Referat: Trudne rozmowy z piętnastolatkami
Transkrypt
Referat: Trudne rozmowy z piętnastolatkami
TRUDNE ROZMOWY Z PIĘTNASTOLATKAMI Kiedy dziecko jest w wieku dojrzewania bardzo waŜny jest kontakt, bycie razem, wspólna praca, zakupy, majsterkowanie, świąteczne wypieki. Są to świetne okazje do podtrzymywania więzi z dorastającym młodym człowiekiem. Oczywiście rozmowy te wymagają wiele rozwagi i taktu. Często waŜniejszy jest sam kontakt niŜ draŜliwe, wymuszone dyskusje. Nie naleŜy zmuszać do zwierzeń. UwaŜna obserwacja pozwoli właściwie ocenić sytuację. Nastolatek potrzebuje takŜe wiele czułości, choć się jej wstydzi uwaŜając, Ŝe jest dorosły. Warto nauczyć się mówić o uczuciach np. „ nawet nie wiesz jak się cieszę, Ŝe będziemy to robić razem; lubię chodzić z tobą na zakupy; jest mi miło, Ŝe chciałeś ze mną porozmawiać; widzę, Ŝe jesteś zasmucony”. Musimy okazać cierpliwość dla dziwnych stanów emocjonalnych młodych ludzi. Spróbujmy takŜe wyrobić w sobie nawyk doceniania i dowartościowywania nastolatków. Jest to szczególnie waŜne w kształtowaniu się obrazu samego siebie. Pamiętać naleŜy, Ŝe rozmowy polegające na wzajemnym krytykowaniu pokoleń np. „ ja w twoim wieku ..., w moich czasach...”, nie prowadzą do niczego, mogą być swego rodzaju pułapką powodującą konflikt zamiast zbliŜenia. Granice – to kolejna bardzo istotna kwestia w stosunkach z młodymi ludźmi. Rodzice muszą wyznaczać jasne granice i dbać, aby były one przestrzegane. Dopóki dziecko jest na utrzymaniu rodziców, ma obowiązek szanować i respektować ich ustalenia odnoszące się do obowiązków dzieci, czasu powrotu do domu i reguł Ŝycia rodzinnego. Nieprzestrzeganie ustalonych zasad powinno wiązać się z określonymi konsekwencjami. -1- Okres dojrzewania nastolatków jest wielkim sprawdzianem więzi między rodzicami i dziećmi. Co zrobić, aby tę więź utrzymać? Jak układać swoje relacje, Ŝeby nie doszło do zerwania kontaktu i utraty porozumienia z młodym człowiekiem? Nastolatek jest istotą skomplikowaną, wewnętrznie sprzeczną i impulsywną. Nam dorosłym trudno jest zrozumieć jego dziwne zachowania, które wydają się nam bezzasadne, bezsensowne, a często takŜe przesadzone. NaleŜy pamiętać, Ŝe często ich przyczyny mają swoje obiektywne źródła w procesach biochemicznych, które zachodzą w organizmach nastolatków w okresie dojrzewania. Wynikiem tych przemian są róŜne stany psychiczne i emocjonalne, od rozdraŜnienia przez pobudzenie, przygnębienie, smutek, aŜ po lęki i depresje. Nastroje te pojawiają się nagle bez zauwaŜalnych często powodów; nagle teŜ znikają. Jak więc reagować? Jeśli weźmiemy na serio wszystko co młodzieŜ mówi i robi, uwikłamy się w konflikty i złe emocje, wpadniemy w swego rodzaju pułapkę. Co zatem robić aby tego uniknąć? OtóŜ wyrozumiałość i stałość rodziców, gotowość do szczerych, otwartych rozmów – to zachowania najbardziej poŜądane. Najrozsądniejszym rozwiązaniem jest zachowanie spokoju, cierpliwość, dystans. Tworzą one mocny grunt dla utrzymania pozytywnych więzi i zachowania kontaktu. Kolejnym, istotnym bodźcem oprócz szczerych i mądrych rozmów jest autorytet rodziców. Dzieci w kaŜdym wieku są bacznymi obserwatorami i bezbłędnie potrafią oceniać, a takŜe naśladować zarówno w dobrym, jak i w złym postępowaniu. Przykład rodziców jest dla dziecka szkołą postępowania. Reasumując naleŜy stwierdzić, Ŝe od mądrości rodziców zaleŜy, jakie będą ich dzieci. Nie moŜna bać się oceny, trzeba mieć własne zdanie. Troska o dziecko przejawia się poprzez trudne rozmowy, niepopularne decyzje i niełatwe rozwiązania. Opracowała Mgr Katarzyna Bosiak -2-