D - Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin

Sygn. akt VIII RC 159/16
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
S., dnia 29 listopada 2016 r.
Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie VIII Wydział Rodzinny i Nieletnich w następującym składzie:
Przewodniczący: SSR Elżbieta Minkowska
Protokolant: st. sekretarz sądowy Beata Brocka
po rozpoznaniu w dniu 24 listopada 2016 r. w Szczecinie
na rozprawie sprawy
z powództwa małoletniej A. R.
przeciwko T. R.
o alimenty
I. zasądza od pozwanego T. R. na rzecz małoletniej A. R. alimenty w kwocie po 500 (pięćset) złotych miesięcznie
poczynając od dnia 1 grudnia 2016 roku, płatne z góry do 15-go każdego miesiąca, z ustawowymi odsetkami w razie
opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat;
II. w pozostałej części powództwo oddala;
III. odstąpić od obciążenia pozwanego kosztami postępowania;
IV. wyrokowi w punkcie I-szym nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.
Sygn. akt VIII RC 159/16
UZASADNIENIE
Pozwem wniesionym do Sądu w dniu 24 marca 2016 r. małoletnia powódka A. R., reprezentowana przez matkę B.
S., wniosła o zasądzenie
od pozwanego T. R. alimentów w kwocie po 1000 zł miesięcznie płatnych do dnia 15 każdego miesiąca.
Ponadto, powódka wniosła o udzielenie zabezpieczenia poprzez zobowiązanie pozwanego do uiszczania małoletniej
powódce na czas trwania postępowania kwoty
po 1000 złotych miesięcznie płatnych do dnia 15 każdego miesiąca do rąk przedstawicielki ustawowej B. S..
W uzasadnieniu tak sformułowanego pozwu powódka wskazała, że wychowuje małoletnie dziecko – A. R. – urodzoną
dnia (...), oraz że z powodu braku porozumienia pomiędzy pozwanym, a B. S., doszło
do rozpadu związku – od maja 2014 roku pozwany nie zamieszkuje we wspólnym gospodarstwie domowym z
małoletnią córką A. R. oraz z jej matką.
Od czasu wyprowadzki pozwany dobrowolnie opłacał alimenty w wysokości 500 złotych na rzecz małoletniej
A., jednakże w ocenie strony powodowej kwota ta jest dalece niewystarczająca na potrzeby dziecka w wieku
przedszkolnym. B. S. wskazywała ponadto, że alimenty te opłacane są nieregularnie. Miesięczną kwotę wydatkowaną
na małoletnią powódkę oceniła na około 2065 złotych, a dochody pozwanego oszacowała na około 2500 złotych netto.
Dnia 19 maja 2016 r. Sąd udzielił zabezpieczenia w sprawie w ten sposób, że zobowiązał pozwanego T. R. do zapłaty
tytułem alimentów
na rzecz małoletniej A. R. kwoty po 600 złotych miesięcznie, poczynając
od dnia 1 maja 2016 r., płatne z góry do dnia 15-ego każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie zwłoki, do
czasu prawomocnego zakończenia postępowania.
Na rozprawie w dniu 24 listopada 2016 r. przedstawicielka ustawowa małoletniej ponownie podtrzymała żądania
wskazane w pozwie, w szczególności zasądzenia na rzecz małoletniej alimentów w wysokości 1000 złotych miesięcznie.
Pozwany natomiast wskazał, że wnosi o oddalenie żądania w tej wysokości, bowiem wobec jego zarobków w kwocie
1800 złotych netto ocenia je jako wygórowane.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
A. R., urodzona dnia (...) lipca roku, jest dzieckiem pochodzącym
ze związku (...). Rodzice zamieszkiwali razem
do maja 2014 roku, aktualnie żyją w rozłączeniu.
• zeznania B. S. , k. 15 – 16
• odpis skrócony aktu urodzenia, k. 5.
A. R. ma ukończone 3 lata, jest dzieckiem ogólnie zdrowym, uczęszcza do Punktu Przedszkolnego Dzwoneczek od
dnia 1 marca 2016 roku.
Dowód:
• zeznania B. S. , k. 15 – 16,
• zaświadczenie , k. 6.
