Przykładny przewodnik i uznanie

TV - Program z 14.02.2010 (Nr .832)
Przykładny przewodnik i uznanie*
Von Pastor Wolfgang Wegert ©
Kazanie: „„Prawdziwa to mowa: Kto o biskupstwo się ubiega, szlachetnej pracy
pragnie. Biskup zaś ma być nienaganny, mąŜ jednej Ŝony, trzeźwy,
umiarkowany, przyzwoity, gościnny, dobry nauczyciel, nieoddający się
pijaństwu, niezadzierzysty, lecz łagodny, nieswarliwy, niechciwy na
grosz. Który by własnym domem dobrze zrządzał, dzieci trzymał w
posłuszeństwie i wszelkiej uczciwości. Bo jeŜeli ktoś nie potrafi własnym
domem zrządzać, jakŜe będzie mógł mieć na pieczy Kościół BoŜy? Nie
moŜe to być dopiero, co nawrócony, gdyŜ mógłby wzbić się w pychę i
popaść w potępienie diabelskie. A powinien teŜ cieszyć się dobrym
imieniem u tych, którzy do nas nie naleŜą, aby nie narazić się na zarzuty
i nie popaść w sidła diabelskie. "
(1 Tymoteusz 3, 1-7)
Wstęp: W naszym tekście chodzi o męskie przewodnictwo w kościele – do starszych,
zarządców, pastorów, itd. Ale wszystko, co powiedział o nich odnosi się równieŜ do kobiet,
które Bóg ustanowił w ich funkcji i słuŜbie. To jest nam na przykład wyraźnie powiedziane w
liście kryteriów diakonów (1 Tymoteusza 3,11). Siostry są równowaŜnymi członkami w ciele
Chrystusa i powołane do cudownej słuŜby. W naszym odcinku istotnie chodzi o starszych.
I teraz z pomocą BoŜą chciałbym kontynuować rozmowy na temat kryteriów, które do nich
naleŜą:
Święta osobowość charakteru
Co nam przypomina, gdy słyszymy słowa nienaganny, rozwaŜny, trzeźwy, umiarkowany,
przyzwoity, gościnny, dobry nauczyciel, nieoddający się pijaństwu, niezadzierzysty, łagodny,
nieswarliwy, niechciwy na grosz?
W jednym podsumowaniu moŜna powiedzieć, Ŝe starszy męŜczyzna ma mieć świętą osobowość
charakteru.
Oni powinni być męŜczyznami bojącymi się Pana. Starsi są wolni od skandalicznych grzechów i
nie mają teŜ gorszących, nieprzyzwoitych nawyków. Oni nie są chciwi lub skąpi, oni prowadzą
skromny tryb Ŝycia. Oni utrzymują w porządku własne Ŝycie i teŜ swoje rodziny. Są męŜami
jednej Ŝony, której pozostają wierni, aŜ do śmierci. A dzieci wychowują w bojaźni Pańskiej.
Arka TV
Gemeinde und Missionswerk ARCHE e.V.
Doerriesweg 7 • D-22525 Hamburg (Stellingen)
Tel.: +49 (0)40/54 70 50 • Fax: +49 (0)40/54 70 52 99
[email protected] • www.arche-gemeinde.de
Bankverbindungen
Ev. Darlehensgenossenschaft eG Kiel • Konto-Nr. 113522 • BLZ 210 602 37
Schweiz: Postgiroamt Basel • Konto-Nr. 40-10270-9
Österreich: P.S.K. Österreichische Postsparkasse • Konto-Nr. 7726.796
Strona 2 - TV-Program 832 / „Przykładny przewodnik i uznanie“
Nie ulegają jakimś nałogom, zamiast tego prowadzą Ŝycie z Bogiem i są miłymi, uprzejmymi i
pokornymi ludźmi.
Czy zauwaŜyliśmy, Ŝe Apostołowi Pawłowi w ogóle nie tak bardzo chodzi o zdolności zewnętrzne?
