D - Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin

Sygn. akt IV K 245/13
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 17 stycznia 2017 roku
Sąd Rejonowy Szczecin-Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie w IV Wydziale Karnym w składzie:
Przewodniczący: SSR Barbara Rezmer
Protokolant: Małgorzata Kot - Antoniewicz
przy udziale Prokuratora Izabeli Mizury - Gienas
po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 09.09.2014 r., 19.03.2015 r., 21.04.2015 r., 05.11.2015 r., 14.06.2016 r.,
25.08.2016 r., 17.01.2017 r. sprawy
Ł. S., syna P. i M. z d. G., ur. (...) w S.
oskarżonego o to, że :
1. w okresie od 17 do 20 grudnia 2010 roku w S., przy ulicy (...) będąc uprzednio skazany wyrokiem Sądu Rejonowego
w S. z dnia 7 października 2004 roku o sygn. akt (...)za przestępstwo przeciwko mieniu na karę pozbawienia
wolności, którą odbywał w okresie od dnia 20 kwietnia 2004 roku do dnia 20 kwietnia 2006 roku dokonał po
uprzednim otwarciu drzwi do budynku oryginalnym kluczem zaboru w celu przywłaszczenia z domu w remoncie
mienia w postaci: elementów instalacji grzewczej, materiałów dekarskich, dwóch wkrętarek akumulatorowych wraz z
akumulatorami i ładowarkami młotowiertarki, wiertarki udarowej, dwóch szlifierek kątowych, dwóch pił tarczowych,
przedłużacza elektrycznego, przedłużacza elektrycznego bębnowego, pięciu skrzynek narzędziowych z narzędziami
monterskimi, opalarki do drewna, skrzynki z zawartością drobnych narzędzi, dwóch lin asekuracyjnych dekarskich,
dwóch kompletów szelek zabezpieczających, powodując straty o łącznej wartości 11.500 zł, czym działał na szkodę T.
S. (1) oraz T. S. (2)
tj. o czyn z art. 278 § 1kk w zw. z art. 64 § 1 kk
2. w okresie od 16/17 listopada 2010 roku w S., z garażu przy ulicy (...) będąc uprzednio skazany wyrokiem
Sądu Rejonowego w(...) z dnia 7 października 2004 roku o sygn. akt (...) za przestępstwo przeciwko mieniu na
karę pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od dnia 20 kwietnia 2004 roku do dnia 20 kwietnia 2006
roku po uprzednim włamaniu poprzez zdemontowanie desek sufitowych dokonał zaboru w celu przywłaszczenia
mienia w postaci: 13 termostatów, 50 metrów kabla antenowego, 20 metrów rurek miedzianych oraz dwóch baterii
łazienkowych, powodując straty o łącznej wartości 3500 zł, czym działał na szkodę T. S. (1)
tj. o czyn z art. 279 § 1kk w zw. z art. 64 § 1 kk
3. w okresie 16/17 listopada 2010 roku w S., z terenu posesji mieszczącej się przy ulicy (...) będąc uprzednio skazany
wyrokiem Sądu Rejonowego w(...) z dnia 7 października 2004 roku o sygn. akt (...) za przestępstwo przeciwko mieniu
na karę pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od dnia 20 kwietnia 2004 roku do dnia 20 kwietnia 2006 roku
dokonał zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci 10 sztuk europalet oraz blachy dachowej o łącznej wartości
strat 1000 zł, czym działał na szkodę T. S. (1)
tj. o czyn z art. 278 § 1kk w zw. z art. 64 § 1 kk
orzeka
I. uznaje oskarżonego Ł. S. za winnego popełnienia zarzucanego mu w punkcie 1 czynu, z tym, że ustala, iż wartość
skradzionego mienia wynosiła co najmniej 5500 złotych oraz zarzucanego mu w punkcie 3 czynu, stanowiących ciąg
przestępstw w rozumieniu art.91§1kk i za to, przy zastosowaniu art.4§1kk według stanu prawnego obowiązującego
do 30 czerwca 2015 roku na podstawie art.278§1kk w zw. z art. 64 § 1 kk w zw. z art.91§1kk wymierza mu karę 10
(dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności;
II. uznaje oskarżonego Ł. S. za winnego popełnienia zarzucanego mu w punkcie 2 czynu, z tym, że ustala, iż wartość
skradzionego mienia wynosiła co najmniej 2000 złotych i za ten czyn przy zastosowaniu art.4§1kk według stanu
prawnego obowiązującego do 30 czerwca 2015 roku na podstawie art.279§1kk w zw. z art. 64 § 1 kk wymierza mu karę
roku i 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności;
III. na podstawie art.85kk i art.86§1kk przy zastosowaniu art.4§1kk według stanu prawnego obowiązującego do dnia
30 czerwca 2015 roku orzeczone kary łączy i wymierza karę łączną w wysokości roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia
wolności;
IV. na podstawie art.46§1kk przy zastosowaniu art.4§1kk według stanu prawnego obowiązującego do dnia 30 czerwca
2015 roku orzeka od Ł. S. obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz T. S. (1) kwoty 7500 (siedmiu tysięcy
pięciuset) złotych oraz na rzecz T. S. (2) kwoty 1000 (jednego tysiąca złotych);
V. na podstawie art.627kpk zasądza od oskarżonego zwrot kosztów sądowych na rzecz Skarbu Państwa, w tym kwotę
300 złotych tytułem opłaty.
