PDF`ie

CZĘŚĆ PIĄTA - PRZEPISY TECHNICZNE ZAWODÓW MODELI
ZDALNIE STEROWANYCH
5.1.
KLASA F3A - MODELE AKROBACYJNE
5.1.1.
Definicja modelu akrobacyjnego zdalnie sterowanego
Model latający (ale nie śmigłowiec), który jest sterowany aerodynamicznie za
pomocą powierzchni sterujących we wszystkich trzech osiach przez pilota stojącego
na ziemi, używającego radiowej aparatury sterującej.
5.1.2.
Charakterystyka techniczna modelu akrobacyjnego zdalnie sterowanego
Maksymalna rozpiętość skrzydeł
2m
Maksymalna całkowita długość
2m
Maksymalna masa bez paliwa
5 kg
Ograniczenia dotyczące źródła zasilania:
Można wykorzystywać wszelkie dostępne źródła zasilania oprócz materiału pędnego
stałego, paliw gazowych lub ciekłego gazu.
Przy zastosowaniu silników elektrycznych napięcie nie może przekraczać 42 V.
Paragraf B.3.1. rozdziału 4 b „Wykonawca modelu” nie ma zastosowania dla klasy
F3A.
Maksymalne natężenie hałasu nie może przekraczać 94 dB (A), mierząc 3 metry od
osi symetrii modelu umieszczonego na betonie lub innej powierzchni utwardzonej.
Pomiar odbywa się przy silniku pracującym z pełną mocą, pod kątem 90o w stosunku
do osi podłużnej modelu po prawej stronie, na zawietrznej. Mikrofon należy umieścić
na statywie o wysokości 30 cm nad ziemią, w jednej linii z silnikiem. Żadne obiekty
odbijające dźwięk nie mogą znajdować się bliżej niż 3 metry od modelu lub
mikrofonu. Pomiar natężenia hałasu należy wykonać przed każdym lotem. Jeżeli nie
ma możliwości dokonania pomiaru nad betonem czy inną powierzchnią utwardzoną,
pomiar może odbywać się nad ziemią lub bardzo krótką trawą, ale w tym przypadku
natężenie hałasu nie może przekraczać 92 dB (A).
Jeżeli model nie „przejdzie” testu natężenia hałasu, nie należy powiadamiać o tym
zawodnika, kierownika jego ekipy lub sędziów. Bezpośrednio po wykonanym locie,
szef linii startu musi wydać polecenie zdeponowania nadajnika i modelu. Bez
jakichkolwiek modyfikacji lub regulacji (oprócz uzupełnienia paliwa) model należy
poddać ponownej próbie, którą wykonać powinna inna osoba używając innego
miernika. W przypadku gdy i ten pomiar wykaże przekroczenie dopuszczalnego
natężenia hałasu, wówczas zawodnik otrzymuje zero punktów za dany lot.
Pomiar czasu startowego należy przerwać na czas dokonywania testu natężenia
hałasu, który to nie powinien trwać dłużej niż 30 sekund.
Zawodnicy mogą używać tylko aparatur typu jednokierunkowego (tzn. bez żadnego
sprzężenia zwrotnego z modelu na ziemię). Stosowanie autopilota wykorzystującego
siłę bezwładności, grawitacji lub jakikolwiek inny typ oddziaływania z ziemi jest
zabronione. Zabronione jest także programowanie szeregu kolejnych czynności oraz
używanie urządzeń automatycznie kontrolujących czasy wychylenia sterów.
Przykłady:
Zezwala się na:
1. Urządzenia zmieniające zakres wychyleń sterów włączane i wyłączane przez pilota.
2. Jakikolwiek typ przycisku lub dźwigni sterującej włączane i wyłączane przez
pilota.
3. Uruchamiane ręcznie przełączniki do włączania kilku czynności jednocześnie.
Nie dozwolone są:
1. Przyciski z trybem automatycznego kontrolowania czasu wychyleń sterów.
2. Urządzenia programujące służące do automatycznego wykonania szeregu
czynności.
3. Stosowanie autopilotów do automatycznego wprowadzenia skrzydeł do poziomu.
4. Zmiany skoku śmigła za pomocą modułu czasowego
5. Jakikolwiek system rozpoznający głos (reagujący na głos).
6. Jakakolwiek funkcja obejmująca analizę figur lotów.
5.1.3.
Definicja i liczba pomocników
93
Pomocnikiem może być kierownik ekipy, inny zawodnik lub oficjalnie zarejestrowana
osoba towarzysząca. Każdy zawodnik może posiadać jednego pomocnika podczas lotu.
Dwóch pomocników może być obecnych podczas uruchamiania silnika (silników). Drugi
pomocnik może ustawić model do startu i przyprowadzić model po jego wylądowaniu.
5.1.4.
Liczba lotów
Zawodnicy mają prawo wykonania równej liczby lotów wstępnych, półfinałowych lub
finałowych. Pod uwagę będą brane tylko zakończone kolejki lotów.
5.1.5.
Definicja próby
Próba ma miejsce wówczas, gdy zawodnik otrzyma pozwolenie na start.
Uwaga: jeżeli silnik nie zacznie pracować w czasie regulaminowych 3 minut, zawodnik
musi natychmiast ustąpić miejsce następnemu zawodnikowi. Jeżeli silnik zgaśnie po
rozpoczęciu startu, ale zanim model wzbije się w powietrze, zawodnik może ponownie
uruchomić silnik w czasie regulaminowych 3 minut.
5.1.6.
Liczba prób
Zawodnik ma prawo do jednej próby na każdy oficjalny lot.
Uwaga: próba może być powtórzona, jeżeli według uznania kierownika zawodów, model
nie wystartował z przyczyn niezależnych od zawodnika (np. zakłócenia radiowe).
Analogicznie, jeżeli lot modelu zostanie zakłócony w skutek okoliczności, na które
zawodnik nie ma wpływu, wówczas zawodnik ma prawo do ponownego lotu. Oceniane są
figury począwszy od tej podczas, której nastąpiły zakłócenia, do końca programu.
5.1.7.
Definicja lotu oficjalnego
Za lot oficjalny uważa się wykonaną próbę, bez względu na jej wynik.
5.1.8.
Punktacja
Każda figura ma być oceniana przez wszystkich sędziów liczbą całkowitą z przedziału od
0 do 10 pkt. Oceny te są mnożone przez współczynnik, który różni się w zależności od
stopnia trudności figury. Za każdą niekompletną figurę zawodnik otrzymuje zero punktów.
Figury muszą być wykonywane w miejscu, w którym będą wyraźnie widziane przez
sędziów. Jeśli z powodu niezależnego od zawodnika,
sędzia nie jest w stanie
obserwować modelu podczas wykonywania całego manewru, może on zaznaczyć w karcie
wyników „N.O.” (figura nie obserwowana). W takim przypadku, ocenę tego sędziego
ustala się jako średnią punktów przyznanych za daną figurę przez innych sędziów. Figury
centralne powinny być wykonywane pośrodku strefy akrobacji, natomiast figury zwrotne
(podczas których model zmienia kierunek lotu), nie powinny przekraczać linii tworzących
kąt 60o względem środka, po jego lewej i 0prawej stronie. Wysokość pionowa figur nie
powinna przekraczać linii tworzącej kąt 60 względem poziomu. Ponadto figury powinny
być wykonywane wzdłuż linii lotu odległej od pilota o około 150 metrów. Naruszenie tej
zasady spowoduje obniżenie oceny przez każdego z sędziów proporcjonalnie do stopnia
odstępstwa. Strefa akrobacji powinna być wyraźnie oznakowana za pomocą białych
pionowych tyczek, o minimalnej średnicy 100 mm i minimalnej wysokości 4 m,
umieszczonych na środku i 600 po prawej i lewej stronie od środka, wzdłuż linii odległej o
150 m od pilota. W celu poprawienia widoczności na tyczkach powinny być zamocowane
flagi lub taśmy o kontrastowych kolorach. Strefa akrobacji powinna być również
oznakowana liniami - środkową i skrajnymi (600 w lewo i prawo) w kolorze białym lub
kontrastowym, rozpoczynającymi się od stanowiska pilota, o długości minimalnej 50 m.
Nie można stosować żadnej sygnalizacji dźwiękowej lub optycznej do oznajmiania
naruszeń strefy akrobacji.
