P. Dzik - Kształtowanie wizerunku Burmistrza/Wójta

Kształtowanie wizerunku
Burmistrza/Wójta
Ustroń 20-21 stycznia 2011.
Konwent Burmistzów i Wójtów Śląskiego Związku
Gmin i Powiatów
Piotr Dzik
Wizerunek organizacji
PONIEWAŻ OTOCZENIE ŚWIADCZY
O GOSPODARZU
Wizerunek organizacji
• Miejsce w którym pracuję (bo trzeba pamiętać, że
wizerunek szefowej/szefa przenosi się na wizerunek
instytucji);
• 4P wizerunkowe;
• Ekspresje firmy – impresje klientów (EF=IK);
• Wszyscy są profesjonalni, nowocześni, otwarci,
aktywni, nastawieni na klienta;
• A jak jest naprawdę? Czy badamy jak nas oceniają?
• Spójność jest kluczem (System Identyfikacji Wizualnej)
Jak to u nas wygląda
Co nam mówią te znaki? Jak miejscowość chce się pokazać? Co ma do
zaoferowania? Czy tożsamość wizualna kreowana przez logo
promocyjne jest spójna z innymi działaniami , zwłaszcza Urzędu?
4P
3 kluczowe aspekty
Wygląd
SZATA CZYNI CZŁOWIEKA CZYLI NIGDY
NIE MA DRUGIEJ OKAZJI BY ZROBIĆ
PIERWSZE DOBRE WRAŻENIE
Patrzą i widzą, słyszą i czują czyli
wizerunek statyczny
Dlaczego ubiór jest tak istotny?
•
•
•
•
Ubiór jako wizytówka;
Poprawia naszą wiarygodność w oczach
interesantów;
Wpływa na ocenę pracownika przez
przełożonego (i odwrotnie!);
Buduje nie tylko autorytet osobisty, ale także
instytucji, którą się reprezentuje.
Czy jest „dress code”?
•
•
•
Kanon stroju, który wyznacza wyraźne reguły i
zasady ubioru służbowego;
Zbiór reguł jakimi powinniśmy się kierować
przy doborze stroju do pracy;
„Strój korporacyjny”;
Dział dla Panów
Stroje męskie (oficjalne) są dużo
bardziej ograniczone i sformalizowane.
Mówiąc inaczej – możemy sobie
pozwolić na mniej niż Panie.
Wiem dobrze, że rozpoczynanie od
wygląda nie najlepiej – ale ponieważ
jestem mężczyzną i - siłą rzeczy –
trochę lepiej się na tym znam – po
prostu potrzebuję rozgrzewki prze
przejściem do kodu kobiecego
Wizerunek statyczny
Powinien być neutralny;
Na pierwszym planie jest twarz;
Podział strojów męskich
Stroje nieformalne – wyjściowe, noszone do
godziny 20.00.
Stroje formalne – to stroje wizytowe,
wieczorowe, noszone na specjalne,
szczególnie ważne i uroczyste okazje po godz.
20.00.
Stroje nieformalne
Business dress – klasyczny strój nieformalny,
czyli garnitur + krawat. Obowiązuje żelazna
zasada: „maksymalnie dwa wzory oraz trzy
kolory”
Business casual – łączy wygodę i swobodę z
koniecznością zachowania dobrego wizerunku
firmy i wiarygodności jej przedstawiciela.
Cecha charakterystyczna: brak wymogu noszenia
krawata.
Co należy mieć w garderobie
Proszę uwierzyć – jedne buty to za mało
Strój biznesowy
•
GARNITUR:
•
•
•
•
•
Wykonany z tkanin
wysokiej jakości, z czystej
wełny lub wełną jako
głównym składnikiem;
Najczęściej w różnych
odcieniach szarości i
granatu, zakładany do
biura, na konferencje,
spotkanie;
Im późniejsza pora dnia,
tym ciemniejszy garnitur;
Niedopuszczalne są kolory
jaskrawe, np. żywa zieleń;
Garnitur występuje jako
najciemniejsza część,
krawat jaśniejszy, koszula
najjaśniejsza.
