sprzedaż tradycyjna i internetowa

DODATEK 2
1
DO NUMERU 77 GAZETY PODATKOWEJ Z 24 WRZEŚNIA 2015 R.
SPRZEDAŻ TRADYCYJNA
I INTERNETOWA
– PRAWA I OBOWIĄZKI SPRZEDAWCY
1. Co konsument musi wiedzieć o sprzedawcy?
str. 1
6. Obowiązek zapłaty w sklepie internetowym
str. 4
2. Jakie uprawnienia przysługują konsumentom, którzy
str. 2
7. Kiedy mija 14-dniowy termin na odstąpienie od umowy?
str. 4
8. Reklamacja rzeczy kupionych na wyprzedaży
str. 4
9. Ceny towarów na wyprzedażach
str. 4
kupili wadliwą rzecz?
3. Zasady uwidaczniania cen sprzedawanych towarów
str. 3
4. Regulacje dotyczące sprzedaży przez internet
str. 3
5. Reklamacja towaru zamontowanego u klienta
str. 4
10. Kiedy sprzedaż na aukcjach internetowych
str. 4
wymaga rejestracji?
1. Co konsument musi wiedzieć o sprzedawcy?
Obecnie zasady sprzedaży zarówno tradycyjnej, dotyczącej umów
zawieranych przez przedsiębiorcę
i konsumenta w sytuacjach typowych, jak i dokonywanych na odległość (np. przez internet) regulują
przepisy ustawy o prawach konsumenta (Dz. U. z 2014 r. poz. 827).
Zawierają one szeroki katalog informacji jakie każdy sprzedawca
musi przedstawić swoim klientom.
Regulacje dotyczące zaś kwestii
odpowiedzialności w przypadku
sprzedaży konsumentowi rzeczy
wadliwej znajdują się w Kodeksie
cywilnym (Dz. U. z 2014 r. poz. 121
ze zm.).
Ogólne obowiązki
sprzedawców
Konsument zawierający umowę
sprzedaży musi mieć świadomość
wszystkich elementów obowiązującej go umowy, dotyczących ceny,
serwisu gwarancyjnego, możliwości reklamowania wadliwego
produktu. Konieczność udzielenia
pełnych informacji obciąża sprzedawcę, choć nie w przypadku każdej zawieranej umowy istnieje konieczność podawania wszystkich
informacji.
Sprzedawca ma obowiązek
udzielić konsumentowi przed
zawarciem umowy jasnych, zrozumiałych i niewprowadzających
w błąd informacji w języku polskim, wystarczających do prawidłowego i pełnego korzystania
z rzeczy sprzedanej. W szczególności konsument musi zostać
poinformowany o rodzaju rzeczy
i sposobie korzystania z niej, znakach bezpieczeństwa i znakach
zgodności wymaganych przez
odrębne przepisy. Musi też poznać
producenta lub importera produktu, a także otrzymać informacje
o dopuszczeniu produktu do obrotu w Polsce oraz stosownie do
rodzaju rzeczy informacje o energochłonności, czy inne dane wskazane w odrębnych przepisach.
Sprzedawca jest zobowiązany
zapewnić w miejscu sprzedaży
odpowiednie warunki technicz-
no-organizacyjne umożliwiające
dokonanie wyboru rzeczy i sprawdzenie jej jakości, kompletności
oraz funkcjonowania głównych
mechanizmów i podstawowych
podzespołów. Wraz z rzeczą sprzedaną sprzedawca musi wydać konsumentowi wszystkie elementy jej
wyposażenia oraz sporządzone
w języku polskim instrukcje obsługi, konserwacji i inne dokumenty wymagane przez odrębne
przepisy.
Sprzedaż w sklepie
stacjonarnym
Przy sprzedaży w formie tradycyjnej, gdzie obie strony,
tj. sprzedawca (usługodawca)
i konsument, są fizycznie obecnie,
przedsiębiorcę obciążają obowiązki informacyjne określone w art. 8
ustawy o prawach konsumenta
(patrz ramka). Informacje zawarte w tym katalogu przedsiębiorca
musi przedstawić konsumentowi
w sposób jasny i zrozumiały najpóźniej w chwili wyrażenia przez
niego woli związania się umową.
Informacje te mogą być umieszczone, np. na wręczanej wraz z zakupem kopii warunków umowy,
w formie informacji dołączanej do
paragonu, instrukcji itp.
Co bardzo istotne, w przypadku
drobnych umów życia codziennego wykonywanych natychmiast
po ich zawarciu, jak np. zakupy
spożywcze, sprzedawca nie ma
obowiązku przedstawiania całego
katalogu informacji. Takie informacje muszą być przekazywane
np. przy zakupie butów, sprzętu
elektronicznego, zlecania naprawy samochodu w warsztacie samochodowym itp.
Szeroki katalog informacji, których trzeba udzielić konsumentowi, ma ułatwić mu świadome
podjęcie decyzji o ewentualnym
zawarciu umowy.
W celu zapewnienia konsumentowi niezbędnej ochrony
przepisy zakładają także, mający
zastosowanie do wszystkich umów
konsumenckich (a więc również
tych zawieranych poza lokalem
przedsiębiorstwa i na odległość),
obowiązek uzyskania przez przedsiębiorcę wyraźnej zgody konsumenta na wszelkie dodatkowe
płatności.
Sprzedaż w sklepie
internetowym
Sprzedawca internetowy najpóźniej w chwili wyrażenia przez
konsumenta chęci związania się
umową na odległość (dokonania
zakupu) ma obowiązek poinformować go w sposób jasny i zrozumiały o:
– głównych cechach świadczenia
z uwzględnieniem przedmiotu
świadczenia oraz sposobu porozumiewania się z konsumentem,
– swoich danych identyfikujących,
– adresie przedsiębiorstwa, adresie poczty elektronicznej oraz
numerach telefonu lub faksu
jeżeli są dostępne, pod którymi konsument może szybko
i efektywnie kontaktować się
z przedsiębiorcą,
– adresie, pod którym konsument
może składać reklamacje,
– łącznej cenie lub wynagrodzeniu za świadczenie wraz z podatkami, a gdy charakter przedmiotu świadczenia nie pozwala,
rozsądnie oceniając, na wcześniejsze obliczenie ich wysokości – sposobie, w jaki będą one
obliczane, a także opłatach za
transport, dostarczenie, usługi
pocztowe oraz innych kosztach,
a gdy nie można ustalić wysokości tych opłat – o obowiązku
ich uiszczenia; w razie zawarcia
umowy na czas nieoznaczony
lub umowy obejmującej prenumeratę przedsiębiorca ma obowiązek podania łącznej ceny lub
wynagrodzenia obejmującego
wszystkie płatności za okres
rozliczeniowy, a gdy umowa
przewiduje stałą stawkę – także
łącznych miesięcznych płatności,
– kosztach korzystania ze środka
–
–
–
–
porozumiewania się na odległość w celu zawarcia umowy,
w przypadku gdy są wyższe niż
stosowane zwykle za korzystanie z tego środka porozumiewania się,
sposobie i terminie zapłaty,
sposobie i terminie spełnienia
świadczenia przez przedsiębiorcę oraz stosowanej przez
przedsiębiorcę procedurze rozpatrywania reklamacji,
sposobie i terminie wykonania
prawa odstąpienia od umowy,
a także wzorze formularza odstąpienia od umowy,
kosztach zwrotu rzeczy w przypadku odstąpienia od umowy,
które ponosi konsument; w odniesieniu do umów zawieranych
na odległość – kosztach zwrotu rzeczy, jeżeli ze względu na
swój charakter rzeczy te nie
mogą zostać w zwykłym trybie
odesłane pocztą,
– braku prawa odstąpienia od
umowy lub okolicznościach,
w których konsument traci prawo odstąpienia od umowy,
– obowiązku przedsiębiorcy dostarczenia rzeczy bez wad,
– istnieniu i treści gwarancji
i usług posprzedażnych oraz
sposobie ich realizacji,
– możliwości skorzystania z pozasądowych sposobów rozpatrywania reklamacji i dochodzenia
roszczeń oraz zasadach dostępu
do tych procedur.