Przedstawicielka ustawowa małoletniej powódki, B. S., ma lat 21, pracuje jako barista w kawiarni, gdzie zarabia około
700 złotych netto oraz 30 złotych tytułem napiwków miesięcznie; ponadto uczęszcza do liceum zaocznego, zamierza
kontynuować edukację poprzez skończenie kursu trenera fitness. Opłaca czesne
za edukację w wysokości 270 złotych za 2 miesiące. Sprawuje osobistą opiekę nad małoletnią powódką, razem z nią
zamieszkując w mieszkaniu siostry przedstawicielki ustawowej – E. S..
Dowód:
• zeznania B. S. , k. 15 – 16,
• zaświadczenie , k. 34 – 35,
• umowa o przeprowadzenie procesu kształcenia, k. 47 – 50,
• potwierdzenie przelewu, k. 56.
Pozwany T. R. ma lat 25, nie ma wyuczonego zawodu, ukończył gimnazjum. Zamieszkuje wraz z 16-letnią siostrą,
którą się opiekuje, oraz ze swoją partnerką w dwupokojowym mieszkaniu. Jego matka wyjechała 8 lat temu na stałe
do Niemiec, pozostawiając na jego utrzymaniu małoletnią siostrę – o ustanowienie dla której rodziną zastępczą
pozwany wniósł w odrębnym postępowaniu. Partnerka pozwanego pracuje jako przedstawiciel handlowy, zarabiając
około 1700 złotych miesięcznie. T. R. od dnia 1 grudnia 2016 r. podjął zatrudnienie jako monter stolarki okiennej, jego
miesięczny dochód to 1800 złotych netto. Spędza
z małoletnią weekendy w swoim miejscu zamieszkania. Wśród comiesięcznych wydatków wskazuje czynsz za lokal
mieszkalny w wysokości 366 złotych, energię
co miesiąc w wysokości 200 złotych, internet na kwotę 65 złotych, ponadto opłatę
za jedzenie – około 300 złotych miesięcznie oraz 200 złotych miesięcznie na wyżywienie młodszej siostry. Pozwany
oświadczył również, że spłaca 4000 złotych długu z tytułu opłat na telefon w sieci O. oraz w sieci P.. Ponadto ojciec
dziecka zabiera małoletnia powódkę każdy weekend do siebie i w tym również ponosi koszty jej utrzymania dodatkowo
na kwotę około 200 zł miesięcznie ( 4 x 50 zł.)
Dowód:
• zeznania T. R., k. 61 – 62,
• zeznania B. S. , k. 15 – 16,
• umowa o pracę, k. 63 – 67.
Przedstawicielka małoletniej, B. S., szacuje miesięczny koszt utrzymania A. R. na około 2000 złotych – miesięcznie
wydatki określiła
na: opłaty za jedzenie w wysokości około 400 złotych, opłaty na mieszkanie
w wysokości około 500 złotych (w tym około 250 złotych czynszu oraz 250 złotych opłaty z tytułu odszkodowania za
bezumowne korzystanie z lokalu), przedszkole
w wysokości początkowej 740 złotych (jednorazowy koszt wpisowego to 190 złotych, koszt codziennego cateringu to
12 złotych na jeden dzień); aktualnie koszt czesnego
za pobyt w przedszkolu to około 300 złotych miesięcznie, opłata za gaz w wysokości
90 złotych, opłata za internet w wysokości 99 złotych oraz opłata za prąd w wysokości 400 złotych. Strona powodowa
wskazała nadto, że zmuszona będzie ponosić koszt wizyt
u psychologa z powodu przejawiania agresji dziecka – w wysokości 90 złotych.
Dowód:
• zeznania B. S. , k. 15 – 16,
• potwierdzenia opłat za przedszkole, gaz, internet , lokal mieszkalny, zawiadomień
o rozliczeniach okresowych, k. 36 – 46, 51 – 60.
Sąd ustalił ,że usprawiedliwione potrzeby małoletniej A. R. mieszczą się w kwocie około 1000 zł. Udział w opłatach
to kwota 250 zł przedszkole 300 zł. dodatkowo wyżywienie 200 zł ( bo w weekendy dziecko jest u ojca ). około 100 zł
prąd,. gaz 50 zł pieluchy 50 zł. ,środki czystości 30 zł oraz inne jak ubiór..