• KOSZULA:
•
•
•
•
Częścią
„międzynarodowego
uniformu” jest jasna
koszula z kołnierzykiem i
mankietami;
Garnitur + krawat + koszula
= zharmonizowana całość;
Ubranie jednokolorowe:
koszula kolorowa lub
kolorowa we wzorki;
Ubranie z delikatnym
wzorkiem: koszula
jednokolorowa o
pastelowym odcieniu;
Rozwiązania konserwatywne
•
•
•
•
Ubranie granatowe: koszula w błękitnym,
nienasyconym kolorze;
Ubranie szare: koszula w kolorze błękitnym
lub kremowym;
Białą koszulę nosimy na specjalne okazje,
najczęściej wieczorem.
Jasny, pastelowy kolor rozświetla twarz
Krawat
•
•
•
•
•
Kolorystycznie dobrany do garnituru i koszuli;
Koszula jaśniejsza - krawat ciemniejszy; ciemniejsza jaśniejszy;
Krawat powinien się odznaczać, ale nie wyróżniać!
Krawat nie powinien przyciągać uwagi! Prawidłowo
dobrany oraz zawiązany krawat powinien sięgać do
środka paska u spodni;
Najbezpieczniejsze łączenie krawata z koszulą: ton w
ton lub kontrastowo do ubrania, np. do popielatego
garnituru koszula i krawat w kolorze czerwonego wina.
MARYNARKA:
Zapinana na dwa guziki – jednorzędowa;
najbardziej twarzowa i wyszczuplająca;
Wracają dwurzędówki.
Kołnierzyki
Wcale nie są jednakowe
Na lato
Spotkania niższego szczebla:
Spodnie garniturowe + eleganckie buty + koszula z
krótkim rękawem;
Marynarka nie jest obowiązkowa;
Do koszuli z krótkim rękawem nie zakładamy
krawata!
Ostatni guzik koszuli pod szyją pozostaje zawsze
rozpięty;
Materiał: wskazane materiały lekkie, np. len.
Cztery przymiotniki
Dodatki
Buty - ze skóry, najlepiej wiązane, czarne gdyż jest to kolor uniwersalny;
Brązowe: stylowe, lecz nie tak eleganckie jak czarne. Najlepiej prezentują
się z brązowymi i szarymi spodniami. Nie wolno łączyć ich z czarnymi
skarpetkami.
Pasek – w kolorze butów, dyskretny, z klamrą, która nie rzuca się w oczy,
najlepiej srebrna lub mosiężna, idealna szerokość paska: do 5 cm.
Skarpetki – ciemne; dopasowane do stroju; powinny być na tyle długie, by
w czasie siedzenia nie było widać gołych łydek.
Okulary – oprawki skromne, odpowiednie do kształtu twarzy. Prosty
kształt oraz wielkość, która nie zdominuje twarzy. Szkła nie powinny być
przyciemniane.
Zegarek – dopuszczalne zarówno na skórzanym pasku jak i z metalową
bransoletą. Sportowe niewskazane.
Biżuteria – stanowią ją zegarek i spinki do mankietów. Dopuszczalne są
obrączki oraz sygnety rodowe.
Wpinki do klapy marynarki-logo firmy, organizacji, klubowe.
Błędy:
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
Marynarka + spodnie – oficjalny strój;
Zakładanie swetra pod marynarkę;
Niedoprasowane spodnie i niewypastowane buty;
Noszenie obuwia sportowego do garnituru, marynarki;
Noszenie lakierek do spodni typu jeans lub do garnituru;
Zakładanie kurtki, która jest krótsza od marynarki;
Rozpinanie najwyższego guzika koszuli z zawiązanym krawatem;
Noszenie plecaczka do garnituru;
Widoczny podkoszulek;
Noszenie sandałów do garnituru;
Noszenie zbyt krótkich skarpetek;
Noszenie koszuli z krótkim rękawem (do krawata) pod marynarką;
Noszenie przez mężczyznę muszki lub krawata z węzłem fabrycznie
zawiązanym;
Używanie torebki na dokumenty.
Dwa straszliwe przykłady
Ludwik Dorn
Wacław Martyniuk
Dział dla Pań
Kobiece stroje oficjalne są dość
sformalizowane co do kroju i formy,
natomiast zdecydowanie „luźniejsze”
w kolorystyce. Oprócz szarości oraz
granatów dla Pań istnieje ciemna
zieleń, głębokie, burgundowe
czerwienie, brązy, ecru.