Sprzedając przez internet sprzedawca najpóźniej na początku
zamówienia musi przedstawić
konsumentowi informacje o ograniczeniach w dostarczaniu towaru
oraz o akceptowanych metodach
płatności.
Sprzedawca musi poinformować konsumenta o:
– cechach świadczenia, z uwzględnieniem przedmiotu świadczenia
oraz sposobu porozumiewania się z konsumentem,
– swoich danych identyfikujących, w szczególności o firmie, organie,
który zarejestrował działalność gospodarczą i numerze, pod którym został zarejestrowany (NIP bądź KRS), adresie, pod którym
prowadzi przedsiębiorstwo, i numerze telefonu przedsiębiorstwa,
– łącznej cenie lub wynagrodzeniu za świadczenie wraz z podatkami,
a gdy charakter przedmiotu świadczenia nie pozwala, rozsądnie
oceniając, na wcześniejsze obliczenie ich wysokości – sposobie,
w jaki będą one obliczane, a także opłatach za dostarczenie, usługi pocztowe oraz jakichkolwiek innych kosztach, a gdy nie można
ustalić wysokości tych opłat – o obowiązku ich uiszczenia; w razie
zawarcia umowy na czas nieoznaczony lub umowy obejmującej
prenumeratę przedsiębiorca ma obowiązek podania łącznej ceny
lub wynagrodzenia obejmującego wszystkie płatności za okres
rozliczeniowy, a także wszystkich kosztów, które konsument jest
zobowiązany ponieść,
– sposobie i terminie spełnienia świadczenia przez przedsiębiorcę
oraz stosowanej przez niego procedurze rozpatrywania reklamacji,
– przewidzianej przez prawo odpowiedzialności przedsiębiorcy za
jakość świadczenia,
– treści usług posprzedażnych i gwarancji,
– czasie trwania umowy lub – gdy umowa zawarta jest na czas
nieoznaczony lub ma ulegać automatycznemu przedłużeniu –
o sposobie i przesłankach wypowiedzenia umowy,
– funkcjonalności treści cyfrowych oraz mających zastosowanie
technicznych środkach ich ochrony,
– mających znaczenie interoperacyjnościach treści cyfrowych ze
sprzętem komputerowym i oprogramowaniem.
2
SPRZEDAŻ TRADYCYJNA I INTERNETOWA – PRAWA I OBOWIĄZKI SPRZEDAWCY
2. Jakie uprawnienia przysługują konsumentom, którzy kupili wadliwą rzecz?
Od końca ubiegłego roku sprzedawcy dokonujący sprzedaży towarów konsumpcyjnych osobom
fizycznym niebędącym przedsiębiorcami (konsumentom) odpowiadają wobec nich z tytułu wad
tych towarów na zasadzie rękojmi
bądź gwarancji. Rękojmia zastąpiła obowiązującą przez kilka lat
odpowiedzialność sprzedawcy
z tytułu niezgodności towaru
z umową wynikającą z ustawy
o ochronie niektórych praw konsumenta. Obecnie przepisy dotyczące rękojmi znajdują się w Kodeksie cywilnym. Na podstawie
przepisów o rękojmi konsument,
który zakupił wadliwą rzecz może
domagać się jej naprawy, wymiany na nową, obniżenia ceny,
a nawet zupełnego dostąpienia
od umowy.
Rękojmia i wada fizyczna
rzeczy
To, jaki tryb postępowania reklamacyjnego (gwarancję czy też
rękojmię) wybiera konsument, zależy od jego woli i przedsiębiorca
w żaden sposób nie może mu takiego wyboru narzucić, twierdząc
np. że lepszym rozwiązaniem dla
konsumenta będzie korzystanie
z gwarancji, a nie rękojmi. Rękojmia i gwarancja są to niezależnie
od siebie funkcjonujące tryby.
Rękojmia to tryb dochodzenia
przez konsumenta roszczeń od
przedsiębiorcy w związku z ujawnioną wadą fizyczną lub prawną
zakupionego towaru konsumpcyjnego. Wada fizyczna polega na
niezgodności rzeczy sprzedanej
z umową. W szczególności rzecz
sprzedana jest niezgodna z umową, jeżeli:
– nie ma właściwości, które rzecz
tego rodzaju powinna mieć ze
względu na cel w umowie oznaczony albo wynikający z okoliczności lub przeznaczenia,
np. zakupiona pralka nie pierze,
suszarka nie suszy, kosiarka nie
kosi trawy itp.,
– nie ma właściwości, o których
istnieniu sprzedawca zapewnił
kupującego, w tym przedstawiając próbkę lub wzór, np. zakupiona pralka miała posiadać program antyalergiczny,
o czym sprzedawca zapewniał
kupującego, a takiego programu
nie ma,
– nie nadaje się do celu, o którym
kupujący poinformował sprzedawcę przy zawarciu umowy,
a sprzedawca nie zgłosił zastrzeżenia co do takiego jej przeznaczenia, np. kupując aparat fotograficzny klient poinformował
sprzedawcę, że ma zamiar z nim
nurkować, a sprzedawca nie
wyraził sprzeciwu; po pierwszym nurkowaniu okazało się,
że aparat do takiego celu się nie
nadaje i jest zepsuty,
– została kupującemu wydana
w stanie niezupełnym, np. konsumentowi został wydany telefon komórkowy bez ładowarki,
mimo że stanowiła ona część
zestawu.
kupującemu objęty jest najsilniejszą ochroną prawną. Ujawnienie
w tym okresie wady towaru objęte jest bowiem domniemaniem,
że wada istniała już w momencie
przekazania rzeczy kupującemu.
