Zastrzeżenia i uwagi do projektu_do wysł. (003)

Warszawa, 14.06.2016
Zastrzeżenia i uwagi do przedłożonego projektu
Zasady szkolenia
kadr instruktorsko-trenerskich w jeździectwie
W odniesieniu do projektu „Zasad szkolenia kadr instruktorsko-trenerskich” Zespół
Konsultacyjno-Redakcyjny wyraża przekonanie, że podjęta inicjatywa, zmierzająca do
usystematyzowania zasad szkolenia kadr instruktorsko-trenerskich w dyscyplinie jeździectwa
jest wartościowa i konieczna dla podwyższenia poziomu szkoleniowców. W trosce o
podwyższenie wyników sportowych i popularyzowanie jeździectwa konieczne jest poszerzenie
wiedzy teoretycznej szkoleniowców, ich praktycznych umiejętności jeździeckich i określenia
metodyki nauczania jazdy konnej. Prawidłowe wyszkolenie kadr jest niezbędnym warunkiem
do: odkrywania rozbudzania i rozwijania młodych talentów jeździeckich, systematycznego
poszerzania wiedzy i umiejętności przez jeźdźców-amatorów i sportowców, propagowania
etycznego podejścia do konia i jeźdźca w trakcie treningu oraz uzyskiwania przez polskich
zawodników wysokich wyników sportowych pod okiem szkoleniowców PZJ-u. Mając
powyższe na uwadze i doceniając dotychczasowy wkład autorów projektu „Zasad szkolenia
kadr instruktorsko-trenerskich”, poniżej przedstawiamy uwagi i zastrzeżenia wynikające z
naszych wieloletnich doświadczeń trenerskich i jeździeckich, które – jak wierzymy – pozwolą
ten projekt udoskonalić tak, by w pełni przyczynił się do podwyższenia poziomu kadr PZJ-u i
założonych celów.
I.
Analiza projektu w świetle ustawy z dnia 13 czerwca 2013
r. o zmianie ustaw regulujących wykonywanie niektórych
zawodów (deregulacyjnej)
W odniesieniu do fragmentu projektu „Zasad szkolenia…” pt. DOSZKALANIE KADR
INSTRUKTORSKO-TRENERSKICH, § 1Warunki oraz tryb przyznawania licencji
szkoleniowca, pkt.1, który brzmi: „Zorganizowane zajęcia w zakresie sportu, związane z
uczestnictwem we współzawodnictwie sportowym w jeździectwie mogą prowadzić wyłącznie
trenerzy i instruktorzy sportu, po otrzymaniu licencji szkoleniowca PZJ” zwracamy
uwagę, że zapis ten jest niezgodny z ustawą z dn. 13 czerwca 2013 r. o zmianie ustaw
regulujących wykonywanie niektórych zawodów.
Nie mamy wątpliwości, że niniejszy zapis w projekcie został wprowadzony w trosce o
zapewnienie najwyższej jakości kształcenia i zunifikowanie systemu weryfikacji wiedzy i
umiejętności przyszłych instruktorów, jednak art. 25, p. 3 ustawy deregulacyjnej mówi
jednoznacznie, że: „Trenerem lub instruktorem sportu w sportach, w których działają polskie
związki sportowe, może być osoba, która:
1) ukończyła 18 lat;
2) posiada co najmniej wykształcenie średnie;
1
3) posiada wiedzę, doświadczenie i umiejętności niezbędne do wykonywania zadań
trenera lub instruktora sportu;
4) nie była skazana prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo, o którym
mowa w art. 46–50, lub określone w rozdziale XIX, XXIII, z wyjątkiem art. 192 i
art. 193, rozdziale XXV i XXVI ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny
(Dz. U. Nr 88, poz. 553, z późn. zm.40))”
Autorzy nowych „Zasady szkolenia kadr instruktorsko-trenerski” nie mogą wprowadzać
sprzecznego z ustawowym zapisem ograniczenia, ponieważ ustawa wyraźnie mówi
definiuje, kto może być trenerem lub instruktorem sportu w sportach, w których
działają polskie związki sportowe, a więc i PZJ. Zaproponowany w projekcie „Zasad
szkolenia…” zapis nie ma mocy prawnej i powinien zostać usunięty także dlatego, aby nie
narażać PZJ-u na postępowania sądowe.
