaniu lub kart z należycie potasowanej talii, a także
techniki stosowane w różnego rodzaju grach losowych, np. totolotku czy totalizatorze
sportowym.
Systematyczny dobór próby
W badaniach pedagogicznych na ogół częściej – niż prosty dobór próby – stosuje się dobór
systematyczny. Przykładem doboru systematycznego może być np. wywoływanie co piątego
ucznia w klasie do odpowiedzi zgodnie z zapisem w dzienniku lekcyjnym lub ocenianie co
trzeciego rysunku dziecięcego z dobrze wymieszanego zbioru 30 rysunków na określony
temat. Tak więc istotną cechą systematycznego doboru próby jest ustalenie tzw. odstępu
losowania – k wyznaczającego standardową odległość między osobami dobieranymi do
próby: co drugą, trzecią, czwartą lub piątą itp. Stąd też dobór taki nazywa się również
schematem czy sposobem losowania co k-ty element.
Warstwowy dobór próby
Innym i bardziej złożonym – od poprzednich sposobów losowego doboru próby – jest jej
warstwowy dobór. Bywa stosowany zwłaszcza w przypadku niejednorodnej i wyraźnie
zróżnicowanej populacji. Polega on na wyodrębnieniu w niej względnie rozłącznych
i wyczerpujących podgrup, nazywanych warstwami. Na przykład badając uczniów, nie bez
znaczenia jest świadome dokonywanie ich rozwarstwienia z uwagi m.in. na płeć, wiek,
miejsce zamieszkania, pochodzenie społeczne, poziom osiągnięć szkolnych lub sytuację
rodzinną. W ten sposób łatwiej jest zapewnić większą reprezentatywność próby
i skoncentrować się na osobach szczególnie bliskich zainteresowaniom badacza. Ważna jest
tu dobra znajomość populacji, umożliwiająca jej podział na wyraźnie różniące się warstwy.
Chodzi o to, by pozwalały one na jednoznaczne identyfikowanie osób należących do
określonej warstwy, czyli w miarę jednorodnych właściwości interesujących badacza.
Po wyodrębnieniu poszczególnych warstw (podgrup) określonej populacji pobiera się próbę
losową z każdej z nich oddzielnie i niezależnie.
Grupowy dobór próby
W przypadku badań pedagogicznych losowy dobór próby często nie dotyczy
poszczególnych osób, lecz określonych grup czy całych społeczności. Są nimi najczęściej
klasy szkolne, szkoły, placówki opiekuńczo-wychowawcze, rodziny lub jeszcze inne
instytucje opieki i wychowania, np. zastępy i drużyny harcerskie. Wówczas dokonuje się
grupowego doboru próby, np. kilku zaledwie klas szkolnych spośród wszystkich klas danej
szkoły lub jednej spośród wielu szkół w danej miejscowości. Nie bez znaczenia jest tu
jednorodność dobieranych grup, np. kas I-III lub IV-VI albo szkół podstawowych w mieście
lub na wsi, rodzin pełnych, rozbitych, zrekonstruowanych, zdezorganizowanych,
zdemoralizowanych lub zastępczych itp. Taki dobór zależy od celów badawczych. W każdym
razie z jego pomocą wylosowuje się pewną liczbę grup interesujących badacza spośród kilku,
kilkunastu lub wielu im podobnych grup albo większych społeczności. Wylosowane grupy
poddaje się następnie badaniom z uwzględnieniem na ogół wszystkich osób wchodzących w
ich skład, zwłaszcza zaś, gdy badania te dotyczą mniej licznych grup, jak klasy szkolne,
zespoły uczniowskie, grupy wychowawcze lub zastępy harcerskie.
Wielostopniowy dobór próby
Pewną odmianą grupowego doboru próby jest wielostopniowy dobór (zwłaszcza
dwustopniowy). Polega on zazwyczaj na wylosowaniu najpierw np. jakiejś jednej szkoły, a
następnie klas, które zamierza się poddać badaniom. Jeśli natomiast uzna się, że nie zachodzi
potrzeba objęcia badaniami wszystkich uczniów wylosowanych klas, dokonuje się dalszego
ich doboru za pomocą prostego lub systematycznego losowania. To znaczy, w przypadku
wielostopniowego doboru próby nie wszystkie osoby wylosowanej grupy albo grup podlegają
badaniom, jak ma to miejsce w grupowym doborze.
