D - Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Lublin

Sygn. akt III W 878/15
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 19 maja 2016r.
Sąd Rejonowy Lublin Wschód w Lublinie z siedzibą w Świdniku w III Wydziale Karnym w składzie:
Przewodniczący: SSR Paweł Tatarczak
przy udziale Protokolanta: Anny Kuli
przedstawiciela Komendanta Powiatowego Policji wŁ.: --po rozpoznaniu w dniu 31 marca 2016r. i 16 maja 2016r.
sprawy K. G.
syna J. i T. z domu G., urodzonego (...) w Ś.
obwinionego o to, że:
I. w okresie od 23.07.2011r. do 03.09.2014r. w miejscowości Ł. I woj. (...), nie dopełnił obowiązku przeprowadzenia
w terminie badania technicznego pojazdu m-ki F. (...) o nr rej. (...) będąc jego właścicielem,
tj. o czyn z art. 97 kw w zw. z art. 81 ust. 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym
II. w okresie od 02.11.2011r. do 03.09.2014r. w miejscowości Ł. I woj. (...), nie dopełnił obowiązku przeprowadzenia
w terminie badania technicznego pojazdu m-ki F. (...) o nr rej. (...) będąc jego właścicielem,
tj. o czyn z art. 97 kw w zw. z art. 81 ust. 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym
III. w okresie od 16.09.2011r. do 03.09.2014r. w miejscowości Ł. I woj. (...), nie dopełnił obowiązku przeprowadzenia
w terminie badania technicznego pojazdu m-ki F. (...) o nr rej. (...) będąc jego właścicielem,
tj. o czyn z art. 97 kw w zw. z art. 81 ust. 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym
IV. w okresie od 13.04.2010r. do 03.09.2014r. w miejscowości Ł. woj. (...), nie dopełnił obowiązku umieszczenia
naklejki kontrolnej na przedniej szybie pojazdu m-ki F. (...) o nr rej. (...) będąc jego właścicielem,
tj. o czyn z art. 97 kw w zw. z art. 71 ust. 2 ustawy Prawo o ruchu drogowym
V. w okresie od 02.10.2011r. do 03.09.2014r. w miejscowości Ł. I woj. (...), nie dopełnił obowiązku poinformowania
właściwego Starosty o zakupie pojazdu m-ki F. (...) o nr rej. (...),
tj. o czyn z art. 97 kw w zw. z art. 78 ust. 2 pkt. 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym
VI. w okresie od 16.08.10.2011r. do 03.09.2014r. w miejscowości Ł. I woj.
poinformowania właściwego Starosty o zakupie pojazdu m-ki F. (...) o nr rej. (...),
tj. o czyn z art. 97 kw w zw. z art. 78 ust. 2 pkt. 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym
I. obwinionego K. G. uznaje za winnego tego, iż:
(...), nie dopełnił obowiązku
a) w okresie od 23 lipca 2011r. do 3 września 2014r. w miejscowości Ł. I województwa (...), jako właściciel samochodu
marki F. (...) o nr rej. (...), nie dopełnił obowiązku przedstawienia w terminie pojazdu do badania technicznego, czym
wyczerpał dyspozycję art. 97 kw w zw. z art. 81 ust. 1, ust. 5 i ust. 6 ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. prawo o ruchu
drogowym (Dz. U. tj. z 2012r., poz. 1137 z późn. zm.)
b) w okresie od 13 kwietnia 2010r. do 3 września 2014r. w miejscowości Ł. I województwa (...), jako właściciel
samochodu marki F. (...) o nr rej. (...), nie dopełnił obowiązku umieszczenia nalepki kontrolnej na przedniej szybie
pojazdu, czym wyczerpał dyspozycję art. 97 kw w zw. z art. 71 ust. 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. prawo o ruchu
drogowym (Dz. U. tj. z 2012r., poz. 1137 z późn. zm.)
c) w okresie od 2 listopada 2011r. do 3 września 2014r. w L. województwa (...), jako właściciel samochodu marki
F. (...) o nr rej. (...), wykroczył przeciwko przepisom ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. prawo o ruchu drogowym nie
dopełniając obowiązku poinformowania Starosty Powiatowego w L. o zakupie pojazdu, czym wyczerpał dyspozycję
art. 97 kw w zw. z art. 78 ust.2 pkt 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. prawo o ruchu drogowym (Dz. U. tj. z 2012r.,
poz. 1137 z późn. zm.)
