Witam nazywam się Kornelia Macner i chciałabym

Witam nazywam się Kornelia Macner i chciałabym teraz przedstawić Państwu wnioski, jakie
wyciągnęliśmy z uczestnictwa w projekcie na poszczególnych etapach jego realizacji. Zacznę od
przedstawienia efektów, jakie uzyskałyśmy w przedszkolu Miejskim nr 10 w Kołobrzegu w
grupie sześciolatków. Praktyki były realizowane przeze mnie i Julitę Macała.
W roku 2010 odbyłyśmy 2 wyjazdy, a w 2011 trzy, na których realizowałyśmy cele
modułowe. W 2010 i 2011 roku zrealizowałyśmy cele projektu za pomocą zabaw: „Przywitane
się różnymi częściami ciała”, „ Szyfr do skarbu”, „Co lubię w sobie i w tobie”, „ Mój
wymarzony zawód”, „ Dwa światy”, „ Jakim jestem zwierzątkiem”, „Przeprawa po dżungli”,
„Kolorowe owoce”. W 2010 roku zrealizowałyśmy jeszcze zabawę „Krąży pierścień”, ale z niej
zrezygnowałyśmy w 2011roku, gdyż miałyśmy ogromne problemy z jej realizacją a dzieci nie
wyrażały chęci w jej uczestnictwie. Dzięki temu, że w 2011 roku zrealizowałyśmy 3 wyjazdy
zyskałyśmy możliwość przeprowadzenia większej liczy zabaw a w konsekwencji uzyskania
większego prawdopodobieństwa skutecznego oddziaływania realizowanych przez nas celów.
Nasze działania poszerzyłyśmy o zabawy: „Stworek”, „Czarodziejski ołówek”, „ Trener mówi
wam”, „Plan dnia” i „ Co lubię robić w wolnym czasie”.
Przez dobranie tak zróżnicowanych zabaw miałyśmy możliwość oddziaływania na dzieci
w szerokim spektrum i pozwoliły nam one na osiągnięcie nie tylko celów projektowych. Między
innymi dzieci uczyły się również, czym jest komunikacja i że to nie tylko słowa, ale również
gesty, mimika, ubiór i ton głosu oraz rozwijały swoje zdolności interpersonalne(werbalne i
niewerbalne). Dowiedziały się na naszych zajęciach, że swoje myśli i emocje mogą wyrażać w
różny sposób. Uczyłyśmy dzieci za pomocą tych zabaw otwartości, życzliwości i troski w
stosunku do siebie nawzajem. Zabawy pozwoliły na swobodny i naturalny sposób pozbycia się
barier i dystansu.
Dzieci uczyły się współpracy z innymi osobami oraz wzajemnego zaufania. Kształtowały
umiejętności twórczego, przyszłościowego i rozważnego myślenia, które są bardzo ważne dla
ich rozwoju a także niezwykle istotne podczas codziennego funkcjonowania. Rozwijały swoje
umiejętności manualne. Poprzez zabawę uświadamiały sobie, że każdy człowiek(a szczególnie
one same) posiada pozytywne cechy oraz uczyły się dostrzegania tego.
Dzieci nabywały
umiejętności swobodnego wyrażania swoich i innych opinii, precyzowania swoich
zainteresowań i otwarcie o nich opowiadać. Prowadzone po każdej zabawie pogadanki pozwoliły
na to, by dzieci uświadamiały sobie, w jaki sposób osiągnąć zamierzony przez siebie cel.
Dobierałyśmy tak zabawy, aby pobudzały kilka sfer ich funkcjonowania, które pozwalają
na rozwijanie sprawności i koordynacji ruchowych oraz wpływają na wyobraźnię i kreatywność
jednocześnie. Uczyłyśmy spójnego działania grupy oraz wspólnego znajdowania najlepszych
rozwiązań w trudnych sytuacjach. Uświadamiałyśmy dzieciom, ze nie należy się poddawać, a
każdy pomysł jest wart przemyślenia. Dzieci uczyły się pobudzania swojego organizmu do
aktywności w różny sposób. Dzięki wymienności ról oraz twórczego wykorzystania czasu
wolnego dzieci uczyły się wydawać polecenia, ale też je wykonywać a także brania
odpowiedzialności za siebie i innych. Starałyśmy się pobudzać ich pamięć, orientację
przestrzenną i przypominałyśmy istotę dbania o swoją higienę psychiczną i fizyczną. Uczyłyśmy
efektywnego wykorzystania czasu w ciągu dnia.
Chciałabym zwrócić Państwa uwagę na zabawę „Dwa światy” szczególnie ważną w
osiągnięciu celów projektowych, ale która również uczy asertywnego odmawiania oraz
podejmowania właściwych decyzji. Zabawa ta pozwala by dzieci utrwaliły umiejętności
współdziałania. Pozwala uświadomić dzieciom istnienie innych sposobów postrzegania tych
samych rzeczy. Dzieci dzięki niej miały okazję przećwiczenia prezentowania siebie i grupy, co
też będą robiły w późniejszych latach. Oswojenie się z taką sytuacją sprawia, że dzieci będą
odważniejsze w wypowiadaniu się na forum, a przede wszystkim będą potrafiły odmawiać i
bronić się przed presją otoczenia.
Dzieci przyjęły nas bardzo serdecznie i brały czynny udział we wszystkich zabawach.