Przegląd metod i technik badań pedagogicznych
Metoda badań odnosi się do ogólnych dyrektyw czy norm (reguł) postępowania
badawczego, tj. obowiązujących bez względu na cel, jakiemu ma ona służyć, i warunki,
w jakich się ją stosuje. Technika badań natomiast jest tożsama z bliżej skonkretyzowanymi
wskazaniami, określającymi możliwie dokładnie i szczegółowo przebieg organizowanego za
jej pomocą procesu badawczego. Podporządkowana jest z reguły określonej metodzie badań
i pełni wobec niej rolę służebną. Inaczej mówiąc, technika badawcza jest zawsze pewną
uszczegółowioną odmianą metody badań. Ta z kolei może w zasadzie poszczycić się kilkoma
różnymi technikami badań.
Wybrane metody i techniki badań w pedagogice (wg T. Pilcha, 1997):
1. Metody badań:
Eksperyment pedagogiczny.
Monografia pedagogiczna.
Metoda indywidualnych przypadków.
Metoda sondażu diagnostycznego.
2. Techniki badań pedagogicznych:
Obserwacja.
Wywiad.
Ankieta.
Badanie dokumentów. Analiza treści. Techniki projekcyjne.
Techniki socjometryczne.
3. Narzędzia badawcze:
Kwestionariusz wywiadu.
Kwestionariusz ankiety.
Kwestionariusz ankiety rozsyłanej.
Test socjometryczny.
Dyspozycje i arkusz obserwacji.
Arkusz obserwacji.
Skala do badania przystosowania dziecka.
T. Pilch: „Metoda jest zespołem czynności i zabiegów zmierzających do poznania
określonego przedmiotu. Jest to pewnego rodzaju charakter działania, jaki podejmujemy dla
zdobycia interesujących nas danych”(1971).
T. Pilch: „Technika badawcza natomiast jest określoną czynnością służącą do uzyskania
pożądanych danych. Jest pojedynczą procedurą, polegającą na wykonaniu określonej
czynności badawczej”(1971).
T. Pilch i T. Wujek: „Narzędzie badawcze jest przedmiotem służącym do realizacji
wybranej techniki badań. O ile technika badawcza oznacza czynność, np. obserwowanie,
prowadzenie wywiadu, o tyle narzędzie badawcze to instrument służący do technicznego
gromadzenia danych z badań. W tym rozumieniu narzędziem badawczym będzie
kwestionariusz wywiadu, magnetofon, arkusz obserwacyjny, a nawet ołówek […]”(1974).
„[…] metoda jest pojęciem najszerszym i nadrzędnym w stosunku do techniki i narzędzia
badawczego. Technika z kolei jest pojęciem podrzędnym wobec metody i nadrzędnym w
stosunku do narzędzia badawczego. To ostatnie zaś ma zakres najwęższy i jest pojęciem
podrzędnym zarówno wobec pojęcia metody, jak i pojęcia techniki badawczej”(1977).
Eksperyment pedagogiczny
T. Pilch: „Eksperyment pedagogiczny to szczególny sposób gromadzenia wiedzy o
badanym osobniku lub zbiorowości, polegający na organizowaniu sytuacji nietypowej, która
wyzwala postawy i reakcje badanych lub badanego”(1971).
Monografia pedagogiczna
T. Pilch: „Dotychczasowe ustalenia pozwalają nam nazwać monografią metodę badań,
której przedmiotem są instytucje wychowawcze, w rozumieniu placówki, lub instytucjonalne
formy działalności wychowawczej, prowadzącą do gruntownego rozpoznania struktury
instytucji, zasad i efektywności działań wychowawczych oraz opracowania koncepcji
ulepszeń i prognoz rozwojowych”(1977).
„Metoda monograficzna realizowana być może przez wiele różnorodnych technik, prawie
zawsze posługuje się badaniem dokumentacji, bardzo często wprowadza elementy obserwacji
uczestniczącej, ankiety lub wywiady”(1977).
Metoda indywidualnych przypadków
T. Pilch: „Przyjmując przeto przedmiot badań i funkcję metody indywidualnych
przypadków za elementy konstytutywne, definicję jej można by sformułować następująco:
metoda indywidualnych przypadków jest sposobem badań, polegającym na analizie
jednostkowych losów ludzkich, uwikłanych w określone sytuacje wychowawcze, lub na
analizie konkretnych zjawisk natury wychowawczej poprzez pryzmat jednostkowych
biografii ludzkich z nastawieniem na opracowanie diagnozy przypadku lub zjawiska w celu
podjęcia działań terapeutycznych”(1977).
„Najbardziej użyteczną techniką w przypadku omawianej metody jest wywiad. Znakomicie
uzupełnia go obserwacja i analiza dokumentów osobistych. Niekiedy pomocne być mogą
techniki projekcyjne, testy”(1977).