Stanowiska sędziów powinny znajdować się nie dalej niż 10 m i nie bliżej niż 7 m za
pozycją pilota, którą stanowi wierzchołek linii wytyczających strefę akrobacji, w obszarze
wytyczonym przez przedłużenie tych linii.
Po zakończeniu lotu, każdy sędzia (bez konsultacji z pozostałymi) ocenia, czy model w
locie nie jest zbyt głośny. Jeżeli większość sędziów oceni model jako zbyt głośny należy
przyznać 10 punktów karnych od każdego z sędziów.
Jeżeli model lub sposób pilotowania modelu zostanie uznany przez sędziów za
niebezpieczny, sędziowie mogą polecić zawodnikowi sprowadzenie modelu na ziemię.
Wyniki przyznane przez każdego z sędziów każdemu zawodnikowi powinny być podane
do wiadomości publicznej na koniec każdej kolejki lotów.
94
5.1.9.
Klasyfikacja
Każdy zawodnik wykonuje cztery loty wstępne, z których trzy najlepsze będą liczone do
ustalenia miejsc zespołowych poszczególnych ekip. Wszystkie wyniki – z lotów
wstępnych, półfinałowych i finałowych, zostaną znormalizowane w skali 1000 punktowej
zgodnie z opisem podanym poniżej. Czołówka licząca jedną trzecią, ale nie więcej niż 30
zawodników wykonuje dwa dodatkowe loty półfinałowe według znanego programu
finałowego. Suma trzech najlepszych lotów wstępnych (przeliczona ponownie na skalę
1000 punktową) będzie stanowiła jeden wynik oraz wyniki dwóch lotów półfinałowych
dają trzy wyniki, z których dwa lepsze będą brane do klasyfikacji półfinałowej. Dziesięciu
najlepszych zawodników z półfinałów wykonuje następnie cztery dodatkowe loty w celu
ustalenia zwycięzcy indywidualnego. Dwa loty będą wykonywane w oparciu o
obowiązujący – znany program finałowy, pozostałe dwa – w oparciu o program nieznany
(dwa nieznane programy)(patrz aneks F) wykonane po jednym razie. Loty według
programu znanego i nieznanego będą wykonywane na przemian. Do klasyfikacji końcowej
sumowany będzie lepszy wynik lotu według programu znanego i lepszy wynik lotu według
programu nieznanego. W przypadku remisu, w celu ustalenia klasyfikacji, należy wziąć
pod uwagę wynik uzyskany w lotach półfinałowych.
Wyniki wszystkich kolejek, wstępnych, półfinałowych i finałowych, należy obliczyć przy
użyciu statystycznego systemu obliczania średniej Tarasova – Bauera – Longa (TBL). Na
mistrzostwach świata i kontynentów można używać tylko programów komputerowych
zaaprobowanych przez Biuro CIAM, obejmujących algorytm TBL i system analizy pracy
sędziów. Następnie wszystkie wyniki w każdej kolejce (eliminacyjnej, półfinałowej i
finałowej) należy przeliczyć według algorytmu: po zakończeniu kolejki lotów ocenianych
przez daną grupę sędziów, najlepszemu zawodnikowi przyznaje się 1000 punktów.
Pozostałe wyniki zawodników, którzy wykonali loty przed tą komisją sędziowską,
obliczane są w odniesieniu do 1000 punktów, przyjmując stosunek liczby punktów
zdobytych przez danego zawodnika do liczby punktów zdobytych przez zwycięzcę w tej
kolejce lotów.
Sx
Punkty x = ---------- x 1000
Sw
Gdzie:
Punkty x = wynik zawodnika X w danej kolejce przeliczony na skalę 1000-punktową
Sx = liczba punktów zdobyta w danej kolejce przez zawodnika X
Sw = liczba punktów zdobyta w danej kolejce przez zwycięzcę kolejki
Uwaga:
1. Loty finałowe i półfinałowe, których celem jest wyłonienie zwycięzcy
indywidualnego, wymagane są tylko na mistrzostwach świata i kontynentów. W
przypadku zawodów o niższej randze, zwycięzca indywidualny oraz lokaty ekip
ustalane są na podstawie sumy trzech najlepszych lotów wstępnych.
2. System TBL może być zastosowany tylko przy co najmniej 10 zawodnikach i 5
sędziach. Dla mniejszych zawodów nie liczonych wg systemu TBL, najniższy i
najwyższy wynik za każdą figurę jest odrzucany o ile sędziuje co najmniej czterech
sędziów.
5.1.10. Sędziowanie
Na mistrzostwa świata organizator musi wyznaczyć 4 komisje po 5 sędziów każda (razem
20 sędziów). Sędziowie muszą być różnej narodowości i muszą być wybrani z aktualnej
listy sędziów międzynarodowych FAI. Sędziów należy wybrać z tych państw, których
reprezentacje uczestniczyły w poprzednich mistrzostwach świata. Ostatecznie sędziów
zatwierdza Biuro CIAM. Przynajmniej 1/3, ale nie więcej niż 2/3 powinni stanowić
sędziowie, którzy nie sędziowali podczas ostatnich mistrzostw świata. Przydział do
poszczególnych 4-osobowych komisji odbywa się w drodze losowania.
Zaproszeni sędziowie muszą mieć doświadczenie w sędziowaniu i muszą być aktywni
przynajmniej w czasie roku poprzedzającego wybór do komisji na dane mistrzostwa.
Odpowiadając na zaproszenie sędziowie zobowiązani są przesłać organizatorowi krótkie
streszczenie własnych doświadczeń w sędziowaniu. Organizator przedstawia propozycję
95
składu komisji sędziowskiej popartą wspomnianymi streszczeniami na posiedzeniu
Prezydium CIAM do ostatecznego zatwierdzenia.
W przypadku, mistrzostw świata z biorącymi udział mniej niż 72 zawodnikami i
mistrzostw kontynentów, loty wstępne i półfinałowe mogą być oceniane przez dwa
pięcioosobowe zespoły. Loty finałowe mogą być oceniane przez jeden zespół dziesięciu
sędziów.
Kolejki półfinałowe na mistrzostwach świata oceniane są przez dwie grupy dziesięciu
sędziów. Przydział sędziów do komisji odbywa się w drodze losowania.
Loty finałowe na mistrzostwach świata będą oceniane przez dwudziestu sędziów
podzielonych na trzy grupy: 6 sędziów z lewej strony będzie oceniać tylko figury
zawracające wykonywane z lewej strony, 8 sędziów po środku będzie oceniać tylko figury
centralne, 6 sędziów z prawej strony będzie oceniać tylko figury zawracające wykonywane
z prawej strony. Przydział sędziów do grup odbywa się na zasadzie losowania. Pierwsze
losowanie odbywa się dla kolejki pierwszej i drugiej (program znany, program nieznany),
drugie losowanie odbywa się dla kolejki trzeciej i czwartej. Należy zwrócić uwagę, aby
dany sędzia nie został przydzielony do tej samej grupy, w której pracował podczas
poprzednich kolejek. Wyniki przyznane przez trzy grupy sędziów (stosując obliczenia
TBL) łączone są dając wynik końcowy.
Przed każdymi mistrzostwami świata należy zorganizować odprawę dla sędziów, po której
należy zapewnić loty pokazowe w wykonaniu osób, które nie będą startować w
mistrzostwach. Loty pokazowe dla sędziów, również w wykonaniu osób nie startujących w
zawodach muszą odbywać się każdego dnia przed lotami wstępnymi. Przed lotami
półfinałowymi loty pokazowe powinny być wykonane przez najlepszych zawodników,
którzy nie zakwalifikowali się do półfinału. Analogicznie przed lotami finałowymi, loty
pokazowe powinny być wykonane przez dwóch najlepszych zawodników, którzy nie
zakwalifikowali się do finału. Loty pokazowe będą oceniane, ale pod żadnym pozorem nie
należy ogłaszać wyników na tablicy.
Jakiekolwiek odstępstwa od powyższych procedur muszą być wcześniej przedstawione
przez organizatora i muszą uzyskać akceptację CIAM lub Prezydium CIAM.
5.1.11. Organizacja zawodów modeli akrobacyjnych zdalnie sterowanych
Kontrola nadajników i częstotliwości - patrz paragraf B.8. działu 4b.