d) w okresie od 16 września 2011r. do 3 września 2014r. w L. województwa (...), jako właściciel samochodu marki
F. (...) o nr rej. (...), wykroczył przeciwko przepisom ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. prawo o ruchu drogowym nie
dopełniając obowiązku poinformowania Starosty Powiatowego w L. o zakupie pojazdu, czym wyczerpał dyspozycję
art. 97 kw w zw. z art. 78 ust.2 pkt 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. prawo o ruchu drogowym (Dz. U. tj. z 2012r.,
poz. 1137 z późn. zm.)
i za to na podstawie art. 97 kw w zw. z art. 9§2 kw wymierza obwinionemu karę grzywny w wysokości 600 zł (sześćset);
II. obwinionego K. G. uniewinnia od dokonania czynów z pkt II i III;
III. zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 100 zł (sto) tytułem kosztów postępowania oraz kwotę
60 zł (sześćdziesiąt) tytułem opłaty
III W 878/15
UZASADNIENIE
W toku postępowania Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
W dniu 16 marca 2010r. w Ś. na podstawie pisemnej umowy sprzedaży obwiniony K. G. wraz z ojcem J. G. za kwotę
3.000 zł nabyli od A. S. samochód marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...). Pojazd wyprodukowano w 1999r., a
po raz pierwszy zarejestrowano w Polsce dnia 11 marca 1999r. W dniu 13 kwietnia 2010r. K. G. wraz z ojcem złożyli
wniosek o rejestrację pojazdu. Tego samego dnia wniosek został uwzględniony, pojazd zarejestrowano pod numerem
LUB (...). Nowi właściciele zamontowali nowe tablice rejestracyjne w pojeździe. Nie umieścili jednak na przedniej
szybie samochodu nalepki kontrolnej wydanej wraz z tablicami rejestracyjnymi. W szczególności do dnia 3 września
2014r. nadal była umieszczona nalepka kontrolna z numerem LU (...).
Obwiniony użytkował samochód marki F. (...) o nr rej. (...). Od czerwca 2013r. kierował nim średnio dwa razy w
miesiącu poruszając się w ruchu drogowym – drogach publicznych. W dniu 2 września 2014r. pojechał samochodem
marki F. (...) o nr rej. (...) z miejsca zamieszkania w miejscowości Ł. do miejsca pracy w Ł. – pracował wówczas
w Komendzie Powiatowej Policji w Ł.. Jechał wówczas w szczególności drogą publiczną – drogą krajową (...).
Służbę zakończył w dniu 3 września 2014r. o godzinie 6.00, a następnie jego samochód został poddany oględzinom.
Pojazd po raz ostatni przeszedł okresowe badania techniczne w dniu 23 lipca 2010r. Kolejne badania powinny być
przeprowadzone w dniu 23 lipca 2011r. W szczególności do dnia 3 września 2014r. samochód nie był jednak poddany
takim badaniom.
Z kolei w dniu 16 sierpnia 2011r. w Ł. na podstawie pisemnej umowy sprzedaży obwiniony K. G. za kwotę 1.000 zł nabył
od Z. B. samochód marki F. (...) o numerze rej. (...) wyprodukowany w 1999r. Po raz pierwszy został zarejestrowany za
granicą 6 września 1999r., zaś w Polsce dnia 2 lutego 2009r. Pojazd był uszkodzony w kolizji drogowej z dnia 7 marca
2011r. W dniu 18 sierpnia 2011r. Z. B. zawiadomił Starostę Powiatowego w L. o zbyciu pojazdu. Obwiniony nie dopełnił
jednak obowiązku zawiadomienia o nabyciu samochodu. W szczególności do dnia 3 września 2014r. nie poddawał
także pojazdu technicznym badaniom okresowym. Samochód marki F. (...) o numerze rej. (...) od daty zakupu przez
K. G. z uwagi uszkodzenia nie uczestniczył jednak w ruchu drogowym - był zaparkowany na posesji w Ł..
Nadto w dniu 2 października 2011r. w K. na podstawie pisemnej umowy sprzedaży obwiniony K. G. wraz z ojcem J.
