D - Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Wołominie

Sygn. akt: II K 1234/12
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 1 lipca 2014 r.
Sąd Rejonowy w Wołominie w II Wydziale Karnym w składzie:
Przewodniczący – SSR Agnieszka Olszewska
Protokolant – Rafał Kawałowski
po rozpoznaniu w dniu 1 lipca 2014 r. sprawy G. K., ur. (...) w W., syna H. i J. z d. G., oskarżonego o to, że w dniu 18
listopada 2012r. w miejscowości Z. powiatu (...), województwa (...) na ul. (...) będąc w stanie nietrzeźwości posiadając
w I próbie 1,04 mg/l, w II próbie 1,09 mg/l i w III próbie 1,04 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, kierował
samochodem m-ki B. (...) o nr rej. (...), w ruchu lądowym po drodze publicznej, będąc już wcześniej prawomocnie
skazany za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, tj. o
czyn z art. 178a § 4 k.k.
I. Oskarżonego G. K. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 178a § 4 k.k.
skazuje go i wymierza mu karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności
II. Na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k., art. 70 § 1 pkt 1 k.k. wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo
zawiesza oskarżonemu na okres lat 5 (pięciu) tytułem próby;
III. Na podstawie art. 71 § 1 k.k. wymierza oskarżonemu karę 100 (stu) stawek dziennych grzywny, wysokość jednej
stawki przyjmując na kwotę 20 zł (dwudziestu złotych);
IV. Na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary grzywny zalicza oskarżonemu okres jego zatrzymania
w dniu 18 listopada 2012 roku jako równoważny 2 (dwóm) stawkom dziennym grzywny i uznaje, że do wykonania
pozostaje kara grzywny w wymiarze 98 (dziewięćdziesięciu ośmiu) stawek dziennych;
V. Na podstawie art. 42 § 2 k.k. orzeka wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych
na okres 5 (pięciu) lat;
VI. Zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 520 (pięciuset dwudziestu) zł tytułem kosztów sądowych,
w tym kwotę 380 (trzystu osiemdziesięciu) zł tytułem opłaty.
UZASADNIENIE
Na podstawie całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w aktach sprawy i ujawnionego w toku rozprawy
głównej sąd ustalił następujący stan faktyczny:
W dniu 18 listopada 2012 r. o godzinie 1.50 G. K. kierował pojazdem marki B. (...) o numerze rejestracyjnym
(...). Pojazd ten został zatrzymany do kontroli drogowej na ulicy (...) w Z. przez pełniących służbę w patrolu
zmotoryzowanym funkcjonariuszy Policji – K. M. i Ł. S.. W trakcie legitymowania G. K. funkcjonariusze wyczuli od
niego intensywną woń alkoholu, w związku z czym został on zatrzymany i przewieziony do KP w Z., gdzie poddano
go badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu. Badanie to dało wyniki: o godz. 2.27 – 1,04 mg/l, o
godz. 2.28 – 1,09 mg/l, zaś o godz. 2.44 – 1,04 mg/l. (dowody: zeznania świadka K. M. – k. 22-23, protokół użycia
urządzenia kontrolno-pomiarowego do ilościowego oznaczenia alkoholu w wydychanym powietrzu – k. 5-5v., protokół
zatrzymania osoby – k. 2-3).
G. K. był uprzednio dwukrotnie karany, w tym za czyn z art. 178a § 1 k.k., figuruje w ewidencji kierowców naruszających
przepisy ruchu drogowego, posiada uprawnienia do prowadzenia pojazdów mechanicznych. (dowody: informacja z
Krajowego Rejestru Karnego – k. 42-43, informacja Starostwa Powiatowego w W., Wydział Komunikacji – k. 40,
informacja o wpisach w ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego – k. 44)
Przedstawiony powyżej stan faktyczny sąd ustalił na podstawie wskazanych wyżej dowodów oraz pozostałego
uznanego przez sąd za wiarygodny materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie i ujawnionego w toku rozprawy
głównej.
W toku postępowania przygotowawczego G. K. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i skorzystał z prawa
do odmowy składania wyjaśnień. (k.13).