Kolejność startów dla każdej linii lotów ustala się w drodze losowania, zwracając uwagę
na to, aby w miarę możliwości zawodnicy posiadający jednakowe częstotliwości pracy
nadajników i członkowie danej ekipy nie startowali po sobie. Zawodnicy danej ekipy
wykonujący loty przed dwoma różnymi komisjami powinni być oddzieleni przynajmniej
dwoma innymi zawodnikami.
Kolejność startów w drugiej, trzeciej i czwartej rundzie wstępnej rozpoczyna się od 1/4,
1/2 i 3/4 listy startowej z pierwszej kolejki wstępnej.
Kolejność startu na pierwszą kolejkę półfinałów ustala się w drodze losowania. Druga
kolejka lotów półfinałowych rozpoczyna się od ½ listy startowej na pierwszą kolejkę
półfinałów.
Kolejność startu na pierwszą kolejkę finałów ustala się w drodze losowania.
Kolejność startów w drugiej, trzeciej i czwartej kolejce finałowej rozpoczyna się od 1/4,
1/2 i 3/4 listy startowej z pierwszej kolejki finałowej.
W czasie
lotu zawodnik musi znajdować się w pobliżu sędziów, w miejscu
nadzorowanym przez kierownika linii lotów.
Zawodnicy muszą być wywoływani przynajmniej na 5 minut przed wymaganym czasem
zajęcia stanowiska startowego.
Jeżeli częstotliwość jest wolna, zawodnikowi wydaje się nadajnik w momencie, gdy
zajmuje on stanowisko startowe, co umożliwi mu sprawdzenie aparatury. Jeżeli
częstotliwość jest zajęta, wówczas zawodnikowi należy się maksymalnie jedna minuta na
sprawdzenie aparatury przed trzyminutowym czasem startowym.
Mierzący czas ma powiadomić zawodnika o upływie jednej minuty i natychmiast
rozpocząć odmierzanie trzyminutowego czasu startowego.
5.1.12. Wykonywanie figur akrobacji
Figury muszą być wykonane w jednym nieprzerwanym locie, w kolejności podanej w
programie. W czasie lotu zawodnikowi wolno podjąć tylko jedną próbę wykonania danej
figury. Zawodnik ma trzy minuty na uruchomienie silnika i dziesięć minut na wykonanie
lotu. Odmierzanie zarówno trzech jak i dziesięciu minut rozpoczyna się w momencie
udzielenia zawodnikowi pozwolenia uruchomienia silnika.
96
Model musi wystartować i wylądować samodzielnie. Nie zezwala się na wypuszczanie
modelu z ręki. Jeżeli w czasie lotu od modelu oddzieli się jakakolwiek część, sędziowanie
musi być przerwane w tym momencie, a model musi natychmiast wylądować.
Lot kończy się w momencie ukończenia procedury lądowania. Z chwilą przekroczenia
dziesięciominutowego czasu lotu ocenianie lotu zostaje wstrzymane.
5.1.13. Plan akrobacji
W latach 2004-2005 program P-05 będzie wykonywany w lotach wstępnych, a program F05 w lotach półfinałowych i finałowych wraz z programem nieznanym.
W latach 2006-2007 program P-07 będzie wykonywany w lotach wstępnych , a program F07 w lotach półfinałowych i finałowych wraz z programem nieznanym.
Współczynnik
K
Start
1
Odwrócona ósemka kubańska, najpierw 4/8 beczki, później 2/2
4
beczki. Wyjście odwrócone.
Przewrót, 2/4 beczki w górę, negatywna beczka autorotacyjna w
4
dół.
Odwracana beczka akcentowana na 4.
4
Pół pętli kwadratowej z pełną beczką, wyjście odwrócone.
2
Pętla trójkątna w dół z półbeczkami, wyjście odwrócone.
3
Dwie zwitki korkociągu plecowego.
2
Pętla z powolną beczką wpisaną na wierzchołku.
4
Pół koniczynki, 2/4 beczki w górę, ½ w dół, wyjście odwrócone.
3
Wznoszenie 45° z beczką akcentowaną na 4, wyjście odwrócone.
4
Odwrócony skobel, zaciągnięty-wypchnięty-wypchniety, 2/4
3
beczki w dół, 1/2 do góry (lub ¾ w dół, ¼ do góry)
Odwrócony podwójny Immelmann, najpierw pełna beczka,
4
później 2/4, wyjście odwrócone.
Złota rybka z półbeczkami.
2
Pętla kwadratowa z półbeczkami w pionach i 2/4 w poziomach.
5
Pół odwróconej ósemki kubańskiej z pełną beczką, wyjście
2
odwrócone.
4/8 beczki akcentowanej, pełna beczka powolna w przeciwnym
5
kierunku.
Skobel, zaciągnięty-zaciągnięty-wypchnięty, pozytywna beczka
4
autorotacyjna w górę, wyjście odwrócone w połowie wysokości.
Ósemka pionowa, najpierw do góry z wpisaną ½ beczki na
3
środku.
Pełna beczka i pół pętli w dół, wyjście odwrócone.
2
Odwracane trzy-czwarte powolnej beczki, wyjście odwrócone.
4
Pół pętli kwadratowej zewnętrznej z 2/4 beczki w górę, wyjście
2
odwrócone.
Dwa korkociągi plecowe po dwie zwitki w przeciwnych
4
kierunkach, ½ beczki na wyjściu.
Lądowanie.
1
72
Program P-05
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
15.
16.
17.
18.
19.
20.
21.
22.
23.
97
Współczynnik
K
Start
1
Pół koniczynki, 2/4 beczki w górę, ½ w dół, wyjście odwrócone.
4
Pół pętli kwadratowej na rogu z półbeczkami, wyjście odwrócone.
2
Odwrócona ósemka kubańska w dół, najpierw 2/4 beczki
4
akcentowanej, później 4/8, wyjście odwrócone.
Pół odwróconej ósemki kubańskiej w dół z 2/2 beczki
3
Nurkowanie 45° z 1 ½ pozytywnej beczki autorotacyjnej, wyjście
4
odwrócone.
Skobel wypchnięty-wypchnięty-wypchnięty, z ½ beczki, wyjście
3
odwrócone. (albo ¼ beczki w górę i ¼ w dół)
Beczka akcentowana na 8, wyjście odwrócone.
5
Przewrót, ½ beczki w górę, 2/2 beczki w dół.
3
Pętla z wpisaną na szczycie beczką akcentowaną na 4.
4
Immelmann
1
Pętla kwadratowa na rogu w dół z półbeczkami
5
Figura „6” z ½ beczki w dół.
2
Program P-07
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
14. Klepsydra, wejście ze środka, najpierw do góry, z 2/4 beczki na
zejściu, wyjście odwrócone.
15. Trzy-czwarte pionowej ósemki, najpierw do góry.
16. Odwracany lot na boku, wyjście odwrócone.
17. Pół pętli kwadratowej zewnętrznej z 2/4 beczki, wyjście
odwrócone.
18. 2 ½ zwitki korkociągu plecowego
19. Pół poziomej klepsydry, najpierw ½ beczki w gorę, później 2/2
beczki.
20. Ósemka pozioma w dół z wpisanymi półbeczkami.
21. Pół zewnętrznej pętli w dół, pełna beczka. Wyjście odwrócone.
22. Pętla sześciokątna, 2/4 beczki akcentowanej na szczycie.
23. Lądowanie.
5.
6.
7.
8.
9.
98
2
5
2
4
3
4
2
4
1
72
Współczynnik
K
Start
1
Pętla z wpisaną beczką.
5
Pół pętli kwadratowej na rogu z 2/4 beczek, wyjście odwrócone.
2
Skobel w dół z pełną beczką w dół, pozytywną beczką
5
autorotacyjną w górę, wyjście odwrócone.
Figura „6” z ½ beczki w dół, wyjście odwrócone
2
Odwrócona klepsydra, wejście ze środka , najpierw w górę, 2/4
4
beczki w dół.
Dwie zwitki korkociągu, wyjście odwrócone.
3
3 akcenty beczek akcentowanych na 4
w przeciwnych
4
kierunkach, wyjście odwrócone.
Przewrót, 2/8 beczki akcentowanej w górę, ¾ beczki
3
akcentowanej w dół.
Program F-05
1.
2.
3.
4.
4
10. Okrąg poziomy z wpisanymi trzema beczkami w przeciwnych
kierunkach, pierwsza na zewnątrz.
