Regulamin

Regulamin
1. Wstęp
1. Working test (WT) to próba, której celem jest sprawdzenie wartości użytkowej
retrieverów w pracy po strzale (jest to ich podstawowa praca), bez użycia zwierzyny.
2. Retrievery są niezastąpionymi pomocnikami myśliwych przy pracy po strzale. Celem
WT jest wybranie najlepszych psów, tzn. takich, które potrafią odszukać ustrzeloną
zwierzynę, mają właściwy temperament i specyficzną właściwość retrieverów marking, potrafią wykorzystywać węch, wykazują inicjatywę i aportują z miękkim
chwytem.
3. Działanie przewodnika jest postrzegane jedynie jako niezbędne wsparcie
wymienionych cech psa. Działanie przewodnika służy temu, aby pies zachowywał się
spokojnie, czy to w określonym miejscu, czy też przy nodze przewodnika, aby
posłusznie wykonał wszystkie polecenia przewodnika oraz mógł być naprowadzony
na właściwy obszar upadku zwierzyny, jeśli sam pies tego upadku nie widział.
2. Organizacja
1. WT musi przygotowywać osoba lub osoby z doświadczeniem w pracy z retrieverami,
zdobytym w trakcie praktyki myśliwskiej. Wszystkie psy, w miarę możliwości,
powinny pracować w tych samych warunkach, żeby do minimum ograniczyć element
przypadkowości.
2. Organizatorzy WT w ramach prób starają się odtworzyć rzeczywiste warunki
polowania. Muszą także zapewnić zadania, które umożliwią psom pokazanie ich
umiejętności markingu i wrodzone zdolności do pracy. Rozstawienie strzelców oraz
pomocników rzucających dummy musi również odpowiadać zbliżonym warunkom
polowania.
3. Niedozwolone jest, aby poddawany próbie pies, w czasie wykonywania konkurencji,
poruszał się w bezpośredniej bliskości innego psa.
4. Organizatorzy i sędziowie muszą dołożyć starań, aby zapewnić bezpieczeństwo
retrieverom, które są poddawane próbom, nie mogą też wymagać od nich
pokonywania niebezpiecznych przeszkód.
3. Przebieg WT
1. WT przeprowadzane są w czterech klasach: WT E – elementarna/puppy, WT L –
podstawowa/novice, WT M – pośrednia/intermediate, WT S – otwarta/open. Psy,
które w jednej klasie trzykrotnie otrzymały ocenę doskonałą , w kolejnych zawodach
muszą startować w klasie wyższej. Nie dotyczy to klasy S, w której pies może
startować bez ograniczeń. Pies, który awansował do wyższej klasy, nie może
ponownie startować w klasie niższej. Opis poszczególnych klas zawarto w
Objaśnieniach do Regulaminu
2. Decyzja sędziego jest ostateczna. Uczestnicy nie mogą publicznie podważać decyzji
sędziów, krytykować organizatora, terenu lub pomocników.
3. W takiej sytuacji organizatorzy mają prawo wykluczyć psa z konkursu lub odmówić
jego przyjęcia w następnym konkursie.
4. Organizator może ograniczyć liczbę uczestników, w takiej sytuacji o przyjęciu
uczestnika zadecyduje data przyjęcia zgłoszenia.
5. Sędziowie powinni mieć doświadczenie w pracy z retrieverami zdobyte w trakcie
praktyki myśliwskiej i oceny psów w zawodach i konkursach.
6. Wszyscy przewodnicy psów są zobowiązani do stosowania się do poleceń sędziów.
Sędziowie mają prawo wykluczyć z WT każdego psa, którego przewodnik nie stosuje
się do poleceń sędziowskich lub w sposób świadomy utrudnia pracę pozostałym
uczestnikom lub ich psom.
7. Jest niedozwolone, aby na terenie, na którym odbywa się WT (a także w jego
okolicach, jeśli istnieje możliwość, że ten teren również będzie wykorzystany na
potrzeby WT), znajdowała się osoba z suką w rui.
