konsultacje społeczne uchwała

Uchwała Nr ……….
Rady Gminy Czerwonak
z dnia …………………2012 r.
w sprawie konsultacji dotyczących zmiany nazwy Osiedla 40-lecia PRL w Czerwonaku
Na podstawie § 2 ust. 1 lit. a) uchwały nr 134/XX/2004 rady Gminy Czerwonak z dnia
29 stycznia 2004 r. w sprawie zasad i trybu przeprowadzenia konsultacji z mieszkańcami
Gminy Czerwonak (Dz. Urz. Woj. Wlkp. Nr 34, poz. 885) uchwala się, co następuje:
§1
1. Postanawia się przeprowadzić konsultacje z mieszkańcami Osiedla 40- lecia PRL w
Czerwonaku dotyczące zmiany nazwy Osiedla, zwanego w dalszej części uchwały
„Osiedlem”.
2. Przedmiotem konsultacji jest zwrócenie się do mieszkańców Osiedla o wyrażenie opinii w
sprawie nadania nowej nazwy Osiedla w brzmieniu „Osiedle Powstańców Wielkopolskich”.
2. Terytorialny zasięg konsultacji, o których mowa w ust. 1 obejmuje obszar jednostki
pomocniczej Osiedla.
§2
W konsultacjach mają prawo brać udział stale zamieszkujący mieszkańcy Osiedla, którzy w
dniu rozpoczęcia konsultacji mają ukończone 18 lat.
§3
1. Datę rozpoczęcia konsultacji ustala się na dzień ………… 2012 r.
2. Datę zakończenia konsultacji ustala się na dzień ………… 2012 r.
§4
1. Konsultacje odbędą się na zebraniach:
a) w Szkole Podstawowej, ul. Rolna 8, w dniu …………… 2012 r., o godz. 18.oo
b) w Gminnym Ośrodku Kultury „Sokół”, ul. Gdyńska ….., w dniu ……………. 2012 r,
o godz.18.oo.
2. Na zebraniach przeprowadzona zostanie publiczna dyskusja dotycząca przedmiotu
konsultacji, o którym mowa w § 1 ust. 2 uchwały.
3. Na zebraniach sporządzona zostanie lista osób uczestniczących i uprawnionych do wzięcia
udziału w konsultacjach.
4. Mieszkańcy Osiedla wyrażą swoją opinię w przedmiocie konsultacji na karcie do wyrażenia
opinii, której wzór określa załącznik do uchwały. Na kartach umieszczony zostanie odcisk
pieczęci Gmina Czerwonak. Karty nieopatrzone pieczęcią są nieważne.
5. Karty do wyrażenia opinii, po ich wypełnieniu przez osoby uczestniczące i uprawnione do
wzięcia udziału w konsultacjach, zostaną włożone do urny.
§5
1. Do przeprowadzenia konsultacji powołuje się komisję w składzie:
Przewodniczący - ………………………………………………,
Członkowie
- ………………………………………………,
………………………………………………,
………………………………………………,
……………………………………………… .
2. Do zadań Komisji należy:
1) sporządzenie
listy osób uczestniczących i uprawnionych do wzięcia udziału w
konsultacjach;
2) przygotowanie i wydanie kart do wyrażenia opinii;
2) ustalenie zbiorczych wyników konsultacji wraz z sporządzeniem protokołu w tym zakresie;
3) przedstawienie wyników konsultacji i sporządzonego protokołu radnym Gminy Czerwonak
na najbliższej sesji Rady Gminy Czerwonak
§6
Wykonanie uchwały powierza się Wójtowi Gminy Czerwonak.
§7
Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.
UZASADNIENIE
projektu uchwały w sprawie
konsultacji dotyczących zmiany nazwy
Osiedla 40-lecia PRL w Czerwonaku
Zainicjowanie uchwały o przeprowadzeniu konsultacji z mieszkańcami Osiedla
w sprawie zmiany nazwy nobilitującej 40-to letni okres władzy komunistycznej w Polsce
wpisuje się w działania podjęte zeszłego roku, zmierzające do usunięcia z życia publicznego
w Rzeczypospolitej Polskiej pozostałości symboli komunistycznego porządku publicznego.
