Untitled - zsozator.net

Podwodne
opowiesci
D
awno, dawno temu, na dnie
głębokiego oceanu mieszkał sobie bardzo brzydki Krab. Był
nieszczęsliwy i smutny, bo wszyscy go omijali. On sam twierdził,
że ma wielkie oczy i przeraż ające szczypce. Tęsknił za zabawami
i bardzo chciał się zaprzyjaźnić. Niestety nikt nie chciał się z nim
spotykać, ponieważ wszyscy mówili że ma zbyt twardy pancerz i
nie można się do niego przytulić. Krabik uwielbiał muzykę. Kiedy
był bardzo nieszczęśliwy, grał na harmonii,aby przegonić smutek.
Niestety często trafiał w nieodpowiednie klawisze z powodu
swoich wielkich szczypiec. Dźwięki, które wydobywał z harmonii
były tak fałszywe, że wszyscy dookoła uciekali z przerażeniem.
Muzyka kraba, odstraszała nawet Syrenkę, która uwielbiała
śpiewać i kochała muzykę. Niestety i ona nie chciała słuchać tak
okropnych dźwięków i z zatykając uszy uciekała od Kraba. Nasz
bohater ze smutku przestał jeść i pić, bo postanowił umrzeć.
Zagrzebał się aż po czubek głowy na dnie oceanu i nie chciał już
nikogo oglądać. Nagle pośród podwodnej ciszy, rozszedł się
rozpaczliwy krzyk. Krab podbiegł bliżej i zobaczył płaczącą w
sieci
rybackiej
podwodną
istotę.
Uwięziona
Syrena
przemieszczała się bardzo szybko ciągnięta przez kuter rybaków.
Krab natychmiast się ożywił i chciał pomóc Syrenie, która tak
bardzo go nie lubiła i uciekała od jego muzyki. Popłynął więc za
siecią rybacką. Kiedy podwodna dziewczyna zniknęła na burcie
statku, Krab cichutko wspiął się na pokład. Był przerażony i
zasmucony widokiem poranionej Syreny. Nagle usłyszał krzyki
zbliżających się rybaków.
–
Może sprzedamy ją do cyrku?- powiedział jeden.
Krab był bardzo smutny i nie mógł tego słuchać. Kiedy podszedł
bliżej zauważył Syrenę, która chciała wydostać się z sieci
używając swojego długiego ogona. Ponieważ krabik był bardzo
malutki, pozostał niezauważony przez rybaków. Powoli zbliżył
się do Syrenki. Nagle poczuł, że kuter rybaków zaczął płynąć.
Był bardzo przerażony i szybko przeciął sieć rybacką za pomocą
swoich szczypiec. Syrena zaczęła się rumienić i powiedziała :
- Dziękuję, że mi pomogłeś. Nie wiem czemu uważałam cię
za kogoś gorszego i brzydkiego.
Nie minęło kilka miesięcy gdy Krab został jej najlepszym
przyjacielem. Zawsze byli już razem. Razem tez założyli zespół
muzyczny. Krab wydobywał piękne dźwięki z harmonii, bo
nauczył się używać do tego innych odnóży niż wcześniej, a syrena
cudownie śpiewała. Na szczęście, wszystko skończyło się
szczęśliwie. Kiedy rybacy zapuszczali swe sieci, Syrena odciągała
statki
daleko
swych
przepięknym
głosem.
Mieszkańcy
podwodnych głębin, cieszyli się, że mogą żyć spokojnie, dzięki
syrenie i jej przyjacielowi. Żyło im się we dwójkę dobrze i
spokojnie. Doczekali się też małych krabiątek, które szczerze
pokochali. Zostali szczęśliwymi rodzicami, razem też grali i
śpiewali w rodzinnej, podwodnej orkiestrze.