Intencją ustawodawcy było otwarcie rynku dla praktyków, którzy posiadają niezbędną
wiedzę, doświadczenie i umiejętności. Kwalifikacje te mogli zdobywać podczas szkoleń
innych niż organizowane przez PZJ, w tym szkoleń zagranicznych, w trakcie praktyki u
znakomitych jeźdźców i trenerów zagranicą czy podczas własnej kariery sportowej.
Zaproponowany w projekcie zapis jest sprzeczny z ustawą i już z tego powodu powinien
zostać zmodyfikowany, warto jednak podkreślić, że jego bezprawne wprowadzenie
mogłoby ograniczać jeźdźcom dostęp do kompetentnych szkoleniowców, dysponujących
najnowszą wiedzą merytoryczną i wybitnymi umiejętnościami.
II.
Uwagi dotyczące tworzenia struktury organizacyjnej
Uwagi dot. części „Struktura organizacyjna szkolenia”
1) W §1, p.2 zapisano „Zadania i uprawnienia RE”. Jest to pierwsze miejsce w całym
dokumencie, w którym pojawia się skrót „RE” – nie został on ani tutaj, ani w żadnym
innym miejscu rozwinięty. Nie wiadomo, co oznacza i do jakiej komórki organizacyjnej
odsyła. Skrót winien być rozwinięty w miejscu, gdzie po raz pierwszy się pojawia.
2) W §1, p.2 b w odniesieniu do zadań i uprawnień RE zapisano: „ustalanie zakresu i
programu
szkoleń
w
systemie
ustawicznego
doskonalenia
kadr
instruktorsko-trenerskich”. W odniesieniu do zaproponowanej formuły należałoby
dodać „w oparciu o najnowocześniejszą wiedzę naukową i praktyczną”, gdyż właśnie
to jest istotą kształcenia ustawicznego. Kształcenie ustawiczne to proces nieustannego
aktualizowania, doskonalenia i rozwijania kwalifikacji, trwający przez całe życie, ponieważ
zasób wiedzy merytorycznej nieustannie się powiększa. Istnieje zatem konieczność stałego
podnoszenia kwalifikacji, uzupełniania wiedzy i poszerzania zasobu umiejętności zgodnie z
najnowszymi osiągnięciami nauki w danej dziedzinie.
Warto tu zwrócić uwagę, że jeźdźcy poszukują najnowszej wiedzy – w tym wiedzy z
dziedziny behawioryzmu, zasad szkolenia konia, techniki jazdy, czego dowodem jest ich
obecność na komercyjnych szkoleniach jeździeckich. W ciągu ostatnich kilku lat z uwagi
na bardzo wysoki poziom szkoleniowców stały się one poważną konkurencją dla szkoleń
organizowanych przez PZJ, gdzie wyżej wymienionym kwestiom nie zawsze poświęca się
wystarczająco dużo uwagi. Sytuacja ta powinna zatem wymusić również namysł nad
zakresem merytorycznym szkoleń organizowanych przez PZJ i doborem szkoleniowców, a
efekt tego namysłu powinien zostać uwzględniony w niniejszym projekcie.
3) W §1, p.2 c dotyczącym zadań i uprawnień RE zapisano: „wskazywanie Zarządowi PZJ
wspólnie z WZJ kandydatów na Regionalnych/Wojewódzkich Koordynatorów
Szkolenia Jeździeckiego”. Doprecyzowania wymaga, czym RE ma się kierować,
rekomendując kandydatów na Regionalnych/Wojewódzkich Koordynatorów Szkolenia
Jeździeckiego. Sformułowany tak ogólnie zapis pozostawia właściwie nieograniczoną
dowolność we wskazywaniu kandydatów, przy zupełnym pominięciu ich kwalifikacji. W
2
4)
5)
6)
7)
punkcie tym powinny zostać określone zarówno niezbędne kompetencje kandydatów na
Regionalnych/Wojewódzkich Koordynatorów Szkolenia Jeździeckiego, jak i kryteria ich
wyboru stosowane przez RE, a następnie – już przy ich finalnym wyborze przez Zarząd
PZJ. Doprecyzowanie tych zasad jest niezbędne, zarówno aby uniknąć wyboru osób
mających niewystarczające kompetencje, a mocne poparcie organu rekomendującego,
jak i pominięcia osób dysponujących najwyższymi kompetencjami, a nie mających tego
poparcia. Określenie transparentnych zasad jest konieczne, by rekomendacje i finalny
wybór były przeprowadzane z zachowaniem zasad uczciwości, uwzględnianiem
rzeczywistych kompetencji i zniesienia ewentualnego ryzyka nepotyzmu. Z
powyższych względów być może prawo rekomendowania kandydatur należałoby
przyznać alternatywnie jeszcze innym podmiotom.