11. Pół beczki, pół pętli zewnętrznej, pełna beczka.
12. Avalanche w dół z 1 ½ negatywnej beczki autorotacyjnej, wyjście
odwrócone.
13. Skobel w dół , zaciągnięty-wypchnięty-wypchnięty, 2/8 beczki
akcentowanej w dół, ¼ beczki w górę (albo 2/4 w dół, ½ w górę).
14. Piłka golfowa w dół z półbeczkami.
15. Pół kwadratowej pętli zewnętrznej z 1 ½ pozytywnej beczki
autorotacyjnej w dół
16. Odwracany lot na boku, wyjście odwrócone.
17. Pół pętli zewnętrznej z wpisaną pełna beczka.
18. Zejście 45° z 2/4 beczki akcentowanej, jedna negatywna beczka
autorotacyjna w przeciwnym kierunku, ½ beczki na wyjściu.
19. Lądowanie
5
3
5
3
4
4
5
3
5
1
67
Współczynnik
K
Start.
1
Skobel,
zaciągnięty-wypchniety-wypchnięty,
4/8
beczki
5
akcentowanej w górę, pozytywna beczka autorotacyjna w dół,
wyjście odwrócone.
Trzy-czwarte odwróconej ósemki kubańskiej, najpierw ½ beczki,
3
później 2/4 beczki akcentowanej.
Podwójny avalanche w dół, najpierw negatywna beczka
5
autorotacyjna, później pozytywna.
Pół kwadratowej pętli zewnętrznej, dwie półbeczki w
2
przeciwnych kierunkach, wyjście odwrócone.
Figura „S’ z wpisanymi dwoma beczkami w przeciwnych
5
kierunkach, wyjście odwrócone.
Negatywna beczka autorotacyjna, pół pętli wewnętrznej
4
Beczka powolna z lotu na boku, wyjście odwrócone.
5
Kapelusz z ¾ beczki akcentowanej w gorę i ¾ beczki
3
akcentowanej w dół.
Okrąg poziomy z wpisanymi dwoma beczkami w przeciwnych
5
kierunkach.
Skobel, zaciągnięty-wypchnięty-zaciagniety, ½ beczki w dół (albo
3
¼ beczki w górę i w dół)
Pół pętli kwadratowej w górę z beczką akcentowaną na cztery do
5
góry, 2 ½ zwitki korkociągu plecowego, wyjście odwrócone.
Pół pętli kwadratowej na rogu z półbeczkami.
2
Pętla trójkątna w dół z lotem na boku.
5
Pół pętli w dół z wpisaną pełną beczką, wyjście odwrócone.
3
Beczka akcentowana na cztery, wyjście odwrócone.
4
Przewrót z 4/8 beczki akcentowanej do góry, ½ beczki w dół,
3
wyjście odwrócone.
Wznoszenie 45° z 1 ½ negatywnej beczki autorotacyjnej.
4
Lądowanie.
1
68
Program F-07
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
15.
16.
17.
18.
19.
99
ANEKS 5A - OPIS FIGUR AKROBACJI R/C
5A.1.13. Ocena wszystkich figur oparta jest na ocenie toru lotu. Wszystkie figury muszą być
rozpoczęte i zakończone w locie poziomym po prostej lub w locie poziomym po prostej
na plecach.
Centralne figury muszą być rozpoczęte i zakończone
na tym samym kursie, podczas gdy
figury zawracające kończone są na kursie 1800 w stosunku do ich rozpoczęcia. Jeżeli nie
zaznaczono inaczej, rozpoczęcie i zakończenie centralnej figury musi odbywać się na
tej samej wysokości.
Położenie względem wysokości można regulować podczas wykonywania manewrów
skrajnych.
Wszystkie figury, które zawierają więcej niż jedną pętlę lub części pętli muszą być
wykonywane tak, aby pętle te miały jednakową średnicę, a w przypadku wiązanki pętli,
powinny być one wykonywane w tym samym miejscu.
Podobnie wszystkie figury, które przewidują ciągłe beczki muszą być wykonane tak, aby
beczki miały tę samą prędkość obrotu. Wszystkie figury, które przewidują więcej niż
jedną beczkę akcentowaną muszą być wykonane tak by była zachowana w nich ta sama
prędkość obrotu, oraz czas trwania poszczególnych akcentów. W figurach, które
zawierają kombinacje beczek ciągłych i akcentowanych prędkość obrotu dla beczki
ciągłej i akcentowanej niekoniecznie musi być taka sama. Wszystkie połączone beczki
(ciągłe i/lub akcentowane) muszą być wykonywane na tej samej wysokości i na tym
samym kursie.
W przypadku wszystkich figur z beczkami, częściami beczki, beczkami akcentowanymi
lub autorotacyjnymi, długość prostej przed i po beczce lub kombinacji beczek musi być
jednakowa, z wyjątkiem figur gdzie podano inaczej. Beczki autorotacyjne nie wykonane
jako szybki autorotacyjny obrót będą ocenione na zero. Korkociąg
wykonany
jako
spiralne nurkowanie lub z beczką autorotacyjną na wejściu będzie oceniony na „zero”.
Zakręt w koło skrzydła zamiast przewrotu będzie oceniany na „zero”.
Jakiekolwiek odstępstwa od powyższych zasad będą powodowały obniżenie punktacji,
niezależnie od sankcji przewidzianych dla każdej figury, wyszczególnionych przy
opisie poszczególnych figur (Aneks 5A), oraz w przewodniku dla sędziów (Aneks 5B) i
oficjalnych materiałach szkoleniowych dla sędziów. Uwaga: powyższe materiały nie
zawierają wszystkich odstępstw.
PROGRAM ELIMINACYJNY P-05
1.
START. Model zostaje postawiony
na pasie startowym, startuje, po osiągnięciu bezpiecznej
wysokości wykonuje zakręt o 900 w kierunku do0 linii wyznaczonej przez tyczki ograniczające
strefę. Będąc nad tą linią wykonuje zakręt o 270 i leci w przeciwną stronę do kierunku startu,
Kiedy model zbliża się do skrajnej tyczki wykonuje zakręt o 1800, nawrót lub dowolny manewr
zawracający.
Uwagi:
Jeżeli model nie stosuje się do wymogów startu - 0 pkt.
Model przeleciał poza linię sędziów - 0 pkt.
Model odleciał bardzo daleko za lewą i/lub prawą skrajną tyczkę – 0 pkt.
Za start można przyznać tylko 0 lub 10 pkt.
2.
ODWRÓCONA ÓSEMKA KUBAŃSKA, NAJPIERW 4/8 BECZKI, PÓŹNIEJ 2/2
BECZKI, WYJŚCIE ODWRÓCONE: Model wznosi się pod kątem 45°, wykonuje 4 akcenty
beczki akcentowanej na 8, następnie ¾ wewnętrznej pętli i beczkę akcentowaną na 2 na drugim
wznoszeniu 45°. Dalej wykonuje 5/8 zewnętrznej pętli w dół wychodząc w poziomym locie
odwróconym.
3.
PRZEWRÓT, 2/4 BECZKI W GÓRĘ, NEGATYWNA BECZKA AUTOROTACYJNA
W DÓŁ. Model wznosi się pionowo, wykonuje dwa akcenty beczki akcentowanej na cztery,
następnie wykonuje przewrót, na pionowym zejściu model wykonuje negatywną beczkę
autorotacyjną i przechodzi do lotu poziomego.
100
Uwagi:
Beczka autorotacyjna musi być negatywna.
4. ODWRACANA BECZKA AKCENTOWANA NA CZTERY. W locie poziomym model
wykonuje dwa akcenty beczki akcentowanej na cztery, następnie dwa akcenty beczki
akcentowanej na cztery w przeciwnym kierunku.
5. PÓŁ PĘTLI KWADRATOWEJ DO GÓRY Z PEŁNĄ BECZKĄ, WYJŚCIE
ODWRÓCONE. Model wykonuje pionowe wznoszenie z pełną beczką, następnie przechodzi
do poziomego lotu odwróconego.
6.
PĘTLA TRÓJKĄTNA W DÓŁ Z PÓŁBECZKAMI, WYJŚCIE ODWRÓCONE. Model
zostaje zaciągnięty o 135°, nurkuje pod kątem 45°, wykonuje pół beczki, następnie zostaje
wypchnięty o 90° i na wznoszeniu 45° wykonuje pół beczki, po czym przechodzi do
poziomego lotu odwróconego.
