Paweł Sałek - sekretarz stanu w Ministerstwie Środowiska

Warszawa, dnia 11-04-2016 r.
MINISTERSTWO ŚRODOWISKA
SEKRETARZ STANU
PEŁNOMOCNIK RZĄDU DS. POLITYKI
KLIMATYCZNEJ
Paweł Sałek
DOP-I.070.19.2016.ŻW
96276.258246.218109
Pan
Marek Kuchciński
Marszałek Sejmu RP
W odpowiedzi na pismo z dnia 24 marca 2016 r. poniżej przekazuję odpowiedź na
interpelację z dnia 24 marca 2016 r., znak: K8INT1799, a także na pismo z dnia 14 marca
2016 r., znak: BP/KW/50/2016, o tej samej treści skierowane do Ministra Środowiska przez
posła na Sejm RP Panią Krystynę Wróblewską, w sprawie tzw. ustawy antyodorowej.
Odnosząc się do pytania nr 1 dotyczącego prac Ministerstwa Środowiska nad
wprowadzeniem ustawy odorowej, uprzejmie informuję, że resort środowiska kilkukrotnie
podejmował próby uregulowania problemu uciążliwości zapachowej w postaci przepisów
prawnych, tzn. w postaci rozporządzenia w sprawie wartości odniesienia substancji zapachowych
w powietrzu i metod oceny zapachowej jakości powietrza na podstawie art. 222 ustawy z dnia 27 kwietnia
2001 r. – Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2013 r. poz. 1232, z późn. zm.) (Poś) oraz projektu
założeń ustawy o przeciwdziałaniu uciążliwości zapachowej, a także przeprowadził przegląd
obowiązujących przepisów prawnych. W wyniku analiz ustalono, że w istniejącej sytuacji
społecznej i ekonomiczno - gospodarczej w pierwszej kolejności efektywniejsze będzie
rozwiązanie kwestii uciążliwości zapachowej poprzez przygotowanie wytycznych technicznych.
Obecnie w Ministerstwie Środowiska przygotowywany jest Kodeks przeciwdziałania uciążliwości
zapachowej dedykowany podmiotom gospodarczym. Dokument ten będzie opisywał najlepsze
praktyki prowadzenia procesów produkcyjnych, tak aby zapobiegać lub ograniczyć oddziaływanie
zapachowe. Kodeks przeznaczony będzie do stosowania przez przedsiębiorców, administrację
centralną, administrację samorządu terytorialnego szczebla wojewódzkiego i lokalnego w celu
ograniczenia uciążliwości zapachowej, negatywnego jej wpływu na środowisko naturalne
i człowieka oraz podniesienia jakości życia mieszkańców narażonych na uciążliwość zapachową.
W ramach Kodeksu zidentyfikowane zostaną źródła emisji substancji zapachowoczynnych oraz
działania zaradcze dla głównych form działalności uciążliwych zapachowo, w tym przede
wszystkim obiektów gospodarki odpadami, gospodarki wodno – ściekowej oraz obiektów
hodowlanych.
Jednocześnie Ministerstwo Środowiska planuje przeprowadzenie prac badawczych,
ekspertyz, w tym opracowanie listy substancji i związków chemicznych, które są przyczyną
najdotkliwszych uciążliwości zapachowych. Realizacja tego przedsięwzięcia będzie stanowiła
uzupełnienie, opracowywanego przez Ministerstwo Środowiska Kodeksu przeciwdziałania uciążliwości
zapachowej, a tym samym w przypadku podjęcia ewentualnej decyzji o konieczności tworzenia
przepisów prawnych w tym obszarze, będzie stanowiła wkład merytoryczny przy tworzeniu
przepisów prawnych np. w postaci ustawy o przeciwdziałaniu uciążliwości zapachowej.