Metoda sondażu diagnostycznego
T. Pilch: „Metoda sondażu diagnostycznego jest sposobem gromadzenia wiedzy o
przedmiotach strukturalnych i funkcjonalnych oraz dynamice zjawisk społecznych, opiniach
i poglądach wybranych zbiorowości, nasilaniu się i kierunkach rozwoju określonych zjawisk,
o wszelkich innych zjawiskach instytucjonalnie nie zlokalizowanych, posiadających
znaczenie wychowawcze, w oparciu o specjalnie dobraną grupę reprezentującą populację
generalną, w której badane zjawisko występuje.
W badaniach sondażowych najczęściej występujące techniki to wywiad, ankieta, analiza
dokumentów osobistych, techniki statystyczne i inne”(1977).
Co nazywamy obserwacją?
T. Pilch: „Obserwacja jest czynnością badawczą, polegającą na gromadzeniu danych drogą
postrzeżeń”(1971).
Wywiad
T. Pilch: „Wywiad jest rozmową badającego z respondentem lub respondentami według
opracowanych wcześniej dyspozycji”(1971).
Ankieta
T. Pilch: „Ankieta jest (…) techniką gromadzenia informacji, polegającą na wypełnianiu
najczęściej samodzielnie przez badanego specjalnych kwestionariuszy, na ogół o wysokim
stopniu standaryzacji, w obecności lub częściej nie w obecności ankietera”(1977).
Analiza dokumentów
T. Pilch: „Badanie dokumentów i materiałów jest techniką badawczą służącą do
gromadzenia wstępnych, opisowych, także ilościowych informacji o badanej instytucji czy
zjawisku wychowawczym. Jest również techniką poznawania biografii jednostek i opinii
wyrażonych w dokumentach”(1977).
Pojęcie testu osiągnięć szkolnych
B. Niemierko: „Ściślej biorąc, test osiągnięć szkolnych jest zbiorem zadań, dostosowanym
do określonej treści nauczania w taki sposób, by na podstawie wyniku testowania można było
ustalić, w jakim stopniu treść ta jest opanowana przez ucznia, oraz przeznaczonym do
rozwiązania w toku jednego zajęcia szkolnego. […]. Zamiennie stosowane nazwy >>test
dydaktyczny<< i >>test wiadomości<< są mniej godne polecenia, gdyż pierwsza z nich jest
zbyt szeroka, druga zaś – za wąska”(1975).
Arkusz obserwacyjny
T. Pilch: „Arkusz obserwacyjny to wcześniej przygotowany kwestionariusz z
wytypowanymi wszystkimi zagadnieniami, które objąć ma obserwacja. W odpowiednich
rubrykach, pod określonym zagadnieniem notujemy wszelkie spostrzeżone fakty, zdarzenia i
okoliczności mające związek z danym zagadnieniem”(1971).
Kwestionariusz
T. Pilch i T. Wujek: „Najważniejszym jednak warunkiem poprawnego przeprowadzenia
wywiadu są właściwie przygotowane dyspozycje. Określa się je zazwyczaj mianem
kwestionariusza. Ale dopiero wówczas słuszna jest taka nazwa, gdy jest to zestaw pytań,
zbudowany według specjalnych zasad”(1974).
W związku z tym, że będą Państwo stosować przede wszystkim metodę sondażu
diagnostycznego przypominam poniżej tę metodę.
Sondaż diagnostyczny
Wiele kontrowersji wiąże się z określeniem jednej z najpopularniejszych metod badań
społecznych w tym także pedagogicznych jaką jest sondaż, zwany przez jednych sondażem
diagnostycznym, przez innych sondażem ankietowym czy sondażem na grupie
reprezentatywnej. Ogólne założenia badań pedagogicznych uzasadniają przyjęcie nazwy
sondażu diagnostycznego na użytek praktyki pedagogicznej.
Metoda sondażu diagnostycznego jest sposobem gromadzenia wiedzy o atrybutach
strukturalnych i funkcjonalnych oraz dynamice zjawisk społecznych, opiniach i poglądach
wybranych zbiorowości, nasilaniu się i kierunkach rozwoju określonych zjawisk i wszelkich
innych zjawiskach instytucjonalnie nie zlokalizowanych - posiadających znaczenie
wychowawcze - w oparciu o specjalnie dobraną grupę reprezentującą populację generalną,
w której badane zjawisko występuje.
Badania sondażowe obejmują wszelkiego typu zjawiska społeczne o znaczeniu istotnym dla
wychowania, ponadto stany świadomości społecznej, opinii i poglądów określonych
zbiorowości, narastania badanych zjawisk, ich tendencji i nasilenia. Chodzi tu więc o
wszystkie zjawiska, które nie posiadają instytucjonalnej lokalizacji a wręcz odwrotnie są
jakby rozproszone w społeczeństwie. Badania sondażowe mają na celu wykrycie ich istnienia
oraz ukazanie wszystkich atrybutów strukturalnych i funkcjonalnych.