Sygn. akt IV K 245/13
UZASADNIENIE
T. S. (2) prowadził remont domu T. S. (1) przy ul. (...) w S.. Do pracy zatrudnił min. Ł. S. oraz konkubenta jego matki.
Ł. S. potrzebował pieniędzy, więc postanowił dokonać kradzieży przedmiotów z budowy, by sprzedać je i spieniężyć.
Przy okazji remontu dachu, w okresie 16/17 listopada 2010 roku w S., z garażu po uprzednim włamaniu poprzez
zdemontowanie desek sufitowych Ł. S. dokonał zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci: 13 termostatów, 50
metrów kabla antenowego, 20 metrów rurek miedzianych oraz dwóch baterii łazienkowych, powodując straty o łącznej
wartości 2000 zł, stanowiące własność T. S. (1). Następnie z podwórza na szkodę właściciela posesji T. S. (1) ukradł
10 sztuk europalet oraz blachę dachową o łącznej wartości 1000 zł. Wywiózł towar samochodem obcego mężczyzny,
któremu zapłacił za kurs. Towar sprzedał nieznanemu mężczyźnie, którego zapewnił, że towar ten został mu z remontu.
Dowód: wyjaśnienia oskarżonego k.38-39
zeznania G. O. k.303-304
zeznania T. S. (1) k.3-4,304-305,429
zestawienie strat k.207
Gdy zbliżały się święta, Ł. S. potrzebował pieniędzy. Do zakończenia prac zostało jeszcze dużo robót, więc pracodawca
nie wypłacił mu całości wynagrodzenia. Ł. S. postanowił więc zdobyć środki w drodze kradzieży. Konkubent jego matki
dysponował kluczem do domu przy ul. (...). Ł. S. wziął ten klucz i w okresie od 17 do 20 grudnia 2010 roku po uprzednim
otwarciu drzwi do budynku oryginalnym kluczem dokonał zaboru w celu przywłaszczenia z domu w remoncie
mienia w postaci: elementów instalacji grzewczej, materiałów dekarskich, dwóch wkrętarek akumulatorowych wraz z
akumulatorami i ładowarkami młotowiertarki, wiertarki udarowej, dwóch szlifierek kątowych, dwóch pił tarczowych,
przedłużacza elektrycznego, przedłużacza elektrycznego bębnowego, pięciu skrzynek narzędziowych z narzędziami
monterskimi, opalarki do drewna, skrzynki z zawartością drobnych narzędzi, dwóch lin asekuracyjnych dekarskich,
dwóch kompletów szelek zabezpieczających, powodując straty o łącznej wartości najmniej 5500 złotych na szkodę T.
S. (1) oraz T. S. (2)
Dowód: częściowo wyjaśnienia oskarżonego k.38-39, 278
zeznania G. O. k.303-304
zeznania T. S. (1) k.3-4,304-305,429
zeznania T. S. (2) k.7-8, 167-168, 296-297
faktury k.16
W trakcie postępowania przygotowawczego Ł. S. został poddany jednorazowemu badaniu przez biegłych lekarzy
psychiatrów, którzy rozpoznali u niego jedynie osobowość nieprawidłową i uzależnienie od marihuany i amfetaminy
w wywiadzie. W trakcie popełnienia zarzuconych mu czynów nie miał zniesionej ani ograniczonej w stopniu
znacznym zdolności rozpoznania znaczenia swojego czynu i pokierowania swoim postępowaniem. Może brać udział
w postępowaniu, jak i odbywać karę pozbawienia wolności.
