Warszaty tworzone na bazie mindfulness

mgr Katarzyna Weiss, www.lingwest.com / www.mindfulcultures.pl tel. 690 286 076
tel./fax 61 814 6761, email: [email protected]
Warszaty tworzone na bazie mindfulness – praktyki uważności, Zen Coachingu (w tym pracy z ciałem),
elementów Porozumienia bez Przemocy (Dr Marshall Rosenberg), elementów Analizy Transakcyjnej
oraz autorskiej metody KOMUNIKACJI 50 na 50.
Warsztat nr 1
Temat: „PEWNOŚĆ SIEBIE I POTRZEBA AUTENTYCZNOŚCI”
Rozpoznanie tematu
Co dla nas oznacza PEWNOŚĆ SIEBIE?

Coś czego nie mamy ;) (ale możemy
mieć)

Świadomość, że mogę zarówno
odnieść sukces jak i ponieść
porażkę = każde z nich to tylko
lekcja

Zgodność ciała z umysłem =
spójność wewnętrzna i zewnętrzna

Mowa ciała, postawa

Akceptacja faktu podlegania ocenie
innych
Odwaga bycia sobą w relacjach i
odwaga wyrażania siebie


Szacunek dla siebie i dla innych

Przyjmuję konstruktywną krytykę ze
spokojem, potrafię stawiać jasne
granice w innych okolicznościach

Dawanie innym prawa do bycia
takimi, jakimi są (metoda
Komunikacji 50 na 50) jeśli nie ma
zagrożenia dla żadnej ze stron w
danej relacji (a w większości
przypadków nie ma)

Znajomość i świadomość własnych
granic i wartości, według których
żyję oraz zauważanie że i granice i
wartości mogą ewoluować wraz z
moim rozwojem osobistym i nie są
mi dane sztywno raz na całe życie

Dawanie sobie prawa do radości i
humoru 

Zaufanie do siebie (i
podejmowanych przez siebie
decyzji)

Umiejętność podejmowania
własnych decyzji

Wiara w siebie

Pełna akceptacja siebie, ale bez
wchodzenia w samopobłażanie,
które prowadzi do poczucia winy

Dystans do siebie, do podlegania
ocenie i do innych osób

Świadomość swoich zalet i wad =
rozpoznanie i świadomość swoich
mocnych i słabych stron oraz zgoda
na nie (dobry punkt startowy do
pracy nad tym, co chcę zmienić)

Dobrze się ze sobą czuję

Mam do siebie zaufanie
1
Copyright: Katarzyna Weiss, www.mindfulcultures.pl
mgr Katarzyna Weiss, www.lingwest.com / www.mindfulcultures.pl tel. 690 286 076
tel./fax 61 814 6761, email: [email protected]
Ćwiczenie 1.
Pytania pomocnicze, do samodzielnego przepracowania z użyciem learning journal –
zeszytu, w którym odnotowujesz swój osobisty proces rozwoju, obserwacje, postępy i
trudności, myśli i cytaty, które są dla ciebie wspierające. Kup sobie specjalny zeszyt tylko do
celu tych notatek. Postaraj się wybrać okładkę, która ci się podoba, tak abyś chetnie po niego
sięgała 

Czym jest dla ciebie pewność siebie?

Jak się czujesz w stanie pewności siebie a) w ciele b) w głowie – w umyśle?

Co wspiera twoją pewność siebie tu i teraz?

Co wpływa na obniżenie twojej pewności siebie?

Jakie działania możesz podjąć, aby zyskać i wzmocnić twoją pewność siebie?

Jak pewność siebie wpływa na umiejętność autentycznego wyrażania samej siebie w
różnych sytuacjach, w pracy, w domu, z przyjaciółmi, z trudnymi osobami w twoim życiu?
AUTENTYCZOŚĆ, POTRZEBA AUTENTYCZNOŚCI, KOMUNIKACJA 50 NA 50

Jaka jest twoja własna definicja autentyczności? Co to dla ciebie oznacza – „być
autentyczną”?

Jak się czujesz, gdy jesteś w stanie wyrażać siebie w sposób autentyczny? Podaj
przykłady takiego zachowania z twojego własnego doświadczenia.

