Konspekt lekcji WDŻ dla klasy 6 szkoły podstawowej

Konspekt lekcji WDŻ dla klasy 2 gimnazjum.
I. Część metodyczna.
1.
Tematyka
programowa:
Różnice
i
podobieństwa
między
chłopcami
i dziewczętami.
Identyfikacja z własną płcią. Akceptacja i szacunek dla ciała.
2. Temat lekcji: Rozpoznanie i rozumienie różnic psychofizycznych między chłopcami a dziewczętami.
3. Cele dydaktyczne:
a) w zakresie zapamiętania wiadomości:
- uczeń wymienia podobieństwa i różnice psychofizyczne między chłopcami a dziewczętami;
- uczeń wylicza jakie cechy powinni rozwijać w sobie zarówno chłopcy jak i dziewczęta.
b) w zakresie zrozumienia wiadomości:
-
uczeń wyjaśnia przyczynę różnic między dziewczętami a chłopcami;
-
uczeń uzasadnia przydatność wykształcenia typowych cech w przyszłym życiu jako kobieta i
mężczyzna.
Cele wychowawcze:
-
kształtowanie postawy poszanowania własnego ciała
-
kształtowanie pozytywnej postawy do płci przeciwnej
4.
Tok lekcji: tok problemowym.
5.
Metody nauczania: praca oparta na źródłach- praca z tekstem; pogadanka.
6.
Formy organizacyjne: praca indywidualna
7.
Środki dydaktyczne: tekst, długopis, kreda.
8.
Praca domowa: zastanowić się jakie jeszcze inne cechy mogli by podać za podobne lub
różnicujące kobietę i mężczyznę.
9.
Materiał zapasowy: pytanie: Jaka jest wasza opinia wobec zaprezentowanego w tekście
podziału cech? Czy zgadzacie się z nim czy nie, dlaczego?
II. Część merytoryczna.
Czynności nauczyciela
Czas
trwania
Uwagi
1
1. Przywitanie. Sprawdzenie obecności.
5min
2. Wprowadzenie w temat lekcji.
3min
3. Rozdanie tekstów (załącznik nr 1).
1min
- podanie tematu, objaśnienie celu zajęć,
form pracy;
- wzbudzić zainteresowanie uczniów
prezentowanym tematem.
- jeden z uczniów rozdaje wszystkim kartki z
tekstem;
- polecenie: zwrócić uwagę na podobieństwa
i różnice między dziewczętami a chłopcami
wymienionymi w tekście; podkreślanie
niezrozumiałych
słów
w celu
ich
późniejszego omówienia.
4. Indywidualna praca z tekstem.
5. Analiza tekstu (załącznik nr2).
10min
10min
6. Wypisanie na tablicy w tabeli różnic 8min
psychofizycznych między dziewczętami a
chłopcami.
7. Podsumowanie i utrwalenie wiadomości.
- kontrolowanie pracy uczniów;
- pod koniec przeznaczonego czasu upewnić
się czy wszyscy przeczytali tekst.
- próba wyjaśnienia przez uczniów
niezrozumiałych słów potem wyjaśnienie
nauczyciela
- pobudzenie pytaniami do aktywności
uczniów
- utrzymywanie zasad dyskusji (np. mówi
tylko jedna osoba, która się zgłosiła; nikt
nikomu nie przeszkadza w wypowiadaniu
się)
- uczeń, który się zgłosi, podchodzi do
tablicy i pisze jedną cechę.
3min
2
Załącznik nr 1.
Różnice psychofizyczne chłopców i dziewcząt.
Pedagodzy wychodzą od fundamentalnego stwierdzenia, że – na mocy suwerennej woli Boga- kobieta
i mężczyzna od początku istnienia rodzaju ludzkiego są równi w godności, choć różni pod względem
fizycznym i psychicznym. Różnice te nie są źródłem niechęci, ale przeciwnie, wzajemnego zainteresowania
i przyciągania, silniejszego niekiedy od śmierci. Kobieta i mężczyzna zostali obdarzeni specyficznymi
przymiotami, aby byli sobie nawzajem potrzebni i aby się harmonijnie uzupełniali dla obopólnego dobra.
Gdy podejmowana jest kwestia cech typowo męskich bądź żeńskich, trzeba pamiętać, że nie należy
traktować ich alternatywnie, jakoby mężczyźni nie posiadali cech typowych dla kobiet, bądź odwrotnie;
chodzi tu o pewną typowość, której nie można bagatelizować w wychowaniu.
Chłopak, mężczyzna przygotowuje się do podjęcia zadań ojca i głowy rodziny. Jego organizm
wyposażony jest w tęższe mięśnie i nerwy, a umysłowość wykazuje zdolności badawcze, twórcze,
uogólniające i ujmujące istotę zjawisk. W głównej mierze na niego spada troska o utrzymanie żony i dzieci,
stworzenie pewnej stabilności materialnej i duchowej. Od niego pochodzą ważniejsze inicjatywy i on
rozstrzyga znaczniejsze sprawy; daje rodzinie nazwisko i stoi na straży jej honoru. Jego osąd jest
realistyczny i prozaiczny, zabarwiony pewnym sceptycyzmem i zachowywaniem dystansu oraz rozumową
oceną zaistniałych faktów. Uczuciowość męska nie jest mniejsza od kobiecej, ale jest skryta i uznawana za
sprawę osobistą. Miłość zaś jest wymagająca i nacechowana powagą, dowartościowaniem prawa
i sprawiedliwości. Aby sprostać pokładanym w nim nadziejom musi już od najmłodszych lat zdobywać hart
i siłę woli, trzeźwą rozwagę i nieugiętą stanowczość. Musi rozwijać w sobie i pielęgnować cnoty określane
jako męskie, tj. odwagę, przedsiębiorczość, konsekwencję i wytrwałość, opanowanie i zdecydowanie,
odporność i siłę woli.
Dziewczynę i kobietę charakteryzuje większa, w stosunku do mężczyzn, delikatność i emocjonalność.
Organizm żeński jest delikatniejszy, a umysłowość zazwyczaj odtwórcza, analityczna i formalna. Kobieta
osądza rzeczywistość w sposób optymistyczny, liryczny i idealistyczny, bardziej intuicyjny niż
dyskursywny. Miłość kobiety jest nacechowana empatią, dobrocią i wyrozumiałością, zdolnością
współczucia i intuicyjnym wnikaniem w motywy zaistniałych faktów. Zadaniem wychowawców jest pomoc
dziewczynie w rozwijaniu typowych cech żeńskich, związanych z macierzyństwem i prowadzeniem
gospodarstwa domowego (organizowaniem ogniska domowego), takich jak skromność, ofiarność, czułość,
cierpliwość, łagodność, oszczędność i sumienność. Wychowanie powinno budzić w kandydatce do
małżeństwa świadomość, że jej przypada w udziale bez wątpienia dużo większa odpowiedzialność za
wychowywanie dziecka, aniżeli ojcu.
H. Sławiński. Wychowanie prorodzinne według pedagogów katolickich II Rzeczpospolitej.
Załącznik nr 2.
Pytania do tekstu:
- Dlaczego kobieta i mężczyzna różnią się między sobą?
- W czym są podobni?
- Jakie typowe cechy posiada mężczyzna? A jakie powinien wypracować w procesie
wychowania?
- Jakie typowe cechy posiada kobieta? A jakie cechy powinna wypracować w sobie w procesie
wychowania?
- Jak myślicie, dlaczego kobieta i mężczyzna posiadają takie właśnie cechy?
3