cukrzyca typu 1. i typu 2. podstawowe różnice

CUKRZYCA TYPU 1. I TYPU 2.
PODSTAWOWE RÓŻNICE
CUKRZYCA
CUKRZYCA
•zawsze wymaga leczenia insuliną
•możliwe są różne metody leczenie – tzw. terapia behawioralna (dieta, aktywność fizyczna),
leki doustne i insulina
TYPU 1.
•jest chorobą autoimmunologiczną (układ odpornościowy błędnie rozpoznaje komórki beta
trzustki jako „wroga” i niszczy je)
•zwykle diagnozowana jest u pacjentów
z prawidłową masą ciała
•zwykle diagnozowana jest w okresie dzieciństwa, nastoletnim lub wczesnej młodości,
rzadko u osób w średnim wieku
•charakteryzuje się bezwzględnym niedoborem
insuliny lub jej wydzielenie jest szczątkowe
•charakteryzuje się dużymi wahaniami glikemii
•ryzyko wystąpienia ostrych powikłań cukrzycy
(hipoglikemii, kwasicy ketonowej) jest znaczne
•objawy choroby są nasilone i gwałtowne – ciężko
je „przegapić”, diagnoza stawiana jest szybko
•w momencie diagnozy pacjent zwykle nie ma
żadnych powikłań
•dominuje ryzyko powikłań mikronaczyniowych
Twoje notatki:
TYPU 2.
•jest chorobą cywilizacyjną – na jej powstawanie
największy wpływ ma niezdrowy styl życia
•zwykle dotyczy pacjentów z nadwagą lub otyłością
•zwykle diagnozowana jest u osób w średnim
wieku i starszych, rzadziej u dzieci i młodzieży
•organizm wydziela własną insulinę (niekiedy
w bardzo dużych ilościach), ale z powodu
insulinooporności nie działa ona efektywnie
•wahania glikemii są znacznie mniejsze niż
w przypadku cukrzycy typu 1.
•ryzyko wystąpienia ostrych powikłań cukrzycy
(hipoglikemii, kwasicy ketonowej) jest ograniczone
•objawy choroby są łagodne, niezbyt uciążliwe –
diagnoza stawiana jest późno, często w wyniku
przypadkowego badania poziomu cukru we
krwi
•w momencie diagnozy pacjent może mieć już
powikłania naczyniowe, np. retinopatię
•duże ryzyko powikłań mikro- i makronaczyniowych
konsultacja merytoryczna: dr n. med. Bogumił Wolnik