8. Pies wykonuje swoją pracę wolny – bez żadnej obroży.
9. W ramach WT żadna osoba nie ma prawa psa karać ani obchodzić się z nim w sposób
brutalny. Za takie zachowanie sędzia możę ukarać wykluczeniem.
4. Ocenianie
1. Przewodnik z psem na smyczy powinien zgłosić się u sędziego. Sędzia określa
przewodnikowi, czego oczekuje w trakcie wykonywania zadania. Sędzia określa
rozsądną odległość między widzami a pracującym psem.
2. Sędziowie zapewniają psu jak najlepsze możliwości do zaprezentowania jego pracy,
umożliwiając mu rzetelną pracę w warunkach, które dla psa są najkorzystniejsze.
Największym uznaniem cieszą się psy, które pracują efektywnie, wymagają możliwie
najmniejszej liczby wydawanych poleceń oraz robią najlepsze wrażenie,
wykorzystując specyficzne cechy retrieverów.
3 Marking, szybkie chwycenie oraz szybki powrót z aportem są najważniejszymi
cechami pracy retrievera. Sędziowie nie oceniają surowo sytuacji, w której pies,
wracając z aportem, odłoży go, aby poprawić jego chwyt – nie jest to traktowane jako
niedbałe aportowanie. Psy z dobrym markingiem i inicjatywą powinny być ocenione
lepiej niż psy, które muszą być naprowadzane do aportu.
3. Pies, który popełnił błąd wykluczający lub został oceniony na zero, nie może być
klasyfikowany.
4. Sędziowie mają prawo nie dokonać oceny, kwalifikacji czy lokaty, jeśli są zdania, że
żaden z uczestników nie wykonał zadań wystarczająco dobrze.
5. Przy ocenianiu zadań stosuje się system punktowy, w zakresie od 0 do 20 pkt.
5. Szczególne postanowienia
1. Przy rozpoczęciu WT sędziowie mają obowiązek sprawdzenia, czy numery startowe
zgadzają się z programem.
2. Retriever musi być spokojny po wystrzale i upadku zwierzyny oraz aportować na
polecenie. Wszystkie psy powinny być poddawane próbie na głębokiej wodzie i
próbie z wyszukiwania. Pies w trakcie wykonywania konkurencji musi chodzić bez
otoku przy nodze przewodnika.
3. W czasie WT używa się wyłącznie standardowych zielonych dummy o wadze 500 g.
W przypadku korzystania z miotacza aportów (dummy launcher), wykorzystuje się
dummy do niego przeznaczone.
4. Wystrzał zawsze poprzedza wyrzucenie dummy. Strzelec nie powinien znajdować w
odległości większej niż 35 metrów od wyrzucanego aportu. Przy aportach, których
pies nie widział (blind), wystrzał nie jest konieczny. Przy wystrzale używana jest
broń hukowa lub myśliwska.
5. WT powinny się składać z co najmniej 4 zadań.
6. Długość aportów nie powinna przekraczać 150 metrów.
7. Pozytywne punkty: dobra kontrola nad psem, prawidłowe oddawanie, entuzjazm przy
pracy, wrodzona zdolność markingu i specyficzna umiejętność retrieverów do
znajdywania ustrzelonej zwierzyny, węch, ciche prowadzenie, szybki chwyt oraz styl
pracy.
8. Istotne błędy: słaba kontrola przez niespokojne zachowanie psa, zła praca u nogi,
słaby marking, brak umiejętności zapamiętania miejsca upadku dummy, zbyt duża
zależność od przewodnika, niespokojne zachowanie na stanowisku, brak skupienia –
przewodnik musi poświęcać psu zwiększoną uwagę, zbyt głośne prowadzenie,
niedbały aport, powolna praca bez inicjatywy.
9. Błędy, w wyniku których psy otrzymują ocenę 0: pogoń za zwierzyną,
kontynuowanie poszukiwań z dummy w pysku, zamiana dummy, odmowa wejścia do
wody, odmowa aportowania, lęk z powodu wystrzału, sytuacja, w której przewodnik
traci kontrolę nad psem, rozpoczęcie pracy bez wydania polecenia, skomlenie,
szczekanie. Jeżeli w którymś z zadań pies otrzymał ocenę zero, może brać udział w
pozostałych konkurencjach.
