fale dźwiękowe niesłyszalna dla ucha – powyżej 20 kHz

Ultradźwięki – fale dźwiękowe niesłyszalna dla ucha – powyżej 20 kHz .
Częstotliwość słyszalna (dźwiękowa) 16 Hz – 20 000 Hz (20 kHz)
- Powyżej są ultradźwięki, a poniżej infradźwięki
Najczęściej stosowane ultradźwięki to – ciągłe,
rzadziej albo wcale (szczególnie w Polsce) impulsowe.
W zależności od głębokości penetracji tkanki, skalujemy ustawiając od 1 – 3 mHz (wyższa
częstotliwość powoduje płytsze wnikanie i zazwyczaj 3 mHz używane są w kosmetyce do działań
na skórze)
Natężenie ultradźwięków wyraża się w W/cm2 (wat/cm2)
Metoda sprzęgania głowicy aparatu do ultradźwięków ze skórą to nałożenie na skórę żelu lub
oleju (ultra dźwięki inaczej nie przenikną do tkanek)
Sposoby wykonywania zabiegów:
– naddźwiękawiania dynamiczne (przesuwanie głowicy po skórze)
– nadźwiękawianie półdynamiczne (przesuwanie nad małym ograniczonym polem)
– naddźwięki stacjonarne (głowica umieszczona nieruchomo)
Ultrafonoforeza (Sonoforeza)
Wprowadzanie za pomocą ultradźwięków leków lub preparatów kosmetycznych.
Wady:
– ciężkie ustalenie dawki leku, mocy częstotliwości, czasu zabiegu
– leki muszą być podawane w postaci żelu, kremu lub maści, co ogranicza wielkość dawki
środka czynnego.
Elektrosonoforeza – połączenie Sonoforezy i Elektroterapii (w kosmetyce tzw. mezoterapia
bezigłowa)
Fala uderzeniowa
– działanie przeciwbólowe
– stymulujące regeneracje tkanek miękkich
– kruszenie zwapnień w tkankach miękkich
– miejscowe poprawienie krążenia krwi
Zabiegi stosowane najczęściej 2 razy w tygodniu, trwające około 15 min. i w serii około 3-5
zabiegów.
Fale uderzeniową stosujemy:
– zapalenie przewlekłe rozcięgna piętowego (ostroga)
– przewlekłe zapalenie ścięgna Achillesa
– zapalanie nadkłykcia kości promieniowej (łokieć tenisisty)
– zapalenie więzadła rzepki
– choroba zwyrodnieniowa stawów
Efekty niepożądane:
– rumień lub obrzęk
– zaburzenie czucia
– chwilowe nasilenie bólu
– zaburzenie czynności pracy serca ( prawdopodobnie przez stres wywołany lękiem przed
nieznanym zabiegiem)
– krwiaki, wybroczyny, uszkodzenia skóry
Przeciwwskazania (podobne jak przy innych zabiegach fizykalnych):
– nowotwory
– zaburzenia krążenia
– ciąża
– ostre stany zapalne
– stosowanie w obrębie implantów tkankowych
Nie wolno stosować:
– w okolicy oczu
– mostka
– wzdłuż kręgosłupa
– gonad (gruczoły płciowe, rozrodcze)
– w okolicy nerek oraz wątroby
Zaopatrzenie Ortopedyczne
/omawiane również na poprzednich zajęciach, ale są nowości w materiale więc powtarzam/
Podział zaopatrzenia ortopedycznego według zastosowania:
– stosowanie profilaktyczne
– stosowanie lecznicze
– w leczeniu zachowawczym
– w toku leczenia przygotowawczego do leczenia operacyjnego
– w doleczeniu pooperacyjnym
Podział zaopatrzenia wg. części ciała:
– klatka piersiowa
– brzuch
– miednica
– kończyny dolne i górne
Podział wg przeznaczenia:
– protezy
– aparaty ortopedyczne na kończyny dolne, górne (ortezy)
– gorsety i kołnierze ortopedyczne, ortezy tułowia i szyi
– wkładki ortopedyczne do obuwia
– kule, laski
– balkoniki, podpórki
– wózki inwalidzkie
– przedmioty ortopedyczne osobno nie wymienione
–
–
–
indywidualne przedmioty pionizujące
foteliki rehabilitacyjne
deska do pełzania itp.
Ortezy – aparaty użytku zewnętrznego stosowane do modyfikacji cech budowy i funkcjionowania
układu nerwowo - mięśniowego oraz kostnego.
Podział:
– stałe
– czasowe
Charakter działania ortezy
– bierny
– czynny
– mieszany
Podział ortez wg zastosowania:
– funkcja stabilizacyjna
– korekcyjna
– obciążenia
– kontrolującą zakres ruchu
– substytucja funkcjonalna
Podział ortezy wg oddziaływania oraz lokalizacji zastosowania
– ortezy kontrolujące stawy ręki, łokcie oraz staw barkowy
– ortezy kontrolujące wszystkie odcinki kręgosłupa
– ortezy kontrolujące stopę, staw skokowy, kolano oraz biodra
Podział wg struktur budowy:
– elastyczne
– półsztywne
– sztywne
Charakterystyka funkcjonalna kończyny górnej
1.
2.
3.
4.
5.
Wysoko rozwinięta funkcja czucia
Duży zakres ruchów przestrzennych
Duży zakres ruchów chwytnych
Bardzo zróżnicowana siła
Znaczny stopień precyzji ruchu
W obrębie kończyny górnej wyróżniamy 3 podstawowe zespoły funkcjonalne:
1. Zespół funkcjonalny barku
2. Zespół funkcjonalny przedramienia
3. Obwodowy zespół funkcji kończyny górnej, ręki
Zespół funkcjonalny barku:
– elementy bierne kończyny górnej: obojczyk, łopatka, kość ramienna, połączenia stawowe
– elementy czynne: mięśnie itd.
Zespół funkcji przedramienia składa się z:
– elementy bierne przedramienia: kości oraz stawy
– elementy czynne: mięśnie łączące zespół funkcjonalny łokcia i stawów promieniowo –
łokciowych co umożliwia wzajemny ruch elementów biernych
Aktywność ruchowa ręki:
– ruchy chwytne siłowe
– ruchy chwytne precyzyjne (tzw dotyk precyzyjny)
Ruchy chwytne siłowe:
– chwyt cylindryczny
– sferyczny
– oraz hakowy
Ruchy chwytne precyzyjne:
– chwyt opuszkowy dłoniowy
– chwyt opuszkowy koniuszkowy
– chwyt boczny