To sprzedawca musi ewentualnie
udowodnić, że wada powstała
w wyniku niewłaściwego użytkowania rzeczy przez konsumenta.
Pomiędzy 12 a 24 miesiącem od
momentu wydania rzeczy klientowi takiego domniemania już nie
ma i to konsument musi wykazać,
że wada istniała już w momencie
zakupu, np. udowodnić, że rzecz
została wykonana ze słabej jakości
materiałów.
Sprzedawca odpowiada za
wady towaru
Konsument reklamując towar
z tytułu rękojmi może żądać:
– usunięcia wady (naprawienia
towaru),
– wymiany towaru na wolny
od wad (wymiany rzeczy na
nową),
– obniżenia ceny,
– odstąpienia od umowy.
Od momentu, kiedy konsument
zgłasza sprzedawcy swoje roszczenie reklamacyjne, ma on 14 dni na
ustosunkowanie się do jego żądań.
W ciągu tych 14 dni musi przekazać klientowi informację o tym czy
przyjmuje reklamację i czy będzie
ona realizowana zgodnie z jego żądaniem. Może też w określonych
przypadkach zaproponować inne
rozwiązanie niż to, które wybrał
konsument.
Za wady towarów sprzedawca
odpowiada przez dwa lata, od
momentu wydania rzeczy kupującemu. Przy czym w ciągu tego
terminu kwestia ujawnienia się
wady i jej konsekwencje są różne.
Pierwszy rok od wydania rzeczy
Wykres nr 1. Pierwsza reklamacja.
Możliwe żądania konsumenta
naprawa
wymiana
Sprzedawca może odmówić realizacji
żądania klienta, jeżeli jest niemożliwe do spełnienia lub wymaga
poniesienia nadmiernych kosztów
Konsument może zmienić zaproponowane przez sprzedawcę rozwiązanie (naprawa na wymianę, wymiana
na naprawę)
obniżenie ceny
odstąpienie
od umowy
(tylko przy
wadzie istotnej)
Sprzedawca może się nie zgodzić
i zaproponować niezwłoczną (bez
nadmiernych niedogodności dla
klienta) wymianę lub naprawę
Konsument może zmienić propozycję
sprzedawcy (wymianę na naprawę,
naprawę na wymianę), chyba że
jest to niemożliwe do wykonania lub
wiąże się z nadmiernymi kosztami
dla sprzedawcy
Wykres nr 2. Kolejna reklamacja lub kolejne roszczenie
w ramach tej samej reklamacji.
Możliwe roszczenia konsumenta
naprawa
wymiana
Sprzedawca może odmówić realizacji reklamacji w tym trybie, jeżeli
jest niemożliwa do spełnienia lub
wymaga poniesienia przez niego
nadmiernych kosztów
Konsument może zmienić zaproponowane przez siebie wcześniej
rozwiązanie i zamienić naprawę na
wymianę, wymianę na naprawę
obniżenie ceny
odstąpienie
od umowy
(tylko gdy wada
jest istotna)
Sprzedawca musi spełnić
takie żądanie konsumenta
Sprzedawca jest zwolniony
od odpowiedzialności
z tytułu rękojmi, jeżeli
kupujący wiedział
o wadzie w chwili
zawarcia umowy.
Konsument ma, co do zasady,
rok od momentu zauważenia wady
na zgłoszenie swoich roszczeń
w stosunku do sprzedawcy. Przy
czym termin ten nie może skończyć się przed upływem dwuletniego terminu reklamacyjnej odpowiedzialności sprzedawcy.
Czego może żądać
konsument?
 naprawa lub wymiana
towaru
Konsument, który po dokonaniu zakupu stwierdza, że rzecz
zakupiona ma wady fizyczne,
może przede wszystkim żądać
wymiany rzeczy na wolną od wad
albo usunięcia wady. Tak wynika
z art. 561 § 1 Kodeksu cywilnego.
Po otrzymaniu takiego żądania od
konsumenta sprzedawca powinien
wymienić rzecz wadliwą na wolną
od wad (czyli na nową) lub usunąć
wadę (dokonać jej naprawy) w rozsądnym czasie bez nadmiernych
niedogodności dla kupującego.
Przepisy nie precyzują terminu
na wykonanie roszczeń reklamacyjnych, posługują się nieprecyzyjnym stwierdzeniem „w rozsądnym
czasie”. Przy jego określaniu należy brać pod uwagę m.in. stopień
skomplikowania wady, dostępność
reklamowanych towarów i części
zamiennych itp.
Sprzedawca może odmówić realizacji reklamacji zgodnie z żądaniem konsumenta w dwóch
przypadkach:
1) jeżeli doprowadzenie do zgodności z umową rzeczy wadliwej w sposób wybrany przez
kupującego jest niemożliwe,
Przykład 1
Pani Danuta kupiła 3 miesiące temu elektryczny parowar. Po miesiącu od jego zakupu pęknięciu uległ pojemnik na ryż. Sprzedawca
dokonał naprawy, poprzez wymianę pojemnika. Po miesiącu zepsuciu uległ silnik parowaru, w związku z czym pani Danuta chce
odstąpić od umowy i żąda zwrotu zapłaconej ceny. Planuje zakupić
parowar innej firmy. W związku z tym, że towar był już reklamowany
- sprzedawca dokonał już raz naprawy - a kolejna wada jest istotna,
nie może odmówić przyjęcia odstąpienia od umowy, którego chce
dokonać pani Danuta.
Przykład 2
Pan Karol zakupił kanapę z funkcją spania. Do reklamacji zgłosił
problemy z mechanizmem jej rozkładania, wnosząc jednocześnie
o jej wymianę na nową. Sprzedawca początkowo reklamację uznał,
ale bardzo długo zwlekał z jej realizacją. Kanapa była w coraz gorszym
stanie i zupełnie przestała się rozkładać. Pan Karol złożył kolejną
reklamację, w której stwierdził, iż odstępuje od umowy i żąda zwrotu
zapłaconej za kanapę ceny. W związku z tym, że wada kanapy ma
charakter istotny, a sprzedawca już wcześniej nie wywiązał się ze
swoich obowiązków w postępowaniu reklamacyjnym, to nie może
zaproponować teraz panu Karolowi naprawy kanapy ani wymiany
na nową i musi przyjąć jego odstąpienie od umowy i zwrócić zapłaconą cenę.
np. nie można wymienić towaru na nowy, ponieważ taki
model produktu nie jest już
wytwarzany albo nie ma części
zamiennych, aby dokonać jego
naprawy.
