Systematyczność przede wszystkim

„Systematyczność przede wszystkim”
DRODZY RODZICE
Podczas pracy w szkole staramy się nieustannie stymulować rozwój psychofizyczny
Waszych Pociech. Nauczyciele kontrolują postępy, wspierają uczniów w działaniach,
wzmacniają mocne strony, wskazują sposoby uczenia się, które pomogą osiągnąć efekty.
Ścieżka edukacyjna naszych dzieci nie zawsze jest łatwa i przyjemna. Wymagania jakie
stawia XXI wiek to między innymi ogromna kreatywność, wszechstronność, szybkie
i błyskotliwe odpowiedzi. Początki edukacji nie dla każdego są przysłowiową „bułka
z masłem”, a do tego bywa, że uczeń nie chce – uczyć się literek, czytać o Ali i Oli, nie
obchodzi go, że tabliczka mnożenia będzie towarzyszyć mu do końca życia, a sztukę pięknej
kaligrafii pragnie zastąpić klawiaturą.
Wiemy jak ważne jest utrwalanie zdobytej w szkole wiedzy, ćwiczenie poznanych
umiejętności, dlatego tak istotne jest by, w drodze do „Małych – wielkich” sukcesów
postawić na systematyczność. Dziecko nie musi ćwiczyć długo, ważne by ćwiczyło
codziennie. 15 minut dziennego treningu czytania czy pisania zaowocuje oczekiwanymi
efektami. Dlaczego dzieci tak szybko przechodzą kolejne poziomy w swoich ulubionych
grach komputerowych? Ponieważ grają w nie regularnie.
Dlatego właśnie konieczna jest nasza współpraca, wzajemne wspieranie się. Jako Rodzice
macie Państwo mnóstwo okazji
do bycia najlepszymi nauczycielami swoich pociech.
Możecie w różnych okolicznościach i przy różnych okazjach przeprowadzić domową
„minilekcję”. Pod Waszym czujnym okiem dziecko może wykonywać ćwiczenia, które są
kontynuacją edukacji szkolnej. Mogą być to gry i zabawy, które oprócz rozwijania
umiejętności i poszarzania wiedzy uczą zachowań społecznych takich jak np. umiejętność
przegrywania czy postępowania według określonych zasad. Ważne jest, by nauka poprzez
zabawę dostarczała przyjemności.
Oczekując dobrych wyników w nauce nie zapominajcie drodzy Rodzice, o tym że dobrze
jest gdy :
- dziecko ma swoje specjalne miejsce przygotowane do nauki i gdy może zadania wykonywać
zawsze o tej samej porze. Dobry czas na naukę, ćwiczenia, gry i zabawy edukacyjne czyli
tzw. wyż intelektualny, to godziny popołudniowe między 16, a 18.
- miejsce do pracy i zabaw rozwijających sprawność intelektualną jest uprzątnięte, bez
niepotrzebnych rzeczy, które rozpraszają uwagę. Warto też zadbać o względną ciszę w domu,
przyciszyć lub wyłączyć telewizor czy radio.
- dziecko przed pracą związaną z wysiłkiem intelektualnym odpoczęło, ponieważ pamięć
pracuje sprawniej gdy człowiek jest zrelaksowany.
- dziecko doświadcza pozytywnej motywacji. Należy słownie zachęcać i motywować
pociechę do aktywności, do podejmowania wyzwań gdy coś wydaje się zbyt trudne. Chwalić
nie tyle za efekt pracy, lecz za włożony w nią wysiłek. Mówcie : „Miło mi patrzeć jak
starannie wykonałeś to zadanie, sprawia mi radość twoja cierpliwość. Cieszę się, że byłaś
wytrwała i
dokończyłaś to trudne ćwiczenie. Dziś osiągnąłeś tyle, jutro będzie jeszcze
lepiej”.
- używajcie często pochwał „ Dobra robota”, „zasługujesz na medal”, „tak trzymaj”; słowne
wzmocnienia są świetnym motywatorem do dalszej pracy.
A oto kilka ćwiczeń, które możecie zaproponować dziecku do zabawy, jednocześnie
stymulując rozwój pociechy :
1. Kolorowe kredki (dwa komplety)- układamy przed dzieckiem jakiś wzór z pięciu
kredek. Prosimy, by dziecko przez ok.2 minuty przyglądało się układowi kredek, po
czym zakrywamy go np. serwetką. Zadaniem dziecka jest odtworzenie takiego samego
wzoru z kredek. Ważne jest, by zadanie jeszcze kilka razy kontynuować, za każdym
razem zwiększając ilość kredek aż do 12.
2. Na opak – dziecko stoi naprzeciw osoby dorosłej (może bawić się więcej osób). Osoba
dorosła wymienia daną część ciała jednocześnie na nią wskazując np. ucho. Dziecko
słucha, obserwuje rodzica i wykonuje za nim ruch. Musi być jednak bardzo
skoncentrowane i czujne, ponieważ rodzic co chwilę myli się mówiąc daną część
ciała, ale pokazując inną np. wskazuje na oko, a pokazuje kolano. Dziecko musi
wychwycić w porę pomyłkę i wskazać poprawną część ciała. Zabawa rozwija
spostrzeganie wzrokowo – słuchowe oraz koncentrację uwagi.
3. Transport na plecach – w tej zabawie może brać udział więcej osób. Dziecko siada
tyłem do rodzica. Pierwsza i ostatnia osoba mają kartki i coś do pisania. Osoba, która
siedzi na końcu rysuje na kartce jakiś symbol, literę, cyfrę, figurę itp. - ma to być coś
łatwego, a nie skomplikowanego. Następnie rysuje to samo palcem na plecach
dziecka. Jeśli bawi się więcej osób dziecko przekazuje wiadomość dalej rysując ją na
plecach osoby siedzącej przed nią. Jeśli bawicie się we dwoje, wtedy dziecko rysuje
na kartce to co poczuło. Osoby porównują swoje rysunki, sprawdzają czy „transport”
został poprawnie odebrany. Zabawa trwa tak długo jak chcecie, należy zamieniać się
miejscami, by dziecko mogło być zarówno adresatem jak i odbiorcą wiadomości.
Zabawa wzmacnia koncentracje uwagi, jest bardzo lubiana przez dzieci.
4. Pamięć – czytamy dziecku najpierw pięć, później siedem, a następnie dziesięć
wyrazów, najlepiej rzeczowników. Dziecko wysłuchuje, a następnie powtarza wyrazy.
Kolejność wymienianych rzeczowników nie ma znaczenia, ważna jest ilość
zapamiętanych słów. Zabawa rozwija pamięć słuchową i uczy zapamiętywania
poprzez kojarzenie.
5. Figury geometryczne (koło, kwadrat, trójkąt, prostokąt, romb – mogą być wycięte z
papieru). Zasady zabawy są takie same jak w zabawie „kolorowe kredki”.
6. Gdzie jest ta sylaba? – wypisujemy dziecku kilka wyrazów, które zawierają sylabę np.
„da”. Dziecko musi w wyrazach wskazać określoną sylabę. Wyrazy dobieramy
według własnego pomysłu. Za każdym razem gdy się bawimy można zmieniać
poszukiwana sylabę.
Życzę przyjemności z towarzyszenia dzieciom w rozwoju intelektualnym, fizycznym,
psychicznym i społecznym. Pomagając dzieciom, pomagamy sobie. Na efekty systematycznej
pracy z dzieckiem nie trzeba będzie długo czekać.
Sylwia Raśniewska