Jak się czujesz, gdy nie postępujesz w sposób autentyczny, np. w sytuacji gdy mówisz
TAK, ale myślisz NIE lub odwrotnie? Co wtedy dzieje się w ciele, co dzieje się w głowie?

W jakiej sytuacji ostatnio zabrakło ci pewności siebie? Jakie odczucia pojawiły się w
tobie? Jak mogłabyś w podobnej sytuacji zachować się inaczej gdyby zdarzyło się to
ponownie?
2
Copyright: Katarzyna Weiss, www.mindfulcultures.pl
mgr Katarzyna Weiss, www.lingwest.com / www.mindfulcultures.pl tel. 690 286 076
tel./fax 61 814 6761, email: [email protected]

Jak często zdrza ci się mieć świadomość, że wyrażasz siebie w nieprawdziwy sposób,
np. poprzez zakładanie maski z obawy przed zranieniem, z powodów danej roli
zawodowej lub innych? W jakich sytuacjach, z jakimi ludźmi, w jakich miejscach?
Jakie są wady i jakie zalety zakładania masek?

W jaki sposób możesz bezpiecznie wyrażać siebie we wszystkich kontekstach, w których
funkcjonujesz na codzień, z szacunkiem, uprzejmością i otwartością (=przyjazną
ciekawością) dla siebie i innych (oraz ze świadomością, że każdą relację
interpersonalną z dojrzałą osobą dorosłą tworzą dwie osoby z łączną odpowiedzialnością
50-50 za wspólny kontakt tu i teraz)?

Czy dajesz innym ludziom prawo do bycia tym, kim są i do wyboru własnego
postępowania i myślenia tego, co myślą w obrębie ich własnych 50% relacji z tobą?
Wyjątek: małe dzieci, które wymagają naszej opieki i czasem natychmiastowej reakcji,
osoby niepełnosprawne umysłowo, osoby chore, uzależnione, nie panujące nad
własnymi reakcjami fizjologicznymi i innymi - we wszystkich interakcjach tego typu górę
bierze nasz zdrowy rozsądek i zasady bezpieczeństwa)
Jeśli napotykasz trudności w tym punkcie – np. trudno ci dać innym zgodę na ich własne bezpieczne dla
nich 50%, zastanów się, czy na razie możesz dać sobie zgodę na to, że odczuwasz takie trudności, bez
konieczności naprawienia wszystkiego od razu.
Weź kilka głębokich oddechów, usiądź wygodnie, zamknij oczy i zastanów się, z czego wynika
twój opór?

Jak działasz w obrębie własnych 50%? Czy dajesz sobie prawo do błędów i lekcji, czy
np. uważasz, że tu i teraz oraz w każdej sytuacji musisz dawać z siebie 100% perfekcji, a
jeśli nie, to podlegasz przede wszystkim własnej silnej krytyce? Czy twoje przekonania
na temat samej siebie i swojego życia, oraz życia w ogóle, są dla ciebie wspierające?

Twoje 50% to sfera twojej wolności osobistej i twoja bezpieczna przestrzeń, do
której masz prawo w każdej relacji z inną dorosłą osobą. Zastanów się, jakie wartości i
jakie przekonania tworzą twoje 50%? Do czego sama dajesz sobie prawo?

Jakie działania wspierają twoją autentyczność?