2) gdy w porównaniu z drugim
możliwym sposobem doprowadzenia do zgodności z umową wymagałoby to poniesienia
przez sprzedawcę nadmiernych
kosztów, np. w sytuacji, gdy
klient żąda wymiany towaru na
nowy, a wystarczające byłoby
naprawienie jednego, drobnego
elementu.
 obniżenie ceny lub
odstąpienie od umowy
Konsumenci mają również prawo żądać obniżenia ceny lub zupełnego odstąpienia od umowy,
w przypadku wad rzeczy sprzedanej, jednakże przepisy narzucają
w tej kwestii pewne ograniczenia,
mające związek z tym, czy jest to
pierwsza, czy też kolejna reklamacja tej samej rzeczy. Jeżeli konsument składa reklamację dotyczącą
danego produktu po raz pierwszy,
to sprzedawca nie musi od razu
godzić się na takie rozwiązanie.
Może bowiem zaproponować mu
zamiast obniżenia ceny bądź odstąpienia od umowy (które wiąże
się z koniecznością zwrotu ceny
produktu) naprawę towaru bądź
jego wymianę na nowy. Przy czym
należy pamiętać, że sprzedawca
nie może samodzielnie zdecydować o wyborze takiego rozwiązania, np. nie przyjmując odstąpienia od umowy i wymieniając
towar na nowy. Musi takie rozwiązanie konsumentowi zaproponować. Konsument może taką
propozycję sprzedawcy przyjąć
lub wysunąć własną, tj. zamiast
propozycji naprawy zażądać wymiany rzeczy na nową lub zamiast
wymiany wnosić o jej naprawienie. Taka zamiana, zgodnie z wolą
konsumenta, nie będzie możliwa,
jeżeli spełnienie roszczenia reklamacyjnego w ten sposób jest
niemożliwe lub wymagałoby poniesienia nadmiernych kosztów
w porównaniu z wyborem, który
zaproponował sprzedawca (patrz
wykres nr 1).
Uprawnienia konsumenta
zwiększają się, gdy mamy do czynienia z kolejną reklamacją dotyczącą tego samego towaru przez
niego zakupionego, tzn. towar był
już naprawiany lub wymieniany.
W takiej sytuacji sprzedawca musi
zachować się tak jak żąda tego
klient, tj. obniżyć cenę towaru lub
przyjąć jego odstąpienie od umowy. Nie może proponować kolejnej
naprawy towaru, jeśli klient tego
nie chce. Trzeba zwrócić uwagę
na fakt, że kolejna reklamacja
tego samego towaru nie musi dotyczyć tej samej wady, może być
to zupełnie inna usterka (patrz
wykres nr 2). Sprzedawca musi
również obniżyć cenę lub przyjąć odstąpienie od umowy, jeżeli
wcześniej w postępowaniu reklamacyjnym nie wywiązał się z obowiązku naprawy bądź wymiany
towaru, pomimo takiego żądania
konsumenta. W każdym przypadku reklamacji odstąpienie od
umowy możliwe jest tylko, jeżeli
wada towaru jest istotna (patrz
przykład 1 i 2).
Rękojmia a gwarancja
Obecnie wykonanie uprawnień
z gwarancji nie wpływa na odpowiedzialność sprzedawcy z tytułu
rękojmi. Jeśli zatem kupujący zdecyduje się na zgłoszenie roszczeń
na podstawie gwarancji (np. wobec producenta), a ten odmówi
naprawy, to nie ma przeszkód,
aby kupujący zwrócił się do sprzedawcy z żądaniami opartymi na
rękojmi. W interesie kupujących
wprowadzono zasadę, że w razie
wykonywania przez kupującego
uprawnień z gwarancji bieg terminu do wykonania uprawnień
z tytułu rękojmi ulega zawieszeniu z dniem zawiadomienia sprzedawcy o wadzie. Chodzi o to, aby
kupującemu nie minął termin na
skorzystanie z rękojmi, gdy czeka
na rozstrzygnięcie, czy roszczenia z gwarancji zostaną uznane.
Termin na wykonanie uprawnień
z rękojmi biegnie dalej od dnia
odmowy przez gwaranta wykonania obowiązków wynikających
z gwarancji albo bezskutecznego
upływu czasu na ich wykonanie.
Daje to kupującym nieco więcej
czasu na skorzystanie z rękojmi.
Należy jednak pamiętać o tym, aby
zawiadomić sprzedawcę o wadzie
rzeczy. Jeśli kupujący zgłosi wadę
tylko producentowi (z gwarancji)
i nie zgłosi wady sprzedawcy,
to bieg terminu na wykonanie
uprawnień z rękojmi nie zostanie
automatycznie zawieszony.
DODATEK 2
3
DO NUMERU 77 GAZETY PODATKOWEJ Z 24 WRZEŚNIA 2015 R.
3. Zasady uwidaczniania cen sprzedawanych towarów
W miejscu sprzedaży detalicznej
i świadczenia usług sprzedawca
bądź usługodawca ma obowiązek
uwidaczniania ceny oraz ceny jednostkowej towaru (usługi). Informacje te muszą być uwidocznione
w sposób jednoznaczny, niebudzący wątpliwości oraz umożliwiający porównanie cen. W przypadku
naruszenia przez przedsiębiorcę
(sprzedawcę bądź usługodawcę)
obowiązku rzetelnego informowania klientów o cenach sprzedawanych produktów lub usług, może
zostać na niego nałożona przez
Inspekcję Handlową bardzo wysoka kara pieniężna.
Koniec z metkowaniem
towarów
Od 25 lipca 2014 r. obwiązują
przepisy ustawy o informowaniu
o cenach towarów i usług (Dz.U.
z 2014 r poz. 915). W celu złagodzenia obowiązków informacyjnych przedsiębiorców wprowadziła ona znaczące zmiany
w zakresie oznaczania towarów
cenami. Wcześniej sprzedawcy mieli obowiązek oznaczania
sprzedawanych towarów na dwa
sposoby. Pierwszy z nich polegał
na uwidacznianiu w miejscach
sprzedaży detalicznej i świadczenia usług cen towarów i usług oraz
ich cen jednostkowych. Musiało
to nastąpić poprzez umieszczenie
tzw. wywieszek zawierających ich
nazwy handlowe, ceny oraz jednostki miar, do których odnosiły
się uwidaczniane ceny. Drugim
obowiązkowym sposobem podawania cen było bezpośrednie oznaczenie ceną towaru (zwane metko-
waniem). Aktualnie na mocy art. 4
ust. 1 ustawy o cenach, w miejscu
sprzedaży detalicznej i świadczenia usług uwidacznia się cenę oraz
cenę jednostkową towaru (usługi)
w sposób jednoznaczny, niebudzący wątpliwości oraz umożliwiający
porównanie cen. Oznacza to, że
obecnie wystarczające jest samo
uwidacznianie ceny danego towaru, np. poprzez wywieszkę.