W §1, p.2 d dotyczącym zadań i uprawnień RE zapisano: „nadzorowanie i
monitorowanie systemu szkolenia i sporządzanie raportu o jego stanie raz na trzy
lata”. Powyższe sformułowanie wydaje się zbyt ogólne i nie określa, na czym te zadania i
uprawnienia polegają. Należałoby uzupełnić zapis o informacje, że raport ma uwzględniać:
analizę dotychczasowego stanu szkolenia, wykaz dobrych stron i niedociągnięć, przyczyny
dotychczasowych niepowodzeń, propozycje dotyczące naprawy nieudanych działań,
propozycje dotyczące kolejnych szkoleń (wybór tematów i szkoleniowców). Proponowany
okres raportowania raz na trzy lata wydaje się zbyt długi – tak rzadkie raportowanie
uniemożliwia w zasadzie faktyczne monitorowanie systemu szkolenia i skuteczne działania
naprawcze. Zamraża system szkolenia na trzy lata, co w przypadku ewentualnych
niedostatków i błędów w systemie szkolenia nie pozwala na jego realną poprawę; wymusza
trwanie w ewentualnej niekorzystnej sytuacji przez długi okres czasu – bez faktycznej
kontroli, bez analizy sukcesów i porażek, bez możliwości poprawy sytuacji. Proponujemy
stworzenie listy elementów podlegających monitorowaniu (nie chodzi wyłącznie o wyniki
sportowe, ponieważ na te trzeba pracować nierzadko więcej niż trzy lata) oraz sporządzanie
raportu raz na rok, celem faktycznego podwyższenia jakości systemu szkolenia.
W §1, p.3 dotyczącym zadań i uprawnień RE zapisano: „Rada Szkolenia Jeździeckiego
(RSJ) składa się z 7 członków, w tym Przewodniczącego i Sekretarza. Członków Rady
powołuje i odwołuje Zarząd PZJ”. Zapis ten jest bardzo ogólny i przyznaje w zasadzie
nieograniczone kompetencje Zarządowi PZJ w powoływaniu i odwoływaniu członków
Rady. W punkcie tym powinno zostać doprecyzowane, według jakich kryteriów Zarząd PZJ
powołuje członków Rady Szkolenia Jeździeckiego oraz z jakich przyczyn może ich
odwołać. Kryteria powinny kłaść nacisk na rzeczywiste kwalifikacje przyszłych członków
Rady tak, aby można było realnie odróżnić fachowców od pseudoautorytetów oraz aby
wśród przyszłych członków Rady znalazły się osoby otwarte na nową wiedzę. W tym
punkcie powinny zostać również zapisane transparentne zasady wyboru i odwoływania
członków rady (większością głosów?, jednogłośnie?, inne?).
W §1, p.4 b dotyczącym zadań i uprawnień RE zapisano: „Rada zgłasza Zarządowi PZJ
kandydatury na Przewodniczącego Rady”. Ponownie – zapis jest bardzo ogólny. W punkcie
tym należy uwzględnić, że Zarząd wybiera przewodniczącego spośród określonej liczby
kandydatur, jak również że sam Zarząd może przedstawiać własnych kandydatów na
Przewodniczącego Rady, aby uniknąć ryzyka nepotyzmu i – z czasem – umocnienia się
Rady „kolesiów”.
W §1, p.6 b dotyczącym zadań i uprawnień RE zapisano: „pierwszy skład Członków Rady
w liczbie 6 powołuje Zarząd PZJ na wniosek Przewodniczącego Rady”. W zapisie należy
określić transparentne zasady powoływania Przewodniczącego Rady – przez kogo, według
jakiej ordynacji wyborczej, według jakich kryteriów jest powoływany (ale także:
odwoływany), jak długo trwa jego kadencja, jakie kompetencje powinni mieć kandydaci na
Przewodniczącego Rady. Uzupełnienie zapisu o te informacje jest konieczne nie tylko ze
względu na zachowanie przejrzystości wyborów i ograniczenia ewentualnego ryzyka
nadużyć, lecz także ze względu na to, że Przewodniczący Rady pełni szczególnie istotne
funkcje – zgłasza i koordynuje wszelkie projekty.
