ZACZYNAM NOWĄ DROGĘ

ZACZYNAM NOWĄ DROGĘ...
Clémence, matka bliźniaków... Według tradycji, aby bliźnięta dobrze
się chowały, po nich musi przyjść na świat jeszcze braciszek lub
siostrzyczka. Zgodnie z narzuconym przez tradycję zwyczajem, po
dwóch latach Clémence urodziła swoje piąte dziecko, zapewniając
sobie spokój. Mija rok i oczekuje narodzin kolejnego dziecka. Nie
może pogodzić się z jego przyjściem na świat, męczy się, ciągle ma
przed oczami swoją gromadkę dzieci do wykarmienia, jej mąż jest
tylko zwykłym rolnikiem. Wreszcie podejmuje decyzję o przerwaniu
ciąży.
W miejscu zamieszkania Clémence radzi się okolicznych akuszerek,
a one zachęcają ją do usunięcia dziecka. Już siedzi, czeka na zabieg.
30 metrów od głównej drogi przechodzą wierni odprawiając drogę
krzyżową. Clémence rozpoznaje swoje pobożne sąsiadki, więc zrywa
się z miejsca i dołącza do nich, szepcze nieznane modlitwy, dołącza
do szeregu i przybywa do Misji.
Nagle wykrzykuje z głębokim westchnieniem i łzami w oczach:
„Drodzy przyjaciele, dziecko, które noszę w łonie, samo już przebyło
drogę krzyżową. Ja po raz pierwszy odmówiłam «Ojcze nasz» i
«Zdrowaś Maryjo» . Chciałabym więc, mówi, zapisać się na lekcje
katechizmu, oczekiwać narodzin dziecka jako osoba wierząca”. Tu
właśnie zaczyna się cudowna historia Clémence.
Dzięki gorliwej modlitwie podczas drogi krzyżowej oboje z mężem
przygotowują się do przyjęcia chrztu i zawarcia związku
małżeńskiego w kościele, jak również do chrztu ich ostatniego
nowonarodzonego dziecka.
S. Jacqueline KDzJ