SIEDEM DNI STWORZENIA

17
SIEDEM DNI STWORZENIA
Kto poznał myśl Pana? Albo, któż był Jego doradcą?
(Ijob 15, 8)
DZIEŃ PIERWSZY - oddzielenie światła od ciemności; DZIEŃ DRUGI - oddzielenie wód; DZIEŃ
TRZECI - stworzenie lądów i roślin; DZIEŃ CZWARTY - stworzenie kosmosu; DZIEŃ PIĄTY - stworzenie zwierząt; DZIEŃ SZÓSTY - stworzenie człowieka; DZIEŃ SIÓDMY – odpoczynek.
Na początku Bóg stworzył niebiosa i ziemię (I Mojż. 1, 1). Już w pierwszych słowach Biblii otrzymujemy wiadomość, że nastąpił jednorazowy Akt, który dał podstawy całemu Dziełu Stworzenia. Potem, w
Sześciu Dniach, Bóg uporządkował dokonanie. Nadał prawa naturze, ukształtował rośliny i zwierzęta,
kosmos, wreszcie stworzył człowieka. I wszystko to było bardzo dobre. Odpoczął więc i poświęcił Dzień
Siódmy. Pewnie spytamy, kiedy było owo „na początku”? Biblia nie precyzuje tych dat. Nie istniała
przecież, możliwość ich określenia. Niemniej stworzenie roślin (fotosyntezy) w Dniu Trzecim, a słońca
dopiero w Czwartym, sugeruje dosłowne traktowanie wydarzeń.
Dla człowieka czas ruszył od ożywienia Adama. Czy tę datę można uściślić? Owszem. Na przykład, Żydzi uważają (w oparciu o Stary Testament), że rok 2000 kalendarza gregoriańskiego, odpowiada 5760 żydowskiego (od początku ludzkości). Drudzy sądzą, że dochodzi 6000 lat istnienia świata. Ale uczeni
twierdzą coś innego! Cóż... Kto chce, niech im wierzy. Dodam tylko, że Proces Twórczy musiał mieć
„dynamiczną”, a nie „statyczną” formę - czyli, że Bóg nadał poszczególnym składnikom materii wszystkie stany zmienne: Początkowy, przejściowe i końcowy. (Adam, na przykład, nie został stworzony jako
dziecko, lecz jako dorosły człowiek). Można więc, spytać: Ile lat miało słońce w momencie stworzenia,
czy - ile góry? Lecz są to pytania niestosowne.