3
8) W §1, p.6 c dotyczącym zadań i uprawnień RE zapisano: „kadencja członków Rady trwa 4
lata, natomiast kadencja 3 członków pierwszego składu Rady – wybranych w drodze
losowania – trwa 6 lat. Co dwa lata wymienia się skład połowy członków Rady”. W
powyższym zapisie brak informacji, spośród kogo wyłania się w drodze losowania
członków pierwszego składu Rady.
9) W §1, p.4 d dotyczącym zadań i uprawnień RE zapisano: „kolejnych Członków Rady
wchodzących w miejsce ustępujących powołuje Zarząd PZJ na wniosek Rady”. Z zapisu
tego wynika, że Zarząd PZJ powołuje przewodniczącego i członków Rady na wniosek
Rady, nie wiadomo jednak, na czyj wniosek i wedle jakich kryteriów jest powoływany
sekretarz Rady. Zapis wymaga dodania tej informacji.
10) W §1, p.6 e dotyczącym zadań i uprawnień RE zapisano: „Członków Rady odwołuje
Zarząd PZJ”. Zapis nie określa, z jakich przyczyn i w jakim trybie Członkowie Rady mogą
być odwołanie przez Zarząd PZJ; z zapisu nie wynika też, jak odwołuje się
przewodniczącego i sekretarza Rady.
III. Konserwatywne mechanizmy chroniące dotychczasową,
głównie encyklopedyczną wiedzę
W projekcie nie zostały sformułowane zasady doskonalenia szkoleniowców i egzaminatorów.
Projekt powinien zobowiązywać ich do nieustannego aktualizowania wiedzy wynikającej z
najnowszych osiągnięć nauki i światowej praktyki jeździeckiej i szkoleniowej. Szkoleniowcy i
egzaminatorzy powinni być nie tylko zobowiązani do ciągłego poszerzania wiedzy i umiejętności,
lecz także na nową wiedzę otwarci i gotowi do ciągłego pogłębiania umiejętności. Z przedłożonego
projektu wynika natomiast pragnienie zachowywania dotychczasowego poziomu i zasobu wiedzy
oraz zbioru umiejętności, które jednak – jak pokazują od wielu lat wyniki polskich sportowców i
jakość praktyki jeździeckiej u amatorów – nie przyniosły oczekiwanych efektów. Polscy jeźdźcy,
którzy mogą poszczycić się osiągnięciami, wiedzy i umiejętności umożliwiających podwyższenie
wyników sportowych i osiągnięcie sukcesów w rywalizacji na światowym poziomie, szukali często
na własną rękę, prywatnie i poza granicami kraju. W dotychczasowym systemie szkolenia, którego
niniejszy projekt w tej kwestii nie modyfikuje, przekazywana wiedza ograniczała się głównie do
wiedzy encyklopedycznej, podczas gdy do kształtowania umiejętności jeździeckich konieczna jest
tzw. wiedza proceduralna, umożliwiająca nauczenie się poprawnych koordynacji ruchowych i
osiągnięcie niezbędnej sprawności psychofizycznej, umożliwiającej skuteczne interakcje z koniem.
W nowych zasadach szkolenia kadr instruktorsko-trenerskich powinny zostać sformułowane zasady
metodyczne nauczania jazdy konnej, uwzględniające zdobycze behawioryzmu, psychologii
treningu konia, psychologii treningu jeźdźca, biomechaniki jeźdźca, biomechaniki konia. Jak dotąd
takie zasady metodyczne nie zostały sformułowane i jakość treningu konia i jeźdźca (bardzo
wysoka lub bardzo słaba!) wynika wyłącznie z indywidualnych: wiedzy, umiejętności, pomysłów
dydaktycznych i osobowości trenera.
W odniesieniu do zapisów z projektu zwracamy ponadto uwagę, że:
1) W § 2 p. 1 dotyczącym Komisji Egzaminacyjnej Rady Szkolenia Jeździeckiego zapisano,
że „Zarząd PZJ na wniosek RSJ powołuje Komisję Egzaminacyjną. W jej skład wchodzą
członkowie Rady i 10 egzaminatorów przez nią zaproponowanych”. Prawo do składania
takich wniosków powinno być udzielone również innym podmiotom, ponieważ brak
alternatywy z tym związanej niesie ryzyko wypaczenia struktury, zaburzenia bezstronności
i w efekcie obniżenia kompetencji Komisji Egzaminacyjnej.
