Dziecko nieśmiałe. Nieśmiałość to uczucie , które towarzyszy

Dziecko nieśmiałe.
Nieśmiałość to uczucie , które towarzyszy każdemu z nas, w różnych sytuacjach życiowych. W
przypadku małych dzieci , nieśmiałość jest całkowicie naturalnym zachowaniem. Większość maluchów
wyrasta z niego w okresie szkolnym. Rodziców nie powinien martwić przedszkolak, który unika zabaw
z innymi dziećmi, gdyż tylko nieliczni lubią przewodzić w grupie. Nieśmiałość u dzieci ma różne
podłoże. Wpływ mają uwarunkowania genetyczne oraz wychowanie.
Nieśmiałość jest silnie powiązana z kontaktami i relacjami społecznymi.
Obecność innych wyzwala w dzieciach nieśmiałych lęk przed negatywną samooceną lub negatywną
oceną przez innych. Od najmłodszych lat dziecko musi mieć pewność, że może zaufać otoczeniu. Przede
wszystkim rodzicom i nauczycielom. Najważniejszymi potrzebami dziecka są potrzeby biologiczne,
emocjonalne związane z poczuciem bezpieczeństwa, miłością i akceptacją.
Wyróżniamy następujące reakcje w zachowaniu dziecka nieśmiałego:
- przejawy w bezpośredniej obserwacji - dzieci takie są ciche i spokojne, unikają kontaktu wzrokowego,
niechętnie zabierają głos, nie zadają pytań, unikają występowania przed grupą, gdyż ich zachowania są
nienaturalne - jąkają się, niezręcznie formułują wypowiedzi, popełniają błędy.
- zmiany dokonujące się w psychice dziecka (dzieci wstydliwe przeżywają lęk, przed oceną innych,
który je paraliżuje i obezwładnia, dziecko ma poczucie niskiej wartości, wydaje mu się, że nie zasługuje
na czyjąś przyjaźń i pochwałę, jest bierne, nieufne w stosunku do innych osób.
Dzieci wstydliwe są bardzo wrażliwe. Ich uczucia łatwo zranić, , stale porównują się z innymi dziećmi,
boją się ich ocen. Są nieufne przy nawiązywaniu kontaktów z rówieśnikami, wykazują ograniczoną
aktywność, dlatego pozostają w cieniu grupy nie dostrzegane przez innych. Ponieważ ich zachowanie
nie dorównuje oczekiwaniom grupy, są oceniane negatywnie, co powoduje ich negatywną samoocenę.
Przyczyną nieśmiałości może być nieprawidłowe oddziaływanie otoczenia:
•
nadmierne ochranianie dziecka
•
stawianie wygórowanych wymagań
•
zawstydzanie dziecka
•
nieaprobowanie jego indywidualności
•
stawianie za wzór rówieśników
•
wyśmiewanie
•
przewaga silniejszych nad słabszymi
•
dokuczanie
•
nadmierna krytyka
Aby pomóc dziecku w zwalczaniu nieśmiałości należy:
•
chwalić
•
poświęcać mu dużo uwagi
•
pozwolić podejmować mu decyzje
•
wspierać jego samodzielność
•
dodawać wiary we własne siły
•
nie porównywać z innymi
•
krytykować zachowanie, a nie dziecko
•
nie nadużywać kar- należy zachować równowagę między karą a nagrodą
•
stawiać wymagania na miarę możliwości dziecka
•
ukazywać pozytywne cechy osobowości,
•
dostarczać dzieciom poczucia bezpieczeństwa, otwartości i szczerości,
•
pomagać dziecku uczenia się dostrzegania i akceptowania swoich sukcesów
•
pomagać tworzeniu sytuacji sprzyjających wyrażaniu własnych uczuć, przezwyciężanie
nieśmiałości.
•
umożliwić budowanie pozytywnego obrazu siebie w oparciu o zebrane informacje od członków
grupy.
Opracowała Renata Lindhorst
Ankieta dla Rodziców.
Dziecko nieśmiałe.
1. Ile czasu w ciągu dnia poświęca Pani swojemu dziecku?
1 godzinę
2 godziny
3- 4 godziny
więcej (ile?) …………………
2. Dziecko lubi przebywać…
samo
z rówieśnikami
z dziećmi starszymi
z dziećmi młodszymi
z dorosłymi
3. W jaki sposób nagradza Pani swoje dziecko?
pochwała
nagroda rzeczowa
wspólne wyjście np. na spacer, lody
inne (jakie?) ………………………
4. W jaki sposób karze Pani swoje dziecko?
zakaz korzystania z atrakcji
kara cielesna
inne (jakie?) …………………
5. W jaki sposób dziecko reaguje na karę?
płacze
jest agresywne
jest smutne
czuje się winne
nie reaguje
inne (jakie?) …………………
6. Która z metod wychowawczych jest przez Panią częściej stosowana?
kara
nagroda
6. Jak zachowuje się Pani, gdy dziecko popełnia błędy?
mobilizuję do pracy
krzyczę
stawiam za wzór inne dziecko
inne (jakie?) …………………
7. Czy dziecko podczas wystąpień publicznych….
czerwieni się unika / ucieka
jąka się uczestniczy
ma tiki
płacze
8. Czy dziecko ma swoje obowiązki w domu?
tak
nie
Jeśli tak, to jakie?
………………
10. Czy dziecko oczekuje pomocy dorosłych ?
tak
nie
czasami
zawsze
11. Czy pozwala Pani dziecku być samodzielnym?
tak
nie
Jeśli tak to w jakich sytuacjach…………………
Jeśli nie to dlaczego?.........................................................
Opracowała: Renata Lindhorst