Microsoft Excel I 1 Wstęp 2 Adresowanie 3 Formuły

Techniki Informatyczne
Ir, Inżynieria Środowiska, 2013/2014
copyright: KGiIS
WGGiOŚ AGH
Microsoft Excel I
1
Wstęp
Arkusz kalkulacyjny to dwuwymiarowa tablica służąca do przechowywania, przetwarzania i wizualizacji danych. Dane te nie muszą być z sobą powiązane, jak to ma miejsce w bazach danych, mogą być różnego typu (tekstowe,
liczbowe, etc) i formy (wiersze, kolumny, ..). Do arkuszy kalkulacyjnych zaliczamy: Microsoft Excel, Lotus 1-2-3, czy Calc w pakiecie Open Office.
2
Adresowanie
Każda komórka w arkuszu kalkulacyjnym posiada swój adres definiowany
za pomocą 2-3 współrzędnych: nazwy arkusza (jeżeli korzystamy z danych
z innego arkusza wewnątrz danego pliku), numeru kolumny (najczęściej wyrażony literami) oraz numer wiersza. Dla przykładu w programie Excel odwołanie: Ark1!F9 odnosi się do komórki arkusza Ark1 znajdującej się w 6 kolumnie
i 9 wierszu. W przypadku odwoływanie się do pewnego przedziału (prostokątnego) podajemy adresy komórek z lewego górnego i prawego dolnego rogu
rozdzielone dwukropkiem (:), np. zapis A1:B2 odnosi się do czterech komórek
w pierwszych dwóch kolumnach i wierszach danego arkusza.
Istotną rolę w adresowaniu ma symbol dolara $. Oznacza on, że przy
przeciąganiu / kopiowaniu danej formuły, część poprzedzona tym znakiem
ma nie ulegać zmianie. Dla przykładu zapis $A1 powoduje, że kopiując daną
formułę, zawsze ma być wskazywana kolumna pierwsza (A). Alternatywą
bywa nazwanie pewnego obszaru arkusza przy użyciu zmiennych. Ułatwia to
pracę, gdy korzystamy wielokrotnie z pewnych danych (np. wartości stałe dla
danego arkusza, wartości parametrów modelu, etc.) i powoduje zwiększenie
przejrzystości zapisu formuł.
3
Formuły
Microsoft Excel posiada bogatą bazę wbudowanych formuł matematycznych, tekstowych, bazodanowych czy datowych. Odwołanie się do nich odbywa się poprzez wpisanie znaku równości =, podanie ich nazwy oraz argumentów. Dla przykładu policzenie średniej z pierwszych dziesięciu komórek
w kolumnie A wygląda następująco: =Średnia(A1:A10). Kolejne argumenty
wewnątrz funkcji oddzielamy średnikiem. Pełen spis funkcji wraz z przyjmowanymi argumentami i zwracanymi wartościami można znaleźć w pomocy
danego programu.
Począwszy od 1993 istnieje możliwość pisania własnych funkcji korzystając z języka VBA (Visual Basic for Application).
1
Techniki Informatyczne
Ir, Inżynieria Środowiska, 2013/2014
4
copyright: KGiIS
WGGiOŚ AGH
Wykresy
W Microsoft Excel dostępne są następujące typy wykresów1 :
1. Wykresy kolumnowe: służą do pokazywania zmian danych w czasie lub
porównywania elementów.
2. Wykresy słupkowe: służą do porównywania indywidualnych elementów.
3. Wykresy liniowe: służą do pokazywania trendów danych w równych
interwałach.
4. Wykresy kołowe: służą do pokazywania rozmiaru elementów tworzących serię danych proporcjonalnie do sumy elementów. Na wykresie
jest uwzględniana zawsze tylko jedna seria danych, a jest on używany,
gdy trzeba zwrócić uwagę na istotny element danych.
5. Wykresy XY (punktowe): przedstawiają relacje między wartościami numerycznymi pochodzącymi z kilku serii danych lub dwie grupy liczb
traktowane jako jedna seria współrzędnych XY.Wykres punktowy przedstawia relacje między wartościami numerycznymi pochodzącymi z kilku
serii danych lub dwie grupy liczb traktowane jako jedna seria współrzędnych XY.