Niestety nie obyło się bez drobnych pomyłek, które powodowały małe zamieszanie i
nieporozumienia, jednak wszystkie założone przez nas cele zostały osiągnięte. Zajęcia
przebiegły bez większych problemów, jednak dzieci przy pierwszych spotkaniach były nieufne i
podchodziły do nas z dystansem. Po przeprowadzeniu pierwszych zabaw dystans został
zneutralizowany, a dzieci uczestniczyły w zajęciach z uśmiechem na twarzy oraz ogromnym
entuzjazmem. Plan przebiegu zajęć w 2011 roku został zmodyfikowany głównie o ilość
przeprowadzonych zabaw a także o drobne poprawki ulepszające konkretne zabawy. Dzięki
zdobytemu doświadczeniu w prowadzeniu zajęć jesteśmy lepiej przygotowane merytorycznie by
prowadzić zajęcia profilaktyczne.
*Chciałbym teraz przedstawić wnioski, jakie uzyskały moje koleżanki Pamela Maj i
Paula Musiał, które swoje praktyki odbywały w Szkole podstawowej nr 4 w Kołobrzegu w
klasach pierwszych. W roku 2010 roku odbyły 3 wyjazdy, na których zrealizowały swoje zajęcia
za pomocą zabaw i ćwiczeń: „Karteczki z imionami”, „Kogo mam na myśli”, „Nasza klasa”,
„Szyfr do skarbu”, „Moje i twoje mocne strony”, „Dyskusja na temat proponowania,
zapewniania i przyjmowania pomocy od kogoś”, „Moje zainteresowania”, „Ćwierćland”,
„Sałatka owocowa z owoców”. W 2011 roku zrealizowały również 3 wyjazdy, na których
przeprowadziły zabawy i ćwiczenia: „Karteczki z imionami”, „Witam wszystkich, którzy…”,
„Szyfr do skarbu”, „Puzzle”, „Twoje i moje mocne strony”, „Dyskusja na temat proponowania,
zapewniani i przyjmowania pomocy od kogoś”, „Moje zainteresowania”, „ Pięćland”,
„Rozmowa na temat zdrowego odżywiania się”, „Sałatka owocowa z owoców”, „Sałatka
owocowa z nas”.
Oprócz celów modułowych, które dziewczyny osiągnęły za pomocą owych zabaw i
ćwiczeń uzyskały ponad to większą otwartość dzieci na siebie i innych. Uczyły dzieci
prawidłowego komunikowania się ze sobą i innymi. Umożliwiały bliższe poznanie się klasy, co
za tym idzie uzyskały zmniejszenie dystansu pomiędzy dziećmi i integrowały klasę.
Podwyższały poczucie własnej wartości oraz uwrażliwiały na dostrzeganie mocnych stron u
siebie i innych. Dzieci uczyły się pokonywania barier wypowiadania się na forum i zmniejszały
nieśmiałość. Paula i Pamela uświadamiały, że każdy jest częścią grupy i ma swój wkład w nią,
co uczyło wyrażania własnego zdania oraz szanowania zdania innych. Dzieci uczyły się od
siebie, że można mieć inne niż swoje możliwości zagospodarowania czasu wolnego oraz,, że
można z tych zasobów korzystać. Dzieci uczyły się jak zmniejszyć dystans wśród siebie w
sposób swobodny i naturalny. Uczyły się zdrowego nawiązywania kontaktów cielesnych z
drugim człowiekiem.
Dzieci wzbogacały swoje słownictwo na zajęciach oraz potrafią zrozumieć potrzebę
zasad kulturalnego zachowania się. Każde z dzieci ćwiczyło swoje zdolności manualne.
Dziewczyny aktywizowały grupę przez wspólne działania, przez co uczyły współpracy i
kreatywnego myślenia przy rozwiązywaniu problemów. Pobudzały w sposób praktyczny
wyobraźnię, nawyki wybierania zdrowych produktów spożywczych i prowokowały do spędzania
czasu wolnego w sposób aktywny. Dzieci dzięki przeprowadzonym zabawą rozwijały swoją
aktywność ruchową, spostrzegawczość i umiejętności szybkiego reagowania. Dziewczyny
prowadziły po każdych zajęciach pogadanki dzięki temu uzyskały możliwość w przyszłości
udoskonalenia swoich zajęć.
Podczas pierwszego spotkania zostały przyjęte serdecznie, ale mogły zauważyć lekki
niepokój w stosunku do nich, który znikł po przeprowadzeniu pierwszych zabaw. Dzieci z
wielkim zaangażowaniem i zaciekawieniem brały udział w zajęciach. Sądzą, że spotkania dały
dużo zarówno dzieciom jak i im. Nabrały więcej doświadczenia w kontaktach z dziećmi.
Reasumując spotkania w 2011roku były bardziej przemyślane i nie napotkały tyle
trudności, co w roku 2010. Doświadczenie z ubiegłego roku pozwoliło na zmodyfikowanie
niektórych elementów oraz dodać nowe. W 2011 roku dzieci były bardziej otwarte, co znacznie
ułatwiło kontakt z nimi. Współpraca przebiegała bez większych zakłóceń.
Zwieńczeniem
wysiłku, jaki włożyły w przeprowadzenie zajęć był uśmiech na twarzach dzieci oraz ich prośby,
aby przyjechać ponownie.
Teraz chciałabym zaprosić moją koleżankę Magdalenę Kwiatecką, aby przedstawiła
Państwu realizację projektu w Szkole podstawowej nr 4 w Kołobrzegu w klasach szóstych oraz
w klasach pierwszych w Gimnazjum nr 3 im. Zjednoczonej Europy w Kołobrzegu.