Jego kryteria nie są, Ŝeby ktoś dobrze czytał, pisał, dobrze mógł mówić, mieć maturę lub wyŜsze
wykształcenie. Oczywiście umiejętności i dobre wykształcenie mogą być bardzo pomocne, lecz nie
są to decydujące kryteria. W pierwszym rzędzie chodzi o osobowość charakteru, o pokorę,
samozaparcie i miłość do Jezusa i wykupionego Jego krwią kościoła.
Nawet, jeśli to oznacza, Ŝe starsi mają być solidni w nauce, to przede wszystkim, głównie w
pierwszym rzędzie nie chodzi o teologiczną widzę w głowie. On nie mówi, Ŝe wspólnota ma
patrzeć na najmądrzejsze głowy teologicznego wydziału na uniwersytecie. Nie chodzi o ludzi,
którzy są wielcy za amboną. Chodzi o męŜczyzn, którzy kochają Biblię i bez ograniczenia
patrzą na BoŜe Słowo. W ich sercach płonie gorące pragnienie, aby prawda Ewangelii docierała
do ludzkich serc. Oni chcą przez BoŜe Słowo nauczyć samych siebie, wewnątrz ducha je
zrozumieć i studiować. Modlą się nad swoją Biblią i teŜ jej słuchają.
Ale oni Ŝyczą sobie jeszcze więcej. Oni chcą nauczyć się doktryny łaski tak dokładnie, aŜ ją
zrozumieją, zachowają, obronią i oczywiście przekaŜą dalej innym. Oni chcą paść kościół
Słowem BoŜym, karmić tak, aby z tego wychodzili ludzie umocnieni w wierze, przygotowani
chrześcijanie, którzy są silni w kaŜdym przypadku ich Ŝycia i to tylko na BoŜą chwałę. Starsi
nie są nastawieni na zaszczyty i honory, lecz na słuŜbę miłości Jezusa Chrystusa. Nasz Pan
Jezus powiedział: „Kto zaś jest największy pośród was, niech będzie sługą waszym” (Mateusz
23, 11). A o sobie on powiedział: „Syn człowieczy nie przyszedł, aby mu słuŜono, lecz aby słuŜył
i oddał Ŝycie swoje na okup za wielu” (Mateusz 20, 28).
Czytamy równieŜ o tym, jak Jezus, jako Mistrz umył swoim uczniom nogi. Następnie
powiedział do nich: „Czy wiecie, co wam uczyniłem? Wy nazywacie mnie Nauczycielem i
Panem i słusznie mówicie, bo jestem nim. Jeśli tedy Ja, Pan i nauczyciel umyłem nogi wasze i
wy winniście sobie nawzajem umyć nogi. Albowiem dałem wam przykład, byście i wy czynili,
jak Ja wam uczyniłem. Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Sługa nie jest większy nad pana
swego ani poseł nie jest większy od tego, który go posłał. Jeśli to wiecie, błogosławieni
jesteście, gdy zgodnie z tym postępować będziecie” ( Ew. Jana 13, 12 – 17). Starszy nie jest
panem, a w ogóle nie jest władcą, lecz pilnym sługą Kościoła Pana.
Nie status, lecz pasja
Starszy według BoŜego serca, nie chce być w związku z tym, powaŜanym ze względu na status
starszego. Nie chodzi mu o tytuł, lecz o pracę. Tutaj raz jeszcze pierwszy werset: „Prawdziwa
to mowa: kto o biskupstwo się ubiega, szlachetnej pracy pragnie” (1 Tymoteusza 3, 1). Inne
tłumaczenia mówią: „wyśmienita praca” lub „wielkie zadanie”. Ap. Paweł nie mówi „… Ŝe ten
poŜąda szlachetnego tytułu lub wysokiej rangi”. Nie, on mówi, Ŝe poŜąda szlachetnej pracy.
Chodzi o pracę, o słuŜenie w celu poświęcenia się owczarni Chrystusowej. To kosztuje ofiary,
to kosztuje rezygnację. Jeśli szukasz sławy i honoru, to nie na tym miejscu. Jeśli ktoś ma pasję
do BoŜych rzeczy w swoim sercu i woła z psalmistą: „Bo gorliwość o dom twój poŜera mnie.”