W cenie uwzględnia się podatek
od towarów i usług oraz podatek
akcyzowy, jeżeli sprzedaż towaru
(usługi) podlega obciążeniu tymi
podatkami.
Od czasu wejścia w życie z dniem
25 lipca 2014 r. przepisów ustawy
o informowaniu o cenach towarów
i usług, kary nakładane na przedsiębiorców naruszających przepisy
tej ustawy są o wiele wyższe. Obecnie niezrealizowanie obowiązków
w zakresie oznaczania towarów
cenami może skutkować nałożeniem na przedsiębiorcę kary pieniężnej w wysokości do 20.000 zł,
a w niektórych przypadkach nawet
do 40.000 zł.
Wysokość kar
Jak wynika z art. 6 ust. 3 wymienionej ustawy, przy ustalaniu wysokości kary pieniężnej
uwzględnia się stopień naruszenia obowiązków oraz dotychczasową działalność przedsiębiorcy,
a także wielkość jego obrotów
i przychodów. Jeżeli chodzi o stopień naruszenia obowiązków,
to wyższa kara zostanie nałożona na tych sprzedawców, którzy
np. w ogóle nie uwidaczniają cen
przy sprzedawanych przez siebie
towarach. Mniejsza kara dotknie
tego sprzedawcę, który np. prawidłowo oznaczył towar ceną, ale
jednocześnie zapomniał uwidocznić cenę jednostkową tego towaru.
Jeżeli przedsiębiorca nie wykonał obowiązków w zakresie prawidłowego oznaczania towarów
cenami co najmniej trzykrotnie
w okresie 12 miesięcy, licząc od
dnia, w którym stwierdzono naruszenie tych obowiązków po raz
pierwszy, Wojewódzki Inspektor
Inspekcji Handlowej nakłada na
niego, w drodze decyzji, karę pieniężną do wysokości 40.000 zł.
Nowe przepisy wykonawcze
1 stycznia 2016 r. ma wejść
w życie nowy akt wykonawczy do
omawianych przepisów. Projekt
rozporządzenia w sprawie uwidaczniania cen towarów i usług
jest obecnie jeszcze procedowany. Nowe rozporządzenie w dużej mierze powiela rozwiązania
przyjęte w aktualnie obwiązującym rozporządzeniu Ministra
Finansów w sprawie szczegółowych zasad uwidaczniania cen
towarów i usług oraz sposobu
oznaczania ceną towarów przeznaczonych do sprzedaży (Dz. U.
z 2015 r. poz. 568), oczywiście
z wyjątkiem konieczności metkowania poszczególnych towarów.
Jednakże kwestia podawania cen
w cennikach czy też uwidaczniania cen w przypadku usługodawców jest bardzo zbliżona do
obecnych regulacji. Znikają oczywiście przepisy wyłączające z konieczności metkowania określone
kategorie towarów, gdyż obowią-
zek metkowania został zniesiony
całkowicie.
Przede wszystkim rozporządzenie stanowi, że w miejscu sprzedaży detalicznej lub w miejscu
świadczenia usług, uwidacznia
się aktualną w momencie oferowania do sprzedaży towaru lub
usługi cenę, cenę jednostkową
oraz informację o jednostce miary,
do której odnosi się cena jednostkowa i nazwę handlową towaru.
Cena powinna być uwidoczniona
w miejscu ogólnodostępnym i dobrze widocznym dla klientów, na
towarach, bezpośrednio przy towarach lub w bliskości towarów,
których dotyczy. Przy czym ważne
jest, aby cena była tak umiejscowiona, by nie można było pomylić
jej z ceną innego produktu, zwłaszcza podobnego. Ceny mogą więc
być uwidocznione:
– na wywieszce, – w cenniku, – w katalogu, – na obwolucie, – w postaci nadruku lub napisu
na towarze lub opakowaniu.
Rozporządzenie określa również zasady oznaczania cenami
towarów przecenionych. W ich
przypadku należy uwidocznić
przekreśloną cenę dotychczasową, cenę aktualną oraz informacje
o przyczynach obniżki.
Wywieszka (etykieta,
tabliczka lub plakat) może
mieć formę wyświetlacza
elektronicznego.
Jak już wspomniano, projektowane przepisy wymagają (tak jak
dotychczas) podawania cen jednostkowych towarów (np. za 1 litr,
1 kilogram, 1 metr), jednocześnie
określając katalog towarów, do
których nie muszą być stosowane ceny jednostkowe. Chodzi tu
o towary:
– których cena jednostkowa jest
identyczna z ceną sprzedaży,
– przeznaczonych do sprzedaży
w zestawach (kompletach),
umieszczonych w jednym opakowaniu,
– nieżywnościowych przeznaczonych do sprzedaży wyłącznie
w parach,
– pakowanych o masie lub objętości mniejszej niż 5 gramów lub
5 mililitrów.
Ważne pojęcia
cena – wartość wyrażona w jednostkach pieniężnych, którą kupujący
jest zobowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę,
cena jednostkowa towaru (usługi) – cena ustalona za jednostkę określonego towaru (usługi), którego ilość lub liczba jest
wyrażona w jednostkach miar w rozumieniu przepisów o miarach,
towar – rzecz, energia oraz prawa majątkowe zbywalne,
usługa – czynność świadczona odpłatnie, wymieniona w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.
4. Regulacje dotyczące sprzedaży przez internet
Ustawa o prawach konsumenta,
która weszła w życie pod koniec
ubiegłego roku zasadniczo zmieniła zasady sprzedaży dokonywanej
na odległość, np. przez internet.
14 dni na odstąpienie od
umowy
Obecnie konsument, który zawarł umowę na odległość lub poza
lokalem przedsiębiorstwa, może
w terminie 14 dni odstąpić od niej
bez podawania przyczyny i bez
ponoszenia kosztów. Ustawa wydłużyła uprzednio obowiązujący,
10-dniowy termin na odstąpienie
od umowy, do wspomnianych już
14 dni. Sprzedawca o prawie do
odstąpienia od umowy musi informować swoich klientów. Jeżeli
konsument nie zostanie poinformowany przez przedsiębiorcę
o prawie do odstąpienia od umowy, prawo to wygaśnie dopiero
po upływie 12 miesięcy od dnia
upływu przysługującego konsumentowi pierwotnego 14-dniowego terminu. Jeśli konsument
zostanie poinformowany przez
przedsiębiorcę o prawie do odstąpienia od umowy przed upływem
wydłużonego 12-miesięcznego
terminu, to termin do odstąpienia
od umowy upłynie po 14 dniach
od udzielenia mu takiej informacji
(przykład 1).