Sondaż stosowany w pedagogice społecznej tym się różni od sondażu stosowanego w
socjologii — skąd został zapożyczony — że socjologiczne postępowanie badawcze
dopełnione zostało w badaniach pedagogicznych postulatami dotyczącymi ulepszenia
zbadanej rzeczywistości. Postuluje się zarówno sposoby reorganizacji środowiska, jak i cel
reorganizacji. Projekt ulepszenia poznanej rzeczywistości pedagog społeczny tworzy w
oparciu o posiadaną wiedzę dotyczącą systemów wartości, metod reorganizacji środowiska,
sposobów wzmagania (aktywizowania) sił społecznych.
Celem postulatów jest — w wypadku stwierdzenia negatywnych stanów rzeczy —
spowodowanie zmiany tego, co istnieje, np. poprzez zastosowanie działań kompensacyjnych,
czyli „wyrównywanie braków lub zjawisk i stanów ujemnych” . Celem postulatów może być
także chęć zapobieżenia negatywnym stanom rzeczy, które mogą dopiero zaistnieć.
Postępowanie nasze zaproponowane w ostatnim przypadku nazwiemy profilaktycznym, czyli
takim, w którym stosuje się „szczególnego typu działalność związaną z neutralizowaniem
wpływu czynników powodujących potencjalne zagrożenie” .
Metoda sondażu pozwala na poznanie określonego zjawiska społecznego, ustalenie jego
zasięgu, zakresu, poziomu i intensywności, następnie ocenę i w wyniku tego zaprojektowanie
modyfikacji, czyli zmian ulepszających negatywne sytuacje życia ludzi w badanym
środowisku albo wzmagających pozytywne momenty wzajemnych oddziaływań jednostek.
Metoda sondażu daje nam opis i pozwala na wyjaśnienie pewnych zjawisk masowych czy
ważniejszych procesów występujących w badanej zbiorowością. Charakterystyczne tu jest
instrumentalne użycie respondentów jako jednostek dostarczających pożądanych informacji.
Konsekwencje i wnioski z przeprowadzonych badań będą dotyczyły pośrednio naszych
informatorów, a nie będą bezpośrednio celem badań, jak jest np. w studium indywidualnych
przypadków.
Metodę sondażu można stosować w tych przypadkach, kiedy ludzie wybrani jako respondenci
są w stanie dostarczyć nam potrzebnych informacji, gdyż istotną cechą tej metody jest
stosowanie głównie technik komunikowania (ustnie lub pisemnie).
W badaniach metodą sondażu nie zawsze możemy przeprowadzić badania wyczerpujące, tzn.
nie zawsze możemy zbadać wszystkie interesujące nas osoby, z których składa się
zbiorowość. Zazwyczaj jest to niemożliwe, gdyż:
a) badania są zbyt kosztowne;
b) nie można dotrzeć do wszystkich osób, które pragniemy zbadać, badania mogą być zbyt
pracochłonne i długotrwałe.
W takich przypadkach przeprowadza się badania częściowe, bada się część jednostek, ale
wniosek uogólnia się na całość zbiorowości. Wyniki i wnioski będą zależały od tego, jaką
część zbiorowości wybierzemy do badania. Ta część powinna być możliwie dokładną
miniaturą całej zbiorowości, a uzyskuje się to dzięki temu, że każdej jednostce ze zbiorowości
zapewnia się jednakową szansę dostania się do reprezentacji.
Techniki stosowane w sondażu diagnostycznym
W badaniach sondażowych najczęściej występujące techniki to ankieta, wywiad, analiza
dokumentów osobistych, obserwacja, techniki statystyczne i inne.
Ankieta - to szczególny przypadek wywiadu. Jest techniką gromadzenia informacji polegającą
na wypełnianiu samodzielnie przez badanego specjalnych kwestionariuszy na ogół o wysokim
stopniu standaryzacji w obecności lub najczęściej bez obecności ankietera. Jest ona zbiorem
specjalnie sformułowanych pytań, na które osoba badana powinna dać odpowiedź.
Badania ankietowe mają charakter masowy. Są one przydatne przy rozwiązywaniu
problemów związanych z działalnością wychowawczą. Stosowane są również w innych
dziedzinach życia społecznego i kulturalnego. Ankieta jest użyteczna w badaniach
pedagogicznych jako metoda poznawania cech zbiorowości, zjawisk, opinii o wydarzeniach.
