76 - Hereditas Monasteriorum

Preston Martin PERLUSS
76
Hereditas Monasteriorum
vol. 7, 2015, s. 45–77
Preston Martin PERLUSS
LARHRA
Uniwersytet w Grenoble
Kryzysy zakonów paryskich w XVIII w.
Streszczenie
W XVIII w. w paryskich klasztorach dało się zauważyć kilka wewnętrznych sprzeczności, które w pewnym momencie osiągnęły punkt krytyczny. Spory doktrynalne zajmowały zakonników, którzy dążyli do zachowania surowej dyscypliny w swoich praktykach religijnych; zakonnicy ci znajdowali wsparcie wśród księży jansenistów.
Jednakże tego rodzaju postawy prowadziły do represji ze strony monarchii. Do podziałów wewnętrznych dochodziły również kolejne kryzysy, które sprawiały, że zakonnicy nie byli w stanie odprawiać mszy za zmarłych.
Ponadto oświecona monarchia dążyła do kasacji najmniej licznych zakonów oraz do zamknięcia klasztorów ze
zbyt małą obsadą. Niektóre klasztory, szczególnie te wykazujące się finansową roztropnością, prosperowały
albo dzięki zagospodarowaniu nieruchomości na wynajem na terenach miejskich, albo dzięki ponownej wycenie rozległych majątków rolnych. Jednak koniec lat 80. XVIII w. to czas malejących ofiar oraz opłat za msze pogrzebowe. Wiele czynników przyczyniło się więc do osłabienia klasztorów; połączenie przyczyn zewnętrznych
i wewnętrznych ostatecznie doprowadziło do upadku klasztorów w rewolucyjnej Francji.
Słowa kluczowe
kryzys duchowieństwa, dochody Kościoła, msze za zmarłych, gospodarka kościelna