sylabus przedmiotu „stylistyka”

SYLABUS PRZEDMIOTU „STYLISTYKA”
Lp.
Elementy składowe sylabusu
Opis
1.
Nazwa przedmiotu
Stylistyka
2.
Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot
Wydział Zarządzania i Komunikacji Społecznej UJ,
Katedra Lingwistyki Komputerowej
3.
Kod przedmiotu
WZ.KLK-STY
4.
Język przedmiotu
język polski
5.
Grupa treści kształcenia,
w ramach której przedmiot
jest realizowany
•
grupa treści kierunkowych
6.
Typ przedmiotu
•
•
obowiązkowy do zaliczenia semestru i roku studiów
obowiązkowy do ukończenia całego toku studiów
7.
Rok studiów, semestr
I rok I stopnia, semestr 1 i 2 (zimowy i letni) 2010/2011
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot
prof. dr hab. Henryk Wróbel, dr Beata Drabik
9.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź
udzielającej zaliczenia
w przypadku, gdy nie jest
nim osoba prowadząca dany
przedmiot
Formuła przedmiotu
Wykład, ćwiczenia
11.
Wymagania wstępne
Studenci powinni wykazywać się znajomością języka polskiego na
poziomie liceum ogólnokształcącego. Ponieważ wśród studentów
mogą znajdować się także absolwenci technikum, w trakcie
ćwiczeń prowadzący i uczestnicy zajęć będą zmierzać do
wyrównania obu poziomów.
12.
Liczba godzin zajęć
dydaktycznych
Łącznie: 120 godz.
wykład: 60 godz., ćwiczenia: 60 godz.
studia stacjonarne
10.
13.
Liczba punktów ECTS
przypisana przedmiotowi
4 pkt. ECTS
14.
Czy podstawa obliczenia
średniej ważonej?
Tak (ocena z egzaminu)
Założenia i cele przedmiotu
Stylistyka wraz z podstawami wiedzy o języku polskim to zajęcia,
które mają za zadanie ćwiczenie i podnoszenie poziomu
sprawności językowo-literackiej studentów.
W efekcie student powinien:
– posiadać umiejętność analizy tekstu języka polskiego pod
względem:
a) gramatycznym, tj. fonetyczno-fonologiczny, fleksyjny,
słowotwórczy i składniowy;
b) leksykalnym, tj. sposób definiowania jednostki leksykalnej,
wyróżnianie relacji semantycznych, rozwarstwienie stylistyczne;
c) pragmalingwistycznym, tj. informacje podawane bezpośrednio
i pośrednie; warunki pomyślnego aktu komunikacyjnego;
– umieć tak dobierać środki językowe do wypowiedzi, aby były
one poprawne pod względem stylistycznym i gramatycznym, a
także pozwalały na osiągnięcie założonego celu komunikacyjnego;
– posiadać umiejętność poprawnego tworzenia tekstów
użytkowych (np. podanie, list motywacyjny itp.).
Metody dydaktyczne
Wykład tradycyjny.
Ćwiczenia z elementami wykładu. Poszczególne zajęcia
rozpoczynają się od krótkiego wprowadzenia mającego charakter
wykładowo-konwersatoryjny – prowadzący podaje niezbędne
informacje i sprawdza pytaniami dotychczasową wiedzę studentów
z danego zagadnienia. Pozostała część zajęć ma charakter ćwiczeń
– wykonywane są zadania poprawnościowe, prowadzący
odpowiada na zgłaszane przez studentów wątpliwości i problemy
gramatyczne, stylistyczne i leksykalne. Ponadto studenci piszą
samodzielne prace – teksty o różnorodnych charakterze, które są
następnie omawiane i zadaniem uczestników jest poprawić usterki i
błędy w nich zawarte.
Istnieje możliwość indywidualnych konsultacji na cotygodniowych
dyżurach (1,5 godz. tygodniowo) lub w innych dodatkowych
terminach – wedle potrzeb uczestników zajęć.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu,
a także formę i warunki
zaliczenia poszczególnych
form zajęć wchodzących
w zakres danego przedmiotu
Egzamin pisemny w letniej sesji egzaminacyjnej.
Podstawą zaliczenia przedmiotu jest egzamin pisemny obejmujący
materiał przedstawiony na wykładzie i utrwalony na ćwiczeniach.
Warunkiem dopuszczenia do egzaminu jest uzyskanie zaliczenia
z ćwiczeń.
