Prenatalne korzenie przywiązania (więzi) w psychoterapii

Abstrakt i podsumowanie
Barbara Jakel
Prenatalne korzenie przywiązania (więzi) w psychoterapii
Publikacje w języku angielskim, niemieckim i włoskim.Tłumaczenie na język polski.
Otto Rank, dobrze znany pionier w dziedzinie psychologii prenatalnej, podkreślił wielkie znaczenie
okresu prenatalnego i traumy okołoporodowej dla psychiki osoby. Jeżeli rozumiemy
"Urwiderstand” (albo, Najbardziej Pierwotny Opór) jako najgłębszy poziom egzystencjalnej obrony,
wtedy konfrontacja z traumą egzystencjalnej zmiany powinna mieć kluczowe znaczenie jako ważny
cel w psychoterapii. Ten wykład przedstawia w zarysie szkic Psychoterapii ukierunkowanej
Prenatalnie i Okołoporodowo skupionej na poszukiwaniu przywiązania (relacji, wiezi) jako
podstawowego narzędzia kształtowania się tożsamości od początku życia. Rozwój człowieka wymaga
ucieleśnienia Self, czego nie da się osiągnąć bez relacyjności. Wyjaśniona zostanie funkcja procesu
pierwotnego rezonansu podczas okresu prenatalnego. Self rozwija się na poziomie interpersonalnym i
poziomie esencjonalnym i B. Jakel wyszczególniła jego prenatalne korzenie jako Więź
Interpersonalną i Esencjonalną (czyli substancjalną, więź jako taką, więź z samym sobą, więź per se).
Będzie też pokazane jak jakość prenatalnego przywiązania może wpłynąć na pourodzeniowe
poszukiwanie tożsamości.
Interpersonalna Więź, która kształtuje sie juz w okresie prenatalnym, jest uzależniona od jakości
pierwotnej relacji. Jeżeli ta więź zawodzi, wówczas Self próbuje się ochronić przed rozszczepieniem
przez tworzenie poczucia całości na poziomie rdzennym (potencjał Self zwany idiomem, unikatową,
jednostkową, centralną tożsamością.
To sugeruje tezę, że w ten sposób, niezależnie od głębokości wczesnej traumatyzacji, każda osoba ma
potencjał, by przetransformować traumę zmiany egzystencjalnej (swiat prenatalny versus
postanatalny)
Béla Grunberger i André Green rozwijali swe poglądy w oparciu o poglądy Freuda na temat
prenatalnych korzeni narcyzmu.
Pojęcie Bipolarnego Self (Jakel, 2001, 2004, 2008) jest związane z tymi teoriami. Służy wyjaśnieniu
tego jak prenatalny uraz może spowodowac pierwotno- narcystyczne stany Self juz przed urodzeniem,
jako wyraz izolacji od wiezi. Ponadto, jaki wpływ będzie miał na to konflikt między prenatalnymi
procesami wiezi - versus splitingu.
Dlatego, trauma narodzin może być rezultatem egzystencjalnej sytuacji nienarodzonego w prenatalej
przestrzeni więzi. Teoria i praktyka Prenatalnie i Okołoporodowo ukierunkowanej Psychoterapii będą
wyjaśnione za pomocą ilustracji. Cel teorii i praktyki Prenatalnie i Okołoporodowo ukierunkowanej
Psychoterapii będzie zdefiniowany w odniesieniu do pojęć terapii, podejścia metodologicznego,
implikacji terapeutycznych i roli terapeuty; PPP postuluje terapię zorientowaną na więź, opartą na
twierdzeniu o istnieniu przedurodzeniowej pełni, w celu transformacji urazu przed i
okołoporodowego. To integracyjno- analityczne podejście zawiera też bezpośrednią konfrontację z
urazem (praca z trauma) na poziomie pamięci implicite (przeciwienstwo explicite) kiedy to zdolność
do tworzenia więzi jest już u klienta rozwinięta.
Podsumowując, szczegółowo będzie rozwinięte zagadnienie, jak prenatalny i okołoporodowy uraz
może spowodować powstanie odizolowanych faz Self jako zdysocjowanej części osobowości jednostki,
wskazując na prenatalne pochodzenie powstawania tożsamości w rozwoju człowieka.