7.
DWIE ZWITKI KORKOCIĄGU PLECOWEGO.
korkociągu plecowego i przechodzi do lotu poziomego.
Uwagi:
Wejście beczką autorotacyjną – 0 pkt.
Wejście „na siłę” – obniżenie punktacji.
Model wykonuje dwie zwitki
8. PĘTLA Z WPISANĄ NA GÓRZE POWOLNĄ BECZKĄ. Model wykonuje pętlę
wewnętrzną z wpisaną w jej krzywiznę – w górne 90°, pełną beczką.
9.
PÓŁ KONICZYNKI, 2/4 BECZKI W GÓRĘ, PÓŁ BECZKI W DÓŁ, WYJŚCIE
ODWRÓCONE. Model wznosi się pionowo i wykonuje dwa akcenty beczki akcentowanej na
cztery, wykonuje ¾ pętli zewnętrznej, leci w poziomym locie odwróconym, wykonuje następne
¾ pętli zewnętrznej, w pionowym nurkowaniu wykonuje pół beczki i przechodzi do poziomego
lotu odwróconego.
Uwagi:
Pionowe linie w górę i w dół muszą się pokrywać.
10. WZNOSZENIE 45° Z BECZKĄ AKCENTOWANĄ NA CZTERY, WYJŚCIE
ODWRÓCONE. Z pozycji odwróconej model wykonuje wznoszenie 45° i beczkę
akcentowaną na cztery, po czym przechodzi do lotu poziomego w pozycji odwróconej.
11. ODWRÓCONY SKOBEL, ZACIĄGNIĘTY-WYPCHNIĘTY-WYPCHNIETY. Model
wykonuje pionowe nurkowanie z dwoma akcentami beczki akcentowanej na cztery
(alternatywnie trzy akcenty beczki akcentowanej na cztery), następnie pół pętli zewnętrznej i
na pionowym wznoszeniu pół (lub alternatywnie ¼) beczki, po czym przechodzi do lotu
poziomego.
12. ODWRÓCONY, PODWÓJNY IMMELMANN, NAJPIERW PEŁNA BECZKA,
PÓŹNIEJ 2/4, WYJŚCIE ODWRÓCONE. Model wykonuje pół pętli zewnętrznej w dół,
następnie natychmiast pełną beczkę, leci w locie odwróconym, wykonuje pół pętli zewnętrznej
do góry i natychmiast dwa akcenty beczki akcentowanej na cztery, po czym przechodzi do
poziomego lotu odwróconego.
Uwagi:
Odcinek lotu odwróconego ma mieć długość równą średnicy półpętli.
13. ZŁOTA RYBKA Z PÓŁBECZKAMI. Model wykonuje nurkowanie pod kątem 45°, pół
beczki, ¾ pętli wewnętrznej, na drugim nurkowaniu 45° drugą półbeczkę i przechodzi do lotu
poziomego.
14. PĘTLA KWADRATOWA Z PÓŁBECZKAMI W PIONACH I 2/4 W POZIOMACH.
Model wykonuje pętle kwadratową, na każdym boku pionowym wykonuje półbeczkę, a na
każdym boku poziomym dwa akcenty beczki akcentowanej na cztery.
15. PÓŁ ODWRÓCONEJ ÓSEMKI KUBAŃSKIEJ Z PELNĄ BECZKĄ, WYJŚCIE
ODWROCONE. Model wykonuje wznoszenie 45° z pełną beczką, następnie 5/8 pętli
zewnętrznej i przechodzi do poziomego lotu odwróconego.
101
16. CZTERY AKCENTY BECZKI AKCENTOWANEJ NA OSIEM, BECZKA POWOLNA
W PRZECIWNYM KIERUNKU. Model wykonuje w locie poziomym cztery akcenty beczki
akcentowanej na osiem i natychmiast beczkę powolną w przeciwnym kierunku.
17. SKOBEL Z POZYTYWNĄ BECZKĄ AUTOROTACYJNĄ DO GÓRY, WYJŚCIE
ODWRÓCONE NA ŚRODKOWYM POZIOMIE. Model wykonuje pionowe wznoszenie z
pozytywną beczką autorotacyjną, następnie pół pętli wewnętrznej, pionowe nurkowanie i
przechodzi do poziomego lotu odwróconego.
18. PIONOWA ÓSEMKA, WEJŚCIE ZE ŚRODKA Z PÓŁBECZKĄ WPISANA W PĘTLE.
Model z lotu odwróconego wykonuje pętle zewnętrzną, następnie przechodzi półbeczką do
drugiej pętli zewnętrznej znajdującej się bezpośrednio pod pierwszą, po czym przechodzi do
lotu poziomego. Półbeczka musi być wpisana w ostatnią 1/8 pierwszej i pierwszą 1/8 drugiej
pętli.
19. PELNA BECZKA I PÓŁ PĘTLI ZEWNĘTRZNEJ, WYJŚCIE ODWROCONE. Model
wykonuje pełną beczkę i natychmiast pół pętli zewnętrznej, po czym przechodzi od lotu
poziomego w pozycji odwróconej.
Uwagi:
Półpętla musi być wykonana bezpośrednio po beczce.
20. ODWRACANE TRZY CZWARTE BECZKI POWOLNEJ, WYJŚCIE ODWROCONE.
Z pozycji odwróconej model wykonuje ¾ powolnej beczki do lotu na boku po czym
natychmiast wykonuje ¾ powolnej beczki w przeciwnym kierunku, następnie przechodzi do
lotu poziomego w pozycji odwróconej.
Uwagi:
Zmiana kierunku beczek jest natychmiastowa, bez przerwy.
21. PÓŁ PĘTLI KWADRATOWEJ W GÓRĘ Z 2/4 BECZKI AKCENTOWANEJ,
WYJŚCIE ODWRÓCONE. Model wznosi się pionowo, wykonuje dwa akcenty beczki
akcentowanej na cztery i przechodzi do poziomego lotu odwróconego.
22. DWA PLECOWE KORKOCIĄGI W PRZECIWNYCH KIERUNKACH Z
PÓŁBECZKĄ NA WYJŚCIU. Z lotu odwróconego model wykonuje 2 zwitki plecowego
korkociągu, a następnie natychmiast wykonuje kolejne 2 zwitki w przeciwnym kierunku, po
czym wykonuje pionowe nurkowanie, wychodzi do odwróconego lotu poziomego i wykonuje
pół beczki.
Uwagi:
Wejście beczką autorotacyjną – 0 pkt.
Wejście „na siłę” – obniżenie punktacji.
Przejście z pierwszego do drugiego korkociągu musi być bezzwłoczne.
Pół beczki na wyjściu jest częścią figury.
23. LĄDOWANIE. Na zredukowanych obrotach model wykonuje zakręt o 180° w poziomie lub°
schodząc, nie przekraczając strefy akrobacji i leci z wiatrem, po czym wykonuje zakręt o180
nad tyczką wyznaczającą koniec strefy w kierunku pod wiatr, a następnie przyziemia w
wyznaczonej strefie. Lądowanie jest zakończone, kiedy model przetoczy się 10 m lub zatrzyma
się.
Uwagi:
Model nie trzyma się wymogów lądowania - 0 pkt.
Jeśli zakręty nie są wykonane na jednakowym poziomie lub na zejściu – 0 pkt.
Jeśli podczas lądowania zamknie się którakolwiek goleń podwozia – 0 pkt.
Jeśli model wyląduje poza strefą zanim lądowanie jest zakończone - 0 pkt.
Strefę lądowania wyznacza okrąg o promieniu 50 m lub pas o długości 100 m i szerokości co
najmniej 10 m.
Lądownie może być punktowane tylko 0 lub 10 pkt.
PROGRAM ELIMINACYJNY P-07
1.
102
START. Patrz P-05.
2.
PÓŁ KONICZYNKI, 2/4 BECZKI W GÓRĘ, PÓŁ BECZKI W DÓŁ. Model wznosi się
pionowo i wykonuje dwa akcenty beczki akcentowanej na cztery, wykonuje ¾ pętli
zewnętrznej, leci w locie odwróconym, wykonuje następne ¾ pętli zewnętrznej, w pionowym
nurkowaniu wykonuje pół beczki i przechodzi do lotu poziomego.