Intencją projektu jest wszczęcie postępowania służącego oczyszczeniu życia publicznego
z symboli komunistycznego okresu negatywnie wpisanego w historii naszego Narodu,
będącego konsekwencją przeprowadzonych zmian w sferze publicznej, wynikających
z zachodzących przemian ustrojowych w naszym Państwie.
Czy jest słusznym i zasadnym tolerowanie obecności w życiu publicznym symboli tego, co
przyniosło Polsce i Narodowi zniewolenie i upokorzenie, co stanowi zaprzeczenie wartości
deklarowanych w preambule do Konstytucji, na których oparty jest dzisiejszy ład ustrojowy.
W roku 1985 lokalne władze samorządowe chcąc przypodobać się ówczesnemu
aparatowi partyjnemu PZPR, dla uczczenia pamięci 40-to letniego okresu komunistycznego
w Polsce ochrzcili nowo powstałą samorządową jednostkę pomocniczą gminy, osiedle
mieszkaniowe w Czerwonaku nazwą 40 Lecia PRL. Było ono z nadania polityczno-partyjnego.
W ten sposób oddano hołd twórcom i utrwalaczom ustroju, który dziś powszechnie choć nie
formalnie został potępiony i uznany za przestępczy. Decyzje podjęto w stanie wojennym
wprowadzonym przez ówczesne władze państwowe, pod rządami których brutalnie
rozprawiono się z protestującymi wobec bezprawia, zabijając górników, mordując kapłana
ks. Jerzego Popiełuszko, odważnie głoszącego prawdę na mszach św odprawianych w
intencji Ojczyzny. Dziś wyniesionego przez Kościół Katolicki na ołtarze, stanowiącego symbol
ofiar represji minionego okresu PRL.
W zbiorowej świadomości okres PRL zdefiniowany został jako okres, w którym
odmówiono Narodowi Polskiemu prawa do suwerenności, narzucając siłą totalitarny system
komunistyczny. Przez historyków określanego jako okresu ideologicznego zniewolenia
i zacofania cywilizacyjnego Polski, który doprowadził nasz kraj do upadku gospodarczego.
Obcego naszej kulturze i tradycji, wartościom chrześcijańskim, stanowiących fundament
naszej państwowości. Państwa o niedemokratycznym ustroju politycznym, dyktatury
monopartyjnej ukrytej za formalną fasadą instytucji demokratycznych. Państwa
traktowanego jako zdobycz kolonialną, przekazanego wyniku podziału Jałtańskiego pod
okupację reżimu sowieckiego. Kraju, w którym prześladowano i torturowano w więzieniach
i łagrach sowieckich przeciwników politycznych, poddając totalnemu zniewoleniu cały
Naród.
40-to letni okres, to okres eksterminacji Narodu Polskiego i exodusu ludności Polskiej,
okres wielkiej dramaturgii setek tysięcy rodzin, których dosięgły represje sowieckie, za to, że
służyli Ojczyźnie, broniąc jej prawa do wolności i niepodległości. Tysiące rodaków, oddało
swe życie abyśmy „tu i teraz” mogli żyć w wolnym, niepodległym i demokratycznym kraju.
Dziś - winni pomięć o tych tragicznych wydarzeniach i ich ofiarach, własną postawą mamy
szanse dając świadectwo dążeniom i pragnieniom naszych Ojców, zerwać z wyrażaną
publicznie pochwałą komunizmu przez spowodowanie zniknięcia z widoku publicznego
materialnych symboli komunistycznych.
Instytut Pamięci Narodowej w Polsce wydał w zeszłym roku bardzo duże opracowanie
dokumentujące okres bezprawia państwowego komunistycznego reżimu. Wydanie książki pt.:
„Księga bezprawia” w roku 2011 zbiegło się z obchodami Europejskiego Dnia Pamięci ofiar
totalitaryzmów komunistycznego i nazistowskiego przypadający na dzień 23 sierpnia.
