Chusta pogórzańska „budrysówka”

Chusta pogórzańska „budrysówka”
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
Czas powstania XIX/XX w. Miejsce powstania wieś Bugaj, teren Pogórza Wymiary wysokość: 172 cm, szerokość: 172 cm Numer inwentarzowy MDKG/OBL/E 2 Muzeum Muzeum — Dwory Karwacjanów i Gładyszów Oddział Skansen Wsi Pogórzańskiej im. prof. R. Reinfussa w Szymbarku Tematy życie codzienne, stroje Materiał wełna fabryczna Prawa do obiektu Muzeum — Dwory Karwacjanów i Gładyszów Prawa do wizerunków cyfrowych domena publiczna Digitalizacja RPD MIK, projekt Wirtualne Muzea Małopolski Tagi strój, 3D, strój ludowy, tkanina Chusta budrysówka (zwana też burdysówką) była noszona przez starsze kobiety. Składana na pół, po przekątnej, zarzucana na ramiona służyła jako ciepłe, zimowe okrycie. W czasie deszczu czy śniegu kobiety zakładały ją także na głowę. Środek chusty stanowiło jednobarwne, cienkie sukienko. W Szalowej przeważały chusty z białym tłem, w Binarowej z szafirowym, w Łużnej z amarantowym.
Prezentowana chusta jest wyrobem fabrycznym, wykonanym z wełny techniką żakardową, ma barwny wzór turecki. Środek chusty jest czarny. Wokół wykończona jest frędzlami w kolorach: czerwonym, czarnym, białym, niebieskim i żółtym.
Budrysówki, powszechnie noszone do I wojny światowej, importowano z Austrii lub Francji. Były sprzedawane przez kupców żydowskich w sklepach, podczas odpustów oraz na jarmarkach. Były bardzo drogie, mogły sobie na nie pozwolić tylko kobiety z zamożnych rodzin kmiecych. Opisywany egzemplarz pochodzi ze wsi Bugaj.
Opracowanie: Anna Niemczyńska­Szurek (Muzeum — Dwory Karwacjanów i Gładyszów), © wszystkie prawa zastrzeżone
Strój pogórzański
Prezentowane w Skansenie Wsi Pogórzańskiej w Szymbarku elementy stroju kobiecego pochodzą z terenu Pogórza, z jego zachodniej części, okolic Gorlic. Od wieków Pogórze słynęło z wyrobu płócien lnianych i sukna, które były przedmiotem handlu. Wyrobem płócien zajmowali się wyspecjalizowani tkacze, zwani knopami. Pierwotnie z tych materiałów sporządzana była odzież zarówno odświętna, jak i codzienna. Pod koniec XIX wieku strój kobiecy zaczął się zmieniać, zaczęto częściej stosować łatwo dostępne materiały fabryczne. Na przełomie XIX i XX wieku strój pogórzański wyszedł z powszechnego użytku, co było spowodowane zmianami warunków życia mieszkańców wsi związanymi z rozwojem przemysłu naftowego oraz emigracją zarobkową.
Przedstawione elementy stroju pogórzańskiego (chusta czepcowa, „budrysówka" i zapaska) są uszyte z materiałów fabrycznych, ręcznie haftowane przez kobiety pogórzańskie.
Opracowanie: Anna Niemczyńska­Szurek (Muzeum — Dwory Karwacjanów i Gładyszów), © wszystkie prawa zastrzeżone
Zobacz:
Zapaska pogórzańska
Chusta czepcowa pogórzańska Chusta pogórzańska „ budrysówka
” Tagi: Muzeum Dwory Karwacjanów i Gładyszów w Gorlicach, strój, Skansen Wsi Pogórzańskiej im. R. Reinfussa w Szymbarku, strój ludowy