Uwagi:
Pionowe linie w górę i w dół muszą się pokrywać.
3.
PÓŁ PĘTLI KWADRATOWEJ NA ROGU Z PÓŁBECZKAMI, WYJŚCIE
ODWRÓCONE: Model wznosi się pod kątem 45°, wykonuje pół beczki, zostaje wypchnięty
o 90°, na drugim wznoszeniu 45° wykonuje następne pół beczki i przechodzi do lotu
poziomego w pozycji odwróconej.
4.
ODWRÓCONA ÓSEMKA KUBAŃSKA W DÓŁ, NAJPIERW 2/4 BECZKI, PÓŹNIEJ
4/8 BECZKI, WYJŚCIE ODWRÓCONE. Z pozycji odwróconej model wykonuje
nurkowanie 45° i 2 akcenty beczki akcentowanej na 4, wykonuje ¾ pętli wewnętrznej i na
drugim nurkowaniu 45° cztery akcenty beczki akcentowanej na osiem. Następnie wykonuje
5/8 pętli wewnętrznej i przechodzi do lotu poziomego w pozycji odwróconej.
5.
PÓŁ ODWRÓCONEJ ÓSEMKI KUBAŃSKIEJ W DÓŁ Z BECZKĄ AKCENTOWANĄ
NA 2. Z pozycji odwróconej model wykonuje nurkowanie 45° i 2 akcenty beczki akcentowanej
na 2, następnie wykonuje 5/8 pętli zewnętrznej i przechodzi do lotu poziomego na poprzednim
poziomie.
6.
NURKOWANIE 45° Z 1 ½ POZYTYWNEJ°BECZKI AUTOROTACYJNEJ, WYJŚCIE
ODWRÓCONE. Model nurkuje pod kątem 45 , a następnie wykonuje 1 ½ pozytywnej beczki
autorotacyjnej, po czym przechodzi do lotu poziomego w pozycji odwróconej.
Uwagi:
Beczka autorotacyjna musi być pozytywna.
7.
SKOBEL WYPCHNIĘTY-WYPCHNIĘTY-WYPCHNIĘTY, Z ½ BECZKI, WYJŚCIE
ODWRÓCONE. (ALBO ¼ BECZKI W GÓRĘ I ¼ W DÓŁ). Model wznosi się pionowo
wykonuje półbeczkę (alternatywnie ¼ beczki), pół pętli zewnętrznej, przechodzi do pionowego
nurkowania (wykonuje drugą ¼ beczki), po czym przechodzi do lotu poziomego w pozycji
odwróconej.
8.
BECZKA AKCENTOWANA NA OSIEM, WYJŚCIE ODWRÓCONE. Z poziomego lotu
odwróconego model wykonuje beczkę akcentowaną na osiem po czym przechodzi do lotu
poziomego w pozycji odwróconej.
9.
PRZEWRÓT Z PÓŁBECZKĄ DO GÓRY I BECZKĄ AKCENTOWANĄ NA DWA W
DÓŁ. Model wznosi się pionowo, wykonuje półbeczkę, następnie wykonuje przewrót, na
pionowym zejściu model wykonuje beczkę akcentowaną na dwa i przechodzi do lotu
poziomego na poprzedniej wysokości.
10. PĘTLA Z WPISANĄ NA GÓRZE BECZKĄ AKCENTOWANĄ NA CZTERY. Model
wykonuje pętlę z wpisaną w jej krzywiznę – w górne 90° beczką akcentowaną na cztery.
11. IMMELMANN. Model wykonuje pół pętli wewnętrznej, a następnie półbeczkę, po czym
przechodzi do lotu poziomego.
Uwagi:
Półbeczka musi być wykonana zaraz po półpętli.
12. PĘTLA KWADRATOWA NA ROGU W DÓŁ Z PÓŁBECZKAMI. Z lotu poziomego
model wykonuje pętle kwadratową na rogu w dół z półbeczką na każdym boku.
13. FIGURA „6” Z PÓŁBECZKĄ. Model nurkuje pionowo, wykonuje półbeczkę a następnie ¾
pętli zewnętrznej, po czym przechodzi do lotu poziomego.
14. KLEPSYDRA, WEJŚCIE ZE ŚRODKA Z° 2/4 BECZKI W DÓŁ, WYJŚCIE
ODWRÓCONE. Model wznosi się pod kątem 45 , zostaje wypchnięty o 135° do poziomego
lotu odwróconego, wykonuje zejście w dół pod kątem 45° z dwoma akcentami beczki
akcentowanej na cztery, przechodzi do lotu poziomego, zostaje zaciągnięty o 135°, po czym
103
przechodzi do lotu poziomego w pozycji odwróconej na tym samym poziomie jak rozpoczął
wykonywanie figury.
15. TRZY CZWARTE ÓSEMKI PIONOWEJ. Model wykonuje pętle zewnętrzną w górę, a
następnie pół pętli wewnętrznej dokładnie pod pętlą zewnętrzną, po czym przechodzi do lotu
poziomego.
16. ODWRACANY LOT NA BOKU, WYJŚCIE ODWROCONE. Model w locie poziomym
wykonuje ¼ beczki i leci prosto na boku, następnie wykonuje półbeczkę w przeciwnym
kierunku lecąc na drugim boku, po czym wykonuje ¼ beczki w tym samym kierunku
przechodząc do lotu odwróconego.
Uwagi:
Odcinki lotu na boku są o równej długości i czasie trwania i są na tyle długie, żeby
zademonstrować kontrolowany i nieprzerwany lot na boku.
17. PÓŁ PĘTLI KWADRATOWEJ W GÓRĘ Z DWOMA AKCENTAMI BECZKI
AKCENTOWANEJ NA CZTERY, WYJŚCIE ODWRÓCONE. Model wznosi się
pionowo, wykonuje dwa akcenty beczki akcentowanej na cztery i przechodzi do poziomego
lotu odwróconego.
18. DWIE I PÓŁ ZWITKI KORKOCIĄGU PLECOWEGO. Model wykonuje dwie i pół
zwitki korkociągu plecowego, nurkuje pionowo i przechodzi do lotu poziomego.
Uwagi:
Wejście beczką autorotacyjną – 0 pkt.
Wejście „na siłę” – obniżenie punktacji.
19. PÓŁ POZIOMEJ KLEPSYDRY, Z PÓŁBECZKĄ I DWOMA PÓŁBECZKAMI W
PRZECIWNYCH KIERUNKACH. Model wznosi się pod katem 45° i wykonuje pół beczki,
następnie nurkuje pionowo, zostaje zaciągnięty o 135° i na wznoszeniu 45° wykonuje dwie
półbeczki w przeciwnych kierunkach, po czym przechodzi do lotu poziomego.
20. ÓSEMKA POZIOMA W DÓŁ Z WPISANYMI PÓŁBECZKAMI. Model wykonuje ¾
pętli zewnętrznej w dół, przechodzi półbeczką wpisaną w ostatnią 1/8 wykonanej pętli i
pierwszą 1/8 drugiej pętli do wykonania pętli zewnętrznej, będącej bezpośrednio za pierwszą
pętlą, następnie przechodzi drugą półbeczką wpisaną tak samo jak pierwsza do wykonania
części pętli, do wyjścia do lotu poziomego.
Uwagi:
Obie pętle muszą być okrągłe, półbeczki muszą być wpisane we fragmenty pętli.
21. PÓŁPĘTLA ZEWNĘTRZNA W DÓŁ Z PEŁNĄ BECZKĄ, WYJŚCIE ODWRÓCONE.
Model wykonuje półpętlę zewnętrzną, po czym natychmiast wykonuje beczkę, a następnie
przechodzi do lotu poziomego w pozycji odwróconej.
Uwagi:
Beczka musi być wykonana natychmiast po półpętli.
22. PĘTLA SZEJŚCIOKĄTNA Z 2/4 BECZKI AKCENTOWANEJ NA GÓRZE. Model
wykonuje pętle sześciokątną, na górnym boku wykonuje dwa akcenty beczki akcentowanej na
cztery.
23. LĄDOWANIE. Patrz P-05.
PROGRAM FINAŁOWY F-05
1.
START. Patrz P-05.
2.
PĘTLA Z WPISANĄ BECZKĄ. Model wykonuje pętle z wpisaną pełną beczką w całą pętle.
3.