G. za kwotę 2.000 zł kupili od A. W. samochód marki F. (...) o numerze rej. (...). Samochód został wyprodukowany
w 2000r., po raz pierwszy zarejestrowany dnia 30 listopada 2000r. Pojazd był uszkodzony, niesprawny technicznie,
w szczególności nie było możliwe uruchomienie silnika. A. W. nabył uprzednio pojazd w trybie egzekucyjnym.
Obwiniony nie zawiadomił Starosty Powiatowego w L. o zakupie pojazdu. W szczególności do dnia 3 września 2014r.
nie poddawał także pojazdu technicznym badaniom okresowym. Od daty zakupu przez K. G. samochód marki F. o
numerze rej. (...) nie uczestniczył jednak w ruchu drogowym. Stał zaparkowany na posesji w Ł., będąc stopniowo
demontowanym.
K. G. ma wyższe wykształcenie. Nie osiąga jednak żadnych dochodów – jest bezrobotny. Pozostaje właścicielem
samochodów o łącznej wartości około 3.000 zł. Na utrzymaniu ma dziecko. Dochód jego żony wynosi około 2.000
zł miesięcznie.
Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dowód z zeznań świadka M. G. (k.123-125, 285-285v), uznane za
prawdziwe jako pochodzących od uprawnionych podmiotów i niekwestionowanych dowody z dokumentów w postaci
protokołu zatrzymania rzeczy (k.5-7), protokołu oględzin samochodu (k.8-10), protokołu przeszukania mieszkania
(k.11-15), protokołu oględzin samochodu nr rej. (...) (k.16-17), materiału poglądowego (k.32, 39-41), zaświadczenia
o badaniu (k.45), zawiadomienia o zbyciu samochodu nr rej. (...) (k.55), umowy sprzedaży z dnia 16 sierpnia 2011r.
(k.56), wniosku o rejestrację z dnia 13 kwietnia 2010r. (k.83), umowy sprzedaży z dnia 16 marca 2010r. (k.86), kart
informacyjnych pojazdów (k.57,87,90), decyzji o rejestracji (k.88, 92), dowodów rejestracyjnych (k.89, 108, 238),
pisma KPP w Ł. (k.294), a nadto w oparciu o wyjaśnienia K. G. (k.283v-284v).
Obwiniony K. G. (k.283v-284v) nie przyznał się do dokonania zarzucanych czynów.
Potwierdził, iż wraz z nieżyjącym ojcem J. G. był współwłaścicielem samochodu marki F. o nr rej. (...). Od czerwca
2013r. kierował nim jednak sporadycznie - średnio dwa razy w miesiącu - gdyż w czerwcu 2013r. nabył pojazd marki
R. o nr rej. (...). W dniu 3 września 2014r. był jednak zmuszony pojechać z miejsca zamieszkania tj. Ł. do miejsca pracy
tj. Ł. samochodem marki F. o nr rej. (...). Nie zdawał sobie sprawy, iż pojazd nie ma ważnych badań technicznych,
gdyż w domu zawieruszył mu się dowód rejestracyjny. Nie wiedział też, iż umieszczona na przedniej szybie naklejka
dotyczy innego numery rejestracyjnego – być może została po wcześniejszej rejestracji pojazdu.
Potwierdził także, iż nabył samochód marki F. o nr rej. (...). Pojazd został zakupiony jako uszkodzony i przewieziony
do miejsca zamieszkania na lawecie. Stan techniczny uniemożliwiał uruchomienie pojazdu i poruszanie się
nim. Bezskutecznie próbował naprawić samochód. Nie przeprowadzał z tego powodu badań technicznych. Nie
poinformował nadto Starosty o fakcie zakupu, gdyż nie wiedział o takim obowiązku. Był przekonany, iż informowanie
Starosty odbywa się poprzez rejestrację.
W złożonych wyjaśnieniach K.G. potwierdził również zakup uszkodzonego samochodu marki F. o nr rej. (...).