W odniesieniu do pytania nr 2 w zakresie wydawania decyzji zezwalających na inwestycje
środowiskowe, uprzejmie informuję, że w obecnym stanie prawnym, najbardziej skutecznym
działaniem ograniczającym lokalizowanie uciążliwych przedsięwzięć jest kształtowanie
i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy. Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia
27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2015 r. poz. 199)
uchwalanie miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego należy do zadań własnych
gminy. W związku z powyższym potencjalne negatywne skutki planowanych działań
i przedsięwzięć podlegają już identyfikacji przed przystąpieniem do realizacji, na etapie
opracowania miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego oraz studium uwarunkowań
i kierunków zagospodarowania gminy, które przed przyjęciem wymagają przeprowadzenia
strategicznej oceny oddziaływania na środowisko. Mając na uwadze powyższe w celu
minimalizacji negatywnych skutków środowiskowych planowanych przedsięwzięć możliwe jest
wprowadzenie do miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy zapisu o zakazie
lokalizacji np. fermy trzody i drobiu na terenach sąsiadujących z terenami zabudowy
mieszkaniowej. Podkreślić również należy, że na etapie postępowania w sprawie wydania decyzji
o środowiskowych uwarunkowaniach dla danego przedsięwzięcia właściwy organ, po
przeprowadzeniu analizy zgodności z zapisami uchwalonego planu zagospodarowania
przestrzennego, zgodnie z art. 62 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji
o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach odziaływania na
środowisko (Dz. U. z 2013 r. poz. 1235 j.t.) analizuje i ocenia bezpośredni i pośredni wpływ danego
przedsięwzięcia na środowisko oraz zdrowie i warunki życia ludzi, możliwości oraz sposoby
zapobiegania i zmniejszania negatywnego oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko, a także
wymagany zakres monitoringu.
Dodatkowo podkreślić należy, że duża grupa instalacji przemysłowych, z których
wprowadzane są substancje do powietrza, zgodnie z przepisami art. 201 oraz 204 ustawy – Poś,
objęta jest systemem pozwoleń zintegrowanych. Instalacje te są wymienione w załączniku do
rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 27 sierpnia 2014 r. w sprawie rodzajów instalacji mogących
powodować znaczne zanieczyszczenie poszczególnych elementów przyrodniczych albo środowiska jako całości
(Dz. U. z 2014 r. poz. 1169). Powinny one spełniać wymagania ochrony środowiska wynikające
z najlepszych dostępnych technik (BAT). Wymóg ten dotyczy m.in. instalacji do chowu lub
hodowli drobiu lub świń o liczbie stanowisk większej niż:
 40 000 w przypadku drobiu,
 2 000 w przypadku świń o wadze ponad 30 kg,
 750 w przypadku macior.
Obecnie na forum Unii Europejskiej finalizowane są prace związane z przygotowaniem wymagań
najlepszych dostępnych technik BAT dedykowanych problematyce hodowli trzody chlewnej
i drobiu. Wymagania te zostaną opublikowane w formie decyzji wykonawczej Komisji, która
będzie wiązała wprost kraje członkowskie. Zgodnie z art. 66 ust. 5 cytowanej ustawy
o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz
o ocenach odziaływania na środowisko jeżeli przedsięwzięcie jest związane z użyciem instalacji objętej
obowiązkiem uzyskania pozwolenia zintegrowanego, raport o oddziaływaniu przedsięwzięcia na
środowisko powinien zawierać porównanie proponowanej techniki z najlepszymi dostępnymi
technikami.
Jednocześnie organ ochrony środowiska może w przypadku instalacji wymagających
uzyskania pozwolenia, zgodnie z art. art. 188 ust. 3 pkt 3 ustawy – Poś, o ile przemawiają za tym
szczególne względy ochrony środowiska, w ramach pozwolenia określić środki techniczne mające
na celu zapobieganie lub ograniczenie emisji.
Z poważaniem
Paweł Sałek
Sekretarz Stanu
Ministerstwo Środowiska
/ – podpisany cyfrowo/
Do wiadomości:
1. Sekretariat Prezesa Rady Ministrów
2. Biuro Ministra w Ministerstwie Środowiska
3. Pani Krystyna Wróblewska Poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej