Komentarze - metodyka przygotowania - Oaza
Transkrypt
Komentarze - metodyka przygotowania - Oaza
Komentarz przed znakiem pokoju – pomaga przyjąć i przekazać dar pokoju, którym wierni powinni się nawzajem obdarować, Przede wszystkim musimy sobie uświadomić jaki jest cel komentarzy stosowanych w naszych wspólnotach. „Komentator (…) za pomocą objaśnień i pewnych pouczeń wprowadza wiernych w liturgię i przygotowuje ich do lepszego jej zrozumienia” OWMR 105b Z tychże słów możemy wyciągnąć dwa wnioski: K. służy uwydatnieniu związku między słowem a obrzędem liturgii. K. pomaga w uzyskaniu czynnego uczestnictwa wiernych poprzez objaśnienia symboli, modlitw i czytań prowadzące do coraz pełniejszego ich zrozumienia. Komentarz przed pieśnią uwielbienia po Komunii świętej – wprowadza w treść pieśni, może przypomnieć tekst antyfony na Komunię świętą, zachęca do radosnego uwielbienia Boga. Przy weryfikacji komentarza powinno uwzględniać się następujące rzeczy: MA BYĆ Przygotowany czytelnie na piśmie Krótki i zwięzły Napisany stylem prostym i religijnym Wnoszący coś nowego Tak wiec w liturgii możemy skomentować wszystko: Msza święta: procesję wejścia, pozdrowienie, akt pokuty, czytania, psalm, procesje z Ewangeliarzem, wyznanie wiary, modlitwę wiernych, procesję z darami, Modlitwę Eucharystyczną, Ojcze nasz, modlitwę o pokój, znak pokoju, obrzędy Komunii św., błogosławieństwo i rozesłanie Pieśni (podanie strony w śpiewniku i wyjaśnienie wyboru tej właśnie pieśni) Psalmy i inne części Liturgii Godzin Postawy ciała i gesty, oraz szeroko pojęte znaki liturgiczne Co do Mszy świętej liturgiści określają w których miejscach może wystąpić komentarz i czego powinien on dotyczyć. Komentarz przed Mszą świętą – w tym miejscu można wyjaśnić poszczególne części liturgii, gestów, znaków, wprowadzić do tajemnicy dnia, czy też nakreślić w wypadku świętego jego osobę (za co został święty, jaki wzór możemy z niego czerpać), itp. Komentarz przed Liturgią Słowa – jego zadaniem jest uwrażliwić na prawdę, że w słowie, które będzie głoszone przemawia sam Bóg, jego treść ma zachęcić do przyjęcia Jego słowa. Może wyeksponować główną myśl czytań lub także wyjaśniać po krótce kontekst historyczny danych wydarzeń. Nie może być jednak streszczeniem czytań, czy też wywodem teologicznym. Komentarz przed procesją z darami – jego głównym celem jest przypomnienie sensu tego obrzędu, omawia dary niesione w procesji i zachęca do ofiarowania siebie Bogu. Może również przygotowywać wiernych do przeżywania Modlitwy Eucharystycznej, podkreślając tajemnicę przeistoczenia i uświęcającej mocy Ducha Świętego. Komentarz przed prefacją (po dialogu kapłana i wiernych) – podaje motyw dziękczynienia Bogu za otrzymane od Niego dary. Zrozumiały dla każdego NIE MA BYĆ Czytany z kawałka kartki ( podkładka ) Modlitwą, kazaniem Zawierać wiele rozbudowanych zdań Wyprzedzać podobnie brzmiące wezwania kapłana Zawierać pytania retoryczne, bezpośrednie cytaty, rozkazy, wezwania Materiały: Jest to przede wszystkim liturgia danego dnia, trzeba zapoznać się z rubrykami w mszale, z czytaniami liturgicznymi dnia, ważnymi obchodami w Kościele (np. tydzień modlitw o jedność chrześcijan), ew. życiorysem świętego, LG. Trzeba mieć również na uwadze okres liturgiczny, specyfikę celebracji (np. Czy msza z udziałem dzieci? Udzielaniem chrztu?). Przy odczytywaniu komentarza należy zachować następujące zasady: Strój piękny, lecz skromny. Gdyż osoba czytająca komentarz spełnia funkcję liturgiczną. Komentarz należy odczytać spoza ambony z specjalnie przygotowanego na ten cel miejsca. Wyjaśnienia i zachęty należy wypowiadać spokojnym wyraźnym głosem w odpowiednim czasie. Należy pamiętać o podkładce pod kartkę z komentarzem o jednolitym, stonowanym kolorze. WAŻNE!!! Komentarz przede wszystkim ma poprzedzać lub towarzyszyć czynnością liturgicznym. Nie należy więc przerywać modlitw, które stanowią całość. Komentator powinien zaczekać na wiernych aż usiądą i aż się uciszy. Porada: Najlepiej i najskuteczniej pisze się komentarz po modlitwie do Ducha Świętego. Wierzcie mi, to(bardziej ON) działa. Dobrze jest też wypisać sobie w punktach motywy występujące w materiałach.