Warunki zaliczenia ćwiczeń:
- oddanie wszystkich prac pisemnych, zadawanych przez
prowadzącego w trakcie semestru
- zaliczenie pisemnego kolokwium, składającego się z pytań
problemowych oraz ćwiczeń praktycznych, które studenci piszą na
koniec semestru
- aktywne uczestnictwo w zajęciach
- obecność na zajęciach .
Wymagania te przedstawiane są na pierwszych w danym semestrze
zajęciach. Zarówno prace pisemne, jak i kolokwium są
udostępniane studentom i szczegółowo omawiane.
15.
16.
17.
Wykład:
Elementy struktury systemu języka na przykładzie języka
polskiego:
a) język, jako specyficzny system znaków
b) gramatyka: morfologia, składnia
c) leksykologia: specyfika systemu leksykalnego, semantyka:
opozycja semantyczna
d) pragmalingwistyka
18.
Treści merytoryczne
przedmiotu oraz sposób ich
realizacji
Ćwiczenia:
Wszystkie zajęcia polegają na:
1. zdobywaniu i utrwalaniu wiedzy,
2. wyrabianiu i ćwiczeniu sprawności językowej – zarówno
w wypowiedziach ustnych, jak i pisemnych - poprzez ćwiczenia
praktyczne.
Ćwiczenia koncentrują się wokół następujących zagadnień:
język jako środek komunikacji; funkcje mowy; polszczyzna wśród
innych języków indoeuropejskich; terytorialne zróżnicowanie
języka narodowego; style funkcjonalne języka; kryteria
poprawności środków językowych; uzus – norma; słownictwo
i frazeologia – wykorzystanie różnych warstw leksykalnych
w konstruowaniu wypowiedzi poprawnej i skutecznej (archaizmy,
dialektyzmy, słownictwo potoczne, odmiany środowiskowe języka;
neologizmy, zapożyczenia; synonimia, homonimia i polisemia jako
środki stylistyczne); fleksja i słowotwórstwo – wykorzystanie form
obocznych jako form nacechowanych stylistycznie; środki
składniowe służące do uzyskania jasności i zwięzłości
wypowiedzi; spójność tekstu; wyszukiwanie potrzebnych
informacji językowych w dostępnych słownikach, poradnikach
i podręcznikach.
Nie ma literatury obowiązkowej, ale wykorzystywane i zalecane są
następujące pozycje:
19.
Wykaz literatury
podstawowej
i uzupełniającej,
obowiązującej do zaliczenia
danego przedmiotu
1. Encyklopedia kultury polskiej XX wieku. T. 2. Współczesny
język polski, pod red. J. Bartmińskiego, Wrocław 1993.
2. Encyklopedia języka polskiego, red. S. Urbańczyk, M. Kucała,
Wrocław 1999 (starsze wydanie: Encyklopedia wiedzy o języku
polskim, red. S. Urbańczyk, Wrocław 1978) – wybrane hasła.
3. Encyklopedia językoznawstwa ogólnego, pod red. K.
Polańskiego (różne wydania) – wybrane hasła.
4. H. Wróbel, Gramatyka języka polskiego, Kraków 2001.
5. T. Milewski, Językoznawstwo, Warszawa 1965
6. R. Grzegorczykowa, Wstęp do językoznawstwa, Warszawa
7. R. Grzegorczykowa, Wprowadzenie do semantyki
językoznawczej, Warszawa 1995
8. Formy i normy, czyli poprawna polszczyzna w praktyce,
Warszawa 2004
9. Przewodnik po stylistyce polskiej, red. S. Gajda, Opole 1995
10. Współczesny język polski, red. J. Bartmiński, Lublin 2001
11. A. Bednarek, M. Grochowski, Zadania z semantyki
językoznawczej, Toruń 1997
12. M. Grochowski, Zarys leksykologii i leksykografii, Toruń 1982
13. H. Jadacka, Kultura języka polskiego: fleksja, słowotwórstwo,
składnia, Warszawa 2005
14. T. Karpowicz, Kultura języka polskiego: wymowa, ortografia,
interpunkcja, Warszawa 2009
15. Z. Klemensiewicz, Zarys polskiej składni, Warszawa 1969
(wyd. 4)
16. A. Markowski, Kultura języka polskiego: teoria, zagadnienia
leksykalne, Warszawa 2005
17. D. Zdunkiewicz-Jedynak, Wykłady ze stylistyki, Warszawa
2008
18. P. Żmigrodzki, Wprowadzenie do leksykografii polskiej,
Katowice 2003