Obalenie komunizmu i uwolnienie krajów wschodniej Europy spod wpływu sowieckiego
reżimu przez ruch społeczny „Solidarność” zobowiązuje, rodząc określone obowiązki,
wynikające z zachodzących przemian ustrojowych w naszym Kraju. Jest ono dla żyjących
wyzwaniem i zobowiązaniem do jednoznacznego i konkretnego określenia się, dając
świadectwo prawdzie. Wyrazili je uczestnicy szczytu Grupy Wyszegradzkiej, na którym
podczas spotkania w dniu 14 października 2011r. zainicjowano działalność Platformy
Europejskiej Pamięci i Sumienia. Platformy powołanej przez 13 państw Europy wschodniej
i środkowej, skupiającej 21 instytucji, których celem jest badanie i upowszechnianie wiedzy na
temat działalności obu totalitarnych systemów XX wieku i ich zbrodniach.
Powszechna dziś jest świadomość, że system komunistyczny był złym ustrojem
politycznym, którego ofiarami są również Ci wszyscy, którzy w tym okresie, swą ciężką
i mozolną pracą wykonywaną w trudach dnia codziennego, nie jednokrotnie z wielkim
poświęceniem i ogromem wyrzeczeń swego życia, odbudowywali Polskę ze zniszczeń,
podnosząc ją z ruin i zgliszczy powojennych dla przyszłych pokoleń. Swą postawą przyczynili
się do rozwoju Polski zasługując na wyróżnienie. W swej skromności nie robili tego dla chwały
ani umacniania systemu komunistycznego. W dobrej wierze postępując, uczciwie
i praworządnie żyjąc, dali się zwieść kłamliwym hasłom i mitom ideologicznym głoszonym
przez propagandę PZPR. Podstępnie oszukani stali się ofiarami nie ludzkiego i zbrodniczego
ustroju politycznego.
Dla wielu okres 40 lecia PRL kojarzy się dobrze. Przede wszystkim tym osobom, którzy
korzystali, pełnymi garściami z przywilejów, którymi obficie się obdarowywali prominenci
partyjni i jej aktywiści. Kiedy, jedni żyli w dostatku, drudzy poświęcali życie w obronie prawdy,
których jedyną winą było to, że nie podając się totalitarnemu reżimowi komunistycznemu,
ośmielili się protestować i walczyć o godność życia w wolności, domagających się
poszanowania sprawiedliwości społecznej. Legitymacja przynależności partyjnej do PZPR
była przepustką do awansu społecznego, politycznego czy kariery zawodowej. Uczciwym i
prawym Obywatelom wiodło się znacznie gorzej, prześladowani przeżywali udręki i cierpienia.
Wyrządzonej im krzywdy żadna dłoń nie przekreśli.
Istnieją pojedyncze osoby i środowiska, które z różnych powodów (natury ideologicznej albo
poza ideologicznej) sprzeciwiają się usunięciu określonych symboli komunizmu, nie może to
jednak powstrzymać ludzi dobrej woli przed wdrożeniem projektowanych działań. Sfera
publiczna podlega bowiem kategorii dobra wspólnego, a w konsekwencji indywidualne
i partykularne upodobania czy rachuby muszą w tej sferze ustąpić wobec naczelnych
i fundamentalnych wartości wolnej Rzeczypospolitej, a także wobec szacunku dla uczuć tych
Obywateli, którzy dziś dalszą obecność symboli komunistycznej w sferze publicznej odczuwają
jako upokorzenie i drwinę z ofiar komunizmu oraz wyraz sprzeczności między ocenami i
wartościami zawartymi w preambule i art. 13 Konstytucji RP oraz wielu ustawach a realiami
życia codziennego.
Jak głosił Jan Paweł II „Zło trzeba w każdej sytuacji i okolicznościach nazywać po
imieniu, ujawniać i napiętnować.”