Sąd zważył, co następuje:
Powództwo małoletniej A. R., reprezentowanej przez jej przedstawicielkę ustawową, zasługiwało na uwzględnienie w
części.
Powództwo oparto o przepis art. 133 § 1 k.r.o., zgodnie z którym rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych
względem dziecka, które nie jest jeszcze
w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają
na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.
Zgodnie z art. 135 § 1 k.r.o. zakres świadczeń alimentacyjnych rodziców względem dzieci każdorazowo wyznaczany
jest przez usprawiedliwione potrzeby uprawnionego oraz zarobkowe i majątkowe możliwości zobowiązanego.
Należy przy tym stwierdzić, że pojęcie usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz pojęcie możliwości
zarobkowych i majątkowych zobowiązanego pozostają we wzajemnej zależności i obie te przesłanki wzajemnie na
siebie rzutują,
a w szczególności przy ustalaniu wysokości alimentów przez Sąd. Odmienny pogląd pozostawałby w sprzeczności z
zasadą równej stopy życiowej dzieci i rodziców, obowiązującej także w sprawach alimentacyjnych (por. SN z dnia 25
marca 1985 r.,
sygn. akt III CRN 341/84).
Usprawiedliwione potrzeby uprawnionego to te, których zaspokojenie zapewni mu – odpowiedni do jego wieku i
uzdolnień – prawidłowy rozwój fizyczny i duchowy. Możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego określają
zarobki i dochody, jakie uzyskiwałby przy pełnym wykorzystaniu swych sił fizycznych i zdolności umysłowych.
Podkreśla się przy tym, że dzieci mają prawo do równej z rodzicami stopy życiowej, niezależnie od tego, czy żyją z
nimi wspólnie, czy też oddzielnie.
Pozwany T. R. jest ojcem małoletniej powódki, a zatem zgodnie
z treścią art. 133 § 1 k.r.o. zobligowany jest do łożenia na utrzymanie córki, która nie jest w stanie utrzymać się
samodzielnie już z samej racji bycia jej ojcem – zakładając, że nie zachodzą przesłanki usprawiedliwiające obniżenie
lub wyłączenie jego obowiązku alimentacyjnego – np. gdyby realizowanie ów obowiązku miałoby go wprowadzić w
stan niedostatku. Podkreśla się jednak, że nawet trudna sytuacja materialna rodziców nie zwalnia ich od obowiązku
świadczenia na potrzeby dzieci (por. SN z 24 marca 2000 r.,
I CKN 1538/99), a rodzice powinni dzielić się z dzieckiem skromnym nawet dochodem (por. SN z 06 stycznia 2000
r., I CKN 1077/99).
W ocenie Sądu przeprowadzone w niniejszej sprawie postępowanie dowodowe wykazało, że usprawiedliwione
koszty związane z utrzymaniem A. R. opiewają na kwotę ok. 1000 zł miesięcznie. Powyższa kwota stanowi sumę
średniomiesięcznych wydatków wyszczególnionych w stanie faktycznym niniejszego uzasadnienia pomniejszoną o
koszty, których Sąd nie uznał za uzasadnione.
W ocenie Sądu, wydatkami usprawiedliwionymi w rozumieniu art. 135 § 1 k.r.o. – a więc wydatkami, które powinny
być pokrywane w pierwszej kolejności przez rodziców dziecka – są z pewnością opłaty związane z udziałem małoletniej
powódki
w kosztach utrzymania lokalu mieszkalnego – tj. 250 złotych przypadające na A. R.. Czynsz w wysokości 500 złotych
na gospodarstwo dwuosobowe nie jest
w ocenie Sądu wygórowany. W szczególności wskazać należy, że koszty związane
z utrzymaniem mieszkania w części przypadającej na małoletnią powódkę w świetle zasad doświadczenia życiowego
odpowiadają cenom opłat na lokalnym rynku związanych z utrzymaniem i eksploatacją nieruchomości. Nadto,
wysokość kosztów związanych z utrzymaniem przedmiotowego lokalu została również w większości stosownie
udokumentowana przez stronę powodową. Sąd nie miał zastrzeżeń
co do wysokości wymienionych kosztów oraz faktu, że stanowią one realizację usprawiedliwionych potrzeb małoletniej
powódki. Ponadto, uzasadniony jest udział
w opłatach związanych z użytkowaniem lokalu – w udokumentowanej wysokości około 50 złotych za gaz, oraz około
50 złotych za prąd. Za uzasadnione należy również uznać ponoszenie kosztów na zakup środków czystości w wysokości
około 30 złotych miesięcznie.