Dowód: opinia psychiatryczna k.149-152
Oskarżony Ł. S. urodził się w (...) roku w S.. Ma wykształcenie podstawowe, ostatnio pracował jako pracownik
budowlany, z dochodem w wysokości 2500 zł miesięcznie. Na utrzymaniu ma syna. Był karany. Niniejszych czynów
dopuścił się będąc uprzednio skazany wyrokiem Sądu Rejonowego wS. z dnia 7 października 2004 roku o sygn. akt
(...) za przestępstwo przeciwko mieniu na karę pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od dnia 20 kwietnia
2004 roku do dnia 20 kwietnia 2006 roku. Ponadto został skazany na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności za czyn z
art.278§1kk wyrokiem Sądu Rejonowego S. z dnia 5 czerwca 2012 roku, sygn.. akt (...) oraz za czyn z art.297§1kk w zb.
z art.286§1kk wyrokiem z dnia 15 września 2014 roku, sygn. Akt (...) na karę roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności.
W 2015 roku został skazany na grzywnę za czyn z 62ust3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.
- dane personalne k. 37,37v,278
- dane osobopoznawcze k.40, 41
- karta karna k.432 - 433
- wyroki k.153, 154
Sąd zważył, co następuje:
Oskarżony Ł. S. na rozprawie głównej nie przyznał się do popełnienia zarzucanych czynów. Potwierdził tylko to, że
wziął elektronarzędzia, piły, wkrętaki - przyznał się do czynu z grudnia.
Po odczytaniu pierwszych wyjaśnień z postępowania przygotowawczego najpierw zaprzeczył, by takie wyjaśnienia
składał, potwierdził jednak, że podpisał się pod protokołem, po czym wyjaśnił, że przyznał się częściowo, nie czytał tego
protokołu, a policja pisała jak chciała. Podpisał, bo musiał szybko wyjść z komendy, nie chciało mu się tam już siedzieć,
miał dosyć. W wyjaśnieniach tych przyznał się do popełnienia zarzucanych mu wszystkich trzech czynów – podał,
że dopuścił się kradzieży, bo potrzebował pieniędzy, a szef mu ich nie chciał wypłacić. Ponadto opisał okoliczności
czynów, wywiezienie przedmiotów, sprzedaż i kwotę, jaką za nie uzyskał, a nawet, jak wyjaśnił pochodzenie pieniędzy
konkubinie. (k.38-39)
Podtrzymał natomiast drugie i trzecie ze złożonych wyjaśnień, dodając, że nie wziął europalet oraz blachy dekarskiej,
bo nie miał ciężarówki. Podczas drugiego przesłuchania w toku postepowania przygotowawczego (k.161) przyznał się
do zabrania elektronarzędzi – ale stwierdził, że to pokrzywdzony mu wcześniej pozwolił na zabranie, gdyby nie miał
pieniędzy na zapłatę wynagrodzenia. Stwierdził, że wcześniej wyjaśniał inaczej, bo policjant mu kazał. Stanowisko co
do zgody pokrzywdzonego podtrzymał także w trakcie konfrontacji (k.167-168).
Dodatkowo wyjaśnił, że pracodawca był mu winien co najmniej 6 tyś. i innym pracownikom tyle samo.
Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego jedynie w części, w jakiej przyznał się do popełnienia zarzucanych mu
czynów, których to okoliczności opisał w trakcie pierwszego przesłuchania. Biorąc pod uwagę zakres podanych
w tych wyjaśnieniach okoliczności, jak też fakt, że wcześniej podał te okoliczności – aczkolwiek w mniejszym
zakresie - w rozmowie z funkcjonariuszem Policji, według Sądu zmiana tych wyjaśnień – poprzez ograniczenie
się tylko do zaboru elektronarzędzi w grudniu 2010 roku, stanowi jedynie przyjętą linię obrony, zmierzającą do
uniknięcia odpowiedzialności karnej. Do wniosku takiego skłania bowiem labilność wyjaśnień oskarżonego, także co
do rzekomych przyczyn złożenia pierwszych wyjaśnień, jak też brak logiki i sprzeczność z zasadami zdrowego rozsądku
tłumaczenia, że pracodawca miał mu wyrazić zgodę na zabór narzędzi w trakcie remontu, co pozbawiało go możliwości
zarobkowania.