W celu odstąpienia od umowy
konsument składa sprzedawcy
oświadczenie. Może je złożyć na
formularzu, którego wzór stanowi
załącznik do omawianej ustawy.
Sprzedawca może je wykorzystać
i zamieścić np. na swojej stronie
internetowej. Konsument może
je złożyć w tradycyjnej pisemnej formie bądź elektronicznie
przy wykorzystaniu ustawowego
wzoru formularza odstąpienia
Przykład 1
Internetowy sklep obuwniczy, który rozpoczął swoją działalność
w sierpniu br. dokonując sprzedaży nie informował swoich klientów
o prawie do odstąpienia od umowy. Oznacza to, że klienci uzyskują
ponad 12-miesięczne prawo do odstąpienia od umowy. Zakładając,
że właściciel sklepu zauważy swój błąd i we wrześniu br. wyśle do
wszystkich klientów, którzy dokonali u niego zakupów pouczenie
o prawie do odstąpienia od umowy, to w takim przypadku klienci
będą mieli prawo do dostąpienia od umowy w ciągu 14 dni, licząc
od dnia udzielenia im takich informacji.
Przykład 2
Sprzedawca przewiduje możliwość złożenia przez klientów oświadczenia o odstąpieniu od umowy za pośrednictwem swojej strony
internetowej. Po jego otrzymaniu sprzedawca zobowiązany jest
niezwłocznie przesłać konsumentowi na trwałym nośniku potwierdzenie jego otrzymania. Może to być forma pisemna (wydruk), ale
też potwierdzenie wysłane np. za pomocą wiadomości SMS.
od umowy, bądź przez złożenie oświadczenia na stronie internetowej przedsiębiorcy (przykład 2).
Kiedy nie można odstąpić od
umowy?
Omawiana ustawa zawiera katalog umów zawieranych na odległość, w stosunku do których nie
przysługuje 14-dniowy termin odstąpienia od umowy. Obecnie jest
to katalog zamknięty i nie można
go zmienić na mocy porozumienia stron. Przykładowo chodzi tu
o umowy:
– o świadczenie usług, jeżeli
przedsiębiorca wykonał w pełni
usługę za wyraźną zgodą konsumenta, który został poinformowany przed rozpoczęciem
świadczenia, że po spełnieniu
świadczenia przez przedsiębiorcę utraci prawo do odstąpienia
od umowy,
– w których przedmiotem świadczenia są rzeczy nieprefabrykowane, wyprodukowane według
specyfikacji konsumenta lub
służące zaspokojeniu jego zindywidualizowanych potrzeb,
– w których przedmiotem świadczenia są rzeczy ulegające szybkiemu zepsuciu lub mające
krótki termin przydatności do
użycia,
– w których przedmiotem świadczenia są rzeczy dostarczane
w zapieczętowanym opakowaniu, których po otwarciu opakowania nie można zwrócić ze
względu na ochronę zdrowia
lub ze względów higienicznych, jeżeli opakowanie zostało
otwarte po dostarczeniu,
Schemat postępowania przy odstąpieniu od umowy
Konsument
Sprzedawca
W ciągu 14 dni od momentu objęcia •W ciągu 14 dni od otrzymania od konrzeczy w posiadanie konsument może sumenta oświadczenia o odstąpieniu od
odstąpić od umowy, do zachowania tego umowy zwraca mu wszystkie dokonane
terminu wystarczające jest wysłanie przez niego płatności, w tym koszty dostarczenia rzeczy.
oświadczenia przed jego upływem.
W terminie następnych 14 dni od dnia, Dokonuje zwrotu płatności przy użyciu
w którym odstąpił od umowy ma obo- takiego samego sposobu zapłaty, jakiewiązek zwrócić rzecz przedsiębiorcy go użył konsument. Inny sposób zwrotu
lub przekazać ją osobie przez niego możliwy jest tylko, jeżeli konsument wyupoważnionej, chyba że przedsiębiorca raźnie się na to zgodzi, a zmiana sposobu
zaproponował, iż sam ją odbierze. Do za- zapłaty nie będzie się dla niego wiązać
chowania terminu wystarczające będzie, z żadnymi kosztami. Sprzedawca zwraca
jeżeli klient wyśle rzecz przed upływem koszty dostarczenia towaru według najtańszego taryfikatora. Jeżeli konsument
tego terminu.
przy zakupie wybrał droższą opcję, to nie
zwraca mu tej różnicy.
Konsument ponosi odpowiedzialność za Jeżeli przedsiębiorca nie zaproponował,
zmniejszenie wartości rzeczy będące wy- że sam odbierze rzecz od konsumenta,
nikiem korzystania z niej w sposób wykra- może wstrzymać się ze zwrotem płatczający poza konieczny do stwierdzenia ności otrzymanych od konsumenta do
charakteru, cech i funkcjonowania rzeczy, chwili otrzymania rzeczy z powrotem lub
chyba że przedsiębiorca nie poinformo- dostarczenia przez konsumenta dowodu
wał konsumenta o prawie odstąpienia jej odesłania, w zależności od tego, które
od umowy.
zdarzenie nastąpi wcześniej.
Konsument ponosi bezpośrednie koszty
zwrotu rzeczy, chyba że przedsiębiorca
zgodził się je ponieść lub nie poinformował konsumenta o konieczności ich
poniesienia.
– w których konsument wyraźnie
żądał, aby przedsiębiorca do niego przyjechał w celu dokonania
pilnej naprawy lub konserwacji;
jeżeli przedsiębiorca świadczy
dodatkowo inne usługi niż te,
których wykonania konsument
żądał, lub dostarcza rzeczy inne
niż części zamienne niezbędne
do wykonania naprawy lub konserwacji, prawo odstąpienia od
umowy przysługuje konsumen-
towi w odniesieniu do dodatkowych usług lub rzeczy,
– w których przedmiotem świadczenia są nagrania dźwiękowe
lub wizualne albo programy
komputerowe dostarczane
w zapieczętowanym opakowaniu, jeżeli opakowanie zostało
otwarte po dostarczeniu,
– o dostarczanie dzienników, periodyków lub czasopism, z wyjątkiem umowy o prenumeratę.
4
SPRZEDAŻ TRADYCYJNA I INTERNETOWA – PRAWA I OBOWIĄZKI SPRZEDAWCY
5. Reklamacja towaru zamontowanego u klienta
J
estem sprzedawcą kuchni w zabudowie. Po zakupie kuchni w moim sklepie klienci mogą zdecydować się
na samodzielny montaż lub wybrać usługę montażu, która realizowana jest przez moich pracowników.
Czy klienci mogą reklamować nieprawidłowy montaż? Jeśli tak, to czy będę ponosić koszty ponownego
montażu wymienianych bądź naprawianych elementów kuchni?