6. Wykresy warstwowe: służy do wyrażania przebiegu zmiany w czasie.
7. Wykresy pierścieniowe: Podobnie jak wykresy kołowe wykres pierścieniowy przedstawia relacje między poszczególnymi częściami i całością,
jednak może zawierać kilka serii danych.
8. Wykresy radarowe: porównują zagregowane wartości kilku serii danych.
9. Wykresy powierzchniowe: Wykresy powierzchniowe są przydatne wówczas, gdy konieczne jest znalezienie optymalnych kombinacji między
dwoma zestawami danych. Podobnie jak na mapie topograficznej, na
wykresie powierzchniowym kolory i desenie reprezentują obszary znajdujące się w tym zakresie wartości.
10. Wykresy bąbelkowe: są typem wykresu punktowego (XY). Przedstawia
porównanie zestawów trzech wartości i może być wyświetlany z efektem wizualnym 3-W. Rozmiar bąbelka (lub znacznik danych) wskazuje
wartość trzeciej zmiennej.
11. Wykresy giełdowe: Ten typ wykresu jest najczęściej używany do przedstawiania danych dotyczących notowań giełdowych, ale może być również używany w przypadku prowadzenia badań naukowych (na przykład do pokazywania zmian temperatury).
12. Wykresy walcowe, stożkowe lub ostrosłupowe: W przypadku tych typów
wykresów stosowane są walcowe, stożkowe lub ostrosłupowe znaczniki
danych w celu wprowadzenia znaczących efektów do wykresów kolumnowych, słupkowych i kolumnowych 3-W.
1
http://office.microsoft.com/pl-pl/excel-help/dostepne-typy-wykresowHA001034607.aspx
2
Techniki Informatyczne
Ir, Inżynieria Środowiska, 2013/2014
5
copyright: KGiIS
WGGiOŚ AGH
Zadania
1. Stwórz tabliczkę mnożenia korzystając tylko z jednej formuły. Dla tak
powstałej tabliczki policz ilość elementów większych od 10, 20, ..., 90.
2. Wygeneruj tablicę A 6(W)x4(K) wypełnioną liczbami losowymi z rozkładu równomiernego R(-1,1). Zrób jej transpozycję AT , a następnie
policz iloczyn :
A−1 = (AT · A)−1 · AT ;
(1)
3. Stwórz arkusz rozwiązujący dwumian kwadratowy:
f (x) = ax2 + bx + c
4.
5.
6.
7.
(2)
Użyj bezwzględnego adresowania komórek przechowujących wartości
współczynników równania.
Wprowadź dwie daty do arkusza, a następnie policz a)ilość godzin, b)
dni roboczych między nimi.
Zaimplementuj formułę wystawiania oceny końcowej z ćwiczeń na podstawie wprowadzonych danych.
Stwórz wykres sinusa w zakresie od 0 - 360o . Opisz osie. Następnie
dodaj wykres cosinusa. Wprowadź legendę.
Stwórz wykres kołowy składu chemicznego wody z jednego z ujęć w Krakowie(tab.1):
Tabela 1: Zawartość jonów w ujęciu wody w Krakowie [%mval]
Kationy [% mval] Aniony [% mval]
K+
2.027 Cl−
14.763
2−
+
Na
25.237 SO4
44.288
M g 2+
40.683 HCO3− 40.948
Ca2+
32.052
8. Wypełnij tabelę o rozmiarze 20(W) x 10 (K) liczbami z rokładu normalnego N(0, 2). Wykorzystaj formatowanie warunkowe do oznaczenia:
liczb ujemnych (wypełnienie komórki na żółto, tekst w kolorze zielonym) oraz większych od 2.0 (wypełnienie komórki - niebieskie, tekst żółty).
9. Stwórz pseudo bazę danych o polach: imię, nazwisko, kod pocztowy,
miasto, ulica, numer domu/numer mieszkania. Następnie sklej parami
dane. Wymuś formatowanie kodu pocztowego.
3