Jednakże zasad również należy
przestrzegać – zasada, że szata zdobi
człowieka stosuje się (choć można to
uznać za wyraz seksizmu i braku
równouprawnienia) do Pań bardziej
niż do mężczyzn – paniom się mniej
wybacza.
Zasady podstawowe
• Ubieranie dobieramy do swojego, realnego, typu
i rozmiaru;
• Obcisłe i przylegające stroje – w obecnych
realiach – przynależą do typów A B C (mówiąc
wprost – szczupłych);
• Długości dopasowujemy do figury;
• Strój powinien „opływać” sylwetkę;
• Załamania i zakłócenia pogrubiają i skracają;
• Nie moda lecz klasyka i dobry smak zapewniają
szacowny i budzący zaufanie wygląd.
Długości
• Spódnice (sukienki) – zasada podstawowa –
zależy od nóg
–
–
–
–
Względnie uniwersalna długość do kolan
Uwaga na rozcięcia
Kiedy dłuższe a kiedy krótsze
Czego unikać (w zależności od wzrostu, wieku i tuszy)
• Spodnie
– Dopasowane do butów
– Inaczej przy płaskim obcasie, inaczej przy wysokim
Zakazy absolutne (dla wszystkich) w
strojach biznesowych
•
•
•
•
•
•
•
•
•
Bluzki bez ramion
Sukienki na ramiączkach
Zestawienia (nawet w upał) – żakiet/bielizna
Eksponowanie nagiego brzucha
Eksponowanie spodniej (dolnej) bielizny
Palce u nóg (sandałki)
Buty „sportowe”
Białe rajstopy (pończochy)
Kabaretki
Dwa straszliwe przykłady
Katarzyna Hall
Anna Mucha
Zalecenia dodatkowe, wynikające z
sylwetki
• Panie drobne:
Unikać rzeczy za dużych
lub zmniejszanych
Zakazany ciężki krój
butów (uwaga na
platformy)
Zalecane lekkie, wąskie
buty lub kozaki
Uwaga na kaptury i
obszerne nakrycia głowy
(z wyglądu duże i ciężkie)
• Panie „duże a
niewysokie”
Zakazane duże i
agresywne wzory
Zakazane obcisłe ubrania
i poziome cięcia
Zalecane:
Pionowe kroje
Pionowe desenie
Ubiory luźniejsze (co nie
oznacza za duże)
Zalecenia dodatkowe, wynikające z
sylwetki
• Panie wysokie (180 cm i
więcej):
Unikać zbyt wysokich
obcasów
Agresywne wzory też nie
zalecane
Falbanki i bufki – nie
istnieją
• Sylwetki D, E, F:
Pozwalające na ekspozycję
ramion, szyi, dekoltu,
przedramion, dołu nóg
Nieco luzu
Miękkie materiały
Płaszcze i żakiety o
pionowych deseniach
Unikać: rzeczy zbyt dużych,
marszczonych, spodni z
mankietami, „rurek”,
rzeczy obcisłych, rzeczy
zamykających się w
kwadracie, zbyt długich
płaszczy
Ubrania 1 – bluzki, koszule
Prostota i klasyka
Wygodne rękawy
Proste kołnierze
Ostrożnie z falbankami,
koronkami, żabotami
Jak i kiedy – przeźroczystość
Ostrożnie z zestawieniami
„szkolnymi” (biała
bluzka/granatowy kostium
Ubrania 2 - spódnice
• Prostota i klasyka
• Bez falban i różnic w długości
• Fasony: tuba, tulipan, z kontrafałdami, klosz,
układana, plisowana,
• Jeśli figura pozwala – szeroka talia
• Gładkie lub w dyskretny wzór
• Materiały – niemnące
• Unikać dzianin
Ubrania 4 - spodnie
•
•
•
•
•
Prostota i klasyka
Czarne proste i dobre – absolutnie konieczne!