2) W § 2 p. 1 dotyczącym Komisji Egzaminacyjnej Rady Szkolenia Jeździeckiego zapisano,
że „Komisja Egzaminacyjna Rady Szkolenia Jeździeckiego (KERSJ) jest naczelnym
organem weryfikacji umiejętności i potwierdzania spełnienia kryteriów dla uzyskania
uprawnień instruktorskich i trenerskich PZJ”. Nie uwzględniono jednak, że samą
Komisję powinna obowiązywać najwyższa wiedza, a w jej składzie powinny zasiadać
autorytety. Skład Komisji nie powinien być zabezpieczany wyłącznie przez formalne
4
zasady – kluczowym kryterium powinna być kompetencja, do której monopolu nie
może przypisywać sobie wyłącznie Rada.
IV. Nazwa projektu „Zasady szkolenia kadr
instruktorsko-trenerskich w jeździectwie” wymusza
wskazanie w nim dróg doskonalenia i aktualizacji wiedzy
oraz rozliczanie z niej wszystkich, a Komisji
Egzaminacyjnej w szczególności
W projekcie powinno zostać ujęte, że również Rada ma obowiązek zapoznawać się z
najnowszą, naukowo potwierdzoną wiedzą teoretyczną i praktyczną, a następnie wdrażać ją do
szkolenia kadr instruktorsko-trenerskich. Współcześnie nauka robi ogromne postępy i nie
można już akceptować sytuacji, w której naczelne organy szkoleniowe nie śledzą bieżących
osiągnięć i nie korzystają z nich, konstruując nowe systemy szkoleniowe. Współczesna
rywalizacja na najwyższym poziomie bez nowej wiedzy w zakresie behawioryzmu konia,
psychologii treningu, techniki jeździeckiej – nie istnieje. Jeśli wiedza szkoleniowców nie
będzie na bieżąco i nieustannie aktualizowana, skażemy naszych sportowców na zaściankową
egzystencję w przedsionku światowego jeździectwa, a adeptów jeździectwa rekreacyjnego na
pozostawanie latami na poziomie podstawowym lub poniżej podstawowego. Potrzeba
aktualizowania wiedzy dotyczy więc przede wszystkim szkoleniowców i specjalistów
najwyższej klasy, a szczególnie tych, którzy mają kształcić, a następnie egzaminować.
Wszystko to powinno znaleźć wyraz w opracowywanym projekcie. Koncepcja szkolenia kadr
instruktorsko-trenerskich powinna być dogłębnie przemyślana tak, aby wyrugować pojawiające
się czasem niekorzystne i dla jeźdźców, i dla PZJ-u sytuacje, gdy dobór szkoleniowców
prowadzących szkolenia licencyjne jest podyktowany wyłącznie względami finansowymi bądź
komercjalnymi, zaś przepisy umożliwiające zachowanie licencji wymuszają konieczność
uczestnictwa w szkoleniach, które mogą pozostawiać merytoryczny niedosyt. Należy więc
zadbać o podwyższenie jakości szkoleń organizowanych przez PZJ poprzez dobór
najwybitniejszych szkoleniowców światowej klasy tak, aby uniknąć sytuacji, że trenerzy i
zawodnicy będą uczestniczyć w szkoleniach licencyjnych tylko po to, by nie utracić licencji,
zaś aby pogłębić wiedzę i nabywać faktycznych umiejętności nadal będą wyjeżdżać zagranicę
bądź uczestniczyć w szkoleniach komercyjnych z wybitnymi osobowościami trenerskimi z
kraju i zagranicy, organizowane przez podmioty inne niż PZJ. Taka sytuacja nadszarpuje
ponadto autorytet PZJ-u.
V.
Jeździectwo jest interdyscyplinarną dyscypliną wiedzy.
Potrzeba wdrażania osiągnięć z takich gałęzi nauk jak:
etologia, fizjologia, behawioryzm, psychologia i z
podobnych obszarów wiedzy jest ogromna.
