czytaj

Rozpoczynamy Świętowanie pamiątki Męki, Śmierci
i Zmartwychwstania naszego Pana Jezusa Chrystusa.
WIELKI TYDZIEŃ
Wielki tydzień rozpoczyna się Niedzielą Męki Pańskiej, czyli
Palmową, a kończy Niedzielą Zmartwychwstania. A zatem te dwie
„wielkie niedziele” stanowią jakby klamrę, spinającą w jedną
całość dwa najistotniejsze wydarzenia zbawcze: bolesną śmierć
i chwalebne zmartwychwstanie Chrystusa.
W sposób szczególny, prawdę tę ukazują zwłaszcza ostatnie
trzy dni między tymi niedzielami – Triduum Paschalne. W liturgii
tych dni w sposób wyjątkowy uobecniają się zbawcze wydarzenia
paschalne. Bogactwo czytań biblijnych i tekstów liturgicznych oraz
różnorodność znaków i symboli występujących w obrzędach
liturgicznych nabożeństw sprawowanych w dniach Świętego
Triduum, pomaga ma nam poznać, a przez poznanie i godne przeżycie także w pełni zrozumieć sens
oraz znaczenie tych wydarzeń w dziele zbawienia.
Tak więc w kolejnych dniach liturgia przybliży nam te najistotniejsze wydarzenia sprzed 2000
lat. Pierwszym z nich będzie uroczysty wjazd Jezusa Chrystusa do Jerozolimy, (upamiętniony
w procesji z palmami w Niedzielę Palmową). Następnie począwszy od Wielkiego Poniedziałku do
Wielkiej Środy liturgia ukaże Chrystusa – cierpiącego sługę, dobrowolnie składającego w ofierze
swoje życie, aby wejść razem z nami – ludźmi do chwały Ojca. Dalej, poprzez wielkoczwartkowy
obrzęd umycia nóg, (na pamiątkę wydarzeń, jakie rozegrały się podczas ostatniej wieczerzy),
pojmania i uwięzienia Chrystusa, (procesja do „ciemnicy”), ukrzyżowanie Chrystusa, (odsłonięcie
i adoracja Krzyża), Grób Pański, ogień i woda obrzędów Wigilii Paschalnej, (wyczekiwanie
zbawienia), aż do Zmartwychwstania Chrystusa, (najważniejszego wydarzenia w historii Zbawienia,
jakie miało miejsce w niedzielny poranek po Jego ukrzyżowaniu).
Triduum Paschalne rozpoczyna się Mszą Wieczerzy Pańskiej w Wielki Czwartek, zaś jego punktem kul
jest obchód Wigilii paschalnej w Wielką Noc, kończy się nieszporami Niedzieli Zmartwychwstania.
Jest to największe święto w Kościele chrześcijańskim, a zarazem szczyt całego roku liturgicznego.
W Niedzielę Palmową Kościół obchodzi pamiątkę triumfalnego wjazdu Jezusa Chrystusa do
Jerozolimy dla dokonania swego paschalnego misterium. Chrystus jako Mesjasz i Król, bierze w
posiadanie święte Miasto królewskie. Pragnie tym samym wskazać na swoje nowe Królestwo. Mimo
wiwatujących tłumów, wie, co go w tym mieście spotka. Wie, że będzie odrzucony i skazany na
śmierć. Jednak inauguruje nowe Królestwo, które nie jest królestwem ludzkim, ale Bożym. Do tego
królestwa należą ci, którzy pójdą za Nim, pełnym miłości i posłuszeństwa, aż do śmierci i to śmierci
krzyżowej. Triumfalny wjazd do miasta świętego jest zapowiedzią owego „niebieskiego Jeruzalem”,
do którego prowadzi nas Chrystus, kiedy „z mocą i w majestacie” przyjdzie w chwale na końcu
świata. Symbolizuje to procesja z palmami, jak owi święci i błogosławieni w Królestwie niebieskim.
Punktem kulminacyjnym obrzędów Niedzieli Palmowej jest odczytanie opisu Męki Pańskiej.