Niepełna, potrójna osteotomia miednicy w chirurgicznym leczeniu

Niepełna, potrójna osteotomia miednicy w chirurgicznym leczeniu dysplazji stawu
biodrowego u młodzieży i dorosłych
A.Eren, H.Ömeroglu, M.Güven, E.Ugutmen, F.Altintas
From the SB Göztepe Teaching and Research Hospital Istanbul and The Osmangazi
University Hospital, Eskisehir, Turkey
Leczyliśmy 26 bioder (24 chorych) z resztkową dysplazją stawu biodrowego techniką
niepełnej, potrójnej osteotomii miednicy. Średni wiek chorych wynosił 21,6 roku. Średnie
wartości przedoperacyjne kąta Wiberga, kąta nachylenia panewki, panewkowego kąta Sharpa,
zmodyfikowanego kąta panewkowego i lateryzacji głowy kości udowej wynosiły
retrospektywnie, odpowiednio: 7,70 , -3,10 , 49,30 , 53,20 i 17,2 mm. Po średnim 3,3 letnim
okresie kontrolnym, wynosiły one retrospektywnie: 27,0 0 , 13,00 , 38,90 , 44,30 , i 15,9 mm
(p<0.05). Zmiany zwyrodnieniowe zmieniły się znacząco w jednym biodrze. Średni
przedoperacyjny i ostatni wynik według skali Harrisa, wynosiły retrospektywnie odpowiednio
74,9 i 93,0 (p<0.05).
Technika ta daje stabilną osteotomię z utrzymaniem tylnej kolumny, która pozwala na
wczesne uruchamianie chorego i wymaga minimalnej stabilizacji wewnętrznej. Ponieważ
technika ta jest niepełna, wymaga niewielkich przetoczeń krwi. Stosowanie śródoperacyjnego
badania rtg jest niekonieczne, a użycie podgrzebieniowych przeszczepów kostnych pozwala
uniknąć powikłań bólowych w miejscu operacji.
J Bone Joint Surg [Br] 2005;87-B:790-5.