Projekt powinien zobowiązywać kadry instruktorsko-trenerskie do uczestnictwa w
konferencjach naukowych, podejmujących tematykę pokrewną jeździectwu, a następnie
wdrażania nowej wiedzy do systemów szkoleniowych. Godnym podkreślenia jest fakt, że np.
podczas ogólnopolskich i międzynarodowych konferencjach naukowych z psychologii
sportu porusza się wiele zagadnień ważnych dla jeździectwa. Na wykładach i w kuluarach
można dowiedzieć się, jak zabijamy talent u młodych zawodników (inne związki sportowe tę
wiedzę wykorzystują!). Z przedstawianych na konferencjach materiałów wynika, że
szczególnie jeździectwo jest w tym względzie zacofane, a praca już od podstawowego poziomu
5
to „oduczanie” młodych jeźdźców prawdziwego jeździectwa, kształtowanie szkodliwych
nawyków trudnych do wykorzenienia w późniejszym okresie. Szkolenie, w którym nie zwraca
się uwagi na elementarne zasady poprawnej interakcji z reakcjami konia, to poważny błąd,
obniżający w konsekwencji wyniki sportowe. Ponieważ te umiejętności nie były dotychczas
ujęte w systemie szkoleń PZJ-u – młodzież pierwsze kroki w jeździectwie stawiała właśnie pod
okiem instruktorów, którzy nie zwracali na to uwagi, a nie czynili tego, ponieważ komisje
egzaminacyjne, przed którymi sami zdobywali uprawnienia, również te umiejętności pomijały
w ocenie. Wierzymy, że wprowadzenie tej wiedzy i tych umiejętności do szkolenia kadr
instruktorsko-trenerskich spowoduje znaczący wzrost umiejętności jeździeckich młodzieży i
wyników sportowych. W zestawieniu z ogromną dziś wiedzą w tym zakresie utrzymywanie
dotychczasowego status quo w zakresie szkolenia skazuje jeźdźców na brzemienną w skutkach
ignorancję, frustracje wynikające z braku postępów, ryzyko urazów i kontuzji, a konie na
mechaniczne i nieetyczne traktowanie, nie uwzględniające ich natury. Przedłożony projekt
nie uwzględnia tych podstawowych problemów a powinien, bo tu tak naprawdę zaczyna
się prawdziwe jeździectwo.
Zalecamy również, by ująć w projekcie konieczność uczestniczenia w krajowych i
międzynarodowych konferencjach poświęconych etologii i behawioryzmowi, na których
zwraca się uwagę na uczenie i modelowanie reakcji u zwierząt oraz na występujący tu problem
styczności bodźców z przejawianymi reakcjami (styczność ta jest podstawą poprawnej
interakcji działań jeźdźca z reakcjami konia) Brak tej świadomości hamuje procesy szkolenia,
prowokuje do „wyszarpywania” reakcji, do walki ze zwierzęciem, nadużywania kary,
prowokowania sytuacji niebezpiecznych dla konia i jeźdźca (jeźdźców). Nowe zasady
szkolenia kadr instruktorsko-trenerskich powinny uwzględniać konieczność zdobywania tej
wiedzy, ponieważ jest ona kluczem do skutecznego, subtelnego i etycznego porozumienia z
koniem. Lekkie działanie bodźca (pomocy) w zalążku reakcji rozwiązuje problem, a spóźnione
siłowe działania są prymitywną i nieefektywną metodą szkolenia.
W odniesieniu do poruszanych tu problemów sugerujemy też poszerzenie zalecanej
literatury o pozycje podejmujące tę problematykę. Zalecana literatura w przedłożonym
projekcie o tych istotnych problemach nic nie mówi. Nasuwa się więc pytanie: czy problem,
który w decydujący sposób wpływa na efekty pracy szkoleniowej w dalszym ciągu ma być
ignorowany? Uważamy, że w przedłożonym projekcie powinien znaleźć się obszerny zapis w
tej sprawie.
Nowe zasady powinny zobligować szkoleniowców PZJ-u do podejmowania współpracy
z Akademią Trenerską, Instytutem Wychowania Fizycznego i innymi ośrodkami
naukowymi w kraju i zagranicą. Związki sportowe innych dyscyplin aktywnie współpracują
z tymi jednostkami, zgłaszając problemy i rozwiązując je w oparciu o najnowszą wiedzę.
Stawiane problemy inspirują jednocześnie placówki badawcze do podejmowania potrzebnych
badań. Dotychczas takiej współpracy nie było, nie definiowano też problemów szkoleniowych.
Zwróćmy uwagę, jeżeli postawimy czołowym polskim jeźdźcom pytanie: „Co należałoby
poprawić u Twojego konia, abyś mógł z powodzeniem wystartować w Mistrzostwach
Świata?”, to okaże się, problemów jest wiele – poprzez aktywną współpracę ze specjalistami
można pomóc je rozwiązać.
Zebrał i zlecił opracowanie redaktorskie
Wojciech Jachymek
6