Nie można czcić ofiary zbrodniczego systemu
politycznego i jednocześnie oddawać hołd i czci ich sprawcom i utrwalaczom przez
upamiętnianie i gloryfikowanie w symbolice okresu, w którym to się dokonywało. Okresu,
sławiącego się brutalną pacyfikacją polskiego podziemia niepodległościowego,
eliminowania działaczy opozycyjnych, zwalczającego wszelkie postawy i ruchy patriotyczne,
do których najbardziej zdeterminowanych w walce z ludobójcami z sowieckiego NKWD
i mordercami z polskiej bezpieki należeli partyzanci Polski Podziemnej z II wojny Światowej,
żołnierze walczący o honor Polski, nazwanych „wyklętymi”. W pierwszych latach tej nierównej
walki komunistyczne sądy orzekły w ponad 8 tys. wyroków śmierci, z których 4,5 tys. zostało
wykonanych. Ponad 200 tyś polskich patriotów trafiło do więzień i obozów. Byli torturowani ,
więzieni, bici, poniżani, mordowani bez sądu albo w majestacie ówczesnego prawa, kat
wykonywał wyroki śmierci. Nie znana jest pełna liczba ofiar, wszystkich zamordowanych,
rękoma polskich instytucji i służb bezpieczeństwa, pozostających na usługach systemu
przyniesionego ze Wschodu, który w postaci współczesnych targowiczan narzucony został
Polsce i Polakom, których setki tysięcy poświęciło życie w obronie prawa Narodu do
samostanowienia o swoim losie, prawa do wolności i suwerenności własnego Państwa?
Nobilitowanie okresu okupacji sowieckiej, negatywnie zapisanego w dziejach historii
Państwa Polskiego, podobnie jak spisek targowicki, oddający nasz kraj w niewolę Rosji
Carskiej, następstwem którego były rozbiory Polski i utrata suwerenności na długie lata, burzy
hierarchie wartości, zapisaną krwią naszych przodków. Te zdarzenia są faktami, które nie
znikną z kart naszej historii, nie oznacza to jednak, abyśmy oddawali im cześć i chwałę.
Zbrodniczy system polityczny musiał upaść, jak każdy ustrój totalitarny.
Jak przestrzegał nas Jan Paweł II, „Każdy ustrój budowany bez oparcia na systemie wartości
staje się zakamuflowanym totalitaryzmem.”. Zbrodnia nie może być pochwalana, przez
gloryfikowanie jej w symbolice jako działania zasługującego na wyróżnienie.
Jakie pragniemy idee i wartości przekazać młodemu pokoleniu?
Chcąc być w zgodzie z prawdą historyczną, nie jest normalnym tolerowanie symboli
odwołujących się do potępionego i upadłego okresu reżimu komunistycznego. Żyjąc dziś
w wolnej Polsce, okupionym krwią i cierpieniem milionów Rodaków, powinnością
i obowiązkiem Rady Gminy jest zainicjowanie propozycji zmiany niechlubnej nazwy jednostki
pomocniczej - Osiedla, którego mieszkańcy zasługują na godniejszą i szczytniejszą nazwę,
odwołującą się do wartości i idei, w obronie których życie oddali nasi Przodkowie. Nazwa
Osiedla „Powstańców Wielkopolskich”, odpowiada tym oczekiwaniom, nawiązująca do
jedynego zwycięskiego powstania w Polsce, które było dziełem Wielkopolan, zbrojnie
występujących przeciwko okupantowi niemieckiemu domagając się powrotu ziem zaboru
pruskiego do Polski, umacniającą w tym czasie swą niepodległość. Utożsamianie się z nim
oznacza oddanie świadectwa w prawdzie, którą winni jesteśmy przekazać młodemu
pokoleniu w tworzeniu teraźniejszości i budowaniu przyszłości naszego Państwa na zdrowych
wartościach i solidnych fundamentach.