Sąd uznał ponadto wydatki związane z uczęszczaniem przez małoletnią powódkę do przedszkola, a nadto opłaty
ponoszone na koszt pozostawania dziecka w przedszkolu
w udokumentowanej wysokości około 300 złotych miesięcznie – nie ulega bowiem wątpliwości, że dziecko w wieku
3 lat musi uczęszczać do przedszkola, a pobyt
w przedszkolu wiąże się z pewnymi wydatkami (jak opłata za obiady czy czesne), które Sąd ocenił jako racjonalne.
Wymienione wydatki oraz ich wysokość – oceniana przez pryzmat zasad doświadczenia życiowego i zawodowego – jest
w ocenie Sądu adekwatna do potrzeb małoletniej powódki przy uwzględnieniu jej wieku, dotychczasowego poziomu
życia, możliwości zarobkowych i majątkowych rodziców dziecka, potrzeb rozwojowych, emocjonalnych, potrzeby
stymulowania jej rozwoju, a także przy uwzględnieniu cen dóbr i usług, jakie wiążą się z zaspokajaniem poszczególnych
potrzeb. W konsekwencji, wysokość wymienionych wydatków nie może być poczytana za zbyt wygórowaną.
Jednakże wysokość kosztów związanych z utrzymaniem małoletniej powódki
na poziomie 2065 złotych miesięcznie, wykazywana przez jej matkę, jest zdaniem Sądu zawyżona, bowiem część
wskazanej kwoty nie odpowiada usprawiedliwionym potrzebom dziecka w rozumieniu art. 135 § 1 k.r.o.,ani
możliwościom zarobkowym rodziców , a tym samym kwoty te nie mogły stanowić podstawy do ustalania wysokości
świadczeń alimentacyjnych należnych
od pozwanego na rzecz A. R.. Ponadto, wykazane przez stronę powodową dochody przedstawicielki ustawowej
małoletniej – w wysokości 730 złotych netto oraz alimentów – nie pozwoliłyby na utrzymanie dziecka za wskazaną
przezeń kwotę, stąd Sąd nie mógł dać jej wiary co do faktu, że ponosi tak wysokie koszty utrzymania dziecka.
Z podanych wyżej względów Sąd nie dał wiary zeznaniom matki małoletniej powódki w zakresie, w którym
wskazywała, że na zakup odzieży przeznacza kwotę około 150 złotych miesięcznie – kupno ubrań nie stanowi bowiem
czynności stałej
i comiesięcznej, a okazjonalną. Ponadto, Sąd uważa za wygórowaną kwotę 400 złotych przeznaczoną na koszt zakupu
żywności dla małoletniej – szczególnie z uwagi na fakt,
że małoletnia spędza weekendy z ojcem, wiąże się to więc ze spożywaniem produktów zakupionych przez pozwanego,
co zresztą przyznała w trakcie zeznań sama przedstawicielka ustawowa małoletniej. Należy również zauważyć, że
małoletnia powódka zapewnione ma posiłki w trakcie pobytu w przedszkolu, stąd koszt zakupu żywności Sąd ocenia
na niższy niż ten wskazany przez stronę powodową – to jest
w wysokości około 200 złotych.
Sąd ocenił również kwotę 200 złotych przeznaczaną miesięcznie na zakup pampersów na wygórowaną. W związku z
tym Sąd, wedle zasady swobodnej oceny dowodów, oszacował koszty okazjonalnych zakupów na potrzeby odzieżowe
oraz związane z zakupem pampersów dla małoletniej powódki na przeciętną kwotę około 50 złotych miesięcznie.