PÓŁ PĘTLI KWADRATOWEJ NA ROGU Z 2/4 BECZEK AKCENTOWANYCH,
WYJŚCIE ODWRÓCONE: Model wznosi się pod kątem 45°, wykonuje dwa akcenty beczki
akcentowanej na cztery, zostaje wypchnięty o 90°, na drugim wznoszeniu 45° wykonuje
następne dwa akcenty beczki akcentowanej na cztery i przechodzi do lotu poziomego w
pozycji odwróconej.
104
4.
SKOBEL W DÓŁ Z PEŁNĄ BECZKĄ W DÓŁ, POZYTYWNĄ BECZKĄ
AUTOROTACYJNĄ W GÓRĘ, WYJŚCIE ODWRÓCONE. Przed środkiem strefy model
nurkuje pionowo, wykonuje pełną beczkę i półpętlą zewnętrzną przechodzi do pionowego
wznoszenia na którym wykonuje pozytywną beczkę autorotacyjną, po czym przechodzi do lotu
poziomego w pozycji odwróconej.
Uwagi:
Beczka autorotacyjna musi być pozytywna.
5.
FIGURA „6” Z PÓŁBECZKĄ, WYJŚCIE ODWRÓCONE. Model nurkuje pionowo,
wykonuje półbeczkę a następnie ¾ pętli wewnętrznej, po czym przechodzi do lotu poziomego
w pozycji odwróconej.
6.
KLEPSYDRA, ODWRÓCONE
WEJŚCIE ZE ŚRODKA Z 2/4 BECZKI W DÓŁ. Model
wznosi się pod kątem 45° , zostaje wypchnięty o 135° do lotu poziomego, wykonuje zejście w
dół pod kątem 45° z dwoma akcentami beczki akcentowanej na cztery, przechodzi do lotu
poziomego w pozycji odwróconej, zostaje wypchniety o 135°, po czym przechodzi do lotu
poziomego na tym samym poziomie jak rozpoczął wykonywanie figury.
7.
DWIE ZWITKI KORKOCIĄGU, WYJŚCIE ODWRÓCONE. Model wykonuje dwie
zwitki korkociągu i przechodzi do lotu poziomego w pozycji odwróconej.
Uwagi:
Wejście beczką autorotacyjną – 0 pkt.
Wejście „na siłę” – obniżenie punktacji.
8. 3 AKCENTY BECZEK AKCENTOWANYCH NA 4
W PRZECIWNYCH
KIERUNKACH, WYJŚCIE ODWRÓCONE..W locie poziomym z pozycji odwróconej
model wykonuje trzy akcenty beczki akcentowanej na cztery i następnie trzy akcenty beczki
akcentowanej na cztery w przeciwnym kierunku, po czym przechodzi do lotu poziomego w
pozycji odwróconej.
9. PRZEWRÓT Z 2/8 BECZKI AKCENTOWANEJ DO GÓRY I ¾ BECZKI
AKCENTOWANEJ W DÓŁ. Model wznosi się pionowo, wykonuje dwa akcenty beczki
akcentowanej na osiem, następnie wykonuje przewrót, na pionowym zejściu model wykonuje
trzy akcenty beczki akcentowanej na cztery i przechodzi do lotu poziomego.
10. OKRĄG Z WPISANYMI TRZEMA BECZKAMI W PRZECIWNYCH KIERUNKACH,
PIERWSZA NA ZEWNĄTRZ. Model leci po okręgu (od siebie lub do siebie) z trzema
wpisanymi beczkami w przeciwnych kierunkach, pierwsza i trzecia na zewnątrz okręgu, po
czym przechodzi do lotu poziomego w tym samym punkcie gdzie zaczął wykonywać figurę.
Uwagi:
Beczki muszą mieć stałe tempo obrotu.
Zmiana kierunku beczek musi być natychmiastowa.
Okrąg musi być o stałym promieniu z uwzględnieniem korekty na wiatr.
Punktacja musi być obniżona, jeśli okrąg jest zbyt duży i wykonany za daleko, lub jeśli
wykonywany „do siebie” wykracza poza strefę.
11. PÓŁ BECZKI, PÓŁ PĘTLI ZEWNĘTRZNEJ, PEŁNA BECZKA. Model wykonuje pół
beczki, następnie pół pętli zewnętrznej i natychmiast pełną beczkę, po czym przechodzi do lotu
poziomego.
Uwagi:
Półbeczka musi być wykonana bezpośrednio przed półpętlą, a pełna beczka bezpośrednio po
niej.
12. AVALANCHE W DÓŁ Z 1 ½ NEGATYWNEJ BECZKI AUTOROTACYJNEJ,
WYJŚCIE ODWRÓCONE. Model wykonuje pół pętli zewnętrznej w dół, na dole wykonuje
1 ½ negatywnej beczki autorotacyjnej, po czym półpętlą w górę przechodzi do lotu poziomego
w pozycji odwróconej.
Uwagi:
Beczka autorotacyjna musi być negatywna.
13. SKOBEL W DÓŁ , ZACIĄGNIĘTY-WYPCHNIĘTY-WYPCHNIĘTY, 2/8 BECZKI
AKCENTOWANEJ W DÓŁ, ¼ BECZKI W GÓRĘ (ALBO 2/4 W DÓŁ, ½ W GÓRĘ).
105
Model nurkuje pionowo i wykonuje dwa akcenty beczki akcentowanej na osiem (lub dwa
akcenty beczki akcentowanej na cztery), po czym wykonuje pół pętli zewnętrznej i na
pionowym wznoszeniu wykonuje ¼ (lub ½) beczki, a następnie przechodzi do lotu poziomego.
14. PIŁKA GOLFOWA W DÓŁ Z PÓŁBECZKAMI. Model nurkuje pod katem 45°, wykonuje
półbeczkę, następnie ¾ pętli wewnętrznej i na wznoszeniu 45° drugą półbeczkę, po czym
przechodzi do lotu poziomego
15. PÓŁ PĘTLI KWADRATOWEJ W DÓŁ Z 1 ½ POZYTYWNEJ BECZKI
AUTOROTACYJNEJ. Model nurkuje pionowo, wykonuje 1 ½ pozytywnej beczki
autorotacyjnej po czym przechodzi do lotu poziomego.
Uwagi:
Beczka autorotacyjna musi być pozytywna.
16. ODWRACANY LOT NA BOKU, WYJŚCIE ODWROCONE. Model w locie poziomym
wykonuje ¼ beczki i leci prosto na boku, następnie wykonuje pół beczki w przeciwnym
kierunku, leci na drugim boku, po czym wykonuje ¼ beczki w tym samym kierunku
przechodząc do lotu odwróconego.
Uwagi:
Odcinki lotu na boku są o równej długości i czasie trwania i są na tyle długie, żeby
zademonstrować kontrolowany i nieprzerwany lot na boku.
17. PÓŁ PĘTLI ZEWNETRZNEJ Z WPISANĄ PEŁNĄ BECZKĄ. Model wykonuje pół pętli
w zewnętrznej z wpisaną pełną beczką, a następnie przechodzi do lotu poziomego.
18. ZEJŚCIE 45° Z 2/4 BECZKI AKCENTOWANEJ, JEDNA NEGATYWNA BECZKA
AUTOROTACYJNA W PRZECIWNYM KIERUNKU, ½ BECZKI NA WYJŚCIU. Model
nurkuje pod kątem 45° i wykonuje dwa akcenty beczki akcentowanej na cztery następnie
natychmiast negatywną beczkę autorotacyjną w przeciwnym kierunku, przechodzi do lotu
poziomego w pozycji odwróconej i wykonuje półbeczkę.
Uwagi:
Beczka autorotacyjna musi być natychmiast po beczce akcentowanej.
Beczka autorotacyjna musi być w przeciwnym kierunku niż beczka akcentowana.
Beczka autorotacyjna musi być negatywna.
Pół beczki na wyjściu jest częścią figury.
19. LĄDOWANIE. Patrz P-05.
PROGRAM FINAŁOWY F-07
1.
START. Patrz P-05.
2.
SKOBEL
ZACIAGNIĘTY-WYPCHNIETY-WYPCHNIĘTY,
4/8
BECZKI
AKCENTOWANEJ W GÓRĘ, POZYTYWNA BECZKA AUTOROTACYJNA W DÓŁ,
WYJŚCIE ODWROCONE. Model wykonuje pionowe wznoszenie z czterema akcentami
beczki akcentowanej na osiem, następnie półpętle zewnętrzną i na pionowym opadaniu
pozytywną beczką autorotacyjną, po czym przechodzi do poziomego lotu odwróconego.