Niepokojem mnie napawa fakt, że istota zmiany nazwy osiedla sprowadzona została
do wymiaru materialnego, który przez niektóre osoby jest demonizowany. Mam wrażenie, że
zatraciliśmy w tej dyskusji sens i idee tej inicjatywy. Nie dostrzeżono, bądź celowo pomijany
jest zasadniczy jej cel.
Z przyczyn politycznych choć potępiono i nie osądzono winnych okresu PRL, nie
dokonano rozliczenia, nie wystawiono rachunku krzywd i cierpienia, nie dokonano zadość
uczynienia sprawiedliwości dziejowej. Nie poprawnością polityczną jest powracanie do tego
tematu, podobnie jak przyznawanie się do wyznawanych poglądów i wartości
Chrześciajńsko-Narodowych. Żenującym jest rozpatrywanie dziś czy bardziej korzystnym jest
„być” czy „mieć”, stawiając na jednej szali życie ideowców buntujących się przeciwko
totalitarnej przemocy komunistycznej, kosztami jakie trzeba będzie ponieść z rezygnacji
upamiętnienia zbrodniczego ustroju politycznego. Na pamięć ofiar tego systemu, nie jest to
etyczne ani moralne.
Istniejący projektu ustawy usunięciu symboli komunizmu z życia publicznego
w Rzeczypospolitej Polskiej, złożonej w 2011 roku do Marszałka Sejmu, koszty, których
poniesienie jest konieczne z tytułu jej realizacji pokrywa budżet państwa.
Wzorując się na treści projektowanej ustawy, zmiany nazwy jednostki pomocniczej
pokryłaby gmina. Prawo do zwrotu określonych kosztów miałyby jednostki organizacyjne,
poniesionych w związku z nałożonymi na nich z tego tytułu obowiązkami, pod warunkiem
dopełnienia wymagań formalnych, ustanowienie których jest konieczne, aby nie dopuścić
do nadużyć. Zakłada ona również pokrycie ze środków publicznych kosztów związanych
z ponoszeniem jakichkolwiek opłat przez obywateli i przedsiębiorców przy zmianie ich
adresów we wszelkiego rodzaju rejestrach i dokumentach urzędowych i sądowych.
Od Rady Gminy zależy czy projektowane przez parlament postanowienia przeniesione
zostaną na grunt naszej gminy. Przekładając je na obecne realia, na etapie konsultacji nie
zachodzi potrzeba obliczania kosztów. Tym bardziej, że w tej chwili trudno jest dokładnie
oszacować pełne koszty zmiany nazwy jednostki pomocniczej poniesionych przez Urząd
Gminy oraz przez Obywateli i przedsiębiorców, których zmiana ta będzie dotyczyć. Obsługa
administracyjna zmiany nazwy jednostki pomocniczej w zasadzie nie wymaga przeznaczenia
specjalnych środków finansowych. Wyjątkiem są środki na wypłaty przewidziane dla
obywateli i przedsiębiorców oraz innych jednostek organizacyjnych, działających na
obszarze objętym jednostką pomocniczą, której zmiana nazwy jest konieczna. Prawo do
otrzymania środków z budżetu gminy zależeć powinno od złożenia wniosku przez osobę
zainteresowaną przed podjęciem prac w tym zakresie, co umożliwi swego rodzaju
inwentaryzację potrzeb precyzyjne zaplanowanie środków w budżecie gminy na realizację
tego przedsięwzięcia.
Przeprowadzenie konsultacji ma celu zapoznanie się, co sądzą o zmianie nazwy
jednostki pomocniczej na proponowaną „Powstańców Wielkopolskich” jej członkowie, oraz
na ile ich poparcie uzależnione jest od spełnienie warunku pełnego zwrotu kosztów z tego
tytułu przez nich poniesionych? Wynik konsultacji umożliwi podjęcie w tym temacie przez
Radę Gminy konkretnych rozstrzygnięć. Wyznaczy kierunki dalszych działań w realizacji misji.