(Psalm 69, 10), to on jest tym, który ma prawdziwe poŜądanie.
Jeszcze raz zwróćcie dokładnie uwagę na tekst, który mówi: „Prawdziwa to mowa: kto o
biskupstwo się ubiega, szlachetnej pracy pragnie.” Co to jest za pragnienie?
Czy to znaczy, być wypełnionym ambicją, pragnieniem bycia wielkim? Nie, to jest pragnienie
Ducha Świętego w twoim sercu.
Młodzi ludzie często mnie pytają: „Skąd mam wiedzieć, Ŝe mam powołanie? W Starym
Testamencie, wydaje się to być łatwiejsze niŜ dziś. Wtedy Bóg przemawiał bezpośrednio i daną
osobę definitywnie nazywał po imieniu lub posyłał anioła z nieba. Ale skąd mamy wiedzieć
dziś o świadomym powołaniu?
Strona 3 - TV-Program 832 / „Przykładny przewodnik i uznanie“
Tutaj, w naszym wersecie 1 jest nam powiedziane: „kto o biskupstwo się ubiega, szlachetnej
pracy pragnie”. Tu jest klucz. Jeśli człowiek dąŜy do zarządzania, to on tego głęboko pragnie,
potem z serca tęskni do tego, z radością dąŜy, tak, Ŝe w jego sercu płonie ogień, i ogień ten nie
gaśnie, wówczas moŜesz załoŜyć, Ŝe jesteś powołany. To jest wezwanie Ducha Świętego, który
więcej ciebie nie puści. I to wezwanie Ducha przyjmujesz poprzez wewnętrzne przymuszenie,
przez silne Ŝądanie.
Gdy rodzice szukali 12 - letniego Jezusa i wreszcie znaleźli Go w świątyni, On rzekł do nich:
„CzyŜ nie wiedzieliście, Ŝe w tym, co jest Ojca mego, Ja być muszę?” (Łukasz 2, 49).
Niestety nie zawsze, jest to powołaniem Ducha Świętego, jeśli ludzie otrzymują nominację na
starszych lub na stanowisko pastora. Czasami jest to w rzeczywistości w cielesnej ambicji,
prestiŜu, powaŜaniu, władzy i pieniądzach.
Jeśli przyjdą kolejne trudności lub po prostu prześladowanie, to ci przywódcy wkrótce odchodzą.
Potem się okazuje, Ŝe oni naprawdę nie są pasterzami, którzy kładą Ŝycie za owce, ale byli tylko
najemnikami.
Ap. Paweł, w swoim poŜegnaniu podkreślił starszym w Efezie, co znaczy być zarządcą: „Miejcie
pieczę o samych siebie i o całą trzodę, wśród której was Duch Święty ustanowił biskupami,
abyście paśli zbór Pański nabyty własną jego krwią. Ja wiem, Ŝe po odejściu moim wejdą między
was wilki drapieŜne, nie oszczędzając trzody… Przeto czuwajcie, pamiętając, Ŝe przez trzy lata
we dnie i w nocy nie przestawałem ze łzami napominać kaŜdego z was… Sami wiecie, Ŝe te oto
ręce słuŜyły zaspokojeniu potrzeb moich i tych, którzy są ze mną. W tym wszystkim przekazałem
wam, Ŝe tak pracując, naleŜy wspierać słabych… A to powiedziawszy, padł na kolana swoje wraz
z nimi wszystkimi i modlił się. I powstał płacz wielki wśród wszystkich, a rzucając się Pawłowi na
szyję, całowali go. Bolejąc szczególnie nad słowem, które wypowiedział, Ŝe juŜ nigdy nie będą
oglądali jego oblicza” (Dzieje Ap. 20, 28 – 38).
Tutaj byli starsi z pasją. Im BoŜa praca tak leŜała na sercu, Ŝe modlili się i płakali i teŜ nie chcieli
się cofnąć przed nadchodzącymi kłopotami. Bóg szuka dla swojego królestwa męŜczyzn według
swego serca, o których jest powiedziane: „Nie umiłowali Ŝycia swojego tak, by raczej je obrać
niŜ śmierć” (Objawienie 12, 11).