Sąd w całości dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego G. K.. Wyjaśnienia oskarżonego ograniczyły się do przyznania
się do winy, bowiem w pozostałym zakresie oskarżony skorzystał z przysługującego mu prawa do odmowy składania
wyjaśnień. W ocenie Sądu oskarżony przyznał się do popełnienia czynu, gdyż w rzeczywistości go popełnił, o czym
świadczą przeprowadzone dowody, w szczególności w postaci zeznań świadka K. M. oraz protokołu użycia urządzenia
kontrolno-pomiarowego do ilościowego oznaczania alkoholu w wydychanym powietrzu.
Za wiarygodne sąd uznał zeznania świadka K. M. (k. 22-23). Wskazany świadek jest funkcjonariuszem Policji, nie
miał powodu by fałszywie obciążać oskarżonego. Nadto jego relacja w całości koresponduje z pozostałym materiałem
dowodowym (w tym z wyjaśnieniami oskarżonego, który przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu), tworząc
spójną i logiczna całość, nie pozostającą w sprzeczności z zasadami wiedzy i doświadczenia życiowego.
Walor wiarygodności sąd przyznał też dowodom z dokumentów zgromadzonych i ujawnionych w toku rozprawy
głównej. Sąd nie dopatrzył się również żadnych okoliczności, dla których można byłoby zakwestionować inne
dokumenty zgromadzone w toku niniejszej sprawy.
Dokonane powyżej ustalenia faktyczne pozwalają z całą stanowczością stwierdzić, iż oskarżony G. K. swoim
zachowaniem wypełnił znamiona przestępstwa określonego w art. 178a §4 k.k., albowiem będąc w stanie nietrzeźwości
prowadził pojazd mechaniczny w ruchu lądowym będąc wcześniej prawomocnie skazanym za prowadzenie pojazdu
mechanicznego w stanie nietrzeźwości. Pojęcie stanu nietrzeźwości zdefiniowane zostało w art. 115 § 16 kk. Wskazany
przepis stanowi, iż stan ten zachodzi m.in., gdy zawartość alkoholu w 1 dm3 wydychanego powietrza przekracza
0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość. W chwili zatrzymania zawartość alkoholu w 1 dm 3
wydychanego przez G. K. powietrza przekraczała 0,25 mg i wynosiła o godzinie 2.27 – 1,04 mg/l, o godz. 2.28 – 1,09
mg/l, zaś o godz. 2.44 – 1,04 mg/l.
Oskarżony G. K. był już wcześniej prawomocnie skazany za czyn z art. 178a § 1 k.k., tj. prowadzenie pojazdu
mechanicznego w stanie nietrzeźwości, wyrokiem Sądu Rejonowego w Wołominie z dnia 16 lipca 2002 r. w sprawie
V K 111/02.
Wymierzając oskarżonemu karę za przypisane mu przestępstwo sąd wziął pod uwagę wszelkie okoliczności ujawnione
w sprawie oraz miał na uwadze dyrektywy wymiaru kary określone w art. 53 kk.
Za okoliczność obciążającą G. K. sąd uznał znaczny stopień społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu,
przejawiający się w postaci zamiaru, w jakim oskarżony działał oraz w rodzaju naruszonych przez niego dóbr. Opisane
powyżej zachowanie oskarżonego jednoznacznie wskazuje, że przypisanego mu czynu dopuścił się on działając w
zamiarze bezpośrednim. G. K. jest doświadczonym kierowcą – prawo jazdy posiada od 9 lipca 1998 r. Był również
uprzednio karany za przestępstwo z art. 178a § 1 kk, a normy dopuszczalnego stężenia alkoholu w wydychanym
powietrzu zostały w niniejszej sprawie przekroczone w stopniu znacznym. Okoliczności te wskazują, że G. K. musiał
zdawać sobie sprawę, iż znajduje się w stanie nietrzeźwości, pomimo tego zdecydował się prowadzić samochód.
Oskarżony dopuścił się przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, a co za tym idzie uderzył w jedno z
podstawowych dóbr chronionych prawem. Okolicznością obciążającą jest, zdaniem sądu, również uprzednia karalność
oskarżonego a także fakt że figuruje on w rejestrze osób naruszających przepisy ruchu drogowego.
Jako okoliczność łagodzącą Sąd uwzględnił fakt przyznania się przez oskarżonego do popełnienia zarzucanego czynu.
Mając na uwadze powyższe okoliczności sąd doszedł do przekonania, że wymierzona oskarżonemu kara spełnia
wymogi zarówno prewencji indywidualnej jak i generalnej, a także odpowiada stopniowi zawinienia i społecznej
szkodliwości jego czynu.