Rada Gminy ma dziś możliwość publicznego ujawnienia swego prawdziwego oblicza,
jakich wartości i idei broni i reprezentuje. Bądźmy wyraziści i jednoznaczni. Jak nauczał
Papież Jan Paweł II - w wyznawanych poglądach „Nie można być letnim, lepiej dla nas
byśmy byli gorącym lub zimnym”. Opowiedzmy się za prawdą, dając świadectwo własną
postawą.
Wierzę w zbiorową mądrość mieszkańców Osiedla, w ich roztropność, przede
wszystkim młodego pokolenia nie skarżonego minionym okresem. Wierzę, że nie zabraknie
ludzi dobrej woli, którzy dając świadectwo prawdzie, pozytywnie przyjmą propozycję zmiany
nazwy Osiedla na godniejszą i bardziej szczytniejszą .
Jestem głęboko przekonany że przedstawione argumenty i racje znajdą zrozumienie
radnych, podobnie jak idea, którą się kieruje, udzielając poparcia mojej inicjatywie, głosując
za przyjęciem przedstawionego projektu uchwały, o co niniejszym proszę.
Marek Pietrzyński
Uchwała będzie sfinansowana z rezerwy ogólnej budżetu gminy uchwalonego na 2012 rok.
PREAMBUŁA
W trosce o byt i przyszłość naszej Ojczyzny,
odzyskawszy w 1989 roku możliwość suwerennego i demokratycznego stanowienia o Jej losie,
my, Naród Polski - wszyscy obywatele Rzeczypospolitej,
zarówno wierzący w Boga będącego źródłem prawdy, sprawiedliwości, dobra i piękna,
jak i nie podzielający tej wiary, a te uniwersalne wartości wywodzący z innych źródeł,
równi w prawach i w powinnościach wobec dobra wspólnego - Polski,
wdzięczni naszym przodkom za ich pracę,
za walkę o niepodległość okupioną ogromnymi ofiarami,
za kulturę zakorzenioną w chrześcijańskim dziedzictwie Narodu i ogólnoludzkich
wartościach,
nawiązując do najlepszych tradycji Pierwszej i Drugiej Rzeczypospolitej,
zobowiązani, by przekazać przyszłym pokoleniom wszystko, co cenne z ponad tysiącletniego
dorobku,
złączeni więzami wspólnoty z naszymi rodakami rozsianymi po świecie,
świadomi potrzeby współpracy ze wszystkimi krajami dla dobra Rodziny Ludzkiej,
pomni gorzkich doświadczeń z czasów,
gdy podstawowe wolności i prawa człowieka były w naszej Ojczyźnie łamane,
pragnąc na zawsze zagwarantować prawa obywatelskie,
a działaniu instytucji publicznych zapewnić rzetelność i sprawność,
w poczuciu odpowiedzialności przed Bogiem lub przed własnym sumieniem,
ustanawiamy Konstytucję Rzeczypospolitej Polskiej jako prawa podstawowe dla państwa
oparte na poszanowaniu wolności i sprawiedliwości, współdziałaniu władz, dialogu
społecznym
oraz na zasadzie pomocniczości umacniającej uprawnienia obywateli i ich wspólnot.
Wszystkich, którzy dla dobra Trzeciej Rzeczypospolitej tę Konstytucję będą stosowali,
wzywamy, aby czynili to, dbając o zachowanie przyrodzonej godności człowieka,
jego prawa do wolności i obowiązku solidarności z innymi,
a poszanowanie tych zasad mieli za niewzruszoną podstawę Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 13. Konstytucji RP
Zakazane jest istnienie partii politycznych i innych organizacji odwołujących się
w swoich programach do totalitarnych metod i praktyk działania nazizmu, faszyzmu i
komunizmu, a także tych, których program lub działalność zakłada lub dopuszcza nienawiść
rasową i narodowościową, stosowanie przemocy w celu zdobycia władzy lub wpływu na
politykę państwa albo przewiduje utajnienie struktur lub członkostwa