Za wady fizyczne lub prawne
rzeczy sprzedawcy odpowiadają wobec konsumentów na zasadach rękojmi uregulowanych
w ustawie Kodeks cywilny (Dz. U.
z 2014 r. poz. 121 ze zm.). Wada
fizyczna polega na niezgodności
rzeczy sprzedanej z umową. Rzecz
sprzedana ma wadę fizyczną także w razie nieprawidłowego jej
zamontowania i uruchomienia,
jeżeli został spełniony któryś z następujących warunków:
– czynności te zostały wykonane przez sprzedawcę lub osobę
trzecią, za którą sprzedawca po-
nosi odpowiedzialność (np. fachowca dokonującego montażu
na zlecanie sprzedawcy),
– montażu dokonał sam kupujący,
który postąpił według instrukcji
otrzymanej od sprzedawcy.
W przypadku wadliwego montażu konsument ma prawo żądać od
sprzedawcy demontażu i ponownego zamontowania w celu naprawy bądź wymiany towaru na nowy.
Jeżeli sprzedawca tego obowiązku
nie wykona, to konsument ma prawo do dokonania demontażu i ponownego montażu rzeczy na koszt
i niebezpieczeństwo sprzedawcy.
Może więc wynająć fachowców,
którzy tego dokonają, a kosztami
obciążyć sprzedawcę. Przy czym,
jeżeli koszty demontażu i ponownego zamontowania przewyższają
cenę samej sprzedanej rzeczy, konsument może zostać zobowiązany do poniesienia części kosztów
przewyższających cenę rzeczy
sprzedanej. Jeżeli konsument chce
tymi kosztami obciążyć sprzedawcę, gdy ten sam nie wykonał tych
czynności, to może żądać od niego
zapłaty części kosztów demontażu
i ponownego zamontowania, do
wysokości ceny rzeczy sprzedanej.
Trzeba również zwrócić uwagę,
że konsumenci mogą też reklamować wady zakupionych u sprzedawcy rzeczy, które nie są związane z wadliwym jej montażem, ale
z wadą tkwiącą w samej rzeczy.
W takim przypadku konsument
może oczywiście żądać od sprzedawcy np. wymiany rzeczy na
wolną od wad lub usunięcia wady.
Jeżeli ze względu na rodzaj rzeczy lub sposób jej zamontowania
dostarczenie rzeczy przez kupującego jest nadmiernie utrudnione,
kupujący zobowiązany jest udostępnić rzecz sprzedawcy w miejscu, w którym rzecz się znajduje.
W takim przypadku naprawa lub
wymiana rzeczy może odbyć się
np. w domu konsumenta.
6. Obowiązek zapłaty w sklepie internetowym
O
twieram internetowy sklep z ubrankami dziecięcymi. Wiem, że klient musi mieć konkretną wiedzę,
o tym ile i kiedy musi zapłacić za zamówiony towar. Czy to prawda, że na stronie internetowej sklepu
musi znaleźć się specjalny przycisk „zamówienie z obowiązkiem zapłaty”?
Przede wszystkim trzeba przypomnieć, że jeżeli umowa zawierana jest na odległość, w ramach
zorganizowanego systemu, bez
jednoczesnej fizycznej obecności
stron przy użyciu środków komunikacji elektronicznej i nakłada
na konsumenta obowiązek zapłaty, przedsiębiorca ma obowiązek
dostarczyć mu w sposób jasny
i widoczny, bezpośrednio przed
złożeniem przez konsumenta zamówienia, informacji o głównych
cechach świadczenia z uwzględnieniem przedmiotu świadczenia
oraz sposobu porozumiewania się
z konsumentem.
W przypadku umów, które mają
charakter ciągły (np. umowa na ko-
rzystanie z serwisu internetowego
przez rok), przedsiębiorca musi ponadto powiadomić konsumenta o:
– czasie trwania umowy lub
o sposobie i przesłankach jej
wypowiedzenia,
– minimalnym czasie zobowiązań konsumenta wynikających
z umowy.
Jak słusznie zauważył Czytelnik, konsument musi mieć również
pełną wiedzę o łącznej cenie lub
wynagrodzeniu, jakie musi uiścić
za złożone zamówienie. Powinna
być to cena łączna wraz z podatkami, a gdy charakter przedmiotu
świadczenia nie pozwala, rozsądnie oceniając, na wcześniejsze
obliczenie jej wysokości – przed-
8. Reklamacja rzeczy kupionych
na wyprzedaży
W
moim sklepie z galanterią skórzaną prowadzę obecnie sezonową
wyprzedaż towaru. Czy mogę wprowadzić zastrzeżenie, że towar
przeceniony o 50% nie podlega reklamacji?
Obecnie konsumenci mają prawo
do reklamowania wad fizycznych
i prawnych rzeczy na zasadach
rękojmi. Sprzedawca odpowiada wobec konsumenta za jakość
sprzedanego towaru przez dwa
lata. Prawa tego nie można wyłączyć. Jeżeli Czytelnik sprzedaje w swoim sklepie przecenione
rzeczy w związku z sezonową
wyprzedażą, a nie z powodu wad
towaru, to nie może wprowadzić
zastrzeżenia, że rzecz nie podlega reklamacji. Sprzedawca jest
zwolniony od odpowiedzialności
z tytułu rękojmi, jeżeli kupujący
wiedział o wadzie w chwili zawarcia umowy. Wyłączenie lub
ograniczenie odpowiedzialności
z tytułu rękojmi jest bezskuteczne,
jeżeli sprzedawca zataił podstępnie wadę przed kupującym.
Wada fizyczna to niezgodność
produktu z umową. W ramach rękojmi konsument może co do zasady żądać wymiany towaru na
nowy, dokonania naprawy bądź
obniżenia ceny. Jeżeli wada rzeczy
jest istotna, może domagać się odstąpienia od umowy. W przypadku sprzedaży ubrań konsumenci
najczęściej będą żądać wymiany
towaru na nowy bądź zwrotu pieniędzy (odstąpienia od umowy).
Jeżeli nie ma możliwości wymiany rzeczy na nową, bo np. nie ma
już spódnicy w tym fasonie bądź
rozmiarze, sprzedawca może zaproponować inny sposób rozstrzygnięcia postępowania reklamacyjnego, np. zaproponować obniżkę
ceny.
Trzeba również zwrócić uwagę,
że sprzedawca nie ma obowiązku
przyjęcia zwrotu towaru, jeżeli konsument nie zgłasza żadnej
wady towaru, a po prostu produkt
mu się nie podoba. W takim przypadku przyjęcie towaru zależy
tylko od dobrej woli sprzedawcy
i to on określa warunki takiego
zwrotu.