Co powoduje, że zakładasz „maski”? Kiedy i jakie „maski” wspierają twoje poczucie
autentyczności?
Pielęgnacja swojego „wewnętrznego płomienia” czy „światełka”, własnej miłości (miłości do
siebie samej), radości, poczucia spełnienia, uważności, zdrowia, wrażliwości, dobroci, szczęścia
wymaga REGULARNEJ pracy, troski i uwagi. Nikt poza tobą nie wie naprawdę, jakie są twoje
wewnętrzne potrzeby. Nikt poza tobą nie jest odpowiedzialny za ich zaspokajanie.
Dbałość i troska o samą siebie i własne samopoczucie jest wyrazem dojrzałości i miłości, a nie
aktem egoizmu.
3
Copyright: Katarzyna Weiss, www.mindfulcultures.pl
mgr Katarzyna Weiss, www.lingwest.com / www.mindfulcultures.pl tel. 690 286 076
tel./fax 61 814 6761, email: [email protected]
Zapamiętaj!
Jeśli podejmiesz decyzję o życiu z poziomu autentyzmu i zgodności z własnymi wartościami,
przejmując odpowiedzialność za swoje szczęście i zadowolenie, w naturalny sposób
przyczyniasz się do tworzenia dobrej atmosfery w swoim otoczeniu i możesz być dla innych
inspiracją do wprowadzania pozytywnych zmian w życiu .
Kasia Weiss
Nie liczy się tempo i szybkość, liczy się długotrwały efekt, jaki osiągasz. To najbardziej
zrównoważony (= sustainable) sposób, w jaki możemy zmieniać świat – wyłącznie zaczynając od
siebie, niezależnie od konkretnych działań na rzecz naszych lokalnych i innych społeczności itp.
---O mindfulness – praktyce uważności:
"Uważność to uczenie się, jak bezpośrednio się odnosić do własnego życia. Ponieważ dotyczy
twojego, a nie cudzego życia, nikt nie może tego zrobić za ciebie ani też powiedzieć Ci
dokładnie, jak tego dokonać. Na szczęście nie jest to coś, co musisz zdobyć lub przyswoić. Masz
to już w sobie; to po prostu kwestia bycia obecnym. Szczerze mówiąc, już w tej chwili, gdy
zauważasz, że jesteś nieobecny, stajesz się obecny. W chwili, gdy dostrzegasz, że znalazłeś się
w pułapce własnych myśli, zyskujesz wolność, by z tej pułapki się wydostać.
Uważność to sposób życia, który można praktykować na dwa sposoby: formalnie i nieformalnie.
Formalne praktykowanie oznacza, że codziennie przeznacza się jakiś czas na to, by celowo
usiąść, stanąć lub się położyć i skoncentrować na oddechu, wrażeniach płynących z ciała,
dźwiękach, informacjach z innych zmysłów albo na myślach i emocjach. Praktykowanie
nieformalne polega na wprowadzaniu uważnej świadomości do codziennych czynności, takich
jak jedzenie, ćwiczenia, obowiązki domowe, kontakty z innymi, a więc do każdego działania: w
pracy, w domu czy gdziekolwiek się znajdujesz."
Fragment książki "Uważność. Trening redukcji stresu metodą mindfulness", autorstwa
Boba Stahla i Elisha Goldsteina.
Książki, które polecam:
Jon Kabat-Zinn „Gdziekolwiek jesteś, bądź tam”
Thich Nhat Hanh „ Cud uważności”
Ćwiczenie 2.
Użyteczne pytania, które mogą pomóc w sprawdzeniu, co dzieje się w tobie w tej chwili:
1) Co dzieje się teraz? / Co dzieje się w tej chwili?
4
Copyright: Katarzyna Weiss, www.mindfulcultures.pl
mgr Katarzyna Weiss, www.lingwest.com / www.mindfulcultures.pl tel. 690 286 076
tel./fax 61 814 6761, email: [email protected]
2) Co teraz robi mój umysł?
Wystarczy wybrać jedno z tych pytań i ćwiczyć z nim regularnie – wtedy, kiedy pamiętasz.
Świadomie skieruj uwagę na własny umysł i własne ciało. Nie oczekuj, że gdy zrobisz to raz,
nie będziesz potrzebować robić tego więcej. Umysł nigdy nie przestaje karmić się myślami
(metafora z kelnerem nie dającym ci wyboru, tylko narzucającym ci, co masz jeść).