W tych warunkach za podstawę dokonywania ustaleń faktycznych Sąd przyjął pierwsze wyjaśnienia oskarżonego, jak
też częściowo następne – z pominięciem twierdzeń o zgodzie właściciela na zabranie elektronarzędzi i zaprzeczenia
udziału w czynach z listopada. Podkreślenia przy tym wymaga, że twierdzenia, iż nie miał samochodu i nie mógł
wywieźć rzeczy, stoją w sprzeczności z jego wyjaśnieniami, że skorzystał z cudzego transportu.
W tych okolicznościach zeznania G. O., który jest osobą obcą dla oskarżonego, nie budzą żadnych wątpliwości co do
ich wiarygodności. Sąd nie znalazł także podstaw do odmówienia wiary zeznaniom pokrzywdzonych, w tym również
T. S. (2) w kwestii rozliczeń z oskarżonym – jak już wspominano, podnoszona przez oskarżonego kwestia jego
zgody na zabór narzędzi, których wartość przekraczała wartość środków, jakie mógł oskarżony uzyskać sprzedając je
przygodnym ludziom, a pokrzywdzonego zabór ten pozbawiał możliwości funkcjonowania – jest nielogiczna. Ponadto
pokrzywdzony wyjaśnił, że rzeczywiście nie dokonał wypłaty całości umówionego wynagrodzenia – bo prace jeszcze
nie zostały skończone – zatem wynagrodzenia w całości nie mógł wypłacić. Weryfikacji Sąd poddał zatem – w
oparciu o zasady doświadczenia życiowego zwłaszcza co do przedmiotów używanych, jedynie wartości strat podawane
subiektywnie przez pokrzywdzonych, przyjmując w tym względzie ustalenia względniejsze dla sprawcy.
Dokonując ustaleń faktycznych Sąd wykorzystał również wskazane powyżej dokumenty, w tym opinię psychiatryczną,
których treść i forma nie były kwestionowane przez żadną ze stron.
Sąd pominął natomiast pozostałe dowody, w tym zeznania K. J., który nie znał pokrzywdzonych, więc trudno uznać,
by odnosił się do sytuacji wskazywanej przez oskarżonego, jako niezawierające informacji istotnych dla sprawy.
W ocenie Sądu przedstawione dowody wskazują zatem jednoznacznie, że oskarżony dopuścił się popełnienia
zarzucanych mu czynów. Za każdym razem dokonywał zaboru mienia cudzego w celu przywłaszczenia – by zabrane
rzeczy sprzedać i pozyskać w ten sposób pieniądze. Nie miał żadnej zgody właścicieli rzeczy – przy czym podkreślenia
wymaga, że co do czynu z grudnia nawet nie powołuje się na zgodę właściciela domu, którego rzeczy również
ukradł. Taki sposób rozliczania się jaki zastosowałby oskarżony, zdaniem Sądu nie pozbawiałby czynu charakteru
bezprawnego zaboru cudzej rzeczy w celu włączenia do swego majątku, czyli przywłaszczenia. Tym bardziej, że
w niniejszej sprawie wynagrodzenie oskarżonemu za nieskończoną pracę jeszcze się nie należało. Jednakże sam
w pierwszych wyjaśnieniach stwierdził, że ukradł, bo po prostu potrzebował pieniędzy. Czynu I i III dopuścił się
bez fizycznego pokonywania przeszkody. Nawet wtedy, gdy dokonał kradzieży z wnętrza domu – otworzył drzwi
oryginalnym kluczem i z uwagi na fakt uczestniczenia w remoncie, mógł tym kluczem dysponować jak i wchodzić
do wnętrza budynku– oczywiście w innym celu. Zatem w odniesieniu do tych czynów – przy braku okoliczności
wyłączających winę sprawcy bądź bezprawność czynów zdaniem Sądu oskarżony wypełnił ustawowe podmiotowe
i przedmiotowe znamiona kradzieży z art.278§1kk. Jednego z czynów dopuścił się w tym czasie, co kradzieży z
włamaniem – jednakże w świetle wyjaśnień oskarżonego brak jest podstaw do przyjęcia czynu ciągłego, że miał zamiar
ukraść zarówno to co we wnętrzu, jak i to co było na podwórzu, a nie, że zamiary te pojawiły się odrębnie. Przy
czynie II oskarżony musiał pokonać fizyczne zabezpieczenie wnętrza garażu – zrobił to w celu dokonania kradzieży
przedmiotów tam znajdujących się – zatem przy braku okoliczności wyłączających winę sprawcy bądź bezprawność
czynów w ocenie Sądu oskarżony wypełnił ustawowe podmiotowe i przedmiotowe znamiona kradzieży z włamaniem
z art.279§1kk. Opisy tych czynów wymagały jedynie modyfikacji w kwestii mniejszej, niż pierwotnie podana wartości
przedmiotów zaboru. Wszystkich tych czynów Ł. S. dopuścił się mimo uprzedniego skazania za czyn z art.280§1kk,
zatem za przestępstwo podobne przeciwko mieniu, za które wymierzono mu i odbył karę w wymiarze powyżej 6
miesięcy, a zakończył ją odbywać w 2006 roku- zatem w trakcie popełnienia czynów nie upłynął jeszcze 5 letni okres
od odbycia kary. Zatem zasadne było przyjęcie kwalifikacji powrotu do przestępstwa z art.64§1kk.