Należy w tym miejscu stwierdzić, że pojęcie usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz pojęcie możliwości
zarobkowych i majątkowych zobowiązanego pozostają we wzajemnej zależności i obie te przesłanki wzajemnie na
siebie rzutują,
a w szczególności przy ustalaniu wysokości alimentów przez Sąd. Odmienny pogląd pozostawałby w sprzeczności z
zasadą równej stopy życiowej dzieci i rodziców, obowiązującej także w sprawach alimentacyjnych (por. SN z dnia 25
marca 1985 r., sygn. akt III CRN 341/84).
W odniesieniu do poruszonej kwestii możliwości zarobkowych i majątkowych pozwanego, Sąd miał na uwadze, że ma
on na utrzymaniu małoletnią siostrę, na rzecz której realizuje on faktyczną opiekę, a nadto co do której stara się o
ustanowienie
go rodziną zastępczą. Wszelkie dodatki i świadczenia finansowe, które mogą się z tym wiązać, pozostają bez związku z
obowiązkiem alimentacyjnym na rzecz córki pozwanego, bowiem tego rodzaju świadczenia przeznaczone są wyłącznie
na utrzymanie małoletniej siostry pozwanego.
Sąd dał również wiarę zeznaniom pozwanego do co wysokości jego dochodów – szczególnie, że została ona stosownie
udokumentowana. W związku z tym, że pozwany uzyskuje dochód w wysokości 1800 złotych netto, a ponadto realizuje
swój obowiązek alimentacyjny także poprzez faktyczną opiekę nad małoletnią w trakcie weekendów,
co również wiąże się z pewnymi wydatkami – Sąd ustalił wysokość alimentów na 500 złotych miesięcznie. W ocenie
Sądu bowiem przeprowadzone w niniejszej sprawie postępowanie dowodowe wykazało, że usprawiedliwione koszty
związane
z utrzymaniem K. P. opiewają na kwotę ok. 1000 zł miesięcznie.
Wysokość wydatków na utrzymanie powódki wyższa niż ta ustalona przez Sąd nie została wykazana przez stronę
powodową dowodami z dokumentów. Naturalnym jest, że pewne potrzeby każdego człowieka, opisane w stanie
faktycznym niniejszego uzasadnienia (żywność, ubrania, środki czystości, środki ochrony zdrowia),
są nierozerwalnie związane z egzystencją i dla ich wykazania nie jest konieczne przedłożenie dokumentów
obejmujących całokształt danych wydatków. Niemniej jednak w sytuacji gdy strona wskazuje na wysokość danych
wydatków, które przekraczają miarę znajdującą odzwierciedlenie w powołanych zasadach doświadczenia zawodowego
i życiowego, to zachodzi konieczność wykazania tej okoliczności chociażby dokumentami, a w niniejszej sprawie
matka powódki nie przedłożyła takich dokumentów – w szczególności należy wskazać, że przedstawicielka ustawowa
małoletniej powódki uzasadniając wysokość kosztów utrzymania córki w kwocie około 2000 złotych miesięcznie,
uwzględniała opłatę za przedszkole w wysokości około 700 złotych – co nie ma odzwierciedlenia w stosownych
dokumentach – wykazana wysokość opłat za przedszkole wynosi bowiem 300 złotych miesięcznie.
Zgodnie z art. 135 § 2 k.r.o. wykonywanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie
utrzymać się samodzielnie, może polegać
w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku
świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów
utrzymania lub wychowania uprawnionego. Mając na uwadze powyższe, Sąd doszedł do przekonania, że pozwany
realizuje swój obowiązek alimentacyjny w części także poprzez osobistą opiekę nad córką w czasie weekendów.
Mając powyższe na uwadze Sąd w punkcie I sentencji wyroku zasądził
od pozwanego T. R. na rzecz małoletniej A. R. alimenty
w kwocie po 500 złotych miesięcznie, poczynając od dnia 1 grudnia 2016 r., a w punkcie II sentencji wyroku powództwo
oddalił w pozostałej części. Ponadto sąd przyjął ,że pozwany opieka nad dzieckiem i osobistymi staraniami wypełnia
również swój obowiązek alimentacyjny a ponadto w każdy weekend ponosi koszty jej utrzymania na kwotę po 50 zł
x 4 co daje łączną kwotę dodatkowo po 200 zł. miesięcznie .