Przykład
Cena skórzanego portfela została przez sprzedawcę obniżona z powodu lekkiego uszkodzenia skóry, o czym poinformowano klientkę
w momencie zakupu. W takim przypadku nie może ona tej wady
reklamować, może natomiast korzystać z rękojmi, jeżeli portfel
posiada inną wadę, np. zepsute zapięcie.
siębiorca musi podać informacje
o sposobie, w jaki będzie ona
obliczana, a także o opłatach za
transport, dostarczenie, usługi
pocztowe oraz o innych kosztach.
Co bardzo ważne, konsument
w momencie składania zamówienia musi wyraźnie potwierdzić,
że wie, że zamówienie pociąga
za sobą obowiązek zapłaty (tj. zawarcie umowy jest równoznaczne
z obowiązkiem uiszczenia płatności). Sprzedawca musi więc
zapewnić warunki techniczne,
by konsument mógł potwierdzić,
że ma tego świadomość. Dlatego
jeżeli do złożenia zamówienia
używa się przycisku lub podobnej
funkcji, muszą być one oznaczone
w czytelny sposób słowami „zamówienie z obowiązkiem zapłaty” lub innego równoważnego,
jednoznacznego sformułowania.
Tak wynika z art. 17 ust. 3 ustawy
o prawach konsumenta.
Ponadto na stronach internetowych służących do prowadzenia
handlu elektronicznego wskazuje
się w sposób wyraźny, najpóźniej
na początku składania zamówienia, jasne i czytelne informacje
o ograniczeniach dotyczących
dostarczania oraz akceptowanych
sposobach płatności.
Jeżeli przedsiębiorca nie będzie spełniał powyższych wymagań (np. konsument nie otrzyma
wszystkich informacji lub nie potwierdzi, że umowa została zawarta
z obowiązkiem zapłaty), to umowa
pomiędzy konsumentem a przedsiębiorcą nie zostanie zawarta.
7. Kiedy mija
14-dniowy
termin na
odstąpienie
od umowy?
P
rowadzę sprzedaż części motoryzacyjnych za pośrednictwem platformy aukcyjnej. O prawie do odstąpienia od umowy
informuję moich klientów. W jaki
sposób należy liczyć termin na
odstąpienie od umowy, który im
przysługuje: od dnia zawarcia
umowy czy od daty otrzymania
towaru?
To, w jaki sposób należy liczyć
14-dniowy termin na odstąpienie
od umowy zawieranej na odległość, zależy od charakteru danego świadczenia. Jeżeli sprzedaż
w ramach umowy zawieranej na
odległość dotyczy pojedynczego
towaru, to termin ten liczy się od
następnego dnia po dniu, w którym konsument rzecz otrzymał.
Jeśli umowa obejmuje wiele rzeczy, które są dostarczane osobno,
partiami lub w częściach, termin
ten liczy się od następnego dnia
po dniu, w którym konsument
otrzymał ostatnią rzecz, partię lub
część. W przypadku gdy umowa
polega na regularnym dostarczaniu rzeczy przez czas oznaczony,
termin ten liczy się od następnego
dnia po dniu, w którym konsument
otrzymał pierwszą z zamówionych
rzeczy. W odniesieniu do pozostałych umów termin liczony jest od
następnego dnia po dniu, w którym zawarto umowę. Powyższe
wynika z art. 28 ustawy o prawach
konsumenta.
9. Ceny towarów na wyprzedażach
W
moim sklepie ze sprzętem sportowym planuję zorganizować posezonową wyprzedaż. Wiem, że zmieniły się przepisy dotyczące m.in. metkowania towarów. Czy zmieniły się również zasady dotyczące
ich przeceniania?
W przypadku obniżki ceny należy
uwidocznić przekreśloną dotychczasową cenę, cenę aktualną oraz
informacje o przyczynach obniżki. Z informacji przedstawionych
przez Urząd Ochrony Konkurencji
i Konsumentów w „Wyjaśnieniach
w sprawie ustalania wysokości kar
pieniężnych za naruszenie przepisów ustawy o informowaniu o cenach towarów i usług” wynika, że:
„Informacja o przyczynie wprowadzenia obniżki powinna wskazywać na powód, który wpływa na
niższą niż regularna cenę towaru
lub usługi. Może być to, np. informacja, że przyczyną obniżki jest
wyprzedaż, albo że obniżka jest
spowodowana krótkim terminem
przydatności do spożycia, bądź
zbliżającym się upływem daty
minimalnej trwałości”.
Trzeba pamiętać o prawidłowym oznaczaniu towarów cenami,
tak by na wywieszkach znajdowały się aktualne ceny, bowiem obecnie obowiązuje ustawowa zasada,
że w przypadku rozbieżności bądź
jakichkolwiek wątpliwości co do
ceny oferowanego towaru konsu-
mentowi przysługuje prawo do
żądania jego sprzedaży po cenie
dla niego najkorzystniejszej. Tym
samym sprzedawca nie ma możliwości odmówienia sprzedaży czy
też dokonania sprzedaży po wyższej cenie, korzystnej dla niego.
20.000 zł – tyle może wynieść
kara pieniężna nakładana
na przedsiębiorcę, który nie
wywiązuje się z obowiązku
oznaczania ceną oferowanych
do sprzedaży towarów (usług).
10. Kiedy sprzedaż na aukcjach internetowych
wymaga rejestracji?
Z
a pośrednictwem jednego z portali aukcyjnych, dokonuję sprzedaży biżuterii ręcznie przeze mnie wytwarzanej. Ze sprzedaży tej osiągam dochody. Czy w takim przypadku powinnam dokonać rejestracji
działalności gospodarczej?
Działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza,
budowlana, handlowa, usługowa
oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż,
a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły. Definicja taka zawarta
została w art. 2 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.
W świetle powyższego, aby działalność wykonywaną przez Czytelniczkę uznać za prowadzenie
działalności gospodarczej, muszą
zostać spełnione wskazane wymagania. Jak stwierdził Wojewódzki
Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 28 kwietnia
2009 r., sygn. akt III SA/Po 374/08,
dla uznania danej działalności za
działalność gospodarczą konieczne jest łączne zaistnienie trzech
jej cech funkcjonalnych: zarobkowości, zorganizowania formalnego (czyli wyboru formy prawnej
przedsiębiorczości) oraz ciągłości.
Brak którejkolwiek z nich oznacza
natomiast, że dana działalność nie
może być zakwalifikowana do kategorii działalności gospodarczej.
Reasumując, Czytelniczka powinna dokonać rejestracji działalności gospodarczej, o ile spełnione są wymienione wymagania.
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że taka konieczność
istnieje. Nie byłoby takiej konieczności w sytuacji, gdyby sprzedaż
ta miała charakter incydentalny,
nie byłaby nastawiona na osiąganie stałych zysków bądź nie miała
charakteru zorganizowanego.