Sprzedający zobowiązał się, iż dopełni wszystkie formalności związane z zakupem. Pojazd był przeznaczony na części,
zdekompletowany – nie posiadał m.in. skrzyni biegów, elementów zawieszenia, kół, szyb. Nie mógł zatem kierować
nim, a już tym bardziej przejść pozytywnie badania technicznego. Dowód rejestracyjny samochodu znajdował się w
Starostwie Powiatowym w L. – był zdeponowany z uwagi na uszkodzenia pojazdu.
Obwiniony podkreślił, iż odszedł z pracy w KPP w Ł. w konflikcie z przełożonymi. Czynności podjęte w przedmiotowej
sprawie uznał za formę złośliwości.
W ocenie Sądu wyjaśnienia K. G. są prawdzie jako spójne, logiczne. Co istotne pozostałe dowody przeprowadzone w
sprawie w pełni korespondują z twierdzeniami obwinionego, potwierdzając podane okoliczności dotyczące zakupów
pojazdów, ich stanu technicznego, nie przeprowadzania technicznych badań okresowych. Materiał poglądowy w
postaci zdjęć (k.32, 39-41) oraz protokołu oględzin samochodu (k.8-10) wskazują, iż istotnie samochód o nr rej. (...)
nie miał na przedniej szybie nalepki o takim samym numerze jak numer rejestracyjny pojazdu, zaś samochód F. o
numerze rej. (...) był zdekompletowany. W szczególności dowód rejestracyjny pojazdu o nr LUB (...) potwierdza fakt
nieprzeprowadzania przez obwinionego technicznych badań okresowych. Z kolei dowód z zeznań M. G. (k.123-125,
285-285v) - obdarzony walorem prawdy jako niebędący w opozycji do innych dowodów, mający odniesienie w
wyjaśnieniach obwinionego – potwierdza, iż K.G. okazjonalnie kierował samochodem o nr rej. (...), poruszając się w
ruchu drogowym.
Nic nie wnoszą do sprawy pozostałe dowody z dokumentów ujawnione na rozprawie, a nie przywołane jako podstawa
ustaleń faktycznych.
Przystępując do kwalifikacji prawnej czynów obwinionego Sąd zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 97 k.w. ponosi odpowiedzialność za wykroczenie uczestnik ruchu lub inna osoba znajdująca się na
drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub strefie ruchu, a także właściciel lub posiadacz pojazdu, który wykracza
przeciwko innym przepisom ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. – Prawo o ruchu drogowym lub przepisom wydanym
na jej podstawie.
W świetle art. 71 ust. 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 roku prawo o ruchu drogowym (Dz.U. t.j. z 2012r., poz. 1137 z
późn. zm) pojazd samochodowy jest dopuszczony do ruchu, jeżeli w szczególności ma nalepkę kontrolną.
Zgodnie z art. 78 ust. 2 cyt. ustaw prawo o ruchu drogowym właściciel pojazdu zarejestrowanego jest obowiązany
zawiadomić w terminie nieprzekraczającym 30 dni starostę o: 1) nabyciu lub zbyciu pojazdu; 2) zmianie stanu
faktycznego wymagającej zmiany danych zamieszczonych w dowodzie rejestracyjnym.
Na podstawie art. 81 ust. 1 cyt. ustawy prawo o ruchu drogowym właściciel pojazdu samochodowego, ciągnika
rolniczego, pojazdu wolnobieżnego wchodzącego w skład kolejki turystycznej, motoroweru lub przyczepy jest
obowiązany przedstawiać go do badania technicznego. Art. 81 ust. 5 cyt. ustawy określa, iż okresowe badanie
techniczne pojazdu co do zasady przeprowadza się corocznie. Art. 81 ust. 6 cyt. ustawy wskazuje, iż okresowe badania
techniczne samochodu osobowego przeprowadza się przed upływem 3 lat od dnia pierwszej rejestracji, następnie
przed upływem 5 lat od dnia pierwszej rejestracji i nie później niż 2 lata od dnia przeprowadzenia poprzedniego
badania technicznego, a następnie przed upływem kolejnego roku od dnia przeprowadzenia badania.