Tak, to jest szlachetna praca, być zarządcą, pastorem, biskupem. I to powinni być ci, w których
sercach płonie ogień Ducha Świętego, którego nie moŜna zgasić teŜ przez wielką wodę. Eliasz na
górze Karmel zalał masowo trzy razy ołtarz, było wypełnione wodą aŜ do rowu wokół ołtarza, aŜ
na górę. Ale czy to mogło uniemoŜliwić BoŜy ogień? Nie! Gdy prorok Jeremiasz stawiał bez
końca opór, chciał zrezygnować, czy mógł? Nie, on zwołał: „A gdy pomyślałem: Nie wspomnę o
nim i juŜ nie przemówię w jego imieniu, to stało się to w moim sercu jak ogień płonący, zamknięty
w moich kościach” (Jeremiasz 20, 9).
Uznanie przewodników
A więc słyszeliśmy o powadze stanowiska przełoŜonych i teŜ o tym jak w pełnym znaczeniu Bóg
sam jest w takiej słuŜbie. Pojawia się pytanie: W jaki sposób wspólnota kościoła obchodzi się z
przewodnikiem? Kocha Go? Szanuje i uznaje go? Albo krytykuje i ma wątpliwości do swoich
pastorów i starszych? „Starszym, którzy dobrze swój urząd sprawują, naleŜy się oddawać
podwójną cześć, zwłaszcza tym, którzy podjęli się zwiastowania słowa i nauczania” (1 Tymoteusz
5, 17).
Fundamentalnie w Słowie BoŜym jest powiedziane: „W pokorze uwaŜajcie jedni drugich za
wyŜszych od siebie” (Filipian 2 3). Ale starsi powinni otrzymać podwójny szacunek. Nie
powinno się ich szybko podejrzewać, tylko, dlatego, Ŝe ktoś coś złego o nich powiedział. Nie,
Słowo BoŜe mówi: „Przeciwko starszemu skargi nie przyjmuj, chyba, Ŝe jest ona oparta na
zeznaniu dwu lub trzech świadków” (1 Tymoteusz 5, 19).
Strona 4 - TV-Program 832 / „Przykładny przewodnik i uznanie“
Podłe zniesławienie jest z gruntu złe, – ale jeszcze bardziej, gdy jest skierowane przeciwko zarządcy.
On stoi pod immunitetem. Grzech języka jest zasadniczo złośliwy, ale jeśli to zniesławianie kieruje
się przeciwko przewodnikowi, jest to podwójne zło. Jakub pisze: „Jeśli ktoś sądzi, Ŝe jest poboŜny, a
nie powściąga języka swego, lecz oszukuje serce swoje, tego poboŜność jest bezuŜyteczna” (Jakub 1,
26). Powód ochrony przewodników spoczywa w ich powaŜnej odpowiedzialności, którą mają przed
Bogiem. Czytamy: „Bądźcie posłuszni przewodnikom waszym i bądźcie im ulegli; oni to, bowiem
czuwają nad duszami waszymi i zdadzą z tego sprawę; niechŜe to czynią z radością, a nie ze
wzdychaniem, gdyŜ to wyszłoby wam na szkodę” (Hebrajczyków 13, 17).
Więc nie utrudniajcie im Ŝycia, lecz pomóŜcie im ich stanowisko prowadzić z radością. Módlcie się
za nich. Oni są tylko gospodarzami, tylko piastują Królestwo BoŜe na ziemi. Oni są tylko członkami
ciała Chrystusa, którego głową jest jedynie Pan. Tak, On jest głową nas wszystkich. Jego imię niech
będzie najwyŜej wychwalane! Amen!
*Przekład z języka niemieckiego; kazanie prof. Wolfgang Wegert © z Hamburga (Niemcy)
*Uwaga – wszystkie dotychczasowe kazania dostępne są takŜe na stronie internetowej: www.arka-misja.pl
Teraz moŜesz zamówić takŜe - bezpłatny Newsletter. Szczegóły dostępne na naszej stronie. Zapraszamy!