Dysleksja – czyli specyficzne trudności w uczeniu się.
Transkrypt
Dysleksja – czyli specyficzne trudności w uczeniu się.
Dysleksja – czyli specyficzne trudności w uczeniu się. Czym jest dysleksja? Dysleksja to trudności w uczeniu się – pisaniu i czytaniu. Słowo „specyficzne” oznacza, że dotyczą trudności o wąskim zakresie. Występują one u dzieci o prawidłowym rozwoju umysłowym (co najmniej przeciętnym ilorazie inteligencji) i nie są wynikiem stanu chorobowego układu nerwowego (choroby neurologicznej u dziecka) ani wady wzroku czy słuchu, czy też zaniedbań edukacyjnych bądź środowiskowych. Poniższy wykres obrazuje podział trudności w uczeniu się: Jaka jest przyczyna dysleksji? Bezpośrednią przyczyną jest nieharmonijny rozwój psychomotoryczny, co oznacza, że niektóre funkcje rozwijają się dobrze, a inne z wyjątkowym opóźnieniem. Dotyczy to zwłaszcza zaburzeń rozwoju tych funkcji, które biorą udział w procesie czytania i pisania. Dysleksja rozwojowa może występować u dziecka w trzech formach: Dysgrafia – trudności w opanowaniu pożądanego poziomu graficznego pisma – potocznie „brzydkie pismo” czy wręcz niemożliwe do odczytania; Dysleksja – trudności w nauce czytania - m.in. czytanie wolne, np. sylabizowanie, gdy rówieśnicy czytają już płynnie, czytanie bez znaków przestankowych itp, Dysortografia – trudności z opanowaniem poprawnej pisowni, czyli m.in. nagminne popełnianie błędów ortograficznych, pomijanie/ przestawianie dodawanie liter i sylab, pomijanie haczyków przy „a”, „e” itd. Ważne: Diagnozy dysleksji rozwojowej dokonuje zespół specjalistów obejmujący psychologa i pedagoga, nierzadko również logopedy, stąd niezbędna jest wizyta w Poradni Psychologiczno –Pedagogicznej. Opracowanie: Joanna Miszuda