Dzienne i wieczorowe – różnice
Dla kogo mankiety (gdy modne)
Żadnych ściągaczy i odniesień do sportu
Ubrania 5 - żakiety
• Kostium nie musi być kobiecym garniturem
(ta sama góra i dół), może to być dobre
zestawienie żakietu i spodni (lub spódnicy)
• Klasyka – dopasowane marynarkowe kroje
• Zestawy dopasowane do sylwetek – inne dla A
B C, inne dla D E F
• Bez: agresywnych wzorów, wielkich krat
• Materiały na zimę i lato
Buty
•Czarne (pełne) czółenka
na szpilkach z klasycznym
noskiem (5-7 cm)
•Czarne pantofle bez pięt
(wysokość jw)
•Czółenka na słupkach
•Długie buty
•Sportowe (w fasonie)
•Pantofle na płaskim
obcasie
Biżuteria
•
•
•
•
•
•
Wysmakowana
Vintage zawsze się sprawdza
Dobry zegarek
Bransoletka
Klipsy lub kolczyki
Zasada „jednego pierścionka” (nie dotyczy
obrączki)
• Klamra do włosów – w zgodzie z resztą stroju
Dodatki
•
•
•
•
•
•
Torebka
Teczka biznesowa
Rękawiczki
Szale i chusteczki
Parasol
Nakrycia głowy
Mowa ciała
LUDZIE NAJPIERW PATRZĄ, POTEM
SŁUCHAJĄ – JEŚLI PRZEKAZ JEST
SPRZECZNY UWIERZĄ W TO CO WIDZĄ
Wizerunek dynamiczny
10 kanałów komunikacji niewerbalnej
1.Gestykulacja
2.Mimika
3.Dotyk
4.Spojrzenie (kontakt
wzrokowy)
5.Dystans fizyczny
(sfery)
6. Pozycja ciała
7.Wygląd fizyczny
8.Intonacja
9.Dźwięki parajęzykowe
10.Aranżacja miejsca
spotkania
Powitania
Czyli gra o dominację
Spojrzenia
Gesty
Dystans fizyczny
Ostrzeżenie
• Słynna reguła:
– 55% w komunikacji zależy od mowy ciała
– 38% od tonacji
– A zaledwie 7% od tego co mówimy
• To nieprawdziwe uogólnienie bardzo
szczególnej sytuacji
Ostrzeżenie
Słowo
CHODZI O TO BY JĘZYK GIĘTKI
POWIEDZIAŁ TO CO POMYŚLI GŁOWA
Wizerunek dynamiczny
Komunikacja werbalna
• Reguły konwersacyjne (kreowanie wizerunku
komunikacją słowną)
• Wiadomości pozytywne / negatywne
• Czego chcesz, od kogo, na kiedy, postać
informacji zwrotnej
• Reguła hamburgera
• Jak mówić nie
Polska to bardzo trudna języka być
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
Eeee….
Nie posiadam wiedzy
W temacie
Pieniążki
Rok czasu
13 maj
W dniu 5 luty Kowalski Jan
Zabezpieczyliśmy warunki
Autor wypadku
Alokacja zasobów
Odbicie rykoszetem
Słowa mogą ranić
Neutralne
Swobodna
Elastyczna
Ufna
Hojna
Odważna
Żywa
Systematyczna
Stała
Ostrożna
Spokojna
Oszczędna
Badawcza
Solidna
Nacechowane
Niechlujna
Nieobliczalna
Lekkomyślna
Rozrzutna
Ryzykancka
Chaotyczna
Pedant
Nudna
Tchórzliwa
Zamknięta
Skąpa
Podejrzliwa
Tępa
Ale mogą też ośmieszać mówcę…
•
•
Ja jestem z wykształcenia historykiem, więc na wszelki wypadek powiem, jak to
naprawdę w praktyce wyglądało. Były w polskim sejmie trzy fazy dochodzenia do
decyzji politycznych. Pierwsza faza to była faza zgłaszania poglądów. Każdy mógł sobie
zgłosić, jaki chciał. Druga faza to była faza ucierania poglądów. Nie wiem, jak to pani
tłumaczka przetłumaczy na angielski, ale ucieranie to jest coś jak w wielkim tyglu, jeżeli
trze się, aż się zrobi jednolita masa. Ucierano poglądy przez długotrwała dyskusję. Ale
jeśli to nie pomogło i niech choćby jedna osoba niezdecydowana albo przeciwna, to
mogła wstać na sali parlamentu polskiego, krzyknąć liberum veto i czym prędzej uciec.