Dokonując subsumpcji należy dostrzec, iż K. G. po pierwsze w okresie od 23 lipca 2011r. do 3 września 2014r., jako
właściciel samochodu marki F. (...) o nr rej. (...), nie dopełnił obowiązku przedstawienia w terminie pojazdu do badania
technicznego, czym wyczerpał dyspozycję art. 97 kw w zw. z art. 81 ust. 1, ust. 5 i ust. 6 ustawy z dnia 20 czerwca
1997r. prawo o ruchu drogowym. Ostatnie okresowe badania techniczne zostały przeprowadzone w dniu 23 lipca
2010r. Obwiniony miał obowiązek przeprowadzić kolejne po upływie rok tj. do dnia 23 lipca 2011r., co jednoznacznie
wynikało z adnotacji w dowodzie rejestracyjnym. Następne badania powinny być przeprowadzana również co roku.
Po drugie K. G. w okresie od 13 kwietnia 2010r. do 3 września 2014r., jako właściciel samochodu marki F. (...) o nr rej.
(...), nie dopełnił obowiązku umieszczenia nalepki kontrolnej na przedniej szybie pojazdu, czym wyczerpał dyspozycję
art. 97 kw w zw. z art. 71 ust. 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. prawo o ruchu drogowym. W dniu 13 kwietnia 2010r.
wraz z ojcem zarejestrował pojazd, otrzymał w związku z tym tablice rejestracyjne i nalepkę kontrolną. Nie umieścił
jej jednak na przedniej szybie pojazdu – pozostała nalepka z poprzedniej rejestracji samochodu.
Po trzecie K. G. w okresie od 2 listopada 2011r. do 3 września 2014r., jako właściciel samochodu marki F. (...) o nr
rej. (...), wykroczył przeciwko przepisom ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. prawo o ruchu drogowym nie dopełniając
obowiązku poinformowania Starosty Powiatowego w L. o zakupie pojazdu, czym wyczerpał dyspozycję art. 97 kw w
zw. z art. 78 ust.2 pkt 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. prawo o ruchu drogowym. Samochód nabył na podstawie
pisemnej umowy w dniu 2 października 2011r. od A. W.. W terminie 30 dni, a więc do dnia 2 listopada 2011r. powinien
był zawiadomić o tym Starostę Powiatowego w L. – organ
Wreszcie po czwarte K. G. w okresie od 16 września 2011r. do 3 września 2014r. jako właściciel samochodu marki
F. (...) o nr rej. (...) wykroczył przeciwko przepisom ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. prawo o ruchu drogowym nie
dopełniając obowiązku poinformowania Starosty Powiatowego w L. o zakupie pojazdu, czym wyczerpał dyspozycję
art. 97 kw w zw. z art. 78 ust.2 pkt 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. prawo o ruchu drogowym. Samochód nabył od
Z. B. w dniu 16 sierpnia 2011r. Tak jak w przypadku poprzedniego wykroczenia w terminie 30 dni, a więc do dnia 16
września 2011r. powinien był zawiadomić o nabyciu Starostę Powiatowego w L., czego nie uczynił.
Tłumaczenie się przez obwinionego nie wiedzą co do terminu przeprowadzenia badań technicznych, braku właściwej
nalepki na przedniej szybie pojazdu, wreszcie obowiązku zawiadomienia właściwego organu o nabyciu samochodu nie
zwalnia K. G. z odpowiedzialności za wykroczenia. Zignorowane przez obwinionego obowiązki wynikają z powszechnie
obowiązującego od lat prawa. K. G. jako właściciel samochodów powinien czuwać nad ich wypełnianiem.
K. G. od strony formalnej wypełnił również znamiona wykroczenia z art. 97 kw w zw. z art. 81 ust. 1 ustawy prawo
o ruchu drogowym w ten sposób, że w okresie od 2 listopada 2011r. do 3 września 2014r. będąc właścicielem nie
dopełnił obowiązku przeprowadzenia w terminie okresowego badania technicznego pojazdu marki F. (...) o nr rej. (...).
Wypełnił także znamiona takiego samego wykroczenia sprowadzającego się do tego, iż w okresie od 16 września 2011r.
do 03 września 2014r. będąc właścicielem nie dopełnił obowiązku przeprowadzenia w terminie okresowego badania
technicznego pojazdu maki F. (...) o nr rej. (...). Obwiniony podnosił, iż wspomnianych pojazdów nie użytkował.
