FALSTAFF

FALSTAFF
Kompozytor: Giuseppe Verdi
Reżyser: Tomasz Konina
opera komiczna w trzech aktach
libretto: Arrigo Boito
na podstawie dramatów Wesołe kumoszki z Windsoru i Henryk IV Williama Szekspira
21.09.2013 /sobota /godz. 19:00
22.09.2013 /niedziela /godz. 18:00
oryginalna włoska wersja językowa z polskimi napisami
premiera odbyła się: 21 VI 2013
kierownictwo muzyczne: Gabriel Chmura
reżyseria i scenografia: Tomasz Konina
kostiumy: Tomasz Konina, Czesław Pietrzak, Monika Zajączkowska
reżyseria świateł: Marek Rydian
kierownictwo chóru: Mariusz Otto
asystent dyrygenta: Grzegorz Wierus
asystent reżysera: Krzysztof Szaniecki
autorzy plakatu: Jacek Kaliński, Michał Stankiewicz
soliści, chór i orkiestra Teatru Wielkiego w Poznaniu
Wieczorem 6 stycznia 2013 roku znany na całym świecie francuski aktor otrzymał w Soczi z rąk
prezydenta Federacji Rosyjskiej, Władimira Putina, rosyjski paszport. Kilka tygodni wcześniej
witany był przez mieszkańców małej przygranicznej belgijskiej miejscowości Nechin, gdzie
postanowił zamieszkać, protestując tym samym przeciwko francuskiej polityce podatkowej.
Wszystkie te wydarzenia za pośrednictwem mediów rozgrywały się na oczach całego świata.
Najistotniejsze pytanie, które musi sobie zadać każdy z inscenizatorów ostatniej opery Verdiego,
jest pytaniem o postać Falstaffa. W tym dobrotliwym, lubiącym dobrze zjeść i dobrze wypić,
pełnym fantazji i poczucia humoru, ale i skłonności do mitomaństwa – jak podają operowe
słowniki – bohaterze, ukryty jest też marzyciel, melancholik, człowiek wrażliwy. A może Falstaff
dzisiaj to też ikona współczesnego artysty, jego duchowej kondycji, a właściwie opowieść o
wszechwładzy mediów, o mechanizmach ich działania, które kreują rzeczywistość, zawłaszczają
wizerunki, tworzą idoli i bohaterów, dopisują im biografie i skandale? Gdy w finałowej fudze
Falstaff śpiewa o tym, że życie jest właściwie tylko żartem – słyszymy tam przecież ironię
świadomego człowieka, „artysty”, którego ciągłe nienasycenie życiem, skazuje na swoistą
bezdomność, na życie „na granicy”.
Verdi i Boito w ich lirycznej komedii stworzyli ironiczno-gorzką opowieść o potrzebie wielkich
baśniowych narracji, których bohaterami współcześnie stają się ikony mediów – właśnie tak jak
pewien znany francuski aktor czy pewien znany brytyjski książę, którego ślub za pośrednictwem
kamer, oglądał co trzeci człowiek na świecie.
Jesteśmy tacy, jak nasi bohaterowie, idole, ikony. Za tym samym tęsknimy, to samo nas kusi.
Tyle w nas skłonności do kabotyństwa, potrzeby kreowania własnego wizerunku, jak i
melancholii, tęsknoty za nowym, lepszym życiem, w którym są i baśniowe pałace i królewskie
karety. I dzisiaj, ilekroć mamy ochotę śmiać się z Falstaffa, ze wszystkich jego ułomności, nie
jesteśmy w stanie uciec od słynnego Gogolowskiego zdania – „I z kogo się śmiejecie? Z samych
siebie się śmiejecie!”
Tomasz Konina
Patronat Honorowy:
Ambasador Włoch Riccardo Guariglia
OBSADA:
FALSTAFF
Mark Morouse
FORD
Stanislav Kuflyuk
MRS ALICE FORD
Galina Kuklina
NANNETTA
Natalia Puczniewska
FENTON
Mikołaj Adamczak
MRS QUICKLY
Helena Zubanovich
MRS MAG PAGE
Magdalena Wilczyńska-Goś
DR CAIUS
Piotr Friebe
BARDOLFO
Karol Bochański
PISTOLA
Andrzej Ogórkiewicz