Zrywała w ten sposób sejm. Więc polska szlachta wymyśliła trzecią fazę działania.
To była faza bigosowania. Jak pani tłumaczka to przetłumaczy, nie wiem. Bigos to
szczególne, specyficzne danie. Kapusta siekana i siekane mięso długotrwale gotowane.
No więc trzecia faza – siekanie, bigosowanie polegało na to, że krewka szlachta
chwytała za szable i takiego, który psuł ustrój państwa, który psuł prawo, po prostu
brała na szable, nim zdążył uciec. Wszystko działało do roku 1562, kiedy pierwszemu
posłowi polskiemu udało się nie tylko krzyknąć liberum veto, ale uciec, nim się szlachta
zorientowała, nim wzięła za szable pan Siciński, starosta upicki uciekł na Litwę. I to był
początek kryzysu. Nie wiem, jak sobie z tym poradzi Unia Europejska, ale tam jest
liberum veto i od czasu do czasu trzeba brać się za bigosowanie
Jak mówić i słuchać
•
•
•
•
•
•
•
Poproś o uwagę;
Zwróć uwagę na otoczenie;
Określ swoje wymagania;
Trzymaj się tematu;
Podsumuj rozmowę;
Naucz się słuchać;
Doceniaj informację zwrotną
Na piśmie
•
•
•
•
•
Adresaci (do kogo);
Temat wiadomości;
Czego oczekujesz, od kogo, na kiedy;
Jak ma wyglądać informacja zwrotna;
Data, priorytet, kategoria (do wiadomości, do
konsultacji, do decyzji)
• Zanim odpiszesz – przeczytaj do końca
Jak chwalić – jak ganić
Chwalimy:
•
•
•
•
Publicznie
Konkretnie (osobowo)
Szczerze
Z dokładnym określeniem
czego oczekujesz w
przyszłości
• Wskaż nagrodzony wysiłek i
rezultaty
• Pokaż i zaraź innych
Ganimy
• Prywatnie (w 4 oczy)
• Hamburger
• Zacznij od pozytywnej
informacji
• Powiedz co było źle
• Powiedz jak to naprawić
• Zapytaj o zrozumienie i
poproś o demonstrację
• Zapytaj jak to będzie
wyglądało w przyszłości
Na zakończenie
JAK OBRAZIĆ (I TO TRZEBA
WIEDZIEĆ)
Po pierwsze
• Styl wypowiedzi:
–
–
–
–
U nas się tego nie praktykuje
To nie należy do moich obowiązków
Nie wolno mi tego zrobić
Nie mam pojęcia
• Wyrażenia:
–
–
–
–
–
–
–
–
Wydaje się Pan nie rozumieć
Jest Pan w błędzie
Musi Pan
Nie będziemy
My nigdy
My nie możemy
Myli się Pan
Tego nie przewidują nasze procedury
Po drugie
•
•
•
•
•
Język ciała to jest:
Puste spojrzenie
Spuszczona głowa
Roztargnione wiercenie się
Unikanie wzroku
•
•
•
•
•
•
•
•
•
I zachowanie:
Zwracanie się do ludzi „po nazwisku”, lub przezwiskami o negatywnym znaczeniu;
Przerywanie wypowiedzi innych w sposób nietaktowny i gwałtowny;
Uprzedzanie wypowiedzi, złośliwe „zgadywanie” co drugi ma zamiar powiedzieć;
Przypisywanie rozmówcy ukrytych, złych zamiarów;
Gwałtowne sprzeciwianie się, nieuprzejme zaprzeczenia;
Słuchanie w taki sposób, by osoba mówiąca spostrzegła, że traktujemy ją jako kłamcę,
Wykorzystywanie uśmiechu w celu zdyskredytowania rozmówcy;
Okazywanie poirytowania wypowiedziami, zachowaniami a nawet obecnością rozmówcy.
To niezawodnie doprowadzimy rozmówcę do szału
To groźna broń – więc jej stosowanie wymaga rozwagi
PYTANIA?
Dziękuję za uwagę
[email protected]
+48 32 364 04 07
+ 48 660 430 575