Uwagi:
Beczka autorotacyjna musi być pozytywna.
3.
TRZY CZWARTE ODWRÓCONEJ ÓSEMKI KUBAŃSKIEJ Z PÓŁBECZKĄ I 2/4
BECZKI. Model wznosi się pod kątem 45° i wykonuje pół beczki, po czym wykonuje trzy
czwarte pętli zewnętrznej, następnie na drugim wznoszeniu 45° wykonuje dwa akcenty beczki
akcentowanej na cztery, po czym przechodzi do lotu poziomego.
4.
PODWÓJNY AVALANCHE W DÓŁ. Model wykonuje pętle zewnętrzną w dół, na dole
wykonuje negatywną beczkę autorotacyjną, a na górze pozytywną beczkę autorotacyjną.
Uwagi:
Beczki autorotacyjne muszą być odpowiednio negatywna i pozytywna.
5. PÓŁ KWADRATOWEJ PĘTLI ZEWNETRZNEJ, DWIE PÓŁBECZKI W
PRZECIWNYCH KIERUNKACH, WYJŚCIE ODWRÓCONE. Model nurkuje pionowo i
106
wykonuje dwa akcenty beczki akcentowanej na dwa w przeciwnych kierunkach, następnie
przechodzi do lotu poziomego w pozycji odwróconej.
Uwagi:
Zmiana kierunku pomiędzy półbeczkami musi być natychmiastowa.
6. FIGURA „S” Z WPISANYMI BECZKAMI W PRZECIWNYCH KIERUNKACH,
WYJŚCIE ODWRÓCONE. Model wykonuje pół pętli zewnętrznej, po niej natychmiast
drugie pół pętli dokładnie nad pierwszą, po czym przechodzi do lotu poziomego w pozycji
odwróconej. W każdą półpętle wpisana jest pełna beczka (druga w przeciwnym kierunku niż
pierwsza).
Uwagi:
Półpętle muszą być okrągłe.
Beczki muszą być ciągłe i wpisane w półpętle.
Beczki muszą być w przeciwnych kierunkach.
Zmiana kierunku pomiędzy półbeczkami musi być natychmiastowa.
7.
NEGATYWNA BECZKA AUTOROTACYJNA, PÓŁ PĘTLI. Z lotu odwróconego model
wykonuje negatywną beczkę autorotacyjną i natychmiast półpętlę wewnętrzną, po czym
przechodzi do lotu poziomego.
Uwagi:
Beczka autorotacyjna musi być negatywna
Pół pętli musi być wykonane bezpośrednio po beczce autorotacyjnej.
8.
BECZKA POWOLNA Z LOTU NA BOKU, WYJŚCIE ODWROCONE. Model wykonuje
¼ beczki przechodząc do lotu na boku , po czym wykonuje beczkę powolną w przeciwnym
kierunku, następnie z lotu na boku przechodzi do lotu poziomego w pozycji odwróconej
wykonując ¼ beczki w kierunku przeciwnym do beczki powolnej.
Uwagi:
Lot na boku powinien być zademonstrowany tylko krotko.
9.
KAPELUSZ Z ¾ BECZKI AKCENTOWANEJ NA 4 W GÓRĘ I ¾ BECZKI W DÓŁ.
Model wznosi się pionowo, wykonuje trzy akcenty beczki akcentowanej na cztery, przechodzi
do lotu odwróconego, nurkuje pionowo, wykonuje trzy czwarte beczki, po czym przechodzi do
lotu poziomego.
Uwagi:
Lot poziomy w poprzek strefy musi być odwrócony.
Długość odcinka lotu poziomego w poprzek strefy pozostaje do decyzji zawodnika.
10. OKRĄG Z WPISANYMI DWOMA BECZKAMI W PRZECIWNYCH KIERUNKACH.
Model leci po okręgu (od siebie lub do siebie) z dwoma wpisanymi beczkami w przeciwnych
kierunkach, pierwsza na zewnątrz okręgu, po czym przechodzi do lotu poziomego w tym
samym punkcie gdzie zaczął wykonywać figurę.
Uwagi:
Beczki muszą mieć stałe tempo obrotu.
Zmiana kierunku beczek musi być natychmiastowa.
Okrąg musi być o stałym promieniu z uwzględnieniem korekty na wiatr.
Punktacja musi być obniżona, jeśli okrąg jest zbyt duży i wykonany za daleko, lub jeśli
wykonywany „do siebie” wykracza poza strefę.
11. SKOBEL ZACIAGNIĘTY-WYPCHNIĘTY-ZACIĄGNIĘTY, ½ BECZKI W DÓŁ,
ALBO ¼ W GÓRĘ I ¼ W DÓŁ. Model wznosi się pionowo (alternatywnie na wznoszeniu
wykonuje ¼ beczki), wykonuje pół pętli zewnętrznej po czym przechodzi do nurkowania
pionowego i wykonuje pół beczki (alternatywnie ¼ beczki), a następnie przechodzi do lotu
poziomego.
12. PÓŁ PĘTLI KWADRATOWEJ, BECZKA AKCENTOWANA NA CZTERY W GÓRĘ,
2 ½ ZWITKI KORKOCIĄGU PLECOWEGO, WYJŚCIE ODWRÓCONE. Model za
środkiem strefy wznosi się pionowo i wykonuje beczkę akcentowaną na 4, przechodzi do
poziomego lotu odwróconego, zmniejsza gaz a następnie wykonuje dwie i pół zwitki
korkociągu plecowego na środku strefy, po czym przechodzi do lotu poziomego w pozycji
odwróconej.
Uwagi:
Wejście beczką autorotacyjną – 0 pkt.
107
Wejście „na siłę” – obniżenie punktacji.
13. PÓŁ PĘTLI KWADRATOWEJ NA ROGU Z PÓŁBECZKAMI. Model wznosi się pod
kątem 45°, wykonuje pół beczki, zostaje zaciągnięty o 90°, na drugim wznoszeniu 45°
wykonuje następne pół beczki i przechodzi do lotu poziomego.
14. PĘTLA TRÓJKĄTNA W DÓŁ Z LOTEM NA BOKU. Model nurkuje pod katem 45°,
zostaje wypchnięty o 135°, z pozycji odwróconej wykonuje ¼ beczki przechodząc do lotu na
boku po linii prostej, wykonuje następne ¼ beczki i przechodzi do lotu odwróconego, zostaje
wypchnięty o 135°, wykonuje wznoszenie 45°, po czym przechodzi do lotu poziomego.
Uwagi:
Odcinek lotu na boku musi być na tyle długi, żeby zademonstrować kontrolowany i
nieprzerwany lot na boku.
15. PÓŁ PĘLI Z WPISANĄ PEŁNĄ BECZKĄ, WYJŚCIE ODWRÓCONE. Model wykonuje
pół pętli zewnętrznej z wpisaną w nią pełną beczką, a następnie przechodzi do lotu poziomego
w pozycji odwróconej.
16. BECZKA AKCENTOWANA NA CZTERY, WYJŚCIE ODWROCONE. Z pozycji
odwróconej model wykonuje beczkę akcentowaną na cztery po czym przechodzi do lotu
poziomego w pozycji odwróconej.
17. PRZEWRÓT Z 4/8 BECZKI AKCENTOWANEJ DO GÓRY I 1/2 BECZKI W DÓŁ,
WYJŚCIE ODWRÓCONE. Model wznosi się pionowo, wykonuje cztery akcenty beczki
akcentowanej na osiem, następnie wykonuje przewrót, na pionowym zejściu model wykonuje
pół beczki i przechodzi do lotu poziomego w pozycji odwroconej.
18. WZNOSZENIE 45° Z 1 ½ NEGATYWNEJ
BECZKI AUTOROTACYJNEJ. Z pozycji
odwróconej model wznosi się pod kątem 45°, a następnie wykonuje 1 ½ negatywnej beczki
autorotacyjnej, po czym przechodzi do lotu poziomego.
Uwagi:
Beczka autorotacyjna musi być negatywna.
Wyjście następuje na wyższym poziomie lotu.
19. LĄDOWANIE. Patrz P-05.
108
109
110
111
112
113
114