Z uwagi na stan techniczny nie było możliwe prowadzenie samochodów. Absolutnie nie dekompletuje to zespołu
znamion wykroczenia z art. 97 kw w zw. z art. 81 ust. 1, ust. 5 i ust. 6 ustawy prawo o ruchu drogowym. W
zakresie wspomnianych samochodów osobowych żaden przepis nie zwalniał obwinionego z obowiązku poddawania
okresowym badaniom technicznym. K. G., aż do czasu wyrejestrowania pojazdów powinien je przewozić na badania
(lawetą), niezależenie od tego iż wynika badania niewątpliwie byłby negatywny. Podkreślić przy tym należy, iż w
przypadku właściciela i posiadacza pojazdu warunkiem sine qua non jego odpowiedzialności za wykroczenie za art.
97 kw nie jest znajdowanie się pojazdu na drodze publicznej, w strefie zamieszkania ani strefie ruchu.
Choć obwiniony wypełnił od strony formalnej znamion dwóch wspomnianych wykroczeń, nie sposób jednak przypisać
odpowiedzialności za wykroczenie. Art. 1 k.w. określa, iż taka odpowiedzialność istnieje gdy czyn zabroniony przez
ustawę pod groźbą kary aresztu, ograniczenia wolności, grzywny do 5.000 zł lub nagany jest społecznie szkodliwy. Z
ustaleń faktycznych wynika, iż samochody F. (...) o nr rej. (...) i F. (...) o nr rej. (...) od daty zakupu przez K. G. nie były
sprawne technicznie. Stały zaparkowane w Ł., nikt nimi nie jeździł. Ustawowy obwiązek obwinionego sprowadzałby
się zatem – jak już wspomniano – do ich przetransportowania na badania, choć z góry było wiadome iż nie wynik
będzie negatywny. W tych okoliczności nie można uznać aby te czyny K. G. odznaczały się społeczną szkodliwością.
Przystępując do wymiaru kary i innych rozstrzygnięć w sprawie Sąd zważył, co następuje:
Przypisane K.G. cztery wykroczenia cechują się określonym stopniem społecznej szkodliwości. Inkryminowane
zachowania dotyczyły trzech pojazdów, były podjęte na przestrzeni kilku lat, przy czym w przypadku samochodu o
nr rej. (...) obwiniony przed kilka lat ignorował bardzo istotny obowiązek poddawania pojazdu okresowym badaniom
technicznym w sytuacji, gdy samochód był używany w ruchu drogowym. Za popełnienie wykroczenia art. 97 k.w.
została zaś przewidziana alternatywnie kara nagany i kara grzywny w wymiarze od 20 do 3.000 złotych. Jednocześnie
należało mieć na względzie, iż obecnie obwiniony nie osiąga dochodu, ma na utrzymaniu dziecko, pozostaje w związku
małżeńskim. Z uwagi na swój wiek, wykształcenie, posiada jednak zdolności zarobkowe.
W świetle podniesionych okoliczności, w oparciu o art. 33§1 - §4 k.w., zasadne było wymierzenie K.G. za przypisane
wykroczenia kary grzywny w wysokości 600 zł. Zdaniem Sądu orzeczona sankcja osiągnie cele w zakresie społecznego
oddziaływania oraz cele zapobiegawcze i wychowawcze w stosunku do obwinionego.
Rozstrzygnięcie o kosztach postępowania wynika z zastosowania art. 118§1 k.p.w. w zw. z §1 ust.1 rozporządzenia
Ministra Sprawiedliwości z dnia 10 października 2001r. w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków
postępowania oraz wysokości opłat za wniesienie wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenie
(Dz.U. nr .118, poz. 1269). Z uwagi na wydanie wyroku uznającego K.G. za winnego popełniania wykroczeń należało
zasądzić na rzecz Skarbu Państwa zwrot kosztów postępowania, na które składały się zryczałtowane wydatki w kwocie
100 zł. Obciążenie obwinionego opłatą w wysokości 60 zł wynika z art. 3 ust.1 w zw. z art. 21 ust. 2 ustawy z dnia 23
czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. tekst jednolity 1983r., nr 49, poz. 223 z późn. zm.).
Z tych względów orzeczono jak w wyroku.