10. Błędy wykluczające: agresywne zachowanie, twardy chwyt aportu, kontakt fizyczny z
psem wymuszający wykonywanie zadań.
11. Pies, który popełnił błąd wykluczający, nie może kontynuować swojego udziału w
WT.
Niniejszy regulamin obowiązuje od 1 stycznia 2011r. w Czechach, proponuje się
stosować tymczasowo do przeprowadzenia zawodów WT w Polsce.
Objaśnienia do Regulaminu
Oceniając psa, sędzia zwraca uwagę na to, jak pies chodzi u nogi przewodnika, czy jest
spokojny na stanowisku, w jaki sposób wykorzystuje węch, w jaki sposób szuka, jaki ma
marking, w jaki sposób chwyta, przynosi i oddaje aport, czy jest posłuszny i jak współpracuje
z przewodnikiem. Na ocenę mają wpływ również cechy wrodzone.
Klasa E
Podstawy posłuszeństwa
Pies musi wykazać się spokojem, prawidłowym reagowaniem na polecenia przewodnika
(technika wydawania poleceń nie jest określona, każdy przewodnik używa własnych
poleceń), umiejętnością prawidłowego chodzenia u nogi przewodnika (bez smyczy). Celem
próby jest sprawdzenie, czy pies potrafi towarzyszyć przewodnikowi, nie ograniczając jego
możliwości ruchu oraz jego uwagi, również w sytuacji, kiedy pies jest rozpraszany przez
naturalny wpływ otoczenia (co jest symulowane poprzez rzucanie dummy, po które pies nie
jest posyłany). Psy mogą być porównywalne również w parach – nie jest to typowe
podchodzenie, czyli walk up.
Marking
Pies musi wykazać się koncentracją, uwagą, umiejętnością zapamiętania miejsca upadku
rzuconego aportu – po wydaniu polecenia musi go szybko znaleźć i w prawidłowy sposób
przynieść. Przewodnik może posłać psa dopiero na znak sędziego, do tego czasu pies siedzi
albo idzie obok nogi przewodnika. Podczas próby markingu pies może być zmuszony do
pokonania przeszkody terenowej – drogi, przejścia, rowy, krzaków itd.
Marking – woda
Po wystrzale aport jest wyrzucany do wody lub na przeciwległy brzeg. Pies powinien
wykazać się umiejętnością poprawnego pływania. Jego zadaniem jest dopłynąć do aportu,
chwycić go, a następnie wrócić najkrótszą drogą, najlepiej przepłynąć z powrotem. Na
brzegu powinien oddać aport do ręki przewodnika. Próbę przeprowadza się i ocenia
analogicznie jak próbę przeprowadzaną w terenie.
Podwójny marking
Pies musi zapamiętać dwa miejsca rzucenia aportu. Kolejność przynoszenia określa sędzia.
Stosuje się szeroki kąt – do 180°.
Memory Mark/ marking z odłożeniem
Próba sprawdza zdolność psa do zapamiętania miejsca upadku aportu. Aport jest wyrzucany
podobnie jak przy markingu, jednak po rzuceniu aportu przewodnik przechodzi z psem w
inne miejsce i wysyła go dopiero po pewnym czasie. Możliwe jest przeprowadzenie momory
mark, kiedy w czasie powrotu z markingu, na to samo miejsce wyrzucany jest kolejny aport,
czego pies nie może widzieć. Po oddaniu pierwszego aportu, pies jest wysyłany po drugi.
Wyszukiwanie
W odpowiednim terenie rozrzuconych jest kilka aportów, ale przewodnik ani pies nie mogą
widzieć rozrzucania aportów. Na znak sędziego, przewodnik wysyła psa na poszukiwanie
aportów. Sędzia określa granicę obszaru, wzdłuż której może poruszać się przewodnik
podczas pracy. Sędzia decyduje, ile aportów pies musi przynieść.
W tej klasie odległość między psem a aportem nie powinna przekroczyć 40 metrów.