Jest pomocnicza w początkowym etapie badań.
Wyniki zebrane przy pomocy ankiety wymagają porównania z materiałem zebranym przy
pomocy innych metod badawczych.
Pytania ankiety są zamknięte i zaopatrzone w tzw. kafeterie czyli zestaw wszelkich
możliwych odpowiedzi. Kafeterie bywają: zamknięte - oznacza to ograniczony zestaw
możliwości odpowiedzi, poza które odpowiadający wyjść nie może, lecz tylko wybiera wśród
możliwości jakie daje sformułowany zestaw. Kafeterie mogą być także półotwarte - czyli
mogą być zestawem możliwych do wyboru odpowiedzi, które zawierają 1 punkt oznaczony
słowem „inne”, pozwalający na zaprezentowanie swojej odpowiedzi, jeśli nie mieści się w
żadnym sformułowaniu, koniunktywne - pozwalają na wybranie kilku odpowiedzi, dając
potem możliwość obliczenia częstotliwości wyboru poszczególnych odpowiedzi, a tym
samym tworzenia hierarchii, oraz dysjunktywne, dające możliwość wyboru tylko jednej
odpowiedzi.
W ankiecie pytania mogą również mieć charakter pytań otwartych. Pytania otwarte
pozostawiają badanym całkowitą swobodę odpowiedzi.
Warunki poprawności sondażu diagnostycznego
Badania sondażowe jak wynika z samej nazwy opierają się niemal zawsze na badaniu
specjalnie dobranej próby reprezentacyjnej z populacji generalnej. Precyzyjne określenie
problemu badawczego pozwala na uściślenie zasięgu terytorialnego badanego zjawiska
i dokonanie wyboru odpowiedniej próby do badań. Od rzetelności doboru próby zależy
nasze prawo do rozciągania uogólnień na całą populację i budowania teorii oraz wstępnie
chroni nas przed wyciąganiem błędnych i nieadekwatnych wniosków. Badający musi
dążyć do wybrania takiej grupy do badań aby stanowiła ona możliwie najwierniejsze
odbicie
struktury, wszystkich elementów i wszystkich cech badanej populacji.
Sondaż diagnostyczny pozwala na nader dowolną selekcję zgromadzonych z jej pomocą
danych, co może łatwo prowadzić do zafałszowania końcowych wyników badań,
zwłaszcza w przypadku niskiego morale badacza.
W konstruowaniu pytań ankietowych rzeczą niebagatelną jest troska o odpowiednią ich
formę i treść. Chodzi o to, aby:
· dotyczyły one wyłącznie spraw istotnych z punktu widzenia podejmowanych problemów
badawczych,
·były jednakowo rozumiane przez wszystkie osoby badane,
·nie były zbyt trudne do odpowiedzi,
·pozbawione były nadmiernej sugestii,
·były wyrażone w grzecznościowej formie.
Nie bez znaczenia jest też prawidłowa kolejność zamieszczonych w ankiecie pytań. Przede
wszystkim mają stanowić one pewną zwartą i logiczną całość, tj. być ułożone zgodnie ze
swoistym poczuciem logiki. W związku z powyższym zaleca się zadawanie pytań od
prostych (łatwych) do coraz bardziej skomplikowanych (trudnych), od ogólnych do
szczegółowych, od nie krępujących do nieco bardziej drażliwych (osobistych). Szczególnej
staranności wymaga sformułowanie możliwych na zadawane pytania ankietowe
odpowiedzi, czyli tzw. kafeterii. Celowe wydaje się także odpowiednie ułożenie instrukcji
poprzedzającej dawanie odpowiedzi na zadawane respondentom pytania. Zazwyczaj
informuje się w niej o tym, kto przeprowadza badania i w jakim celu oraz jak należy
odpowiadać na poszczególne pytania ankietowe.
Wskutek błędnie postawionych pytań otrzymuje się odpowiedzi nieprawdziwe. Do tego
rodzaju pytań zliczyć można m.in.:
· pytania alternatywne, pomimo że poprawna odpowiedź nie ogranicza się tylko do jednej
z podanych w nim możliwości, np. „Czy dzieci niepełnosprawne powinny być uczone
w domu czy szkole specjalnej?",
· pytania domagające się informacji w sprawach, o których badani nie mają nic lub mają
niewiele do powiedzenia,
· pytania o zdecydowane stanowisko w określonej sprawie, gdy tymczasem osoba badana
nie ma co do tej sprawy wyrobionego zdania,
· pytania sformułowane w sposób nieprecyzyjny, sugestywny lub zbyt trudne.