W każdej chwili pamiętaj, że masz wybór myśli z tych 50 000 do 90 000 tysięcy myśli, które
codziennie serwuje nam nasz umysł. Nie jesteś twoimi myślami, jesteś osobą, która
świadomie podejmuje decyzję o obserwowaniu własnych myśli, zamiast ślepego podążania
za każdą z nich, co często kończy się stresem, frustracją, smutkiem, niezadowoleniem czy też
nadmierną i wykańczającą krytyką samej siebie i innych.
W każdej chwili masz prawo wyboru i skupienia się na myśli, która cię wspiera. Nikt inny nie
jest w stanie tego zrobić za ciebie.
Sprawdź, czy dana myśl cię wspiera. Jeśli nie, po prostu ją zauważ ją z przyjazną ciekawością
(np. „O, znowu mam myśl, w której krytykuję samą siebie”) i pozwól jej odejść. Później masz
tej możliwość świadomej zmiany tej myśli na inną myśl, bardziej przyjazną i wspierającą dla
ciebie samej lub najczęściej zmiana na inna myśl dokona się sama, bo pozwoliłaś sobie
poświęcić czas na jej zauważenie BEZ wysiłku, krytykowania siebie i zmuszania się do
zrobienia czegoś z tym, że taka a nie inna myśl zagościła w twojej głowie...
Taka postawa oznacza też, że AKCEPTUJESZ stan rzeczy w tobie i wokół ciebie tu i teraz.
Może nie jest super, nie jest to 100% zadowolenia, ale zauważasz rzeczy takimi, jakimi są,
bez oczekiwania że przyjdzie wróżka, machnie różdźką i coś zmieni w twoim bieżącym tu i
teraz. AKCEPTACJA w żaden sposób nie oznacza samopobłażania, ani robienia z siebie ofiary.
Po prostu widzisz, to co jest bez upiększania, wpadania w panikę i owijania w bawełnę, albo
udawania, że jest inaczej.
Taka postawa AKCEPTACJI pozwala ci podjąć kolejne kroki wtedy gdy będziesz na nie
gotowa. Jeśli potrzebujesz zmiany, daj sobie czas na określenie, co chcesz zmienić i w jakim
czasie.
Przykładową praktykę pracy z pytaniem „Co dzieje się w tej chwili” możesz także znaleźć na
http://www.zen-coaching.se/index.asp?g=86&m=82 - wersja anglojęzyczna dostępna tutaj:
www.zen-coaching.com
Spróbuj na razie praktykować powyższe kroki tylko kiedy będziesz pamiętać, kiedy ci się przypomni, bez
stresowania się i oczekiwania, że zaraz po wyjściu z warsztatów będziesz już wszystko wiedzieć i pamiętać  ;)
Jakie osobiste kroki możesz podjąć lub już podjęłaś w wyniku uczestnictwa w tym
warsztacie?
Ponadto w trakcie warszatu miałyśmy możliwość spróbować uważnego słuchania i
dwóch różnych ról życiowych: Mówiącego i Słuchacza.
5
Copyright: Katarzyna Weiss, www.mindfulcultures.pl
mgr Katarzyna Weiss, www.lingwest.com / www.mindfulcultures.pl tel. 690 286 076
tel./fax 61 814 6761, email: [email protected]
Słuchacz – intencja słuchania dla wsparcia i zrozumienia drugiej osoby, ofiarowanie przestrzeni i
czasu dla Mówiącej, aby mogła być w pełni wysłuchana, bez osądzania, bez chęci dzielenia się
własnym doświadczeniem, pełne wspieranie – wysyłanie energii w stronę Mówiącej, obejmowanie
jej swoją życzliwością
Mówiący – intencja dzielenia się doświadczeniem, które się tej osobie przydarzyło – wykorzystanie
terapeutycznej roli mówienia, po to by lepiej zrozumieć samą siebie i nadać kształt słów odczuciom
i przemyśleniom, aby je lepiej rozpoznać dla samej siebie.




W której z tych ról czułaś się komfortowo, niekomfortowo albo po prostu OK?
Co było dla Ciebie najtrudniejsze/najłatwiejsze?
Czego dowiedziałaś się o sobie?
Jakie to ćwiczenie może mieć przełożenie na twoje codzienne życie i relacje z
ludźmi?
„Wiekszość ludzi nie słucha z intencją zrozumienia. Słuchają z intencją
odpowiedzenia.” /S. Covey/
6
Copyright: Katarzyna Weiss, www.mindfulcultures.pl