Klasa L
W ramach tej klasy mogą być przeprowadzone wszystkie dyscypliny z klasy E oraz
wymienione niżej rodzaje zadań. Od tej klasy dozwolone jest włączanie do zadań elementów
rozpraszających. W tej klasie jest po raz pierwszy sprawdzany również prosty handling
/współpraca przewodnika z psem/, zwykle na małą odległość. Chodzi o sposób
naprowadzania psa w obszar, na którym znajduje się aport w sytuacji, gdy pies rzucania
aportu nie widział, ale sędzia opisał przewodnikowi miejsce, gdzie leży aport.
„Półblind”
Aport jest wyrzucony lub odłożony w ten sposób, aby przewodnik ani pies tego nie widzieli.
Sędzia wyjaśnia przewodnikowi, gdzie znajduje się aport, po czym przewodnik musi
naprowadzić psa w ten obszar za pomocą akustycznych (głos, dźwięk gwizdka) i wizualnych
(naprowadzanie i wskazywanie ręką) poleceń. W tym czasie przewodnik pozostaje w miejscu,
z którego wypuścił psa. W tej klasie, podczas „półblindu”, pomocnik oddaje strzał w
kierunku, gdzie leży dummy Odległość strzelca od położonego dummy nie powinna
przekraczać 35 m.
Wspólny podchód
W podchodzie sprawdzany jest spokój połączony z aportowaniem. Grupa przewodników
porusza się w terenie w jednej linii. Po wystrzale jest wyrzucany aport, a wszyscy
przewodnicy z psami zostają na swoich miejscach. Na znak sędziego, wskazany przewodnik
wysyła swojego psa na poszukiwanie aportu. W trakcie tych poszukiwań pozostałe psy
powinny pozostać spokojne u nogi swojego przewodnika. Kolejno sprawdzane są wszystkie
psy.
W tej klasie odległość między psem a aportem nie powinna przekroczyć 60 metrów.
Klasa M
W ramach tej klasy mogą być przeprowadzone wszystkie dyscypliny z klas E i L oraz
wymienione niżej rodzaje zadań. Oczywiście możliwe są dowolne kombinacje zadań.
Marking wielokrotny
Konkurencja sprawdza zdolność psa do zapamiętania miejsc upadku kilku aportów. Pies
rozpoczyna pracę na znak sędziego, a aporty odnosi w kolejności określonej przez sędziego.
Blind
Aport jest wyrzucony lub odłożony w ten sposób, aby przewodnik ani pies tego nie widzieli.
Sędzia wyjaśnia przewodnikowi, gdzie znajduje się aport, po czym przewodnik musi
naprowadzić psa w ten obszar za pomocą akustycznych (głos, dźwięk gwizdka) i wizualnych
(naprowadzanie i wskazywanie ręką) poleceń. W tym czasie przewodnik pozostaje w miejscu,
z którego wypuścił psa. Miejsce upadku nie musi zostać oznaczone wystrzałem.
Wspólne polowanie
Psy wraz z przewodnikami stoją w jednej lini. Pomocnicy i naganiacze z łoskotem kierują
nagonkę wzdłuż linii przewodników z psami. Postrzeloną zwierzynę zastępuje się rzucanymi
dummy. Pies musi to obserwować spokojnie i zapamiętać miejsca upadków dummy. Po
zakończeniu nagonki posyła się psy, aby pozbierały dummy. Psy mogą być również wysyłane
po blindy położone w innych miejscach, niekoniecznie w miejscu nagonki. Później nagonka
pełni jedynie funkcję elementu rozpraszającego. Psy mogą pracować pojedynczo lub
wspólnie. Dummy, które upadną w bezpośredniej bliskości psów, są zbierane przez
pomocników.
W tej klasie odległość między psem a aportem nie powinna przekroczyć 80-100 metrów.
Klasa S
W najwyższej klasie S można przeprowadzić którąkolwiek z dyscyplin ustalonych dla
pozostałych klas. Wybór dyscyplin nie jest ograniczony, a odległość pracy psa nie powinna
przekroczyć 150 m.