Witejcie. Jo żech je Zeflik Grzymała, rodowity Ślunzok. Mom wnuka

Witejcie. Jo żech je Zeflik Grzymała, rodowity Ślunzok. Mom wnuka, Tomaszka, kery w tem
roku górnicze technikum bydzie mioł fertig. Synek chce jakoś robota znojść, bo przeca trocha
grossza kożdy potrzebuje, pra? Właśnie dostołech list od Tomusia – żech jest ciekaw, co
karlus pisze.
„Drogi, opa, terozki moga Ci już pedzieć, co u mie, bo już jest sie czym kwolić. Wiesz, jak mi
przyszło teściowo łeb suszyła o robota – w końcu żech poszoł na gruba. Godoł ze mnom taki
jeden miglanc. Pyto, co jo umia i wiela chca piniendzy; godom mu, żech je silny, że se
poradza, że chca pińć tysięcy na miesiąc i że teściowo kozała mi przyiść (waryjot!), a tyn
ważniok wyciepnoł mnie za drzwi! I po ptokach. Nojpierw żech se pomyśloł „Smola to!”, ale
ujrzołech w szkole tabliczka z napisem „Rozwój po godzinach: kształcimy we wszystkich
dziedzinach” i zapisołech sie na ty zajęcia. Opa, padom Ci, ilech jo się naumioł bez te łosiem
miesięcy! Jeździłech po różnych fabrykach i zakładach, brołech udział w łonaczeniu
materiałów multimedialnych i tworzyłech wirtualno firma, nauczyłech się prezentować siebie
i godać czysto po polsku. Gryfne to było tak, że po lekcjach ani mi było w gowie do dom iść.
W końcu zaś poszłech na gruba o robota pytać. Oblekłech sie w anzug (on! W anzug!),
odpowiadołech „Mam kwalifikacje, ponieważ jestem absolwentem technikum górniczego,
chcę kontynuować tradycje rodzinne i mieć dobrze płatną pracę” – sztajger normalnie graba
mi uścisnął i mom ta robota! Rychtig sie ciesza, żem na dobre zajęcia trafił i umia z kożdym
godać. W końcu nie jest żech jakimś niyrobem, ino technikiem górnictwa, a to ogłady
wymago i wiedzy. Opłacało się na swój rozwój zawodowy postawić, a że jak gorol byda
godoł, nie zaszkodzi. Pozdrawia Cię Twój nowy Tomasz.”
Powiem ino jedno: rozwijaj sie pod prąd, a bydziesz górą!