Czyny z art.278§1kk, jako mające taką samą kwalifikację i popełnione w krótkich odstępach czasu, można było zdaniem
Sąd potraktować jako ciąg przestępstw w rozumieniu art.91§1kk obowiązującego do 30 czerwca 2015 roku. Zgodnie
z art.4§1kk Sąd wskazał uprzednio obowiązujący stan prawny jako korzystniejszy, tak ze względu na możliwość
potraktowania tych czynów jako ciągu i wymierzenie jednej kary, jak i ze względu na zasady orzekania obowiązku
naprawienia szkody.
Wymierzając karę za ciąg przestępstw obejmujący czyn 1 i 3, oraz za czyn 2 Sąd na niekorzyść oskarżonego uwzględnił
wartość szkód, popełnienie tych czynów na szkodę tych samych osób, popełnienie ich w warunkach powrotu do
przestępstwa, jak i fakt, że karalność oskarżonego dowodzi, że nie był to incydenty w jego życiu. Sąd nie dopatrzył
się natomiast żadnych okoliczności świadczących na korzyść oskarżonego – nie świadczy na korzyść nawet fakt, że
miały one miejsce wiele lat temu – gdyż w przedłużaniu procesu tak na etapie postępowania przygotowawczego
jak i sądowego dużą rolę odgrywała postawa oskarżonego, którego trzeba było poszukiwać. W tym stanie rzeczy za
adekwatne kary, które spełniają wszystkie warunki określone w art.53§1kk Sąd uznał karę 10 miesięcy,2 pozbawienia
wolności za ciąg kradzieży i karę roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności za czyn z art.279§1kk.
Orzekając karę łączną Sąd miał na względzie wysokość poszczególnych kar, ilość czynów, bliskość czasową i rodzajową
przestępstw, uznając, że właściwą karą łączną jest kara w wysokości roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Wobec
uprzedniej i następczej karalności oskarżonego, brak jest przesłanek do rozważania warunkowego zawieszenia jej
wykonania.
Tylko wobec jednego z pokrzywdzonych złożony został wniosek o naprawienie szkody, co czyniło jego uwzględnienie
obowiązkowym,. Co do drugiego, dla uświadomienia oskarżonemu naganności czynów i ich nieopłacalności, jak i ze
względu na fakt, że drugi pokrzywdzony był pokrzywdzony tymi samymi czynami, Sąd uznał, że zachodzi konieczność
orzeczenia obowiązku naprawienia szkody z urzędu. Dlatego na podstawie art.46§1kk przy zastosowaniu art.4§1kk
według stanu prawnego obowiązującego do dnia 30 czerwca 2015 roku Sąd orzekł od Ł. S. obowiązek naprawienia
szkody poprzez zapłatę na rzecz T. S. (1) kwoty 7500 (siedmiu tysięcy pięciuset) złotych oraz na rzecz T. S. (2) kwoty
1000 (jednego tysiąca złotych).
Ze względu na wydanie wyroku skazującego, na podstawie art.627kpk i art.2ust.1pkt4 i art.6 ustawy z dnia 23 czerwca
1973 roku o opłatach w sprawach karnych orzeczono o zwrocie kosztów, w tym ustalono opłatę na kwotę 300 złotych.
Oskarżony jest bowiem zdolny do pracy i ma tym samym możliwości finansowe do uiszczenia kosztów, zatem brak
jest jakichkolwiek podstaw do zwalniania go z ponoszenia tego obowiązku.