wyrok uzasadnienie - Sąd Okręgowy w Kaliszu

Sygn. akt V U 227/13
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 28 czerwca 2013 r.
Sąd Okręgowy w Kaliszu V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w składzie :
Przewodniczący SSO Romuald Kompanowski
Protokolant Anna Werner-Dudek
po rozpoznaniu w dniu 28 czerwca 2013 r. w Kaliszu
odwołania K. Z.
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.
z dnia 16 stycznia 2013 r. Nr (...)
w sprawie K. Z.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.
o prawo do emerytury
zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.z dnia 16 stycznia 2013
r. znak (...)w ten sposób, że przyznaje odwołującemu K. Z.prawo do emerytury poczynając od dnia
(...).
UZASADNIENIE
Decyzją z dnia 16 stycznia 2013 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. odmówił K. Z. prawa do emerytury dla
pracowników zatrudnionych w szczególnych albowiem wnioskodawca nie osiągnął wymaganego okresu takiej pracy.
Tym samym organ rentowy nie uwzględnił wnioskodawcy do okresu pracy w warunkach szczególnych zatrudnienia
w Akademii (...) w K. w okresie 19.08.1976 r. – 14.04.1977 r. albowiem w wnioskodawca nie przedłożył świadectwa
pracy w warunkach szczególnych.
Odwołanie od powyższej decyzji złożył K. Z. wnosząc o zmianę decyzji i przyznanie prawa do emerytury przy zaliczeniu
pracy wykonywanej w latach 1976 – 77 jako okresu pracy w warunkach szczególnych.
Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania.
Sąd ustalił, co następuje:
Odwołujący K. Z. urodzony dnia (...), w okresach: 19.07.1976 r. – 2.11.1976 r., 24.01.1977 r. – 16.04.1977 r. był
pracownikiem Akademii (...) w K. zajmując stanowisko robotnika mającego przygotowanie zawodowe w Instytucie
(...). W każdym z tych okresów pracodawca wypłacał odwołującemu dodatek za pracę w warunkach szkodliwych.
(dowód: świadectwo pracy, umowy o pracę, dekrety płacowe w aktach sprawy)
W pierwszym z wymienionych wyżej okresów odwołujący wykonywał codziennie i w pełnym wymiarze czasu pracy
pracę elektryka przy obsłudze pieców indukcyjnych na oddziale odlewni wydziałowej
(dowód: pismo uczelni z dnia 25.03.2013 r. zeznania odwołującego)
Odwołujący na dzień 1 stycznia 1999 r. legitymuje się pracą w warunkach szczególnych wynoszącą łącznie 14 lat 10
miesięcy i 10 dni wykonywaną poza badanym okresem. Łączny okres składkowy i nieskładkowy odwołującego na dzień
1 stycznia 1999 r. wynosi 27 lat 1 miesiąc i 7 dni.
/bezsporne/
Sąd zważył, co następuje:
Zgodnie z przepisem 32 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 17.12. 1998 r. o emeryturach i rentach (Dz. U. nr 162 poz.1118 z póz.
zm.) ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 r., będącymi pracownikami, o których mowa w ust. 2-3,
zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym
niż określony w art. 27 ustawy.
Osoby urodzone po dniu 31 grudnia 1948 r. w myśl uregulowania zawartego w przepisie art. 184 ust. 1 cytowanej
ustawy mogą nabyć prawo do emerytury na powyższych warunkach po osiągnięciu wieku określonego w art.32 ustawy,
jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy tj. w dniu 1 stycznia 1999 r. osiągnęli:
- okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wynoszący co najmniej 15 lat;
oraz
- okres składkowy i nieskładkowy wynoszący w przypadku mężczyzn co najmniej 25 lat.
Dla celów ustalenia uprawnień, o których mowa wyżej, za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach
uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu
uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub
otoczenia w podmiotach, w których obowiązują wykazy stanowisk ustalone na podstawie przepisów dotychczasowych.
Wiek emerytalny, o którym mowa w art. 32 ust. 1, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie, których
osobom wymienionym wyżej przysługuje prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych.
Zgodnie z przepisem § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego
pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach (Dz. U. nr 8 poz. 43 z póz. zm.) za okres zatrudnienia
wymagany do uzyskania emerytury, zwany dalej "wymaganym okresem zatrudnienia", uważa się okres wynoszący
20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami składkowymi, okresami nieskładkowymi oraz
ewentualnie okresami uzupełniającymi (okresy ubezpieczenia rolniczego, okresy pracy w gospodarstwie rolnym). W
myśl § 4 ust.1 cytowanego rozporządzenia pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione
w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:
1) osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn,
2) ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.
Zebrany w sprawie materiał dowodowy o charakterze osobowym jak i w postaci dokumentacji pracowniczej
(świadectwo pracy, dekrety płacowe, umowy o pracę), wskazuje jednoznacznie, iż odwołujący legitymuje się dalszym
okresem pracy w warunkach szczególnych. Odwołujący wykonywał w okresie co najmniej od lipca 1976 r. do
listopada 1976 r. prace polegające na obsłudze odlewniczych pieców indukcyjnych na odlewni wydziałowej szkoły
wyższej prowadzącej doświadczenia badawczo – wdrożeniowe z zakresu górnictwa i hutnictwa. Zainstalowane
w wydziale urządzenia co do rodzaju i właściwości odpowiadały tym, które były zainstalowane w jednostkach
produkcyjnych, Prace takie spełniały warunki wymienione w wykazie A dział III pkt. 67 załącznika do cytowanego
wyżej rozporządzenia. Pracę taką odwołujący wykonywał codziennie i w pełnym wymiarze czasu pracy. Łączny
okres wykonywania takiej pracy wynosi co najmniej 3 miesiące. Spełniona została zatem przesłanka co najmniej 15letniej pracy w warunkach szczególnych gdyż brakujący odwołującemu okres takiego zatrudnienia wynosi niespełna
2 miesiące. Cały badany okres pracy w warunkach szczególnych przypada przed dniem 1 stycznia 1999 r.
Poza sporem pozostawało spełnienie przez odwołującego pozostałych warunków koniecznych do przyznania
emerytury. Odwołujący legitymował się na dzień 1 stycznia 1999 r. ponad 27 letnim okresem ubezpieczenia i w chwili
wydawania zaskarżonej decyzji miał ukończony 60-ty rok życia. Zaskarżona decyzja podlegała więc zmianie jak w
sentencji.