Sąd może zawiesić wykonanie kary w sytuacji, gdy jest przekonany, iż skorzystanie z takiej możliwości będzie
wystarczające dla osiągnięcia wobec sprawcy celów kary, w szczególności dla zapobieżenia powrotowi do przestępstwa,
przy wystąpieniu pozostałych przesłanek wskazanych w art. 69 § 1 i 2 k.k. W przypadku sprawcy czynu przypisanego
oskarżonemu wypełniającego znamiona przestepstwa z art. 178a § 4 k.k. ustawodawca w art. 69 § 4 k.k. ograniczył
możliwosć warunkowego zawieszenia kary do szczególnie uzasadnionych wypadków. Zdaniem sądu, w niniejszej
sprawie, wypadki takie zachodzą. Oskarżony przyznał się do zarzucanego mu czynu, nie próbował także utrudniać
prowadzonego przeciwko niemu postępowania karnego. Ponadto oskarżony, który już wcześniej wyjeżdżał za
granicę w celach zarobkowych, przebywa obecnie w Anglii. Zdaniem sądu uniemożliwienie oskarżonemu – w
Polsce bezrobotnemu, bez prawa do zasiłku – ustabilizowania swojej sytuacji życiowej i podjęcia próby zgodnego
z obowiązującym porządkiem prawnym funkcjonowania w społeczeństwie byłoby nieracjonalne i sprzeczne z
wychowawczym celem kary, określonym wprost w art. 53 § 1 k.k. Również z powodu powołanych okoliczności,
przy uwzględnieniu warunków osobistych oskarżonego, w przekonaniu sądu zachodzą przesłanki pozwalające na
ustalenie w stosunku do G. K. pozytywnej prognozy kryminologicznej. Wprawdzie G. K. jest osobą uprzednio karaną.
Sąd zważył jednak, iż poprzednio wymierzanymi oskarżonemu karami były kary grzywny, zaś od wydania wyroków
skazujących wobec oskarżonego upłynął długi okres czasu. W tych okolicznościach, zdaniem sądu cele kary w
stopniu wystarczającym spełni kara pozbawienia wolności, której wykonanie zostało zawieszone na maksymalny
przewidywany przez kodeks karny okres próby, a także świadomość oskarżonego, że w przypadku popełnienia przez
niego podobnego przestępstwa umyślnego, w szczególności przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji,
sąd obligatoryjnie zarządzi wykonanie orzeczonej kary.
Zgodnie z brzmieniem art. 71 § 1 kk zawieszając karę pozbawienia wolności, sąd może orzec grzywnę, jeśli jej
wymierzenie na innej podstawie nie jest możliwe – co miało miejsce w niniejszej sprawie. Sąd uznał, że wymierzona
kara 100 stawek dziennych grzywny będzie dla oskarżonego bezpośrednio odczuwalną dolegliwością, zapobiegającą
powstaniu w nim poczucia bezkarności. Ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 20 zł sąd wziął pod uwagę w
szczególności niewielkie dochody sprawcy.
Jako że G. K. był w niniejszej sprawie pozbawiony wolności, sąd na podstawie art. 63 § 1 k.k. okres rzeczywistego
pozbawienia go wolności zaliczył na poczet orzeczonej wobec niego kary grzywny.
W myśl przepisu art. 42 § 2 kk sąd orzeka zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych albo pojazdów
mechanicznych określonego rodzaju, jeżeli sprawca w czasie popełnienia przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu
w komunikacji był w stanie nietrzeźwości. Taka sytuacja miała miejsce w niniejszej sprawie. W przekonaniu sądu
wskazane powyżej okoliczności, w szczególności uprzednia karalność sprawcy za popełnienie czynu z art. 178a § 1 k.k.
oraz bardzo wysokie stężenie alkoholu wwskazują, iż zasadnym było orzeczenie wobec niego środka karnego w postaci
zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów na okres 5 lat.
O kosztach sądowych Sąd orzekł na podstawie art. 627 kpk, nie znajdując podstaw do zwolnienia oskarżonego od ich
ponoszenia. Oskarżony, jak sam zadeklarował, uzyskuje dochody, nikt nie pozostaje na jego utrzymaniu i zdaniem
sądu zapłata całości kosztów przypadających od niego jest w pełni uzasadniona.