Zestawiając wyżej usprawiedliwione potrzeby powódki z możliwościami majątkowymi i zarobkowymi pozwanego
Sąd doszedł do przekonania, że w aktualnym stanie faktycznym obowiązek alimentacyjny pozwanego wobec córki
wyczerpuje się kwotą 500 zł miesięcznie oraz osobistą opieką ojca w trakcie weekendów, również wiążącą się z
wydatkami. Możliwości majątkowe pozwanego nie umożliwiają zasądzenia na rzecz powódki żądanej kwoty 1000 zł,
a strona powodowa nie usprawiedliwiła
w sposób dostateczny wysokości żądanego roszczenia. Zasądzenie alimentów w podanej wysokości doprowadziłoby
do tego, że pozwany nie byłby w stanie wywiązać się z tak ustalonego obowiązku oraz nie miałby możliwości pokrycia
kosztów swojego utrzymania, a także kosztów utrzymania małoletniej siostry, nad którą sprawuje opiekę.
Sąd dokonał oceny zgromadzonych w sprawie dowodów w oparciu o dyspozycję
art. 233 § 1 k.p.c. Sąd uznał za wiarygodne dowody z dokumentów zgromadzonych
w aktach niniejszej sprawy. Ich autentyczność oraz zgodność zawartych w nich treści
z rzeczywistością nie budziła wątpliwości. Podstawę ustaleń faktycznych w sprawie stanowiły ponadto zeznania stron.
Sąd dał wiarę T. R. w zakresie, w jakim wskazywał na swoją aktualną sytuację osobistą i majątkową, tj. m.in., co do
swoich zarobków. Sąd uznał
za wiarygodne zeznania pozwanego także w tej części, w której wskazywał na rodzaj
i wysokość kosztów utrzymania, a także co do jego sytuacji rodzinnej i opiekuńczej.
Twierdzenia strony powodowej zasługiwały na przymiot wiarygodności co do części wskazywanych przezeń wydatków
na małoletnią do wysokości ustalonej przez Sąd po ich stosownej weryfikacji na podstawie obiektywnych dowodów z
dokumentów oraz zasad doświadczenia życiowego i zawodowego; zeznania te były spójne
i korespondowały ze zgromadzonymi w sprawie dowodami.
Strony nie wnosiły o przeprowadzenie innych dowodów.
Sąd ustalił stan faktyczny sprawy na podstawie dowodów przeprowadzonych w sprawie a wskazanych i opisanych
wyżej oraz na podstawie art. 133 § 1 krio oraz 135 § 1 i 2 krio
Zgodnie z art. 96 ust. 1 pkt 2 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych strona dochodząca roszczeń
alimentacyjnych nie ma obowiązku uiszczenia kosztów sądowych. Stosownie do treści art. 113 ust. 1 tejże ustawy,
kosztami sądowymi, których strona nie miała obowiązku uiścić, sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji
obciąży przeciwnika, jeżeli istnieją do tego podstawy, przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy
zwrocie kosztów procesu. Z uwagi jednak na fakt,
iż w ocenie Sądu w przedmiotowej sprawie pierwszeństwo powinno mieć realizowanie obowiązku alimentacyjnego
przez pozwanego, w odniesieniu do T. R. zachodzi szczególnie uzasadniony wypadek – w rozumieniu art. 102 k.p.c.
– który przemawia za odstąpieniem od obciążania go obowiązkiem zwrotu nieuiszczonych kosztów procesu. W III
punkcie wyroku Sąd odstąpił więc od obciążenia pozwanego kosztami postępowania.
Rygor natychmiastowej wykonalności w pkt I wyroku nadano na podstawie art. 333 § 1 pkt. 1 k.p.c. (pkt IV wyroku).
Zgodnie z tym przepisem Sąd nadaje z urzędu wyrokowi przy jego wydaniu rygor natychmiastowej wykonalności, jeżeli
zasądza alimenty co do rat płatnych po wniesieniu powództwa, a co do rat płatnych przed wniesieniem powództwa
– za okres nie dłuższy niż za trzy miesiące.
Z tych też względów orzeczono jak w sentencji wyroku.